Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "театр" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Irena Ładosiówna - aktorka Polskiego Teatru w Stanisławowie i dziennikarka "Kuriera Stanisławowskiego" (1933-1936)
    Irena Ładosiówna - Actress of Polish Theatre in Stanisławów and Journalist of "Stanisławów Courier" (1933-1936)
    Ірена Ладось – актриса Польського театру в Станіславові та журналістка “Станіславського кур’єра” (1933-1936)
    Autorzy:
    Ciwkacz, Olga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1048626.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Ірена Ладось
    театр
    актриса
    режисер
    журналістка
    Irena Ładosiówna
    teatr
    aktorka
    reżyser
    dziennikarka
    theatre
    actress
    director
    journalist
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest działalności artystycznej Ireny Ładosiówny, aktorki i reżyserki, podczas jej pracy na scenie Polskiego Teatru im. Stanisława Moniuszki w Stanisławowie w latach 1933-1937, gdzie odnosiła duże sukcesy zarówno jako odtwórczyni różnorodnych ról scenicznych, jak też reżyser odpowiedzialny za koncepcję oraz przygotowanie całości spektaklu. Ponadto Ładosiówna prezentowana jest jako felietonistka „Kuriera Stanisławowskiego”. Podstawowym źródłem informacji pozostają artykuły prasowe dotyczące działalności stanisławowskiego teatru oraz felietony autorstwa Ładosiówny z lat 1933-1936.
    Дана стаття присвячена спробі висвітлення художньої діяльності Ірени Ладось, акторки та режисера. Увага автора статті зосередженя на період 1933-1937, коли польська актриса працювала на сцені Польського театру ім. Станіслава Монюшка в Станіславові, в якому не тільки успішно виконувала різці сценічні ролі, а також виправдалась як режисер, відповідальний за концепцію та підготовку театральної вистави. Крім того стаття представляє Ірену Ладось як автора фейлетонів, що друкувались у тодішньому “Станіславському кур’єрі” („Kurier Stanisławowski”). Основним джерелом інформації авторка використовує статті, що торкаються діяльності Станіславівського театру, а також фейлетони І. Ладось з 1933-1936 рр.
    The article is devoted to the theatrical career of Irena Ładosiówna, actress and director, during her stint on the stage of the Stanisław Moniuszko Polish Theatre inStanisławów in 1933-1937, where she was successful as a versatile actress playing a wide variety of roles, as well a director responsible for entire productions. Moreover, Miss Ładoś is presented here also as a columnist for The Stanisławów Courier. Her profile is based on press articles concerning the Stanisławów theatre in 1933-1937 and her own columns from the period.
    Źródło:
    TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych; 2018, 5, 13; 109-125
    1733-2249
    Pojawia się w:
    TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Bo w Ługańsku jest tak pięknie, jak w Cannes” – historia o marzeniach i cierpieniach ukraińskiej społeczności, przedstawiona w Polskiej przestrzeni teatralnej (spektakl Mój sztandar zasikał kotek. Kroniki z Donbasu wg. Leny Laguszonkowej)
    „Бо в Луганську так гарно, як у Каннах” – історія про мрії та страждання української громади, представлена в польському театральному просторі (вистава Мій прапор запісяв котик. Хроніки з Донбасу за Лєною Лягушонковою)
    Autorzy:
    Staszkiewicz, Wiktoria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233749.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    драма
    війна
    пошуки ідентичності
    театр
    вистава
    drama
    war
    search for identity
    theatre
    spectacle
    dramat
    wojna
    poszukiwanie tożsamości
    teatr
    spektakl
    Opis:
      W niniejszym artykule autorka przybliża postać Leny Laguszonkowej oraz spektakl, który powstał w oparciu o jej dramaturgię – Mój sztandar zasikał kotek. Kroniki z Donbasu w reżyserii Aleksandry Popławskiej, wystawiany w Teatrze Rozmaitości w Warszawie. Lena Laguszonkowa urodziła się w 1984 roku w Stanicy Ługańskiej. Ukończyła wydział historii Ługańskiego Państwowego Uniwersytetu im. Tarasa Szewczenki. W Ługańsku podejmowała różnego rodzaju pracę, a po kilku latach przeniosła się do Kijowa. Jako dramatopisarka zadebiutowała w 2018 roku sztuką Baza. Autorka poruszyła w niej tematykę związaną z kobietami i prostytucją. Sztuka można było zobaczyć na festiwalu „Tydzień sztuki aktualnej”. W 2022 roku w wyniku wojny, Lena wraz z bliskimi wyjechała do Polski. Ciepło przyjęło ją tutaj środowisko teatralne, dzięki czemu podjęła współpracę z Teatrem Rozmaitości i Teatrem Polskim w Bydgoszczy. Mój sztandar zasikał kotek. Kroniki z Donbasu powstał na podstawie trzech tekstów Laguszonkowej – Pipidówy, Matki Gorkiego i Mój sztandar zasikał kotek. To sztuka o marzeniach, pragnieniach, rozczarowaniach, bólu i cierpieniu, o kryzysie i poszukiwaniu tożsamości. Główna bohaterka, pochodząca z prowincjonalnego miasteczka – Stanica Ługańska chce jak najszybciej z niego wyjechać i spełniać swoje artystyczne aspiracje. Sztuka pokazuje różne pokolenia wychowywane w Ukraińskich realiach, próbując nam je przybliżyć i pokazać jak wojna wpływa na społeczność.
    Метою даної статті є ознайомлення з постаттю української драматургині Олени Лягушонкової та виставою, поставленої за її творами Мій прапор запісяв котик. Хроніки з Донбасу польської режисерки Александри Поплавської в Театрі “Розмаїтості” у Варшаві. Лєна Лягушонкова народилася в 1984 році в Станиці Луганській в Україні. Закінчила історичний факультет Луганського державного університету імені Тараса Шевченка. У Луганську вона працювала на різних роботах, а через кілька років переїхала до Києва. Дебютувала на фестивалі «Тиждень актуальної п’єси» у 2018 році з п’єсою BAZA. Тут авторка торкнулася тем, пов’язаних з жінками та проституцією. У 2022 році, унаслідок війни, Лєна разом із родичами виїхала до Польщі. Тут її тепло зустріла театральна спільнота, завдяки чому вона розпочала співпрацю з Театром Розмаїтості та Польським Театром у Бидгощі. Вистава Мій прапор запісяв котик. Хроніки з Донбасу поставлена на основі трьох текстів Лягушонкової – ПГТ. Хроніка, Мати Горького та Мій прапор запісяв котик. Це вистава про мрії, бажання, розчарування, біль і страждання, про кризу та пошук ідентичності. Головна героїня, яка походить із провінційного містечка Станиця Луганська, хоче якомога швидше покинути його та здійснити свої мистецькі прагнення. Вистава показує різні покоління, виховані в українських реаліях, намагаючись наблизити їх до нас і показати, як війна впливає на громаду.
    In this paper, the author introduces the character of Lena Laguszonkowa and the performance based on her dramaturgy – A kitten peed on my banner. Chronicles from Donbas, directed by Aleksandra Popławska, staged at the Rozmaitości Theater in Warsaw. Lena Laguszonkowa was born in 1984 in Stanytsia Luhanska of Luhansk Oblast in eastern Ukraine. She graduated from the history department of Lugansk State University named after Taras Shevchenko. In Lugansk, she took various jobs, and after a few years she moved to Kiev. She made her debut as a playwright in 2018 with Baza. The author touched on topics related to women and prostitution. The art could be seen at the "Current Art Week" festival. In 2022, as a result of the war, Lena and her relatives left Ukraine and moved to Poland. She was warmly welcomed here by the theatrical community, thanks to which she started cooperation with Rozmaitości Theater and Polski Theater in Bydgoszcz. A kitten peed on my banner. Chronicles from Donbas was based on three texts by Laguszonkowa – Rural Town. Chronicles, Gorky’s Mother and A kitten peed on my banner. It is a play about dreams, desires, disappointments, pain and suffering, about crisis and the search for identity. The main character, who comes from a provincial town, Stanica Ługańska, wants to leave it as soon as possible and fulfill her artistic aspirations. The play shows different generations brought up in Ukrainian realities, trying to bring them closer to us and show how war affects the community.
    Źródło:
    TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych; 2023, 6, 18; 1-16
    1733-2249
    Pojawia się w:
    TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The image of Chinese and Japanese Theatre in selected popular and artistic press printed in Poland in 1930s
    Образ китайского и японского театров в избранной популярной и художественной прессе Польши 1930-х годов
    Autorzy:
    Michalewicz, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1931428.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Th e Second Polish Republic
    the interwar polish press
    theatre
    Chinese opera
    acting
    the China
    the Japan
    Вторая Польская Республика
    довоенная пресса
    Япония
    Китай
    театр
    китайская опера
    актерское искусство
    Opis:
    Journalists who described Oriental theatres usually based their narrative on personal experience. Both specialist, mass and popular press paid particular attention to elements that distinguished Japanese and Chinese theatre from their European counterpart. The length of performance, innovative technical solutions, different acting style were the elements that received most attention. Nonetheless, sometimes it was impossible to explain the origins of those differences. Furthermore, the above-mentioned differences usually spoke against Chinese theatre. It was criticized for different music, moveable stage scenery, exaggerated acting that was hard to understand. Such attitude was the result of lack of understanding of Chinese opera’s conventions. On the other hand, press eagerly commended the richness of Chinese actors’ costumes and ,,shadow puppet theatre”. Moreover, Polish press also stressed that both classical and modern Chinese theatre enjoyed immense popularity among Chinese people. Polish press went easy on theatrical art in Japan depicting differences that were in many cases the same as in Chinese theatre as something neutral, even positive as it gave the play magical touch. Sometimes it was emphasized that Japanese theatre could become a source of inspiration for its European counterpart. It was praised for masks, costumes, moveable stage scenery and music. It is interesting that in the last two instances Chinese theatre was looked down on. Polish press also spoke favourably of puppet theatre and ,,Takarazuka” performances. On the other hand, magazines’ opinions on acting varied.
    При описании дальневосточного театра журналисты обычно использовали собственный опыт. И специализированная, и массовая, и популярная пресса уделяла особое внимание тем элементам, которые отличали китайский и японский театр от его европейского аналога. Среди них в основном были отмечены: длительность спектакля, новаторские технические решения, а также иная игра актеров. Однако не всегда можно было объяснить причины различий. Более того, в случае китайского театра вышеупомянутые различия обычно трактовались в невыгодном свете. Его критиковали, в частности, за другую музыку, трогательные декорации, а также преувеличенную и при этом непонятную игру актеров. Такое мнение сложилось из-за неправильного понимания китайской оперной конвенции. С другой стороны, пресса высоко оценила богатство костюмов китайских актеров, а также «театр теней» и подчеркнула, что как традиционный, так и современный китайский театр был популярен среди жителей Поднебесной. Журналы оценивали театральную постановку в Стране восходящего солнца гораздо мягче, показывая различия, часто такие же, как в китайском театре, как нечто нейтральное и даже положительное, придающее пьесе определенную магию. В то же время иногда подчеркивалось, что японский театр может стать источником вдохновения для своего европейского аналога. Его хвалили в первую очередь за: маски, костюмы, а также за движущиеся декорации и музыку. Стоит добавить, что в последних двух случаях виноват китайский театр. Положительно отзывались и о кукольном театре, и о спектаклях «Такаразуки». С другой стороны, журналы по-разному оценивали актерское мастерство.
    Źródło:
    Nowa Polityka Wschodnia; 2021, 3(30); 144-164
    2084-3291
    Pojawia się w:
    Nowa Polityka Wschodnia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wdrażanie uniwersalnego modelu zarządzania wartością dla klienta w wybranych instytucjach kulturalnych (na przykładzie teatrów i kin studyjnych)
    Implementation of the Model of Customer Value Management in the Selected Cultural Institutions
    Внедрение универсальной модели управления ценностью для клиента в избранных культурных заведениях (на примере театров и артхаусов)
    Autorzy:
    Krawiec, Wioletta
    Szymańska, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/957066.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polski Instytut Ekonomiczny
    Tematy:
    wartość dla klienta
    zarządzanie wartością
    rynek kultury
    kino studyjne
    teatr
    value for the customer
    value management
    market culture
    arthouse
    (cinema)
    theatre
    ценность для клиента
    управление ценностью
    рынок культуры
    артхаус
    театр
    Opis:
    Celem rozważań jest przedstawienie doświadczeń wybranych instytucji kulturalnych (polskich kin studyjnych i teatrów) w zakresie zarządzania wartością dla klienta. Wartość dla klienta stanowi fundament budowania przewagi konkurencyjnej na rynku zdominowanym przez kulturę popularną. Podstawę empiryczną artykułu stanowią badania ankietowe przeprowadzone w 2014 roku wśród menadżerów zatrudnionych w tych instytucjach. Badane kina niszowe i teatry różnicują korzyści dostarczane klientom, projektują ofertę, która ma potencjał do kumulowania wartości oraz łączą tradycyjne i nowoczesne narzędzia komunikacji marketingowej. Jednocześnie zbyt rzadko włączają klienta we współtworzenie wartości. Nie wykorzystują także w pełni potencjału współpracy z organizacjami zewnętrznymi. Wyniki badań mogą stanowić inspirację dla badanych instytucji do doskonalenia umiejętności w zakresie zarządzania wartością dla klienta. Artykuł ma charakter badawczy.
    The article aims to present the experience of the selected cultural institutions (Polish arthouse cinemas and theatres) in customer value management. The value for customer is the foundation for building a competitive advantage in the market dominated by popular culture. The empirical basis of article is a survey conducted in 2014 among managers employed in these institutions. The studied niche cinemas and theatres differentiate the benefits provided to customers, design a deal that has the potential to accumulate values and combine traditional and modern tools of marketing communication. At the same time, they too rarely include the customer in the co-creation of value. They also do not use the full potential of cooperation with external organisations. The findings may provide inspiration for the surveyed institutions to improve their skills in the managing of customer value. This is research article.
    Цель рассуждений – представить опыт избранных культурных заведений (польских артхаусов и театров) в области управления ценностью для клиента. Ценность для клиента представляет собой фундамент построения конкурентного преимущества на рынке, где доминирует попкультура. Эмпирическую основу статьи составляют опросы, проведенные в 2014 г. среди работников этих заведений. Обследуемые нишовые кино и театры дифференцируют выгоды, которые от этого имеют клиенты, проектируют предложение, у которого есть потенциал накоплять ценности, а также они объединяют традиционные и современные инструменты маркетинговой коммуникации. Одновременно они слишком редко включают клиента в совместное создание ценностей. Они тоже не полностью используют потенциал сотрудничества с внешними орга- низациями. Результаты изучения могут представлять собой инспирацию для обследуемых заведений к совершенствованию умений в области управления ценностью для клиента. Статья имеет исследовательский характер.
    Źródło:
    Handel Wewnętrzny; 2016, 3 (362); 163-174
    0438-5403
    Pojawia się w:
    Handel Wewnętrzny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies