Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "prisoners" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Społeczne inicjatywy na rzecz więźniów
Community Initiatives for Prisoners
Autorzy:
Porowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698516.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
społeczne inicjatywy
więżniowie
resocjalizacja
pomoc więźniom
community initiatives
prisoners
resocialization
assistance to prisoners
Opis:
Assistance to persons released from prison is considered an indispensable stage of the process of carrying out the penalty of imprisonment. The authors engaged in that subject agree as to the role of postpenitentiary assistance  in reduction of relapse into crime and its connection with social readjustment of offenders. In my opinion, that approach is insufficient for a full justification of the actual sense of assistance rendered to persons on release from prison. Pragmatic researchers treat the slogan of helping prisoners as obvious and focus on the related legal and organizational problems. Lacking strict criteria of appraisal, the analysis of legal solutions resolves itself usually into approving comments and to attributing the indolent functioning of the assisting agencies to sluggishness of the actual care providers. The suggested conceptions of improvement of the  after-care resolve themselves into improvement of the existing institutional and legal solutions and corrections of their model which remains the same all the time despite the fact that a succession of its versions have proved inefficient in practice. Taking the subject up, I adopted an entirely different approach and method of research. I assumed that all assistance can only be successful if those involved in it are genuinely motivated to that activity. Even if the norm „help the prisoners” is an element of the system of moral directives recognized in our culture, this fact alone by no means determines in advance the actual range and validity of that norm. Like all moral values, also this one is valid with different force, to a different  extent and has a different range for different people. For some, it is a postulate that needs to be fulfilled which they experience as a moral  obligation; for others, it is a criterion of axiological orientation. This implies the different ways of their functioning. As shown by analysis of empirical studies, the norm demanding that prisoners should be helped is not too deeply rooted in social consciousness. It has failed to win general acceptance even at the verbal level, and the readiness to fulfill it through a person’s own activity can be found but occasionally; in such cases, it is motivated situationally rather than by axi axiological experiences. The reason is probably that a moral appraisal of the object of assistance (an imprisoned offender) is transmitted to the appraisal of the duty to fulfill a norm. Instead of deciding whether help is at all necessary, we want to know if the person in need of help deserves to be helped. In so doing, we forget that all those objectively in need of help are worth being helped; we condition our decision as to rendering help upon the actualreason of a person’s helplessness, or more strictly speaking, upon  the rank on the moral scale of the acts that made that person helpless. In this situation, what becomes a signicificent factor that has a beartng on the discussed norm is the perception of un offender as a dewiant of a definite type. An offender is usually perceived through a stereotype: a specific conglomerate of simplified and mainly unfounded beliefs. Yet that very stereotype functions as a standard basing on which the actual way of conduct is chosen. Therefore, I tried to define the stereotype of an impriosoned offender that functions in social consciousness and in consciousness of professionals involved in the work with prisoners. I also tried to diagnose the psychosocial mechanism that result in the formation and consolidation of that stereotype. Which social groups and individuals tend to consider the postulate of assistance to prisoners as a norm that they themselves should follow, or at least which such groups and individuals have the strongest motivation to respond to that call? Of the many hypotheses about the origin of prosocial behaviour (and of course of helping which is a form of that behaviour), let us first consider the one which states that prosocial behaviour results from the structure of ,,ego” and the parallel observation that another person at a disadvantage is similar to oneself in some respect. That similarity may concern both the bodily and spiritual structure and all the other components of one’s self-image. Thus diagnosed, the similarity releases or at least catalyzes the readiness to prosocial behaviour. Basing on this hypothesis, it should be assumed that ex-offenders, ex-convicts, or generally speaking, persons affected by imprisonment are particularly likely to recognize that norm, and further, that the motivation to help prisoners growth with a reduced distance between the offender and the cultural circles that approximate him with respect to mentality and custom. Considering this hypothesis, we come across still another dependence: the actual condemnation of an offender depends on the degree of acceptance of the normative system which that offender has infringed. The discrepancy between values protected by law and the individual or group preferences results in a change in attitudes. A person convicted by force of a disapproved law is perceived as a victim and not an enemy. The offender thus meets with fellow-felling, and the authors and executors of the disapproved law, with resentment. This dependence, cannot be limited to the subcultural negation of law that is characteristic of criminal circles. It follows from the division of the bulk of crime into mala per se and mala prohibita. After all, stigmatization takes a different, course in the case of an obvious evil vs. one that is simply considered evil by law which cites reasons that are by no means necessarily either obvious or good, or which is directed against an interest that is not perceived in accordance with the official standpoint. Prohibitions lacking the proper axiological foundation proliferate with the instrumental treatment of penal law, reduced to the role of political tool; in such situations, all public activity of any importance whatever is usually subordinated to politics. What significantly differentiates the extent to which the norms that concern helping others are perceived as valid are the emotional and social bonds (e.g. fomily ties). From the psychological viewpoint, they constitute a particularly active and natural stimulator of motivations, one that defines the actual circle of the most involve addressees of the norn. In this case, the one who helps is not only personally interested in the fates of the one who gets help, but also acts for his own good  rendering that help. The social situation resulting from imprisonment of a family member gives rise to special problems in the legal, economic and social sphere. Quite obviously, the other members of that family should be allowed to participate in the solution of those problems which  are also their own. We have therefore distinguished the groups that are willing, as can be expected, to adopt the norm of helping prisoners and to act accordingly. Of course, we deal here with a selective range of that norm’s validity which is subject to a double limitation: not everybody is willing to help prisoners, and that readiness does not concern all prisoners. This follows from the contents of the discussed hypothesis which after all assumes the similarity of partners in interaction as the necessary condition of emergence of motivation. The fact that a person considers a definite behaviour his/her duty may as well result from that person’s internalization of certain moral norms or ideals that can only be fulfilled through such behaviour (the love of one’s fellow man, brotherhood, general kidness). What is released here, as opposed to the hypothesis discussed above, is a general sense of duty not related to any definite person or situation but directed at all those in need of help. The group of thus motivated person includes possible addressees of the norm helping prisoners. With ages, the social practice formed a variety of forms of orginization of those who treat assistance to prisoners as a moral norm. Concerned here are initiatives based initially on the model of charity and constituting part of the general charitable activities. In the l9th century, they developed into specialized patronage societies which in turn acquired, and preserved till the present day in the world, the status of an indispensable element of the rational prison system. The Polish model of society’s participation in the execution of the sentence of imprisonment eliminated all the above-mentioned subjects  from any activities whatever on behalf of prisoners. Finding this situation irrational, I tried to investigate its causes and to disclose the motives of those who had made it that way. Depending upon the object that serves as the system of reference for prosocial behaviour, that behaviour can be divided into allocentric and sociocentric. The allocentric behaviour is activity undertaken for reason of another person’s interests, i. e. aimed at securing the best possible functioning, protection, or development of that person. If, instead, the subject acts on behalf of an institutional or group, that is if the addressee of his/her action is a definite social arrangement, we deal with the sociocentric prosocial behaviour. This latter motivation was adopted in Poland as the basis for designing the institutional structures charged with the task of helping prisoners. Namely, after-care was inserted in that particular segment of criminal policy which is called in the legal language ,,participation of the community in crime prevention and control”. The term community used here expresses the principle of joint action. The whole means a specific kind of participation aimed at assisting the police, courts, and prison administration. As opposed to voluntary associations of those interested in helping prisoners and to patronage societies, such institutions are organized from without, follow the orders of State administration, base membership on the principle of  delegation or nomination, are organizationally included in the system of State agencies whose activities they supplement within their imposed competences, and are fully controlled by those agencies. Thus organized, the voluntary forces are used to support the machine involved in carrying out penalties; they become advocates of the so-called social interest and executors of the official State policy. The main conclusion that follows from the present study resolves itself into a postulate for a reform which would make it possible also, and perhaps in particular, for those with the allocentric motivation to become engaged in helping prisoners.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 1992, XVIII; 51-101
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Systemowa pozorność resocjalizacji penitencjarnej w świetle badań empirycnych. Propozycje zmian
Systemic ostensibility of the penitentiary resocialisation in the light of empirical studies. Proposals of changes
Autorzy:
Stępniak, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699025.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
resocjalizacja
polityka penitencjarna
incarceration
polish prisons
resocialisation
prisoners
Opis:
The article discusses studies on models of incarceration in Polish prisons. The object of the study was to determine if resocialisation model of this punishment dominates in practice, or other models, including official-formal of ostensible resocialisation, dominate and what are the factors determining this. Analysis of this problem was based on opinions by prison personnel and convicts from three prisons in the district of Greater Poland Voivodeship. Disscussion is opened by a critical reflection how much the resocialisation model suits modern penitentiary policy and to what degree it is reflected in current executory provisions of law. Discussion stars with a polemics with an opinion, quite common in Polish penitentiary literature, that incarceration should be based on this particular model as it is better than other ones. Resocialisation model does not take into account diversified needs of influence on prisoners. Some of them do not need improvement (e.g. unintentional, accidental perpetrators). Others, because of their already shaped negative personality traits will never be fit to come back to the society (e.g. perpetrators of most grave crimes of the highest degree of demorali-zation). In the end of theoretical discussion of various model of work with convicts during incarceration, the author draws one’s attention to the fact that provisions of executory criminal law can reflect resocialisation conceptions only to a limited degree. Practical model of penitentiary influence is hence not a uniform and clear pedagogical model but has an eclectic character. It is demonstrated that from such point of view, assessment of work of prisons based on the criterion if and how much they resocialise, is based on wrong premises. They are criticized in the article. In the second part of the article the author discusses the results of the empirical studies. It starts with the description of used research method and a general characteristic of the re-spondent group. The research was conducted in June and July 2010. It consisted in collecting opinions in questionnaires and in focus interviews with prisoners and prison staff. The groups were chosen in a random manner (132 prison officers and 350 prisoners) and they were representative for the population of the imprisoned in the regional authority of detention centres. Presentation of the most significant conclusions of the research starts with the fact that vast majority of convicts were imprisoned in a normal system had in practice a decisive influence on content and type of penitentiary influence. This system does not require corrective influence and thus penitentiary work concentrated on ensuring that the imprisoned are placed in conditions at least compliant with recommendations of European Prison Rules. In practice these conditions are included in prison rules. Most of all, they concern living space and prison regimen conditions without focus on education and correction work.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2012, XXXIV; 91-133
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Starzenie się populacji osadzonych nowym wyzwaniem dla Służby Więziennej w Polsce
The Ageing of Prisoner’s Population as a New Challenge for the Prison Service in Poland
Autorzy:
Deka, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448944.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
starość
więźniowie
resocjalizacja
praca z osadzonymi seniorami
Służba Więzienna
old age
prisoners
social rehabilitation
work with elderly prisoners
Prison Service
Opis:
Starość to szczególny etap w życiu człowieka, etap który pociąga za sobą rozliczne zmiany w funkcjonowaniu jednostki. Zmiany te dotyczą różnych obszarów życia człowieka: fizycznego, psychicznego, społecznego i rzutują na dalszą sytuację osoby. Starość, jakkolwiek dotyka wszystkich ludzi, jest procesem zindywidualizowanym i u każdego przebiega w odmienny sposób. Sposób ten stanowi konsekwencję dotychczasowego życia i aktywności jednostki, przy czym warunkowany jest przez pojawiające się czynniki dodatkowe, jak np. choroby. Mając na uwadze, że osoby w wieku starszym stanowią niezwykle cenny element społeczeństwa, konieczne staje się udzielenie im wsparcia i pomoc w prowadzeniu godnego życia. Wspomniane wsparcie staje się szczególnie istotne w odniesieniu do seniorów odbywających kary pozbawienia wolności. Grupa ta, choć rosnąca w sposób najbardziej dynamiczny jeżeli chodzi o populację więźniów, z reguły jest marginalizowana i pomijana w przypadku tworzenia programów penitencjarnych czy opracowywania metod pracy z osadzonymi. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie sytuacji skazanych w wieku senioralnym. W kolejnych częściach tekstu zostały omówione zróżnicowanie społeczności więźniów seniorów oraz przebieg procesu starzenia się w warunkach izolacji. Całość zamykają wskazania, postulaty dotyczące pracy z osobami w wieku starszym.
Old age is a special stage in a person’s life, one that involves numerous changes in people’s functioning. These changes concern various areas of human life: physical, mental and social, and affect the future situation of the person. Old age, even though it affects all people, is an individualized process and proceeds it in a different way. It is a consequence of the current life and activity of the individual, but is conditioned by emerging additional factors, such as diseases. Elderly people are an extremely valuable element of society, which is why it becomes necessary to support them and help them lead a dignified life. This support becomes particularly important in relation to seniors serving sentences of imprisonment. This group, although growing in the most dynamic way in the prisoner population, is usually marginalised and overlooked in the case of creating penitentiary programmes or developing methods of working with prisoners. The purpose of this article is to show the situation of senior age convicts. In the following parts of the text, the diversity of the senior prisoners’ community and the course of the aging process in the conditions of isolation were discussed. The paper closes with indications and postulates about working with elderly people.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2018, 21, 1; 107-126
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gotowość osób pozbawionych wolności do zadośćuczynienia osobom pokrzywdzonym
Autorzy:
Lewicka-Zelent, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/606405.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
mediation, prisoners, restoration, rehabilitation
mediacja
osoby pozbawione wolności
zadośćuczynienie
resocjalizacja
Opis:
Over the centuries, the views on rehabilitation adults have been changing. The retributive justice paradigm began to be accompanied by another based on the principles of restorative justice, in which restoration is the main ingredient. Due to inadequate research in this field, the aim of the study was to determine the level of preparedness of prisoners for compensation to victims. The main research question was: "What level of readiness to redress emotionally materially and through services do the prisoners?" For this purpose a diagnostic survey method was employed as well as an own Redress Readiness Scale. The performed statistical analyses led to the conclusion that prisoners have significant deficits in readiness to restitution to injured persons.
Na przestrzeni wieków zmieniały się poglądy na temat resocjalizacji osób dorosłych. Paradygmatowi sprawiedliwości retrybutywnej zaczął towarzyszyć inny, oparty na zasadach sprawiedliwości naprawczej, w której podstawą jest zadośćuczynienie. Z uwagi na brak badań w tym zakresie celem własnych analiz było określenie poziomu gotowości osób pozbawionych wolności do zadośćuczynienia osobom pokrzywdzonym. Główne pytanie badawcze brzmiało: „Jaki poziom gotowości do zadośćuczynienia emocjonalno-materialnego i usługowego wykazują osoby pozbawione wolności?”. W tym celu wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego, a jako narzędzie − Skalę Gotowości do Zadośćuczynienia (Agnieszki Lewickiej-Zelent). Przeprowadzone analizy statystyczne doprowadziły do wniosku, że osoby pozbawione wolności wykazują znaczne deficyty w zakresie gotowości do podjęcia działań restytucyjnych wobec osób pokrzywdzonych.
Źródło:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny; 2016, 35, 2
0137-6136
Pojawia się w:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historia i współczesność duszpasterstwa więziennego w kontekście formowania postaw chrześcijańskich wśród więźniów
History and present day of prison pastoral care in the context of forming Christian attitudes among prisoners
Autorzy:
Wdowiszewski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1018844.pdf
Data publikacji:
2018-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
prison pastoral work
organizations helping prisoners
resocialization
duszpasterstwo więzienne
organizacje pomagające więźniom
resocjalizacja
Opis:
Instytucje kościelne od początków swego powstania otaczały opieką swoich wiernych, a także tych, którzy zostali skazani na karę pozbawienia wolności. W dawnych wiekach inicjowano pomoc duchową i materialną dla osób, które za wiarę trafi ały do więzień, a także zbierano fundusze do ich wykupu. Duchowny posługujący w więzieniu nie tylko spełniał funkcję spowiednika, ale także był edukatorem osadzonych, ucząc ich czytania, pisania, rachunków i religii. Współcześnie w Polsce i na świecie powstaje coraz więcej organizacji zrzeszających duchownych i świeckich, którzy w sposób kompleksowy zajmują się niesieniem pomocy więźniom, a także byłym więźniom oraz ich rodzinom. Głównym jednak zadaniem duszpasterzy więziennych pozostaje wciąż praca z osadzonymi nad ich życiem duchowym i formowaniem u nich właściwych postaw chrześcijańskich.
Since the beginning of its establishment, Church institutions have taken the care of their faithful, as well as those who have been sentenced to imprisonment. In the old ages, spiritual and material help was initiated for people who were sent to prison for their faith, and funds were collected for their purchase. In prison, a priest not only fulfi lled the mission of the confessor, but also educated the prisoners, teaching them to read, write, do arithmetic and gave them religious instruction. Nowadays, in Poland and in the world, there are more and more organizations of clergy and lay people who deal in a comprehensive way with helping prisoners, as well as former prisoners and their families. However, the main task of priests is to work with the inmates on their spiritual life and form proper Christian attitudes.
Źródło:
Teologia Praktyczna; 2018, 19; 173-190
1642-6738
Pojawia się w:
Teologia Praktyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakład Karny w Rawiczu do roku 1989
Penitentiary in Rawicz until 1989
Autorzy:
Wódczyński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28411114.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
Tematy:
penitentiary
resocialization
prisoners
security
officers
human rights
zakład karny
resocjalizacja
osadzeni
bezpieczeństwo
funkcjonariusz
prawa człowieka
Opis:
Przedmiotem analizy jest ewolucja zmian, jakie zaszły przez 170 lat w Zakładzie Karnym w Rawiczu. Dwa najważniejsze cele pracy to: identyfikacja najważniejszych zmian, jakie dokonały się w funkcjonowaniu Zakładu Karnego w Rawiczu, oraz ocena funkcjonalności tych zmian względem postępów w zakresie realizacji wybranych zadań. Z racji określonej specyfiki oraz skupienia się na konkretnym odcinku czasowym niniejszy artykuł oscyluje w granicach czasowych od powstania Zakładu Karnego w Rawiczu w roku 1819 do 1989 roku, kończącego w Polsce okres rządów komunistycznych. Zmiany, jakie nastąpiły w ZK w Rawiczu, miały związek z dostosowywaniem owej jednostki do bieżących potrzeb elit rządzących. W dużej mierze skupiały się one na przemianach infrastrukturalnych względem danej grupy docelowej (np. więźniów politycznych) oraz były naturalnie powiązane z prawem stanowionym przez organy rządowe, co przyczyniało się do rozwoju jednostki w określonym kierunku. Wskazane zmiany oraz aktualne na tamte czasy prawodawstwo danego zaborcy przyczyniły się niewątpliwie do rozwoju placówki oraz sprawniejszego (w kontekście aktualnych dla tamtych czasów realiów) jej funkcjonowania.
The subject of the analysis is the evolution of changes that have occurred over 170 years in the Penitentiary in Rawicz. There are two aims of the work: the identification of the most important changes that took place in the Rawicz Penitentiary, together with the explanation of how they influenced the evolution of the institution. Due to the topic specificity and focus on a specific time period, the analysis oscillates within the time limits from the establishment of the Penitentiary in Rawicz, i.e., 1819, up until 1989, i.e., the year ending the period of communist rule in Poland. The changes that took place in the Penitentiary in Rawicz were related to the adaptation of this unit to the current needs of the ruling elites. To a large extent, they focused on infrastructural changes in relation to a given target group (e.g., political prisoners) and were naturally linked to the law enacted by government bodies, which contributed to the development of the unit in a specific direction. The indicated changes and the current legislation of the partitioning powers at that time undoubtedly contributed to the development of the facility and its more efficient functioning (in the context of the realities of those times).
Źródło:
Historia i Polityka; 2023, 43 (50); 133-142
1899-5160
2391-7652
Pojawia się w:
Historia i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pomoc osobom opuszczającym więzienia – propozycje rozwiązań systemowych w zakresie wsparcia skazanych
Helping Former Prisoners – the Proposals of System Solutions in Supporting Them
Autorzy:
Fidelus, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1811076.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
resocjalizacja
readaptacja
zasoby zewnętrzne
zasoby wewnętrzne
byli skazani
resocialization
readaptation
inner resources
outer resources
former prisoners
Opis:
W artykule podjęto próbę udowodnienia tezy o konieczności projektowania takich rozwiązań, które uwzględniają zarówno działania skierowane bezpośrednio do samego skazanego (wzmacniające jego zasoby wewnętrzne), jak również postępowania obejmujące systemowe rozwiązania i udział społeczeństwa (zasoby zewnętrzne). Zwrócono uwagę na potrzebę wzmacniania polityki redystrybucji i uznania. Podkreślono konieczność uwzględniania podmiotowej perspektywy w pracy z osobami z przeszłością przestępczą.
In the article the author tries to defend a thesis, that the support of fomer prisoners must include both: direct actions toward the former prisoners (strengthening their inner resources) and developing system solutions that involve the whole community (outer resources). The author highlites the need of intensyfying redistribution and recogniction policy; she also pays the attention to the work with the former prisoners – it should be personalised, former prisoner adjusted.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2019, 11(47), Numer specjalny; 131-145
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wolontariat – szansą na rehabilitację społeczną osób odbywających karę pozbawienia wolności
Volunteering – opportunity for social rehabilitation of persons serving a prison sentence
Autorzy:
Iwanicki, Hubert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/893974.pdf
Data publikacji:
2019-12-30
Wydawca:
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:
resocjalizacja
wolontariat
kara pozbawienia wolności
więźniowie
skazani
działalność społeczna
altruizm
resocialization
volunteering
imprisonment
prisoners
sentenced persons
social activities
altruism
Opis:
Celem artykułu jest zaprezentowanie i omówienie wolontariatu jako szansy na rehabilitację społeczną osób odbywających karę pozbawienia wolności i ukazanie jego wpływu na proces resocjalizacji. Omówiono w nim podstawy prawne wolontariatu, jego specyfikę i charakter przede wszystkim w kontekście możliwości realizacji tej formy działalności społecznej przez więźniów. Skupiono się także na motywach skłaniających osadzonych do podjęcia działalności woluntarystycznej. Główna część publikacji skupia się na omówieniu korzyści wynikających z wolontariatu w kontekście przemiany osobowościowej i społecznej skazanych i podkreśleniu jego roli w oddziaływaniach resocjalizacyjnych.
The aim of the article is to present and discuss volunteering as an opportunity for social rehabilitation of persons serving a prison sentence and to show its impact on the process of social rehabilitation. It discusses the legal foundations of volunteering, its specificity and nature, primarily in the context of the possibility of implementing this form of social activity by prisoners. The focus was also on motives prompting prisoners to volunteer activity. The main part of the publication focuses on discussing the benefits of volunteering in the context of personality and social transformation of prisoners and highlighting its role in social rehabilitation interactions.
Źródło:
Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze; 2019, 585(10); 3-14
0552-2188
Pojawia się w:
Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wsparcie procesu readaptacji społecznej skazanych na przykładzie programu „Teatr, Mama, Tata i Ja”
Supporting the social re-adaptation of prisoners on the basis of the programme “Theatre, Mummy, Daddy, and Me”
Autorzy:
Dąbrowska, Anna
Kusztal, Justyna
Turczyk, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698810.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
programy korekcyjne
resocjalizacja
skazany
osadzeni
prawo dziecka do kontaktu z rodzicem
Konwencja o prawach dziecka
dzieci skazanych rodziców
corrective programmes
social rehabilitation
convicted
prisoners
the right of the child to contact the parent
Convention on the Rights of the Child
children of incarcerated parents
Opis:
The article presents an innovative programme for the re-adaptation of inmates confined in correctional facilities which focusses on building and consolidating their bonds with their children. In Poland, contemporary social rehabilitation programmes are based on measures listed in the Polish Executive Penal Code of 1998 (Executive Penal Code, 1997, Art. 67 § 3). Apart from studying, working, cultural and educational activities, and therapeutic interventions, the Code also mentions contact with family members and relatives. These rehabilitation programmes include the right of convicts, under international and national law, to maintain contact with their families, while methodologically they are compliant with the most current cognitive-behavioural approach to therapy and corrective measures. They also draw on the multi-systemic approach, in a general sense. In the context of safeguarding children’s rights, contact between parents and children is the responsibility of the parents, but in the case of prisoners it is the responsibility of the correctional institution to ensure that prisoners can exercise their rights while serving a custodial sentence. The article takes advantage of the methodologies of document analysis and participant observation. It discusses the programme for the social re-adaptation of prisoners, which involves encouraging and consolidating relationships between parents and children while maintaining a focus on particular rehabilitation objectives, resocialisation methods, and outcome evaluation.
Celem artykułu jest prezentacja innowacyjnego programu readaptacji skazanych w zakładzie karnym nakierowanego na budowanie i wzmacnianie więzi z dziećmi. Program „Teatr, Mama, Tata i Ja” realizowany jest od 2015 r. do chwili obecnej przez zespół Teatru Lalki i Aktora „Kubuś” i pracowników Aresztu Śledczego w Kielcach dla osób odbywających karę pozbawienia wolności. Współczesne programy resocjalizacji wykorzystują podstawowe środki resocjalizacji wymienione w polskim Kodeksie karnym wykonawczym z 1998 r. Obok nauki, pracy, zajęć kulturalno-oświatowych i sportowych oraz oddziaływań terapeutycznych regulacje prawne wskazują na kontakty z rodziną i osobami bliskimi. Programy te uwzględniają prawo skazanych do utrzymywania kontaktów z rodziną na mocy prawa międzynarodowego i krajowego, a w zakresie metodycznym są adekwatne do najbardziej aktualnego podejścia kognitywno-behawioralnego w terapii (cognitive-behavioural therapy) i działaniach korekcyjnych. Realizacja kontaktów dzieci z rodzicami jest obowiązkiem rodziców w kontekście zabezpieczenia praw dziecka, a po stronie instytucji korekcyjnej leży obowiązek zapewnienia skazanym realizacji ich praw w czasie odbywania kary pozbawienia wolności. Artykuł ma charakter empiryczny, wykorzystuje bowiem metody analizy dokumentów oraz obserwacji uczestniczącej.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2019, XLI/2; 335-363
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies