Temat: jelita - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Związek cukrzycy z polipami oraz rakiem jelita grubego
Autorzy:: Miłek, Tomasz
Forysiński, Karol
Myrcha, Piotr
Ciostek, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392194.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: cukrzyca
polipy jelita grubego
rak jelita grubego
Opis:: Cel: Celem niniejszego badania było przeprowadzenie retrospektywnej oceny zależności między występowaniem polipów i raka jelita grubego u pacjentów z cukrzycą. Metody: W latach 2014–2015 wykonano 976 zabiegów kolonoskopii. Porównano liczbę polipów z dysplazją dużego stopnia oraz liczbę nowotworów jelita grubego u chorych z cukrzycą i niediabetyków. Ponadto w grupie osób z cukrzycą udokumentowano istnienie zależności między poziomem HbA1C a występowaniem polipów z dysplazją dużego stopnia i nowotworów jelita grubego. Dane poddano analizie statystycznej. Wyniki: 1) Pacjenci z cukrzycą charakteryzują się wyższą częstością występowania polipów z dysplazją dużego stopnia/rakiem (32/91, 35,16%) w porównaniu z pacjentami-niediabetykami (136/885, 15,37%), p < 0.001; 2) Osoby z cukrzycą charakteryzują się wyższą częstością występowania polipów z nowotworem (9/91, 9,89%) w porównaniu z pacjentami-niediabetykami (18/885, 2,03%), p < 0.001; 3). Raka jelita grubego obserwowano znacznie częściej u pacjentów z niewyrównaną cukrzycą (p = 0,022). Wniosek: Przeprowadzone badanie wykazało istotny związek między cukrzycą typu II a występowaniem gruczolaków jelita grubego. Poczynione obserwacje mogą prowadzić do wniosku, że pacjenci z cukrzycą bardziej narażeni są na wystąpienie raka jelita grubego, a tym samym – w większym stopniu wymagają kontroli kolonoskopowej. W związku z powyższym, zasadne może być rozważenie wdrożenia w ww. grupie osób schematu badań przesiewowych, obejmujących wykonanie kolonoskopii.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 4; 9-12
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Czynniki ryzyka reoperacji w chirurgii kolorektalnej
Autorzy:: Zawadzki, Marek
Krzystek-Korpacka, Małgorzata
Rząca, Marek
Czarnecki, Roman
Obuszko, Zbigniew
Sitarska, Magdalena
Witkiewicz, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392161.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: chirurgia jelita grubego
powikłania
rak jelita grubego
Opis:: Wstęp: Powtórne interwencje chirurgiczne po operacjach jelita grubego są najczęściej wynikiem poważnych powikłań pooperacyjnych. Wg niektórych badaczy, odsetek reoperacji może służyć jako wskaźnik oceny jakości leczenia chirurgicznego, jednak dostępne w piśmiennictwie dane na temat reoperacji są rozbieżne, a opisywany odsetek reoperacji waha się od 5,2% do 13%. Celem badania było określenie częstości reoperacji oraz identyfikacja czynników ryzyka powtórnej interwencji chirurgicznej w ciągu 30 dni po operacjach jelita grubego w ośrodku reprezentowanym przez autorów artykułu. Metody: Badanie jest retrospektywną analizą parametrów okołooperacyjnych pacjentów, u których w latach 2013-2017 wykonano operacje resekcyjne jelita grubego ze wskazań onkologicznych. Wyniki: W wymienionym okresie operowano łącznie 464 pacjentów, spośród których 51 wymagało powtórnej interwencji chirurgicznej (11%). Najczęściej przyczynami reoperacji były: nieszczelność zespolenia jelitowego, krwawienie pooperacyjne i rozejście się rany. Analizy jednoczynnikowe wykazały, że podeszły wiek i niekorzystna lokalizacja guza zwiększają ryzyko reoperacji. Analiza wieloczynnikowa wskazała, że pacjenci powyżej 75 roku życia (OR = 2,1; 95%CI = 1,1-3,9) oraz pacjenci z guzem zlokalizowanym w odbytnicy (OR = 2,66; 95%CI = 1.4-5) byli bardziej narażeni na ryzyko powtórnej interwencji chirurgicznej. Pacjenci poddani reoperacji pozostawali w szpitalu dłużej (14 dni vs. 6 dni, p<0,0001) i obarczeni byli wyższą śmiertelnością (9,8% wobec 1,2%, p=0,002). Wnioski: Nasze badanie pokazuje, że liczba reoperacji po resekcjach jelita grubego może być niedoszacowana. W badanej grupie 11% pacjentów wymagało powtórnej, nieplanowanej interwencji chirurgicznej w 30-dniowym okresie pooperacyjnym. Wiek pacjenta i lokalizacja guza w odbytnicy były dwoma niezależnymi czynnikami zwiększającymi ryzyko reoperacji. Nowatorski wkład: Dane dotyczące liczby reoperacji w chirurgii jelita grubego nie są spójne i w większości doniesień częstość ponownych interwencji jest szacowana na poziomie 5-7%. Nasze badanie pokazuje, że reoperacje po operacjach chirurgicznych w przypadku raka jelita grubego są częstsze i mogą dotyczyć nawet ponad jednej dziesiątej pacjentów poddawanych leczeniu chirurgicznemu.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 4; 13-18
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Ocena wyników leczenia chirurgicznego chorych na raka jelita grubego w szpitalu powiatowym w porównaniu z wynikami ośrodka wysokospecjalistycznego
Autorzy:: Ciesielski, Przemysław
Berut, Maciej
Górnicki, Krzysztof
Skoczylas, Jacek
Gorajska, Maja
Żuk, Marcin
Rutkowski, Andrzej
Dłubek, Justyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393902.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak jelita grubego
wyniki leczenia raka jelita grubego
Opis:: W Polsce notuje się około 15‑16 tys. zachorowań na nowotwory jelita grubego rocznie. System ochrony zdrowia przewiduje możliwość leczenia chorych na nowotwór jelita grubego w szpitalach wysokospecjalistycznych, centrach onkologii oraz szpitalach powiatowych. Wyniki leczenia w jednostkach o róż- nym stopniu referencyjności różnią się między sobą. Celem pracy była ocena wyników leczenia chirurgicznego chorych na raka jelita grubego w szpitalu powiatowym w porównaniu z wynikami ośrodka wysokospecjalistycznego. Materiał i metodyka. Badanie retrospektywne. Materiał stanowiło 171 kolejno operowanych chorych z rozpoznaniem raka jelita grubego, leczonych na Oddziale Chirurgii Szpitala Powiatowego w Wołominie. Grupę kontrolną stanowiło 200 chorych leczonych chirurgicznie w Klinice Chirurgii Ogólnej i Kolorektalnej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Łodzi. W obu ośrodkach chorzy operowani byli przez chirurgów mających doświadczenie w operacjach na jelicie grubym. Zebrano dane demograficzne, informację na temat trybu przeprowadzonej operacji oraz stopnia zaawansowania choroby w skali TNM wg AJCC. W ośrodku w Wołominie operowani byli chorzy z bardziej zaawansowaną chorobą (p<0,001), starsi (p=0,0001) oraz częściej operowani w trybie ostrego dyżuru (p=0,0001). W ankiecie telefonicznej zebrano dane dotyczące przeżycia lub daty śmierci pacjenta i wyznaczono odsetek pięcioletnich przeżyć. Wyniki. Odsetek pięcioletnich przeżyć w grupie badanej i kontrolnej wynosił odpowiednio 46% i 71% (p<0,0001). Odsetek pięcioletnich przeżyć wśród chorych operowanych planowo w obu ośrodkach wyniósł odpowiednio dla Wołomina i Łodzi 58% i 73% (p=0,008). Odsetek 5-letnich przeżyć wśród chorych młodszych (<70) wynosił odpowiednio dla porównywanych grup z Wołomina i Łodzi 64% i 81% (p=0,004), dla chorych starszych (>70) odpowiednio 50 i 60% (p=0,6747) Wnioski. Ogólne wyniki leczenia chirurgicznego chorych na raka jelita grubego w ośrodku powiatowym są gorsze od wyników leczenia w ośrodku wysokospecjalistycznym. Populacja leczonych w ośrodku powiatowym jest znamiennie statystycznie różna pod względem stanu zaawansowania choroby, wieku i trybu operacji od chorych leczonych w ośrodku wysokospecjalistycznym, co przekłada się na wyniki leczenia. Wyniki przeżyć 5-letnich wśród chorych >70 roku życia operowanych planowo nie różnią się statystycznie między ośrodkiem powiatowym i wysokospecjalistycznym.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 4; 188-195
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Operacje jelita grubego u osób w podeszłym wieku
Autorzy:: Zawadzki, Marek
Krzystek-Korpacka, Małgorzata
Rząca, Marek
Czarnecki, Roman
Obuszko, Zbigniew
Witkiewicz, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392494.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: operacje jelita grubego
rak jelita grubego
pacjent w podeszłym wieku
Opis:: Wstęp: Wobec starzenia się społeczeństwa i wzrostu zachorowalności na raka jelita grubego, leczenie operacyjne pacjentów w podeszłym wieku staje się jednym z głównych wyzwań chirurgii koloproktologicznej. Cel: Celem badania jest analiza parametrów okołooperacyjnych pacjentów w podeszłym wieku, poddanych operacjom resekcyjnym jelita grubego. Materiał i metody: Przeanalizowano przypadki 464 pacjentów, u których wykonano operacje jelita grubego z powodu guza okrężnicy lub odbytnicy w latach 2013–2017. Pacjentów podzielono na dwie grupy: 1) osoby w podeszłym wieku (≥75 lat) oraz 2) osoby młodsze (<75 lat). Parametry okołooperacyjne obu grup zostały poddane analizie retrospektywnej. Wyniki: Osoby w wieku podeszłym stanowiły 30% badanych. U osób w podeszłym wieku częściej wykonywano operację metodą Hartmanna (p = 0,02) i prawą hemikolektomię (p = 0,029), a u pacjentów młodszych, częściej wykonywano przednią resekcję odbytnicy (p = 0,027). Operacje chirurgiczne u chorych w podeszłym wieku były krótsze, niż u pacjentów młodszych (p<0,01), lecz pozostawali oni w szpitalu średnio jeden dzień dłużej (p = 0,023). U pacjentów w podeszłym wieku zaobserwowano tendencję do częstszego występowania powikłań i zgonów w okresie pooperacyjnym (p = 0,088). W grupie pacjentów młodszych częściej występowały przerzuty odległe (p = 0,053). Starszych pacjentów kwalifikowano rzadziej do przedoperacyjnej radiochemioterapii (p = 0,014). Wnioski: Pacjenci w podeszłym wieku stanowią 1/3 chorych operowanych planowo w oddziałach chirurgii koloproktologicznej. Starsi pacjenci pozostają w szpitalu dłużej i są narażeni na większe ryzyko powikłań pooperacyjnych i śmiertelności niż osoby młodsze.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 4; 29-34
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Wodobrzusze jako pierwszy objaw raka okrężnicy
Autorzy:: Rękas-Wójcik, Agata
Kancik, Emilia
Milaniuk, Sylwia
Puźniak, Andrzej
Zamecka, Olga
Mosiewicz, Jerzy
Krupski, Witold
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/551683.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:: wodobrzusze
rak jelita grubego
Źródło:: Family Medicine & Primary Care Review; 2013, 3; 507-509
1734-3402
Pojawia się w:: Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Zakażenie miejsca operowanego u chorych po operacji raka jelita grubego
Autorzy:: Banaszkiewicz, Zbigniew
Cierzniakowska, Katarzyna
Tojek, Krzysztof
Kozłowska, Elżbieta
Jawień, Arkadiusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393522.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: zakażenie miejsca operowanego
rak jelita grubego
Opis:: Introduction: Operative field infection appears among 2,5–22,3% of patients after surgery. It is an indicator of a quality of treatment on operative wards and has significant influence on its cost. Material and methods: The analysed group were patients, who had operative field infection in 30-days observation with colorectal cancer in one clinic.The criteria, that were excluded from the survey were: lack of trustworthy treatment documentation and the death of patient before 30th day after the surgery without operative field infection. The statistic analysis was carried with the usage of Statistica 10. Results: Postoperative complications appeared among 262/16,6% of patients. The most common complication was operative field infection (198/12,52%). It was stated that appearance of this complication depended on how advanced the cancer was, age, comorbidities (diabetes, and cardiological diseases). Morover, it was stated thatthis complication appeared significantly more often among patients with surgery in a matter of urgency and among which stoma had to be revealed. However, there was no dependence stated on appearance of this complication with patients’ sex and the localisation of a tumour. Conclusion: Among patients after colorectal surgery, the biggest threat of surgical site infection was among patients over 75 years, with diabetes and cardiological diseases, with advanced cancer, with surgery in a matter of urgency and among patients with stoma (especially colostomy).
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 9-15
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Zastosowanie obrazowania autofluorescencyjnego w diagnostyce chorób jelita grubego ‒ aktualny stan wiedzy
The usefulness of autofluorescense imaging in the diagnosis of colorectal diseases ‒ current state of knowledge
Autorzy:: Strzelczyk, N.
Kwiatek, S.
Latos, W.
Sieroń, A.
Stanek, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/261397.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
Tematy:: obrazowanie autofluorescencyjne
wskaźnik wykrywania gruczolaków
rak jelita grubego
wrzodziejące zapalenie jelita grubego
chłoniak jelita grubego
autofluorescence imaging
adenoma detection rate
colorectal cancer
colitis ulcerosa
colorectal lymphoma
Opis:: Kolonoskopia światła białego jest złotym standardem w diagnostyce chorób jelita grubego, jednak wciąż poszukiwane są metody, które umożliwią szybsze i bardziej precyzyjne stawianie rozpoznań. Jedną z tych metod jest obrazowanie autofluorescencyjne. Wykorzystuje ono zjawisko wzbudzania przez światło endogennie występujących w tkankach fluoroforów. Tkanki nowotworowe i zmienione zapalnie wykazują odmienną autofluorescencję niż tkanki zdrowe, co pozwala na ich różnicowanie. Istnieje wiele prac wykazujących korzyści z zastosowania autofluorescencji w diagnostyce chorób jelita grubego. Zwiększa ona współczynnik wykrywania polipów, umożliwia ocenę charakteru histopatologicznego zmiany w trakcie kolonoskopii, zwiększa dokładność oceny stopnia nasilenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego oraz ułatwia wykrywanie ognisk neoplazji u pacjentów z nieswoistymi zapaleniami jelit, a także zwiększa wykrywalność zmian o charakterze chłoniaka. Obrazowanie autofluorescencyjne przyczynia się do szybkiego i precyzyjnego postawienia rozpoznania oraz wcześniejszego włączenia odpowiedniego leczenia.
White light colonoscopy is the gold standard in the diagnostics of colorectal diseases, however new methods that will allowed faster and more precise diagnosis are still sought. One of these methods is autofluorescence imaging. It uses the phenomenon of light excitation of endogenous fluorophores in tissues. Autofluorescence of normal tissue differs from that characteristic of inflamed or neoplastic tissues, which allows their differentiation. There are many studies showing the benefits of autofluorescence imaging in the diagnosis of colon diseases. It improves polyp detection rate, makes it possible to assess histopathological severity of the lesion during colonoscopy, improves the evaluation of ulcerative colitis severity, facilitates the detection of colorectal neoplasia in patients with inflammatory bowel disease, and improves the detection of lymphoma lesions. Autofluorescence imaging contributes to the fast and precise diagnosis and the early initiation of appropriate treatment.
Źródło:: Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2018, 24, 1; 40-48
1234-5563
Pojawia się w:: Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Sirt3 reguluje poziom aktywności mitochondrialnej naprawy DNA poprzez deacetylację NEIL1, NEIL2, OGG1, MUTYH, APE1 i LIG3 w raku jelita grubego
Autorzy:: Kabziński, Jacek
Walczak, Anna
Mik, Michał
Majsterek, Ireneusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1391873.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: białka
mtBER
naprawa DNA
rak jelita grubego
Opis:: Rak jelita grubego (RJG) to jeden z najczęstszych nowotworów złośliwych. Jednym z czynników zwiększających ryzyko jego wystąpienia może być obniżona efektywność naprawy uszkodzeń DNA, zarówno jądrowego, jak i mitochondrialnego. Głównym mechanizmem naprawczym uszkodzeń oksydacyjnych jest system BER (w mitochondriach mtBER), którego kluczowe białka: NEIL1, NEIL2, OGG1, MUTYH, APE1 i LIG3 uzyskują pełną wydajność tylko przy odpowiednim poziomie acetylacji. Sirtuina 3 to białko kluczowe dla homeostazy mitochondrialnej, regulujące szereg procesów metabolicznych związanych przede wszystkim z kontrolą poziomu reaktywnych form tlenu. Ponieważ Sirt3 posiada aktywność acetylazy, może modulować poziom aktywności białek mtBER poprzez ich deacetylację. W przeprowadzonym badaniu wykazane zostało, iż analizowane białka NEIL1, NEIL2, OGG1, MUTYH, APE1 i LIG3 są substratem dla enzymatycznej działalności deacetylacyjnej Sirt3, co prowadzić może w konsekwencji do modulacji ryzyka wystąpienia RJG, a w komórkach rakowych może być potencjalnym celem terapeutycznym wzmacniającym działanie leków cytostatycznych.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 1; 1-4
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Związek polimorfizmów XRCC6 C1310G i LIG4 T9I genów naprawy DNA szlaku NHEJ z ryzykiem występowania raka jelita grubego w populacji polskiej
Autorzy:: Balinska, Kinga
Wilk, Damian
Filipek, Beata
Mik, Michal
Zelga, Piotr
Skubel, Pawel
Dziki, Łukasz
Dziki, Adam
Mucha, Bartosz
Kabziński, Jacek
Majsterek, Ireneusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1391985.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: genotypowanie
polimorfizm pojedynczego nukleotydu
rak jelita grubego
Opis:: WSTĘP: Rak jelita grubego (RJG) zajmuje na świecie drugie miejsce wśród przyczyn zgonów na nowotwory złośliwe. Utrata integralności genomu spowodowana jest uszkodzeniami DNA generowanymi przy użyciu czynników środowiskowych. Szczególnie niebezpieczny rodzaj uszkodzeń stanowią pęknięcia dwuniciowe DNA. W celu obrony przed ich skutkami, komórki wyewoluowały molekularne mechanizmy naprawy. Wiodącym szlakiem naprawy pęknięć dwuniciowych w komórkach ludzkich jest łączenie niehomologicznych końców DNA (ang. non-homologous end-joining, NHEJ). Geny XRCC6 i LIG4 kodują odpowiednio białko Ku70 i ludzką ATP- zależną ligazę DNA, będące składowymi szlaku naprawy NHEJ. Celem naszych badań była ocena wpływu polimorfizmów genów XRCC6 w pozycji C1310G i LIG4 w pozycji T9I na ryzyko występowania raka jelita grubego w populacji Polskiej. MATERIAŁY I METODY: Genotypowanie zostało przeprowadzone z użyciem sond TaqMan w oparciu o analizę produktu PCR w czasie rzeczywistym - real-time PCR. Próbę badaną stanowiło DNA wyizolowane od 100 pacjentów z rakiem jelita grubego, potwierdzonym w badaniu histopatologicznym, z kolei do grupy kontrolnej włączono taką samą liczbę osób bez chorób nowotworowych, dopasowanych pod względem płci i wieku. Analiza statystyczna obejmowała ocenę rozkładu genotypów w kontekście zgodności z modelem Hardy’ego - Weinberga na podstawie Chi-kwadrat, dodatkowo został obliczony iloraz szans z przedziałem ufności 95%. WYNIKI: Analiza statystyczna przeprowadzona dla polimorfizmu T9I genu LIG4 wykazała, że genotyp heterozygotyczny C/T (OR= 0.2717 95% CI= 0.1247-0,5918) oraz homozygotyczny T/T (OR= 0.3593 95% CI= 0.1394-0.9266) wiąże się ze zmniejszonym ryzykiem występowania raka jelita grubego. Podobną zależność w kontekście zredukowanego ryzyka raka jelita grubego wykazano w rozkładzie genotypów dla polimorfizmu C1310G genu XRCC6 w modelu C/G (OR= 0.1181 95% CI= 0.0145-0.964) i G/G (OR= 0.0972 95% CI= 0.0097-0.9713). WNIOSKI: Badanie potwierdziło znaczenie polimorfizmów XRCC6 C1310G i LIG4 T9I na zmniejszenie ryzyka występowania RJG, jednakże konieczne są dalsze badania w celu potwierdzenia uzyskanych wyników na większej grupie respondentów.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 3; 15-20
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Czynniki ryzyka 30-dniowej pooperacyjnej śmiertelności po operacjach raka jelita grubego
Autorzy:: Mik, Michał
Dziki, Łukasz
Trzciński, Radzisław
Dziki, Adam
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1394099.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak jelita grubego
śmiertelność
chirurgia
czynniki ryzyka
Opis:: 30-dniowa pooperacyjna śmiertelność jest czynnikiem odzwierciedlającym jakość leczenia. Wszystkie działania mające na celu zmniejszenie częstości jej występowania prowadzą do poprawy jakości leczenia. Celem pracy było wskazanie czynników ryzyka 30-dniowej pooperacyjnej śmiertelności na podstawie przebadanej grupy chorych operowanych z powodu raka jelita grubego w jednym ośrodku zajmującym się chirurgią jelita grubego. Materiał i metodyka. Do badania włączono chorych operowanych z powodu raka jelita grubego (RJG) w latach 2008‑2014. Badanie miało charakter retrospektywny, 30-dniowa śmiertelność była punktem końcowym badania. Wszystkie dane uzyskano z prospektywnej bazy danych. Wyniki. W okresie objętym badaniem operowano grupę 1744 chorych z powodu RJG. 30-dniową śmiertelność pooperacyjną odnotowano u 65 chorych (3,5%). W analizie wieloczynnikowej stwierdzono, że zaawansowanie procesu nowotworowego i gorszy stan ogólny pacjenta przed operacją były istotnymi czynnikami ryzyka 30-dniowej śmiertelności: OR 2,35; 2,01‑2,57 95%CI, p=0,03 i OR 2,18; 1,95‑2,41 95%CI; p=0,01. Operacja ze wskazań pilnych znamiennie zwiększała ryzyko śmiertelności w ciągu 30 dni po operacji: OR 2,64; 2,45‑2,87 95%CI; p=0,009. Niskie stężenie albumin w surowicy krwi i obecność cukrzycy były dodatkowymi czynnikami zwiększającymi ryzyko 30-dniowej śmiertelności: OR 1,65; 1,52‑1,78 95%CI; p=0,01 i OR 1,67; 1,41‑1,82 95%CI; p=0,03. Odsetek śmiertelności był wyższy po zabiegach resekcyjnych niż po zabiegach paliatywnych: 4,21% vs 1,57%; p=0,002. Wnioski. Chorzy operowani ze wskazań pilnych, pacjenci z zaawansowaną chorobą nowotworową i w ciężkim stanie ogólnym powinni być oceniani i przygotowywani do operacji przez wielospecjalistyczny zespół. Dodatkowo, aby zmniejszyć ryzyko śmiertelności pooperacyjnej, decyzję o rodzaju i rozległo- ści zabiegu muszą podejmować doświadczeni chirurdzy.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 1; 44-53
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Ocena wiedzy i świadomości osób po 50. roku życia w zakresie czynników ryzyka raka jelita grubego
Autorzy:: Stefanowicz, Agata
Kulik, Teresa
Środa, Mariusz
Skórzyńska, Hanna
Pacian, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/552226.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:: czynniki ryzyka
rak jelita grubego
profilaktyka
kolonoskopia
Źródło:: Family Medicine & Primary Care Review; 2015, 3; 210-214
1734-3402
Pojawia się w:: Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Mutacja genu K-ras jako wczesny marker rozwoju raka jelita grubego
Autorzy:: Szpon, Łukasz
Stal, Aleksander
Zawadzki, Marcin
Lis-Nawara, Anna
Kielan, Wojciech
Grzebieniak, Zugmunt
Kelan, Wojciech
Grzebiak, Zygmunt
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1394116.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: mutacja genu K-ras
rak jelita grubego
Opis:: W związku z rosnącą zachorowalnością na raka jelita grubego istnieje potrzeba poszukiwania nowych czynników zarówno prognostycznych, jak i predykcyjnych na podstawie których zostaną opracowane nowe testy diagnostyczne. Takim czynnikiem wydaje się być gen K-ras, którego mutacje uważane są za wczesny marker rozwoju raka jelita grubego. Celem pracy było poszukiwanie związku pomiędzy wystąpieniem mutacji genu K-ras u pacjentów z rozpoznanym rakiem jelita grubego a wybranymi parametrami klinicznymi. Materiał i metodyka. Badaniu poddano 104 pacjentów (41 kobiet i 63 mężczyzn) z potwierdzonym rakiem jelita grubego. Średnia wieku w grupie mężczyzn wynosiła 68,3 lat, a w grupie kobiet – 65,9 lat. Materiał do badań pobrano z bloczków parafinowych zawierających tkankę pacjentów i oznaczano mutację genu K-ras. Następnie wykonano analizę statystyczną poszukując związku pomiędzy wystą- pieniem mutacji genu K-ras a stopniem zaawansowania klinicznego wg klasyfikacji TNM, anatomiczną lokalizacją zmiany, typem histologicznym, płcią, wiekiem. Wyniki. Mutację genu K-ras stwierdzono w 20,1% z wszystkich badanych przypadków zachorowań na raka jelita grubego, przy czym znamiennie wyższy odsetek mutacji genu K-ras wykryto u chorych w I stopniu (40%), IIC (50%) i IV stopniu (50%) zaawansowania wg klasyfikacji TNM. Wnioski. Wyniki naszych badań potwierdzają doniesienia innych autorów i wskazują na korelację pomiędzy mutacją genu K-ras a występowaniem raka jelita grubego. Oznaczanie mutacji genu K-ras może być uzupełnieniem innych metod diagnostycznych we wczesnym etapie rozwoju raka jelita grubego.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 1; 25-32
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Evaluation Of Life Quality In Colorectal Cancer Patients
Ocena jakości życia chorych na raka jelita grubego
Autorzy:: Kayserilioğlu, Gülşah
Aygin, Dilek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/18865432.pdf
Data publikacji:: 2023-06-29
Wydawca:: Państwowa Akademia Nauk Stosowanych we Włocławku
Tematy:: rak jelita grubego
chirurgia jelita grubego
jakość życia
skala
pielęgniarstwo
colorectal cancer
colorectal surgery
quality of life
scale
nursing
Opis:: Introduction. The diagnostic period of cancer, the treatment process and the complications caused by the treatments negatively affect the quality of life of the patients and his relatives who support his care. The concept of quality of life has gained more importance in recent years due to reasons such as prolonged life expectancy and increased public awareness. Aim. Colorectal cancer affects the life quality of individuals negatively. In this study, life quality of colorectal cancer patients and the factors affecting their quality of life were examined. Materials and method. The sample of the study consisted of 110 patients who applied to the General Surgery Clinic/Service and Chemotherapy Unit in State Hospital and Training and Research Hospital between 01.05.2014 and 01.11.2015. Survey data were collected using the socio-demographic questionnaire, EORTC QLQ-C30 and EORTC QLQ-CR38 (European Organization for Research and Treatment of Cancer Core Questionnaire) and Beck Depression Scale. Number, percentage, mean distribution, variance analysis, Mann-Whitney U test and Kruskal-Wallis test were used with SPSS v.20.0 software in evaluating the data. Results. The mean age of the patients diagnosed with colorectal cancer was obtained 61.9 ± 10.92 years. It was determined that 61.8% of the patients were male, 87.3% were married, and 20.9% had cancer history in their family. It has been determined that, women suffered more from stoma-related problems than men and the perception of the body image of female patients were worser than men. Patients were found to have a high emotional function and high pain level; and have low constipation scores in the symptom subscale. Patients' scores related to stoma problems were high and sexual enjoyment scores were low. The age, number of children, marital status and educational status of the patients were found to have an influence on the quality of life. Conclusion. As a result, as the age of colorectal cancer patients progressed and as the number of children increased, the functional status was worse and the incidence of symptoms was higher. It was determined that gender did not affect the quality of life or depression.
Wstęp. Okres diagnostyczny choroby nowotworowej, proces leczenia oraz powikłania spowodowane zabiegami negatywnie wpływają na jakość życia pacjenta i jego bliskich, którzy wspierają jego opiekę. Pojęcie jakości życia zyskało w ostatnich latach na znaczeniu ze względu na wydłużenie średniej długości życia oraz wzrost świadomości społecznej. Cel.Rak jelita grubego wpływa negatywnie na jakość życia jednostek. W pracy zbadano jakość życia chorych na raka jelita grubego oraz czynniki wpływające na jakość ich życia. Materiał i metoda. Próbę badawczą stanowiło 110 pacjentów, którzy zgłosili się do Poradni/Serwisu Chirurgii Ogólnej i Oddziału Chemioterapii Szpitala Państwowego i Szpitala Szkolno-Badawczego w okresie od 01.05.2014 do 01.11.2015. Dane ankietowe zebrano za pomocą kwestionariusza społeczno-demograficznego EORTC QLQ-C30 i EORTC QLQ-CR38 (Europejska Organizacja Badań i Leczenia Raka) oraz Skali Depresji Becka. Do oceny danych wykorzystano liczbę, procent, średni rozkład, analizę wariancji, test U Manna-Whitneya i test Kruskala-Wallisa z oprogramowaniem SPSS v.20.0. Wyniki. Średni wiek pacjentów z rozpoznaniem raka jelita grubego wynosił 61,9 ± 10,92 lat. Ustalono, że 61,8% pacjentów stanowili mężczyźni, 87,3% było w związkach małżeńskich, a 20,9% miało w rodzinie historię choroby nowotworowej. Stwierdzono, że kobiety częściej niż mężczyźni odczuwały problemy ze stomią, a postrzeganie obrazu własnego ciała przez pacjentki było gorsze niż mężczyzn. Stwierdzono, że pacjenci mają wysoką funkcję emocjonalną i wysoki poziom bólu; i mają niskie wyniki zaparć w podskali objawów. Wyniki pacjentów związane z problemami ze stomią były wysokie, a oceny przyjemności seksualnej niskie. Stwierdzono, że wiek, liczba dzieci, stan cywilny i wykształcenie pacjentów mają wpływ na jakość życia. Wnioski. W rezultacie wraz z postępem wieku chorych na raka jelita grubego i wzrostem liczby dzieci pogarszał się stan funkcjonalny i zwiększała się częstość występowania objawów. Stwierdzono, że płeć nie wpływa na jakość życia ani depresję.
Źródło:: Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu; 2023, 8, 2; 37-59
2451-1846
Pojawia się w:: Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Endoscopic, histological and molecular markers of Aberrant Crypt Foci (ACF)
Endoskopowe, histopatologiczne i molekularne wykładniki Aberrant Crypt Foci (ACF)
Autorzy:: Kowalczyk, M.
Pesta, W.
Zinkiewicz, K.
Pedrycz, A.
Paśnik, K.
Siermontowski, P.
Orłowski, M.
Kurpiewski, W.
Juśkiewicz, W.
Kowalczyk, I.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/366601.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:: colorectal cancer
chromoendoscopy
ACF
rak jelita grubego
chromoendoskopia
Opis:: According to the Vogelstein theory, the carcinogenesis model in colorectal cancer is one of the best-characterized models of a multistep and multilevel process associated with the progression from normal colonocyte through aberrant crypt foci (ACF) and adenoma with dysplasia to invasive carcinoma. ACF are not visible in standard colonoscopy but are well identified with the use of highmagnification chromoendoscopy with methylene blue or indigo carmine staining. As compared with endoscopic images of normal crypts, ACF orifices appeared 2-3 times larger and had a thicker epithelial lining of a fissured and/or stellate shape, and, moreover, the mucosa staining in the ACF area was much more intense. Under a microscope ACF agglomerations were noted, consisting of several to 200 intestinal glands characterised by various types of lesions (hyperplastic or dysplastic) affecting both the cyto- and histo-architecture. The distribution of ACF correlates well with adenomas and predilection area for the occurrence of polyps, as well as colorectal cancer (CRC) localization. The epidemiologic, genetic and enzymatic chance of ACF occurrence should be similar to that of adenomas and CRC, and their presence is a good predictor of future CRC development. ACF may be precursors of adenoma and colon cancer in APC and a K-ras-dependent pathways, as well as a rare pathogenetic pathway evoked by microsatellite instability (MSI) combined with DNA hypermethylation. ACF are the first morphologically identifiable (endoscopically and microscopically) precursors of colorectal cancer.
Zgodnie z teorią Vogelsteina karcinogeneza w raku jelita grubego (RJG) jest wieloetapowym i wielopoziomowym procesem zaburzenia regulacji dojrzewania nabłonka błony śluzowej jelita, począwszy od prawidłowej komórki macierzystej tego nabłonka, przez ogniskanieprawidłowych krypt jelitowych (ACF),następnie stadium gruczolaka/dysplazji, na gruczolakoraku kończąc. ACF są niewidoczne w rutynowej kolonoskopii, natomiast dobrze identyfikowalne w kolonoskopii o wysokiej rozdzielczości, połączonej z barwieniem błony śluzowej jelita grubego, przy użyciu błękitu metylenowego lub indygokarminu. W porównaniu z obrazem endoskopowym prawidłowych krypt, w ACF ujście krypt jest 2-3x większe, szczelinowatego i/lub gwiazdkowatego kształtu, przy czym te krypty są otoczone pogrubiałym nabłonkiem a na obszarze ACF błona śluzowa jelita grubego intensywniej chłonie (ciemniejsze wybarwianie się) znacznikowy barwnik. W badaniu mikroskopowym ACF stwierdza się gniazda składające się z od kilku do 200 gruczołów jelitowych, objętych różnego typu zmianami (rozrostowymi i/lub dysplastycznymi) dotyczącymi zarówno cyto-, jak i histoarchitektoniki. Rozmieszczenie ACF w jelicie grubym dobrze koreluje z obszarem predylekcyjnym dla występowania zarówno polipów, jak i dla raka jelita grubego. Uwarunkowania epidemiologiczne, genetyczne i enzymatyczne w ACF są podobne do występujących w gruczolakach i RJG, wobec czego obecność ACF może być dobrym wskaźnikiem ryzyka wystąpienia RJG. ACF mogą być prekursorami gruczolaków i RJG powstających na dwóch szlakach patogenetycznych karcinogenezy: klasycznym szlaku związanym z mutacją genów APC i K-ras oraz z rzadszym szlakiem patogenetycznym, spowodowanym niestabilnością mikrosatelitarną (MSI), połączoną z hipermetylacją DNA. ACF są powszechnie uważane za pierwsze identyfikowalne morfologicznie (endoskopowo i mikroskopowo) prekursory raka jelita grubego.
Źródło:: Polish Hyperbaric Research; 2013, 3(44); 97-109
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:: Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Znaczenie stężenia antygenu kracynoembrionalnego i matalloproteinazy 2 w surowicy krwi i popłuczynach otrzewnowych w ocenie stopnia zaawansowania choroby oraz rokowaniu u chorych na raka jelita grubego
Autorzy:: Guzel, Tomasz
Mirowska-Guzel, Dagmara
Lech, Gustaw
Wroński, Marek
Iwanowska, Marzena
Słodkowski, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1392907.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Index Copernicus International
Tematy:: rak jelita grubego
CEA
MMP-2
popłuczyny otrzewnowe
Opis:: Wstep: Celem pracy była ocena znaczenia stężenia antygenu karcynoembrionalnego i metalloproteinazy 2 w surowicy krwi i popłuczynach otrzewnowych w ocenie stopnia zaawansowania nowotworu i przeżyciem 5-letnim chorych na raka jelita grubego. Materiał i metody: Do badania włączono 80 chorych poddanych planowej operacji resekcyjnej z powodu raka jelita grubego. U chorych oznaczono stężenia CEA i MMP-2 w surowicy krwi przed operacją oraz w popłuczynach otrzewnowych na początku laparotomii. Wyniki: Oceniając cechę T stężenie CEA w surowicy i w popłuczynach było niższe w T2 niż w T3 i T4. Różnicę istotną statystycznie odnotowano pomiędzy stężeniem CEA-s i CEA-p w T2 i T4. Stężenie MMP2-s było wyższe w T3 niż w T2, stężenie MMP2-p było najniższe w T3, bez istotności statystycznej. W przypadku cechy N istotną różnicę wykazano pomiędzy stężeniami CEA-s w stopniu N0 i N1. Dla stężenia CEA-p istotna statystycznie różnica wystąpiła pomiędzy stężeniami w stopniach N0-N2 oraz N1-N2. Stężenie MMP2-s było najwyższe w N1, stężenie MMP2-p było najwyższe w T4, jednak bez istotności statystycznej. 5-letnie przeżycie w całej grupie chorych wyniosło 63,53%. Odnotowano istotne statystycznie różnice w stężeniu CEA-s i CEA-p pomiędzy grupami chorych, których przeżycie wyniosło do 5 lat lub było dłuższe. Wnioski: Stężenie CEA w popłuczynach otrzewnowych jest równie wartościowe jak ocena stężenia CEA w surowicy krwi i może służyć jako dodatkowy parametr w ocenie stopnia zaawansowania choroby nowotworowej. Stężenie CEA w popłuczynach otrzewnowych i w surowicy krwi ma związek z odsetkiem przeżyć 5-letnich i może mieć znaczenie jako dodatkowy czynnik prognostyczny. Przydatność oznaczania MMP-2 wymaga dalszych badań.
Źródło:: Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 36-43
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:: Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "jelita" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język