Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Prodigal Son" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
W poszukiwaniu źródła światła. Refleksje nad dramatem Romana Brandstaettera Powrót syna marnotrawnego
In Quest of the Source of Light Some. Reflections on Roman Brandstaetters Drama Powrót syna marnotrawnego
Autorzy:
Lach, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1944044.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Brandstaetter
Rembrandt
dramat chrześcijański
syn marnotrawny
wybór fundamentalny
Christian drama
prodigal son
fundamental choice
Opis:
Powrót syna marnotrawnego [The Return of the Prodigal Son] focuses on three different stories: the biblical story of the lost son, an event that took place in Rembrandt van Rijn, a painter from Leida, and the transformation that had undergone in Roman Brandstaetter, the author of the drama. Although the author himself constructs in his work the life of the Flemish author, on the basis of his own experiences, the drama is not only a story about concrete people. Rather, it is the experiences of particular people trying to find an answer to the question about the sense of faith and the essence of life. The key role in this text is the quest after light, both by the artist who by means of new plastic techniques seeks to comprehend reality, and the playwright who is constantly seeking his own place in the world. On the one hand light plays an essential role in the painter's work, but on the other it is a symbol of God who should be sought and found in various experiences of our life. It is important here to compare Rembrandt's and Brandstaetter's lives to the events from the Gospel of St Luke. In the way the drama is constructed, the analysis of its concrete parts, and reflection on the time described in the text the reader is brought closer to the understanding of suffering and painful transformations. They are all necessary on the way to approach nearer the source of light itself, that is God.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2010, 58, 1; 205-218
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miłosierdzie jako istotny temat Ewangelii według świętego Łukasza
Autorzy:
Blajer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571311.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
parables of mercy
the prodigal son
mercy
the Gospel of Luke
przypowieści miłosierdzia
syn marnotrawny
miłosierdzie
ewangelia Łukasza
Opis:
The Gospel of Luke is the only one of its kind. It is the only gospel that has its continuation in the Acts of the Apostles. Anyone who approaches the Gospel of Luke can find in it something for himself. For example, it is worth noting that the prologue was written in classical Greek style, and the first two chapters presenting the childhood of Jesus, resemble the style and form of books of the Old Testament. The Gospel of Luke is exceptional not only from literary point of view but also thematically. The third evangelist shows that Jesus came into the world to save all. He does it by revealing the infinite mercy of God, which bends over everybody who needs assistance regardless of his status. At the center of this message there are the three parables of mercy in Chapter 15. Those parables are Jesus’ response to the criticism of the Pharisees and scribes who look down at Jesus who meets and eats with those needing God’s mercy.
Ewangelia św. Łukasza jest jedyną w swoim rodzaju. Jako jedyna ewangelia posiada kontynuację w Dziejach Apostolskich. Każdy kto sięga po ewangelię Łukasza może w niej znaleźć coś dla siebie. Dla przykładu warto zwrócić uwagę, że prolog został napisany w klasycznym stylu greckim, a pierwsze dwa rozdziały, w których autor opowiada o dzieciństwie Jezusa, przypominają stylem i formą księgi Starego Testamentu. Ewangelia Łukasza jest szczególną nie tylko pod względem literackim, ale także tematycznym. Trzeci ewangelista w sposób charakterystyczny wskazuje, że Jezus przyszedł na świat, by zbawić wszystkich. Dokonuje tego ukazując nieskończone Boże miłosierdzie, które pochyla się nad każdym potrzebującym pomocy bez względu na jego status. W centrum tego orędzia znajdują się trzy przypowieści o miłosierdzi w rozdziale 15. Są one odpowiedzią Jezusa na krytykę faryzeuszy i uczonych w Piśmie, którzy złym okiem spoglądają na Jego pochylanie się nad tymi, którzy najbardziej potrzebują Bożego miłosierdzia.
Źródło:
Polonia Sacra; 2020, 24, 1
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Program pokutny w dawnym kościele misjonarzy w Siemiatyczach
The penitential programme in the former missionary church in Siemiatycze
Autorzy:
Rolska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791417.pdf
Data publikacji:
2020-08-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Siemiatycze
misjonarze
pokuta
spowiedź
Maria Magdalena
św. Piotr
Dobry Pasterz
syn marnotrawny
król Dawid
missionaries
penance
confession
Mary Magdalene
St. Peter
Good Shepherd
prodigal son
King David
Opis:
Sobór Trydencki potwierdził naukę Kościoła o prawie pokutnym, skupiając się na wyznaniu grzechów i sakramentalnym rozgrzeszeniu. Była to odpowiedź na błędną naukę protestantyzmu, który odrzucał większość sakramentów, uznając tylko sakramenty chrztu i Eucharystii. Sakrament pokuty ustanowił Chrystus w dniu zmartwychwstania. Apostołowie otrzymali władzę odpuszczenia grzechów, a po nich kapłani. Naukę o Sakramentach Świętych, a szczególnie o pokucie i Eucharystii głosili członkowie Zgromadzeni Misji Wincentego a Paulo na misjach w wielu krajach Europy. Głównym zadaniem misjonarzy podczas głoszenia prowadzonych przez nich misji było zachęcanie wiernych do odbycia spowiedzi i przyjęcia sakramentu pokuty. Sakrament ten miał być duchowym lekarstwem dla grzesznika, a jego nawrócenie – drogą powrotu do miłosiernego Boga. Do Siemiatycz misjonarze przybyli w roku 1717. Objęli parafię i kościół, który rozbudowali i na nowo wyposażyli, m.in. wstawiając sześć dębowych, regencyjnych konfesjonałów (ok. 1744). W zwieńczeniach konfesjonałów zostały umieszczone malarskie przedstawienia pokutników, którym Bóg przebaczył winy: Marii Magdalenie, królowi Dawidowi, synowi marnotrawnemu i św. Piotrowi. Zadaniem scen przedstawionych na obrazach było unaocznienie wiernym, iż sakrament pokuty jest znakiem, że Bóg nigdy nie opuszcza człowieka, lecz zawsze otwiera przed nim drogę powrotu. Umieszczone w zwieńczeniach konfesjonałów malarskie przedstawienia pokutników miały przekonać grzeszników, że żal i wyznanie grzechów kapłanowi, nałożona przez niego pokuta i udzielona, na mocy „władzy kluczy”, absolucja prowadzą do odpuszczenia grzechów przez Boga. Obrazy w konfesjonałach wskazywały również, że spowiedź jest dla grzesznika drogą powrotu i źródłem miłosierdzia Bożego. Podkreślały to dwa kolejne przedstawienia w konfesjonałach: Dobry Pasterz odnajdujący zbłąkane owce oraz scena ukazująca św. Piotra i Chrystusa w momencie przekazania kluczy. Postać św. Piotra dla wiernych miała być znakiem, że będzie on umacniał i strzegł wiary przed wszelką ludzką słabością.
The Council of Trent confirmed the Church’s teaching on the law of penance, focusing on confession of sins and sacramental absolution. It was a response to the erroneous teaching of Protestantism, which rejected most of the sacraments by recognising only the sacraments of baptism and the Eucharist. The sacrament of penance was established by Christ on the day of the resurrection. The apostles, followed by priests, received the power to forgive sins. The doctrine of the Holy Sacraments, and especially of penance and the Eucharist, was preached by the members of the Congregation of the Mission founded by Vincent de Paul during missions in many European countries. The main task of the missionaries was to encourage the faithful to confess their sins and receive the sacrament of penance. This sacrament was perceived as a spiritual cure for the sinners and through repentance they could return to the merciful God. The missionaries came to Siemiatycze in 1717. They took over the parish and the church, which they expanded and re-equipped, inter alia by adding six oak regency confessionals (ca. 1744). The finials of the confessionals featured paintings of penitents absolved by God: Mary Magdalene, King David, the prodigal son and St. Peter. The purpose of the scenes in the paintings was to make it clear to the faithful that the sacrament of penance is a sign that God never leaves people, but always opens the way for their return. Through the paintings in the finials, the sinners were to be assured that repentance and confession of sins to the priest and the penance given by him lead to the forgiveness of sins by God by virtue of the “power of the keys” – the priestly absolution. The images in the confessionals also indicated that for the sinner, the confession is the way back to and the source of God’s mercy. This was emphasised by two consecutive images in the confessionals: the Good Shepherd finding the stray sheep and the scene showing St. Peter and Christ at the moment of handing over the keys. For the faithful, the figure of St. Peter indicated that he would strengthen and guard the faith against all human weakness.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4; 175-190
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies