Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "taboo language" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Eufemizacja w przekładzie (na materiale języka czeskiego)
    Euphemization in translation (on Czech material)
    Autorzy:
    Dembska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/908904.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    euphemization
    taboo
    translation
    Czech language
    Polish language
    Opis:
    Niniejszy artykuł dotyczy zagadnienia eufemizacji w przekładzie z języka czeskiego na polski. Materiał badawczy został wyekscerpowany z czeskojęzycznej literatury pięknej za pośrednictwem korpusu językowego InterCorp, stanowiącego integralną część Czeskiego Korpusu Narodowego i dającego możliwość analizy tekstów pod względem ekwiwalencji przekładowej.    Autor skoncentrował swoją uwagę na sposobach przekładu dwóch wybranych leksemów (srát, děvka) oraz wyrażenia przyimkowego (do prdele), które są rejestrowane w słownikach języka czeskiego z kwalifikatorem wulgarności lub grubiańskości. Analiza wykazała, że większość tłumaczy dokonuje tzw. „higienizacji przekładu”, unikając bezpośredniej ekwiwalencji kłopotliwych leksemów przy zastosowaniu procesu eufemizacji, czego rezultatem nie zawsze jest jednak eufemizm sensu stricto (jednostka leksykalna). W prezentowanym artykule została podjęta próba ustalenia przyczyn powodujących omawiany proces.
    This article deals with the concept of euphemization in translation from Czech to Polish. The study material consists of excerpts from literary classics written in the Czech language obtained from the parallel corpus InterCorp, which constitutes an integral part of the Czech National Corpus and provides an opportunity to analyse texts with respect to translation equivalence.    The author concentrates on the methods of translation of two selected lexemes (srát, děvka) and a prepositional phrase (do prdele) which are registered in Czech dictionaries and are qualified as vulgar or rude. Upon the analysis it emerged that the majority of translators ‘hygienize the meaning’ in translation, avoiding straightforward equivalence of the problematic lexemes by applying the process of euphemization, the outcome of which, though, is not always a euphemism sensu stricto (lexical unit).    In the presented article an attempt is made at establishing the reasons for the said process.
    Źródło:
    Bohemistyka; 2019, 4; 460-474
    1642-9893
    Pojawia się w:
    Bohemistyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z historii leksemów: gzić się, grzać się, parzyć się, bzykać się
    Autorzy:
    Krótki, Zuzanna Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/645216.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    semantics
    history of the Polish language
    taboo
    vulgarism
    Opis:
    From the history of the lexemes gzić się, grzać się, parzyć się, bzykać sięThe present article undertakes a semasiological analysis of four Polish vulgarisms associated with sexual intercourse: gzić się, grzać się, parzyć się, bzykać się. Taking is the point of departure their etymology, it investigates the changes in the meanings of these units.It was discovered that initially the analysed lexemes communicated a very wide range of content, far from their contemporary semantic structure. Successively, some of their senses were rearranged, causing these units to become attributed to animal copulation and later to human sexual intercourse. However, it was until the mid-20th century that the analysed verbs have come to play the role of vulgarisms. Z historii leksemów: gzić się, grzać się, parzyć się, bzykać sięW artykule poddano analizie semazjologicznej cztery polskie wulgaryzmy wiązane ze stosunkiem seksualnym, tj.: gzić się, grzać się, parzyć się i bzykać się. Wychodząc od etymologii, badano zmiany w znaczeniach tych jednostek.Okazało się, że analizowane leksemy początkowo posiadały bardzo szerokie treści, dalekie ich współczesnej strukturze semantycznej. Sukcesywnie dochodziło jednak do przeszeregowania niektórych sensów, na skutek czego badane jednostki wpierw zaczęto odnosić do zwierzęcej kopulacji, natomiast nieco później do ludzkiego współżycia. Rolę wulgaryzmów analizowane czasowniki zaczęły odgrywać jednak dopiero w połowie XX wieku.
    Źródło:
    Adeptus; 2016, 8
    2300-0783
    Pojawia się w:
    Adeptus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Don’t Mention Death? What is and What isn’t Taboo in a Language Classroom
    Autorzy:
    Majer, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2076572.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    textbooks
    EFL
    taboo
    language teaching
    communication
    podręczniki
    język obcy
    tabu
    nauczanie
    komunikacja
    Opis:
    English textbook authors generally take the “safe”, conventional approach’ to their topics. Meant to appeal to a heterogeneous, globalized market, textbooks avoid taboo and conflict, thus excluding broad areas of deeply universal human experiences. Using the example of “death” as an obvious “taboo” subject, this paper discusses the potential value of addressing controversial issues in language classrooms, as they encourage authentic communication and involvement.
    Autorzy podręczników do języka angielskiego z reguły zajmują się „bezpiecznymi” tematami. Podręczniki, przeznaczone dla różnych grup odbiorców w globalnym świecie, mają unikać problemów „tabu”, rodzących konflikty. To wyklucza całe obszary uniwersalnej tematyki, dotykającej głęboko ludzkich doświadczeń. Artykuł ukazuje, na przykładzie konceptu „śmierci” jako typowego „tabu”, że kontrowersyjne tematy na lekcjach mają wartość, ponieważ prowokują autentyczne zaangażowanie i komunikację językową.
    Źródło:
    Kwartalnik Neofilologiczny; 2018, 2; 267-276
    0023-5911
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Neofilologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A Socio-Cultural Aspect of Anti-language
    Autorzy:
    Piechota, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2016270.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Komisja Nauk Filologicznych Polskiej Akademii Nauk, Oddział we Wrocławiu
    Tematy:
    anti-language
    pragmatics
    sociolinguistics
    stigmatisation
    multi-functionality
    polysemy
    the negative
    symbol
    culture
    taboo
    Opis:
    The article has been devoted to the phenomenon of anti-language and the focal point of the paper refers to the analysis of socio-cultural processes involved in the formation and reception of anti-language. The analysis has been aimed at defining the circumstances of the occurrence of anti-language as well as determining its role and functions at both individual and collective levels. My general approach to the study of anti-language outlines the social functions which govern the emergence of anti-languages with the explicit reference to language, context and text. Kenneth Burke (1966) defines man as a symbol-using animal. In his “Definition of Man”, Burke draws attention to the concept of negativity when he argues that negatives do not occur in nature and they are solely a product of human symbol systems. According to Burke, “(...) language and the negative ‘invented’ man (...)” (Burke 1966: 9). The study has begun with the premise that anti-language permanently depicts an antagonistic attitude towards the official language, whereas the negative attitude towards anti-language translates directly into stigmatisation of its users. The negativity of the affix anti—in anti-language has been culturally and socially structured as antithetical to language. Nevertheless, language and anti-language do not necessarily forge a typical antithesis in a polar sense. Victor Turner (/1969/ 1975) employs the affix anti—for his term anti-structure and explains that the affix has been used strategically and does not imply radical negation. This paper seeks to revise the one-dimensional attitude towards anti-language and fortify its social significance with a new quality. The basis for the study of anti-language has been its multi-functionality and multifaceted character. A small corpus of anti-languages has been analysed in order to illustrate a complex and polysemic nature of this phenomenon.
    Źródło:
    Academic Journal of Modern Philology; 2019, 8; 165-172
    2299-7164
    2353-3218
    Pojawia się w:
    Academic Journal of Modern Philology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies