Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "parable" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    The Reinterpretation of Biblical Images in Katrya Grynevycheva’s “On the Way to Sykhem” and Other Stories
    Reinterpretacja obrazów biblijnych w zbiorze opowiadań Katri Grynewyczewej „Na drodze do Sychem” i inne opowiadania
    Autorzy:
    Tkachenko, Tetiana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038213.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-01
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    Biblia
    historia
    przypowieść
    kontrast
    symbol
    otwarte zakończenie
    Bible
    story
    parable
    contrast
    open finale
    Opis:
    Paper deals with the peculiarities of the small prose by Katrya Grynevycheva. It clarifies the symbolic dominants, means of character creation, and the author’s world outlook. The article identifies biblical images in her book “Po dorozi v Syxem” ta inshi opovidannya [“On the way to Sykhem” and Other Stories]. The writer uses paraphrases for citation of the Biblical text. She adds new meanings and extends the semantics of religious images. The images include: Heroes, Characters, Flora and Fauna, and the Elements. Katrya Grynevycheva correlates such concepts as ground, terra, earth and Homeland. Thus, Ukraine is spiritual substance. The investigation reveals the main features of the author’s individual style. The book represents a variety of genres (legend, fairytale, parable, storytelling). The Christian intertext pervades all stories. Katrya Grynevycheva builds the artistic God’s world and insists on basic truths (love, faith and peace). The paper proves the uniqueness and significance of the writer’s heritage in the development of Ukrainian literature.
    W artykule przedstawiono cechy opowiadań Katri Grynewyczewej, odkrywając ich dominanty symboliczne, specyfikę budowania postaci przez autorkę oraz ich orientacje filozoficzne, a także określając zarysy biblijnych obrazów zawartych w książce „Po dorozi v Syxem” ta inshi opovidannya [„Na drodze do Sychem” i inne opowiadania]. Pisarka reinterpretuje w niej tekst Pisma Świętego. Nadaje mu nowe znaczenia i zawartość semantyczną, rozwijając obrazy religijne, np. postaci główne (Pan Bóg, Jezus Chrystus, Maryja), inne postaci (apostołowie, król Salomon, królowa Saby), flora i fauna (baranek, pszczoła, wilk, mak, tarnina), żywioły (woda, ogień, wiatr) itd. Katria Grynewyczewa zestawia ze sobą zjawiska takie jak gleba, ziemia, ziemia ojczysta i ojczyzna. W rezultacie Ukraina nabiera charakteru substancji duchowej. Artykuł bada główne cechy indywidualnego stylu autorki ( metaforyzacja życia, symbolika kolorów, asocjatywizacja). Zbiór opowiadań reprezentuje rozmaite gatunki literackie (legenda, baśń, przypowieść, podanie). Całość narracji przenika intertekst chrześcijański. Katria Grynewyczewa przedstawia artystyczną ekspresję Bożego świata, akcentując stałość jego prawd duchowych – wiary, miłości i pokoju.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2020, 28, 1; 25-36
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kontekst perykopy o winnym krzewie (J 15, 1-11)
    Autorzy:
    Pisarek, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1162434.pdf
    Data publikacji:
    1968
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Ewangelia według św. Jana
    przypowieść
    J 15
    1-11
    John
    parable
    Jn 15
    Opis:
    Le contexte historique, psychologique et littéraire du passage de Jn 15,1—11 ou 1—17 est l’une des questions préliminaires qu’il y a lieu de considérer dans 1’interprétation de ce fragment du 4me évangile sous l’aspect théologique. Concernant le contexte historique des derniers discours du Christ (Jn 13—17), certains auteurs (p. ex. J. Maldonat, A . Bisping, J. M. Bover) acceptent la localisation et la chronologie traditionnelle (Cénacle, Dernière Cène). Selon d’autres exégètes (L. Cl. Fillion, F. Godet, B. Schwank, J. Vosté, B. F. Westcott), le second discours d’adieu fut prononcé sur le chemin de Gethsémani. L’occasion peut en avoir été fournie par un sarment de vigne à la fenêtre du Cénacle, le calice de vin à la Dernière Cène, les vignes le long du chemin vers Gethsémani, le cep d’or sur le mur du sanctuaire dans le tempie d’Hérode (J. Pickl), voire le Ps. 128 (P. Dörpinghaus). L e fragment étudié ici reçoit des localisations diverses dans le temps et dans l’espace: Gethsémani (M. Miguéns), contexte défini par I Cor. 15,6 (I. Hammer, R. Ernst), Cénacle après la Résurrection (V. M. Breton), contexte décrit par Jn 20, 19-23 (P. Guichou) ou par Mt 10 (J. M. Lagrange). Les recherches confirment l’opinion traditionnelle. Le contexte psychologique (sentiments de Jésus et des disciples) a retenu surtout l’attention de V. M. Breton, P. Dörpinghaus et P. W. von Keppler. L’ambiance affective de ce dernier soir était le produit de plusieurs faits: lavement des mains, annonce de la trahison de Judas, Eucharistie, proximité de la Passion et de la Mort du Christ. La simultanéité de sentiments opposés dans l’âme des participants était rendue possible grâce a l’anticipation (tristesse présente, joie future). Dans l’examen du contexte affectif de la parabole du cep il y a lieu de faire appel aussi aux textes suivants: Jn 12,27; 13,21; 14,1.27; 16,6. Le contexte psychologique du langage figuré de cette péricope laisse transparaitre les sentiments qui accompagnent d’ordinaire les adieux (regret causé par la séparation imminente, désir d’éveiller des sentiments d’union et de charité, de réconfort et de confiance). Tout cet ensemble affectif suggère que Jn 15,1—17 soit laissé en son contexte traditionnel historique et littéraire (après le chapitre XIV de l’Evangile johannique). L ’analyse générale des chapitres 13 à 17 et la division de cette section en parties plus petites montrent que le texte n’y est pas homogene (davantage de thèmes, dialogue, monologue). Il en résulte que nous ne sommes pas en présence d’un discours uni, continu. Les différences que l’on vient d’indiquer sont diversement expliquées selon les auteurs: les uns (P. Dörpinghaus, V. M. Breton, P. Guichou) proposent une solution objective, appuyée sur le contexte historique et psychologique; d’autres en donnent une solution subjective ou littéraire à l’aide de l’hypothèse de deux rédactions (G. M. Behler, J. M. Bover, R. Bultmann, R. Van den Bussche, St. Gallo, P. Gächter, J. M. Lagrange, B. Schwank, A. Wikenhauser). Selon ces derniers auteurs, le chapitre XIV ferait partie de la première rédaction de l’Evangile de St. Jean, tandis que les chapitres suivants (15, 16 et 17) auraient été ajoutés dans une sećonde rédaction. Parmi les tenants de l’hypothèse subjective certains n’admettent aucun complément, d’autres indiquent la possibilité d’additions, de 1’apocalypse synoptique en particulier, dans la section des discours d’adieux. La péricope du cep de la vigne n’est pas de la poésie (contrairement à D. H. Müller), il faut pourtant lui reconnaitre la forme de discours lié (J. M. Bover, P. Gächter). Dans son appréciation des hypothèses subjectives 1’auteur de l’articie marque qu’elles ne sont pas contraires à l’inspiration car elles constituent l’application de la méthode historique et critique à l’examen d’un fragment concret de l’Evangile. Il est possible que les souvenirs de St. Jean concernant le Dernier Souper aient été redigés par un secrétaire de l’Apôtre. La Cène avec 1’Eucharistie semble former le meilleur contexte pour les chapitres 15 et 16, encore qu’en raison du sens ecclésiologique fondamental dans la péricope du cep et des sarments, le contexte de Mt 10 serait possible pour cette dernière (J. M. Lagrange). Au nombre des résultats des recherches menées il y a lieu de placer les constatations que le noyau des enseignements contenus dans Jn 13—17 appartient au Jeudi Saint, avec existence d’additions possibles provenant d’un autre contexte historique, et qu’il existe, sous le rapport littéraire, une analogie entre Mt 5 s. (Sermon sur la Montagne) et Jn 13 s. (discours d’adieux). Les difficultés que pose cette section, entre autres la continuité entre Jn 14, 31 et Jn 18, 1, et le manque d’unité avec 15, 1 sont mieux expliquées par les hypothèses subjectives que par les hypothèses objectives.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 1968, 15, 1; 77-96
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zur ökologischen Bildersprache bei den alttestamentlichen Propheten
    O ekologicznej mowie obrazowej u starotestamentalnych proroków
    Autorzy:
    Najda, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1817965.pdf
    Data publikacji:
    2006-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    judaism
    ecology
    metaphor
    parable
    prophets
    Old Testament
    judaizm
    ekologia
    metafora
    przypowieść
    prorocy
    Stary Testament
    Opis:
    The prophets of the Old Testament in the fulfillment of their task of proclaiming God’s word make use of various literary forms and frequently use pictures from different disciplines of life, in order to be understandable for their listeners, in order to convince them and to make impression on them, they especially willingly make use of pictures taken from the sphere of ecology, making different comparisons and metaphors, these generally concern God, His action towards Israel and the Chosen Nation itself.
    Prorocy Starego Testamentu wypełniając swoje zadanie głoszenia słowa Bożego posługują się różnymi gatunkami literackimi oraz wykorzystują często obrazy z różnych dziedzin życia, aby być zrozumiałymi dla swoich słuchaczy, aby ich przekonać i aby wywrzeć na nich wrażenie. Szczególnie chętnie odwołują się do obrazów z zakresu ekologii tworząc rozmaite porównania i metafory. Odnoszą się one głównie do Boga, do Jego działania wobec Izraela oraz do samego narodu wybranego.
    Źródło:
    Studia Ecologiae et Bioethicae; 2006, 4, 1; 77-90
    1733-1218
    Pojawia się w:
    Studia Ecologiae et Bioethicae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A parable in Greek-Roman, Old Testament and rabbinic literature
    Przypowieść w literaturze grecko-rzymskiej, starotestamentowej i rabinackiej
    Autorzy:
    Jaromin, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/578620.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    a parable
    literary genres in Bible
    biblical hermeneutics
    przypowieść
    gatunki literackie w Biblii
    hermeneutyka biblijna
    Opis:
    Jednym z aspektów, którymi zajmuje się hermeneutyka biblijna, jest kwestia gatunków literackich obecnych w Piśmie Świętym. Do charakterystycznych gatunków literatury biblijnej należy z całą pewnością przypowieść. Z przypowieścią najczęściej spotykamy się w Ewangeliach. Przypowieści nie były jednak „wynalazkiem” Jezusa. Gatunek ten rozwijał się już na długo przed Jego narodzeniem. Niniejsze opracowanie podejmuje właśnie problem genezy i kształtowania się przypowieści nowotestamentowej – od literatury greckiej i rzymskiej, przez literaturę starotestamentową po rabinacką.
    Źródło:
    Scriptura Sacra; 2014, 18; 103-111
    1428-7218
    Pojawia się w:
    Scriptura Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metaforyczność przypowieści o dziesięciu pannach a sakrament małżeństwa
    The Metaphorics of the Parable of the Ten Maidens and the Sacrament of Matrimony
    Autorzy:
    Turowski, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343119.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    słowo Boże
    metaforyczność
    przepowiadanie
    homilia
    przypowieść
    aktualizacja
    God’s word
    metaphoric
    prediction
    homily
    parable
    actualization
    Opis:
    Parables as a literary genre were a favorite form used by Jesus. The essence of every parable is a comparison, a parabola, a juxtaposition of a certain fragment of reality with an aspect of the Kingdom of God. The German biblical scholar Robert Funk has made a new approach to the interpretation of parables, which consists in a metaphorical interpretation of Jesus’ narration. Metaphors join together even extreme ideas creating new, figurative descriptions of reality. Such collections of metaphors create the so-called „image fields”. The metaphoric interpretation of parables, according to Funk, gives grater possibilities of interpretation, a wider use of the same parable in relation to different aspects of life. Using the metaphoric method of interpreting parables one must observe the principles of biblical hermeneutics and the principles of theology. Such a new approach to the interpretation of parables is very creative for the homilist, who in preaching the word of God is obliged to interpret it and bring it up to date. It depends on him whether or not his listeners hear God’s word and adhere to it, taking up the call placed before them. This article is an attempt to use metaphorical interpretation as regards the parable of the wise and foolish maidens in the light of matrimonial themes. In its content it touches the issue of the essence of parables as a literary genre. Next it presents the main message and the symbolism of the passage and gives suggestions of themes connected with matrimony.
    Źródło:
    Roczniki Nauk o Rodzinie; 2012, 4; 201-219
    2081-2078
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk o Rodzinie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Egzegeza i interpretacja Łk 16 na podstawie metodologii wypracowanej przez retorykę semicką
    Exegesis and Interpretation of Luke 16 Based on the Methodology Developed by the Semitic Rhetorics
    Autorzy:
    Skorupa, Lucyna Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/578623.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Nowy Testament
    Ewangelia według św. Łukasza
    retoryka semicka
    przypowieść
    mamona
    New Testament
    Gospel of Luke
    Semitic rhetoric
    parable
    money
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest egzegeza i interpretacja Łk 16 na podstawie metodologii wypracowanej przez retorykę semicką. Założony cel został osiągnięty.Przeprowadzone badania oraz ich wyniki opisano w 3 powiązanych ze sobą punktach. Pierwszy z nich został poświęcony kompozycji tekstu. Na ten etap pracy składała się: delimitacja, która pozwoliła wydzielić 16. rozdział Ewangelii wg św. Łukasza jako jedną jednostkę oraz nakreślić jej kontekst; możliwe stało się ukazanie, że w skład Łk 16 wchodzą 3 powiązane ze sobą fragmenty oraz ich szczegółowa segmentacja (ujęta w 2. podpunkcie). Ostatnim etapem było spojrzenie całościowe na badaną sekwencję, uzasadniające jej symetryczno-koncentryczną budowę.W drugim punkcie przeprowadzono analizę intertekstualną poszczególnych wyrażeń, istotnych dla interpretacji perykop wchodzących w skład sekwencji. Na tym etapie badań możliwe stało się dostrzeżenie powiązań pomiędzy jednostkami. To z kolei pozwoliło w trzecim punkcie opisać zależności i uzasadnić proponowaną wcześniej figurę kompozycyjną AXA’.Wypracowana interpretacja poszczególnych fragmentów stała się punktem wyjścia dla głębszej analizy, w której interpretacji poddano jednostki paralelne, co z kolei pozwoliło na wyciągnięcie wniosków teologicznych. Wykazano, że poznanie, w rozumieniu biblijnym, jest pierwszym etapem na drodze do pełnego zaangażowania. Tylko ten, kto prawdziwie doświadczył bliskości Jezusa, jest zdolny podjąć ryzyko, wykorzystując wszystkie możliwe środki, by pozyskać Królestwo Niebieskie. Może to uczynić jedynie, okazując miłosierdzie i czyniąc użytek z dóbr doczesnych. Niepodzielne serce oddane na służbę Bogu domaga się kreatywnej miłości bliźniego.
    The focus of this thesis is an exegesis and interpretation of Luke 16 based on the methodology developed by Hebrew Rhetoric. The assumed goal has been achieved.The conducted analysis was described in three interrelated chapters. The first chapter was dedicated to the composition of the text. This stage of work consists of delimitation which has allowed to separate Luke 16 as one unit and present its context. Luke 16 includes three interrelated passages. Their detailed segmentation was provided in the second paragraph. The final stage was a holistic view of the examined sequence, which justified its symmetrical-concentric structure.In the second chapter, intertextual analysis of particular expressions significant for the interpretation of the pericopes included in the sequences, was carried out. At this stage, connection between units was revealed, what in the next chapter allowed to describe relations and explain the previously established compositional figure AXA’.Developed interpretation of particular passages has been a starting point for deeper analysis, in which parallel units were interpreted, what let to draw theological conclusions. It has been shown that cognition, in the biblical sense, is a first stage leading to full commitment. Only the person who really experienced the closeness of Jesus is able to risk using all possible means to enter kingdom of God. It is possible only by showing mercy and making use of worldly possessions. Undivided heart commited to serving God requires creative love of neighbour.
    Źródło:
    Scriptura Sacra; 2018, 22; 49-109
    1428-7218
    Pojawia się w:
    Scriptura Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miłosierdzie w przypowieściach Jezusa w ewangelii wg św. Łukasza
    Mercy in the parables of Jesus in the gospel according to st. Luke
    Autorzy:
    Mazurek, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056659.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-07
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
    Tematy:
    miłosierdzie
    pomoc
    relacja
    przebaczenie
    przypowieść
    grzech
    Kościół
    prawda
    nawrócenie
    mercy
    help
    relationship
    forgiveness
    parable
    sin
    church
    truth
    repentance
    Opis:
    Jednym z najważniejszych aspektów Boga jest jego miłosierdzie. Wartość poznania tego wymiaru zauważył papież Franciszek, ogłaszając Jubileusz Miłosierdzia. Ewangelia według świętego Łukasza zawiera przypowieści, które na różny sposób ukazują to miłosierne oblicze Boga Ojca. Uczą nie tylko je przyjmować, ale również okazywać. Wskazują, jak wychodzić z nim do drugiego człowieka, zwłaszcza do tego skrzywdzonego własnym grzechem. Artykuł przybliżył i wyjaśnił definicję miłosierdzia oraz wskazał co należy czynić, aby było ono obecne w życiu chrześcijan.
    One of the most significant God aspects is his Mercy. Pope Francis noted its value and announced the Jubilee of Mercy. Gospel according to St. Luke includes parables which in various ways present this merciful God Father’s face. Not only do they teach to accept them, but also to show them. They specify how to talk to another person, especially the one hurt with his or her sin. The aim of this article is to explain the defitinion of Mercy so it becomes more under-standable and to point out what should be done to make it present in the Christian life.
    Źródło:
    Teologiczne Studia Siedleckie; 2016, XIII/13; 7-23
    1733-7496
    Pojawia się w:
    Teologiczne Studia Siedleckie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Верш Яна Чыквiна “Даўно нежывы бацька полем iдзе”: моўныя i сэнсавыя перакрыжаваннi
    Wiersz Jana Czykwina „Dawno umarły ojciec polem idzie”: na skrzyżowaniu języka i znaczenia
    Jan Chykvin’s poem “Dauno nezhyvy batska polem idze”: intersections of language and meaning
    Autorzy:
    Машчэнская, Людмiла
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944975.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    vertical context
    referential and poetic functions of language
    antinomies
    exegesis
    allegories
    parable
    kontekst wertykalny
    referencyjna i poetycka funkcje języka
    antynomie
    egzegeza
    alegorie
    przypowieść
    Opis:
    W artykule omówiono treść komunikatywno-pragmatyczną i kulturoznawczą wiersza Jana Czykwina „Dawno umarły ojciec polem idzie”. Przedmiotem badania są różne rodzaje antynomii, środki stylotwórcze, struktura tekstowa i znaczeniowa, organiczna więź z przypowieścią o siewcy (Łk 8, 5–15), sztuka staroruska i synergiczny obraz świata antropologii chrześcijańskiej.
    The author of the article discusses communicative-pragmatic and cultural information in the poem “Dauno nezhyvy batska polem idze” by Jan Chykvin. The following problems are analyzed: types of antinomy, style-forming devices, textual structure and meaning, organic link with the Parable of the Sower, Old Ruthenian art and synergic image of the world in Christian anthropology.
    Źródło:
    Białorutenistyka Białostocka; 2017, 9
    2081-2515
    Pojawia się w:
    Białorutenistyka Białostocka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Верш Яна Чыквiна “Даўно нежывы бацька полем iдзе”: моўныя i сэнсавыя перакрыжаваннi
    Wiersz Jana Czykwina „Dawno umarły ojciec polem idzie”: na skrzyżowaniu języka i znaczenia
    Jan Chykvin’s poem “Dauno nezhyvy batska polem idze”: intersections of language and meaning
    Autorzy:
    Машчэнская, Людмiла
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2109953.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    kontekst wertykalny
    referencyjna i poetycka funkcje języka
    antynomie
    egzegeza
    alegorie
    przypowieść
    antinomies
    vertical context
    referential and poetic functions of language
    exegesis
    allegories
    parable
    Opis:
    W artykule omówiono treść komunikatywno-pragmatyczną i kulturoznawczą wiersza Jana Czykwina „Dawno umarły ojciec polem idzie”. Przedmiotem badania są różne rodzaje antynomii, środki stylotwórcze, struktura tekstowa i znaczeniowa, organiczna więź z przypowieścią o siewcy (Łk 8, 5–15), sztuka staroruska i synergiczny obraz świata antropologii chrześcijańskiej.
    The author of the article discusses communicative-pragmatic and cultural information in the poem “Dauno nezhyvy batska polem idze” by Jan Chykvin. The following problems are analyzed: types of antinomy, style-forming devices, textual structure and meaning, organic link with the Parable of the Sower, Old Ruthenian art and synergic image of the world in Christian anthropology.
    Źródło:
    Białorutenistyka Białostocka; 2017; 35-55
    2081-2515
    Pojawia się w:
    Białorutenistyka Białostocka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Ślepy człowiek na swoje wady” – o dydaktyzmie w Ogrodzie, ale nie plewionym Wacława Potockiego
    “The blind man has his faults” – on the Didactism in Wacław Potocki’s The Garden, but Not Weeded
    Autorzy:
    Książek-Bryłowa, Władysława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953540.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    dydaktyzm
    Wacław Potocki
    Ogród
    ala nie plewiony
    XVII wiek
    dyskurs
    fraszka
    narracja
    przypowieść
    didactism
    The Garden
    but Not Weeded
    17th century
    discourse
    epigram
    narration
    parable
    Opis:
    We describe here the ways to express didactism in various genres from The Garden, but Not Weeded by W. Potocki, the poet of the 17th century. The author has manage to find out that the didactic function is played by the titles, the contents – being an example – with inherent maxims, counsels, warnings etc. Potocki very clearly formulated his moralising intentions and played the role of a mentor.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2006, 54, 6; 5-26
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Norwidowe Quidam, czyli przypowieść o ludziach i kamieniach
    Norwid’s Quidam or A Parable About People and Stones
    Autorzy:
    Feliksiak, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729320.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-04
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Norwid
    Chateaubriand
    Rzym
    Grecja
    chrześcijanie
    Żydzi
    człowiek
    quidam
    miasto
    dom
    kamienie
    droga
    rozmowa
    ruch
    zmiana
    przypowieść
    historia
    wzór
    Rome
    Greece
    Christians
    Jews
    man
    city
    home
    stones
    way
    conversation
    movement
    change
    parable
    history
    pattern
    Opis:
    A reinterpretation of the title of the poem on the basis of analysis of the semantic context of the uninflected work quidam as an indefinite pronoun is the starting point of the study. The author proves that the title Quidam is not restricted to a particular nameless protagonist, but it is a condensed sign of indeterminateness (not only personal) as a structural dominant of the poem. Hence it can only have an uninflected form. This is how Norwid always treated it. In the course of further argument the author justifies the proposition that the main subject of Quidam is Rome as the Eternal City, ever built anew on its ruins, maintaining the continuity of life for ages and being a sign of hope. The poem is a picture of the mature Empire in the epoch of Hadrian shown as the time of a slowly ripening coup, when in the multicultural environment Christianity grew, even if it was mysterious for many people and persecuted by the authorities. Interpreted in the context of F. R. Chateaubriand's Les Martyrs the parable is an equivocal reflection on the tragic character of history and on the role that heroic and often nameless sacrifice of people and stones of the city plays in building its meaning. It is also a reflection on how intolerance and weakness resulting from selfish conceit makes coexistence of various religions and cultures in mutual respect impossible.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2008, 26; 17-48
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies