Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "tale" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Ethos mówcy w ‘Gawędzie o gawędzeniu’ o. Jacka Woronieckiego
    The Ethos of a Speaker in Fr. Jacek Woroniecki’s ‘A Tale of Telling Tales’
    Autorzy:
    Gondek, Maria Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507596.pdf
    Data publikacji:
    2017-09-30
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    ethos
    tale
    tale-telling
    speaker
    persuasion
    character
    Opis:
    Woroniecki formulates his conception of the ethos of a speaker against the background of analyses of the conditions of telling tales understood as literary transcripts of living speech transmiting the wisdom of previous generations and addressed to a specific recipient. There is a close connection between the ethos of a speaker (his/her moral condition) and the ethos way of persuasion, a connection conditioned by the specificity of human nature. The way of revealing the speaker’s attitude, and the way in which the ethos reveals and interacts are inseparably connected with the speaker who is a man who cognizes and acts. The imitation or fabrication of the ethos, which is instrumental or detached from the speaker, are contrary to Woroniecki’s position. The specificity of the ethos persuasion (according to Woroniecki) consists in the fact that this persuasion is carried out in connection with the nature of a speaker who is capable of (moral) self-improvement, and of the creative presentation of his development to the auditorium.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2017, 6, 3; 425-449
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Duch nowoczesności” – w kręgu bajek Józefa Jankowskiego
    “The spirit of modernity” – in the circle of fairy tales by Józef Jankowski
    Autorzy:
    Ratuszna, Hanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2087051.pdf
    Data publikacji:
    2021-10-23
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
    Tematy:
    modernizm
    nowoczesność
    Józef Jankowski
    bajka literacka
    bajka ludowa
    nieskończoność
    melancholia
    modernism
    modernity
    literary fairy tale
    folk
    tale
    melancholy
    infinity
    Opis:
    Artykuł prezentuje różnorodność bajek Józefa Jankowskiego, który nadaje temu gatunkowi nowoczesne znaczenie. Bajki są bowiem opowieściami o marzeniu, nieskończoności, porządkują chaos świata, interpretują trudną rzeczywistość. Analiza i interpretacja utworów pozwala zadać pytanie o definicję nowoczesności. Jankowski pojmował ją jako istotny element dyskursu estetycznego. Nowoczesność była dla modernistów ważnym wyzwaniem. Postrzegali ją oni jako podstawę światopoglądu, którego etapy rozwoju wyznaczała zaś sztuka.
    The article presents the variety of fairy tales by Józef Jankowski, which gives this genre a modern meaning. Therefore, fairy tales are stories about a dream, infinity, they organize the chaos of the world, they interpret difficult reality. Analysis and interpretation of works allows us to ask a question about the definition of modernity. Jankowski understood it as an essential element of the aesthetic discourse. Modernity was an important challenge for modernists. They saw it as the basis of the worldview, and art marked the stages of its development.
    Źródło:
    Język - Szkoła - Religia; 2021, 16; 140-155
    2080-3400
    Pojawia się w:
    Język - Szkoła - Religia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wprowadzenie prozy dla młodego czytelnika w świat konwencji modernistycznych (na przykładzie Cudownych bajek Adolfa Dygasińskiego)
    Autorzy:
    Niekra, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/630605.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    tale
    modernism
    positivism
    prose
    bajka
    modernizm
    pozytywizm
    proza
    Opis:
    Adolf Dygasiński is a writer who can be called a witness of the transformation that began in literature at the end of the 19th century. His work, for most part, was connected with positivism, and it is described as such by the critics. But the fantastic prose addressed to young readers that he created clearly departs from this scheme. Wonderful Tales are examples of positivist trends that are broken by the conventions of modernism. Their author is recognized as a pioneer because the literature for children and young people had not yet been dominated by the new aesthetics and ideals that began to inspire both artists and the consumers of art in the 1890s. The analysis of various fairy tales written by Dygasiński and published in a book of poems departs from the existing conventions. This is expressed in the changes of the hero’s personality, partial transformation of the structure of the tales and the world presented, as well as the revaluation of certain ideas. Wonderful Tales are, therefore, a valuable source of knowledge about the crystallization of the phenomena that have become representative for modernist literature.
    Adolf Dygasiński to pisarz, którego można nazwać świadkiem przeobrażeń, jakie pod koniec XIX wieku zaczęły się dokonywać w literaturze. O ile jednak jego twórczość w przeważającej części wpisuje się w tendencje pozytywistyczne i tak bywa widziana przez krytykę, o tyle stworzona przez niego proza fantastyczna, skierowana do młodego czytelnika, wyraźnie odchodzi od tego schematu. Cudowne bajki stanowią przykład utworów przełamujących konwencje pozytywistyczne na rzecz modernistycznych. Ich autor wykazuje się w tym względzie prekursorstwem, bo piśmiennictwo dla dzieci i młodzieży nie znajdowało dotąd miejsca dla nowej estetyki oraz ideałów, które w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku zaczęły inspirować nie tylko twórców, ale również odbiorców sztuki. Analiza poszczególnych bajek Dygasińskiego w kolejności innej, niż pojawiają się w tomiku, ujawnia odejście od obowiązujących konwencji. Wyraża się to w procesie zmiany osobowości bohatera, częściowym przekształceniu samej struktury baśni, świata przedstawionego, a także przewartościowaniu pewnych idei. Cudowne bajki stanowią cenne źródło wiedzy o krystalizowaniu się zjawisk, które staną się reprezentatywne dla piśmiennictwa modernistycznego.
    Źródło:
    Acta Humana; 2015, 6
    2082-4459
    Pojawia się w:
    Acta Humana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Frazeologizmy w gawędach Dominika Kuziniewicza
    Phraseologismsin the tales of Dominik Kuziniewicz
    Autorzy:
    Dwilewicz, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40246919.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    stylistics
    phraseological innovations
    Polish dialects in Lithuania
    tale
    Opis:
    The subject of considerations presented in this article is phraseological units appearing in Dominik Kuziniewicz’s tales. The research material was selected from two of his books: Kochaninkie, patrzajciesami (1989) and Żeby gembulka była uśmiechnięta (2007).The overwhelming majority of the phraseological relationships used by the storyteller is colloquial, which was dictated by the topics discussed in the texts that relate to various situations occuring in everyday life. The research shows that only a small group of phraseologies was used in the canonical form, while the absolute majority of phraseological units appear in a modified form. Their various transformations were largely favored by the stylization of the Polish dialects used in Lithuania. As a result of such an operation, in many phraseologisms (with original lexics), Polish grammatical forms were replaced by forms characteristic to these language varieties. Much more often, the author changes the lexical composition of phraseologisms, using various procedures, such as replacing the lexical component of phraseology, supplementing phraseology with new components and using phraseological calque of East Slavic languages.
    Źródło:
    Białostockie Archiwum Językowe; 2022, 22; 47-59
    1641-6961
    Pojawia się w:
    Białostockie Archiwum Językowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Opowiadam, więc jestem
    I tell, therefore I am
    Autorzy:
    Romaniszyn-Ziomek, Lidia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29520420.pdf
    Data publikacji:
    2023-07-21
    Wydawca:
    Uniwersytet Bielsko-Bialski
    Tematy:
    decay
    narration
    narrator
    tale
    prose
    rozpad
    narracja
    opowieść
    proza
    Opis:
    I tell, therefore I am [Review: Anna Węgrzyniak, W świecie, który wciąż się rozpada. Lektury prozy XX i XXI wieku (In a World that Continues to Fall Apart. Reading Prose of the 20th and 21st Century), Wydawnictwo Naukowe ATH, Bielsko-Biała 2019, pp. 215.] The present text is a review of a monograph by the eminent (recently deceased) scholar professor Anna Węgrzyniak. The book In a World that Continues to Fall Apart. Reading Prose of the 20th and 21st Century is a collection of essays divided into three sections, and each of those concerns texts by writers from various generations. They are connected by the category of decay, but the centre of this brilliantly spun yarn is taken up by a subject connecting all of the broken worlds – a narrator, a teller, building his identity through a tale and showing the diverse faces of history, humanity, individual existences. “To live, one has to tell stories” – writes Węgrzyniak in the introduction (p. 9). This is why she herself focuses on the tale and on careful reading. Thus she creates a captivating, very approachable history of reading and of perception of texts, combined with scholarly reflection.
    Źródło:
    Świat i Słowo; 2023, 40, 1; 325-331
    1731-3317
    Pojawia się w:
    Świat i Słowo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tales (gawęda) and storytelling as a means of care and upbringing in early school
    Autorzy:
    Czarkowski, Jakub Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1375434.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Międzynarodowy Instytut Innowacji Nauka – Edukacja – Rozwój w Warszawie
    Tematy:
    tale
    upbringing
    care
    the attractiveness of the story
    good story
    Opis:
    Gawęda - the story has been an important element of cultural education since the earliest times. Children like to listen to fairy tales. It is a great way for them to learn important and impossible to show matters, e.g. values. The study presented on different groups of preschool children (six-year-olds) shows that storytelling - listening is still an attractive way to upbringing. It is also worth conducting similar studies in older age groups, including adolescents and young adults. The presented research and considerations also lead to the conclusion that to some extent we are all children and we need such stories. Storytelling serves listeners, but it can also be used by storytellers because good storytelling requires reflection and also serves the development of a tutor storyteller. tale, upbringing, care, the attractiveness of the story, good story
    Gawęda - opowieść była ważnym elementem edukacji kulturalnej od najwcześniejszych czasów .Dzieci lubią słuchać bajek. To dla nich świetny sposób na poznanie ważnych i niemożliwych do pokazania spraw, np. wartości. Przedstawione badanie przeprowadzone na różnych grupach dzieci w wieku przedszkolnym (sześciolatków) pokazuje, że opowiadanie - słuchanie jest nadal atrakcyjnym sposobem wychowania. Warto również przeprowadzić podobne badania w starszych grupach wiekowych w tym młodzieży i młodych dorosłych. Przedstawione badania i rozważania prowadzą również do wniosku, iż w pewnym stopniu wszyscy jesteśmy dziećmi i potrzebujemy takich opowieści. Opowiadanie służy słuchaczom, ale również może służyć opowiadającym, ponieważ dobre opowiadanie wymaga refleksji i służy również rozwojowi gawędziarza wychowawcy. gawęda, wychowanie, opieka, atrakcyjność opowieści, dobre opowiadanie
    Źródło:
    International Journal of New Economics and Social Sciences; 2019, 10(2); 271-284
    2450-2146
    2451-1064
    Pojawia się w:
    International Journal of New Economics and Social Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Setsuwa as a Unique Genre of Japanese Literature in Connection to Tachibana Narisue’s Kokonchomonjū
    日本文学の独特のジャンルとしての説話 − 橘成季の『古今著聞集』を中心に −
    Autorzy:
    Krawczyk, Joanna Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1810560.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polskie Stowarzyszenie Badań Japonistycznych
    Tematy:
    setsuwa
    tale
    literature
    Buddhism
    Buddha
    Tachibana Narisue
    Kokonchomonju
    monogatari
    genre
    fiction
    Opis:
    　本論では説話ジャンルおよび、研究と体系化を困難にしているその幅広い領域に焦点を当てる。西尾光一氏など日本のわずかな研究者が、説話を定義する本質的な特色を識別しようと試みた。結果、この特異なジャンルを理解する一助となる、簡明で首尾一貫したものとなった。第一の目立った特徴は、説話は口承を起源とする文学であることで、数十年にも渡って伝承され、はっきりとした作家がいないということ。第二に、説話の本質がどうあれ、様々な伝説を集めた形をとる傾向が見られること。その他の説話の特徴としては、文学・音楽・慣習・植物・情事・日常生活といった世俗的な物語から、倫理的教訓のみならず仏教や神道から影響を受けた宗教的な内容のものまで、広範な主題を扱うことなどが挙げられる。 　筆者は特に中世の教養ある廷臣、橘成季が著した『古今著聞集』に着目する。これは、神々や鬼、帝、貴族、侍女、騎士、僧侶、村人そして超自然的な性質に結びついた動物など、種々雑多なものからなる特異な説話集として扱われるのにふさわしい。これに加えて、『古今著聞集』は序に続き20巻30篇と適切にまとめられた書物としての一面も持っている。こうした衒学的で演出的な細部は、他の説話集には見られない特徴として注目すべきである。
    Źródło:
    Analecta Nipponica; 2014, 4; 53-73
    2084-2147
    Pojawia się w:
    Analecta Nipponica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Idee genologiczne Mariana Maciejewskiego
    Marian Maciejewskis Genological Ideas
    Autorzy:
    Seweryn, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1882477.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    cykl sonetowy
    gatunek literacki
    gawęda
    genologia
    historia literatury
    obraz
    powieść poetycka
    sonnet series
    literary genre
    tale
    genology
    history of literature
    image
    romantic tale in verse
    Opis:
    Szkic dotyczy wybranych aspektów myśli teoretycznoliterackiej Mariana Maciejewskiego. Jakkolwiek Uczony był przede wszystkim historykiem literatury, jednak w jego naukowym pisarstwie nietrudno dostrzec niejaką inklinację do twórczego podejmowania zagadnień z zakresu teorii literatury, o tyle przynajmniej, o ile okazywało się to potrzebne do rozwiązywania historycznoliterackich problemów, jakie wyłaniały się w trakcie jego pracy badawczej. Zainteresowanie Maciejewskiego budziła zwłaszcza problematyka genologiczna – pewne godne uwagi propozycje, jakie w tym zakresie przedstawił, jeśli nawet nie tworzą uniwersalnej teoretycznej konceptualizacji, to zasługują na ujęcie w kategoriach „idei genologicznych”. Do tak rozumianych idei należy sposób operowania przez Maciejewskiego kategorią obrazu, w znaczeniu nie ograniczonym bynajmniej do `obrazowania poetyckiego'. W zastosowaniu do Sonetów krymskich, a także liryków lozańskich Mickiewicza, obraz staje się synonimem szerzej rozumianego widzenia poetyckiego, które z kolei – podbudowane czy to „teorią widzenia” Władysława Strzemińskiego (w przypadku cyklu krymskiego), czy to tradycjami teologii mistycznej (w przypadku lozańskim) – zyskuje operacyjną użyteczność, jako kluczowa kategoria analityczno-interpretacyjna, formując zarazem nadspodziewanie niekiedy złożone układy odniesienia. W polu pojęciowym tak rozumianego obrazu jako terminu technicznego mieści się zarówno „obraz autora”, jak i problematyka genologiczna – oba te aspekty łączą się w dyskursie Maciejewskiego na temat powieści poetyckiej oraz romantycznej gawędy. W ujęciu Badacza nośnikiem obrazu (w wymiarze jednostkowo-egzystencjalnym równie dobrze, jak w wymiarze idei programowych literackiego prądu) może być bowiem nie tylko tekst literacki, rozumiany jako aktywizacja i aktualizacja określonego systemu reguł; nośnikiem obrazu może być także sam gatunek literacki. Innymi słowy, semantyka struktury występuje nie tylko po stronie parole, lecz także po stronie langue. Konsekwencją takiego podejścia jest założenie, przyjęte i zastosowane zwłaszcza w badaniach Maciejewskiego nad gawędą, że w pewnych szczególnych przypadkach pojedynczy utwór może realizować normy gatunkowe w taki sposób, że jego struktura znaczeniowa daje się wyłożyć w kategoriach metagatunkowego dyskursu. Takie właśnie założenie sugeruje nawet tytuł rozprawy Gawęda o gawędzie. Ową gawędą o gawędzie jest wstęp do antologii, to oczywiste; lecz jako gawęda o gawędzie jawi się także Maciejewskiemu Kazanie konfederackie Rzewuskiego. Analogiczne przesłanki pozwoliły Uczonemu rozstrzygnąć kwestię historycznogatunkowego statusu Marii Malczewskiego jako tekstu bez reszty przynależnego do epoki romantycznej.
    The sketch is concerned with selected aspects of Marian Maciejewski's thought about theory of literature. Although the scholar was first of all a historian of literature, it is not hard to notice some inclination towards creative exploration of issues connected with theory of literature in his academic writings, at least to the degree needed to solve the historico-literary problems that appeared in the course of his research. Especially genological problems aroused Maciejewski's interest − some noteworthy propositions that he presented with respect to them, even if they do not form a universal theoretical conceptualization, still they do deserve to be approached in the categories of “genological ideas”. Ideas understood in this way include the way Maciejewski uses the category of image, in the meaning that is by no means limited to “poetical imagery”. Applied to Mickiewicz's Crimean Sonnets, as well as to his Lausanne lyrics, the image becomes a synonym of more broadly understood poetical vision, that, in turn − supported either by Władysław Strzemiński's “theory of vision” (in the case of the Crimean series), or by traditions of mystical theology (in the case of the Lausanne poems) − gains operational utility, as a key analytical-interpretative category, at the same time forming often unexpectedly complex frames of reference. In the notional field of so understood image as a technical term both the “image of the author” and the genological issue are contained - both these aspects are joined in Maciejewski's discourse about the poetical novel and the Romantic tale. This is because in the scholar's approach not only a literary text, understood as activation and actualization of a defined system of rules may be the carrier of the image (in the individual-existential dimension as well as in the dimension of program ideas of a literary current): also the very literary genre may be the carrier. In other words, the semantics of the structure occurs not only on the side of the parole, but also on the side of the langue. The consequence of such an approach is the ssumption, made and applied especially in Maciejewski's studies of the tale, that in certain particular cases an individual work may realize genre norms in such a way that its meaning structure can be explained in the categories of a meta-genre discourse. It is exactly this assumption that is suggested by the very title of the treatise A Tale About the Tale”. This tale about the tale is an introduction to an anthology, which is obvious; however, also Rzewuski's A Confererate Sermon appears to Maciejewski as a tale about the tale. Analogical premises have allowed the scholar to decide the question of the historico-literary status of Malczewski's Maria as of a text completely belonging to the Romantic epoch.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 1; 147-155
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Marian Maciejewski czyli w trosce o kształt polskich badań nad literaturą
    Marian Maciejewski or Out of Concern for the Form of Polish Study of Literature
    Autorzy:
    Kuczera-Chachulska, Bernadetta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1882483.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    romantyzm
    liryka
    gawęda
    interpretacja
    krytyka kerygmatyczna
    Romanticism
    lyric poetry
    tale
    interpretation
    kerygmatic criticism
    Opis:
    Szkic jest prezentacją charakteru dorobku naukowego Mariana Maciejewskiego z uwzględnieniem współczesnego tła historycznoliterackiego, wskazaniem na dorobek dotyczący badań nad autorami romantycznymi, ewolucją ich twórczości i genologią. Osobne miejsce zajmuje w nim opis warsztatu interpretatora poezji. Najwięcej miejsca poświęcono Uczonemu jako badaczowi liryki.
    The sketch presents the character of Marian Maciejewski's academic achievement, including the modern historico-literary background; it also points to his work connected with research on Romantic authors, on the evolution of their literary output and genology. Separate space in the article is taken up by a description of the workshop of the poetry commentator. The most space is devoted to the Scholar as a researcher into lyric poetry.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 1; 75-86
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    On Sense and Oneself. Tale in the Hermeneutic Interpretation of the Art of Joseph Beuys, Zbigniew Warpechowski and Mirosław Bałka
    O sensie i o sobie. Opowieść w hermeneutycznej interpretacji sztuki Josepha Beuysa, Zbigniewa Warpechowskiego i Mirosława Bałki
    Autorzy:
    Solewski, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1366127.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-25
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    sense
    identity
    hermeneutics
    tale
    performance
    installation
    poetics
    sens
    tożsamość
    hermeneutyka
    opowieść
    performans
    instalacja
    poetyka
    Opis:
    The article begins with the hermeneutical assumption that a response to the “call” of sense to discover it in the world and a statement finding the sense of personal identity in the “combination” of stability and changeability can meet in a work of art and its interpretation when the response and the statement are understood as a tale. Examples of such tales, the performative actions of Joseph Beuys who combined private dramatic experiences with recognizing himself as a shaman whose mission was to heal societies. Then, Zbigniew Warpechowski’s mission and sacrifice are illustrated in the activities and consistent attitude within a performative and contemporary imitation of Christ and “avant-garde conservatism”. Finally, the paper presents the reflective acceptance of one's own and universal heritage expressed in Mirosław Bałka's installations whose character, poetic and easy to interpret, has hidden meaning (sense). Owing to the art of the abovementioned artists, it is the interpretation of artistic activities understood as poetic tales that allows us to discover meaning at the metaphysical level where universal values are found.
    Artykuł rozpoczyna przedstawienie hermeneutycznego założenia, że odpowiedź na wezwanie sensu do jego odkrywania w świecie i wypowiedź odnajdująca sens tożsamości osobowej w pogodzeniu stałości i zmienności mogą spotkać się w dziele sztuki i jego interpretacji, gdy rozumiane są one jako opowieść. Jako przykłady takich opowieści przedstawione zostają najpierw performatywne działania Josepha Beuysa łączącego prywatne dramatyczne doświadczenia z ujmowaniem siebie jako szamana, którego posłaniem jest uleczenie społeczeństw. Posłannictwem i ponoszeniem ofiary są opisane dalej działania i konsekwentna postawa w obrębie performatywnego i współczesnego naśladowania Chrystusa oraz „awangardowego konserwatyzmu” Zbigniewa Warpechowskiego. Wreszcie refleksyjne przyjmowanie dziedzictwa własnego i uniwersalnego wyrażane jest w instalacjach Mirosława Bałki, których poetycki charakter, czytelny w interpretacji, kryje w sobie sens. Właśnie interpretowanie artystycznych działań ujmowanych jako poetyckie opowieści pozwala, dzięki sztuce opisywanych artystów, odnajdywać sens na poziomie metafizyki, gdzie odsłaniają się uniwersalne wartości.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2020, 22; 89-105
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    En être, pourquoi et comment ? Villiers de l’Isle-Adam et Le Nouveau Décaméron
    Why and How, to Become a Part? Villiers de l’Isle-Adam and Le Nouveau Décaméron
    Być częścią, dlaczego i jak? Villiers de l’Isle-Adam i Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    Vibert, Bertrand
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056530.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Villiers de l’Isle-Adam
    Le Nouveau Décaméron
    opowiadanie
    nowela
    kronika
    tale
    short story
    chronicle
    Opis:
    Il s’agit d’évaluer la place et le rôle de l’auteur des Contes cruels dans Le Nouveau Décaméron, au-delà des trois textes retenus (« Le Secret de l’échafaud », « L’Agence du chandelier d’or », « Akëdysséril »). On tente d’abord de comprendre les relations complexes de Villiers avec l’univers de la presse, avec Catulle Mendès en particulier, puis de distinguer le conte proprement dit de la nouvelle et de la chronique – dans lesquels Villiers s’est illustré en bousculant les codes, et en jouant de la variété des tons et des registres. Ainsi, Villiers manie aussi bien l’ironie glaçante que le comique bouffon, ou encore le rêve d’absolu. Le contexte des contes et leur réception dans le recueil lui-même, le portrait qui y est brossé de Villiers, et enfin les effets de résonance, tout cela plaide non seulement en faveur de la qualité des trois textes que Villiers réunira dans L’Amour suprême, mais de l’idée que Villiers a bien servi Le Nouveau Décaméron.
    Głównym celem artykułu jest określenie miejsca i roli autora Contes cruels w Le Nouveau Décaméron, niezależnie od tego, co wnoszą jego trzy zamieszczone tam teksty: „Le Secret de l’échafaud”, „L’Agence du chandelier d’or” i „Akëdysséril”. W pierwszej kolejności chodzi o uchwycenie złożonych relacji Villiers ze światem prasy, zwłaszcza jego związków z Catullem Mendèsem. Następnie przeprowadzone zostaje rozróżnienie między opowiadaniem w znaczeniu tradycyjnym a nowelą i kroniką, czyli gatunkami, w których Villiers szczególnie się wyróżniał, łamiąc kody, wykorzystując całą gamę odcieni gatunku i poziomów języka. Villiers zręcznie wykorzystywał zarówno chłodną ironię, groteskowy komizm, jak i pragnienie absolutu. Kontekst jego opowiadań, ich odbiór i miejsce w dziele, a także wizerunek autora, jaki się z nich wyłania, nie tylko świadczą o wysokiej jakości trzech tekstów, włączonych przez pisarza do L’Amour suprême, lecz także podkreślają znaczenie samego autora dla projektu Le Nouveau Décaméron.
    The aim of this paper is to evaluate the place and role of the author of the Contes cruels in Le Nouveau Décaméron, beyond the three texts selected (“Le Secret de l’échafaud”, “L’Agence du candelier d’or”, “Akëdysséril”). We first try to understand Villiers’ complex relationship with the world of the press, and with Catulle Mendès in particular, and then to distinguish the tale itself from the short story and the chronicle, genres in which Villiers distinguished himself by shaking up the established codes and by playing with a variety of tones and registers. Thus, he handles chilling irony, as well as the comic buffoon and the dream absolute. The context of the tales and their reception in the collection itself, the portrait of the author, and finally the resonating effects, all argue not only for the quality of the three texts that Villiers will bring together in L’Amour suprême, but also for the idea that he has served Le Nouveau Décaméron well.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 87-105
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Entre vice et vertu : la discrète présence d’Ernest d’Hervilly dans Le Nouveau Décaméron
    Between Vice and Virtue: The Discreet Presence of Ernest d’Hervilly in Le Nouveau Décaméron
    Między występkiem a cnotą: dyskretna obecność Ernesta d’Hervilly w Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    de Palacio, Marie-France
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056529.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Ernest d’Hervilly
    Le Nouveau Décaméron
    opowiadanie
    fantazyjność
    Parnas
    Anglia
    żart
    tale
    fancy
    Parnasse
    Britain
    farce
    Opis:
    Dans Le Nouveau Décaméron, Ernest d’Hervilly n’est désigné que deux fois pour raconter une histoire. Cette présence discrète, pour un conteur renommé et proche de Catulle Mendès, ne laisse pas de surprendre. En outre, pourquoi être allé chercher « Désirs d’ange » et « Night Bell » dans le corpus déjà considérable de ses recueils publiés ? À y regarder de plus près, les deux nouvelles sont pourtant très représentatives de la manière et de la personnalité de d’Hervilly. Ce diptyque, dont les deux volets contrastent violemment, reflète son talent de conteur, sa capacité à passer d’un genre littéraire à l’autre, son intérêt pour d’autres univers culturels et géographiques. En considérant aussi bien ces deux textes en soi que leurs paratextes lors des intermèdes entre devisants, le présent article souhaite esquisser le portrait d’un écrivain réservé et complexe, oscillant entre mélancolie et farce, sous l’étiquette un peu réductrice de « fantaisiste ».
    Ernest d’Hervilly opowiada w Le Nouveau Décaméron tylko dwie historie. Musi dziwić tak skromny udział cieszącego się przecież renomą twórcy opowiadań i bliskiego znajomego Catulle’a Mendèsa. Zaskakuje też fakt, że ze swojego pokaźnego dorobku rzeczy już wydanych autor wybrał właśnie „Désirs d’ange” i „Night Bell”. Bardziej szczegółowa analiza tych utworów pozwala jednak stwierdzić, iż są one reprezentatywne dla jego stylu i osobowości. Dyptyk ten, którego oba skrzydła wyraźnie z sobą kontrastują, odzwierciedla jego talent jako autora opowiadań, ukazuje zdolność przechodzenia z jednego gatunku literackiego do drugiego oraz zainteresowanie pisarza innymi przestrzeniami kulturowymi i geograficznymi. Poddając analizie zarówno same opowiadania, jak i paratekst zawarty w przerwach pomiędzy opowieściami, artykuł stara się przedstawić portret pisarza zarazem powściągliwego i niejednoznacznego, oscylującego pod uproszczoną etykietą twórcy fantazyjnego pomiędzy melancholią a żartem.
    In Le Nouveau Décaméron, Ernest d’Hervilly is requested only twice to tell a tale. Such a scanty presence for such a well-known author, and friend of Catulle Mendès, is somewhat surprising. And why select “Désirs d’ange” and “Night Bell” from amongst the plentiful works he had already published? Both stories, however, aptly show d’Hervilly’s style and spirit. They stand in deep contrast to, and mirror, his talent as a story-teller, his ability to vary the tales, and his interest in various geographical areas. Whilst considering these two tales, as well as the paratexts in between, this article aims to describe the portrait of a writer who is both complicated and modest, and who is constantly oscillating between jest and melancholy.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 107-123
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mak w polskich opowieściach folklorystycznych
    Papaver in polish oral literature
    Autorzy:
    Orzechowska, Sara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1787964.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-09
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
    Tematy:
    papaver
    tale
    deat
    sleep
    traditional folklore
    contemporary folklore
    mak
    bajka
    sen
    śmierć
    folklor współczesny
    folklor tradycyjny
    Opis:
    Mak pojawia się w mitologiach, bajkach, obrzędach oraz krótkich formach folkloru europejskiego wyjątkowo często, jako swoisty konstrukt kulturowy. W artykule dokonuję analizy znaczeń i kontekstów, w jakich roślina ta pojawia się w polskich bajkach ludowych, odnosząc to także do praktyki kulturowej, jak i wiedzy fitoterapeutycznej, będącej źródłem symboliki łączącej mak ze światem snu, śmierci, istot demonicznych oraz inicjacji w tradycyjnym folklorze. Żywotność maku w świadomości etnobotanicznej Polaków zdecydowanie wyróżnia się na tle pozostałych ziół, co udowadniają m. in. przeprowadzone na potrzeby artykułu ankiety. Zmieniające się realia gospodarcze i kulturowe wpłynęły na gwałtowny spadek wiedzy zielarskiej, zanikanie obrzędów i praktyk magicznych (w tym z użyciem nasion maku) w Polsce, niemniej mak wciąż należy do roślin, których działanie lecznicze  oraz istotne miejsce w czasie świąt (najczęściej Bożego Narodzenia) znane jest w Polsce niemal każdemu. Współczesny folklor ustny z komponentem „mak” odnosi się głównie do domowej produkcji środków odurzających z opium, tworząc nowe treści fabularne (także z elementami komicznymi), których fragmenty zamieszczam w artykule. Wątki te wzbogacają zasoby polskiej literatury oralnej dotyczącej roślin.
    Papaver is popular component in European mythologies, fairy tales, rituals and short forms of folklore (oral literature), it appears as a specific cultural construct. Main goal of the article is to analyze the meanings of this plant occured in Polish folk tales, referring also to cultural practice and phytotherapeutic knowledge, which is the source of symbolism connecting papaver with the dream world, death, demonic creatures and initiation in traditional folklore. The lifespan of the papaver in the ethnobotanical consciousness of Poles definitely distinguish oneself from other herbs, it is proved by surveys conducted for the purposes of the article. Changes in economic and cultural realities have resulted in a sharp decline of herbal knowledge, the disappearance of rituals and magical practices (including this with use of poppy seeds) in Poland, nevertheless papaver is still a plant which physiological effect and an important place during holidays (most often Christmas) is known to almost everyone in Poland. Contemporary oral literature with the papaver component refers mainly to the home-made production of drugs with opium, it creates new plot content (also with comic elements), which passages are included in the article. These strands enrich the resources of Polish folklore about plants.
    Źródło:
    Literatura Ludowa; 2021, 4-5; 19-32
    2544-2872
    0024-4708
    Pojawia się w:
    Literatura Ludowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Translating from Romanian to French the Fear in Fairy Tales
    Autorzy:
    Flutur, Ionela Gabriela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/605918.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Geschichtenerzählen
    Kultur
    Ion Creangă
    Angst
    Übersetzung
    cultural translation
    fear
    Romanian culture
    tale
    conte
    culturel
    peur
    traduction
    Opis:
    Der Artikel enthält das Abstract ausschließlich in englischer und französischer Sprache.
    In this article, we undergo a comparative analysis of emotions in translation, particularly fear, in a Romanian tale rendered into French. The apparent simplicity of children's literature and its translation hides several difficulties as well on the linguistic level, as on the socio-cultural one. Our corpus is composed of a tale of Ion Creangă, a writer known for Romanian children's literature, Capra cu trei iezi [The goat and her three kids], and the collaborative version of M. Stanciu Stoian and Ode de Chateauvieux Lebel (1931) and the version of Mariana Cojan Negulescu (1996). 
    Cet article envisage l’analyse comparative des émotions en traduction, en particulier, la peur, dans un conte roumain rendu en français. La simplicité apparente de la littérature de jeunesse et de sa traduction cache plusieurs difficultés autant au niveau linguistique, que socio-culturel. Le corpus d’analyse consiste dans un conte de Ion Creangă, un auteur connu pour la littérature enfantine roumaine, Capra cu trei iezi [La chèvre et les trois biquets], et deux traductions : la version collaborative de M. Stanciu Stoian et Ode de Chateauvieux Lebel (1931) et la version bilingue de Mariana Cojan Negulescu (1996). 
    Źródło:
    Lublin Studies in Modern Languages and Literature; 2020, 44, 1
    0137-4699
    Pojawia się w:
    Lublin Studies in Modern Languages and Literature
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mit jutra w architekturze
    The myth of tomorrow in architecture
    Autorzy:
    Baranowski, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/345366.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Architektury. Katedra Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego
    Tematy:
    mit
    opowieść
    przyszłość
    tragedia wspólnego pastwiska
    rozwój zrównoważony
    przestrzeń społeczna
    mieszkalnictwo dostępne
    myth
    tale
    future
    tragedy of the commons
    sustainable development
    social space
    affordable housing
    Opis:
    Wciąż powszechne jest przekonanie, że postęp we współczesnej cywilizacji polega na wzroście konsumpcji, a mit jutra w architekturze jest częścią tego przekonania. Tragedy of the commons – tragedia wspólnego pastwiska, to metafora oddająca istotę kryzysu cywilizacji konsumpcji, w której nieograniczony wzrost zderza się z ograniczonymi zasobami. Koncepcja zrównoważonego rozwoju jest jedynym mitem jutra poszukującym wyjścia z kryzysu. Mit jutra powinien być opowieścią o tym, co powinno nastąpić, powstającą w opozycji do naszego „dziś”. Sposób zamieszkiwania w coraz większym stopniu kształtować będą przemiany społeczne. Jutro architektury, osiedla, domu zależeć będzie w coraz większym stopniu od społecznej zmiany systemu wartości i potrzeb. Potrzebna staje się o wiele głębsza wiedza o przestrzeni społecznej i jej wytwarzaniu. Dom jutra powinien być domem dostępnym, najlepiej w dostępnym osiedlu, „włączającym” społecznie.
    Progress in contemporary civilization is commonly identified with increasing consumption and the myth of tomorrow in architecture is a part of this belief. The metaphor of “tragedy of the commons” is reflecting accurately the essence of crisis of the civilization of consumption, where unlimited growth is confronted with limited resources. The concept of sustainable development is so far the only myth of tomorrow attempting to find the way out of this crisis. Myth of tomorrow could become a tale about what should happen in opposition to our “today”. The patterns of inhabiting our settlements will be more and more shaped by social changes. Tomorrow of architecture, settlement and housing development should rely more on the change of the system of values, needs and reflection on production of social space. The housing of tomorrow should be affordable, accessible and socially inclusive.
    Źródło:
    Środowisko Mieszkaniowe; 2013, 11; 13-16
    1731-2442
    2543-8700
    Pojawia się w:
    Środowisko Mieszkaniowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies