Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "randall" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
To Serve Man? Rod Serling and Effective Destining
Autorzy:
Auxier, Randall E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/985691.pdf
Data publikacji:
2021-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
Tematy:
popular culture
science fiction
classic television
possibility
future time
effective destining
rod serling
Opis:
Popular culture is a vital part of the philosophy of culture. Immersion in the world of popular culture provides an immanent understanding, and after all, some of what is merely popular culture today will be the high culture of tomorrow. The genre of science fiction is one of the more important and durable forms of cultural and social (and even religious) criticism. Science fiction narratives guide our imaginations into the relation between the might-be and the might-have-been. The central idea of this paper is that possibilities have an existence that is intelligible to us, independent of and indifferent to actualities, and involving a distinction between “constellated possibilities” which form a pattern dependent upon one’s perspective in some actual standpoint, and “clustered” possibilities, which actually exist entangled and inseparable from one another, as possibilities. Science fiction writers intuitively know that if one introduces a variation into the present in order to trace a plausible alternative storyline from that standpoint, certain other variations will have to accompany the chosen variation in order to maintain the unity of the plot. I use Rod Serling, the creator of the legendary series The Twilight Zone, as an example in this paper. Hence, science fiction writers do work with clusters as well as constellations of possibilities (things that merely might happen and things that almost assuredly will eventually happen), and they experience the clusters with a stronger feeling of necessity. I call that feeling Wirkungsschicksal, of “effective destining.” I will develop this distinction and that stronger feeling of necessity into a method for the philosophy of culture.
Źródło:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2020, 4, 4; 190-204
2544-302X
Pojawia się w:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Real Deletion, Time, and Possibility
Autorzy:
Auxier, Randall
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146661.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
time
process
artificial intelligence
temporality
possibility
potency
Whitehead
Bergson
czas
proces
sztuczna inteligencja
czasowość
potencja
Opis:
Does anything ever really “go away,” completely? This paper is a search for “real deletion,” and the metaphysics that must accompany real deletion. Why is that important? In artificial intelligence studies, researchers have offered a moving target for when artificial intelligence has been achieved. It began with the Turing test and has evolved through a thousand arguments (e.g., Dreyfuss’ What Computers Can’t Do, through Kurzweil’s “singularity” and into a hundred other criteria and thousands of discussions about what intelligence is and what it would mean to simulate or, as I favor, emulate it). This whole discussion is still just sorting through analogies to human intelligence, not approaching the thing itself, but good analogies must approach much more than analogous function: they must approach real indiscernibility. My arguments here will therefore be largely in the field of metaphysics and ontology, which is how I understand the word “real” in the phrase “real deletion.” I do not think that current researchers have rightly understood time and how it bears upon the criterion or. criteria of artificial intelligence. Hence, I offer “real deletion,” in the sense to be described, as the criterion. The AI argument has implications for all of metaphysics as it relates to the fundamental character of time.
Czy coś naprawdę „odchodzi” całkowicie? Niniejszy artykuł jest poszukiwaniem „rzeczywistego usunięcia” i metafizyki, która musi temu towarzyszyć. Dlaczego to jest ważne? W badaniach nad sztuczną inteligencją naukowcy zaproponowali ruchomy punkt docelowy do momentu osiągnięcia sztucznej inteligencji. Zaczęło się od testu Turinga i ewoluowało przez dużą ilość argumentacji (np. Dreyfussa, dotyczącą tego, czego nie potrafią komputery, przez „osobliwość” Kurzweila oraz wiele innych kryteriów i tysiące dyskusji na temat tego, czym jest inteligencja i co oznaczałoby ją symulować lub, jak wolę, naśladować). Cała ta dyskusja wciąż polega na rozważaniu analogii do ludzkiej inteligencji, a nie na zbliżaniu się do samej rzeczy, ale dobre analogie muszą dotyczyć czegoś znacznie więcej niż funkcji analogicznej: muszą zbliżać się do prawdziwej nieodróżnialności. Moje wywody będą zatem dotyczyły głównie dziedziny metafizyki i ontologii, tak jak rozumiem słowo „rzeczywisty” w wyrażeniu „rzeczywiste usunięcie”. Nie sądzę, aby współcześni badacze właściwie rozumieli problem czasu i jego wpływ na kryterium lub. kryteria sztucznej inteligencji. Stąd j w tych ramach oferuję „rzeczywiste usunięcie” w znaczeniu, które należy właśnie opisać. Argument AI ma implikacje dla całej metafizyki, ponieważ odnosi się do fundamentalnego charakteru czasu.
Źródło:
Analiza i Egzystencja; 2023, 62; 5-41
1734-9923
2300-7621
Pojawia się w:
Analiza i Egzystencja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies