Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "deacon" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Duchowni celibatariusze i duchowni żonaci – dwa konteksty posługiwania w Kościele katolickim
    Unmarried Ministers And Married Ministers – Two Contexts of the Ministry in the Catholic Church
    Autorzy:
    Adamowicz, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1806745.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    celibat
    prezbiter
    diakon
    świecenia
    celibacy
    presbyter
    deacon
    sacred ordination
    Opis:
    Artykuł przedstawia aktualny stan prawny dotyczący możliwości udzielania w Kościele katolickim święceń diakonatu i prezbiteratu mężczyznom żonatym i celibatariuszom. W Kościele łacińskim zasadą pozostaje, że święcenia prezbiteratu kandydaci przyjmują w stanie bezżennym, natomiast diakonat jako stopień stały mogą przyjąć także mężczyźni żonaci. Wyjątkiem od wymogu celibatu w przypadku prezbiterów łacińskich jest status byłych żonatych duchownych anglikańskich, którzy po złożeniu katolickiego wyznania wiary przyjmują święcenia prezbiteratu w Kościele katolickim. Natomiast w katolickich Kościołach wschodnich decyzja odnośnie do żonatych kandydatów do święceń, na podstawie przepisów Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich, należy do kompetencji władzy ustawodawczej Kościoła sui iuris lub do Stolicy Apostolskiej, w zależności od stopnia samodzielności Kościoła. W roku 2014 Kongregacja Kościołów Wschodnich opublikowała decyzję papieża Franciszka, na podstawie której dopuszczono możliwość udzielania święceń mężczyznom żonatym oraz pełnienia posługi przez żonatych prezbiterów na terytoriach, które nie są uważne za terytoria „tradycyjnie wschodnie”. Autor dołącza także analizę przepisów partykularnych Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego oraz Konferencji Episkopatu Polski.
    The article presents the current legal status concerning the possibility of the presbyteral and diaconal ordination in the Catholic Church of the married and unmarried men. The principle is that in the Latin Church the unmarried candidates receive the presbyteral ordination, but married men can also receive the permanent diaconate. The exception to the rule of celibacy in the case of Latin presbyters is the status of the married former Anglican clergy, who after having made the Catholic profession of faith, receive the presbyteral ordination in the Catholic Church. But in the Eastern Catholic Churches the decision concerning the unmarried candidates to sacred orders, pursuant to the provisions of the Code of Canons of the Eastern Churches, is the competence of the particular law of each Church sui iuris or special norms established by the Apostolic See depending on the degree of autonomy of the Church. In 2014 the Congregation for the Eastern Churches published the decision of Pope Francis, under which the married men can be ordained and the ministry of married priests is possible in territories non considered “Eastern regions”. The author also attaches an analysis of the particular provisions of the Ukrainian Greek Catholic Church and the Polish Bishops’ Conference.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2015, 25, 3; 87-114
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wymowa teologiczna obrzędów sakramentu święceń w przepowiadaniu słowa Bożego
    Theological Meaning of Ceremonies of the Sacrament of Holy Orders in Preaching the Word of God
    Autorzy:
    Pintal, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040665.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    biskup
    prezbiter
    diakon
    liturgia
    przepowiadanie
    homilia
    bishop
    presbyter
    deacon
    liturgy
    preaching
    homily
    Opis:
    Przepowiadanie słowa Bożego należy do priorytetów posługi kapłańskiej. Szczególną formą głoszenia prawd Bożych jest homilia, integralnie związana ze sprawowaną liturgią. Aby przepowiadanie przynosiło należyte owoce i pożytek dla słuchaczy należy sięgnąć po wszyst-kie możliwe sposoby jego uatrakcyjnienia. Obrzędy związane z sakramentem święceń mogą w zdecydowany sposób przyczynić się do pokrzepiającego spotkania ze słowem, które staje się źródłem odnowy i wzrastania wierze.
    Preaching the word of God belongs to priorities of the priestly service. A homily, integrally bound with exercised liturgy, is a special form of delivering God’s truths. So that preaching brings adequate fruits and the benefit for listeners one should use all available ways of enhancing it. The ceremonies connected with the sacrament of Holy Orders can, in the specific way, contribute to the fortifying meeting with the word which is happening with source of restoration and growing for faith.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 12; 137-148
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nałożenie rąk w liturgii święceń w pierwszym tysiącleciu (Część II: Średniowiecze)
    Laying on Hands in the Liturgy of Ordination in the First Millennium (Part Two: Middle Ages)
    Autorzy:
    Bartocha, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035062.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-31
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    nałożenie rąk
    święcenia
    Duch Święty
    biskup
    prezbiter
    diakon
    laying on hands
    ordination
    Holy Spirit
    bishop
    presbyter
    deacon
    Opis:
    Celem artykułu jest ukazanie genezy i sensu teologicznego gestu nałożenia rąk, jak również jego miejsca w strukturze celebracji święceń w pierwszym tysiącleciu. Sięgnięcie do historii liturgii święceń pozwala udzielić odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób doszło w średniowieczu do marginalizacji i przysłonięcia gestu nałożenia rąk nowymi elementami pochodzącymi z różnych liturgii zachodnich, takimi jak namaszczenie, przekazanie szat czy uroczyste wręczenie insygniów. Autor artykułu sięga do źródeł liturgicznych (sakramentarze i Ordines Romani) i w oparciu o nie śledzi zachodzące zmiany w strukturze liturgii święceń. W liturgii rzymskiej aż do X wieku, czyli do przyjęcia przez Rzym powstałego w Moguncji w roku 950 „Pontyfikału rzymsko-germańskiego” gest nałożenia rąk i modlitwa święceń stanowiły swoisty rdzeń całej celebracji święceń. Także analiza Ordines Romani potwierdza praktykę stosowania tego liturgicznego gestu. Jednak już rzadko mówi się tam o nałożeniu rąk w sposób wyraźny. Brak wzmianki na ten temat świadczy o osłabieniu wymowy eklezjologicznej gestu nałożenia rąk.
    The aim of this article is to show the origin and theological meaning of the gesture of laying on hands, as well as its place in the structure of ordination celebrations in the first millennium. Referring to the history of the liturgy of ordination allows us to answer the question of how, in the Middle Ages, the gesture of placing hands was marginalized and obscured with new elements coming from different Western liturgies, such as anointing, handing over of robes or the ceremonial handing in of the insignia. The author uses liturgical sources (sacramentaries and Ordines Romani) and on their basis he follows the transformations in the structure of the liturgy of ordination. In the Roman liturgy until the 10th century, i.e. until the acceptance by Rome of the “Roman-Germanic Pontificate,” created in Mainz in 950, the gesture of laying on hands and the prayer of ordination constituted a specific core of the whole celebration of ordination. The analysis of the Ordines Romani also confirms the practice of using this liturgical gesture. However, here it is rarely mentioned explicitly. The absence of reference to this is indicative of the weakening of the ecclesiological meaning of the gesture of laying on of hands.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 8; 5-24
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nałożenie rąk w liturgii święceń w pierwszym tysiącleciu (Część i: Starożytność chrześcijańska)
    Imposition of Hands in the Liturgy of Holy Orders in the First Millennium (Part One: Christian Antiquity)
    Autorzy:
    Bartocha, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035181.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    nałożenie rąk
    święcenia
    Duch Święty
    biskup
    prezbiter
    diakon
    imposition (laying on) of hands
    ordination
    Holy Spirit
    bishop
    presbyter
    deacon
    Opis:
    Nałożenie rąk należy, obok modlitwy święceń, do istoty obrzędów święceń biskupa, prezbiterów i diakonów. Gest ten występuje w ścisłej korelacji z następującą po nim modlitwą święceń. Modlitwa błogosławieństwa i prośby określa jego znaczenie. Posoborowa reforma liturgiczna obrzędów święceń na nowo wyakcentowała obrzęd nałożenia rąk, przywracając mu w ten sposób pierwotne znaczenie. Celem artykułu jest ukazanie genezy i sensu teologicznego gestu nałożenia rąk, jak również jego miejsca w strukturze celebracji święceń w pierwszym tysiącleciu. Gest nałożenia rąk ma korzenie biblijne. W Nowym Testamencie nałożenie rąk na kandydata oznaczało przekazanie mu charyzmatu właściwego dla danego urzędu. W schemacie obrzędowym zawartym w Tradycji apostolskiej gestu nałożenia rąk używa się do powierzenia urzędu biskupa, prezbitera i diakona. Odgrywa on centralną rolę w dynamice celebracji święceń.
    Imposition of hands belongs to the essence of the ordination rites of bishops, presbyters and deacons, beside the ordination prayer itself. This gesture occurs in close correlation with the ordination prayer which follows it. The prayer of blessing and petition determines its meaning. The post-conciliar liturgical reform of the rites of ordination emphasized the rite of imposition of hands, thus restoring its original meaning. The aim of this article is to show the origin and theological meaning of the gesture of imposition of hands, as well as its place in the structure of ordination celebrations in the first millennium. The gesture of imposition of hands has biblical roots. In the New Testament, placing hands on a candidate meant imparting to him the charism appropriate to the office. In the ritual schema contained in the apostolic Tradition, the gesture of laying on of hands is used to entrust the office of bishop, presbyter and deacon.  It plays a central role in the dynamics of the celebration of Holy Orders.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 5-22
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kapłan sługa Eucharystii a jego niedyspozyjność duchowa
    The Priest as Servant of the Eucharist, and His Spiritual Indispositon
    Autorzy:
    Drews, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/558928.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    apostoł
    biskup
    diakon
    eucharystia
    grzech
    Jezus
    Chrystus
    kapłaństwo
    Kościół
    prezbiter
    sakrament
    apostle
    Bishop
    Church
    deacon
    Eucharist
    Jesus Christ
    ministry
    presbyter
    sacrament
    sin
    Opis:
    Tematem artykułu jest kapłaństwo Nowego Przymierza, wywodzące się od Jezusa Chrystusa, który w swoich Boskich planach pragnął, aby misja przekazana apostołom trwała aż do końca świata. Kapłan został tutaj ukazany jako sługa Eucharystii, która domaga się od niego odpowiedzi godnej daru i ofiary. Jest nią pełny i wielkoduszny dar z siebie, który znajduje swój wyraz w wiernym dążeniu do doskonałej miłości Boga i bliźniego. Zostało postawione także pytanie odnośnie kapłana, który ma sprawować Mszę św., a jest w stanie grzechu ciężkiego. Ukazano, że współistnieją dwa warunki, które będą wskazywać, że w danym momencie nie obowiązuje spowiedź tego kapłana, który ma na sumieniu grzech ciężki, a mianowicie: brak spowiednika i jednocześnie konieczność sprawowania Mszy św.
    Reflecting the above subject it is necessery to begin with the definition of priesthood. Therefore, starting with priesthood in pagan religions, and above all priesthood of the Old Covenant the New Covenant priesthood was shown. It shows, therefore, priesthood that comes from Jesus Christ, who called the Apostles to preach the Gospel, and become priests of those who believe in Him. Jesus Christ in his divine plan wanted the mission of the Apostles to be passed and lastuntil the end of the world, which is why the apostles, and then the bishops, and priests in the Church have a specific task. In the name of Jesus Christ they are to preach His Gospel, the Eucharist is to repeat what Jesus did at the Last Supper, to forgivesins, and to watch over the flock entrusted in their care, the deacons are to do some of these functions and to assist them. According to tradition it is the priest who can preside over the Eucharist and so sacramental validity is significant. Christ established the Sacrament of Eucharist on the eve of His Passion and commanded the Apostles, to pass it from generation to generation: „Do this in memory of me”. The teaching of the Second Vatican Council was also pointed out in the above article. The vocation to sanctify others, is very closely related to the personal holiness of every priest, to which each of them has the duty to strive for. The priest has very specific reasons to acquire excellence, because he was consecrated in a new way to God through the sacrament of priesthood. He becomes a living instruments of Christ – Priest and acts in the name and person of Christ (in persona Christi). The priest should remember that the faithful have a specific right for the priest to find in him the man of God who knows God, and therefore must learn to grow in the spiritual life based on friendship with Jesus Christ. Unfortunately, in practice, the priests as men are subject to the temptation. Therefore, the question was raised about the priest who was supposed to say the Holy Mass, but is in mortal sin, what should he do? It shows also that there are two co‑existing conditions indicating at the given moment that the confession does not apply to the priest with the mortal sin on his conscience, namely: lack of a confessor and at the same time the necessity to celebrate the Mass.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2010, 26; 97-108
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Participative Decision Making of the Faithful in the Church
    Partecipazione dei fedeli al processo decisionale nella Chiesa
    Participation des fidèles au processus décisionnel dans l’Église
    Autorzy:
    Přibyl, Stanislav
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1828304.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-29
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Church
    apostle
    presbyter
    deacon
    prophet
    procedure
    election
    discipline
    punishment
    Chiesa
    apostolo
    sacerdote
    diacono
    profeta
    procedura
    elezione
    disciplina
    castigo
    Église
    apôtre
    prêtre
    diacre
    prophète
    procédure
    élection
    punition
    Opis:
    The life of the primitive church, to this day, reflects the authenticity of the Church’s practices and its inner arrangement. As such, this article discusses the possibilities of the inner life and order of ecclesiastical communities in the most ancient times of the Church. It does not, however, question the significance of the role of the leading figures within the Church, as it corresponds with concrete pleas to the faithful for obedience, as already mentioned within New Testament writings, likewise does so the institution of the monarchical bishop, as propagated by the epistles of Ignatius of Antioch. However, Luke’s Acts of the Apostles do, for example, contain testimonials of the participation of the entire ecclesiastical community on the appointing of Apostle Matthias and the first seven deacons. Didache, the early Christian treatise, does too, on one note, stress the importance of the carriers of the prophetic charism, nonetheless it does offer ecclesiastical communities with certain criteria regarding their participation on the service of said charismatics, and their assessments thereof. The Gospel of Matthew, along with Paul’s first Epistle to the Corinthians, point towards participation of all the members of the ecclesiastical communities on the execution of essential penal measures against convicted Christians.
    Fino ad oggi, la vita della Chiesa primitiva riflette l’autenticità delle pratiche e dell’organizzazione interna. Questo articolo discute la questione della vita interna e dell’ordine delle comunità ecclesiali nei primi tempi della Chiesa. Allo stesso tempo, non mette in discussione il ruolo dei protagonisti della Chiesa, manifestatosi nelle concrete chiamate all’obbedienza dei fedeli, come testimoniano già gli scritti neotestamentari; cui corrispondeva anche l’istituzione del vescovo monarchico, secondo le lettere di Ignazio di Antiochia. Tuttavia, già negli Atti degli Apostoli di San Luca, ci sono testimonianze della partecipazione dell’intera comunità ecclesiale alla nomina dell’apostolo Matteo e dei primi sette diaconi. L’opera paleocristiana della Didache, oltre a sottolineare l’importanza dei portatori del carisma profetico, offre anche alle comunità ecclesiali alcuni criteri per la loro partecipazione al ministero di questi carismatici e per la loro valutazione. Il Vangelo di San Matteo e la prima lettera di San Paolo ai Corinzi indicano poi la partecipazione di tutti i membri delle comunità ecclesiali nell’attuazione delle necessarie misure penali richieste contro i cristiani colpevoli.
    La vie de l’Église primitive, aujourd’hui encore, reflète l’authenticité des pratiques et de son organisation interne. Le présent article traite la question de la vie interne et de l’ordre des communautés ecclésiales aux premiers temps de l’Église. Il ne remet pas pour autant en cause le rôle des personnages de premier plan dans l’Église, un rôle qui se manifeste dans les appels concrets des fidèles à l’obéissance, comme en témoignent déjà les écrits du Nouveau Testament ; à cette tendance correspondait aussi l’institution de l’évêque monarchique, selon les lettres d’Ignace d’Antioche. Cependant, déjà dans les Actes des Apôtres St. Luc, on peut lire des témoignages de la participation de l’ensemble de la communauté ecclésiale à la nomination de l’apôtre Matthieu et des sept premiers diacres. L’oeuvre paléochrétienne de la Didaché, tout en soulignant aussi l’importance des porteurs du charisme prophétique, offre aussi aux communautés ecclésiales des critères pour leur participation au ministère de ces charismatiques et leur évaluation. L’Evangile de St. Matthieu et la première lettre de St. Paul aux Corinthiens indique ensuite la participation de tous les membres des communautés ecclésiales à l’exécution des mesures pénales nécessaires contre les chrétiens coupables.
    Źródło:
    Ecumeny and Law; 2021, 9; 25-43
    2353-4877
    2391-4327
    Pojawia się w:
    Ecumeny and Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies