Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "right of defence" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Prawo do obrony w przemówieniach Jana Pawła II do Roty Rzymskiej
    Autorzy:
    Leszczyński, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/663491.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    prawo do obrony
    right of defence
    Opis:
    Nell’allocuzione alla Rota Romana del 1989 il Papa Giovanni Paolo II considera il tema del diritto di difesa nel processo matrimoniale. Questo tema il Papa riprende nelle diverse allocuzioni pariando sia della giustizia sia della verita, in particolare quella ehe riguarda il matrimonio delle parti. In questo articolo cerco do analizzare i ρίύ importanti pensieri dei Papa riguardo al diritto di difesa ed i suo influsso per quanto riguarda la pratica dei tribunali ecclesiastici. Per questo non mi fermo sulla concezione dei diritto di difesa, ma cerco anche di analizzare le ρίύ importanti norme rigradanti questo tema.
    Źródło:
    Ius Matrimoniale; 2008, 19, 13; 99-110
    1429-3803
    2353-8120
    Pojawia się w:
    Ius Matrimoniale
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gwarancje prawa do obrony w świetle Instrukcji Dignitas connubii
    Le garanzie del diritto di difesa in luce d’Istruzione Dignitas connubii
    Autorzy:
    Leszczyński, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/663487.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    prawo do obrony
    gwarancja prawa do obrony
    Dignitas connubii
    right of defence
    Opis:
    II diritto di difesa nel processo di nullità matrimoniale sembra di essere uno dei temi fondamentali del diritto processuale canonico. E’ cos! perché grazie alle garanzie prescitte dalia legge il processo matrimonaile diventa un stramento per raggiimgere una verità obiettiva. II diritto di difesa garantito alie parti porta alio sviluppo délia verità ed in conseguenza ad una sentenza giusta. Questo diritto riguarda in modo particolare l’atto délia citazione, notifica dell’oggetto del dubbio, ma anche la possibilità di presentare le prove, la pubblicazione degli atti e délia sentenza. In questo articolo ho cercato non solo di presentare le norme contenute nell’Istruzione Dignitas connubii, ma anche di presentare le oppinioni diverse riguardanti i particolari del tema approfondito.
    Źródło:
    Ius Matrimoniale; 2008, 19, 13; 111-123
    1429-3803
    2353-8120
    Pojawia się w:
    Ius Matrimoniale
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawo do obrony osoby podejrzanej w polskim procesie karnym
    Right of defence for the suspected person in Polish criminal process
    Autorzy:
    Wróbel, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/499555.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    osoba podejrzana
    prawo do obrony
    proces karny
    suspect
    right of defence
    criminal process
    Opis:
    Prawo do obrony to zbiór wszelkich uprawnień, które przysługują stronie biernej procesu karnego w celu odparcia oskarżenia, zmniejszenia odpowiedzialności karnej oraz innych uciążliwości w procesie karnym. Zasada ta ma swoje podstawy w Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, Europejskiej Konwencji Praw Człowieka oraz kodeksie postępowania karnego. Zgodnie z dyspozycją art. 6 k.p.k. prawo do obrony przysługuje podejrzanemu oraz oskarżonemu. Tymczasem w procesie karnym uczestniczy również osoba podejrzana, która nie jest formalnie podejrzanym, ale skupiają się wokół niej działania organów procesowych. Bardzo często staje się ona stroną postępowania przygotowawczego. Tematem artykułu jest kwestia prawa do obrony z punktu widzenia osoby podejrzanej. Od wielu lat pozostaje ona pomijana w polskim ustawodawstwie, chociaż była przedmiotem rozważań doktryny. W tekście poddano rozważaniom dotychczasowe propozycje na definicję osoby podejrzanej, a także przeanalizowano obecny zakres prawa do obrony w ujęciu konstytucyjnym, konwencyjnym i kodeksowym. Stanowi to bazę do ustalenia, czy osobie podejrzanej w obecnym stanie prawnym przysługuje prawo do obrony i czy jest ono odpowiednio realizowane. Przedstawione zostały również postulaty de lege ferenda – sformułowano propozycję definicji osoby podejrzanej i umiejscowienia jej w kodeksie postępowania karnego, a także sugestię dotyczącą lepszej realizacji prawa do obrony w praktyce.
    Right of defence is a collection of authorizations which are entitled to a passive party to the criminal process in order to refute charges, reduce criminal liability and other nuisance in criminal proceedings. This principle has its foundation in the Polish Constitution, the European Convention on Human Rights and the Code of Criminal Procedure. Pursuant to article 6 of the Code of Criminal Procedure, the right of defence is entitled to the suspect and the accused. Meanwhile, a suspected person - who formally is not a suspect - also participates in the criminal process, and the operations of the law enforcement authorities are focused around them. Most often, they become a party to pre-trial proceedings. The subject matter of the article is the right of defense from the suspected person point of view. For many years, they have remained unnoticed in the Polish legislation, even though they have been under doctrine consideration. This paper considers current proposals of a definition of the suspected person, and it also analyses the actual scope of the right of defense in terms of the constitution, conventions and statutes. This is a foundation in order to determine whether the suspected person in the current legal status has the right of defense, and whether it is properly exercised. De lege ferenda postulates have been also presented, i.e. a proposal of the definition of the suspected person and its placement in the Code of Criminal Procedure, as well as a suggestion for better realization of the right of defense in practice.
    Źródło:
    Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM; 2017, 7; 245-261
    2299-2774
    Pojawia się w:
    Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawo do obrony na przedsądowym etapie w znowelizowanym postępowaniu w sprawach o wykroczenia
    Right of Defence at the Pre-trial Stage in the Amended Petty Offence Procedure
    Autorzy:
    Bień-Węgłowska, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22792689.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-31
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Tematy:
    prawo do obrońcy
    prawo do obrony
    procedura wykroczeniowa
    nowelizacja
    defence counsel
    right of defence
    petty offence procedure
    amendment
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest ukazanie zmian w zakresie prawa do obrońcy na etapie czynności wyjaśniających w sprawach o wykroczenia, które są rezultatem nowelizacji z 15 maja 2015 r. Na obecny kształt prawa do obrony na przedsądowym etapie postępowania w sprawach o wykroczenia mają wpływ także nowelizacje przepisów proceduralnych z 27 września 2013 r. oraz z 12 maja 2015 r. W opracowaniu przedstawiono stan prawny sprzed i po nowelizacji. Zmiana art. 4 k.p.w., który w obowiązującym brzmieniu gwarantuje osobie, co do której istnieje uzasadniona podstawa do sporządzenia przeciwko niej wniosku o ukaranie, dostęp do obrony formalnej, powoduje przywrócenie względnej równości stron procesowych na etapie czynności wyjaśniających. Umożliwienie osobie określonej w art. 54 § 6 k.p.w. korzystania z pomocy profesjonalnego obrońcy jest nie tylko realnym zabezpieczeniem jej konstytucyjnych praw obywatelskich, ale stanowi także skuteczny środek weryfikacji prawidłowości działań organów śledczych.
    The article looks at changes regarding the right to counsel at the stage of explanatory proceedings in petty offence cases. The changes were implemented by the 15 May 2015 amendment. The existing status of the right of defence at the pretrial stage of the petty offence procedure has also been affected by the previous amendments of the procedure, namely from 27 September 2013 and 12 May 2015. The article discusses the state of law before and after the amendments. Rewritten Art. 4 of the Code of Petty Offence Procedure guarantees the right of defence to a person subject to the request to impose a penalty on clear grounds, which restores the relative equality of the parties at the stage of explanatory proceedings. Affording the person referred to in Art. 54 § 6 of the Code of Petty Offence Procedure the assistance of a professional counsel does not only safeguard their constitutional rights but also validates the proper operation of the investigating authorities.
    Źródło:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2018, 13, 15 (2); 17-25
    2719-3128
    2719-7336
    Pojawia się w:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podmiotowy zakres prawa do obrony w postępowaniu karnym w świetle art. 42 ust. 2 Konstytucji RP
    Subjective Scope of the Right to Defense in Criminal Proceedings in the Light of Art. 42 sec. 2 of the Constitution of the Republic of Poland
    Autorzy:
    Karaźniewicz, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/6567768.pdf
    Data publikacji:
    2023-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    prawo do obrony
    podejrzany
    postępowanie karne
    osoba podejrzana
    criminal proceedings
    the suspect
    the right of defence
    the suspected person
    Opis:
    Artykuł koncentruje się na porównaniu podmiotowego zakresu prawa do obrony określonego w art. 42 ust. 2 Konstytucji i wynikającego z art. 6 Kodeksu postępowania karnego. Orzecznictwo TK wskazuje na konieczność objęcia prawem do obrony każdej osoby, przeciwko której organ podejmuje ściganie, podczas gdy art. 6 k.p.k. przyznaje to prawo dopiero podejrzanemu i oskarżonemu. W artykule zwrócono uwagę przede wszystkim na sytuację osoby podejrzanej, której nie przedstawiono jeszcze zarzutów. Wątpliwości co do zakresu prawa do obrony tej osoby dotyczą głównie składanych przez nią oświadczeń, zarówno w związku z zatrzymaniem w czasie wysłuchania (zatrzymanego), jak i przesłuchania osoby podejrzanej w charakterze świadka. Analiza wszystkich praw i obowiązków osoby podejrzanej z punktu widzenia konstytucyjnego przekracza ramy niniejszego opracowania, zarysowano więc najważniejsze problemy oraz wskazano na możliwość prokonstytucyjnej wykładni prawa oraz potrzebę rozważenia ingerencji ustawodawcy.
    The article focuses on the comparison of the personal scope of the right to defence specified in Art. 42 sec. 2 of the Constitution of the Republic of Poland and regulated in article 6 of the Code of Criminal Procedure. The jurisprudence of the Constitutional Tribunal indicates the need to extend the right of defence to any person against whom the authority undertakes prosecution, while article 6 CCP grants this right only to the suspect and the accused. The article draws attention to the situation of a suspected person who has not yet been charged. Doubts as to the scope of the right to defence relate to the statements made by this person both during the hearing (of the detained person) and during the interrogation as a witness. An analysis of all rights and obligations of this person from the constitutional point of view exceeds the scope of this study.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2023, 3(73); 181-193
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Naruszenie prawa do bycia wysłuchanym jako podstawa unieważnienia decyzji w sprawie koncentracji przedsiębiorców. Glosa do wyroku Sądu Unii Europejskiej z 7 marca 2017 r. w sprawie T-194/13 United Parcel Service, Inc. przeciwko Komisji Europejskiej
    Infringement of a right to be heard as a basis for an annulment of a merger decision. Case comment to the judgment of the General Court of 07.03.2017 in case T-194/13 United Parcel Service, Inc. v. European Commission
    Autorzy:
    Michałek-Gervais, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/508278.pdf
    Data publikacji:
    2017-09-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    koncentracja
    prawo do obrony
    prawo do bycia wysłuchanym
    unieważnienie decyzji
    UPS
    concentration
    a right of defence
    a right to be heard
    annulement of a decision
    Opis:
    7 marca 2017 r. Trybunał Sprawiedliwości po raz kolejny w ostatnich latach wypowiedział się w kwestii istotnej z punktu widzenia ochrony prawa przedsiębiorców do obrony w kontekście postępowania z zakresu prawa konkurencji. Mianowicie w sprawie United Parcel Service, Inc. (dalej: UPS lub Skarżąca) przeciwko Komisji Europejskiej. Sąd unieważnił decyzję Komisji zakazującą przejęcia przez UPS wyłącznej kontroli nad TNT Express NV (dalej: TNT) ze względu na naruszenie przez Komisję istotnego elementu prawa Skarżącej do obrony, tj. prawa do bycia wysłuchanym . Komisja nie poinformowała bowiem UPS o ostatecznej wersji modelu ekonometrycznego, na którym oparła swoją decyzję, a tym samym uniemożliwiła Skarżącej wypowiedzenie się co do wszystkich okoliczności faktycznych oraz dokumentów, na których Komisja oparła swoje rozstrzygnięcie.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2017, 6, 5; 117-122
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zasada legal professional privilege w projekcie zmiany ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów
    Legal professional privilege in the draft amendment to the Act on Competition and Consumer Protection
    Autorzy:
    Bernatt, Maciej
    Turno, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/508176.pdf
    Data publikacji:
    2013-03-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    Legal Professional Privilege
    LPP
    inspection
    search
    right of defence
    antimonopoly proceedings
    zasada LPP
    kontrola
    przeszukanie
    prawo do obrony
    postępowanie antymonopolowe
    Opis:
    Niniejszy artykuł stanowi próbę krytycznej oceny rozwiązań w zakresie legal professional privilege, które zostały zaproponowane w toku procesu legislacyjnego oraz ostatecznie przyjęte przez twórców projektowanej nowelizacji ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów. Oprócz wskazania na liczne interpretacyjnie praktyczne trudności wiążące się z przyjętymi przez twórców tej nowelizacji rozwiązaniami, niniejszy artykuł proponuje również treść przepisów regulujących zasadę LPP, które mogłyby znaleźć się w znowelizowanej ustawie. W ocenie autorów rozwiązania te powinny być co do zasady zbieżne z rozwiązaniami przyjętymi w unijnym prawie konkurencji.
    This article attempts to critically assess solutions related to the legal professional privilege proposed during the legislative process and finally adopted by the authors of the drafted amendment to the Act on Competition and Consumer Protection of 2007. However, aside from pointing out numerous interpretational and practical difficulties associated with the solutions chosen in the draft amendment act, proposed in this article is also an alternative content of the new Polish LPP provisions, which could be included in the amended Act. The authors of this article are of the opinion that Poland’s new solutions should basically be concurrent with those adopted in EU competition law.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2013, 2, 1; 17-30
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Facoltà speciali all’indomani della riforma del diritto penale canonico. Linee di sviluppo normativo
    Special faculties in the light of the reform of criminal canon law. Guidelines for normative development
    Autorzy:
    Michowicz, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1806869.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    specjalne uprawnienia
    prawo karne
    prawo do obrony
    utrata stanu duchownego
    in iure condendo
    special faculties
    criminal law
    right of defence
    dismissal from the clerical state
    process in iure condendo
    Opis:
    Autor niniejszego artykułu analizuje treść szczególnych Uprawnień nadanych przez papieża Benedykta XVI trzem dykasteriom Kurii Rzymskiej celem udoskonalenia i szybszego uskutecznienia procedur in poenam względem tych wiernych, zwłaszcza duchownych, którzy dopuścili się poważnych przestępstw przeciwko wierze i obyczajom. Krytyczna refleksja tak nowych factispecies, jak i zaproponowanych procedur prawnych koncentruje się na ukazaniu nie tylko prowizorycznego charakteru szczególnych Uprawnień, i stawia sobie za cel również wskazanie możliwych rozwiązań karnoprawnych w świetle zapowiedzianej w 2010 r. gruntownej reformy Księgi VI obowiązującego Kodeksu Prawa Kanonicznego. Rozwiązania przyjęte przez Kongregacje Doktryny Wiary, Duchowieństwa i Ewangelizacji Narodów, zwłaszcza w kwestii przeniesienia do stanu świeckiego duchownych – uznanych winnymi zarzucanych im przestępstw – budzą wśród doktryny uzasadnione pytania dotyczące spójności norm kanonicznych, wskazując na konieczność promulgacji ius novissimum, regulującego ten aspekt życia Kościoła. Uzyskane wnioski sugerują, że reforma winna gwarantować domniemanemu przestępcy prawo do obrony, uwzględniając równocześnie konieczność efektywniejszego działania ze strony kompetentnej władzy kościelnej poprzez aktualizację odpowiednich dróg proceduralnych.
    The main purpose of this doctrinal contribution was to analyze the special faculties, recently promulgated, and granted by the Supreme Pontiff Benedict XVI to three Congregations of the Roman Curia responsible for Doctrine of the Faith, Evangelization of Peoples, and the Clergy, to streamline in poenam procedures with relation to those faithful, especially clerics, who committed grave crimes against the faith and customs. This critical analysis of both new details and proposed legal procedures aims to demonstrate the provisional nature of particular Faculties and intends to propose possible solutions under criminal law in the light of the intended overhaul of Book VI. The solutions adopted by the Congregations, especially regarding transfers of secular clerics into the secular state, raise justified doubts as to the consistency of the canonical norms, pointing to the necessity to promulgate ius novissimum, which would regulate this aspect of ecclesiastical life. The obtained results suggest that the reform should guarantee an alleged perpetrator a right to defence, calling for more effective functioning of competent ecclesiastical organs by bringing particular procedural means up to date.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2014, 24, 2; 95-112
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dopuszczalność orzeczenia przez sąd odwoławczy wyrokiem łącznym kary łącznej po raz pierwszy albo orzeczenia jej w zakresie innym niż orzekł sąd pierwszej instancji. Glosa do uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2018 r. (I KZP 3/18, OSNKW 2018, nr 8, poz. 55)
    Admissibility of the Issuing Cumulative Penalty in Cumulative Judgement by Appeal Court for the First Time or Issuing That Penalty Within the Different Scope of Punishment: Commentary on the Resolution of the Panel of 7 Judges of the Supreme Court of 28 June 2018 (I KZP 3/18, OSNKW 2018, no. 8, item 55)
    Autorzy:
    Marko, Dawid
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096377.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    criminal procedure
    appeal court
    principle of two-instance court proceedings
    access to court
    right of defence
    cumulative judgement
    postępowanie karne
    sąd odwoławczy
    zasada dwuinstancyjności
    dostęp do sądu
    prawo do obrony
    wyrok łączny
    Opis:
    W glosie poruszono problem dopuszczalności orzeczenia przez sąd odwoławczy po raz pierwszy kary łącznej lub wymierzenia jej w zakresie innym niż sąd pierwszej instancji z punktu widzenia zasady dwuinstancyjności, dostępu do sądu i prawa do obrony. Dokonując analizy rozwiązań konstytucyjnych i konwencyjnych, autor podejmuje próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie, jaki jest zakres uprawnienia sądu odwoławczego do zmiany wyroku łącznego sądu pierwszej instancji. Rozważania prowadzą do wniosku, że ani art. 176 ust. 1 Konstytucji RP, ani art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (EKPC) i uzupełniający jego treść art. 2 Protokołu nr 7 do EKPC, jak również art. 14 ust. 5 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych zasadniczo nie stoją ku temu na przeszkodzie, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w procesie wykładni art. 437 § 2 Kodeksu postępowania karnego. Zdaniem autora wątpliwości, z omawianej perspektywy, budzi jednak sytuacja, w której sąd odwoławczy miałby uwzględnić przy wymierzaniu kary łącznej karę jednostkową nieznaną, z różnych względów, sądowi pierwszej instancji, czemu szczególnie poświęcono część rozważań i uwag krytycznych.
    The commentary raises the problem of the admissibility of the issuing cumulative penalty in cumulative judgement by appeal court for the first time or issuing that penalty within the different scope of punishment, from the perspective of the power to alter decisions of a court of the first instance, the principle of two-instance court proceedings, access to court and the right of defence. By discussing the essence of the constitutional and convention provisions, the author attempts to answer the question what the scope of the appeal court’s power is to alter cumulative judgement issued in the first instance, by concluding that neither Article 176 (1) of the Polish Constitution, nor Article 6 of the European Convention on Human Rights (ECHR) and Article 2 of Protocol no. 7 to the ECHR supplementing its content, as well as Article 14 (5) of the International Covenant on Civil and Political Rights in principle stand in the way of such an approach, which should be reflected in the process of interpretation of Article 437 (2) of the Code of Criminal Procedure. However, in the author’s opinion, doubts arise, from the perspective discussed above, if the appellate court were to take into account, when imposing the cumulative penalty, a unit judgement unknown, for various reasons, to the court of first instance, to which a special part of the considerations and critical remarks is devoted.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 4; 655-674
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fałszywe wyjaśnienia a taktyka obrony
    False Statement and the Strategy of Defence
    Autorzy:
    Dziekański, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1976260.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
    Tematy:
    wyjaśnienia oskarżonego
    prawo do obrony
    granice prawa do obrony
    fałszywe oskarżenie
    statements made by the accused
    explanations given by the accused
    right to defence
    limits of the right to defence
    false accusation
    Opis:
    Artykuł podejmuje problematykę wyjaśnień oskarżonego, ukazując ich dualistyczną rolę - środka dowodowego oraz środka służącego obronie oskarżonego. Autor rozważa, czy w zakresie przysługującego oskarżonemu prawa do obrony mieści się prawo do kłamstwa, a także zajmuje stanowisko w odniesieniu do granic składania przez oskarżonego fałszywych wyjaśnień. Następnie przedstawia uwagi dotyczące posługiwania się kłamstwem przez obrońcę oskarżonego w ramach taktyki obrony. Refleksje te zostały oparte na badaniach własnych autora polegających na przeprowadzaniu pogłębionych wywiadów z adwokatami wykonującymi funkcję obrońców.
    This article discusses the issue of explanations given by an accused person, showing their dual nature – that of evidence and that of a measure used for the purpose of defence. The author raises a question if the scope of the right to defence granted to the accused encompasses the right to lie, and takes a stand on the limits to the accused making false statements. This is followed by comments on the practice of defence counsels making use of falsehood as part of their defence strategies. The reflection has been based on the author’s own studies involving in-depth interviews made with barristers working as defence counsels.
    Źródło:
    Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2018, 10, 3; 6-24
    2080-1084
    2450-7938
    Pojawia się w:
    Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Appointed counsel for the defence in the Polish criminal proceeding
    Autorzy:
    Kosonoga, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392780.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    postępowanie karne
    prawo do obrony
    obrona z urzędu
    obrona obligatoryjna
    wyznaczenie obrońcy
    prawo ubogich
    criminal proceeding
    right to defence
    ex officio appointed counsel for the defence
    obligatory defence
    appointment of counsel for the defence
    right of the poor
    Opis:
    The article discusses the institution of appointed counsel for the defence in the criminal proceeding after the amendment of 27 September 2013. It analyses particular conditions for the appointment of counsel for the defence: poorness of the accused and lack of obligatory defence counsel. Separate consideration is given to the issue of the appointment of counsel for the defence on the request of the accused and the appointment of counsel to undertake particular procedural actions. The mode and rules of appointing defence counsel are also discussed.
    W opracowaniu odniesiono się do instytucji obrony z urzędu w procesie karnym po nowelizacji z dnia 27 września 2013 r. Analizie poddano poszczególne przesłanki wyznaczenia obrońcy z urzędu w postaci niezamożności podejrzanego i braku obrońcy obligatoryjnego. Odrębne rozważania poświęcono kwestii wyznaczenia obrońcy na żądanie oskarżonego oraz problematyce wyznaczenia obrońcy do poszczególnych czynności procesowych. Przedmiotem rozważań uczyniono także zagadnienie trybu i zasad wyznaczania obrońcy.
    Źródło:
    Ius Novum; 2016, 10, 2; 95-111
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ochrona praw oskarżonego w Kościele, w szczególności w kanonicznym procesie karnosądowym
    Protection of the Defendant’s Rights in the Church, Especially in a Penal Judicial Trial
    Autorzy:
    Miziński, Artur Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1806964.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    proces karny
    ochrona praw
    prawo do obrony
    oskarżony
    defendant
    penal trial
    protection of rights
    right to defence
    Opis:
    The primary goal of the Church as a community is leading the faithful to the fulfilment of their vocation, Therefore, the salvation of souls appears to be the supreme right of the Church (salus animarum suprema lex). The Church has been aware of this mission since its beginnings. The governing function, apart from the educational and sanctifying functions, plays a significant role through enactment and execution of legal norms. Generally, the judicial power of the Church is of a pastoral character due to its very nature. Settlement of disputes should proceed in the spirit of Christian love. However, because of human nature, some disputes must be taken to court. The judicial (and penal) apparatus of the Church is founded on respect for human dignity and rights, including those of the defendant. The need to give the defendant, who is a side in a trial, all due powers is extremely important. The current code gives priority to the defendant's right to defence, which encompasses all other rights that he or she has at a trial. Appropriate protection of the defendant's rights is necessary due to the severity of the administered or declared penalty. A fair judgment, to which the faithful always have a right, should be passed in accordance with the letter of law, but also with canonical rightness. The norms of the canonical penal judicial trial include detailed regulations that demonstrate the considerable level of protection of the defendant's rights in this type of action. The application of these norms significantly influences the defence itself, which is full and active. In order to provide the defendant with a full protection of his rights, the legislator indicates the special rights of the defendant on trial (obligatory presence of a defence lawyer; the necessity for the defendant to accept the counsel's decision not to appeal; the defendant's right to the last word in a dispute; presumption of innocence; no obligation to confess to crime and swear an oath) and the possibility to use the discretionary powers of the judge, who can mitigate the penalty measured, or even replace it with a penance. The ecclesiastical legislator makes it permissible for the defendant to appeal the sentence which they deem unjust or invalid. All these regulations demonstrate the full range of protection provided to the indicted person who belongs to the ecclesiastical community.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2007, 17, 1; 141-165
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przesłuchanie małoletniego w świetle nowelizacji kodeksu postępowania karnego
    Autorzy:
    Łakomy, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393178.pdf
    Data publikacji:
    2016-03-31
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    minor
    interrogation of a minor
    right to defence
    secondary victimization of a minor
    małoletni
    przesłuchanie małoletniego
    prawo do obrony
    wtórna wiktymizacja
    małoletniego
    Opis:
    Przesłuchanie małoletniego w charakterze świadka w toku postępowania karnego jest czynnością procesową o charakterze szczególnym. Właściwe przeprowadzenie przesłuchania wymaga nie tylko gruntownej znajomości taktyki procesowej, ale niezwykle ważne jest również posiadanie przez prowadzącego postępowanie wiedzy z zakresu psychologii. W prezentowanym artykule omówiono przesłanki stosowania art. 185a k.p.k. i art. 185b k.p.k. w praktyce, z wyeksponowaniem zalet procesowych regulacji. W rozważaniach uwzględniono również kwestie odnoszące się do nadal istniejących niedoskonałości normatywnych omawianych przepisów, w szczególności w zakresie pogodzenia prawa do obrony oskarżonego z groźbą wtórnej wiktymizacji małoletniego pokrzywdzonego w toku procesu. Publikacja obejmuje także rozważania dotyczące roli psychologa w czynności przesłuchania małoletniego.
    Interrogation of a minor as a witness in a criminal proceeding is a procedural act of a specific nature. The proper conduct of the interviewing process requires not only a profound knowledge of the procedural tactics but it is extremely important for the investigator to have the knowledge of psychology. The article tries to discuss the reasons for the application of Article 185a and Article 185b of the Criminal Procedure Code in practice, exposing the advantages of procedural regulations. The discussion also covers issues concerning the shortcomings of the above-mentioned provisions that still exist, particularly in the area of reconciling the accused person’s right to defence with the threat of secondary victimization of a minor victim in the course of a trial. The publication also includes a discussion of the role of a psychologist in the interrogation of a minor.
    Źródło:
    Ius Novum; 2016, 10, 1; 41-49
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postępowanie dowodowe na rozprawie głównej bez udziału oskarżonego w świetle art. 378a Kodeksu postępowania karnego a standardy rzetelnego procesu
    Taking evidence at a main hearing without the participation of the accused in the light of Article 378a of the Code of Criminal Procedure and the standards of a fair trial
    Autorzy:
    Badowiec, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037235.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    right to defence
    fair trial
    amendment to the Code of Criminal Procedure
    accused
    prawo do obrony
    rzetelny proces
    nowelizacja k.p.k.
    oskarżony
    Opis:
    Celem artykułu jest przestudiowanie nowej regulacji, tj. przepisu art. 378a k.p.k., wprowadzonego nowelizacją z 19 lipca 2019 r., w kontekście standardów rzetelnego procesu. Prawo do obrony, które jest także elementem standardu rzetelnego procesu, przysługuje każdemu od chwili wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego aż do wydania prawomocnego wyroku. Istotne jest, że prawo do obrony musi być zagwarantowane proceduralnie po to, aby miało charakter realny i efektywny. W opracowaniu powołane i omówione zostały standardy: konstytucyjny, unijny oraz strasburski, a następnie na ich podstawie przeanalizowano treść art. 378a k.p.k. Rozważania prowadzą do wniosku, że przewidziana w art. 378a k.p.k. możliwość przeprowadzenia czynności dowodowych podczas usprawiedliwionej nieobecności oskarżonego lub jego obrońcy jest nie do pogodzenia z obecnie obowiązującymi standardami rzetelnego procesu.
    The aim of the article is to study a new regulation: the provision of Article 378a of the Code of Criminal Procedure (CCP), introduced with the amendment of 19 July 2019 in the context of fair trial standards. The right to defence, which is also an element of the fair trial standard, is vested in everyone from the moment when criminal proceedings are instituted against them until a final judgment is issued. It is important that the rights of defence must be procedural in order to be real and effective. The study refers to and discusses the following standards: constitutional, EU and Strasbourg, and then analyse the content of Article 378a of the CCP. The considerations lead to the conclusion that the possibility of taking evidence during the justified absence of the accused or his lawyer provided for in Article 378a of the CCP is incompatible with the current standards of a fair trial.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2021, 83, 4; 93-105
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Right to the Court in Legal Advisors Disciplinary Case
    Autorzy:
    Pilipiec, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/618333.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    legal advisor
    disciplinary case
    self-governments of legal advisors
    the right to access the court
    the right to fair proceedings
    the right to court judgement
    the right to defence
    the right to be heard
    prawo do sądu
    radca prawny
    postępowanie dyscyplinarne
    odpowiedzialność dyscyplinarna
    sąd dyscyplinarny
    samorząd zawodowy
    dostęp do sądu
    rzetelność postępowania
    domniemanie niewinności
    prawo do obrony
    Opis:
    Self-governments of legal advisors represent legal advisors practice profession in which the public repose confidence, and such self-governments shall concern themselves with the proper practice of such professions in accordance with, and for the purpose of protecting, the public interest. Legal advisors self-governments shall concern themselves with the proper practice of such professions is formal in the disciplinary case. Disciplinary case is repressive and extrajudicial. Legal advisors right to the court is also a similar right to the state court but is guided by the disciplinary prosecutor and disciplinary court The right to the court, as a personal right of each individual, is defined in Article 45, § 1 of the Constitution which states “Everyone shall have the right to a fair and public hearing of his case, without undue delay, before a competent, impartial and independent court”. Thus, the right to the court consists of a few inseparable elements: 1) the right to access the court, that is the right to initiate court proceedings in the case of infringing the protected rights of an individual; the access has to be genuine due to, among others, the right territorial organization of courts and reasonable fees, 2) the right to fair proceedings, that is the proper shaping of the court proceedings (based on the proper procedure, honest and public trial, participation of the suing individual in the proceedings which guarantee their rights), 3) the right to court judgement (receiving a court decision solving the issue within reasonable time), 4) the right to defence, 5) the right to be heard (the right to information, taking positions, considering actual statements and legal demands). It seems that the right to court judgement, the right to defence and to be heard are all included in the widely interpreted right to fair proceedings. A complementary item to the right to sue is Article 77, § 2 of the Constitution of the Republic of Poland according to which “Statutes shall not bar the recourse by any person to the courts in pursuit of claims alleging infringement of freedoms or rights”.
    Samorząd zawodowy radców prawnych reprezentuje radców prawnych wykonujących zawód zaufania publicznego i sprawuje pieczę nad należytym wykonywaniem zawodu radcy prawnego w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony. Piecza sprawowana przez samorząd zawodowy ma charakter formalny i jest realizowana w postępowaniu dyscyplinarnym. Prawo do sądu w sprawach dyscyplinarnych radców prawnych jest zatem realizowane w ramach postępowania dyscyplinarnego, które ma charakter postępowania represyjnego, tj. takiego, które ma na celu poddanie jednostki jakiejś formie dolegliwości, najczęściej w postaci określonej sankcji. Postępowanie dyscyplinarne ma charakter postępowania pozasądowego (w sensie rozumienia sądów powszechnych), gdyż jest prowadzone przez organy dyscyplinarne samorządu radców prawnych, którymi są rzecznik dyscyplinarny i sądy dyscyplinarne. Prawo radcy prawnego do sądu dyscyplinarnego w postępowaniu dyscyplinarnym w swej treści jest podobne do prawa do sądu powszechnego. Gwarancje prawa do sądu odnoszą się do postępowania dyscyplinarnego z uwagi na jego represyjny charakter, ale również dlatego, że w postępowaniu takim dochodzi do orzekania o sytuacji prawnej jednostki. Prawo do sądu, jako prawo osobiste każdego człowieka, jest określone w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, zgodnie z którym „Każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd”. Prawo do sądu składa się z kilku nierozerwalnych elementów: 1) prawa dostępu do sądu, 2) prawa do rzetelnego postępowania, czyli odpowiedniego ukształtowania postępowania przed sądem (opartego o właściwą procedurę, uczciwego i publicznego procesu, z uczestnictwem podmiotu w gwarantującym jego prawa postępowaniu), 3) prawa do wyroku sądowego (uzyskania w rozsądnym terminie rozstrzygnięcia sprawy orzeczeniem sądu), 4) prawa do obrony, 5) prawa do wysłuchania (prawa do informacji, zajęcia stanowiska, rozważenia faktycznych twierdzeń i prawnych roszczeń). Wydaje się, że prawo do wyroku sądowego, prawo do obrony i prawo do wysłuchania mieszczą się w szeroko pojętym prawie do rzetelnego postępowania. Uzupełnieniem treści prawa do sądu jest art. 77 ust. 2 Konstytucji RP, zgodnie z którym ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej dochodzenia naruszonych wolności lub praw. Artykuł ten normuje prawo do sądu rozumiane jako środek ochrony wolności i praw. Prawo do sądu należy rozumieć jako konstytucyjną zasadę prawa. Prawo do sądu jest zasadą prawa, gdyż jest prawem człowieka, a jednocześnie jest środkiem ochrony wolności praw człowieka i obywatela.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies