Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Contemporary Culture" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Błąd kulturowy? Próba analizy niektórych tendencji współczesnej kultury
    Cultural error? The attempt to analyze some tendencies in contemporary culture
    Autorzy:
    Michalak, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/502053.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    błąd antropologiczny
    błąd kulturowy
    ateizm
    emancypacja rozumu i wolności
    postmodernizm
    duch dionizyjski i apolliński
    artystyczna awangarda
    klasyczna aksjologia
    asztuka
    antysztuka
    anthropological error
    cultural error
    atheism
    emancipation of reason and freedom
    postmodernism
    Dionysian and Apollonian spirit
    artistic avant-garde
    classical axiology
    a-art
    anti-art
    Opis:
    The idea of a “cultural error”, which is included in the title, refers to the category of an “anthropological error”, which was formulated by John Paul II in his encyclical Centesimus annus. According to the Polish pope this error was the foundation of a faulty assessment of society and human role which was suggested by the Marxist philosophical and social system. The idea of a “cultural error”, which has been put forward in this article, is an attempt to formulate a holistic view of the cultural transformation process which started in the 18th century in the Enlightenment era and which has lasted up till now. This error consists in the negation of the possibility of the natural origin of the axiological sphere and in promoting the opposite worldview that all values (ethical, esthetic, epistemological), which put order into human thinking and acting, are the merely the result of the culture. This article is the attempt to present the panorama of those transformations, which result from this erroneous assessment of man (negating the vision of a human person as a being who is open to the transcendence) and his role in culture creation process.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2015, 24, 1; 63-75
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Humanizm tragiczny jako następstwo kulturowej śmierci Boga
    The Humanism of Despair as a Result of the Death of God in Contemporary Culture
    Autorzy:
    Życiński, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2015937.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    egzystencjalizm
    humanizm
    kultura
    nihilizm
    osoba ludzka
    postmodernizm
    sekularyzacja
    śmierć Boga
    existentialism
    humanism
    culture
    nihilism
    human person
    postmodernism
    secularisation
    death of God
    Opis:
    The philosophy of the death of God, pronounced by Friedrich Nietzsche in 1882, resulted in many negative consequences experienced in contemporary culture. The Nietzschean critique of the classical hierarchy of values inspired radical declaration about the death of metaphysics and the end of human history. In its form developed in deconstructive postmodernism, this philosophy proclaims the dissolution of the human subject. Consistently, it rejects the very concept of human person and tries to reduce human existence to the level of psychoanalytic, social and/or cultural phenomena. In this conceptual framework, either the classical version of humanism must be questioned or its nihilistic reinterpretation, in terms of a humanism of despair, should be adopted.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2002, 50, 2; 5-22
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aesthetic Transformations of the Image of the Opera Singer: Vasyl Slipak in Contemporary Popular Culture
    Estetyczne przemiany wizerunku śpiewaka operowego: Wasyl Slipak we współczesnej kulturze popularnej
    Autorzy:
    Vasylieva, Oleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29430946.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    opera
    dramat
    muzyka
    postmodernizm
    Ukraina
    drama
    music
    postmodernism
    Ukraine
    Opis:
    The opera, whose nature is synthetic and spectacular, is sensitive to social upheavals and changing priorities in artistic interests. Thus, in the postmodern era, opera art is revealed to the mass audience and gets closer to popular culture; it adapts to new aesthetic trends and at the same time influences them. One of the bridges that connect opera with popular culture is the figures of famous composers and star performers. Contemporary culture uses and rethinks the images of real-life opera stars, as well as some collective generalized images of opera singers. The Ukrainian opera singer Vasyl Slipak became a hero of popular culture—his story fits perfectly into the global pop cultural narratives of death in the battle for freedom. His image resonates with the current cultural zeitgeist and embodies the essence of Ukrainian society under the Russian invasion and its values. Modern artists skillfully incorporate his iconic persona into the realms of drama, theater, and music, showcasing their ingenuity and creativity.
    Przemiany społeczne i zmieniające się priorytety zainteresowań artystycznych oddziałują na operę jako sztukę syntetyczną i widowiskową. W epoce ponowoczesnej opera otwiera się więc na masowego odbiorcę i zbliża do kultury popularnej; adaptuje się do nowych trendów estetycznych i jednocześnie na nie wpływa. Jednym z pomostów łączących operę z kulturą popularną są postaci znanych kompozytorów i gwiazdorskich wykonawców. Współczesna kultura wykorzystuje i na nowo analizuje wizerunki gwiazd operowych, a także stereotypowe wyobrażenia o śpiewakach operowych. Ukraiński wykonawca Wasyl Slipak stał się bohaterem popkultury – jego historia doskonale wpisuje się w popkulturowe narracje o śmierci w walce o wolność. Jego wizerunek rezonuje z aktualnymi trendami kulturowymi i staje się uosobieniem wartości ukraińskiego społeczeństwa skonfrontowanego z rosyjską inwazją. Współcześni artyści umiejętnie włączają jego ikoniczną postać do sfery dramatu, teatru i muzyki, pokazując swoją pomysłowość i kreatywność.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 2; 103-114
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postmodern Music and its Future
    Autorzy:
    Rychter, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/451377.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
    Tematy:
    philosophy of music
    philosophy of culture
    postmodernism
    avant-garde music
    contemporary music
    Opis:
    The essay presents an attempt at characterizing contemporary music’s culture by identifying a dialectical tension between “modern” and “postmodern” currents in it. After initial considerations on the manifold usages of the term “postmodernism,” five composers’ approaches will be analyzed: John Cage, Philip Glass (and other minimalists), Bernhard Lang, Mauricio Kagel and Johannes Kreidler. However different they may be from one another, all these composers are being interpreted as undermining, in various ways, the practice and theoretical background of modernist avant-garde music.
    Źródło:
    Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2019, 3, 3(9); 43-56
    2544-302X
    Pojawia się w:
    Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Постмодерністський проєкт і сучасна українська література
    Postmodernistic Project and Contemporary Ukrainian Literature
    Autorzy:
    Polishchuk, Yaroslav
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1790728.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-13
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    postmodernizm
    doktryna
    społeczeństwo
    kultura
    dysfunckcjonalność
    język
    literatura
    postmodernism
    doctrine
    society
    culture
    dysfunction
    language
    literature
    Opis:
    Projekt postmodernistyczny a współczesna literatura ukraińskaPrzedmiotem rozważań autora jest zanikanie postmodernizmu jako doktryny filozoficznej i jako praktyk estetycznych. Z punktu widzenia współczesnej kultury ukraińskiej, która z trudem wychodzi z cienia uzależnienia kolonialnego, postmodernizm nie stał się zjawiskiem uniwersalnym. Zaistniał w latach 1986-1991 jako odpowiedź na popularny na Zachodzie światopogląd. Zmierzch postmodernizmu autor kojarzy z wydarzeniami z lat 2013-2014, które spowodowały ukształtowanie się nowego społeczeństwa ukraińskiego i kultury narodowej. Skutki owych wydarzeń – w mediach, w opinii publicznej, ale również w literaturze – podważają postulaty postmodernizmu, które w zaistniałych okolicznościach cechuje oczywista dysfunkcyjność. Postmodernistyczna gra oraz kompletny sceptycyzm mogą być, jak się okazało, nie tylko postawą niezależnego intelektualisty, ale także strategią pozorowania, maskującą doktrynę imperialną, podającą się za projekt liberalny. Odróżnienie pierwszego od drugiego bywa trudne, a czasami wręcz niemożliwe. Zarysowuje się zatem koniec postmodernizmu – profanacji ulegają jego główne zasady, co powoduje radykalnie różne interpretacje i oznacza potrzebę dekonstrukcji całego projektu. Dlatego teza o śmierci postmodernizmu ma swoje uzasadnienie na Wschodzie Europy. Czasowa i przestrzenna perspektywa ukraińska zaprzecza postmodernizmowi w jego zachodnim ujęciom, jednocześnie pobudza do poszukiwania alternatywnych modeli światopoglądowo-estetycznych. Ta sytuacja może jednak w swoisty sposób motywować ukraińskiego intelektualistę, odkrywając nowe horyzonty poznania. Zaprzeczając postmodernizmowi, literatura przywraca swój autorytet jako instytucja społecznie zaangażowana.
    The main subject of the research in this article is the exhaustion of postmodernism as a philosophical doctrine and aesthetical practice. Postmodernism has not became a universal phenomenon in contemporary Ukrainian literature, which is reliving the difficult process of emerging from colonial dependence. It existed in Ukraine between 1986-1991 as an answer to the worldview that was popular in the West. The end of this artistic direction the author associates with those events which took place in 2013-2014, when Ukrainian society and Ukrainian culture moved into a new phase of existence. The consequences of these events, reflected in the media, public opinion and also in literature, led to the rejection of the postulates of postmodernism. It should be said that these postulates reveal a clear dysfunctionality. The postmodernist play and general scepticism, as can be seen, can be not only a position taken by an independent, intellectual person, but also an imitation strategy that conceals a neo-imperial doctrine which is portrayed as a liberal project. Sometimes it is too difficult to distinguish one from the other. Thus, the boundaries of postmodernism are clearly defined, or more precisely, the prevalence of its basic principles are. Over time, this phenomenon has received radically different interpretations, which is why a systemic deconstruction of the whole project is required. From such a point of view, therefore, a thesis about the death of postmodernism has its reasons, especially in Eastern Europe. From the Ukrainian perspective, the characteristic crossing of time and place (Eastern Europe) has put the Western project of postmodernism into a stupor, prompting us to search for alternative worldviews and aesthetic models. However, this artistic direction can motivate modern Ukrainian intellectuals in its own way, opening up new horizons in the comprehension of this epoch.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 7; 115-128
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Современная языковая ситуация. Тенденции развития русского литературного языка
    Contemporary Language Situation. Development Tendencies of the Literary Russian Language
    Autorzy:
    СОЛГАНИК, ГРИГОРИЙ Я.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/953422.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-12
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Tematy:
    language situation
    media language
    mass culture
    postmodernism
    standard language
    national language
    Opis:
    The article is dedicated to an analysis o f the modem Russian language ‘situation’. The main factors influencing the development of standard Russian are analyzed. First among these factors is media language. The perspectives ou the development o f modem Russian are characterized.
    Źródło:
    Stylistyka; 2012, 21; 177-190
    1230-2287
    2545-1669
    Pojawia się w:
    Stylistyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ponowoczesny romantyzm jako nurt ideowy określający horyzonty współczesnego człowieczeństwa
    Post-modern Romanticism as an Ideological Framework that Has Definedthe Horizons of Contemporary Humanity
    Autorzy:
    Zdun, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1191531.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-25
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    człowieczeństwo
    kultura
    ponowoczesność
    romantyzm
    humanity
    culture
    postmodernism
    romanticism
    Opis:
    CEL NAUKOWY: Celem analizy jest konceptualne zarysowanie modelów człowieczeństwa przyszłości. W zamierzeniach artykułu mieści się również przedstawienie refleksji nad kondycją współczesnego człowieka w kulturowym kontekście ponowoczesności. Kontekst ten dla celów niniejszej pracy zostanie określony mianem ponowoczesnego romantyzmu. NARZĘDZIA I METODY BADAWCZE: Przedmiotem diagnozy jest model człowieczeństwa uformowany na podstawie „aksjologicznych antynomii współczesności”. Pozwalają one kulturę ponowoczesności zestawić ze wzorcami typowymi dla XIX-wiecznego romantyzmu. W rezultacie człowieczeństwo da się opisać poprzez wewnętrzne napięcia, które wyznaczają terminy: tymczasowość – nieśmiertelność, samorealizacja – poświęcenie; konsumpcja – praca; vita activa – vita contemplativa. Praca ma charakter socjologicznej analizy teoretycznej. Jej celom służy metodologia „postmodernistycznej nauki”. Przez to też narzędziem diagnozy stanie się metafora oraz kategoria archetypu, pozwalająca ostatecznie dookreślać horyzonty człowieczeństwa. PROCES WYWODU: Wywód składa się z trzech części. W pierwszej z nich wprowadzona zostaje metafora labiryntu – podstawowe narzędzie poznania i diagnostyki. Pozwoli ona wyeksponować podstawę napięcia w konstrukcji człowieka i odnaleźć wiodącą narrację kształtującą współczesne człowieczeństwo. Jest nią ponowoczesny romantyzm. Identyfikacja odmian i cech narracji ponowoczesnego romantyzmu to drugi etap pracy. Legitymizuje on zastosowanie w kolejnej już – trzeciej części – kategorii archetypu. Pojęcie to umożliwi wskazanie ukrytych w narracji ponowoczesnego romantyzmu wzorów człowieczeństwa. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Podstawowym wynikiem analizy są modele ponowoczesnego człowieczeństwa zapisane w archetypach Prometeusza, Orfeusza, Ikara i Narcyza. Ich szczegółowa diagnostyka pozwala wskazać podstawowe nurty formacyjne człowieczeństwa, takie jak: transhumnaizm, indywidualizm i imaginaryzm. Jednocześnie umożliwia identyfikację ograniczeń każdego modelu i wskazanie związanych z nimi zagrożeń.WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Ostateczne wnioski i rekomendacje wiążą się z analizą ponowoczesnego romantyzmu. Nurt ten daje się opisać w dwóch formach: ideacyjnej i zwulgaryzowanej – przepracowanej przez kulturę popularną. Pierwsza z wymienionych określa szansę formującego się na jej podstawie modelu, a druga eksponuje zagrożenia.
    RESEARCH OBJECTIVE: The goal of this analysis is to provide conceptual descriptions of future humanity models. The article will also reflect on the contemporary human condition in the cultural context of postmodernism. For the purposes of this paper, that context will be referred to as postmodern romanticism.RESEARCH PROBLEM AND METHODS: At the core of this study is a model of humanity developed on the basis of ‘axiological present-day antinomies’. Based on these antinomies, postmodern culture can be compared to the models typical of 19th century romanticism. As a result, humanity can be described through internal conflicts between such notions as transience vs immortality, self actualisation vs sacrifice, consumption vs work, and vita activa vs vita contemplativa. This paper is a sociological theoretical analysis. It relies on postmodern research methodology.And as such, it uses metaphor and archetype to ultimately describe the horizons of humanity.PROCESS OF ARGUMENTATION: This study has three parts. The first introduces the labyrinth metaphor as the primary exploration and assessment tool. It helps identify the basic tensions inhumans and find the leading narrative that underlies contemporary humanity. This narrative is postmodern romanticism. Stage two identifies the types and characteristics of the postmodern romanticnarrative. This lays the groundwork for the third part, which employs the category of archetype. This concept serves to explore the models of humanity fostered by the postmodern romantic narrative.RESEARCH RESULTS: The primary results of this analysis are the postmodern models of humanity embodied by the Prometheus, Orpheus, Icarus, and Narcissus archetypes. A detailed assessment of these helps identify such fundamental movements in humanity development as transhumanism, individualism, and imaginarism. In addition, each model is examined to identify its limitations and the related risks.CONCLUSIONS, INNOVATIONS, AND RECOMMENDATIONS: The final conclusions and recommendations follow from the analysis of postmodern romanticism. That philosophy can be perceived as having two forms, ideological and vulgarised, or processed by the popular culture. The former describes the opportunities offered by the model that builds on it, while the latter focuses on the related risks.
    Źródło:
    Horyzonty Wychowania; 2021, 20, 53; 103-116
    1643-9171
    2391-9485
    Pojawia się w:
    Horyzonty Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmiany w kulturze litewskiej XX i XXI wieku. Muzyka ludowa w Wilnie
    Autorzy:
    Nakienė, Austė
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687321.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
    Tematy:
    urbanization
    shifts in culture
    folklore movement
    contemporary folk music
    postmodernism
    urbanizacja
    zmiany w kulturze
    ruch folklorystyczny
    współczesna muzyka ludowa
    postmodernizm
    Opis:
    A modern metropolis is an artificially created landscape brimming with a vast variety of significant places, public spaces that mark the historical past, streets with flows of transport, and internet networks that transmit information at lightning speed; it is a landscape with numerous cultural institutions and even with locations where these institutions are concentrated (cultural industries). Traditional culture lives on in such a complex urban structure yet in modest conditions, small premises, or abandoned spaces. Hardly will a resident of Vilnius, who is not interested in it, detect any signs of its existence, but more curious burghers know that they can visit various events associated with traditional culture. Traditional culture has adapted itself: it has found a shelter and has taken root like moss on a stone.This research was carried out by participating in the folklore movement of Vilnius, by taking part in various events and carefully observing them. Having scrutinized the musical scene, the author found some connections between the changes that traditional music underwent in earlier times and the historical shifts she has witnessed in her own lifetime.
    Nowoczesna metropolia to sztucznie stworzony krajobraz pełen różnorodnych miejsc znaczących, przestrzeni publicznych, które odnoszą się do historycznej przeszłości, ulic ze sunącymi po nich środkami transportu i sieci internetowych, które przesyłają informacje z prędkością błyskawicy. Jest to krajobraz z wieloma instytucjami kulturalnymi, a nawet z lokalizacjami, w których instytucje te się skupiają (przemysł kulturalny). Tradycyjna kultura funkcjonuje w tak złożonej strukturze miejskiej, ale w skromnych warunkach, w małych lub opuszczonych przestrzeniach. Mieszkańcy Wilna, którzy nie są zainteresowani tym rodzajem kultury, ledwo dostrzegająjakiekolwiek oznaki jej funkcjonowania. Ci bardziej zainteresowani wiedzą jednak, że istnieje w mieście możliwość uczestniczenia w wydarzeniach związanych z kulturą tradycyjną. Kultura ta dostosowała się: znalazła schronienie i zakorzeniła się jak mech na kamieniu.Badania polegały na zaangażowaniu w działalność ruchu folklorystycznego w Wilnie, na uważnej obserwacji i uczestniczeniu w różnych wydarzeniach. Po przeanalizowaniu sceny muzycznej autorka znalazła pewne powiązania między zmianami, które zaszły w tradycyjnej muzyce w przeszłości, a zmianami we współczesności, których jest świadkiem.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Etnograficzne; 2018, 57
    2450-5544
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Etnograficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Odciąć głupocie tlen”: o niepostmodernistycznym wątku w eseistyce Wiktora Jerofiejewa
    To cut off stupidity: about a non-postmodern theme in the essays of Victor Erofeyev
    Autorzy:
    Stryjakowska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/915264.pdf
    Data publikacji:
    2018-09-22
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Victor Erofeyev
    postmodernism
    mass culture
    literature
    contemporary Russia
    Wiktor Jerofiejew
    postmodernizm
    kultura masowa
    literatura
    współczesna Rosja
    Opis:
    The article describes Victor Erofeyev’s essay Love for stupidity, in which the Russianpostmodernist comes up with an uncompromising objection to the mass culture. The defence of high literature as an existential signpost leading to timeless values  is placed by the author in the socio-political context of modernization challenges faced by contemporaryRussia. Alongside highlighting this less familiar theme of Erofeyev’s works the analysis aims at drawing attention to the aporias in the writer’s considerations as well as confronting the essay with another sketches devoted to the changes of literary life in the conditions of the consumer society.
    Źródło:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2014, 4; 199-207
    2391-470X
    Pojawia się w:
    Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies