- Tytuł:
-
Activity of dehydrogenases, catalase and urease in copper polluted soil
Aktywnosc dehydrogenaz, katalazy i ureazy w glebach zanieczyszczonych miedzia - Autorzy:
-
Wyszkowska, J
Kucharski, M.
Kucharski, J.
Borowik, A. - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/15737.pdf
- Data publikacji:
- 2009
- Wydawca:
- Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
- Tematy:
-
soil pollution
copper
enzyme activity
tolerance index
vulnerability index
dehydrogenase
catalase
urease - Opis:
-
Copper is a life essential element. However, in excess it can be destructive to metabolism
of microbial, plant, animal and human cells. Thus, an understanding of all conditions
associated with the effect produced by copper on natural environment is vital.
The purpose of the present study has been to evaluate the effect of soil contamination
with copper on the activity of dehydrogenases, catalase and urease as well as to determine
the tolerance of these enzymes to excessive amounts of copper in soil.
The variable factors of the experiment consisted of:
1) soil type: loamy sand and sandy loam;
2) copper pollution rate in mg kg-1 d.m. of soil: 0, 150, 450;
3) soil use: unseeded and seeded soil;
4) crop species: barley, spring oilseed rape and yellow lupine;
5) dates of enzymatic analyses: 25 and 50 day.
The results have revealed that copper pollution, within the rates of 150 to 450 mg kg-1
d.m. of soil, significantly inhibits the activity of dehydrogeanses, urease and catalase, with
catalase being the most tolerant to excessive copper, unlike dehydrogeneases, which were
the most sensitive enzymes. Urease was found to be intermediate in the response to copper.
Dehydrogenases, urease and catalase are the least tolerant to the inhibitory effect of
copper in soil under spring oilseed rape, being the most tolerant to the pollution in soil
under oats. Copper produces stronger inhibitory effect on soil enzymes in unseeded than
in seeded soil. The negative effect of excess copper in soil persists and, instead of diminishing,
the longer copper remains in soil, the stronger effect it yields. Dehydrognases and
catalase are less tolerant to copper in sandy loam than in loamy sand, unlike urease, which
was more tolerant to the pollutant in loamy sand than in sandy loam. Tolerance of plants
to soil contamination with copper is a species-specific trait. Among the tested crops, yellow lupine was the least tolerant whereas spring oilseed rape was the most tolerant to copper
contamination.
Miedź jest pierwiastkiem niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania wszystkich organizmów, jednakże jej nadmiar w środowisku może działać destrukcyjnie na metabolizm komórek drobnoustrojów, roślin i zwierząt oraz ludzi. Zatem poznanie wszystkich uwarunkowań oddziaływania miedzi na środowisko przyrodnicze jest ze wszech miar uzasadnione. Celem badań było określenie wpływu zanieczyszczenia gleby miedzią na aktywność dehydrogenaz, katalazy i ureazy oraz określenie oporności tych enzymów na nadmiar miedzi w glebie. W doświadczeniu czynnikami zmiennymi były: 1) gatunek gleby: piasek gliniasty i glina piaszczysta; 2) stopień zanieczyszczenia miedzią w mg⋅kg-1 s.m. gleby: 0, 150 , 450; 3) sposób użytkowania gleby: gleba nieobsiana i obsiana roślinami; 4) gatunek uprawianej rośliny: owies, rzepak jary i łubin żółty; 5) termin analiz enzymatycznych: 25. dzień i 50. dzień. W wyniku badań stwierdzono, że zanieczyszczenie miedzią, w zakresie od 150 mg do 450 mg·kg-1 gleby, hamuje istotnie aktywność dehydrogenaz, ureazy i katalazy. Przy czym najbardziej odporna na nadmiar miedzi jest katalaza, a najmniej dehydrogenazy. Pośrednie miejsce zajmuje ureaza. Dehydrogenazy, ureaza i katalaza są najbardziej oporne na inhibicyjne działanie miedzi w glebie pod uprawą rzepaku jarego, a najmniej pod uprawą owsa. Miedź silniej hamuje aktywność enzymów w glebie nieobsianej roślinami niż w glebie obsianej. Negatywne działanie nadmiaru tego pierwiastka w glebie ma charakter trwały i zamiast ustępować nasila się wraz z czasem jego zalegania w glebie. Dehydrogenazy i katalaza są bardziej oporne na działanie miedzi w glinie piaszczystej niż w piasku gliniastym, a ureaza odwrotnie – bardziej oporna w piasku gliniastym niż w glinie piaszczystej. Wrażliwość roślin na zanieczyszczenie miedzią jest cechą gatunkową. Spośród badanych roślin najbardziej wrażliwy jest łubin żółty, a najmniej rzepak jary. - Źródło:
-
Journal of Elementology; 2009, 14, 3; 605-617
1644-2296 - Pojawia się w:
- Journal of Elementology
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł