Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Prophetism" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Piotr Jaworski, Tożsamość proroka w świetle Jr 23,9-40. Studium egzegetyczno-teologiczne (Studia Biblica Lublinensia 15; Lublin: Wydawnictwo KUL 2016)
    Autorzy:
    Popko, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053325.pdf
    Data publikacji:
    2017-04-19
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Jeremiasz
    prorok
    profetyzm
    Jeremiah
    prophet
    prophetism
    Jer 23
    9-40
    Opis:
    Book Review: Ks. Piotr Jaworski, Tożsamość proroka w świetle Jr 23,9-40. Studium egzegetyczno-teologiczne (Studia Biblica Lublinensia 15; Lublin: Wydawnictwo KUL 2016). Ss. 266. PLN 27,90. ISBN 978-83-8061-225-9.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2017, 7, 2; 287-290
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dlaczego Słowacki „pisał Mickiewiczem”? O genezyjskim przesłaniu fragmentu epickiego [„Konrad Wallenrod”]
    Why Was Słowacki “Writing after Mickiewicz”? About a Genesian Message of the Epic Fragment [“Konrad Wallenrod”] [“Konrad Wallenrod”]
    Autorzy:
    Krysowski, Olaf
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2014032.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    profetyzm
    wizja
    duch
    wajdelota
    rycerz
    Wallenrod
    Litwa
    prophetism
    vision
    spirit
    bard
    knight
    Lithuania
    Opis:
    Słowacki, parafrazując Konrada Wallenroda, nie polemizował z tym utworem, lecz odkrywał i tłumaczył genezyjski sens zawartego w nim przekazu. Trudno to nazwać „pisaniem Mickiewicza”, jak określiła osobliwą praktykę twórczą poety Alina Witkowska. Można mówić raczej o „pisaniu Mickiewiczem” − tworzeniu narracji genezyjskiej treścią i stylem jego dzieł. W drugiej połowie lat czterdziestych autor Dziadów, Konrada Wallenroda i Pana Tadeusza przestał interesować Słowackiego jako jednostka wyróżniająca się określonym światopoglądem, wyobraźnią, talentem. Stał się dla niego jednym z głosów − doniosłych, homeryckich − za pośrednictwem których przemawia „duch świata”, duch dziejów. Nie tylko jednak „Mickiewiczem” pisał poeta opowieść genezyjską, lecz także utworami własnymi. Pisał ją również dziełami innych mistrzów: Homera, Dantego, Ariosta, Szekspira, Calderona i in., w których dostrzegał oznaki profetyzmu. W epickim urywku [Konrad Wallenrod] wspólna, zbiorowa wizja wajdelotów, tj. obraz napowietrznych rycerzy − zwiastunów przełomowych zdarzeń mających w przyszłości rozegrać się na Litwie − dowodzi, że pieśń jako objawienie tajników działania Boga czy duchów w historii nie jest własnością jednego śpiewaka, że odczytywanie i tłumaczenie prawd objawionych jest zadaniem kolektywnym.
    In his epic paraphrase of Konrad Wallenrod [Konrad Wallenrod], Słowacki did not polemise with Mickiewicz’s poem. He rather discovered and explained the genesian sense of its content. It’s hard to call this “rewriting Mickiewicz”, as it has been described by Alina Witkowska. One can rather interpret it as creating a genesian narrative using the content and style of Mickiewicz’s works. In the second half of the 1840s, the author of Dziady [Forefathers’ Eve], Konrad Wallenrod [Konrad Wallenrod], and Pan Tadeusz [Sir Thaddeus] stopped interesting Słowacki as an individual of extraordinary worldview, imagination, and talent. He became instead one of many significant, homeric voices of the “spirit of the world”, spirit of the history. However, in his genesian narrative Słowacki used not only Mickiewicz’s texts, but also those of his own. Moreover, he used works of other masters in whom he recognised signs of prophetism: Homer, Dante, Ariosto, Shakespeare, Calderon, etc. In the epic fragment [Konrad Wallenrod] [Konrad Wallenrod], he presented a collective vision of Lithuanian bards – midair knights, who foretell ground-breaking events that were to happen in Lithuania. This vision is an evidence that the prophetic song, as a revelation of secrets of God or the spirit of history, does not belong to only one singer. On the contrary, reading and explaining the revealed truths is a collective task.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 123-136
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prorocki autorytet Papieża Franciszka
    The Prophetic Authority of Pope Francis
    Autorzy:
    Mrozek, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/448614.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    autorytet
    profetyzm
    prorok
    świat
    papież Franciszek
    kościół
    authority
    prophetism
    prophet
    world
    Pope Francis
    church
    Opis:
    Autorytet papieski to zagadnienie znane od blisko dwóch tysiącleci. Ile jednak w tym autorytecie jest elementu określanego jako prorocki? Zagadnienie profetyzmu w Kościele – ekklesii – zostało podjęte w dość znaczący sposób podczas Soboru Watykańskiego II. Była to przede wszystkim odpowiedź na problemy, jakie pojawiły się w relacjach mię- dzy ekklesią a światem. Te relacje zaczęły podlegać zasadniczym zmia- nom przynajmniej od końca wieków średnich, a zostały niemal zerwane w okresie oświecenia. Papieski autorytet o charakterze prorockim należy interpretować właśnie w takim kontekście eklezjologicznym, bowiem profetyczność chrześcijaństwa leży u podstaw wspólnoty, jaką jest Kościół. Autorytet prorocki papieża Franciszka opiera się właśnie na tej profetyczności Kościoła. Terminologia opisu autorytetu prorockiego papieża ma swoje źródła w profetyzmie biblijnym. Jej podstawy tkwią w Chrystusowej potrójnej misji, z której jedna jest określana jako prorocka. Ten prorocki aspekt misji jest ściśle związany z nauczaniem, z Nauczycielskim Urzę- dem, który ma swoją bazę w misji prorockiej. Zatem nauczycielski autorytet papieża wynika również z jego uczestnictwa w misji proroc- kiej Chrystusa. Prorocki autorytet papieża to element realizacji zadań ekklesii posłanej w świat z misją. Oznacza odkrywanie problemów tego świata, a przede wszystkim wskazywanie propozycji ich rozwiązań. Wobec świata, który jest równocześnie dany i tworzony, postać papieża, a dzisiaj papieża Franciszka, wyraża autorytet na wzór biblijnego pro- roka odkrywającego wyzwania, upominającego, ale równocześnie dają- cego nadzieję wynikającą z realizacji basilei czyli Królestwa.
    The topic of the Pope’s authority has been known for nearly two millennia. To what extent, however, does this authority rely on a prophetic element? The question of prophecy in the Church – ekklesia – was tackled at the Second Vatican Council. This was primarily a response to the problems that had arisen in the relations between ekklesia and the world. These relations began to change from at least the end of the Middle Ages, and were almost lost during the Enlightenment. Papal authority of a prophetic character can be interpreted precisely in such ecclesiological context because the prophetic nature of Christianity is at the foundation of the community as the Church. The prophetic authority of Pope Francis is based precisely on this prophetism of the Church. The terminology of the description of the prophetic authority of the Pope has its origins in biblical prophecy. Its basis is in a tripartite Christian mission, one of which is referred to as prophetic. This prophetic aspect of the mission is closely related to teaching and the Teacher Office which bases in the prophetic mission discussed. Thus the teaching authority of the Pope is also apparent from his participation in the prophetic mission of Christ. The papal authority of the Pope is an element of the fulfillment of the tasks of the ekklesia sent to the world with a mission. It means discovering the problems of this world and, above all, providing their solutions. In view of a world which is simultaneously given and created, the figure of the Pope, and today Pope Francis, expresses the authority of the biblical prophet, discovering the challenges, expressing admonitions, but at the same time giving hope resulting from the realization of the basilea or the Kingdom.
    Źródło:
    Studia Paedagogica Ignatiana; 2017, 20, 5; 33-49
    2450-5358
    2450-5366
    Pojawia się w:
    Studia Paedagogica Ignatiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Duch Pana JHWH nade mną”. Tożsamość proroka w Iz 61,1-3
    “The Spirit of the Lord JHWH is upon me”. The Identity of the Prophet in Is 61:1-3
    Autorzy:
    Pudełko, Jolanta Judyta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2142953.pdf
    Data publikacji:
    2022-10-06
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    teologia biblijna
    Księga Izajasza
    profetyzm
    Sługa Pański
    Biblical Theology
    The Book of Isaiah
    Prophetism
    The Servant of the Lord
    Opis:
    The historical-literary analysis of the Book of Isaiah suggests that Isaiah 61 is the oldest chapter of the last part of the Book of Isaiah, known as Trito-Isaiah (56-66). There are messages from the Babylonian exile that portray the post-exile Jewish community. There is disappointment and at the same time anticipation of the realization of earlier prophecies of restoration. In Isa 61: 1-3 there is a confession of a mysterious figure sent by God. The hero, anointed with the Spirit of the Lord, heralds a radical renewal of Israel. The exegetical analysis of the prophet’s individual tasks allows him to be identified with various heroes of the biblical story (David, the Messiah, the Servant of the Lord). At the same time, these activities were most often attributed to God Himself. The eschatological renewal of Israel, which God will accomplish, will also extend to other nations.  
    Źródło:
    Warszawskie Studia Teologiczne; 2022, 35, 1; 20-35
    0209-3782
    2719-7530
    Pojawia się w:
    Warszawskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Głos Kasandry. Prognostyczne wizje wojny ("Przyszła wojna" Władysława Sikorskiego i "Dwa końce świata" Antoniego Słonimskiego)
    Cassandra’s voice. A prognostic vision of the war between journalism and literature ("The Future War" by Władysław Sikorski and "Two Ends of the World" by Antoni Słonimski in the context of forecasts of the 1930s)
    Autorzy:
    Grigorova, Margreta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40615053.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    prognostyka
    profetyzm
    motyw niewysłuchanej Kasandry
    futurologia
    Władysław Sikorski
    Antoni Słonimski
    Jerzy Stempowski
    Czesław Miłosz
    prognostics
    prophetism
    motif of the unheard Cassandra
    futurology
    Opis:
    The article formulates predictions as a rational variant of prophetism in the literature and journalism of the interwar period. The motif of the unheard Cassandra is a metaphor for the impossibility of warnings and predictions of impending war to intervene in the course of history to avert future catastrophe. This motif was derived from the essays of Czeslaw Milosz and Jerzy Stempowski and applied to the understanding of prognostication in the 1930s. The projected visions of the war in the historical‑political books of Bocheński, Studnicki, Cat Mackiewicz were discussed. A parallel reading of The Future War by Sikorski and The Two Ends of the World by Słonimski was made in the context of his anti‑fascist and anti‑totalitarian journalism.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2023, 23; 183-201
    2081-1853
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Profetyczna funkcja Kościoła w społeczeństwie pluralistycznym
    The prophetic role of the Church in a pluralistic society
    Autorzy:
    Demski, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2148036.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    profetyzm
    katolicka nauka społeczna
    pluralizm
    człowiek
    życie społeczne
    zbawienie
    prawda
    antropologia chrześcijańska
    prophetism
    catholic social studies
    pluralism
    human
    social life
    salvation
    the truth
    Christian anthropology
    Opis:
    Kościół na przestrzeni dziejów koegzystował z wieloma formami organizacji życia gospodarczego oraz społecznego. Dokonywał on oceny każdego z tych systemów według zasad moralnych i etycznych. W ten sposób spełniał swoją profetyczną funkcję w świecie współczesnym, w której ramach poczytuje on sobie za obowiązek krytyczne spojrzenie na istniejące i proponowane modele życia społecznego. Taka krytyka nie może być spostrzegana jako mieszanie się Kościoła w sprawy społeczne. Ukazanie błędów istniejących w danym systemie życia społecznego ma przede wszystkim na celu jeszcze mocniejsze podkreślenie fundamentalnych zasad, na jakich powinno opierać się życie społeczne. Zapewne zawsze będą istniały pewne braki i błędy w konkretnych systemach społecznych, co wiąże się z prawdą o tym, że te systemy i struktury tworzy człowiek naznaczony rozdarciem, a więc zdolny do grzechu. W tym świetle profetyczna i krytyczna funkcja Kościoła będzie zawsze potrzebna.
    Over the centuries the Church has co-existed with numerous forms of organisation of economic and social life. The Church has made the assessment of each of the systems in accordance with the moral and ethical rules. In this way it performed its prophetic function in the modern world, within the range of which it assumes its responsibility for critical look at the existing and proposed models of social life. Such criticism cannot be treated as interference of the Church into social matters. Pointing at mistakes occurring in a given system of social life aims at putting stronger emphasis on the principal rules which the social life should be based on. Certainly, there will always be some deficiencies and mistakes in particular social systems, which is connected with the fact that the systems and structures are created by a human affected by inner conflicts and, as a result, able to commit a sin. Thus, in view of the above, the prophetic role of the Church will always be necessary.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2019, 20; 417-433
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Liturgy and Morality. Constitution on the Sacred Liturgy Sacrosanctum Concilium in the Context of Moral Theology
    Liturgia i moralność. Próba teologiczno-moralnej lektury Konstytucji o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium
    Autorzy:
    Mielec, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/671925.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Teologiczne
    Tematy:
    Sobór Watykanski II
    Sacrosantum Concilium
    Gaudium et spes
    korelacja liturgii i moralności
    dramat
    przymierze
    profetyzm
    napięcie eschatologiczne
    czynne uczestnictwo
    ofiara
    naśladowanie
    nawrócenie
    uświęcenie
    cnoty teologalne i moralne
    katabasis
    Second Vatican Council
    co-relation between liturgy and morality
    drama
    covenant
    prophetism
    eschatological tension
    active participation
    sacrifice
    imitation
    conversion
    moral and theological virtues
    Opis:
    50. rocznica uchwalenia Konstytucji o liturgii świętej zachęca do teologiczno-moralnej interpretacji tego dokumentu Vaticanum II. Jej owocem jest stwierdzenie istniejącej w historii zbawienia korelacji pomiędzy liturgią i moralnością. Objawienie Starego Testamentu odsłania koniunkcję kultu i moralności, a próby jej rozerwania w historii Narodu Wybranego spotykają się z ostrym sprzeciwem proroków. Krytyka ta zawiera jednak zapowiedź nowej przyszłości, w której Bóg usunie podział między kultem a moralnością. Nowy Testament przedstawia realizację tej obietnicy w wydarzeniu Jezusa Chrystusa. Jego zbawcze dzieło ustanawia chrześcijańską liturgię, w której człowiek uczestniczy jako istota duchowo-cielesna. Zbawienie aktualizowane w liturgii uświęca przez łaskę, która może być przyjęta jako miłość Boga respektująca wolne działanie człowieka. Zbawienie uobecniane w liturgii Kościoła jest bowiem relacją, współdziałaniem Boga i człowieka, łaski i wolności. Sacrosantum Concilium wyraża tę objawioną prawdę, podkreślając obiektywny i subiektywny wymiar liturgii jako dzieła Chrystusa, w którym chrześcijanin czynnie, świadomie i owocnie uczestniczy (participatio actuosa). Jest to przede wszystkim udział duchowy, zatem również moralny. Tylko wtedy możliwy jest zewnętrzny wymiar liturgii, w którym zawierają się szczegółowe formy, postawy, gesty i różnego rodzaju działania uczestnika świętej liturgii. Oznacza to, że liturgiczna participatio actuosa wymaga moralnego działania poprzez konkretne naśladowanie Chrystusa, prowadzące do nawrócenia. Wówczas „wiara działa przez miłość” (por. Ga 5, 6). W ten sposób dochodzimy do pojęcia ofiary, która w przypadku człowieka polega na jego całościowej przemianie. Grzeszny człowiek obdarowany miłością Trójjedynego Boga może na nią odpowiedzieć własną, stopniowo dojrzewającą miłością. Proces ten konstytuuje dramat Boga i człowieka, czyli napięcie pomiędzy łaską i wolnością, któremu odpowiada właśnie korelacja liturgii i moralności. Co więcej, zależność ta pozwala na autentyczne doświadczenie liturgii i moralności, chroniąc je przed redukcją do rytualizmu i moralizmu.
    The fiftieth anniversary of the promulgation of the Constitution on the Sacred Liturgy of Vaticanum II encourages attempts of its interpretation in the context of moral theology. It leads to the conclusion that there is a co-relation between liturgy and morality in the history of salvation. The Revelation of the Old Testament reveals the conjunction between worship and morality. Attempts to separate the two in the history of the Chosen People raise objections of prophets. Their criticism, however, comes together with the announcement of the future in which God will reveal the divisions between worship and morality. The New Testament shows the fulfilment of this promise in Jesus Christ. His salvific work establishes the Christian liturgy, in which man participates as a physical, as well as a spiritual being. The salvation, made present in the liturgy of the Church, is a relation, the co-operation of God and man, grace and freedom. Sacrosantum Concilium presents this revealed truth, emphasising the objective and subjective dimensions of liturgy as the work of Christ, in which a Christian participates actively, freely and consciously (participatio actuosa). The participation is mostly spiritual, therefore moral at the same time. Only than can the external elements of liturgy take place, including its detailed forms, gestures, attitudes and behaviours of the sacred liturgy participants. It means that the liturgical participatio actuosa requires moral works through imitation of Christ leading to conversion. That is when “faith works through love” (cf. Gal 5 : 6). It leads us to the notion of sacrifice, which, as far as man is concerned, requires a total change. Sinful man presented with the love of the Triune God may respond to it with his own, gradually maturing love. The process constitutes the drama of God and man, which is the tension between grace and freedom, which is then represented by the co-relation between liturgy and morality. What is more, this particular co-relation makes an authentic experience of liturgy possible, protecting it from being reduced to sheer moralism and ritualism.
    Źródło:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2013, 66, 3
    2391-8497
    0209-0872
    Pojawia się w:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies