Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Claims" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Konstytucyjne uwarunkowania zakresu kognicji komornika sądowego po wejściu w życie ustawy z 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019 poz. 1469 ze zm.)
    Constitutional Determinants of the Scope of Cognition of a Court Bailiff after the Entry into Force of the Act of 4 July 2019 Amending the Act – Code of Civil Procedure and Certain other Acts (Dz.U. 2019, item 1469, as amended)
    Autorzy:
    Derlatka, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2197720.pdf
    Data publikacji:
    2023-04-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    komornik sądowy
    wymiar sprawiedliwości
    nowelizacja
    postępowanie cywilne
    przedawnienie roszczeń
    court bailiff
    justice
    amendment
    civil proceedings
    limitation of claims
    Opis:
    The goal of the paper is to present the compliance with the Constitution of the Republic of Poland of the current scope of cognition of a court bailiff in civil proceedings. After the entry into force of the amendment to the Code of Civil Procedure of July 4, 2019, the bailiff is obliged to examine the limitation period for the creditor’s claim. This state of affairs raises important constitutional doubts. The assessment of the title issue would not be possible without taking a stance on the decision of the Constitutional Tribunal of 22.07.2022, P 23/19. The study uses a dogmatic-legal research method.
    Celem niniejszego opracowania jest ocena zgodności z Konstytucją RP aktualnego zakresu kognicji komornika sądowego w postępowaniu cywilnym. Po wejściu w życie nowelizacji Kodeksu postępowania cywilnego z 4 lipca 2019 r. na komornika nałożono obowiązek badania przedawnienia roszczenia wierzyciela. Ten stan rzeczy budzi istotne wątpliwości natury konstytucyjnej. Ocena tytułowego zagadnienia nie byłaby możliwa bez ustosunkowania się do postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z 22 lipca 2022 r., sygn. akt P 23/19. W opracowaniu wykorzystano dogmatyczno-prawną metodę badawczą.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2023, 2(72); 219-230
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W SPRAWIE WYBRANYCH ASPEKTÓW NOWELIZACJI PRZEPISÓW O PRZEDAWNIENIU W KODEKSIE CYWILNYM, ZE SZCZEGÓLNYM UWZGLĘDNIENIEM PRZEDAWNIENIA ROSZCZEŃ PRZECIWKO KONSUMENTOM I ROSZCZEŃ O USUNIĘCIE WADY FIZYCZNEJ RZECZY LUB WYMIANY RZECZY PRZY UMOWIE SPRZEDAŻY
    Regarding to selected aspects of the amendment of the statute of limitation on claims in the civil code with particular emphasis on the limitation of claims against consumers and the claims for removal of a physical defect or exchange of good in a sales contract
    Autorzy:
    Juranek, Alexander Martin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/444094.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    przedawnienie roszczeń
    prawo cywilne
    prawo konsumenckie
    nowelizacja
    przepisy intertemporalne
    limitation of claims
    civil law
    consumer law
    amendment
    intertemporal rules
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest odniesienie się do zmian, jakie w zakresie regulacji terminów przedawnienia w Kodeksie cywilnym wprowadziła ustawa z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie Kodeksu cywilnego. W pierwszej kolejności odniesiono się do omówienia motywów przyświecających polskiemu ustawodawcy przy podjęciu decyzji o zmianie przepisów dotyczących instytucji przedawnienia roszczeń, w szczególności koncentrując się na zasadności przyjętego przez prawodawcę wariantu co do terminu, a także na modyfikacjach, jakie nowelizacja wprowadziła do obrotu konsumenckiego. Po wtóre, odniesiono się do novum wprowadzonego w obszarze przepisów dotyczących rękojmi za wady w zakresie skutków wygaśnięcia uprawnień z tytułu rękojmi za wady fizyczne oraz przedawnienia roszczenia o usunięcie wady lub wymianę rzeczy, uwzględniając przy tym orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Na koniec rozważona zostanie kwestia przepisów intertemporalnych, których celem jest wskazanie właściwego stanu prawnego względem roszczeń odpowiednio sprzed lub po nowelizacji kwietniowej.
    The purpose of this piece is to hereby present articles for change that the act has introduced in regards to range of exipiration regulation deadlines within termination in civil code since change was made on the 13th April, 2018 . Firstly, I will focus on decision- -making about change of regulation, discussions of motives, Polish legislator concerning institutions, expirations and pretensions particularly on legitimacy accepted by legislator of variant for deadline, concentrating as well as on modifications, amendments that have been introduced for the consumer. Secondly, I will focus on regulation for defects in range of resulting expiring entitlement. The title of security for physical defects introduced concerning surety novum and expiration of pretensions about removal of defected or exchanged articles/items acting on behalf and taking into consideration and jurisdiction from the EU Courts of Justice. Finally, I will consider intertemporal problem of regulation. The purpose of this exploit is see which law is more suitable to take action before or after April amendments.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2019, 2, XIX; 293-308
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Normatywne określenie sposobu uwzględniania upływu terminu przedawnienia roszczeń jako wybór motywowany względami polityki społecznej
    Normative Indication the Method of Taking into Account the Expiration of the Period of Limitation of Claims as a Choice motivated by Social Policy Considerations
    Autorzy:
    Kuźmicka-Sulikowska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/531741.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-01
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
    Tematy:
    przedawnienie roszczeń
    polityka społeczna
    sposób uwzględniania upływu terminu przedawnienia
    ochrona konsumenta
    limitation of claims
    social policy
    manner of taking into account the expiration of the limitation period
    consumer protection
    Opis:
    Artykuł ukazuje istotny aspekt cywilnoprawnej instytucji przedawnienia roszczeń dotyczący tego, czy i jeśli tak, to w jaki sposób upływ terminu przedawnienia dochodzonego przed sądem roszczenia jest brany przez ten sąd pod uwagę, przy czym problematyka ta została ujęta w taki sposób, by ukazać zależność pomiędzy motywacją, jaką kieruje się ustawodawca – względami polityki społecznej a dokonanym przez niego wyborem metody uwzględniania upływu terminu przedawnienia. Rozważania rozpoczynają się od zakreślenia obszaru poruszanej tematyki, po czym następuje pokazanie prezentowanych w literaturze prawniczej argumentów mających przemawiać na rzecz każdego z dwóch konkurencyjnych sposobów uwzględniania upływu terminu przedawnienia, to jest z urzędu lub na zarzut tego, przeciwko komu roszczenie przysługuje. Czynione jest to przy wykazaniu powiązań pomiędzy poglądami w tym zakresie a przychylaniem się do koncepcji socjalistycznych albo liberalnych. Na tym tle pokazane zostały przemiany rozwiązań w omawianym zakresie związane z niepożądanymi zjawiskami społecznymi, jakie pojawiły się w praktyce stosowania elektronicznego postępowania egzekucyjnego przewidzianego polskim kodeksem postępowania cywilnego, a także pokazana została konstrukcja silnie motywowana względami społecznymi (przedstawionymi w tekście) wprowadzona ustawą z 13 kwietnia 2018 r. nowelizującą kodeks cywilny, przynosząca istotne przeobrażenia w kwestii sposobu uwzględniania upływu terminu przedawnienia roszczeń, skutkująca powstaniem swoistego dualizmu w tym zakresie w polskim prawie cywilnym. Pokazano przy tym między innymi elastyczność wprowadzonej regulacji (np. zastrzeżenie jako zasady uwzględniania przez sąd z urzędu przedawnienia roszczenia dochodzonego od konsumenta, ale z zastrzeżeniem możliwości odstępstw od tego), a także skonfrontowano założenia wskazane w uzasadnieniu tej ostatniej powołanej ustawy z możliwością ich osiągnięcia dzięki kształtowi wprowadzonych nią przepisów.
    The article presents an important aspect of the civil law limitation period of claims, namely whether – and if so, how – the expiration of the limitation period for a claim brought before a court is taken into consideration by the court. This issue is presented in such a way as to show the relationship between the motivation which the legislator is guided by – social policy considerations – and its choice of the method of taking into account the expiration of the limitation period. The reflections start with a presentation of the subject matter, followed by an indication of the arguments presented in legal literature in support of each of the two competing ways of taking into account the expiration of the limitation period, that is, ex officio or only when the person against whom the claim is due raises an objection. This is done while demonstrating the connections between views in this area and the acceptance of socialist or liberal concepts. Against this background, there are shown changes in solutions in the discussed area related to unwanted social phenomena that appeared in the practice of the use of electronic enforcement procedure provided for by the Polish Code of Civil Procedure. The author also describes the construction, which is strongly motivated by social considerations (presented in the text), introduced by the Act of 13 April 2018 amending the Civil Code, which brings significant changes in the manner of taking into account the expiration of the period of limitation of claims, with the resulting particular dualism in this area of Polish civil law. Among other things, the text discusses the flexibility of the introduced regulation (e.g. stipulating as a rule for the court to take into account the expiration of limitation of claim claimed from the consumers, but with a possibility of departing from the rule). Furthermore, the assumptions indicated in the justification for the aforementioned Act are confronted with the possibility of achieving the desired state thanks to the wording of the provisions introduced by said Act.
    Źródło:
    Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2018, 3(18); 10-23
    2082-3304
    Pojawia się w:
    Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Możliwość modyfikacji terminów przedawnienia roszczeń na przykładzie umowy o dzieło
    Possibility of modifying limitation periods for claims on the example of contract for specific work
    Возможность изменения сроков исковой давности требований на примере договора подряда
    Можливість зміни строків позовної давності на прикладі договору підряду
    Autorzy:
    Sowul, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33518407.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    позовна давність
    договір підряду
    строк погашення вимог
    строки позовної давності
    исковая давность
    договор подряда
    сроки погашения требований
    сроки исковой давности
    przedawnienie roszczeń
    umowa o dzieło
    wymagalność roszczeń
    terminy przedawnienia
    statute of limitations for claim
    contract for specific work
    maturity of claims
    limitation periods
    Opis:
    Przedawnienie roszczeń jest istotną instytucją prawa cywilnego. Ma ono miejsce wtedy, gdy po upływie określonego przez ustawodawcę terminu nie można skutecznie dochodzić roszczenia na drodze sądowej. Przepisy regulujące tę materię są bezwzględnie obowiązujące, co dotyczy również zakazu możliwości modyfikacji terminów przedawnienia. Niemniej wśród przedstawicieli doktryny pojawiają się głosy, iż wyjątkiem od tej reguły jest umowa o dzieło. Chodzi o sytuację, w której przewidziany przez strony termin zapłaty przypada po upływie dwuletniego terminu przedawnienia liczonego od dnia oddania dzieła. Z uwagi na pojawiające się w tej materii wątpliwości, przedmiotem niniejszego artykułu będzie zbadanie możliwości modyfikacji terminów przedawnienia na przykładzie umowy o dzieło. Stąd celem jest próba odpowiedzi na pytanie, czy taka zmiana jest faktycznie możliwa, a jeżeli tak, to w jakich przypadkach. Posłużono się metodą badań niereaktywnych, tj. analizą aktów prawnych, literatury przedmiotu oraz orzecznictwa. Autor stawia hipotezę, że modyfikacja terminu przedawnienia jest możliwa tylko wtedy, gdy przepis szczególny przewiduje taką możliwość. Jedyny wyjątek od zasady został przewidziany w Kodeksie morskim. Regulacje prawne dotyczące instytucji przedawnienia mają bowiem charakter norm ius cogens, a Kodeks cywilny wprost wskazuje, że terminy przedawnienia nie mogą być skracane ani przedłużane przez czynność prawną.
    Позовна давність є важливим інститутом цивільного права. Вона настає тоді, коли після спливу встановленого законодавцем строку позовна давність не може бути ефективно застосована в суді. Положення, що регулюють це питання, є імперативними, що стосується і заборони на можливість зміни строків позовної давності. Проте серед представників доктрини існують думки, що договір підряду є винятком з цього правила. Йдеться про ситуацію, коли обумовлений сторонами строк оплати припадає на період після спливу дворічного строку позовної давності, який обчислюється з дня передання роботи. У зв'язку із сумнівами, що виникають у цьому питанні, предметом цієї статті буде розгляд можливості зміни строків позовної давності на прикладі договору підряду на виконання певної роботи. Таким чином, метою є спроба відповісти на питання, чи можлива така зміна, і якщо так, то в яких випадках. Було використано нереактивний метод дослідження, тобто аналіз нормативно-правових актів, літератури на цю тему та судової практики. Автор висуває гіпотезу, що зміна перебігу позовної давності можлива лише у випадку, якщо конкретна норма передбачає таку можливість. Єдиний виняток з цього правила передбачений у Морському кодексі. Це пов'язано з тим, що правові норми, які стосуються інституту позовної давності, мають характер норм ius cogens, а Цивільний кодекс прямо вказує на те, що позовна давність не може бути скорочена або продовжена юридичною дією.
    Исковая давность является важным институтом гражданского права. Она возникает, когда по истечении установленного законодателем срока иск не может быть эффективно предъявлен в суд. Положения, регулирующие этот вопрос, являются императивными, что относится и к запрету на возможность изменения сроков исковой давности. Тем не менее, среди представителей доктрины существует мнение, что договор подряда является исключением из этого правила. Речь идет о ситуации, когда оговоренная сторонами дата оплаты наступает после истечения двухлетнего срока исковой давности, исчисляемого со дня сдачи работы. В связи с сомнениями, возникающими в этом вопросе, предметом данной статьи будет рассмотрение возможности изменения сроков исковой давности на примере договора подряда на выполнение конкретных работ. Таким образом, целью является попытка ответить на вопрос, действительно ли такое изменение возможно, и если да, то в каких случаях. В статье был использован нереактивный метод исследования, то есть анализ нормативно-правовых актов, литературы по теме и судебной практики. Автор выдвигает гипотезу, что изменение срока исковой давности возможно только в том случае, если такая возможность предусмотрена конкретным положением. Единственное исключение из этого правила предусмотрено в Морском кодексе. Это объясняется тем, что правовые нормы, касающиеся института исковой давности, имеют характер норм ius cogens, а Гражданский кодекс прямо указывает, что сроки исковой давности не могут быть сокращены или продлены в результате совершения судебного действия.
    The statute of limitations for claims is an important institution of civil law. It occurs when, after the expiry of a time limit set by the legislator, a claim cannot be effectively pursued in court. The rules governing this matter are mandatory, which also includes banning the possibility of modifying limitation periods. However, according to some representatives of the doctrine an exception to this rule is contract for specific work. This concerns situation where the payment deadline stipulated by the parties falls after the expiry of the two-year limitation period calculated from the date of delivery of the work. Given the doubts that arise in this matter, the subject of this article will be to examine the possibility of modifying the limitation periods on the example of contract for specific work. Hence, the aim is to try to answer the question of whether such a change is actually possible and, if so, in which cases. A non-reactive research method was used, i.e. analysis of legal acts, literature and case law. The author hypothesises that a modification of the limitation period is only possible if a special regulation provides for this. The only exception to the rule is provided for in the Maritime Code. This is because the legal regulations concerning the institution of the statute of limitations are ius cogens norms, and the Civil Code explicitly indicates that limitation periods cannot be shortened or extended by a legal action.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2024, 1; 177-192
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Regulations with respect to civil turnover in the act on the restitution of polish heritage assets and their application to museums’ operation
    Regulacje dotyczące obrotu cywilnoprawnego w ustawie o restytucji narodowych dóbr kultury i ich zastosowanie w działalności muzealnej
    Autorzy:
    Barbasiewicz, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1932750.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-09
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Act on the Restitution of Poland’s National Heritage Assets
    national heritage assets
    public collections
    public museums
    private museums
    Church museums
    form of acts in law
    accession
    de-accession
    deposit contract
    rental contract
    acquisition from an unauthorised person
    prescription
    limitation of claims
    Ustawa o restytucji narodowych dóbr kultury
    narodowe dobro kultury
    zbiory publiczne
    muzea publiczne
    muzea prywatne
    muzea kościelne
    forma czynności prawnych
    akcesja
    deakcesja
    umowa depozytu
    umowa wypożyczenia
    nabycie od nieuprawnionego
    zasiedzenie
    przedawnienie roszczeń
    Opis:
    It is the legal regulations related to civil turnover specified in the Act of 25 May 2017 on the Restitution of Polish Heritage Assets (consolidated text, Journal of Laws 2019, Item 1591) in the context of the activity of museums and other institutions running a museum activity that is the topic of the paper. They speak of legal activities including ownership transfer or charge on Poland’s heritage assets pertaining to public collections, or the ban on acquiring assets from a person unauthorized to dispose of them or manage them by prescription, as well as of the non-limitation of claims for their release. The Author analyses the central concept of the quoted Act: that of the national heritage assets of the Polish Republic pertaining to public collections, while discussing in detail both criteria that are related to it: subject- and ownership-related ones. He points to the fact that the definition of public collections it contains is extremely broad, covering not only public collections in the colloquial meaning of the term, but also the collections of the majority of private museums, as well as non-museum collections of private entities and persons, as long as they have applied public financing. In the further part of the paper, the civil-law regulations specified in the Act are discussed, with special emphasis on the requested form of the legal actions including the transfer of ownership or burden (in writing with a certified date) suggesting that this can apply also to deposit or lending contracts. He also discusses the praxis and judicature with respect to the in writing with a certified date pointing to the possible lack of the awareness of the contract parties that the object of the contract pertains to a public collection in compliance with the provisions of the Act, and that the special contract format should be kept. In this context the Author presents some practical solutions allowing to avoid certain negative consequences. In the conclusion it is emphasized that the regulation contains certain concepts which might inspire essential interpretative doubts having impact on the application of the discussed regulations.
    Tematem artykułu jest omówienie, w kontekście działalności muzeów i innych instytucji prowadzących działalność muzealną, regulacji dotyczących obrotu cywilnoprawnego zawartych w Ustawie z dnia 25 maja 2017 r. o restytucji narodowych dóbr kultury (tekst jednolity Dz.U. 2019 poz. 1591.). Dotyczą one formy czynności prawnych obejmujących przeniesienie własności lub obciążenie narodowych dóbr kultury RP należących do zbiorów publicznych, zakazu nabycia ich własności od osoby nieuprawnionej do rozporządzania oraz przez zasiedzenie, a także nieprzedawnienia roszczeń o ich wydanie. Autor analizuje centralne pojęcie przywołanej ustawy – to jest pojęcie narodowego dobra kultury RP należącego do zbiorów publicznych – omawiając szczegółowo oba dotyczące go kryteria: podmiotowe i własnościowe. Wskazuje, że definicja zbiorów publicznych zawarta w ustawie jest bardzo szeroka – obejmuje nie tylko zbiory publiczne w znaczeniu potocznym, ale również zbiory większości muzeów prywatnych, a także niemuzealne kolekcje podmiotów i osób prywatnych, jeśli korzystały ze środków publicznych. Następnie autor omawia zawarte w ustawie regulacje cywilnoprawne, szczególną uwagę poświęcając wymaganej formie czynności prawnych obejmujących przeniesienie własności lub obciążenie (forma pisemna z datą pewną) wskazując, że może ona dotyczyć także umów depozytu oraz umów dotyczących wypożyczenia. Omawia także praktykę oraz orzecznictwo dotyczące formy pisemnej z datą pewną, wskazując na możliwy brak świadomości stron umowy, że przedmiot umowy należy do zbiorów publicznych w rozumieniu ustawy, i że winna być zachowana szczególna forma umowy. W tym kontekście autor przedstawia praktyczne rozwiązania pozwalające uniknąć negatywnych konsekwencji. W konkluzji autor podkreśla, że regulacja zawiera pojęcia budzące istotne wątpliwości interpretacyjne wpływające na stosowanie omawianych przepisów.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 198-207
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies