Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Polish prose after 1989" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
„Pozostałam niewidoczna”. O traumie i wykluczeniu w Krótkiej wymianie ognia Zyty Rudzkiej
Autorzy:
Okrajni, Martyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030691.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Zyta Rudzka
trauma
old age
exclusion
polish prose after 1989
starość
wykluczenie
proza polska po 1989 roku
Opis:
Artykuł jest próbą analizy funkcjonowania traumy i wykluczenia w prozie Krótka wymiana ognia Zyty Rudzkiej. Pisarka zastosowała poetykę opartą przede wszystkim na fragmentarycznych, niedopowiedzeniach i zróżnicowanej stylizacji językowej, ukazując trudność konstruowania opowieści problematyzujących kwestie starości, problem wykluczenia i „dziedziczenia” doświadczeń (po) holokaustowych. Autor Pałacu Cezarów udowadnia, że trauma z jednej strony zapisana jest w (starzejącym się) ciele człowieka, z drugiej starość (jako proces) może okazać się traumatycznym przeżyciem. Ponadto trauma może być konsekwencją stygmatyzacji społecznej, ale także wynikiem podjętych decyzji życiowych.
The article is an attempt to analyze the motif of trauma and exclusion in Krótka wymiana ognia by Zyta Rudzka. The writer used poetics based primarily on fragmentarily, understatements and diversely language stylization showed the difficulty of constructing stories problematizing the scandal of old age, the problem of exclusion and “heredity” of (post)holocaust experiences. The author of Pałac Cezarów proves the trauma, on the one hand, is written in the (ageing) human body, and the other hand, old age (as a process) may turn out to be a traumatic experience. In addition, trauma can be a consequence of social stigmatization, but as well as the result of life decisions made.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2020, 15, 10; 434-447
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ironia postkolonialna. Język politycznej poprawności jako tworzywo literackie w polskiej prozie po 1989 r.
Postcolonial Irony. The Language of Political Correctness as a Source of Polish Literary Fiction After 1989
Autorzy:
Kledzik, Emilia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1182381.pdf
Data publikacji:
2014-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
postcolonial studies
irony
political correctness
hate speech
polish prose after 1989
postkolonializm
ironia
poprawność polityczna
mowa nienawiści
polska proza po 1989
Opis:
Artykuł stawia tezę, że literatura polska powstała po transformacji ustrojowej wchłonęła język licznych debat społecznych i obyczajowych, jakie przewijały się przez polską opinię publiczną przez dwadzieścia pięć lat demokracji – w tym nad fenomenem tzw. „politycznej poprawności”. Podstawową figurą retoryczną stosowaną w jej obronie przez troje pisarzy – Mariusza Sieniewicza, Artura Daniela Liskowackiego i Joannę Bator – jest ironiczny cytat mowy nienawiści. Autorka porównuje tę semantyczną woltę do klasycznego zjawiska postkolonialnej figury mimikry. W tym wypadku językiem kolonizatora byłby homogenizujący, etnocentryczny język reżimu komunistycznego. Literatura, której głównym bohaterem jest wykluczający, tworzący podziały język, stanowi dobre studium konstruowanych i demontowanych w nim tożsamości.
The article argues that Polish post-1989 literature absorbed the language of numerous debates on controversial issues that have been present in the Polish public opinion for twenty-five years of democracy – including the phenomenon of the socalled “political correctness”. The basic rhetorical figure used in its defense by three writers – Mariusz Sieniewicz, Arthur Daniel Liskowacki and Joanna Bator – is an ironic quotation of hate speech. The author compares this phenomenon to the classic figure of post-colonial mimicry. In this case, the ethnocentric language of the communist regime would constitute the language of the colonizer. Literature, whose main character is the language of exclusion, provides a good study of how it helps constructing and dismantling the identity.
Źródło:
Porównania; 2014, 15; 133-152
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies