Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "editor" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Drodzy Redaktorzy, Hej!, Szanowni… Grzecznościowe formuły inicjalne używane na Facebooku w grupie dyskusyjnej dla korektorów i redaktorów językowych
Drodzy Redaktorzy, Hej!, Szanowni… Inicial polite phrases used in the Facebook group for proofreaders and language editors
Autorzy:
Ginter, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20679081.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
etykieta
grzeczność językowa
formuły powitalne
formy adresatywne
korektor
redaktor
etiquette
politeness in language
greetings formulas
addressative forms
proofreader
editor
Opis:
W artykule przedstawiono, jaki stosunek do norm grzecznościowych prezentują korektorzy i redaktorzy językowi konwersujący ze sobą w zawodowej grupie dyskusyjnej (najbardziej reprezentatywnej spośród grup skupiających redaktorów i korektorów) na portalu społecznościowym Facebook. Badany materiał pochodzi przede wszystkim z kwietnia i maja 2021 r. i obejmuje zwroty adresatywne oraz formuły powitalne — ze szczególnym uwzględnieniem formuły witam. Ponadto omówiono preferencje przedstawicieli tej grupy zawodowej dotyczące wyboru typu relacji (na ty czy na pan/pani). Analiza materiału pozwala wysnuć wniosek, że członkowie samopomocowej społeczności redaktorów i korektorów chętniej niż w innych grupach wybierają relację na pan/pani (choć nadal można obserwować przewagę relacji na ty) i najczęściej rezygnują z tradycyjnych powitań i formuł adresatywnych.
This article presents how the politeness norms are followed by proofreaders and language editors who are talking to each other in a professional discussion group (the most representative among the groups for editors and proofreaders in Poland) on the Facebook social networking site. The material comes mainly from April and May 2021 and includes addressative forms and greetings formulas — with particular emphasis on the phrase witam. Moreover, there are discussed the preferences of this professional group’s representatives regarding the choice of the type of relationship (per ty ‘you’ or per pan/pani ‘sir/madam’). The analysis of the material allows us to conclude that members of the self-help community are more likely than in other groups to choose the per pan/pani relationship (although still with the advantage of the per ty relationship) and most often give up traditional greetings and addressative formulas.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica; 2022, 56; 255-267
0208-6077
2450-0119
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mariawityzm na łamach „Kroniki Diecezji Sandomierskiej” w latach 1908–1915
Autorzy:
Zieliński, Patryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560634.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:
Mariavites
“Chronicle of the Sandomierz Diocese”
“Chronicle”
Gajkowski
Assembly
editor
Church
Mariawici
„Kronika Diecezji Sandomierskiej”
„Kronika”
Zgromadzenie
redaktor
Kościół
Opis:
In 1906, the Mariavites were expelled from the Church. It happened because of dogmatic errors and insubordination towards bishops. The conflict between Catholics and Mariavites began. The sect gained strength and became dangerous for the clergy and conservative opinion in the Polish Kingdom. In 1908, the Mariavites reached the Diocese of Sandomierz. In the same year, the monthly magazine the "Chronicle of the Sandomierz Diocese" was founded, edited by Jan Gajkowski. Articles criticizing this new religious movement were published there. The authors also argued about the condition of the Catholic clergy. Some of them saw the errors in their own environment. These mistakes were used by Mariavites. However, in the years that followed, the sect began to lose strength. In 1914 and 1915 there were no articles about it. At that time, more articles were written about the war and other social problems
W 1906 roku mariawici zostali wykluczeni z Kościoła. Stało się to z powodu błędów dogmatycznych oraz niesubordynacji w stosunku do biskupów. Konflikt między katolikami a mariawitami rozpoczął się. Sekta uzyskała siłę i stała się niebezpieczna dla duchowieństwa i konserwatywnej opinii w Królestwie Polskim. W 1908 roku mariawici dotarli do Diecezji Sandomierskiej. W tym samym roku zostało założone miesięczne czasopismo „Kronika Diecezji Sandomierskiej”, redagowany przez Jana Gajkowskiego. Były tam publikowane artykuły krytykujące ten nowy ruch religijny. Autorzy polemizowali też o kondycji katolickiego duchowieństwa. Niektórzy z nich widzieli błędy w ich własnym środowisku. Te błędy były wykorzystywane przez mariawitów. Aczkolwiek w następnych latach, sekta zaczęła tracić siłę. W 1914 i 1915 nie było artykułów na jej temat. W tym czasie więcej artykułów było przeznaczone wojnie i innym problemom społecznym.
Źródło:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2019, 26
0208-7626
Pojawia się w:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Normy poprawnościowe dotyczące leksyki religijnej jako przedmiot zainteresowania korektorów i redaktorów językowych
Standards of correctness on the religious lexis as an object of interest for proofreaders and language editors
Autorzy:
Ginter, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2087124.pdf
Data publikacji:
2021-10-30
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
redaktor
korektor
redakcja językowa
korekta
norma językowa
słownictwo religijne
świadomość językowa
editor
proofreader
language editing
proofreading
language norm
religious lexis
language awareness
Opis:
W artykule przedstawiono problemy poprawnościowe z zakresu słownictwa religijnego, jakie zgłaszają redaktorzy i korektorzy będący członkami samopomocowej grupy na Facebooku. Na podstawie tych pytań (wyrażonych w formie postów) i odpowiedzi na nie (komentarzy) wyciągnięto wnioski dotyczące znajomości norm językowych i ich źródeł wśród redaktorów, sposobów radzenia sobie z trudnościami językowymi oraz stosunku redaktorów do języka religijnego i leksyki religijnej.
The article presents problems of correctness in the field of religious vocabulary reported by editors and proofreaders who are members of a self-help group on Facebook. On the basis of these questions (expressed in posts) and the answers to them (comments), there were drawn conclusions about the knowledge (by editors) of linguistic norms and their sources, ways of solving the linguistic diffi culties and the attitude of editors to religious language and religious lexis.
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2021, 16; 7-20
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Professor Janusz Durko (1915–2017)
Profesor Janusz Durko (1915–2017)
Autorzy:
Sołtan, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433024.pdf
Data publikacji:
2018-05-21
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Professor Janusz Durko (1915–2017)
historian
museologist
the Historical Museum of Warsaw
director
editor
author of publications
profesor Janusz Durko (1915–2017)
historyk
muzeolog
Muzeum Historyczne m.st. Warszawy
dyrektor
redaktor
autor publikacji
Opis:
Janusz Durko, Prof. Dr with habilitation, was a historian, an archivist, and a distinguished museologist. Born in Warsaw, he graduated from Warsaw University, history faculty (1938); then spent a whole WWII here. After the liberation from German occupation, he worked in the Capital City Reconstruction Office (Biuro Odbudowy Stolicy), then in the Institute of National Remembrance (Instytut Pamięci Narodowej) founded to conduct research on contemporary history. His doctorate degree he obtained in 1948, habilitation in 1955, professorship in 1964. In 1951, he was appointed to the post of a director of the Main Historical Museum, which two years later was changed into the Historical Museum of Warsaw. The permanent exhibition he opened in 1955 was the first, exhaustive and complete, attempt to give the synthetic presentation of Warsaw past; the museum itself – as an institution of the greatest importance in the field of historical museums in Poland at the time – was inspiring a development of historical exhibitions also in museums of other countries. This helped Janusz Durko to establish his highly regarded professional position: he had been invited to be a member of many committees, councils (including museum ones) and associations, as well as editorial boards of magazines, inter alia, “Museology”. In the years 1951–2003, when Janusz Durko was the head of the Historical Museum of Warsaw, it was one of the main institutions for research on Warsaw history, the venue of numerous conferences, sessions and temporary exhibitions. It was maintaining good relations with many other countries, creating intensely its own collection, and offering an attractive educational programme. The number of its branches was steadily growing. Among Professor’s publications (ca. 140) of various kind there is one of an undoubtedly monumental character: eight volumes of the Bibliografia Warszawy (1958–2006) edited by him, where he registered everything, or nearly everything, that was being published on Warsaw in the years 1795–1970. In recognition of Professor’s achievements he had been awarded a number of times with, inter alia: the Minister of Culture and Arts Award of 1st degree for protection of cultural heritage, the Award of Capital City of Warsaw (twice), title of “Homo Varsoviensis”, the Order of Polonia Restituta First Class – the Grand Cross with Star, the Gold Medal for Merit to Culture “Gloria Artis”. After getting retired in 2003, Professor Durko still maintained close relation with museum by being a member of the Museum Council (2004–2008). In 2015, the institution he had been running for 52 years had an honour of hosting him for the last time during the celebration of his 100th birthday. He died a year after and was buried in the Powązki Military Cemetery.
Prof. dr hab. Janusz Durko był historykiem, archiwistą, wybitnym muzealnikiem. Urodzony w Warszawie, tu ukończył studia historyczne na UW (1938), przeżył okupację niemiecką i całą wojnę. Po wyzwoleniu pracował początkowo w Biurze Odbudowy Stolicy, potem w Instytucie Pamięci Narodowej prowadzącym badania nad historią najnowszą. Stopień doktora uzyskał w 1948 r., habilitację w 1955 r, a w roku 1964 otrzymał profesurę. W 1951 r. został powołany na stanowisko dyrektora Centralnego Muzeum Historycznego, przekształconego 2 lata później w Muzeum Historyczne m.st. Warszawy. Otwarta przez niego w 1955 r. ekspozycja stała była pierwszą bardzo obszerną i kompletną próbą syntetycznego przedstawienia przeszłości Warszawy – warszawskie muzeum, jako placówka na polu muzealnictwa historycznego w Polsce w tamtych czasach najważniejsza, wywarło wpływ na kształtowanie się wystawiennictwa historycznego także w innych krajach. Przyczyniło się to do umocnienia pozycji zawodowej Janusza Durko – zapraszano go do wielu komitetów, rad (w tym muzealnych) i stowarzyszeń, był też członkiem wielu komitetów redakcyjnych, m.in. „Muzealnictwa”. W latach 1951–2003, gdy prof. J. Durko stał na czele Muzeum Historycznego m.st. Warszawy, było ono jednym z głównych ośrodków badań nad historią Warszawy, miejscem wielu konferencji, sesji i wystaw czasowych, utrzymywało liczne kontakty międzynarodowe, intensywnie budowało zbiory własne, przyciągało również bogatą ofertą edukacyjną. Stale rosła liczba jego oddziałów. W dorobku profesora liczącym ok. 140 różnego rodzaju publikacji, dziełem największym jest bez wątpienia, wydawana pod jego redakcją naukową, ośmiotomowa Bibliografia Warszawy (1958–2006), rejestrująca wszystko lub prawie wszystko co opublikowano na temat miasta w latach 1795–1970. Wyrazem uznania dla dokonań Profesora były liczne przyznane mu odznaczenia, m.in.: nagroda I stopnia Ministra Kultury i Sztuki za ochronę dziedzictwa kulturowego, dwukrotnie nagroda m.st. Warszawy, tytuł Homo Varsoviensis, Krzyż Wielki z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski i złoty medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Po przejściu w 2003 r. na emeryturę profesor utrzymywał nadal bliskie kontakty z muzeum, pełniąc funkcję członka jego Rady Muzealnej (2004–2008). Po raz ostatni progi instytucji, której dyrektorem był przez 52 lata, przekroczył w 2015 r., by wziąć udział w uroczystości zorganizowanej dla uczczenia 100. rocznicy jego urodzin. Kilkanaście miesięcy później zmarł i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Źródło:
Muzealnictwo; 2018, 59; 63-67
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biblioteka Uniwersytetu Łódzkiego w pracy zawodowej i naukowej Profesor Hanny Tadeusiewicz
Autorzy:
Kowalska, Marzena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036353.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Profesor Hanna Tadeusiewicz
Biblioteka Uniwersytetu Łódzkiego
Słownik pracowników książki polskiej
redaktor
praca naukowa
praca dydaktyczna
konferencja
wernisaż
Professor Hanna Tadeusiewicz
Lodz University Library
The Dictionary of Polish Book Labourers
editor
scientific research
didactic work
conference
vernissage
Opis:
W artykule pokazano wpływ Biblioteki Uniwersytetu Łódzkiego na pracę zawodową i naukową Pani Profesor Hanny Tadeusiewicz. Zaprezentowano jej działania jako redaktora Słownika pracowników książki polskiej. Naświetlono szczeble awansu zawodowego, główne kierunki badań naukowych oraz działalność dydaktyczną Pani Profesor. Przywołano wybrane konferencje i wernisaże oraz inne spotkania, w których uczestniczyła Pani Profesor, kiedy nie była już zatrudniona w łódzkiej książnicy.
The article presents the influence of the Lodz University Library on the professional and scientific work of Professor Hanna Tadeusiewicz. Her activities as the editor of The Dictionary of Polish Book Labourers were presented. The levels of professional advancement and the main directions of the scientific research as well as the didactic activity of the Professor were highlighted. Selected conferences and vernissages as well as other meetings attended by the Professor when she was no longer employed at the Lodz University Library, were recalled.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum; 2020, 2, 31; 43-58
0860-7435
2450-1336
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autobiograficzne narracje zebrane. O kategorii współautorstwa w tle
Autobiographical narratives collected. On co-authorship in the background
Autorzy:
Taborska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1431322.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
memory literature
intimist literature
autobiographical collections
background co-author (particeps cogitandus) / co-authorship in the background (participatio cogitanda)
editor
policymaker
literatura wspomnieniowa i intymistyczna
zbiory narracji autobiograficznych
współautor w tle (particeps cogitandus) / współautorstwo w tle (participatio cogitanda)
redaktor
decydent
Opis:
Celem artykułu jest wprowadzenie nowej kategorii analitycznej zbiorów opowieści autobiograficznych. Została ona określona jako „współautorstwo w tle” (w tłumaczeniu Sylwestra Dworackiego – participatio cogitanda). Konkretna wypowiedź autobiograficzna w wydaniu zbiorowym zyskuje nierzadko cechy, które być może nie byłyby uznawane za pierwszorzędne (lub w ogóle nie byłyby zauważane), gdyby funkcjonowała ona jako pojedynczy przekaz. Konieczne z tego powodu staje się włączenie w krąg analityczno-interpretacyjny współodpowiedzialnych za wymowę narracji w wydaniach zebranych. Należą do nich zarówno redaktorzy, jak i decydenci polityczni czy religijni. Współautorstwo w tle dotyczy zatem dwóch gremiów, redakcyjnego i stojącego nad nim – mocodawczego. W artykule na przykładzie niemieckich i polskich zbiorów narracji autobiograficznych pokazano przykładowe role współautorów w tle.
The objective of the present paper is to introduce a new analytical category for collections of autobiographical narratives, termed as “co-authorship in the background” (in Sylwester Dworacki’s translation: participatio cogitanda). A certain autobiographical utterance placed in a collection often gains characteristics which might not be considered primary (or could go unnoticed altogether) if it was a single, individual text. Therefore, it seems necessary to include in the process of analysis and interpretation all those who contributed to the collection’s meaning; among them, editors and political or religious decision-makers. Co-authorship in the background thus concerns two dimensions: an editorial board and a body of principals. The paper presents different possible roles played by co-authors in the background, drawing on the examples from German and Polish collections of autobiographical narrations.
Źródło:
Autobiografia Literatura Kultura Media; 2020, 15, 2; 67-77
2353-8694
2719-4361
Pojawia się w:
Autobiografia Literatura Kultura Media
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Es war einmal die stadt im schönen schlesierland – Paul Petras’ liebeserklärung an Grünberg
Było sobie miasto na pięknym Śląsku – Paula Petrasa wyznanie miłosne wobec miasta Grünberg
There was a town in beautiful Silesia – Paul Petras’ love confession towards Grünberg
Autorzy:
Taraszczuk, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879734.pdf
Data publikacji:
2021-12-18
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
Tematy:
bard (Minnesänger)
cultural identity
cultural perception
culture of remembrance
editor
Grünberg in Schlesien
harvesting of wine grapes (vintage)
Heimatdichter
publisher
regional poetry
Silesia
Silesian dialect
Silesian literature
song
wine of Grünberg
dialekt śląski
kultura pamięci
literatura śląska
percepcja kulturowa
pieśń
poezja regionalna
redaktor
Śląsk
tożsamość kulturowa
winobranie
wydawca
zielonogórskie wino
Barde (Minnesänger) – schlesische Mundart – Grünberg in Schlesien – Heimatdichter
– Erinnerungskultur – schlesische Literatur – kulturelle Rezeption – Lied – Regionaldichtung
– Verleger – Schlesien – kulturelle Identität – Weinlesefest – Grünberger Wein
Opis:
Der vorliegende Beitrag ist dem Schaffen des Lyrikers und Verlegers Paul Petras gewidmet. Er wurde 1860 im damaligen Grünberg in Schlesien (heute: Zielona Góra) geboren und ist ein Beispiel für einen schlesischen Mundartdichter. Paul Petras gehört zu den bekannten Persönlichkeiten des alten Grünbergs und wird heute im gleichen Atemzug neben den Namen wie Georg Beuchelt, Otto Julius Bierbaum und Wilhelm Levysohn erwähnt. Die Verfasserin des Beitrags präsentiert in ihrem Text die Biographie des schlesischen Schriftstellers, analysiert dessen ausgewählte Werke (Kurzgeschichten und Gedichte) und versucht, der Frage nach der zeitgenössischen Rezeption von Petras’ literarischem Erbe in Zielona Góra und Deutschland nachzugehen. An dieser Stelle gilt es, die Worte des [polnischen] Regionalhistorikers Prof. Hieronim Szczegóła anzuführen: „für die Bewohner von Zielona Góra und Nordschlesien ist dieses Schaffen ein Element der Geschichte, Tradition und ein selten anzutreffendes Beispiel für die Liebe der [dem Dichter(Herzen) so nah stehenden] Heimat
Artykuł poświęcony jest twórczości poety i wydawcy Paula Petrasa. Autor przyszedł na świat w 1860 roku w ówczesnym Grünberg in Schlesien (Zielona Góra) i jest przykładem pisarza tworzącego w dialekcie śląskim. Petras wpisuje się w poczet osobistości z dawnego Grünbergu i wymieniany jest dzisiaj jednym tchem obok takich nazwisk, jak Georg Beuchelt, Otto Julius Bierbaum oraz Wilhelm Levysohn. Autorka przedstawiła w tekście biografię pisarza, dokonała analizy wybranych utworów (opowiadania i wiersze) oraz sformułowała próbę odpowiedzi na pytanie o współczesną percepcję literackiego dorobku Petrasa w Zielonej Górze i w Niemczech. Warto w tym miejscu przytoczyć słowa historyka regionalisty, prof. Hieronima Szczegóły: „dla zielonogórzan i mieszkańców północnego Śląska jest ta twórczość elementem historii, tradycji i rzadko spotykanym przykładem umiłowania najbliższej ojczyzny”.
This article is devoted to the work of the poet and publisher Paul Petras. The author was born in 1860 in then Grünberg in Schlesien (Zielona Góra) and is an example of a writer publishing in the Silesian dialect. Petras is one of the personalities of the former Grünberg and is mentioned today in one breath alongside such names as Georg Beuchelt, Otto Julius Bierbaum and Wilhelm Levysohn. The article presents Petra’s biography, analyses his selected works (stories and poems), and aims to investigate the contemporary perception of Petras’ literary output in Zielona Góra and Germany. It is worth quoting here the words of a regionalist historian, prof. Hieronim Szczegóła: “for the inhabitants of Zielona Góra and northern Silesia, this work is an element of history, tradition and a rare example of love for the closest homeland”.
Źródło:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2021, 7; 381-398
2450-3584
Pojawia się w:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies