Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "performance / przedstawienie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Mobilność kulturowa w badaniach nad przedstawieniami - perspektywy metodologiczne
    Cultural Mobility in Performance Studies - Methodological Perspectives
    Autorzy:
    Bal, Ewa Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/467568.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    strefy kontaktu
    przedstawienie
    performans
    emergencja
    contact zones
    presentation
    performance
    emergence
    Opis:
    The article is an attempt to outline new methodological perspectives on performance studies which derive from Stephen Greenblatt’s Cultural Mobility Manifesto, published in 2010. It analyses the concept of “contact zones”, introduced for the first time in the humanities by Mary Luise Pratt in 1993, and  subsequently developed  by Stephen Greenblatt and Donna J. Haraway, demonstrating how it reformulates the present understanding of “performance”. According to the author of the article, the contact zones, intended as a space of encounter of heterogenic subjects, allow scholars to have a closer look at emergent strategies, meanings, and contingencies of the present cultural reality. To explain her argument, the author analyses two study cases: the performance Exhibit B by Brett Bailey from 2013, and an exhibition of photographer Pieter Ugo, Between the Devil and the Deep Blue SeaatMuseuColeçãoBerardo, Lisbon (05.07.2018 – 07.10.2018).  
    Artykuł jest próbą nakreślenia metodologicznych perspektyw jakie rysują się przed badaczami performansów artystycznych w związku z ogłoszonym przez Stephena Greenblatta Manifestem kulturowej mobilności w 2010 roku. Autorka poddaje w nim analizie koncepcję stref kontaktu wprowadzoną do humanistyki przez Mary Luise Pratt, rozwiniętą następnie przez Stephena Greenblatta oraz Donnę J. Haraway, pokazując w jaki sposób pozwala ona przeformułować obowiązujące do tej pory w obrębie performatyki rozumienie pojęcia "przedstawienia" (performansu). Sugeruje, że poprzez strefy kontaktu, rozumiane jako przestrzeń wzajemnego spotkania i redefiniowania się uczestniczących w niej heterogenicznych podmiotów jako badacze kultury zyskujemy możliwość nowego sposobu oglądu zastanej rzeczywistości kulturowej i poznawania jej emergentnych znaczeń. Swoje hipotezy autorka rozwija w oparciu o analizę dwóch przykładów: performansu Exhibit B, Bretta Bailey’a z 2013 roku  oraz  wystawy fotografii Pietera Ugo, Between the Devil and the Deep Blue Sea w Museu Coleção Berardo, Lizbona (05.07.2018 – 07.10.2018).   
    Źródło:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2019, 39; 11-23
    1508-6305
    2544-3186
    Pojawia się w:
    ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teatr więzienny jako niekonwencjonalna forma resocjalizacji
    Theatre prison as an unconventional form of resocialization
    Autorzy:
    Szymura, Adam
    Szymik, Eugeniusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1926022.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
    Tematy:
    Areszt Śledczy w Gliwicach
    teatr więzienny
    przedstawienie
    resocjalizacja
    Detention Centre in Gliwice
    prison theatre
    performance
    resocialization
    Opis:
    Artykuł ma na celu przybliżenie działalności teatru więziennego w Areszcie Śledczym w Gliwicach i jego oddziaływania na osadzonych jako jednego z elementów procesu resocjalizacyjnego. Przytoczone zostały autentyczne wypowiedzi wychowawcy, a zarazem reżysera przedstawienia oraz relacje uczestników – „aktorów” uczestniczących w próbach i sztuce, odgrywających role według ustalonego scenariusza (stąd też cytacje w 1. os. lp.). W końcowej partii artykułu znalazły się informacje dotyczące premiery przedstawienia autorstwa ppor. Adama Szymury pt. „Zakonnicy i wariaci”, będącego zwieńczeniem jego kilkumiesięcznej pracy z więziennym zespołem teatralnym.
    The aim of the article is to bring closer the activity of prison theatre in The Detention Centre in Gliwice and its impact on prisoners as one of the elements of the resocialization process. The original statement of the educator and the performance director was quoted, as well as the participants’ reports – “actors” participating in rehearsals and the performance, playing their roles according to the set script (therefore included citations in 1st person singular). At the end of the article there is information connected with 2LT Adam Szymura’s performance premiere entitled “Zakonnicy i wariaci”, which is the culmination of his several-month work with the prison theatre team.
    Źródło:
    Edukacja Dorosłych; 2016, 2; 141-150
    1230-929X
    Pojawia się w:
    Edukacja Dorosłych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poëzie is ook weer geluid. Woordkunst als podiumkunst
    Poetry Is Also Sound: The Art of Words as a Performing Art
    Poezja to także dźwięk. Sztuka słowa jako sztuka performatywna
    Autorzy:
    Gielen, Albert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342733.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    poezja
    przedstawienie
    poeci estradowi
    rap
    slam poetycki
    spoken word
    poetry
    performance
    stage poets
    slam poetry
    poëzie
    voordracht
    podiumdichters
    Opis:
    In grote lijnen verloopt de ontwikkeling van poëzie van een orale vorm, eventueel door een instrument begeleid, naar een geschreven vorm. Door de uitvinding van de boekdrukkunst en het ontstaan van instituties als uitgeverijen en boekhandels kreeg geschreven poëzie een grote status. De orale vorm bleef bestaan, maar beperkte zich tot het voorlezen of voordragen van de papieren vorm. Om dat tot een goed einde te brengen werden regels ontwikkeld waaraan de voorlezende dichter of voordrachtskunstenaar moest voldoen. Deze situatie bleef voortbestaan tot in de jaren zestig van de vorige eeuw. Het presenteren van poëzie op het podium heeft na 1945 een ontwikkeling doorgemaakt en hebben in verschillende fases tot ingrijpende veranderingen in de voordrachtskunst geleid. De vraag is of dit geleid heeft tot geheel andere poëzie en of het belang van het literaire tijdschrift nog bestaat. En welke consequenties hebben de ontwikkelingen in de voordracht voor de teksten?
    Broadly speaking, the development of poetry proceeds from an oral form, possibly accompanied by an instrument, to a written form. The invention of printing and the emergence of institutions such as publishing houses and bookstores gave written poetry a great status. The oral form remained but was limited to being read out or recited from the paper form. In order to bring this to a successful conclusion, rules were developed that the reading poet or performance artist had to comply with. This situation persisted into the 1960s. Presenting poetry on stage evolved after 1945 and led to radical changes in the art of performance in various phases. The question is whether this has led to a completely different type of poetry and whether the importance of the literary magazine still exists. And what are the consequences of these developments for the presentation of the texts themselves?
    Rozwój poezji, w najogólniejszym zarysie, przebiega od formy ustnej, niekiedy z towarzyszeniem instrumentu muzycznego, do pisanej. Wynalezienie druku i pojawienie się takich instytucji, jak wydawnictwa i księgarnie, podniosło prestiż poezji pisanej. Forma ustna wprawdzie pozostała, lecz ograniczała się do odczytywania lub recytowania tekstu pisanego. Aby nie tylko zapobiec atrofii, lecz także podnieść poziom głośnego wykonywania utworów poetyckich opracowano reguły, których musiał przestrzegać czytający poeta lub wykonawca. Sytuacja ta utrzymywała się do lat 60. XX wieku. Prezentowanie poezji na scenie rozwinęło się po 1945 roku i doprowadziło etapami do radykalnych zmian w sztuce głośnego wykonywania utworu poetyckiego. Autor artykułu poszukuje odpowiedzi na pytanie, czy doprowadziło to do powstania zupełnie innej poezji oraz czy pismo literackie jako instytucja zachowało swoje znaczenie. Zastanawia się także nad przemianami w zakresie sposobu prezentacji tekstu poetyckiego.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5 Zeszyt specjalny; 41-58
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies