Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "naruszenie prawa" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Wyrok w sprawie Volkswagen (C-343/19) – czy to już forum actoris?
    Autorzy:
    Dąbroś, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2206931.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-06
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    private enforcement
    naruszenie prawa konkurencji
    odszkodowanie
    jurysdykcja
    miejsce wyrządzenia szkody
    Volkswagen
    Opis:
    Na przestrzeni lat kwestią bardzo często rozstrzyganą przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest prawidłowa wykładnia art. 7 pkt 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z 12.12.2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych, a także jego wcześniejszych odpowiedników. Zwłaszcza pojęcie „miejsca wyrządzenia szkody” budzi rozliczne wątpliwości natury interpretacyjnej. Szczególnego wymiaru nabiera ta kwestia w ramach private enforcement of competition law – szkody z tytułu naruszenia prawa konkurencji mogą być bowiem wyrządzone, działaniem jednego sprawcy, różnym podmiotom w różnych miejscach. Wyrok TSUE w sprawie C-343/19 Volskwagen z dnia 9 lipca 2020 r. stanowi kolejną już odsłonę zmagań interpretacyjnych orzecznictwa unijnego z wymienionym wyżej przepisem i kolejną próbę dostosowania jego, dość lakonicznego, brzmienia do rozmaitych i skomplikowanych stanów faktycznych. Powstaje jednak pytanie, czy dokonana w ramach wymienionego wyżej wyroku wykładnia nie preferuje zanadto powodów-poszkodowanych i czy aby nie podąża w kierunku przyjęcia zasady forum actoris (właściwości sądu miejsca zamieszkania lub siedziby powoda) w ramach powództw z tytułu naruszenia prawa konkurencji.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2021, 10, 4; 83-96
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sąd jako gwarant ochrony praw stron postępowania dotyczącego naruszenia prawa konkurencji – obserwacje na tle wybranych postępowań w toku
    Autorzy:
    Trepka, Marcin
    Buczkowska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2216163.pdf
    Data publikacji:
    2022-04-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    naruszenie prawa konkurencji
    uchylenie decyzji Prezesa Urzędu
    rozstrzygnięcie SOKiK
    private enforcement
    Opis:
    Celem artykułu jest przedstawienie stale kształtującej się roli SOKiK w postępowaniu odwoławczym od decyzji Prezesa Urzędu oraz wyzwań, które stoją przed SOKiK w związku z dynamicznym rozwojem prawa konkurencji Unii Europejskiej oraz w konsekwencji – prawa krajowego. Autorzy dokonują tego przedstawienia na tle niedawno wydanych jednej decyzji Prezesa Urzędu oraz dwóch rozstrzygnięć sądowych. W przywołanej decyzji Prezesa Urzędu koncepcja single economic unit wykorzystana została po raz pierwszy jako narzędzie egzekwowania przestrzegania prawa konkurencji. Pierwsze ze wspomnianych postępowań dotyczy wyznaczenia granicy, do której przeprowadzenie przez SOKiK pełnego postępowania dowodowego winno prowadzić do uchylenia decyzji Prezesa Urzędu, nie zaś wydania rozstrzygnięcia o charakterze reformatoryjnym. Drugie z nich dotyczy natomiast dopuszczalności wstąpienia do postępowania odwoławczego od decyzji Prezesa Urzędu przez podmiot, który nosi się z zamiarem wszczęcia postępowania prywatnoprawnego dotyczącego tego samego naruszenia prawa konkurencji, co naruszenie ustalone w spornej decyzji ww. organu. Opierając się na przedstawionych rozstrzygnięciach autorzy uzasadniają tezę o rosnącej roli SOKiK w zapewnieniu spójności stosowania prawa konkurencji, rosnących oczekiwaniach wobec SOKiK oraz znaczeniu uważnego i wyważonego podejścia SOKiK do przedstawionych zagadnień prawnych dla ochrony interesów stron postępowania dotyczącego naruszenia prawa konkurencji.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2022, 11, 3; 39-53
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Omówienie sprawozdania Komisji Europejskiej sporządzonego dla Parlamentu Europejskiego i Rady w przedmiocie stanu wdrożenia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/104/UE z dnia 26 listopada 2014 r. w sprawie niektórych przepisów regulujących dochodzenie roszczeń odszkodowawczych z tytułu naruszenia prawa konkurencji państw członkowskich i Unii Europejskiej
    Autorzy:
    Możdżeń-Sypniewska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2206930.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-06
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    sprawozdanie Komisji
    dyrektywa 2014/104/UE
    private enforcement
    naruszenie prawa konkurencji
    Opis:
    Artykuł stanowi omówienie sprawozdania Komisji Europejskiej sporządzonego dla Parlamentu Europejskiego i Rady w przedmiocie stanu wdrożenia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/104/UE z dnia 26 listopada 2014 r. w sprawie niektórych przepisów regulujących dochodzenie roszczeń odszkodowawczych z tytułu naruszenia prawa konkurencji państw członkowskich i Unii Europejskiej, objęte przepisami prawa krajowego. Sprawozdanie to przedstawia: instrumenty dyrektywy służące ułatwieniu dochodzenia roszczeń z tytułu naruszenia prawa konkurencji, rozwiązania przyjęte przez państwa członkowskie przy ich implementacji, działania podjęte przez Komisję w celu zapewnienia skuteczności dyrektywy oraz kluczowe orzeczenia TSUE w dziedzinie private enforcement.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2021, 10, 4; 73-82
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przedawnienie roszczeń odszkodowawczych z tytułu szkody wyrządzonej naruszeniem krajowego i unijnego prawa konkurencji
    Autorzy:
    Mackiewicz, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2206929.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    private enforcement
    przedawnienie
    efektywność/skuteczność prawa Unii Europejskiej
    odpowiedzialność odszkodowawcza
    czyn ciągły
    naruszenie prawa konkurencji
    Opis:
    Celem wprowadzenia ustawy z dnia 21 kwietnia 2017 r. o roszczeniach o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji1 (ustawa o roszczeniach) było umożliwienie przedsiębiorcom skutecznego dochodzenia roszczeń odszkodowawczych od sprawców naruszenia prawa konkurencji. Przedawnienie tego typu roszczeń deliktowych uregulowano w sposób kompleksowy, zabezpieczający interesy poszkodowanych w art. 9 ustawy o roszczeniach. Wydłużony do 5 lat termin przedawnienia, wraz z korzystnymi dla poszkodowanych warunkami rozpoczęcia jego biegu i zawieszenia, dotyczy jednak tylko roszczeń o naprawienie szkody wywodzonych z naruszenia prawa konkurencji, które powstało po jej wejściu w życie (27 czerwca 2017 r.). W przypadku roszczeń wywodzonych z naruszenia prawa konkurencji, które nastąpiło przed wejściem w życie ustawy o roszczeniach, zastosowanie ma reguła przejściowa i krótszy – 3-letni termin przedawnienia. Wnikliwa lektura reguły przejściowej na tle stanów faktycznych spraw, w których szkoda wywodzona jest z naruszenia prawa konkurencji, ujawnia istotne problemy co do wykładni przesłanek początku biegu terminu przedawnienia. Naruszenie prawa konkurencji nie stanowi „typowego deliktu”. Zwykle mamy do czynienia z czynem ciągłym, którego skutki są rozciągnięte w czasie. Poziom skomplikowania relacji handlowych między uczestnikami zakazanych zachowań, potajemny charakter takich czynów i wynikające z tego trudności w identyfikacji bezpośrednich sprawców szkody oraz pozyskania materiału dowodowego, sprawiają, że wykładnia przesłanek warunkujących początek biegu przedawnienia oparta o wąskie ich rozumienie na gruncie prawa krajowego, uniemożliwia, a co najmniej poważnie utrudnia dochodzenie tego typu roszczeń. Niniejsze opracowanie ma na celu przedstawienie wątpliwości interpretacyjnych, ale i możliwości takiej wykładni przesłanek początku biegu terminu przedawnienia, która będzie zgodna z zasadą skuteczności i równoważności prawa unijnego. Nadto, w przypadku roszczeń opartych o naruszenie wyłącznie krajowego prawa konkurencji, proponowana wykładnia stanowić będzie zachętę do faktycznego korzystania z instytucji private enforcement, przy jednoczesnym zachowaniu podstawowej funkcji instytucji przedawnienia – pewności prawa (stabilizacji porządku prawnego).
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2021, 10, 4; 57-72
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odpowiedzialność odszkodowawcza za szkody antymonopolowe wyrządzone przez spółki powiązane – rozwój koncepcji jednolitego organizmu gospodarczego Glosa do wyroku TSUE z 6 października 2021 r. w sprawie C-882/19 Sumal SL przeciwko Mercedes Benz Trucks España SL
    Autorzy:
    Mackiewicz, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2216170.pdf
    Data publikacji:
    2022-04-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    private enforcement
    single economic unit
    ustalenie podmiotów odpowiedzialnych za naprawienie szkody
    naruszenie prawa konkurencji
    Opis:
    Przedmiotem niniejszej glosy jest analiza i ocena wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wydanego dnia 6 października 2021 r. w sprawie C-882/19 z powódzwa Sumal SL przeciwko Mercedes Benz Trucks España SL. Wyrok w sprawie Sumal dotyczy istotnego zagadnienia w obszarze prawa konkurencji zarówno publicznego, jak i prywatnego (private enforcement), tj. ustalenia kręgu podmiotów odpowiedzialnych za naruszenia prawa konkurencji działających w ramach jednego organizmu gospodarczego. Dotychczasowe orzecznictwo TSUE w tym zakresie koncentrowało się przede wszystkich na ustaleniu odpowiedzialności spółki dominującej (matki) w grupie spółek. W wyroku w sprawie Sumal, TSUE podjął kwestię odpowiedzialności spółek zależnych (córek), w sytuacji naruszenia prawa konkurencji przez spółkę matkę. TSUE nie przekreślił w żadnym wypadku dotychczasowego orzecznictwa TSUE dot. single economic unit, uszczegółowił jedynie warunki odpowiedzialności spółek zależnych. Owe doprecyzowanie było niewątpliwie pożądane. Niemniej stawia pod znakiem zapytania zasadę odpowiedzialności spółek zależnych w sytuacji, gdy nie brały one bezpośrednio udziału w naruszeniu, ale w sposób pośredni lub nieformalny.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2022, 11, 3; 79-86
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odpowiedzialność przebijająca w ramach private enforcement
    Autorzy:
    Dąbroś, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2190103.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    private enforcement
    naruszenie prawa konkurencji
    odszkodowanie
    single economic unit
    jednolity organizm gospodarczy
    ekonomiczna sukcesja
    odpowiedzialność przebijająca
    Opis:
    W ramach private enforcement of competition law szczególnego znaczenia nabiera kwestia odpowiedzialności przebijającej, a zatem możliwości pociągnięcia do odpowiedzialności podmiotu niebędącego bezpośrednim sprawcą naruszenia. Zgodnie z tezą wyroku TSUE w sprawie Skanska, sądy cywilne orzekające w sprawach o naprawienie szkody z tytułu naruszenia prawa konkurencji winny rozumieć pojęcie „przedsiębiorstwa” zgodnie art. 101 TFUE oraz z jego ugruntowaną wykładnią dokonaną przez Trybunał, co może oznaczać przyjęcie także w ramach prawa prywatnego doktryny ekonomicznej sukcesji (ciągłości gospodarczej) oraz koncepcji jednolitego organizmu gospodarczego. Poszczególne kraje członkowskie, takie jak Hiszpania czy Portugalia, przyjęły już stosowne regulacje prawne dotyczące omawianego zagadnienia. W innych krajach materia ta stała się przedmiotem rozważań judykatury. W Polsce nie występuje żadna z tych dwóch sytuacji. Należy opowiedzieć się za szerokim przyjęciem koncepcji odpowiedzialności przebijającej w ramach odpowiedzialności odszkodowawczej z tytułu naruszenia prawa konkurencji – zarówno o wymiarze unijnym, jak i krajowym.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2020, 9, 3; 21-32
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odpowiedzialność deliktowa uczestników kartelu – aspekty podmiotowe w świetle wybranego orzecznictwa
    Autorzy:
    Affre, Joanna
    Rybicki, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2190101.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    kartel
    uczestnik kartelu
    naruszenie prawa konkurencji
    roszczenie odszkodowawcze
    dyrektywa 2014/104/UE
    private enforcement
    efekt parasola cenowego
    Opis:
    Artykuł koncentruje się na analizie orzecznictwa dotyczącego odpowiedzialności uczestników kartelu wobec podmiotów trzecich za naruszenie prawa konkurencji. W pierwszej kolejności analizie poddane zostały podstawy prawne dochodzenia roszczeń i wynikające z nich uprawnienia dla podmiotów trzecich. Następnie, przedstawiono orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) oraz sądów krajowych, w których poszkodowani – niezwiązani umową z uczestnikami kartelu – dochodzili od nich roszczeń odszkodowawczych. Analiza orzecznictwa pokazuje, jak daleko sięga odpowiedzialność uczestników kartelu oraz jakie są jej ograniczenia.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2020, 9, 3; 8-20
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kartel i jego uczestnik w rozumieniu ustawy o roszczeniach o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji
    Autorzy:
    Majewski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2167986.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-05
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    porozumienie horyzontalne
    kartel
    uczestnik tajnego kartelu
    naruszenie prawa konkur encji
    roszczenie odszkodowawcze
    dyrektywa 2014/104/UE
    private enforcement
    Opis:
    Niniejszy artykuł koncentruje się na problemie wykładni pojęcia „kartel”, którym posługuje się ustawa z dnia 21 kwietnia 2017 r. o roszczeniach o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji, implementująca do polskiego porządku prawnego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/104/UE z dnia 26 listopada 2014 r. w sprawie niektórych przepisów regulujących dochodzenie roszczeń odszkodowawczych z tytułu naruszenia prawa konkurencji państw członkowskich i Unii Europejskiej, objęte przepisami prawa krajowego. W pierwszej kolejności analizie poddana została sama zasadność wprowadzenia do polskiego języka prawnego pojęcia „kartelu”. Następnie, przedstawione zostały występujące na tle tego terminu wątpliwości interpretacyjne. Podsumowaniem artykułu jest propozycja wykładni uregulowań ustawy odnoszących się do karteli i ich uczestników.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2019, 8, 6; 39-62
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Brak przesłanek do zawieszenia postępowania przez sąd cywilny rozstrzygający sprawę o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji do czasu rozstrzygnięcia postępowania antymonopolowego lub odwoławczego od decyzji Prezesa UOKiK w przedmiocie tego samego naruszenia – uwagi na tle art. 177 § 1 k.p.c.
    Autorzy:
    Buczkowska, Elżbieta
    Trepka, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2206927.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-06
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    private enforcement
    dyrektywa 2014/104/UE
    dochodzenie roszczeń odszkodowawczych
    naruszenie prawa konkurencji
    związanie ostatecznym rozstrzygnięciem
    zawieszenie postępowania
    prejudycjalność
    Opis:
    Celem artykułu jest przedstawienie zagadnienia powiązania postępowania cywilnego o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji oraz postępowania antymonopolowego lub odwoławczego od decyzji Prezesa UOKiK w przedmiocie tego samego naruszenia, na tle art. 177 § 1 k.p.c. Autorzy przedstawiają dotychczasowe poglądy dotyczące tego zagadnienia, oparte na tezie o powiązaniu prejudycjalnym tych postępowań i formułują pogląd, że w związku z wejściem w życie ustawy o roszczeniach o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie prawa konkurencji, jej systematyką i miejscem, które zajmuje w systemie ochrony prawa konkurencji, teza ta wymaga istotnej weryfikacji. Autorzy wskazują bowiem, że obecnie postępowania te są w pełni autonomiczne, a przyjęte dotychczas wyjątki od wymienionej wyżej autonomii nie są już aktualne. Autorzy przedstawiają w szczególności swój pogląd na temat wykładni art. 30 wymienionej wyżej ustawy oraz jego roli w systemie prawa ochrony konkurencji zbudowanym na założeniu pełnej autonomii postępowań prywatnoprawnych i publicznoprawnych. W oparciu o poczynione spostrzeżenia, autorzy uzasadniają pogląd, że brak jest obecnie podstaw do ustalenia powiązania pomiędzy tymi postępowaniami również w kontekście art. 177 § 1 k.p.c., tj. brak jest podstaw do zawieszenia postępowania cywilnego do czasu zakończenia równolegle toczącego się postępowania publicznoprawnego.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2021, 10, 4; 20-36
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Private enforcement w Niemczech – przegląd orzecznictwa
    Private enforcement in Germany – review of recent jurisprudence
    Autorzy:
    Motyka-Mojkowski, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/508528.pdf
    Data publikacji:
    2016-03-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    private enforcement
    passing-on
    dochodzenie roszczeń odszkodowawczych
    naruszenie prawa konkurencji
    ujawnianie dowodów
    skutek rozstrzygnięć krajowych
    postępowania grupowe
    Niemcy
    claim for damages
    infringement of competition law
    disclosure of evidence
    effect of national decisions
    collective actions
    Germany
    Opis:
    Niemcy są, oprócz m.in. Anglii i Holandii, jednym z niewielu krajów w Unii Europejskiej, w których praktyczne znaczenie private enforcement stale rośnie. Przejawem tej tendencji jest wzrastająca liczba postępowań sądowych w sprawach typu zarówno follow-on, jak i stand alone. Celem niniejszego opracowania jest zaprezentowanie najnowszego dorobku orzeczniczego sądów niemieckich w sprawach dotyczących prywatnoprawnego wdrażania reguł konkurencji ze szczególnym uwzględnieniem alternatywnych modeli grupowego dochodzenia roszczeń. Omówione zostaną również zmiany wynikające z konieczności implementacji Dyrektywy 2014/104.
    Alongside the United Kingdom and the Netherlands, Germany is among the EU Member States where private enforcement is becoming increasingly important in practice. This tendency shows clearly in the growing number of legal proceedings initiated by plaintiffs in either follow-on or stand-alone cases. The goal of this paper is to present the most recent developments in German jurisprudence concerning private enforcement of competition law. Particular emphasis is paid to alternative models of collective enforcement. The paper also covers key changes introduced into the German legal system upon the implementation of Directive 2014/104.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2016, 5, 1; 134-147
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Związanie sądu ostatecznym rozstrzygnięciem Prezesa UOKiK, SOKiK lub Sądu Apelacyjnego oraz konsekwencje tego rozwiązania dla publicznego i prywatnego egzekwowania prawa konkurencji
    The binding effect of final decisions by the President of the Office for Competition and Consumer Protection, the Court for Competition and Consumer Protection and the Court of Appeal, and its consequences for public and private competition law enforcement
    Autorzy:
    Kaczyńska, Teresa
    Lenart, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507872.pdf
    Data publikacji:
    2016-09-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    dyrektywa odszkodowawcza 2014/104/UE
    dochodzenie roszczeń odszkodowawczych
    naruszenie prawa konkurencji
    skutek rozstrzygnięć krajowych
    związanie ostatecznym rozstrzygnięciem
    współuczestnictwo procesowe
    przedawnienie
    private enforcement directive 2014/104/EU
    private enforcement
    antitrust infringement
    effect of national competition authorities’ decisions
    binding effect of final decisions
    joint participation in civil proceedings
    statutory limitation period
    Opis:
    This article analyses the issues linked to the binding effect of national competition authorities’ and appeal courts’ final decisions on civil courts, introduced by Directive 2014/104/EU of the European Parliament and of the Council of 26 November 2014 on certain rules governing actions for damages under national law for infringements of the competition law provisions of the Member States and of the European Union (the Directive ), which requires implementation into the Polish legal system. Although in principle the adoption of this solution should contribute to an increase in the effectiveness of private competition law enforcement, its shape and scope might be problematic to a certain extent. Therefore, in this article the authors consider the scope of the binding force of the President of the OCCP’s final decisions and analyse in detail the impact of the nature of joint participation in civil proceedings in competition law cases on the possibility and effectiveness of private competition law enforcement, in particular in terms of legal certainty. In addition, the authors indicate substantial risks which may arise in this context. These considerations expressly demonstrate the existence of a conflict between several general rules underlying the Directive. The article concludes with the de lege ferenda proposals regarding the Polish provisions which would implement the Directive.
    Celem niniejszego artykułu jest analiza problematyki związanej z instytucją związania sądów cywilnych ostatecznymi rozstrzygnięciami krajowych organów ochrony konkurencji lub sądów odwoławczych, wprowadzonej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/104/UE z 26 listopada 2014 r. w sprawie naruszenia niektórych przepisów regulujących dochodzenie roszczeń odszkodowawczych z tytułu naruszenia prawa konkurencji państw członkowskich i Unii Europejskiej, objęte przepisami prawa krajowego i wymagającej implementacji do polskiego porządku prawnego. O ile co do zasady przyjęcie tego rozwiązania powinno przyczynić się do zwiększenia skuteczności dochodzenia roszczeń prywatnoprawnych z tytułu naruszeń prawa konkurencji, o tyle kształt i zakres regulacji implementowanej do krajowego porządku prawnego mogą być w pewnych aspektach problematyczne. W niniejszym artykule autorki przedstawiają rozważania dotyczące zakresu związania ostateczną decyzją Prezesa UOKiK oraz szczegółowo analizują wpływ charakteru współuczestnictwa procesowego na możliwość i skuteczność dochodzenia roszczeń prywatnoprawnych, zwłaszcza w kontekście zasady pewności prawa oraz wskazują na istotne rodzaje ryzyka, które mogą się z tym wiązać. Rozważania te wyraźnie dowodzą istnienia konfliktu kilku zasad generalnych, leżących u podstaw dyrektywy. W podsumowaniu niniejszego artykułu autorki prezentują wnioski i postulaty de lege ferenda dotyczące polskich przepisów implementujących dyrektywę.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2016, 5, 5; 58-80
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies