Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "religia człowieka" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Globalizm i religia
    Globalism and Religion
    Autorzy:
    Zdybicka, Zofia J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2015948.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    globalizm
    personalizm
    liberalizm
    prawa człowieka
    religia
    globalism
    personalism
    liberalism
    human rights
    religion
    Opis:
    Globalism denotes the most recent direction of economical and political changes that are going on in the world. The new structures presuppose some ideological assumptions: a conception of man and cultural dominating trends. This is a naturalistic and liberalistic vision of man, a vision that does not take into account his transcendent dimension. Encounters and controversies between globalism and religion, that is Christianity, focus on the conception of man. Christianity assumes, proclaims and safeguards the conception of man as person. In this view person comes from the Personal God and goes towards Him; God is man's ultimate source of existence and the Highest Good at which man is supposed to aim through his life. The personalistic conception of man requires that in the globalistic processes man should occupy the primary place. All structures, including economical and political, should take man in all personal dimensions, together with the ethical and religious ones. Christianity as a universalistic religion is not against globalization; it takes care that its related processes are carried out in the full truth about man and aim at the authentic good of all people.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2002, 50, 2; 23-35
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawa człowieka – religia obywatelska Zachodu. Perspektywa Europejskiej Nowej Prawicy
    Autorzy:
    Bielawski, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1871294.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    prawa człowieka
    religia
    chrześcijaństwo
    nowa prawica
    GRECE
    human rights
    religion
    Christianity
    new right
    Opis:
    Tematem artykułu są prawa człowieka w perspektywie Europejskiej Nowej Prawicy (ENP). Alain de Benoist (główny ideolog) uważa, że prawa człowieka stały się religią obywatelską Zachodu, która zastąpiła chrześcijaństwo w zlaicyzowanej przestrzeni publicznej, stając się głównym, ideologicznych punktem odniesienia Zachodu. Artykuł omawia chrześcijańską genezę praw człowieka i krytykę praw człowieka z punktu widzenia ENP. A. de Benoist argumentuje, iż prawa człowieka są de facto bronią ideologiczną Zachodu, służącą do symbolicznego zdominowania niezachodnich państw.
    The topic of the article are human rights in the perspective of the European New Right (ENR). Alain de Benoist (main ideologist of the movement) thinks that human rights became the civic religion of the West that replaced Christianity in the public sphere, becoming the main ideological reference point of the West. The article outlines the Christian genesis of human rights and the critique of human rights, from the standpoint of ENR ideology. Alain de Benoist argues that human rights are in fact an ideological weapon of the West whose aim is to dominate non-Western countries through symbolic power.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2020, 66; 138-149
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rules of nations and international law prohibiting all forms of discrimination based on religion or religious belief
    Autorzy:
    Dura, Nicolae V.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/957710.pdf
    Data publikacji:
    2016-11-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    fundamental human rigts freedom of religion
    internation instruments international law
    religion
    human dignity
    podstawowe prawa człowieka
    wolność religijna
    międzynarodowe prawo
    religia
    godność człowieka
    Opis:
    Over the centuries, mankind has seen many manifestations of intolerance and discrimina- tion based on religion or religious belief, and, for this reason, the legislator of those times had to provide legal rules expressly prohibiting and eliminating them, while setting out concrete measures of legal protection against those who violated actually one of the main fundamental human rights, i.e. the right to freedom of religion or religious belief, and, ipso facto, the right to respect for human dignity. The ignorance of this fundamental human right also led to the agrant violation of one of the main principles of international law, namely the principle of tolerance and equality of all human beings. Therefore, in our study, we examined both the text of international instruments, with the legal force of “jus cogens,” and the national legislation, in order to reveal how the manifestations of the discrimination based on religion or religious beliefs were banned and removed from the human society, at national and international level.
    Przez wieki ludzkość była świadkiem zjawiska nietolerancji i dyskryminacji zbudowanej na religii lub poglądach religijnych. Z tego powodu prawodawcy stanowili prawa, które miały eliminować te zjawiska. Ochrona prawna przez przedmiotowymi zjawiskami jest obecnie jednym z najważniejszych fundamentów jednego z najważniejszych praw człowieka – prawa do wolności religijnej. Prawo to swoje ostateczne źródło ma w godności człowieka. Nieznajomość tego fundamentalnego prawa prowadzi także do pogwałcenia niektórych zasad prawa międzynarodowego, a szczególnie: zasady tolerancji i równości wszystkich ludzi. W niniejszym artykule przeanalizowano zarówno instrumenty prawa międzynaro- dowego, prawną moc „jus cogens”, i krajowe ustawodawstwo Rumunii w celu pokazania, jak okazywanie nietolerancji i dyskryminacji w sprawach religijnych może być zakazane i zwalczane na poziomie międzynarodowym i krajowym.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2016, 12; 45-64
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Riflessioni sul diritto di satira e i suoi limiti
    Reflections about the right of satira and its limits
    Uwagi na temat prawa do satyry i jego ograniczeń
    Autorzy:
    Dammacco, Gaetano
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043198.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    satira
    religione
    diritti umani
    limiti
    satire
    religion
    human rights
    limitations
    satyra
    religia
    prawa człowieka
    ograniczenia
    Opis:
    La satira è un paradigma estremo della libertà di espressione, ma esistono incertezze sulla sua definizione concettuale e sulla relativa disciplina giuridica. Lo sviluppo della comunicazione ha prodotto numerose figure letterarie simili tra loro come la cronaca (una registrazione impersonale e non interpretativa di fatti accaduti), la critica (analisi soggettiva e giudizio relativi a fatti accaduti) e la satira (critica sarcastica di personaggi, comportamenti, modi di fare individuali con scopo di denuncia sociale). Gli elementi che caratterizzano la satira, sviluppatisi nel corso dei secoli, sono sostanzialmente due: attenzione alle contraddizioni (della politica, della società, della religione, della cultura) e intento moralistico per promuovere un cambiamento sociale. La satira religiosa colpisce il potere ecclesiastico e le sue contraddizioni, ma colpisce anche i simboli religiosi e i contenuti delle religioni. Ne conseguono differenti conseguenze giuridiche. Quando colpisce il patrimonio di fede dei credenti essa non è accettabile. La satira religiosa genera una specie di conflitto tra differenti valori costituzionali, e cioè tra il diritto alla libera espressione del pensiero e il diritto alla reputazione e alla tutela del sentimento religioso. Il diritto di satira in generale è riconosciuto dagli ordinamenti giuridici (sia internazionali, sia nazionali) come diritto soggettivo di rilevanza costituzionale, che deriva dalla libertà di espressione e di pensiero. Pensiero, coscienza e religione – per esempio nella Carta dei diritti fondamentali dell’Unione europea – sono omologhi (come beni giuridici o valori etici). Pertanto pensiero, coscienza e religione non possono essere in contrapposizione tra loro. Notevoli incertezze esistono sulla disciplina giuridica del diritto di satira, che non può mai offendere i diritti fondamentali della persona, la sua dignità, la sua reputazione. La Carta di Nizza ha favorito un orientamento, che considera il diritto di libera espressione nella sua forma più ampia ed espansiva. È tuttavia sempre stato affermato il valore prevalente dei diritti umani fondamentali, che non possono essere offesi dall’esercizio del diritto di satira. Negli ordinamenti giuridici nazionali, la forza del diritto di satira consiste nel riconoscimento del suo rango costituzionale, ma anche nei limiti che deve avere. La giurisprudenza ha elaborato i vincoli “formali”, tra i quali i più importanti sono il limite della continenza e della funzionalità.
    Satyra jest skrajnym wyrazem wolności wyrażania opinii. Zarówno jej ujęcie konceptualne, jak i relewantny reżim prawny, nie są wolne od kontrowersji. Jedną z konsekwencji rozwoju komunikacji międzyludzkiej jest wypracowanie licznych rodzajów literackich, które przejawiają pewne podobieństwa. Do takich należą m.in. kronika (bezosobowy i pozbawiony interpretacji zapis zaistniałych zdarzeń), krytyka (subiektywna analiza i ocena odnosząca się do zaistniałych zdarzeń) i satyra (sarkastyczna krytyka osób lub indywidualnych zachowań czy sposobów postępowania, mająca na celu ich społeczne zdemaskowanie). Ukształtowane w ciągu wieków elementy charakteryzujące satyrę są zasadniczo dwa: skoncentrowanie na wewnętrznych sprzecznościach (polityki, społeczeństwa, religii, kultury) oraz intencja moralizatorska, mająca na celu pobudzenie przemian społecznych. Satyra religijna bierze na cel władze religijne i ich niekonsekwencję, odnosi się jednak również do symboli religijnych i religijnych wierzeń. Wiążą się z tym różne konsekwencje prawne. Satyra, która skierowana jest na dziedzictwo wiary, musi być uznana za nieakceptowalną. Każda satyra religijna wiąże się natomiast z konfliktem pomiędzy różnymi wartościami konstytucyjnymi, to jest pomiędzy prawem do wyrażania opinii oraz prawem do dobrego imienia i do ochrony uczuć religijnych. Generalnie rzecz ujmując, prawo do satyry jest uznawane przez systemy prawne (zarówno na poziomie międzynarodowym, jak i na poziomie krajowym) jako prawo podmiotowe o znaczeniu konstytucyjnym, które wynika z wolności wyrażania opinii i wolności myśli. Myśl, sumienie i religia – zgodnie z ujęciem przyjętym na przykład w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej – są wartościami homologicznymi (jako dobra prawne czy wartości o charakterze etycznym). Nie mogą więc być między sobą w sprzeczności. Istotne wątpliwości dotyczą natomiast przepisów odnoszących się do prawa do satyry, która nie może naruszać podstawowych praw osoby, jej godności czy jej dobrego imienia. Karta Praw Podstawowych przyczyniła się do ugruntowania tendencji polegającej na ujmowaniu prawa do wyrażania opinii w jego najszerszej, ekspansywnej formie. Konsekwentnie potwierdzane jest jednak również znaczenie praw człowieka, które nie mogą być naruszane w konsekwencji realizowania prawa do satyry. W krajowych porządkach prawnych znaczenie prawa do satyry wiąże się z uznaniem jego konstytucyjnej rangi, ale także z ograniczeniami, którym ono musi podlegać. W orzecznictwie wypracowano relewantne kryteria formalne, wśród których najważniejsze znaczenie posiadają: powściągliwość i funkcjonalność.
    Satire is an extreme paradigm of freedom of expression, but uncertainties exist about its conceptual definition and related legal regime. The development of communication has produced numerous literary figures similar to each other such as the chronicle (an impersonal and non-interpretive recording of events that have occurred), criticism (subjective analysis and judgment relating to events that have occurred) and satire (sarcastic criticism of characters, behaviors and actions of individuals for the purpose of social denunciation). The elements that characterize the satire, developed over the centuries, are essentially twofold: attention to contradictions (of politics, society, religion, culture) and moralistic intent to promote social change. Religious satire affects ecclesiastical power and its contradictions, but it also affects religious symbols and the contents of religions. Different legal consequences follow. When it affects the patrimony of faith of believers it is not acceptable. Religious satire generates a kind of conflict between different constitutional values, that is, between the right to the free expression of thought and the right to the reputation and protection of religious feelings. The right to satire in general is recognized by legal systems (both international and national) as a subjective right of constitutional relevance, which derives from the freedom of expression and thought. In the Charter of Fundamental Rights of the European Union, thought, conscience and religion are homologous (as legal goods or as ethical values). Therefore, thought, conscience and religion cannot be in opposition to each other. Considerable uncertainties exist about the legal discipline of the right to satire, which can never offend the fundamental rights of the person, his dignity and his reputation. The Nice Charter has favored an orientation which considers the right of free expression in its broadest and most expansive form. However, the prevailing value of fundamental human rights has always been affirmed, which cannot be offended by the exercise of the right to satire. The strength of the right to satire consists in the recognition of its constitutional rank, but also in the limits it must have. The jurisprudence has elaborated the “formal” obligations, among which the most important are: continence and functionality.
    Źródło:
    Studia z Prawa Wyznaniowego; 2020, 23; 101-121
    2081-8882
    2544-3003
    Pojawia się w:
    Studia z Prawa Wyznaniowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chrześcijaństwo jako czynnik integracji społeczno-duchowej całej ludzkości. Implikacje pedagogiczne
    Christianity as a Factor of Social and Spiritual Integration of All Humankind. Pedagogical Implications
    Autorzy:
    Parzyszek, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/559352.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    chrześcijaństwo
    religia
    kryzys Boga
    kryzys człowieka
    kryzys religii
    wychowanie chrześcijańskie
    Christianity
    religion
    crisis of God
    crisis of humanity
    crisis of religion
    Christian education
    Opis:
    Współczesny człowiek przeżywa kryzys związany z pojmowaniem Pana Boga, przeżywania Go w swoim sercu. Doświadcza także kryzysu religii jako takiej. Kryzys religii jest kryzysem pojmowania i przeżywania Boga. Wyobrażenia i pojęcia o Bogu zmieniają się, chociaż sama istota Boża pozostaje niezmienna i niedostępna ludzkim ograniczeniom poznawczym. Chcąc zrozumieć sens kryzysu religii, należy uzmysłowić sobie jej cele, zadania i funkcje, jakie ma do spełnienia wobec człowieka. Centrum świata chrześcijańskiego stanowi religia chrześcijańska, a w niej katolicyzm. Wokół znajdują się następujące sfery: (I) sfera integralnego oddziaływania i integralnej przynależności, (II) sfera nieintegralnej postawy ludzi ochrzczonych, a nawet nieochrzczonych, którzy żyją w kręgu pojęć chrześcijańskich oraz sfera (III) - naturalnego skierowania ku wartościom takim jak: rozum, dobro i piękno (porządek logiczny, etyczny i estetyczny). I te treści przywołane za nauczaniem ks. Z. Mościckiego stanowią podstawę rozważań.
    Contemporary human beings are in a crisis related to their understanding of God and to experiencing Him in their hearts, and the crisis also concerns religion as a whole. The crisis of religion is a crisis of comprehending and experiencing God. Although ideas and notions of God are changing, the very self of God remains immutable and inaccessible to humans due to their cognitive limitations. If we want to comprehend the crisis of religion, we must be aware of its goals, tasks and functions towards human beings. Christianity is the centre of the Christian world, with Catholicism being part of it. This centre is surrounded by the following spheres: I – the sphere of integral influence and integral affiliation, II – the sphere of non-integral attitude of the baptized and even of the non-baptized who live within the range of Christian notions, and III – the sphere of a natural inclination towards values such as reason, goodness and beauty (logical, ethical and aesthetic orders). Based on the writings by Father Z. Mościcki, the current paper aims at presenting the aforementioned issues.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2016, 39; 207-218
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Karl Marx and the idea of the end of religion
    Marks i idea końca religijności
    Autorzy:
    Łagosz, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2097096.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    religion
    religiousness
    ‘opium of the people’
    ideology
    Prometheism
    freedom
    natural necessity
    human rights
    human nature
    religia
    religijność
    „opium ludu”
    ideologia
    prometeizm
    wolność
    konieczność przyrodnicza
    prawa człowieka
    natura ludzka
    Opis:
    W artykule odnoszę się do Marksowskiego rozumienia roli i funkcji religii w życiu społecznym. Na podstawie analizy stosunkowo nielicznych wypowiedzi Marksa na ten temat poddaję krytycznemu namysłowi jego tezę o możliwości (czy mocniej: konieczności, potrzebie) zaniku religii instytucjonalnej oraz – religijności jako takiej. Wskazuję na szereg niekonsekwencji i błędów, jakie popełnia Marks w swej argumentacji.
    Źródło:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2018, 4; 235-255
    1230-1493
    Pojawia się w:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sessa czyli przestrzeń dla mniejszości religijnych
    The case of Sessa: space for religious minorities
    Autorzy:
    Wieshaider, Wolfgang
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043911.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    religia
    wolność sumienia i wyznania
    pluralizm religijny
    religia w przestrzeni publicznej
    mniejszości religijne
    święta religijne
    praktyki religijne
    Europejski Trybunał Praw Człowieka
    relacje Państwo-Kościół
    religion
    freedom of conscience and religion
    religious pluralism
    religion in public space
    religious minoritiesreligious holidays
    exercise of religion
    European Court of Human Rights
    State-Church relations
    Opis:
    Celem artykułu jest krytyczne omówienie wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawie Sessa przeciwko Włochom. Odnosząc się do innych orzeczeń organów strasburskich, a także do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w sprawie Prais przeciwko Radzie, Autor dochodzi do wniosku, że w omawianym przypadku sędziom Europejskiego Trybunału Praw Człowieka nie udało się właściwie wyważyć wchodzących w grę racji.
    This article analyses to discuss the judgement of the European Court of Human Rights in Francesco Sessa v. Italy. Referring to other decisions of the Strasbourg authorities, and also to the judgement of the European Court of Justice in Vivien Prais v Council of the European Communities, the author concludes that in this case the judges of the European Court of Human Rights human failed to properly balance the interests of the parties involved.
    Źródło:
    Studia z Prawa Wyznaniowego; 2015, 18; 113-121
    2081-8882
    2544-3003
    Pojawia się w:
    Studia z Prawa Wyznaniowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bierdiajewowska filozofia człowieka jako filozofia dialogu
    Бердяевская философия человека как философия диалога
    Berdyaev’s Philosophy of Human as the Philosophy of Dialogue
    Autorzy:
    Domeracki, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/497349.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
    Tematy:
    философия человека
    философия диалога
    антропологизм
    антропоцентризм
    персонализм
    антропоэтика
    любовь
    свобода
    одиночество
    религия
    Бог
    filozofia człowieka
    filozofia dialogu
    antropologizm
    antropocentryzm
    personalizm
    antropoetyka
    miłość
    wolność
    samotność
    religia
    Bóg
    philosophy of human nature
    philosophy of dialogue
    anthropologism
    anthropocentrism
    personalism
    antropoethics
    love
    freedom
    loneliness
    religion
    God
    Opis:
    Автор предлагает интерпретацию философии Бердяева как философии человека. Важная роль в ней humanum позволяет ему предложить ее моделью философии диалога. Автор считает, что философия диалога Николая Бердяева во многих вопросах совпадает с диалогизмом философии (гетерологии) Эммануэля Левинаса. Автор предлагает признать и изучать, а также популяризировать философию Бердяева как представителя европейской фило-софии диалога, который вносит в нее существенное, хотя и несомненно спорное novum.
    The author proposes an interpretation of Berdyaev’s philosophy as a philosophy of human being. He considers humanum as a model example of the philosophy of dialogue due to its importance. The author represents the view that the philosophy of dialogue by Nicholas Berdyaev is in many points consistent with the dialogism (heterology) by Emmanuel Levinas. He offers to recognize and study, as well as to popularize the Berdyaev’s philosophy as a representative of the European philosophy of dialogue, which contributes to it, but certainly brings also the disputable novetly.
    Źródło:
    ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2015, 15; 219-235
    1642-1248
    Pojawia się w:
    ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Judicial search for a legal definition of religion
    Sądowe poszukiwania prawniczej definicji religii
    Autorzy:
    Kříž, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23050633.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-20
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    religia
    wolność religii
    Sąd Najwyższy USA
    Europejski Trybunał Praw Człowieka
    sprzeciw sumienia
    definicja prawna
    Sąd Najwyższy Kanady
    Trybunał Sprawiedliwości UE
    religion
    US Supreme Court
    freedom of religion
    European Court of Human Rights
    conscientious objection
    legal definition
    Supreme Court of Canada
    ECtHR
    High Court of Australia
    UK Supreme Court
    Court of Justice of the EU
    Opis:
    A prerequisite for the proper application of the law is a certain definition of the terms used in the law. A variable definition of a concept undermines the requirement of legal certainty, and an overly narrow or broad definition of a concept (compared with the general idea of its content) may lead to doubts about the fairness of legal regulation. Although the legal system uses the term “religion” relatively frequently, it does not generally define it explicitly. In most cases, this does not cause problems because there is no reasonable doubt as to whether we are dealing with a religious element. In hard cases, however, there is no choice but to decide where to draw the line between religion and other types of beliefs. The alternative is to stop distinguishing between them, thus depriving the religious element of its special legal status. The social sciences distinguish four basic approaches to the definition of a religious phenomenon. The substantive definition seeks to capture the content that a particular belief must satisfy in order to be labelled religious. The essentialist approach emphasises the experience of the believer. The functionalist definition notes the function that religion serves in the life of the believer. The analogical approach does not seek to capture the essence of religion but rather notes its manifestations and what different religions have in common. This article offers examples of the application of these theoretical approaches in jurisprudential practice. It also highlights the fact that courts work flexibly with the concept of religion and often give it a different content depending on the context under consideration.
    Przesłanką właściwej aplikacji prawa jest pewne zdefiniowanie używanych w nim pojęć. Zmienność takich definicji pozostaje w sprzeczności z wymogiem pewności prawa, a nazbyt wąskie lub nazbyt szerokie zdefiniowanie danego pojęcia (w zestawieniu z powszechnym postrzeganiem jego treści) może prowadzić do wątpliwości co do słuszności regulacji prawnej. Chociaż pojęcie religii używane jest w systemach prawnych relatywnie często, nie jest w nich ono zwykle definiowane expressis verbis. W większości przypadków nie powoduje to problemów, ponieważ nie ma racjonalnych wątpliwości co do tego, czy w danym przypadku mamy do czynienia z elementem religijnym. Jednak w trudniejszych sprawach istnieje konieczność podjęcia decyzji dotyczącej przeprowadzenia granicy pomiędzy religią i innymi typami przekonań. Alternatywą jest zaprzestanie dokonywania pomiędzy nimi rozróżnień, a więc pozbawienie specjalnego statusu tego, co religijne. W naukach społecznych wyróżnia się cztery zasadnicze podejścia do definiowania zjawiska religijnego. Definicje substancjalne starają się uchwycić, jakie treści mają być uwzględnione w danym zespole przekonań, aby mógł on zostać uznany za religijny. W podejściu esencjalistycznym podkreśla się znaczenie doświadczenia religijnego osób wierzących. Definicje funkcjonalne koncentrują się na funkcji, jaką religia pełni w życiu wyznawców. Natomiast podejście oparte na analogii nie dąży do uchwycenia istoty religii, lecz raczej skupia się na jej przejawach oraz na  cechach wspólnych różnych religii. Niniejszy artykuł omawia przykłady aplikacji tych teoretycznych ujęć w praktyce orzeczniczej. Autor dochodzi do wniosku, że sądy podchodzą do pojęcia religii w sposób elastyczny i nierzadko przypisują mu różną treść, w zależności od kontekstu analizowanej sprawy.
    Źródło:
    Studia z Prawa Wyznaniowego; 2023, 26; 11-31
    2081-8882
    2544-3003
    Pojawia się w:
    Studia z Prawa Wyznaniowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies