Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Ricœur" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Phenomenology of the Other. Paul Ricœur and Emmanuel Lévinas’ attitude towards the ontology of Totality
    Autorzy:
    Warmbier, Adriana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2195240.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Ricœur
    subjectivity
    non-intentional phenomenology
    Lévinas
    Opis:
    The aim of this paper is to present Ricœur’s and Lé vinas’s approach to the concept of selfhood (French soi) as a response to the dispute over subjectivity which was initiated by the critics of modern tradition of the absolutization of Cartesian cogito. The debate on the notion of selfhood has not been closed yet. The author analyses two diff erent approaches to the problem. One appeals to the Hegelian dialectic, adjusting it to the formula “oneself as another” (discounting that part of the dialectical movement in which Hegel jumps to a vision of absolute knowledge). The other refers to the category of substitution. Both Ricœur and Lé vinas point to the Platonic opposition of the notions of “the Same” and “the Other.” Ricœur’s initial claim breaks with the established language of ontology. Moving beyond the circle of sameness-identity towards the dialectic of sameness- and selfhood-identity entails the transformation of the notion of otherness: it is no longer an antonym of “same,” but it is a kind of otherness that is constitutive of selfhood.
    Źródło:
    Logos i Ethos; 2020, 54; 29-49
    0867-8308
    Pojawia się w:
    Logos i Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fenomenologia innego. Paul Ricœur i Emmanuel Lévinas wobec ontologii całości
    Autorzy:
    Warmbier, Adriana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/426597.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Ricœur
    Lévinas
    subjectivity
    non-intentional phenomenology
    podmiotowość
    fenomenologia nieintencjonalna
    Opis:
    The aim of this paper is to present Ricœur’s and Lévinas’s approach to the concept of selfhood (French soi) as a response to the dispute over subjectivity which was initiated by the critics of modern tradition of the absolutization of Cartesian cogito. The debate on the notion of selfhood has not been closed yet. The author analyses two different approaches to the problem. One appeals to the Hegelian dialectic, adjusting it to the formula “oneself as another” (discounting that part of the dialectical movement in which Hegel jumps to a vision of absolute knowledge). The other refers to the category of substitution. Both Ricœur and Lévinas point to the Platonic opposition of the notions of “the Same” and “the Other.” Ricœur’s initial claim breaks with the established language of ontology. Moving beyond the circle of sameness-identity towards the dialectic of sameness- and selfhood-identity entails the transformation of the notion of otherness: it is no longer an antonym of “same,” but it is a kind of otherness that is constitutive of selfhood.
    Artykuł ten jest próbą krytycznego omówienia sporu Ricœura z Lévinasem dotyczącego rozumienia etyki, ściśle rzecz biorąc koncepcji „podmiotu” etycznego. Wychodząc od przeprowadzonej przez obu filozofów krytyki nowożytnej absolutyzacji cogito, poddaję analizie rozwijane przez Ricœura dialektyczne ujęcie podmiotu (fr. soi) wyrażonego w formule „ten-który-jest-sobą-samym-jak-i-innym” oraz opisany przez Lévinasa fenomen „radykalnej inności”. Następnie staram się odpowiedzieć na pytanie, czy możliwe jest intelektualne porozumienie między Ricœurem i Lévinasem, polegające na wyznaczeniu wspólnego horyzontu dla koncepcji podmiotu otwartej dialektyki i podmiotu ukonstytuowanego przez źródłowe „wyznaczenie” do odpowiedzialności, w granicach którego można mówić o fenomenologii siebie, tj. fenomenologii podmiotu, który rozpoznaje się dzięki innemu niż on sam.
    Źródło:
    Logos i Ethos; 2018, 48, 2
    0867-8308
    Pojawia się w:
    Logos i Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O tzw. końcu podmiotu – współczesne rewizjonistyczne konteksty filozoficzne
    A few words on the “end of man”. Polemical contexts in current philosophy
    Autorzy:
    Warmbier, Adriana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/904095.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Małopolska Szkoła Administracji Publicznej
    Tematy:
    podmiot
    etyka
    Ricoeur
    Lévinas
    filozofia współczesna
    subjectivity
    ethics
    current philosophy
    Opis:
    Przedmiotem moich rozważań jest pytanie, czy wielokrotnie ogłaszana śmierć człowieka (podmiotu) przypieczętowała jego rzeczywisty kres, czy wręcz przeciwnie, zmusiła do gruntownego przemyślenia i zreorganizowania strategii obronnych w obrębie trwającego sporu. W tym celu analizie poddaję dwa główne paradygmaty pojmowania podmiotowości: monadyczny oraz relacyjny (dialogiczny). Następnie staram się wyjaśnić, na przykładzie koncepcji podmiotu dialektycznego Paula Ricoeura oraz filozofii Innego Emmanuela Lévinasa, powody, dla których należy zrezygnować z części prerogatyw, jakie przypisała podmiotowi nowożytność, jeśli chcemy, by dyskusja o subiektywności mogła w przyszłości się rozwijać. W artykule bronię tezy, że powrót do idei podmiotu nie oznacza powrotu podmiotu, lecz odejście od starych form myślenia na rzecz nowych ujęć. Waga konsekwencji usunięcia idei podmiotu znacznie przewyższa doniosłość satysfakcji płynącej z ostatecznego zamknięcia sporu.
    In the paper, the author asks whether what we have all heard over and over again of the “end of man” means the real end of man or, on the contrary, it has given rise to profound and necessary reevaluation of self-transparent subjectivity. The debate on the notion of selfhood has not been closed yet. The author analyzes two different approaches to the problem. One pertains to the “self ” that is taken as a monad. The other refers to dialogical theory of selfhood which, as she tries to explain, one may regard as a way of overcoming the essential problem with the constitution of ourselves. According to this, the author claims that it is necessary to reconsider the claims of modern philosophy. She suggests that many of the objections that have been made against subjectivity derive from the narrow view of philosophy in the 17th century.
    Źródło:
    Zarządzanie Publiczne / Public Governance; 2014, 3(29); 45-56
    1898-3529
    2658-1116
    Pojawia się w:
    Zarządzanie Publiczne / Public Governance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Parcours de la reconnaissance”. 120 dni „Kultury” Wojciecha Karpińskiego w kontekście dialektyczności podmiotu Paula Ricoeura
    „Parcours de la reconnaissance.” 120 Days of „Culture” by Wojciech Karpiński in the Context of Paul Ricoeur’s Dialectic of the Subject
    Autorzy:
    Trygar, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1198009.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Wojciech Karpiński
    tożsamość
    filozofia Paula Ricoeura
    „Kultura” paryska
    Inny
    subjectivity
    Paul Ricoeur’s philosophy
    “Kultura”
    Other
    Opis:
    W artykule analizuję ostatnią książkę Wojciecha Karpińskiego pt. 120 dni „Kultury” w kontekście filozofii człowieka Paula Ricoeura. Karpiński wybrał publikowane w paryskiej „Kulturze” teksty pisarzy, którzy go najbardziej inspirowali, uczyli patrzenia na świat i na drugiego człowieka, a przede wszystkim pokazywali, jak odkrywać piękno sztuki. „Ja” Karpińskiego kształtowało się w spotkaniu z innymi artystami. Tożsamość narracyjna jest pomostem prowadzącym do zaproponowanej przez francuskiego filozofa koncepcji otwartej dialektyki, która łączy dwa podejścia. Po pierwsze badacz przyjmuje porządek aposterioryczny, wychodząc od konkretu, czyli jednostkowego podmiotu umiejscowionego w określonych realiach życiowych, zanurzonego w konkretnej kulturze, posiadającego własną historię i doświadczenia, po drugie posługuje się kantowskim zwrotem, prowadząc refleksję o podmiocie w perspektywie transcendentalnej. Podmiotowość to zwrócenie się ku Innemu, a dzięki Innemu dokonuje się transcendowanie siebie. Jak dowodzi francuski filozof, w języku istnieje „siła ontologiczna”, która wskazuje na określony sposób bycia-w-świecie. Tożsamość podlega świadomym przeobrażeniom, a literatura jest artystycznym zapisem tego ruchu i zarazem dyskursem kulturowo-antropologicznym.
    The article analyses Wojciech Karpiński’s latest book titled 120 dni „Kultury” in the context of Paul Ricoeur’s philosophy of man. Karpiński chose texts published in “Kultura”, a Parisian literary magazine, from writers who inspired him the most, taught him how to look at the world and at other people, and above all showed him how to discover the beauty of art. Karpiński’s ‘I’ was shaped by his encounter with other artists. Narrative identity is a bridge leading to the concept of open dialectics proposed by the French philosopher, which combines two methods. One involves the researcher adopting an a posteriori approach, starting from the concrete, i.e. the individual subject located in specific realities of life, immersed in a specific culture, having their own history and experiences. For the other, the researcher uses a Kantian turn, reflecting on the subject in a transcendental perspective. Subjectivity means turning towards the Other, and thanks to the Other, one transcends oneself. As Ricoeur argues, there is an “ontological force” in language that points to a certain way of being-inthe-world. Identity is consciously transformed, and literature is simultaneously an artistic record of this movement and a cultural-anthropological discourse.
    Źródło:
    Postscriptum Polonistyczne; 2021, 27, 1; 343-362
    1898-1593
    2353-9844
    Pojawia się w:
    Postscriptum Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialektyka podmiotu. Tożsamość narracyjna w teorii Paula Ricoeura a psychoanalityczne koncepcje narcyzmu
    Autorzy:
    Bielińska, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644306.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Ricoeur
    Subjektbezogenheit
    Erzählidentität
    Narzissmus
    Psychoanalyse
    subjectivity
    narrative identity
    narcissism
    psychoanalysis
    podmiotowość
    tożsamość narracyjna
    narcyzm
    psychoanaliza
    Opis:
    Der Artikel setzt sich zum Ziel, die Ähnlichkeiten zwischen dem Modell der Subjektbezogenheit, das aus der Theorie der Erzählidentitäten von Paul Ricoeur entsteht und jenem Modell, das durch einige psychoanalytische Entwürfe des Narzissmus impliziert wird, nachzuweisen. Es werden zunächst Ricoeurs Anschauungen über den dialektischen Charakter der Beziehung zwischen der für das Individuum identitätsprägenden Erzählweise und der erlebten Wirklichkeit dargestellt. Im Rahmen des Entwurfs von Ricouer ist die Erzählung einerseits in ein vornarratives Leben verwickelt, andererseits verwandelt sie es sinngebend. Eine so verstandene Erzählung bildet einen Abwehrmechanismus, der das einmalige Individuum vor der überwältigenden Wirklichkeit schützt, was sie an den in der Psychoanalyse beschriebenen Narzissmus näherbringt. Es werden ebenfalls ausgewählte Entwürfe des Narzissmus (Freud, Klein, Winni-cott) dargelegt und es wird aufgezeigt, dass sich sowohl der Narzissmus als auch die Erzählung auf einem dialektischen Verhältnis zwischen der Widerspiegelung und Umwandlung, Verwicklung und Autonomie, Inkohärenz und Kohärenz stützt. Den Artikel schließt die Vorstellung von Ansichten Julia Kristevas ab, die dem Narzissmus einen inhärent erzählerischen Charakter zuerkennt.
    The aim of this paper is to bear out the similarity between the model of subjectivity that emerges from Paul Ricoeur’s theory of narrative identity and the one implied in some of the  psychoanalytic  conceptions of narcissism. Presented are Ricoeur’s views  on a dialectic relation between the narrative forming an individual’s identity and lived reality. In Ricoeur’s theory stories  are entangled in pre-narrative life yet at the same time they do transform  it  by imbuing  it with  a meaning. The narrative so perceived turns into a defence mechanism pro-tecting singularity against  overwhelming  reality,  which  development draws it  to the psychoanalytical  notion  of narcissism. Selected  conceptions of narcissism  (Freud,  Klein,  Winnicott) are reviewed to indicate that narcissism, similarly as the narrative,  is based on a dialectical relation between reflection and transformation, dependence and autonomy, incoherence and coherence. Presented are also Julia Kristeva’s views attributing an inherently narrative character to narcissism.
    Celem artykułu jest wykazanie podobieństwa między modelem podmiotowości wyłaniającym się z teorii tożsamości narracyjnej Paula Ricoeura, a tym implikowanym przez niektóre spośród psychoanalitycznych koncepcji narcyzmu. Przedstawione są poglądy Paula Ricoeura na temat dialektycznego charakteru relacji między kształtującą tożsamość jednostki narracją a przeżywaną rzeczywistością. W ramach koncepcji Ricoeura opowieść zarówno uwikłana jest w przednarracyjne życie, jak i je przekształca, nadając mu sens. Tak rozumiana opowieść stanowi mechanizm obronny chroniący jednostkowość przed obezwładniającą rzeczywistością, co zbliża ją do opisywanego przez psychoanalizę narcyzmu. Zaprezentowane zostają również wybrane koncepcje narcyzmu (Freud, Klein, Winnicott); zostaje wykazane, że narcyzm, podobnie jak narracja, opiera się na dialektycznej relacji między odzwierciedlaniem i przekształcaniem, uwikłaniem i autonomią, niespójnością i spójnością. Artykuł zamyka prezentacja poglądów Julii Kristevej, która przyznaje narcyzmowi inherentnie narracyjny charakter.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2019, 28
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Unknowability, Persecution, and the Ethical Bind: Reading through the Works of Sigmund Freud and Emmanuel Lévinas
    Autorzy:
    Giovanini, Valerie Oved
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158916.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Projekt Avant
    Tematy:
    alterity
    critical theory
    Emmanuel Lévinas
    ethics
    Paul Ricœur
    persecution
    philosophy
    proximity
    Sigmund Freud
    subjective unknowability
    subjectivity
    the other
    uncertainty
    Opis:
    This paper shows how persecution is a condition that binds each in an ethical obligation. Persecution is functionally defined here as an impinging, affective relation, one that is neither mediated by reason nor open to apology. The works of Sigmund Freud help illuminate the psychological mechanism responsible for impeding rational transparency in delusions of persecution and super-egoical moral demands. Similar to Freud who employs what Paul Ricœur has called a “hermeneutics of suspicion” to interrogate the status of a fully knowing subject, I contend that Emmanuel Lévinas’s work on the ethical subject is useful for developing a “hermeneutics of trust” in an ambivalent ontological condition that is unavoidably ethical. By thinking Freud and Lévinas together, I show how the commitment to total mastery of an unknowable ego leads to a persecutory relation, yielding moralities that are unconcerned with injuring the other in the name of that which is judged as good. In answer to this ethical dilemma, I propose that a turn toward relational ethics and an intentionality of search offers traces of a morality where differences are preserved and thus prevent the persecution of the other for one’s own moral fulfillment.
    Źródło:
    Avant; 2018, 9, 2; 87-105
    2082-6710
    Pojawia się w:
    Avant
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies