Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Goban-Klas, Tomasz." wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Media i dziennikarstwo w społeczeństwie sektaklu
Media and journalism in the society of spectacle
Autorzy:
Goban-Klas, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/465341.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Komitet Prognoz Polska 2000 Plus PAN
Tematy:
media
dziennikarstwo
sfera publiczna
spektakularyzacja
journalism
public sphere
spectacularization
Opis:
Coraz bardziej oczywista staje się mediatyzacja - w szerokim sensie nasycenia mediami - wszelkich sektorów życia społecznego, a w szczególności polityki. Jednocześnie media - w dawnym znaczeniu mediów masowego rozpowszechniania - coraz bardziej się tabloidyzują, to znaczy ulegają wzorom wykształconym przez dzienniki zwane tabloidami dla swej specyficznej formy i zawartości. Jedną z ich cech była obrazowość, w przenośnym sensie języka, a w dosłownym - licznych dużych fotografii i grafik, a także wielkich, krzyczących nagłówków w tytułach. Oczywista jest obrazowość telewizji, ale i w niej jako medium w istocie rozrywkowego (wzorem jest tu film) następuje kontaminacja tabloidalnym stylem i obrazem wszelkich produkcji, w tym tradycyjnie politycznych i dziennikarskich. W rezultacie w pewnym sensie możemy mówić o obrazowej sferze publicznej, a więc i społeczeństwie spektaklu, w którym dominują obrazy i język obrazowy kosztem idei i słowa analitycznego. Następuje zmiana orientacji dziennikarskiej - miejsce publicysty zajmuje dziennikarski omnibus i showman (showperson), albo, jak go chętnie nazywał Ryszard Kapuściński, media worker. Czy możliwa jest zmiana tego trendu, jakie czynniki mogą tu pomóc, to kwestia do dalszych dyskusji.
It is becoming obvious that media coverage - in the broad sense of saturation by the media – encompasses all sectors of society, especially politics. At the same time the media - in the traditional sense of the term, mass media dissemination of messages - are increasingly undergoing the process of “tabloidization”, it means that they adapt the model developed by specific newspapers that are called tabloids for their form and specific content. One of its features is an expressive imagery, both in the figurative sense of language and - literally - as numerous large photographs and graphics, as well as big colorful headlines in the titles of the articles. Television is of course as image dominated medium, however, even there a medium of entertainment is more and more contaminated by tabloid style in all its messages and programs, including traditional political journalism. As a result, we can talk about spectacularization of the the public sphere, it means that the society is dominated by images at the expense of ideas and analitical language. It indicates the change in the orientation of journalism – place of journalist is taken by showman (showperson) or media worker. Whether it is possible to change this trend, and what factors can help here, is a matter for further discussion.
Źródło:
Przyszłość. Świat-Europa-Polska; 2012, 1; 27-44
1895-0949
Pojawia się w:
Przyszłość. Świat-Europa-Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Upadek retoryki, wzlot erystyki, czyli piękna teoria i niecne praktyki
The Fall of Rhetoric, the Rise of Eristics, that is, Beautiful Theory and Evil Practices
Autorzy:
Goban-Klas, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1831279.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
erystyka
retoryka
media współczesne
sfera publiczna
eristics
rhetoric
contemporary media
public sphere
Opis:
Współczesna scena polityczna, w tym zwłaszcza debata publiczna, jest zdominowana przez wzory erystyczne, a więc walki per fas et nefas – wszelkimi środkami perswazyjnymi, nie tylko bez względu na etykę, poszanowanie godności, lecz także adekwatność argumentów. Jakkolwiek klasyczna retoryka też nie jest uznawana przez wszystkich (wzorem Platona) za najlepszy środek dochodzenia do prawdy (tu bowiem dialektykę i metodę dialogową, sokratejską uznaje się za właściwszą), to jednak retoryka opiera się na rzetelnych argumentach, choć nie stroni od patosu, a więc i emocji. Media społecznościowe nie polepszają, ale pogarszają jakość debaty publicznej, a z kolei stale wzbierający zalew informacji medialnych, mało istotnych, nie wspominając już o wręcz fałszywych, nie formuje świadomego odbiorcy, ale politycznego ignoranta. Ksiądz profesor Leon Dyczewski swoją działalnością naukową i dydaktyczną w dziedzinie mediów i dziennikarstwa krytykował ten nurt degradacji mediów, sfery publicznej i dziennikarstwa jeszcze w czasach, gdy był on nie dominujący, lecz podrzędny, a właściwie marginalny. Obecnie jego prace tym bardziej zasługują na pamięć i kontynuację zarówno jako forma in memoriam, jak i twórcza i aktualizująca kontynuacja.
The contemporary political scene, especially the public debate, is dominated by eristic forms of argumentation, i.e., verbal fights per fas et nefas — by any persuasive means, not only regardless of ethics and respect for dignity of adversary, but also regardless of the adequacy of arguments. Although classical rhetoric is not considered by everyone (following Plato’s example) as the best means of achieving the truth (here the Socratic dialectic and dialogic method are considered more appropriate), the effective and honest rhetoric is based on reliable arguments, although it does not avoid pathos, and therefore emotions. Social media do not improve, but worsen the quality of public debate, and in turn, the constantly increasing flood of insignificant, not to mention even false media information, does not form a conscious citizen, but a political ignorant. Father Professor Leon Dyczewski, with his life-long scientific and didactic activity in the field of media and journalism, criticized this trend of degradation of the media, the public sphere and journalism, even at a time when it was not dominant, but inferior, or rather marginal. Especially now, his works deserve all the more remembrance and continuation not only as a form in memoriam, but also in the form of a creative and updating continuation.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2021, 49, 1; 73-84
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies