Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "rorty" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Religion as a bond – a delusive hope of politics
Autorzy:
Grzybowski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1070193.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
politics
religion
culture
Richard Rorty
postmodernism
Opis:
Politics is on the one hand an attempt to implement certain good, a desire for achieving agreed objectives, on the other hand – as Max Weber says – a simultaneous a#empt to avoid a particular evil. If in defining the notion of politics there are references to good and evil, purpose and desire, it has to include the non-political spheres – culture, axiology, religion. Mark Lilla argues that for decades we have been aware of the great and final separation that has taken place in Western Europe between political and religious life. This awareness implies a conviction, which is obligatory today in most countries and societies, that to separate politics from religion is a great achievement. For many thinkers and politicians this is an undisputed success from which the West learns to benefit while preparing other regions of the world for such separation. Therefore it seems that modern politics should be free from religious inspiration and temptation. On the other hand, many sociologists and political scientists show the vitality of religious attitudes, proving that in its deepest essence religion is an expression of human behaviour. Each person and each community always has an element of irreducibility which is an internal defence against reducing man to “here and now”, restricting his world to what is useful and usable. We experience that in man there is a natural opening to what is transcendent. Thus, if man is ever to achieve individual and social reconciliation with himself, he will always look for rational and moral meanings. This situation creates a platform for the emergence of a completely new a#itude in society and politics – to seek and pursue spirituality in a world without religion. Increasingly, the understanding of religion reveals itself in a wide etymological sense, sociological and ethnological: religare – “to connect”, “to bind”, “to build community ties”. Religion so understood would be a great solution to the dilemma of separation – the adoption of religion (bonds) without the doctrine, while ensuring social cohesion, strengthening the feeling of being together, maintaining a spiritual connection. Many thinkers are convinced that we cannot base social life only on fear, discipline and economy; we need a deeper and stronger foundations for Community Cohesion. But is such a project possible at all? Is politics becoming a place for the formation of relationships, education and conservation of values, a narrative space which tells citizens what is good and right and what is wrong and alien? Can it replace religion in its deepest essence – in its intimate sense of an exploration and discovery of transcendence? Will it not become a caricature of religion, and a caricature of politics, and ultimately a trap for freedom?
Źródło:
Studia Philosophiae Christianae; 2020, 56, S2; 237-258
0585-5470
Pojawia się w:
Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyzwoity laicki świat – realna przyszłość ludzkich społeczności? Rozważania o racjach polityki i zasadach etyki
A Decent Secular World – the Real Future Human Community? Reflections About Rations of Policy and Rules of Ethics
Autorzy:
Grzybowski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558406.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
sekularyzm
postmodernizm
religia
ateizm
etyka
Richard Rorty
Jürgen Habermas
Jacek Woroniecki
secularism
postmodernism
religion
atheism
ethics
Rychard Rorty
Opis:
Teoretycy kultury i cywilizacji głoszą koniec epoki, w której dominowała kultura oświeceniowa. W XX wieku dokonało się przekroczenie horyzontu tradycji rozumu, z którego kiedyś wyłoniła się samowiedza europejskiej nowoczesności. Erozji i dewaluacji uległy podstawowe pojęcia, na których wspierał się zachodni racjonalizm, a rozum został zdemaskowany jako władcza, choć zarazem ujarzmiona podmiotowość instrumentalnego panowania nad kulturą. Siła i władza racjonalizmu narzucającego swe dyskursywne rozumienia została osłabiona, a raczej – używając terminologii filozofii ponowoczesnej – zdekonstruowana. Także religia traci funkcję „świętej kosmizacji”, choć przez wiele wieków dla rzesz ludzi była podstawą socjalizacji, prawa, obyczaju. Współcześnie można wręcz dostrzec tęsknotę za dniem, kiedy to cała nasza kultura osiągnie stan, w którym nie będziemy już dłużej niczego ubóstwiać. Współcześni ateiści, pragmatycy i postmoderniści mają nadzieję, że jeśli publiczna i polityczna przestrzeń zostanie pozbawiona religijnej symboliki i pozostanie pusta, to tym samym, niejako z definicji, stanie się lepsza. Przestrzeń skrupulatnie oczyszczona z symboliki religijnej, uchodzi w tej wizji za bardziej demokratyczną i tym samym zdolną do wyprowadzenia, na bazie innej niż religijna, właściwych zachowań społecznych. Dzięki temu zaś owa „pusta przestrzeń” ujawni się jako miejsce debaty, w której mogą zostać wypracowywane lepsze niż konfesyjne rozwiązania problemów społecznych. Ateizm może być sposobem bycia dobrym i moralnym człowiekiem, który nie wspomaga swych etycznych działań inspiracją wiary. Ateiści i agnostycy zdają się dziś pokazywać, że choć w laickiej społeczności należy być świadomym nieobecności Boga, którego „śmierć” stwierdzono i ogłoszono, to przede wszystkim należy z nadzieją starać się stworzyć lepszy świat. Jednakże, choć wspólnoty demoliberalne współczesnych państw Zachodu szczycą się swymi osiągnięciami – wybór (demokracja), postęp, wolność, prawo, odwaga, wspaniałomyślność, łagodność, sprawiedliwość – to okazuje się, że dla obrony tych zdobyczy nie wypracowały skutecznego projektu uczenia odpowiedzialności, oddania i poświęcenia. Tym samym kosmopolityczno-wielokulturowe ideały nie stają się przestrzenią powściągliwości, tolerancji, cierpliwości, gotowości do kompromisów, zaufania, wspólnoty, wierności, tradycji, entuzjazmu, wyobraźni, pracy, lojalności czy społecznej dyscypliny. Rolę tę wciąż jeszcze dzierżą wspólnoty zdeterminowane, tożsame w sobie, z bardzo wyrazistym przesłaniem ideowym i konfesyjnym – rodzina, wspólnoty religijne, zespolone tradycją społeczności lokalne, naród.
In our times a liberal model of the social life is a space, in which democratic and liberation desires can be carried out in the full way. Still however inalienable questions about goods and purposes which society is putting, are included to most important. What significant political good should be today, in the days of diversity and multitude of lifestyles, - the prosperity, the affluence, or a firmly liberally defined freedom (if I am not violating other’s freedom, I am making what I want)? And perhaps it should be an aim of the policy action - how the Aristotle wanted - good and right life of citizens manifesting itself in the righteousness of character i.e. the virtue of bravery (aréte)? Liberal democracy is promoting freedom, pluralism, affluence, consumption and effective law today as achievmentsof contemporaneity, convincing that we will live in harmonious, multicultural and peacetime community. However in the realization of these ideals something is standing in the way, what can be named “paradox of the liberalism”: freedom from one side widely understood, on the other whereas simultaneous expectation of self-limitation, self-control, responsibility, or even asceticisms. Therefore contemporary political-social desire for building the global and diversified society, is based on the hasty and naive conviction that people of all sorts of nations, cultures, tongues and customs will be able to live without religion together in peace and prosperity, respecting and tolerating own inflectednesses.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2014, 35; 137-160
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Providing orientation by philosophizing at school. Phenomenological and postmodern validity claims
Autorzy:
Philipp, Thomas,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/892186.pdf
Data publikacji:
2018-11-15
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
orientation
phenomenology
postmodernism
philosophy at school
Heidegger
Merleau-Ponty
Lévinas
Lyotard
Rorty
Opis:
In liberal societies it seems to be important to provide orientation by philosophizing at school. We are used to doing this by discussing classic ethics with our students. Here, skills like rational argumentation can be trained. It is the universal rationality that can be applied to different ethical issues and, thus, provide orientation. When it comes to this learning objective phenomenology and postmodernism are mostly not expected to provide assistance. Phenomenology might be seen as just dealing with perception whereas postmodernism is under suspicion for contributing to indecision, arbitrariness and relativism. In this article I will try to outline the potentials of phenomenology and postmodernism in the field of orientation. In the tradition of Husserl’s ‘epoché’ we can let students discover the perspective of a first person and what it means to be a ‘self’. Heidegger and Merleau-Ponty have not only described a certain closeness to the world which can be described as ‘dwelling’ of a lived body. They have also delineated elements of a new ‘postmetaphysical’ and at the same time ‘prehermeneutical’ metaphysics. All this can help to open the depth of self, life, and world. Postmodern thinkers claim a plurality of truths. By this means, these theories can encourage self-empowerment. At the same time, authors like Lévinas (responsibility for the other), Lyotard (the sublime), and Rorty (solidarity) describe new ways of openness towards the world which are not founded by any primal truth and thus provide orientation.
Źródło:
Kwartalnik Pedagogiczny; 2018, 63(3 (249)); 150-161
0023-5938
Pojawia się w:
Kwartalnik Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy po religii, nauce i filozofii tylko sztuka może nas zbawić? Soteriologia Richarda Rorty’ego
После религии, науки и философии спасти нас может только искусство? Сотериология Ричарда Ротриего
Can Only Art Save Us After Religion, Science and Philosophy? Soteriology of Richard Rorty
Autorzy:
Mordka, Cezary
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/497169.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
Tematy:
epistemologia
ironizm
postmodernizm
pragmatyzm
prawda
religia
эпистемология
иронизм
постмодернизм
прагматизм
истина
религия
epistemology
ironism
postmodernism
pragmatism
truth
religion
Opis:
В статье автор представляет новое решение, предложенное Р. Ротри, проблемы, касающейся признания законными человеческих убеждений о мире вместе с возможностью достижения своеобразного спасения. Спасение предлагала религия, потом философия, а затем наука. Ротри критикует все эти попытки, утверждая, что они опираются на ошибку круга в аргументации. Он предлагает радикально бросить старую перспективу путем «отвержения лестницы», т.е. уровня знаний в пользу попыток самотворения, целью которых является не быть копией чего-то или кого-то другого.
In the paper the author presents R. Rorty’s new solution to the problem of validation of human believes and the possibility of obtaining a sort of salvation. Salvation was offered by religion, then philosophy and science. Rorty criticizes all of those efforts, because of the error in reasoning. And then proposes radical rejecting the old perspective (“pushing off the ladder”) with its zone of knowledge, and accepts instead the imperative of autocreation instead that is the demand of not being a copy of anyone or anything.
Źródło:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2016, 16; 39-53
1642-1248
Pojawia się w:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wypisy z ksiąg użytecznych jako wypowiedź programowa Czesława Miłosza
Wypisy z ksiąg użytecznych as a Program Declaration of Czesław Miłosz
Autorzy:
Partyka, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951587.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Czesław Miłosz
Wallace Stevens
Richard Rorty
anthology of poetry
postmodernism
poetic language
Opis:
The purpose of this article is to reconsider Czesław Miłosz’s two anthologies of poetry, "Wypisy z ksiąg użytecznych" (1994) and its counterpart in the English language "A Book of Luminous Things" (1996), as metapoetic reflections on the obligations of contemporary poetry. In particular, it highlights the nature of Miłosz’s ideological contention with Wallace Stevens and Richard Rorty.
Źródło:
Białostockie Studia Literaturoznawcze; 2014, 5
2082-9701
2720-0078
Pojawia się w:
Białostockie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies