Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "arginina" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Czy suplementacja argininą jest skuteczną metodą wspomagania zdolności wysiłkowych w sporcie?
    Autorzy:
    Durkalec-Michalski, Krzysztof
    Jeszka, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1390096.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu
    Tematy:
    arginina
    suplementacja
    wydolność fizyczna
    sport
    kreatyna
    tlenek azotu
    hormon wzrostu
    Opis:
    Arginina jest aminokwasem względnie egzogennym, uczestniczącym w procesach biosyntezy białka, regulacji działania śródbłonka naczyniowego i detoksykacji organizmu. Znaczenie odpowiedniego spożycia argininy wzrasta w stanach fizjologicznych, związanych z chorobą, urazem lub znacznym obciążeniem organizmu. Z powodu potencjalnie ergogenicznego wpływu podaży argininy, poprzez stymulację syntezy tlenku azotu, hormonu wzrostu i kreatyny, jest ona często suplementowana przez sportowców. W przeciwieństwie do wielu badań klinicznych, z udziałem m.in. rekonwalescentów i osób z chorobami układu krążenia, wykazujących związek podaży argininy ze wzrostem wydolności fizycznej oraz korzystną regulacją parametrów endokrynologicznych, u wysoko wytrenowanych, zdrowych sportowców uzyskiwane wyniki są niejednoznaczne. Często dowodzą one braku wpływu preparatów argininy na moc, siłę i masę mięśniową, maksymalny pobór tlenu oraz stężenie hormonu wzrostu i tlenku azotu. W tej sytuacji uzasadniona jest konieczność prowadzenia dalszych badań nad celowością zwiększania podaży argininy u sportowców wybranych dyscyplin, jednakże w badaniach tych muszą być zachowane odpowiednie procedury, uwzględniające badania krzyżowe z podwójnie ślepą próbą.
    Źródło:
    Studia Periegetica; 2011, 6; 101-110
    1897-9262
    2658-1736
    Pojawia się w:
    Studia Periegetica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola argininy w organizmie człowieka
    The role of the arginine in the human body
    Autorzy:
    Zdrojewicz, Zygmunt
    Winiarski, Jacek
    Popowicz, Ewa
    Szyca, Marta
    Śmieszniak, Bartłomiej
    Michalik, Tomasz
    Buczko, Klaudia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1114561.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
    Tematy:
    arginina
    wątroba
    tlenek azotu
    doping
    arginine
    liver
    nitric oxide
    Opis:
    Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie roli argininy w organizmie człowieka. Arginina jest aminokwasem względnie egzogennym, co oznacza, że pomimo tego, iż jest produkowana w ludzkim ciele, to dostarczanie jej wraz z pożywieniem jest równie ważne dla zachowania homeostazy organizmu. Główne źródło argininy w diecie stanowią mięso i owoce morza. Aminokwas ten jest syntezowany w czasie cyklu mocznikowego w wątrobie, a także w nerkach. Bierze udział między innymi w wytwarzaniu tlenku azotu, który jest czynnikiem rozszerzającym naczynia. Liczne prace wskazują również na skuteczność suplementacji argininą w zaburzeniach erekcji. Udział argininy w tej reakcji przyczynił się do zainteresowania wielu badaczy. Dowiedziono, że oprócz powszechnie znanego zastosowania argininy jako leku wspomagającego wątrobę w usuwaniu z organizmu amoniaku, odpowiednia suplementacja tego aminokwasu ma pozytywny wpływ na poprawę wartości ciśnienia tętniczego indukowanego ciążą, nadciśnienia płucnego oraz wyrównanie niewydolności nerek, cukrzycy, jaskry, gojenia się ran i profilaktykę udarów mózgu. Uważa się, że stężenie argininy wpływa na rozwój chorób neurodegeneracyjnych postępujących z wiekiem. Aminokwas ten jest też środkiem chętnie stosowanym przez sportowców w celu poprawienia wydolności organizmu. Jednak przeprowadzone do tej pory badania nie potwierdzają jego pozytywnego wpływu w tym zakresie.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy; 2019, 1, 30; 163-171
    1896-8333
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nitric oxide (NO) : a universal regulator of an organism’s vital processes at the cellular level
    Tlenek azotu (NO) : uniwersalny regulator procesów życiowych organizmu na poziomie komórkowym
    Autorzy:
    Pedrycz, A.
    Siermontowski, P.
    Ciechan, A.
    Orłowski, M.
    Zając, G.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/366117.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
    Tematy:
    nitric oxide
    peroxynitrite
    cell
    L-arginine
    tlenek azotu
    nadtlenek azotu
    komórki
    L-arginina
    Opis:
    At the present time, seven types of nitrogen oxide have been discovered and defined: Nitrogen oxide (I) (N2O) – nitrous oxide, also known as a laughing gas, Nitric oxide (II) (NO) – nitrogen monoxide, Nitrogen oxide (III) (N2O3), Nitrogen oxide (IV) (NO2) – nitrogen dioxide which may produce a dimer – N2O4 – dinitrogen tetroxide, Nitrogen oxide (V) (N2O5) – dinitrogen pentoxide, Nitrogen oxide (VI) (NO3) nitrogen trioxide – nitrate radical of a strong oxidizing effect, Nitrogen oxide (VII) (N2O6) – dinitrogen hexoxide – an unstable compound with a peroxide bond O2N-O-ONO2. Of the above compounds the one that is of the greatest significance from the point of view of medicine is nitric oxide (NO), hence it is the main focus of this work.
    Do chwili obecnej odkryto i opisano 7 tlenków azotu: Tlenek azotu (I) (N2O)- podtlenek azotu, tlenek di azotu, inaczej zwany gazem rozweselającym, Tlenek azotu (II) (NO) - monotlenek azotu, Tlenek azotu (III) (N2O3), Tlenek azotu IV (NO2) - dwutlenek azotu, który może tworzyć dimer- N2O 4 - czterotlenek azotu, Tlenek azotu (V) (N2O5) pięciotlenek di azotu, Tlenek azotu (VI) (NO3) trójtlenek azotu- rodnik azotanowy o silnym działaniu utleniającym, Tlenek azotu (VII) (N2O6)- sześciotlenek azotu - nietrwały związek z wiązaniem nadtlenkowym O2N-O-O-NO2. W medycynie największe znaczenie ma monotlenek azotu (NO) i jemu poświęcona jest niniejsza praca.
    Źródło:
    Polish Hyperbaric Research; 2013, 2(43); 93-103
    1734-7009
    2084-0535
    Pojawia się w:
    Polish Hyperbaric Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies