Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Methodology of Theology" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Charyzmatyczny wymiar powołania teologa
A Charismatic Dimension of the Vocation of a Theologian
Autorzy:
Walczak, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040217.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teologia
metodologia teologii
Duch Święty
charyzmat
powołanie
theology
methodology of theology
Holy Spirit
charisma
vocation
Opis:
Teologia bez wątpienia stawia przede wszystkim pytania o Boga i człowieka. Jednak od wieków teologowie pytali także o znaczenie swojej własnej pracy. Można mówić o swoistej meta-teologii, która próbuje pokazać rolę i znaczenie teologii w życiu Kościoła. Najczęstsze odpowiedzi na pytania o sens i charakter teologii oscylują wokół pojęcia racjonalności. W takim spojrzeniu teologia jest zwykłym ludzkim procesem czynienia prawd objawionych zrozumiałymi dla ludzi danej epoki. Wydaje się jednak, że taka wizja teologii jest skrajnym uproszczeniem i spłyceniem sprawy. Na pytanie o znaczenie teologii można dobrze odpowiedzieć tylko w świetle wiary. To światło pozwala ujrzeć w teologii Boży dar, charyzmat, który pomaga Kościołowi odczytywać znaki czasu i proroczo interpretować Objawienie biblijne dla danej epoki i kultury. Teolog ma udział w specjalnym charyzmacie, a więc należałoby go postrzegać najpierw jako pełniącego specjalną posługę słowa w Kościele, a dopiero po wtóre jako naukowca. Takie charyzmatyczne ustawienie teologii pozwala przypomnieć sobie z całą mocą, że pierwszym i podstawowym teologiem jest Duch Święty.
It is doubtless that theology first of all puts questions about God and man. However, for ages theologians have been also asking questions about the meaning of their own work. One may speak about a peculiar meta-theology that tries to show the role and significance of theology in the life of the Church. The most frequently given answers to the questions about the meaning and character of theology oscillate around the concept of rationality. In such a view theology is a normal human process of making revealed truths understandable for people of a given epoch. However, it seems that such a vision of theology is tantamount to extremely simplifying it and to making it superficial. The question about the significance of theology may only be answered in the light of faith. This light allows seeing theology as a God's gift, a charisma that helps the Church read the signs of the times and prophetically interpret the Biblical Revelation for a given epoch and culture. A theologian participates in a special charisma, so he should be perceived first of all as one who performs a special service of the word in the Church, and only then as a scholar. Such a charismatic position of theology allows reminding with full strength that the first and fundamental theologian is the Holy Spirit.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 2; 299-310
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Problem of Method in Theology
Problem metody w teologii
Autorzy:
Sobeczko, Helmut Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1913331.pdf
Data publikacji:
2020-06-29
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
theology
theological studies
methodology of theology
scientific research
hermeneutics
linguistic hermeneutics
teologia
nauki teologiczne
metodologia teologii
hermeneutyka
hermeneutyka lingwistyczna
badania naukowe
Opis:
The problem of method (methods) in theology is connected to the understanding of theology as a science as well as to the understanding of its identity. In theology understood as ascience there is no single scientific method, because there are many theological disciplines and each of them uses its own methods. Therefore, we speak in fact of the pluralism of the theological methods. In this paper the Author limited the analysis of the methodological issues of theological studies to showing the basic methodological elements: first, to those which are common to all theological disciplines and second, he presented one of the most important hermeneutic methods, i.e. the linguistic one, which is a method of analysing texts, used mainly in biblical, liturgical and patristic sciences. In the last part of the paper he refers to some of the newest works concerning the methods used in different theological disciplines.
Problem metody (metod) w teologii wiąże się zrozumieniem teologii jako nauki, a także z rozumieniem jej tożsamości. W teologii jako nauce nie istnieje jedna metoda naukowa, bo jest wiele dyscyplin teologicznych i każda posługuje się własnymi metodami – stąd też mówimy o pluralizmie metod teologicznych. W omawianiu problematyki metodologicznej nauk teologicznych autor ograniczył się jedynie do ukazania podstawowych elementów metodologicznych, najpierw wspólnych wszystkim dyscyplinom teologicznym, a następnie szczegółowiej omówił jedną z podstawowych metod hermeneutycznych, to jest lingwistyczną, czyli metodę analizy tekstów stosowaną głównie w naukach biblijnych, liturgicznych i patrystycznych. W ostatniej części natomiast wskazał najnowsze opracowania dotyczące metod stosowanych w poszczególnych dyscyplinach teologicznych.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 1; 61-73
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia mediów i komunikacji – na styku nauk o mediach oraz nauk teologicznych
Theology of mass media and communication – at the crossroads of media studies and theology
Autorzy:
Adamski, Andrzej
Łęcicki, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/484559.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
Tematy:
teologia
nauki o mediach
metodologia
teologia środków społecznego przekazu
mediów i komunikacji
teologia komunikacji
theology
media studies
methodology
theology of mass media
theology of mass media and
communication
theology of communication
Opis:
Celem artykułu jest znalezienie odpowiedzi na następujące pytania: Czy teologia i nauki o mediach mają pewne wspólne płaszczyzny i obszary zainteresowania? Czy można mówić o powstaniu nowej subdyscypliny nauk teologicznych, będącej zarazem subdyscypliną nauk o mediach, czyli teologii mediów i komunikacji? Autorzy poddają analizie dostępne akty prawne, dokumenty urzędowe, dokumenty Kościoła oraz opracowania poświęcone metodologii nauk o mediach i nauk teologicznych. Odwołują się także do wyników własnych, wcześniejszych badań w tym zakresie, które zostały przedstawione w formie syntezy.
This article aims to answer the following questions: Do theology and media studies have common areas of interest? Can we talk about new subdiscipline of theological science, which might also be regarded as subdiscipline of media studies? The authors analyzed available legal acts, official documents, documents of the Church and the essays dedicated to the media studies and theological sciences. In addition to this, they refer to the results of their previous research in this area.
Źródło:
Studia Medioznawcze; 2016, 2 (65); 11-20
2451-1617
Pojawia się w:
Studia Medioznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia i nauki o mediach: interdyscyplinarność jako płaszczyzna wspólnej refleksji naukowej o środkach społecznego przekazu
Theology and media studies: interdisciplinarity as a platform for joint scientific reflection on the media
Autorzy:
Adamski, Andrzej
Łęcicki, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1288420.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
Tematy:
teologia
nauki o mediach
metodologia
interdyscyplinarność
teologia mediów
cyberteologia
theology
media studies
methodology
interdisciplinarity
theology of mass media
cybertheology
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest porównawcze omówienie dwóch obszarów nauki: dziedziny i dyscypliny nauk teologicznych oraz dyscypliny nauk o mediach. Autorzy przeanalizują metodologiczne aspekty nauk teologicznych i nauk o mediach. Ich zdaniem, mimo istnienia pozornych przeszkód, można mówić o wspólnym obszarze zainteresowań tych dwóch dyscyplin, jakim są media i komunikacja. Płaszczyzną naukowego dialogu teologii z medioznawstwem jest dobrze rozumiana interdyscyplinarność, która jest cechą zarówno nauk teologicznych, jak i nauk o mediach.
The purpose of this article is to gather discussions on two areas of science: theology and media studies in comparative perspective. The authors analyze the methodological aspects of both areas of science and further argue there is a common area of interest which includes research on media and communications. The scientifi c dialogue between theology and media studies is possible due to interdisciplinarity.
Źródło:
Studia Medioznawcze; 2016, 1 (64); 11-19
2451-1617
Pojawia się w:
Studia Medioznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problematyka pedagogiczna elementem doskonalenia wykładowców teologii w Polsce w latach 1918-1939
Pedagogical issues as an element of improving theology teachers in Poland in the years 1918-1939
Autorzy:
Skoczylas, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2033648.pdf
Data publikacji:
2019-06-24
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
teologia
pedagogika
dydaktyka
dydaktyka szkoły wyższej
katechetyka
metodyka nauczania
theology
pedagogy
didactics
didactics of a high school
catechetics
teaching methodology
Opis:
Pedagogical issues were present in senior seminaries in Poland in theinterwar period. The interest in this subject was inspired by Jan KantyAssociation of Theological Schools. The members of this association werelecturers of various theological subjects of higher seminaries and theologicalfaculties in Poland. The Association discussed both pedagogical anddidactic problems. The teaching contents of particular subjects, the teachingmethods, textbooks as well as ways to familiarize students of theology withpedagogical issues were discussed by it.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2019, 89, 1; 115-138
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z metaeklezjologii
Out of Meta-Ecclesiology
Autorzy:
Kaucha, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038067.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
eklezjologia
kryteria waloryzacji modeli teologicznych
metaeklezjologia
metateologia
metodologia
modele Kościoła
nurty eklezjologiczne
problematyka eklezjologii
rodzaje eklezjologii
teologia
Ecclesiology
Meta-Ecclesiology
models of the Church
ecclesiological trends
theology
types of Ecclesiology
Meta-Theology
criteria of theological evaluation models
Ecclesiology issues
methodology
Opis:
Metaeklezjologia to pojęcie analogiczne do terminu „metateologia” oznaczające metateoretyczną charakterystykę eklezjologii. Metaeklezjologia – tak jak metateologia – może być zewnętrzna lub wewnętrzna. Niniejszy artykuł jest próbą budowania wewnętrznej metaeklezjologii katolickiej odwołującej się do dorobku lubelskich metodologów nauki (A. Bronk, S. Majdański, S. Kamiński), lubelskich metodologów teologii (Cz.S. Bartnik, M. Rusecki) i innych metodologów teologii (A. Dulles, B. Mondin, A. Kolping, H. Seweryniak, A.A. Napiórkowski). Niniejszy artykuł obejmuje następujące zagadnienia: nowe elementy w problematyce eklezjologicznej, rodzaje eklezjologii i nurty eklezjologiczne, modele Kościoła (instytucjonalny, mistycznej komunii, sakramentalny, kerygmatyczny, sługi, wspólnoty uczniów, znaku sprzeciwu). W zakończeniu znajduje się kilka ogólnych wniosków o stanie współczesnej eklezjologii katolickiej.
Meta-Theology denotes a meta-theoretical description of Theology. Similarly, meta-Ecclesiology means a meta-theoretical description of Ecclesiology, and it encompasses all problems of meta-theological nature. Meta-Ecclesiology – like Meta-Theology – might be external or internal. This paper represents an internal Meta-(Catholic) Ecclesiology. It touches on some new issues in the area of Ecclesiology, types of Ecclesiology, trends in Ecclesiology, and models of the Church according to Cardinal Avery Dulles (the Church as Institution, Mystical Communion, Sacrament, Herald, Servant, Community of Disciples, and Sign of Opposition). Multiplicity and diversity of ecclesiological types and trends show a richness and complexity of Ecclesiology. Consequently, one holistic (total) Ecclesiology is impossible at present. Hence, a project of an integral Ecclesiology is feasible but only as (a very useful) way of uniting the results of Ecclesiology – uniting them on a base of main ecclesiological issues or problems faced by Ecclesiology. According to Rev. M. Rusecki (1942-2012) theology today is very much fragmented and it is quite impossible to make it integrated (see: M. Rusecki, Problematyka metody w teologii, in: Tożsamość teologii, ed. A. Anderwald, T. Dola, M. Rusecki, Opole: Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego 2010, pp. 44-47, 54-64. Rusecki presents Adolf Kolping’s idea of integrated theology – pp. 55-56). New theological disciplines and sub-disciplines arise and theologians’ specializations are becoming increasingly fragmented. They are to a lesser extent familiar with the work of their colleagues (native or foreign) and likewise with the history of Theology. The same holds true for Ecclesiology and ecclesiologists. Today in Theology (and in Ecclesiology) there are processes typical of contemporary sciences which are unstoppable. Despite negative consequences, there are some positive, too. Being so, Theology and Ecclesiology show their vitality and necessity. Theologians in their academic work explore new ways of research (including interdisciplinary ones) and have more scholar freedom than they used to, which develops their creativity.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 9; 65-80
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stanisława Kamińskiego opcje metodologiczne
Stanisław Kamiński’s Methodological Options
Autorzy:
Bronk, Andrzej
Walczak, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343871.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Filozofii i Socjologii PAN
Tematy:
definicja nauki
etyka nauki
filozofia
filozofia nauki
metoda naukowa
metodologia
nauka
nauki przyrodnicze i humanistyczne
racjonalność nauki
Stanisław Kamiński
teologia
teoria nauki
typologia nauk
definition of science
classification of sciences
ethics of science
humanities and natural sciences
methodology
philosophy
philosophy of science
rationality of science
science
scientific method
theology
theory of science
Opis:
Stanisław Kamiński (1919–1986) był filozofem, filozofem nauki i historykiem nauki. Całe jego życie zawodowe od 1949 roku związane było z Wydziałem Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Do głównych dziedzin zainteresowań Kamińskiego należały ogólna i szczegółowa metodologia nauk, metodologia filozofii, historia nauki i logiki oraz semiotyka m. in. średniowieczna. Podkreślając specyfikę klasycznego sposobu uprawiania filozofii jako poznania autonomicznego w stosunku do nauk empirycznych i teologii, pewnego i najogólniejszego, badał zastosowania logiki do filozofii oraz podał metodologiczną charakterystykę niektórych dyscyplin filozoficznych (metafizyki ogólnej, antropologii filozoficznej, etyki, filozofii religii, filozofii dziejów). Charakterystyczny dla podejścia Kamińskiego był osobliwy historyzm (indukcja doksograficzna), polegający na nawiązywaniu do dziedzictwa przeszłości, by szukać w nim inspiracji i kontekstu rozumienia dla własnych problemów. Nawiązywał bezpośrednio do dwu głównie tradycji filozoficznych: klasycznej (arystotelesowsko-tomistycznej) oraz analitycznej, zarówno w wydaniu scholastyki, jak i szkoły lwowsko-warszawskiej. Pierwszej – realistycznej teorii bytu i poznania, ale także historii filozofii – zawdzięczał swe filozoficzne i historyczne, drugiej – logiczne i metodologiczne zainteresowania nauką. Przyjmował, że jednym z głównych zadań refleksji metodologicznej jest badanie (na ogół niejawnych) założeń filozoficznych i metodologicznych, na których opiera się metoda naukowa, oraz krytyka prób skrajnie ideologicznego wykorzystywania nauki do celów nienaukowych. Był przekonany o potrzebie i zasadności uprawiania różnych typów badań nad nauką. Sprzyja to rozumieniu znaczenia i miejsca nauki w kulturze, teoretycznemu wyjaśnieniu natury i podstaw wiedzy naukowej, poznawczych roszczeń nauki, pokazaniu integrującej roli refleksji metodologicznej dla unifikacji specjalistycznych dyscyplin i współpracy między naukowcami, jak również podkreśleniu praktycznej ważności świadomości metodologicznej dla poszczególnych nauk a także filozofii, dla której jest ona przeważnie jedynym narzędziem samokontroli. Podkreślał, że badanie natury nauki winno uwzględnić wszystkie jej aspekty: logiczno- metodologiczny, humanistyczny i filozoficzny. Główna jednak rola przypada podejściu filozoficznemu (epistemologicznemu). Kamiński odróżniał trzy podstawowe typy nauk o nauce: humanistyczne (historia, socjologia, psychologia, ekonomia i polityka nauki), filozoficzne (ontologia, epistemologia, wąsko pojęta filozofia nauki i filozofia kultury) oraz formalne (logika języka naukowego, logika formalna, teoria rozumowań stosowanych w nauce oraz metodologia nauki). Kamiński interesował się głównie naturą nauki (obejmującą przedmiot, cele, metodę, strukturę i genezę), tj. tym, co w dziejach nauki niezmienne. Pojmował naukę jako epistéme (średniowieczną scientiae) oraz utożsamiał racjonalność wiedzy naukowej z jej metodycznością i szeroko pojmowaną logicznością. Mimo dostrzegania wielu ograniczeń wiedzy racjonalnej, nauka pozostawała dla niego wzorem poznania racjonalnego. Był przekonany, iż celem szeroko pojętego poznania naukowego jest wiedza prawdziwa, a w filozofii — nadto konieczna. Uważał, że „cała logika współczesna stanowi dyscyplinę filozoficzną w szerokim tego ostatniego słowa znaczeniu” i to „ze względu na swój ogólny i spekulatywny (a wedle niektórych również apodyktyczny) charakter oraz stosunkowo maksymalne wykorzystanie jej rezultatów”.
Stanisław Kamiński (1919–1986) was a philosopher, philosopher of science and historian of science. His all academic carrier was pursuing at the Catholic University in Lublin (KUL). The main interests of Kamiński was the history of science and logic, general and special methodology, methodology of philosophy and (medieval) semiotics. He himself saw his main achievements in the domain of the theory of science and the methodology of classical philosophy, especially in the studies of the method and language of metaphysics. He gave a methodological description of general metaphysics, philosophical anthropology, ethics, philosophy of religion, philosophy of history and studies on religion (religiology). He investigated the beginnings of the mathematical induction in the Middle Ages and in modern times, the modern history of the theory of definition, theory of argumentation (reasoning), the structure and the evolution of scientific theory, deductive method, the achievements of logic and philosophy in Poland. A characteristic feature of Kamiński's philosophical and methodological approach was a specific historicism, consisting of referring to the heritage of the past and at the same time to the latest achievements in logic and philosophy of science. He had a broad concept of knowledge and was a maximalist both in raising questions and in giving answers. In accordance with classical philosophy he saw the substance of person as ens rationale, a being realizing himself in a disinterested search for a theoretical truth, whose highest expression is philosophy. He stressed the epistemological and methodological plurality of knowledge, distinguished and investigated material and formal parts of knowledge. He also distinguished—besides commonsense knowledge—the scientific, philosophical and theological knowledge, nonreducible each to other. At the top he set sapiential knowledge which is much more than a simple generalization of all particular kinds of knowledge. Kamiński derived his understanding of science from contemporary as well as classical philosophy. He determined the nature of science from the point view of its subject matter, aims, methods, logical structure and genesis. The question of what science was for him a philosophical question, presupposing an appropriate understanding of the nature of the world. Kamiński opted for a pluralistic approach to the world: the principal object of science is the objective world, subjective states of man and products of his mind and language. The best diagnostic test of the scientific character of science is the scientific method. Kamiński assumes here pluralism: different subject matter and different goals of scientific cognition require different research strategies and types of cognitive procedures. He also accepts an antinaturalistic position in the humanities which he regards as methodologically autonomous in regard to natural sciences. The publications of S. Kamiński include over 350 positions. During his life three books have been published: Georgonne'a teoria definicji [Georgonne's Theory of Definition], Lublin 1958; Pojęcie nauki i klasyfikacja nauk [Concept of Science and Classification of Sciences], Lublin 1961, 19813; and (together with M. A. Krąpiec) Z teorii i metodologii metafizyki [On the Theory and Methodology of Metaphysics], Lublin 1962. After his death five volumes of Collected Papers have been published: vol. I: Jak filozofować? [How to Philosophize? Studies in Methodology of Classical Philosophy], edited by Tadeusz Szubka, Lublin 1989; vol. II: Filozofia i metoda. Studia z dziejów metod filozofowania [Philosophy and Method. Studies from the History of the Method of Philosophizing], edited by Józef Herbut, Lublin 1993; vol. III: Metoda i język. Studia z semiotyki i metodologii nauk [Method and Language. Studies in Semiotics and Philosophy of Science], edited by Urszula Żegleń, Lublin 1994; vol. IV: Nauka i metoda. Pojęcie nauki i klasyfikacja nauk [Science and Method. Concept of Science and Classification of Sciences], edited by Andrzej Bronk, Lublin 1992); vol. V: Światopogląd – Religia – Teologia [Worldview – Religion – Theology], edited by Monika Walczak and Andrzej Bronk, Lublin 1998.
Źródło:
Filozofia i Nauka; 2018, 6; 199-230
2300-4711
2545-1936
Pojawia się w:
Filozofia i Nauka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies