Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "muszle" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Development and calcification of the ammonitella shell
Autorzy:
Kulicki, C
Doguzhaeva, L A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19971.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
Aconeceras trautscholdi
skamienialosci
jura
slimaki
muszle larwalne
paleontologia
amonity
muszle embrionalne
Archaeogastropoda
Aconeceras
Opis:
Aconeceras trautscholdi ammonitellae mass occurring in the Aptian of Symbirsk, central Russia represent consecutive calcification stages of the primary organic shell wall. Already after the formation of the organic shell with proseptum, the first whorl and umbilical walls of the initial chamber were calcified, then the remaining part of the initial chamber, and finally the nacreous primary constriction was formed and the proseptum was calcified. The original mineral participating in calcification was aragonite, which formed primary prismatic layers. The ammonite embryonic shell was thus formed similarly to the archaeogastropod larval shell. This explains the microstructural distinction of the ammonitella and proseptum walls with respect to the rest of the ammonite shell.
Muszle embrionalne (amonitelle) Aconeceras, masowo występujace w konkrecjach aptu Syrnbirska, ukazują kolejne stadia kalcyfikacji ścianek. Pierwotna muszla amonitelli była niezmineralizowana, podobnie jak muszla larwalna dzisiejszych ślimakow Archaeogastropoda.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1994, 39, 1; 17-44
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Heterochrony in the evolution of Late Devonian Ammonoids
Autorzy:
Korn, D
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20486.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
ewolucja
Prionoceratidae
skamienialosci
goniatyty
morfologia
famen
paleontologia
muszle
dewon
Opis:
n the goniatite family Prionoceratidae, the transition from Mimimitoceras to Balvia provides an example of rapid size decrease resulting from progenesis. In the Prionoceras-Mimimitoceras stock the adult conch continued to be of rather uniform shape and size (about 60 mm) and species diversification was expressed mostly in changing juvenile morphology. In the Balvia branch, which had developed in the Wocklumeria Stufe, the adult size diminished strongly (not more than 16 mm). Progenetic Balvia displays conch morphology of ancestral Mimimitoceras juveniles, with distinct ornamentation types that were added terminally.
Ewolucja goniatytów Prionoceratidae w późnym famenie, w szczególności przejście od Mimimitoceras do Balvia, jest przykładem szybkiego ewolucyjnego zmniejszania rozmiarów dorosłych osobników w wyniku progenezy. W obrębie gałęzi Prionoceras-Mimimitoceras muszle dojrzałych osobników osiągały około 60 mm średnicy, nie zmieniając istotnie kształtów w trakcie wzrostu. Różnice między gatunkami objawiają się więc głównie w morfologii młodocianych muszli. W gałęzi Balvia która wyodrębniła się w piętrze woklumeriowym, rozmiary dorosłych osobników nie przekraczają 16 mm. Progenetyczna Balvia wykazuje więc cechy morfologiczne młodocianych osobników wyjściowego Mimimitoceras, ale z odmienną ornamentacją na końcowych stadiach ontogenezy.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1992, 37, 1; 21-36
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A recovery from sublethal damage to the shell of a Devonian spiriferoid brachiopod
Autorzy:
Balinski, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22576.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
regeneracja
fauna
drapieznictwo
skamienialosci
uszkodzenia mechaniczne
skorupka ramieniowa
paleontologia
Cyrtiorina
muszle
ramienionogi
dewon
skorupka nozkowa
Opis:
A shell of the Famennian spiriferoid brachiopod Cyrtiorina sp., from the Dębnik anticline in southern Poland, displays a severe damage, probably the result of a bite by a jawed or clawed predator. The injury comprises several indentations on the pedicle valve and partial disarticulation of the shell exposing large areas of soft tissue in living animal. The brachiopod successfully repaired the damage, demonstrating its ability to recover from sublethal injuries. It is suggested that the attacker may have been repelled of the brachiopod’s soft tissues, as has been observed in some Recent articulates.
Ślady drapieżnictwa w stanie kopalnym nie należą do znalezisk częstych. Tym niemniej zostały one opisane u ramienionogów w szeregu publikacjach. Najczęściej występującymi śladami działalności drapieżników na muszlach ramienionogów są niewielkie wywiercone otworki zwykle przypisywane drapieżnym ślimakom (Sheehan & Lasparence 1978; Brunton 1966; Boucot 1981; Rugierro 1990). Inną kategorią uszkodzeń muszli ramienionogów spowodowanych przez drapieżniki są ślady ugryzień i złamań (Tasch 1973; Alexander 1981; Boucot 1981). W pracy opisano muszlę spirifera Cyrtiorina sp. z uszkodzeniami w postaci płytkich wgnieceń na skorupce nóżkowej (spowodowanymi zapewne przez drapieżnika wyposażonego w szczęki lub szczypce) oraz wyłamanym częściowo mechanizmem zawiasowym muszli, co spowodowało zsunięcie się lewej strony skorupki ramieniowej o ok. 30°. Spowodowało to odsłonięcie na czynniki zewnętrzne dużych powierzchni ciała miękkiego. Mimo znacznych, prawie śmiertelnych uszkodzeń ramienionóg został porzucony przez drapieżnika i po pewnym czasie zdołał całkowicie zregenerować muszlę przywracając zdolność do szczelnego zamknięcia skorup. Samo porzucenie przez drapieżnika poranionego ramienionoga może wskazywać na fakt, że już dewońskie zawiasowce miały zdolność emisji substancji odstraszających, podobnie jak czynią to współcześni przedstawiciele tych ramienionogów (Thayer 1985).
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1993, 38, 1-2; 111-118
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anatomical distinctions of the Mesozoic lingulide brachiopods
Autorzy:
Biernat, G
Emig, C.C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23486.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Lingularia smirnovae
mezozoik
trias
skamienialosci
jura
Brachiopoda
muszle
Lingularia sibirica
lingule
ewolucja
kreda
morfologia
Lingula
Lingularia
Lingularia similis
paleontologia
Glottidia
Opis:
The long held view that Lingula represents an extremely bradytelic lineage is questioned. Examination of Mesozoic lingulides has shown that they significantly differ from their Recent relatives Lingula and Glottidia in having longer lophophoral cavities, shorter ventral canals, better developed posterior adductor muscles, and less acute umbones. Morphological characters of the shell interior are needed to identify members of the Lingulidae, not solely external shell characteristics. The apparent evolutionary tendency towards a reduction of the volume of the lophophoral cavity contradics the traditional view that the ‘living fossil’ Lingula has survived without significant morphological change since the Paleozoic. Actually the today living lingulide genera probably arose in the early Cenozoic. A new inarticulate brachiopod genus, Lingularia is introduced, with three new species. Middle Triassic L. siberica, Middle Jurassic L. similis, and Cretaceous L. smirnovae.
Badania dobrze zachowanych okazów mezozoicznych lingul wskazały, że te różnią się zasadniczo od współczesnych rodzajów Ligula i Glottidia objętością jamy lofoforalnej, długością kanałów wentralnego płaszcza, wykształceniem nieparzystego mięśnia tylnego adduktora oraz, dodatkowo, morfologią części dziobowych muszli. Zaznaczająca się tendencja ewolucyjna w kierunku redukcji objętości jamy lofoforalnej przeczy ogólnie przyjętemu poglądowi, że Lingula to „żyjąca skamieniałość”, która przeżyła, od wczesnego paleozoiku do dzisiaj, prawie bez zmian morfologicznych. W pracy wyodrębniono nowy rodzaj Lingularia z 3-ma nowymi gatunkami: L. sibirica (trias), L. similis (jura), L. smirnovae (kreda).
La traditionnelle opinion que Lingula représente une lingée très ancienne est remise en question. L’étude de lingules mésozoïques démontre que celles-ci diffèrent significativement des genres actuels Lingula et Glottidia par une cavité lophophorale plus volumineuse, des canaux ventraux du manteau plus courts, un développement plus important du muscle adducteur postérieur, les régions umbonales. Les caractères morphologiques internes s’avèrent indispensables pour pouvoir identifier les genres et espèces des Lingulidae, les caractères externes de la coquille étant insuffisants. La tendance évolutive d’une réduction de la cavité lophophorale s’oppose à l’opinion traditionnellement véhiculée que le genre fossile-vivant Lingula a survécu sans modification morphologique significative depuis le début du Paléozoïque: en fait, l’origine des lingules actuelles date probablement du début du Cénozoïque. Un nouveau genre de brachiopode inarticulé, Lingularia, est décrit avec trois nouvelle espèces, L. siberica (Trias Moyen), L. similis (Jurassique Moyen) et L. smirnovae (Crétacé).
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1993, 38, 1-2; 1-20
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies