Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Gałązka, Małgorzata" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Spór o podstawy legalności interwencji leczniczej z perspektywy niemieckiej doktryny i judykatury
The dispute about the grounds for the legality of therapeutic intervention from the perspective of German doctrine and judicature
Autorzy:
Gałązka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046847.pdf
Data publikacji:
2018-12-09
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
prawo karne
prawo medyczne
zabieg leczniczy
legalność zabiegu leczniczego
wyłączenie bezprawności
criminal law
medical law
therapeutic intervention
legality of therapeutic intervention
justification
Opis:
Niemiecka dyskusja na temat podstawy legalności interwencji leczniczej koncentruje się zasadniczo, podobnie jak w Polsce, wokół pytania, czy interwencja taka wyczerpuje istotę czynu zabronionego. Odpowiedzi pozytywnej udziela koncepcja określana jako Rechtfertigungslösung zaś koncepcja zwana Tatbestandslösung odpowiada na to pytanie negatywnie. Pierwsza z tych koncepcji, reprezentowana od ponad stu lat przez niemieckie orzecznictwo i część doktryny, opiera się na założeniu, że interwencja lekarska, naruszająca integralność cielesną wyczerpuje ustawową istotę czynu zabronionego uszkodzenia ciała z § 223 1 StGB, niezależnie od jej leczniczego celu lub skutku oraz od zachowania reguł sztuki przez lekarza. Legalność takiej interwencji wymaga zaistnienia okoliczności wyłączającej bezprawność (Rechtfertigungsgrund), jaką jest prawnie skuteczna zgoda pacjenta. Druga z wymienionych koncepcji przyjmuje – z pewnymi różnicami w kwestiach szczegółowych – że interwencja lecznicza, wynikająca ze wskazań medycznych i przeprowadzona lege artis nie wyczerpuje istoty czynu zabronionego z § 223 StGB. Część zwolenników Tatbestandslösung uniezależnia powyższą oceną od zgody pacjenta, a część wymaga zaistnienia zgody, uznając ją okoliczność wyłączającą istotę czynu zabronionego. Tytułowy spór jest w istotnej mierze uwarunkowany brakiem w prawie niemieckim odrębnej podstawy ochrony karnej prawa pacjenta do samostanowienia i poszukiwaniem jej w § 223 StGB. Fundamentalnym przedmiotem przedstawionej dyskusji jest jednak też pytanie, czy uwzględniać w ocenie prawnej uboczne i nieuniknione dolegliwości dla ludzkiego organizmu, nieuchronnie związane z interwencją leczniczą.
The German discussion on the grounds of the legality of therapeutic intervention is essentially focused, as in Poland, around the question of whether such an intervention fulfils the statutory elements of a prohibited act. The affirmative answer is provided by the conception referred to as the Rechtfertigungslösung, while the conception called Tatbestandslösung responds negatively to this question. The first of these positions, represented for more than a century by German jurisdiction and part of the doctrine, is based on the assumption that therapeutic intervention violating the integrity of the body fulfils the statutory elements of the criminal act of § 223 1 P.C., regardless of its healing the purpose or effect and compliance with the rules of art by the doctor. The legality of such an intervention requires the existence of a circumstance excluding unlawfulness (Rechtfertigungsgrund), which is the valid consent of the patient. The second of the concepts mentioned above assumes – with some differences in specific issues – that therapeutic intervention resulting from medical indications and carried out lege artis does not fulfil the statutory elements of the crime of bodily harm. Some supporters of Tatbestandslösung make this assessment independent of the consent of the patient, but some require consent, recognizing it as an exclusion of the statutory element of a prohibited act. The title dispute is to a large extent conditioned by the lack of a separate basis in German law for the criminal protection of the right of the patient to self-determination and seeking it in § 223 P.C. The fundamental subject of the presented discussion is, however, the question of whether to include in the legal assessment the side and unavoidable ailments for the human organism, inevitably occasioned by therapeutic intervention.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2018, 4; 41-62
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polskie prawo karne wobec kriokonserwacji ludzkich zarodków
Autorzy:
Gałązka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45855294.pdf
Data publikacji:
2023-06-15
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
ochrona karna ludzkiego zarodka
zapłodnienie in vitro
zamrażanie zarodków
prawo karne
prawo medyczne
Opis:
Przedmiotem artykułu jest problem kriokonserwacji ludzkich zarodków z perspektywy polskiego prawa karnego. W szczególności podjęto próbę ustalenia granic odpowiedzialności karnej za brak obligatoryjnego zamrożenia zarodków nieumieszczonych w organizmie kobiety, a także za przeprowadzenie tej interwencji lub utrzymywanie zarodków w stanie zamrożenia bez podstaw prawnych lub z naruszeniem standardów medycznych. Odpowiedzialność karna za wymienione działania i zaniechania ma dwie zasadnicze podstawy. Pierwszą jest art. 78 ustawy z 25 czerwca 2015 r. o leczeniu niepłodności, który penalizuje m.in. naruszenie ustawowych warunków stosowania kriokonserwacji, zaś druga obejmuje przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu z art. 83 u.l.n. i art. 157 § 1 k.k. Szczegółowy zakres kryminalizacji w obszarze zamrażania ludzkich zarodków jest jednak trudny do wytyczenia, a nawet dosyć przypadkowy ze względu na poważne uchybienia w technice legislacyjnej.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2023, 15, 2; 235-251
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kara łączna w nowelizacji Kodeksu karnego z 7 lipca 2022 r.
The Aggregate Penalty under the 7th July 2022 Amendment of the Penal Code
Autorzy:
Gałązka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32466429.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Tematy:
criminal law
aggregate penalty
directives on the imposition of aggregate penalty
general prevention
individual prevention
prawo karne
kara łączna
dyrektywy wymiaru kary łącznej
prewencja generalna
prewencja indywidualna
Opis:
Przedmiotem artykułu są zmiany wprowadzone w przepisach dotyczących kary łącznej na mocy nowelizacji Kodeksu karnego z 7 lipca 2022 r., w szczególności zaś nowa treść art. 85a określającego dyrektywy wymiaru kary łącznej. Ustawodawca przestawił kolejność tych dyrektyw, wymieniając jako pierwszą dyrektywę prewencji generalnej, a dyrektywę prewencji indywidualnej jako drugą. Zmiana ta może być odczytana jako nadanie priorytetu przy wymiarze kary łącznej dyrektywie prewencji generalnej. Z redakcji art. 85a k.k. wynika, że przy takiej interpretacji katalog dyrektyw wymiaru kary łącznej miałby charakter wyczerpujący. Pozaustawowe kryteria wymiaru kary łącznej wypracowane przez orzecznictwo mogłyby być wówczas uwzględnione wyłącznie w ramach dyrektywy generalno- lub indywidualno-prewencyjnej. Wydaje się jednak, że tak daleko idące wnioski nie są dostatecznie uzasadnione.
The article discusses the amendments introduced to the provisions on the aggregate penalty, by the revision of the Penal Code of 7 July 2022, in particular, the new content of the Article 85a specifying the directives on the imposition of aggregate penalty. The legislator rearranged the order of these directives, listing the general prevention directive as the first and the individual prevention directive as the second. This amendment can be interpreted as granting priority to the general prevention directive. The wording of the Article 85a of the Penal Code would preclude that, with such interpretation, the catalogue of aggregate penalty directives should be considered exhaustive. Non-statutory criteria on the imposition of aggregate penalty developed by the judicature could then be taken into account only within the framework of the directive of general or individual prevention. It appears, however, that such far-reaching conclusions are not sufficiently justified.
Źródło:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2024, 19, 21 (1); 61-83
2719-3128
2719-7336
Pojawia się w:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies