Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "tolerance index" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Reakcja kukurydzy na toksyczną zawartość cynku w glebie
Maize response to toxic zinc content in soil
Autorzy:
Baran, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/126275.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
kukurydza
cynk
plon
indeks tolerancji
maize
zinc
yield
tolerance index
Opis:
Przeprowadzono równolegle doświadczenie wazonowe nad wpływem dawki cynku na plon kukurydzy na dwóch glebach: glebie lekkiej (piasek słabo gliniasty) i ciężkiej (ił pylasty). W doświadczeniu zastosowano cztery poziomy cynku: Zn0 - 0 mg (obiekt kontrolny), Zn1 - 50 mg, Zn2 - 250 mg, Zn3 - 750 mg · kg–1 s.m. gleby. Wykazano, że kukurydza jest rośliną mało wrażliwą na dużą zawartość cynku w glebach. Istotne zmniejszenie plonu części nadziemnych kukurydzy stwierdzono przy dawce cynku wynoszącej 250 mg, a korzeni dopiero przy 750 mg · kg–1 s.m. Większą redukcję plonu kukurydzy stwierdzono na glebie lekkiej, o czym świadczą niższe wartości indeksu tolerancji. Na glebie ciężkiej wzrastające dawki cynku nie miały znaczącego wpływu na plonowanie kukurydzy, a obliczony indeks tolerancji był zbliżony do jedności.
Pot experiment on the effects of doses of zinc on the yield of maize was carried out in two soils: light and heavy. The experiment used four levels of zinc: Zn0 - 0 mg (control), Zn1 - 50 mg, Zn2 - 250 mg, Zn3 - 750 mg Zn · kg–1 d.m. soil. It has been shown that maize crop is sensitive to high zinc content in soils. Significant reduction in shoot of maize yield was found at a dose of 250 mg of zinc, and roots at 750 mg · kg–1 d.m. Greater reduction in yield of maize was found on light soil, as evidenced by lower index values of tolerance. On heavy soil increasing doses of zinc had no significant effect on maize yield and tolerance index calculated was close to one.
Źródło:
Proceedings of ECOpole; 2011, 5, 1; 155-160
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:
Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Assessment of aluminium and copper contamination level in selected crops
Ocena stopnia skażenia glinem i miedzią wybranych roślin uprawnych
Autorzy:
Szatanik-Kloc, A.
Ambrozewicz-Nita, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34860.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Agrofizyki PAN
Tematy:
assessment
aluminium
copper
contamination level
crop
tolerance index
bioaccumulation factor
translocation index
Opis:
Four crop species were used in the study: rye and wheat – monocots from the plant family of grasses, and lupines and clover – dicotyledonous plants from the family Fabaceae grown in hydroponics cultivation. Four weeks after the emergence the pH of the medium (pH = 4.5) was lowered and aluminium ions, at concentrations of 5, 10, 20, 40 and 100 mg dm–3 medium, were added in the form of AlCl3. In an alternative experiment, copper ions were added at concentrations of 20, 50 and 100 mg dm–3 medium as CuCl2. It turned out that the tested species (in particular rye) tolerated environmental pollution with aluminium better than with copper, despite the fact that the accumulation of aluminium in their tissues was much higher. The lowest resistance against copper and aluminium was noted for clover and wheat. Generally, the species (rye and lupine) which better tolerate the acidic medium also showed better resistance against environmental contamination with aluminium and copper. High indexes of tolerance for those plants are evidence for this thesis. Both analysed elements were mostly accumulated in the roots of plants and the translocation index for aluminium was much lower than that for copper.
W badaniach wykorzystano cztery gatunki roślin uprawnych: żyto i pszenicę – rośliny jednoliścienne z rodziny traw oraz łubin i koniczynę – rośliny dwuliścienne z rodziny bobowatych, które pochodziły z upraw hydroponicznych. Po czterech tygodniach od wschodów obniżono pH pożywki (pH = 4,5) i dodano jony glinu w stężeniach 5, 10, 20, 40, i 100 mg·dm–3 pożywki jako AlCl3, a w drugim wariancie dodano jony miedzi w stężeniach 20, 50, 100 mg·dm–3 pożywki jako CuCl2. Stwierdzono, że badane gatunki, zwłaszcza żyto, lepiej tolerowały skażenie środowiska glinem niż miedzią, pomimo znacznie wyższej akumulacji glinu w swoich tkankach. Najniższą odporność na miedź i glin odnotowano u koniczyny a następnie u pszenicy. Generalnie gatunki roślin (żyto i łubin), które z reguły lepiej tolerują kwaśny odczyn podłoża, wykazały również lepszą odporność na skażenie środowiska glinem i miedzią, o czym świadczą wysokie indeksy tolerancji dla tych roślin. Oba badane pierwiastki akumulowane były przede wszystkim w korzeniach roślin, przy czym indeks translokacji dla glinu był znacznie niższy niż dla miedzi.
Źródło:
Acta Agrophysica; 2015, 22, 4
1234-4125
Pojawia się w:
Acta Agrophysica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Activity of dehydrogenases, catalase and urease in copper polluted soil
Aktywnosc dehydrogenaz, katalazy i ureazy w glebach zanieczyszczonych miedzia
Autorzy:
Wyszkowska, J
Kucharski, M.
Kucharski, J.
Borowik, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15737.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:
soil pollution
copper
enzyme activity
tolerance index
vulnerability index
dehydrogenase
catalase
urease
Opis:
Copper is a life essential element. However, in excess it can be destructive to metabolism of microbial, plant, animal and human cells. Thus, an understanding of all conditions associated with the effect produced by copper on natural environment is vital. The purpose of the present study has been to evaluate the effect of soil contamination with copper on the activity of dehydrogenases, catalase and urease as well as to determine the tolerance of these enzymes to excessive amounts of copper in soil. The variable factors of the experiment consisted of: 1) soil type: loamy sand and sandy loam; 2) copper pollution rate in mg kg-1 d.m. of soil: 0, 150, 450; 3) soil use: unseeded and seeded soil; 4) crop species: barley, spring oilseed rape and yellow lupine; 5) dates of enzymatic analyses: 25 and 50 day. The results have revealed that copper pollution, within the rates of 150 to 450 mg kg-1 d.m. of soil, significantly inhibits the activity of dehydrogeanses, urease and catalase, with catalase being the most tolerant to excessive copper, unlike dehydrogeneases, which were the most sensitive enzymes. Urease was found to be intermediate in the response to copper. Dehydrogenases, urease and catalase are the least tolerant to the inhibitory effect of copper in soil under spring oilseed rape, being the most tolerant to the pollution in soil under oats. Copper produces stronger inhibitory effect on soil enzymes in unseeded than in seeded soil. The negative effect of excess copper in soil persists and, instead of diminishing, the longer copper remains in soil, the stronger effect it yields. Dehydrognases and catalase are less tolerant to copper in sandy loam than in loamy sand, unlike urease, which was more tolerant to the pollutant in loamy sand than in sandy loam. Tolerance of plants to soil contamination with copper is a species-specific trait. Among the tested crops, yellow lupine was the least tolerant whereas spring oilseed rape was the most tolerant to copper contamination.
Miedź jest pierwiastkiem niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania wszystkich organizmów, jednakże jej nadmiar w środowisku może działać destrukcyjnie na metabolizm komórek drobnoustrojów, roślin i zwierząt oraz ludzi. Zatem poznanie wszystkich uwarunkowań oddziaływania miedzi na środowisko przyrodnicze jest ze wszech miar uzasadnione. Celem badań było określenie wpływu zanieczyszczenia gleby miedzią na aktywność dehydrogenaz, katalazy i ureazy oraz określenie oporności tych enzymów na nadmiar miedzi w glebie. W doświadczeniu czynnikami zmiennymi były: 1) gatunek gleby: piasek gliniasty i glina piaszczysta; 2) stopień zanieczyszczenia miedzią w mg⋅kg-1 s.m. gleby: 0, 150 , 450; 3) sposób użytkowania gleby: gleba nieobsiana i obsiana roślinami; 4) gatunek uprawianej rośliny: owies, rzepak jary i łubin żółty; 5) termin analiz enzymatycznych: 25. dzień i 50. dzień. W wyniku badań stwierdzono, że zanieczyszczenie miedzią, w zakresie od 150 mg do 450 mg·kg-1 gleby, hamuje istotnie aktywność dehydrogenaz, ureazy i katalazy. Przy czym najbardziej odporna na nadmiar miedzi jest katalaza, a najmniej dehydrogenazy. Pośrednie miejsce zajmuje ureaza. Dehydrogenazy, ureaza i katalaza są najbardziej oporne na inhibicyjne działanie miedzi w glebie pod uprawą rzepaku jarego, a najmniej pod uprawą owsa. Miedź silniej hamuje aktywność enzymów w glebie nieobsianej roślinami niż w glebie obsianej. Negatywne działanie nadmiaru tego pierwiastka w glebie ma charakter trwały i zamiast ustępować nasila się wraz z czasem jego zalegania w glebie. Dehydrogenazy i katalaza są bardziej oporne na działanie miedzi w glinie piaszczystej niż w piasku gliniastym, a ureaza odwrotnie – bardziej oporna w piasku gliniastym niż w glinie piaszczystej. Wrażliwość roślin na zanieczyszczenie miedzią jest cechą gatunkową. Spośród badanych roślin najbardziej wrażliwy jest łubin żółty, a najmniej rzepak jary.
Źródło:
Journal of Elementology; 2009, 14, 3; 605-617
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Determination of lithium bioretention by maize under hydroponic conditions
Określenie bioretencji litu przez kukurydzę w warunkach kultur hydroponicznych
Autorzy:
Antonkiewicz, J.
Jasiewicz, C.
Koncewicz-Baran, M.
Bączek-Kwinta, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/204620.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
lithium
hydroponics
tolerance index
content
translocation factor
bioaccumulation factor
lit
hydroponika
wskaźnik tolerancji
objętość
współczynnik translokacji
współczynnik bioakumulacji
Opis:
Irrigation of cultivated plants can be a source of toxic lithium to plants. The data on the effect of lithium uptake on plants are scant, that is why a research was undertaken with the aim to determine maize ability to bioaccumulate lithium. The research was carried out under hydroponic conditions. The experimental design comprised 10 concentrations in solution differing with lithium concentrations in the aqueous solution (ranging from 0.0 to 256.0 mg Li ∙ dm-3 of the nutrient solution). The parameters based on which lithium bioretention by maize was determined were: the yield, lithium concentration in various plant parts, uptake and utilization of this element, tolerance index (TI) and translocation factor (TF), metal concentrations in the above-ground parts index (CI) and bioaccumulation factor (BAF). Depression in yielding of maize occurred only at the highest concentrations of lithium. Lithium concentration was the highest in the roots, lower in the stems and leaves, and the lowest in the inflorescences. The values of tolerance index and EC50 indicated that roots were the most resistant organs to lithium toxicity. The values of translocation factor were indicative of intensive export of lithium from the roots mostly to the stems. The higher uptake of lithium by the above-ground parts than by the roots, which primarily results from the higher yield of these parts of the plants, supports the idea of using maize for lithium phytoremediation.
Celem badań było określenie zdolności kukurydzy do bioakumulacji litu. Badania prowadzono w warunkach kultur wodnych. Schemat doświadczenia obejmował 10 obiektów różniących się stężeniem litu w roztworze wodnym, w zakresie od 0.0–256.0 mg Li∙dm-3 pożywki. Jako parametry, na podstawie których określono bioretencję litu przez kukurydzę przyjęto: plon, zawartość litu w różnych częściach rośliny, pobranie i wykorzystanie tego pierwiastka oraz indeksy: tolerancji plonu (TI), translokacji (TF), stężenia metalu w częściach nadziemnych (CI) i bioakumulacji (BAF). Depresja plonowania kukurydzy wystąpiła przy dawce 128 i 256 mg Li ∙ dm-3. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że korzenie charakteryzowały się największymi zawartościami litu, natomiast niższymi łodygi i liście, a najmniejszymi kwiatostany. Wartości indeksu translokacji świadczą o intensywnym przemieszczaniu się litu z korzeni do części nadziemnych. Najwięcej litu pobrały łodygi, następnie korzenie, liście, a najmniej kwiatostan. Pobranie litu przez kukurydzę, w zależności od obiektu, wahało się od 2.31 do 24.36% w stosunku do ilości wprowadzonej do obiektu. Najmniejszy fi toodzysk odnotowano w obiektach, w których zastosowano największe ilości litu (3200-6400 mg Li akwarium-1), co zapewne było związane z dużymi dawkami litu oraz niskim plonowaniem i pobraniem tego pierwiastka przez kukurydzę.
Źródło:
Archives of Environmental Protection; 2017, 43, 4; 94-104
2083-4772
2083-4810
Pojawia się w:
Archives of Environmental Protection
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effect of adding furnace ash from bituminous coal combustion to soil on phytoavailability of selected metals
Wpływ dodatku popiołu paleniskowego z węgla kamiennego do gleby na fitoprzyswajalność wybranych metali
Autorzy:
Antonkiewicz, J.
Jasiewicz, C.
Kępka, W.
Kowalewska, A.
Pełka, R.
Losak, T.
Hlusek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/296897.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Politechnika Częstochowska. Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
Tematy:
ash
Cr
Mn
Fe
Ni
Cu
Al
maize
tolerance index
metal translocation factor
metal content
metal uptake
popiół
kukurydza
indeks tolerancji plonu
wskaźnik translokacji metali
zawartość metali
pobranie metali
Opis:
The research on the effect of furnace ash from bituminous coal combustion on the uptake of Cr, Cu, Ni, Fe, Mn, Al by maize (Zea mays L.) was conducted under conditions of a three-year pot experiment. The arable soil in the pot experiment was amended with furnace ash in the amount of 23.33 g·pot‒1 (corresponding to 20 t·ha‒1) and with increasing doses of cadmium (3÷15 mg·kg‒1 soil DM). Application of ash and cadmium in the amount of 3÷5 mg·kg‒1 DM to the soil had a significant effect on the increase in the yield of above-ground parts and roots of maize. Application of subsequent doses of cadmium (7.5÷15 mg·kg‒1) caused a considerable reduction in the yield of the tested plant. The research shows that the applied furnace ash reduced the depression in yielding of maize. Introduction of furnace ash to cadmium-contaminated soil caused an increase in the content of Cr, Fe, Ni, Cu and Al in maize biomass and a decrease in the content of Mn in maize. Among the studied metals, Mn was translocated from roots to above-ground parts the most efficiently, and Al - the least efficiently, evidence of which are the highest values of the translocation factor for Mn, and the lowest values for Al. The research showed that ash introduced to cadmium-contaminated soil did not immobilize the above-mentioned metals, and thereby did not reduce the phytoavailability. In general, contamination of the soil with cadmium and introduction of ash stimulated uptake of the metals by maize. We observed that roots took up more Cr, Fe, Ni and Al, whereas above-ground parts of maize took up more Mn and Cu. The lowest uptake of the studied metals by maize was observed in the treatment where only furnace ash was applied.
Badania nad wpływem popiołu paleniskowego z węgla kamiennego na pobieranie Cr, Cu, Ni, Fe, Mn, Al przez kukurydzę (Zea mays L.) przeprowadzono w warunkach trzyletniego doświadczenia wazonowego. W doświadczeniu wazonowym zastosowano do gleby uprawnej popiół paleniskowy, w ilości 23,33 g·wazon‒1, odpowiadającej 20 t·ha‒1, oraz wzrastające dawki kadmu, w ilości 3÷15 mg·kg‒1 s.m. gleby. Zastosowanie popiołu oraz kadmu w ilości 3÷5 mg·kg‒1 s.m. do gleby wpłynęło istotnie na zwiększenie plonu części nadziemnych i korzeni kukurydzy. Natomiast zaaplikowanie kolejnych dawek kadmu (7,5÷15 mg·kg‒1) spowodowało istotne obniżenie plonu testowanej rośliny. Z badań wynika, że zaaplikowany popiół paleniskowy zmniejszył depresję plonowania kukurydzy. Wprowadzenie popiołu paleniskowego do gleby zanieczyszczonej kadmem wpłynęło na zwiększenie zawartości Cr, Fe, Ni, Cu i Al w biomasie kukurydzy, natomiast wpłynęło na zmniejszenie zawartości Mn w kukurydzy. Spośród badanych metali najłatwiej był przemieszczany z korzeni do części nadziemnych Mn, a najsłabiej Al, o czym świadczą największe wartości współczynnika translokacji dla Mn, a najmniejsze wartości dla Al. Z badań wynika, że popiół wprowadzony do gleby zanieczyszczonej kadmem nie wpłynął na immobilizację wyżej wymienionych metali, a tym samym nie ograniczył fitoprzyswajalności. Generalnie zanieczyszczenie gleby kadmem i wprowadzenie popiołu stymulowało pobieranie metali przez kukurydzę. Stwierdzono większe pobranie Cr, Fe, Ni i Al przez korzenie, natomiast Mn i Cu przez części nadziemne kukurydzy. Najmniejsze pobranie badanych metali przez kukurydzę zarejestrowano w obiekcie, w którym zastosowano wyłącznie popiół paleniskowy.
Źródło:
Inżynieria i Ochrona Środowiska; 2015, 18, 4; 405-422
1505-3695
2391-7253
Pojawia się w:
Inżynieria i Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies