Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "исторический роман" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Adlig Schwenkitten w kontekście Aleksandra Sołżenicyna poszukiwań formalnych
Adlig Schwenkitten in the Context of Aleksandr Solzhenitsyn’s Formal Quest
Адлиг Швенкиттен в контексте формальных поисков Александра Солженицына
Autorzy:
Sidor, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/50388265.pdf
Data publikacji:
2014-08-23
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
исторический факт
роман
жанр
исторический роман
fakt historyczny
powieść
gatunek
powieść historyczna
historical fact
novel
genre
historical novel
Opis:
The article presents a particular aspect of Aleksandr Solzhenitsyn’s approach to the issue of literary genre. The article is based on a 24-hour novel Adlig Schwenkitten, whose characteristic features are illustrated against other Solzhenitsyn’s subgenres as well as his critical essays. The 24-hour novel functions here as a story of a certain historical time. Moreover, it serves as an example of artistic quest attempted by Solzhenitsyn as well as a form that provides links between many of Solzhenitsyn’s genre suggestions.
Źródło:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2014, 24; 99-108
0208-5038
2353-9674
Pojawia się w:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Romantyzm, mit i archetyp (wśród idei i struktur Kunigasa. Powieści z podań litewskich Józefa Ignacego Kraszewskiego)
Романтизм, миф и архетип (среди идей и структур «Кунигаса. Романа из литовской старины» Иосифа Игнатия Крашевского)
Romanticism, myth, and archetype (among the ideas and structures of Kunigas. Novels from Lithuanian legends by Józef Ignacy Kraszewski)
Autorzy:
Prymak-Sawic, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1070682.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Tematy:
Józef Ignacy Kraszewski
powieść historyczna
Litwa
romantyzm
mit
archetyp
historical novel
Lithuania
Romanticism
myth
archetype
иосиф игнатий крашевский
исторический роман
литва
романтизм
миф
архетип
Opis:
Józef Ignacy Kraszewski w swojej twórczości literackiej wiele miejsca poświęcił historycznej Litwie. Dowodem tej fascynacji jest też napisana u kresu życia powieść Kunigas, która twórczo aktualizuje wielkie tematy romantyzmu, pomimo iż chronologicznie przynależy już do okresu pozytywizmu. Kunigas. Powieść z podań litewskich jest dowodem na żywotność idei romantycznych i ich atrakcyjność, bowiem do dziś powieść ta cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem litewskich czytelników.
Józef Ignacy Kraszewski devoted a great deal of space in his literary works to historical Lithuania. The novel Kunigas, written at the end of his life, is also evidence of this fascination. It creatively updates the great themes of Romanticism, even though it chronologically belongs to the period of Positivism. Kunigas. Powieść z podań litewskich [Kunigas. Novels from Lithuanian legends] is proof of the vitality of Romantic ideals and their attractiveness, because to this day the novel still enjoys unremitting popularity among Lithuanian readers.
Иосиф Игнатий Крашевский много места в своем литературном творчестве уделял исторической Литве. Свидетельством этого увлечения является также роман Кунигас, написанный в конце его жизни, который творчески актуализирует великие темы романтизма, несмотря на то, что он хронологически относится к периоду позитивизма. Кунигас. Роман из литовской старины доказывает жизненность романтических идей и их привлекательность, ведь роман до сих пор пользуется неослабевающим интересом литовских читателей.
Źródło:
Bibliotekarz Lubelski; 2020, 63; 93-115
0137-9895
Pojawia się w:
Bibliotekarz Lubelski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Theater and theatricality in their relation To history and the arts in the novels
Teatr i teatralność wobec historii i sztuk wizualnych w powieściach Władimira Szarowa
ИЗОБРАЖЕНИЕ ТЕАТРА В ЕГО СВЯЗИ С ИСТОРИЕЙ И ИЗОБРАЗИТЕЛЬНЫМ ИСКУССТВОМ В РОМАНАХ ВЛАДИМИРА ШАРОВА
Autorzy:
Gabrielova, Amina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179733.pdf
Data publikacji:
2020-10-07
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Владимир Шаров
Современная русская литература
Исторический роман
Театр
Władimir Szarow
literatura postsowiecka
powieść historyczna
teatr
Vladimir Sharov
Post-Soviet literature
Historical novel
Theater
Opis:
Vladimir Sharov (1952–2018), a distinguished contemporary Russian writer, published nine quasi historical novels. Each of his novels suggests a different semi-fantastical version of Russian history that is locked into continuing cycles or - to use Sharov’s preferred word - “rehearsals” of violence. Theater and performance are a recurring theme in Sharov’s prose. In Before and During [До и во время], one of the main characters is Alexander Scriabin. In The Rehearsals [Репетиции] Patriarch Nikon orders a play – a mystery-play about Easter — in which the amateur peasant actors are assigned roles from the Bible and replay these roles for generations. In Should Not I Spare [Мне ли не пожалеть], the opening section shows characters participating in Chekhov’s plays, and the main part of the narration tells the story of staging an oratorio. In the last two novels, several of the protagonists are theater directors. This article argues that for Sharov, theater is an apt metaphor for history and a basic ontological principle, because theater is an experience that can be documented but is never reproduced in exactly the same form. The article examines how Sharov brings out the power of the playwright, director, and actor to implement multiple and different scripts and life stories. Life and art in his works imitate each other through a constant multiplication of versions or rehearsals - “rehearsals” in its expanded sense as reinterpretations, revisions, rewritings, and continuations.
Владимир Шаров (1952–2018), выдающийся современный русский писатель, опубликовал девять квази-исторических романов. В них предлагаются полуфантастические варианты российской истории, неизменно скатывающейся к повторяюшимся циклам, или, используя любимое выражение писателя, «репетициям»  насилия. Сквозными темами в прозе Шарова являются театральные постановки и исполнение ролей. В романе До и во время один из главных героев – композитор Скрябин. В романе Репетиции Патриарх Никон заказывает пьесу – мистерию о Воскресении, - в которой простые крестьяне получают роли из Нового Завета и из поколения в поколение репетируют эти роли. Во вступительной части романа Мне ли не пожалеть персонажи участвуют в пьесах Чехова, а основная часть посвящена постановке оратории. В этих двух последних романах несколько действующих лиц являются театральными режиссерами. В статье утверждается, что для писателя театр является не только подходящей метафорой для человеческой  истории, но также основным онтологическим принципом, потому что театральное представление можно описать и документировать, но никогда нельзя воспроизвести в точно такой же форме. В статье показано, как у Шарова персонажи-художники - драматурги, режиссеры и актеры, - обладают возможностью и властью разыгрывать различные варианты исторических событий. Жизнь и искусство в его сочинениях подражают друг другу в форме бесконечной цепи вариантов и репетиций – «повторений» в широком смысле, или пересмотров, переделок, продолжений и перевоплощений.
Władimir Szarow (1952-2018), wybitny współczesny pisarz rosyjski, opublikował dziewięć powieści quasi-historycznych. Są to na wpół fikcyjne wersje rosyjskiej historii, niezmiennie sprowadzające się do powtarzających się cykli, czy też – używając ulubionego określenia pisarza – "prób" przemocy. W prozie Szarowa przewijają się wątki teatralne i odgrywanie ról. W powieści Przed i w trakcie jednym z głównych bohaterów jest kompozytor Skriabin. W powieści Próby patriarcha Nikon zleca wystawienie sztuki, misterium o Zmartwychwstaniu, w której zwykli chłopi otrzymują role z Nowego Testamentu i z pokolenia na pokolenie je odgrywają. We wstępnej części powieści bohaterowie uczestniczą w sztukach Czechowa, natomiast główna część poświęcona jest akcji oratorium. W tych dwóch ostatnich powieściach kilkoro bohaterów to dyrektorzy teatrów. Artykuł przekonuje, że teatr jest dla pisarza nie tylko trafną metaforą ludzkiej historii, ale także podstawową zasadą ontologiczną, ponieważ przedstawienie teatralne można opisać i udokumentować, ale nigdy nie da się go odtworzyć w dokładnie takiej samej formie. Artykuł pokazuje, w jaki sposób w twórczości Szarowa artyści graficy, dramatopisarze, reżyserzy i aktorzy mają możliwość i moc odgrywania różnych wersji wydarzeń historycznych. Życie i sztuka w jego pracach naśladują się nawzajem w postaci niekończącego się łańcucha wariacji i prób – szeroko rozumianych "powtórzeń", czyli rewizji, remake'ów, kontynuacji i reinkarnacji.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2021, 1; 60-88
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies