Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "relevance theory" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Zastosowanie przenośni jako nacechowanej negatywnie strategii grzecznościowej w artykułach prasowych
    Autorzy:
    Piskorska, Agnieszka Ewelina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1196032.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-07
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
    Tematy:
    impoliteness
    metaphor
    implicature
    relevance theory
    impression
    niegrzeczność
    metafora
    implikatura
    teoria relewancji
    wrażenie
    Opis:
    Artykuł dotyczy zastosowania przenośni w artykułach prasowych o charakterze polemicznym, w których ten środek stylistyczny użyty jest do sparafrazowania poglądów, będących przedmiotem polemiki. Metaforyczne sformułowania prowadzą do interpretacji, w której osoba głosząca dany pogląd jawi się jako niekompetentna lub ograniczona, przez co stanowią one naruszenie „twarzy” tej osoby i wprowadzają do argumentacji element nacechowany negatywnie. W pracy przedstawiono pogląd, iż pośredni i implicytny charakter komunikatu ma kluczowe znaczenie w spełnieniu tej funkcji.
    The paper deals with the use of metaphor in press articles for the sake of paraphrasing opinions targeted by a polemist. Metaphorical formulations give rise to an interpretation in which the proponent of the targeted opinion appears as incompetent or downright daft, thereby constituting a threat to his/her face. By this token, such metaphors become a means of impoliteness strategy. It is argued that indirectness and implicitness are conducive to fulfilling the impoliteness function.
    Źródło:
    Res Rhetorica; 2020, 7, 3; 46-61
    2392-3113
    Pojawia się w:
    Res Rhetorica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Humorous and Non-Humorous Effects in Sitcoms: a Relevance-Theoretic Perspective
    Autorzy:
    Wieczorek, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171458.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-11
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Relevance Theory
    sitcom
    humorous effect
    cognitive effect
    non-propositional effect
    weak communication
    teoria relewancji
    sitkom
    efekt humorystyczny
    efekt poznawczy
    efekt niepropozycyjny
    słaba komunikacja
    Opis:
    Humorous utterances can be divided into those which are created for their own sake (that is, to amuse others), dubbed autotelic humour, and those which communicate truthful and/or untruthful meanings germane to the ongoing conversation, dubbed speaker-meaning-telic humour (Dynel 2018). The present paper carries out a qualitative analysis of humorous units in sitcom discourse with a view to delineating a number of propositional meanings, which can be potentially derived by the TV recipients. Special attention is confined to one of the most powerful tools used to explain humour in various humorous manifestations, i.e. weak implicatures (Sperber and Wilson 1986 [1995]; Wilson and Sperber 2004). It is believed here that pragmatic COMPREHENSION mechanisms proposed within Relevance Theory and the notion of weakly communicated assumptions are two sides of the same coin since these account not only for the viewer’s recovery of a humorous interpretation but also of an array of non-humorous propositional meanings. Moreover, the participatory framework has been employed as an additional parameter to show the difference in the reception of a dialogue by fictional characters and the viewers.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica; 2020, 15; 312-323
    2083-1765
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Polish complementiser 'jakoby': a relevance-theoretic account
    Polski komplementator "jakoby": ujęcie teorii relewancji
    Autorzy:
    Lilley, David
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/34656182.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
    Tematy:
    indirect speech
    relevance theory
    procedural meaning
    metarepresentation
    interpretive use
    metarepresentational negation
    ad hoc concepts
    global interpretation
    local interpretation
    znaczenie proceduralne
    metareprezentacja
    użycie interpretatywne
    przeczenie metareprezentacyjne
    pojęcia ad hoc
    interpretacja lokalna
    mowa zależna
    teoria relewancji
    interpretacja globalna
    Opis:
    This paper analyses the Polish complementiser jakoby within the framework of relevance theory. It suggests that those environments in which jakoby is licensed, namely certain indirect-speech-type constructions and clauses embedded under inherently negative predicates, such as zaprzeczyć (“to deny”) and nieprawdą jest (“it is untrue”), have in common that they can be conceived of in metarepresentational terms. Furthermore, it argues that jakoby encodes procedural meaning which restricts it principally to these types of environment. Unlike że (“that”), which can always be substituted for it, jakoby constrains the range of attitudes towards the embedded proposition that can be implied contextually, blocking interpretations on which this proposition is understood to be endorsed, while encouraging the recovery of evaluative stances such as scepticism, doubt and rejection. We show that jakoby can be selected from the point of view of the reporting voice, in which case it receives a global interpretation, or that of the matrix subject; this yields a local interpretation.
    Niniejszy artykuł analizuje polski spójnik jakoby z perspektywy teorii relewancji. Sugeruje, że konteksty, w których jakoby występuje, a mianowicie pewne konstrukcje typu mowy zależnej oraz zdania osadzone w predykatach inherentnie negatywnych, takich jak zaprzeczyć i nieprawdą jest, łączy to, że można pojmować je w kategoriach metareprezentacyjnych. Ponadto argumentuje, że jakoby niesie z sobą znaczenie proceduralne, które sprawia, że występuje przede wszystkim we wspomnianych dwóch rodzajach kontekstów. W przeciwieństwie do wyrazu że, który zawsze może zastąpić omawiany spójnik, jakoby ogranicza wobec propozycji zdania podrzędnego zakres postaw oceniających implikowanych kontekstowo. Tym samym wyklucza takie interpretacje, że odbiorca rozumie propozycję tę jako prawdziwą, jednocześnie sprzyjając przyjęcie postaw oceniających takich jak sceptycyzm, wątpliwość i odrzucenie. Pokazujemy, że spójnik jakoby może być wybierany z perspektywy głosu relacjonującego, wówczas jest rozumiany w sposób globalny. Ewentualnie może odzwierciedlać punkt widzenia podmiotu mówiącego, co daje interpretację lokalną.
    Źródło:
    Językoznawstwo; 2023, 19, 2; 163-183
    1897-0389
    2391-5137
    Pojawia się w:
    Językoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies