Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "pojednanie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    The Sacrament of Penance and Reconciliation as an Encounter with God and Experience of His Mercy
    Sakrament pokuty i pojednania jako spotkanie z Bogiem i doświadczenie Jego miłosierdzia
    Autorzy:
    Zalewski, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2038243.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    spowiedź
    relacja
    miłosierdzie
    Ojciec
    pokuta
    pojednanie
    ufność
    confession
    relation
    mercy
    Father
    penitence
    reconciliation
    trust
    Opis:
    Analizując praktykę sakramentu pokuty i pojednania, należy stwierdzić, że właściwe przeżycie tego sakramentu przez chrześcijanina zależy od spotkania prawdziwego Boga, który jest miłosiernym Ojcem. Bez tego fundamentalnego wymiaru sakrament ten będzie przyjmował postać mniej lub bardziej formalnego obowiązku. Penitent nigdy nie doświadczy niezasłużonego miłosierdzia i miłości, które otrzymuje darmowo od szukającego go nieustannie Ojca miłosierdzia. Aby osiągnąć ten cel, należy usunąć błędne obrazy Boga jako bezwzględnego sędziego albo nieubłaganego strażnika i buchaltera, które stanowią poważną przeszkodę do doświadczenia czułej miłości Ojca. Na nowo należy tłumaczyć problem wolnego wyboru człowieka i jego wolności, które błędnie rozumiane czynią z niego albo kreatora dobra i zła, albo narzędzie nieuświadomionych popędów, mechanizmów i zranień. Należy brać pod uwagę osiągnięcia nauk humanistycznych, lecz traktować z pewną ostrożnością wnioski, które wychodzą nieraz poza ramy ich kompetencji. Kościół winien bronić tego trudnego a zarazem budującego sakramentu i jego praktykowania, ukazując jego piękno i owoce zarówno indywidualne, jak i wspólnotowe.
    In summary it should be stated that the right experience of sacrament of penance and reconciliation depends on meeting with God who is the merciful Father. Without this fundamental meaning this sacrament will be taking the form of less or more formal duty. The penitent will never experience undeserved mercy and love which obtains for free from the Father of mercy who is still looking him for. In order to reach an objective one should eliminated the wrong images of God as the ruthless or implacable guard and bookkeeper which is the obstacle in the sensitive experience of Father love. One should explain anew the problem of the free choice of the man and his freedom which in case of misunderstanding make him a tool of unconscious mechanism, impulses, and injured. The achievement of social sciences should be considered but the conclusions should be treated carefully, because they may exceed the scope their own competence. The Church should defend this difficult and at the same time constructive sacrament and its practice, showing its beauty and also both individual and community fruits.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 5; 71-89
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wychowanie do pokuty i pojednania
    Education for penance and reconciliation
    Autorzy:
    Szpet, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1592161.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    penance
    reconciliation
    education in catechesis
    educational environment
    pokuta
    pojednanie
    wychowanie w katechezie
    środowiska wychowawcze
    Opis:
    Przedmiotem refleksji jest wychowanie do pokuty i postawy pokutnej oraz przygotowanie do przeżywania sakramentu pokuty i pojednania. Autor zainspirował się bullą Ojca św. Franciszka Misericordiae vultus. Przedstawia aktualność podejmowanej problematyki, w świetle dokumentów ukazuje wychowanie do pokuty jako zadanie katechezy, a także niezbędne aspekty w przepowiadaniu katechetycznym. W dalszej części przybliża wymiary wychowania do pokuty, udział środowisk wychowawczych oraz praktyczną realizację tego wychowania, opierając się na Podstawie programowej katechezy Kościoła katolickiego w Polsce i Programie nauczania religii rzymskokatolickiej w przedszkolach i szkołach. Zakres refleksji został ograniczony do pierwszego etapu katechezy szkolnej.
    The object of reflection is to bring to repentance and attitudes of penance and preparation to live the sacrament of penance and reconciliation. The author was inspired by the bull of Pope Francis Misericordiae vultus. Shows the timeliness of their subject matter, in the light of the documents reveals education to repentance as a task of catechesis, the necessary aspects to be considered in the catechetical preaching. The rest of the dimensions of education closer to repentance, the share of educational environments and practical implementation of this education based on the core curriculum and the curriculum of religion. The scope of reflection was limited to the first stage of catechesis school.
    Źródło:
    Colloquia Theologica Ottoniana; 2016, 2; 143-155
    1731-0555
    2353-2998
    Pojawia się w:
    Colloquia Theologica Ottoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sakrament pokuty i pojednania. Kryzys współczesny i kryzys doktrynalny
    The Sacrament of Penance. Contemporary Crisis and Doctrinal Response
    Autorzy:
    Królikowski, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1601533.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    pokuta
    pojednanie
    nawrócenie
    spowiedź
    łaska sakramentalna
    Kościół
    penance
    reconciliation
    conversion
    confession
    sacramental grace
    Church
    Opis:
    Sakrament pokuty i pojednania – spowiedź – stał się w ostatnich dziesięcioleciach przedmiotem rozmaitych interpretacji teologicznych, które wpłynęły na jego praktykowanie. Niejednokrotnie proponowane interpretacje przyczyniły się do wywołania rozmaitych sytuacji kryzysowych w jego praktykowaniu albo przynajmniej wzbudzają podejrzliwość w stosunku do niego. Sytuacja domaga się ponownego przemyślenia niektórych aspektów teologii sakramentu pokuty i pojednania. Wydaje się, że utrwalona doktryna kościelna w tej materii sugeruje potrzebę przemyślenia zwłaszcza trzech kwestii: jaka jest specyficzna łaska sakramentu spowiedzi, na czym polega upodobnienie do Chrystusa, którego ten sakrament dokonuje, oraz w czym wyraża się jego właściwa eklezjalność. Na te trzy kwestie zostaje zwrócona uwaga w niniejszym artykule, przy bezpośrednim odniesieniu się do wspomnianych przejawów kryzysu w dziedzinie pokuty sakramentalnej.
    The sacrament of Penance and Reconciliation – a confession – in the recent decades has become a subject of manifold theological interpretations which have influenced its practicing. Recursively suggested interpretations have resulted in various critical moments in its practicing, or at least they contribute to the rise of suspicions directed at it. The situation calls for reconsideration of certain aspects of the theology of the sacrament of Penance and Reconciliation. It appears that the Church doctrine preserved in this matter implies the need for consideration of the three most vital questions, namely: what is the specific grace of the sacrament of Penance, what does the likeness of Christ, resulting from this sacrament, consist in, and how is the actual ecclesiality of the sacrament manifested. This article focuses on these three questions, positioning itself in a direct reference to the mentioned symptoms of the crisis in the sphere of sacramental penance. In the case of the first question the reader’s attention is brought to the relation between the sacrament of Penance and Baptism, which makes it possible to grasp the specificity of sacramental penance. The second question emphasises the truth that the likeness of Christ the Redeemer, who through his death judges men’s sins, may be achieved only by penance. As far as the third question is concerned, it is reminded that through conversion and penance a Christian renews his bond with the Church that in turn supports the sinner in the act of conversion and penance.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2015, 9, 2; 53-74
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Edukacyjne wspomaganie dorosłych w korzystaniu z sakramentu pokuty i pojednania
    Educational support adults in the use of the sacrament of penance and reconciliation
    Autorzy:
    Walulik, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1592163.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    sacramental life
    Bible study
    religious education
    reconciliation
    penance
    życie sakramentalne
    studium Biblii
    edukacja religijna
    pojednanie
    pokuta
    Opis:
    Coraz radykalniej postępujące zmiany w różnych dziedzinach życia zmuszają człowieka dorosłego do poszukiwania nowego sposobu obecności w różnych przestrzeniach codzienności. Próbę stworzenia warunków do życia naznaczonego nową jakością tworzy, przynajmniej w jakimś wymiarze, edukacja dorosłych. Dla dorosłych wierzących także edukacja religijna. Skutki tego rodzaju wspomagania dorosłych w odnajdywaniu swojego miejsca w codzienności dotyczą również korzystania z sakramentu pokuty i pojednania. Z badań nad uczestnictwem w Korespondencyjnym Kursie Biblijnym wynika, że wiedza religijna służy dojrzewaniu dorosłego jako osoby oraz refleksji nad sobą, sensem życia, relacjami z innymi i z Bogiem. Pokazują, że dorosły rozwija się poprzez orientację na zadania i wartości, czego praktycznym wyrazem może być coraz bardziej dojrzałe korzystanie z sakramentu pokuty i pojednania. Dlatego respondenci wyrażają naglącą potrzebę poszukiwania nowych sposobów wspomagania dorosłych w praktykowaniu tego sakramentu.
    More and more radically progressive changes in different areas of life force an adult to search for a new way of presence in different areas of everyday life. Attempt to create the conditions for life marked by a new quality creates, at least in some dimension, adult education. Adult believers as religious education. The effects of this kind of support adults in finding their place in everyday life also apply to the use of the sacrament of penance and reconciliation. Research on participation in Bible Correspondence Course that religious knowledge is maturing as an adult person and reflect on them, the meaning of life, relationships with others and God. They show that adult develops through orientation on the job and the value of what may be the practical expression of the increasingly mature use of the sacrament of penance and reconciliation. Therefore, respondents expressed the urgent need to seek new ways of supporting adults in the practice of this sacrament.
    Źródło:
    Colloquia Theologica Ottoniana; 2016, 2; 169-184
    1731-0555
    2353-2998
    Pojawia się w:
    Colloquia Theologica Ottoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Płaszczyzny kształtowania postaw pokuty i pojednania
    Shaping attitudes of penance and reconciliation
    Autorzy:
    Offmański, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1592158.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    sorrow
    mercy and grace of repentance
    the sacrament
    reconciliation
    penance
    żal
    łaska nawrócenia
    miłosierdzie
    sakrament
    pojednanie
    pokuta
    Opis:
    Kształtowanie postaw pojednania się z Bogiem opiera się na wierze i jej dojrzałości. Im wiara jest dojrzalsza, tym bardziej chrześcijanin odkrywa swój związek z Chrystusem, który pełen miłosierdzia przychodzi i objawia człowiekowi, iż łaska Boga jest umocnieniem jedności z Bogiem Ojcem i prowadzi do jedności miłosiernej z każdym człowiekiem. Ustanawiając sakrament pojednania, Chrystus pragnie, by ta jedność z Bogiem była przez chrześcijanina odczuwana jako stan naturalny, a grzech stanowi naruszenie tego naturalnego stanu człowieka. Stąd sakrament pojednania grzesznika z Bogiem dzięki łasce nawrócenia powinien budzić stan poczucia doskonałego żalu i nawrócenia, prowadzących do przemiany postaw i rozsiewania wokół siebie czynów miłosierdzia. Do odnowy przeżywania pokuty – pojednania należałoby podjąć katechumenat pochrzcielny zanurzony w ewangelizację, ukazującą osobę Jezusa Chrystusa wchodzącego w życie człowieka i zatroskanego jego problemami. To w miłosierdziu świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście.
    Shaping the attitudes of reconciliation with God is based on faith and its maturity. The faith is the mature Christian finds his relationship with Christ, which is full of mercy comes in and reveals to man that God’s grace is strengthening the unity with God the Father and leads to unity merciful with each man. In instituting the sacrament of reconciliation, Christ desires this unity with God was felt by Christians as a natural state, while sin is a violation of this natural state of man. Hence the sacrament of reconciliation of the sinner with God through the grace of conversion should arouse a sense of the state of perfect contrition and repentance leading to change attitudes and spread around her acts of charity. To the renewal of experiencing health penance – reconciled should be taken post-baptismal catechumenate immersed in the evangelization of showing the person of Jesus Christ entering into force of man and worried its problems. The world will find peace and human happiness only in the mercy.
    Źródło:
    Colloquia Theologica Ottoniana; 2016, 2; 93-110
    1731-0555
    2353-2998
    Pojawia się w:
    Colloquia Theologica Ottoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Taksā d-h.usāyā. Sakramentalny obrzęd pokuty i pojednania w Asyryjskim Kościele Wschodu
    Taksā d-h.usāyā. The Sacramental Rite of the Penance and Reconciliation in the Assyrian Church of the East
    Autorzy:
    Potoczny, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1790610.pdf
    Data publikacji:
    2021-10-07
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    pokuta
    pojednanie
    nawrócenie
    taksā d-h.usāyā
    Asyryjski Kościół Wschodu
    penance
    reconciliation
    conversion
    Assyrian Church of the East
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest zaznajomienie czytelnika z teologią sakramentu pokuty i pojednania w Asyryjskim Kościele Wschodu oraz z wykształconą w łonie tej wspólnoty liturgią jego celebracji zwaną „obrzędem pojednania” (taksā d-h.usāyā). Zaprezentowane badania przeprowadzone zostały w oparciu o syryjską tradycję patrystyczną oraz o najważniejsze źródło liturgiczne, jakim w tym wypadku jest obrzęd, którego redakcję przypisuje się katolikosowi Ishā'Yahbowi III (†659). Analiza obejmuje kolejno teologiczny obraz „odzienia chwały”, który tworzy łączność między sakramentem pokuty a chrztem, sens chrześcijańskiego nawrócenia oraz prezentację obrzędu wraz ze zwróceniem uwagi na jego osobliwości. Studium każe spojrzeć na syro-orientalną celebrację sakramentu jako na obrzęd kompleksowy i teologicznie spójny z intuicją innych wspólnot świata chrześcijańskiego. Wspomniane w studium osobliwości obrzędu wskazują na jego oryginalność i w żaden sposób nie deprecjonują jego teologicznej, liturgicznej czy merytorycznej wartości.
    The aim of this study is to make known to the reader the theology of the Sacrament of Penance and Reconciliation in the Assyrian Church of the East and with its Liturgy called “Order of Pardon” (taksā d-h.usāyā). The research has been based on the genuine Syriac patristic tradition and on the most important liturgical source, i.e. the Order edited by the prominent catholicos Ishā'Yahb III (†659). The analysis includes the explanation of theological image of the “robe of glory,” which creates the link between the Sacrament of Penance itself and Baptism, the theological meaning of Christian conversion and the presentation of taksā d-h.usāyā. The study shows the Syro-Oriental celebration of the Sacrament as a comprehensive and theologically coherent with the Rites in the other Christian communities. Some peculiarities of this Ordo attest its originality and don't depreciate in any way its theological and liturgical value.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 8; 113-129
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojednanie w dualizmie. Nowa koncepcja w odpowiedzi na kryzys eschatologii
    Reconciliation in Dualism. A New Concept in Response to the Crisis of Eschatology
    Autorzy:
    Jaros, Dariusz Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1044289.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-27
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    eschatologia
    sąd
    piekło
    niebo
    apokatastaza
    pokuta
    pojednanie
    pokój
    dualizm
    życie wieczne
    kara wieczna
    eschatology
    judgement
    hell
    heaven
    apokatastasis
    penance
    dualism
    eteranl life
    peace
    reconciliation
    eternal punishment
    Opis:
    Artykuł jest krótkim przedstawieniem nowej koncepcji eschatologicznej, w której dopuszcza się uniwersalne pojednanie, ale w dualizmie nieba i piekła. Zdaniem autora nie wolno żywić nadziei na zbawienie wszystkich, ponieważ Bóg objawił, że w piekle istnieją osoby i będą tam na wieki. Piekło jednak, po oczyszczającym Sądzie Ostatecznym, nie będzie trwaniem w zatwardziałości, lecz będzie wiecznym cierpieniem za grzech popełniony w życiu doczesnym. Potępieni nie będą już buntować się, lecz zgodzą się na tą sprawiedliwą, wieczną pokutę.
    The article presents a new eschatological concept, which allows the possibility of universal reconciliation, but maintains the dualism of heaven and hell. According to the author, the salvation of all cannot be hoped for since God revealed that there are people in hell who will remain there forever. However, after the cleansing final judgment, in hell there will be no persistence in hardness of heart, but there will be eternal suffering as a consequence of the sin committed in the temporal life. The damned will no longer rebel, but they will agree to this just eternal penance. The first part of the article introduces the reader into a wide range of problems in the context of which the idea of reconciliation in dualism was born. The second
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2019, 36; 243-384
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Word in the Sacrament of Confession
    Słowo w sakramencie spowiedzi
    Autorzy:
    Chapel, Joseph
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047683.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-05
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Ebner
    I-thou
    dialogue
    dialogical philosophy
    sacrament
    reconciliation
    Penance
    Confession
    auricular confession
    Revelation
    Dei Verbum
    ja-ty
    dialog
    filozofia dialogu
    sakrament
    pojednanie
    pokuta
    spowiedź
    spowiedź uszna
    objawienie
    Opis:
    The work of the Austrian dialogical thinker, Ferdinand Ebner, had both a direct and an indirect influence on the development of the Sacrament of Penance after Vatican Council II. Ebner's notion that humans are given the "word" by God, who is the "Eternal Thou," informed Vatican II's deepening theology of the word. Sin is understood as a rejection of dialogue, a closing of oneself to the Thou, for which authentic sacramental Confession offers the remedy, in and through the miracle of God's gift of speaking to humans. Ebner's influence on Vatican II is direct, especially in the elaboration of the "Dogmatic Constitution on Divine Revelation," Dei Verbum, while his influence on the New Rite of Penance is indirect - reflected in a deeper theology of the word that had already been "absorbed" by the Council. There are implications for further study of Ebner's thought as a prism through which to apply other language philosophies to better understand the Sacrament of Confession.
    Dzieło austriackiego filozofa dialogu Ferdynanda Ebnera miało zarówno bezpośredni, jak i pośredni wpływ na rozwój sakramentu pokuty po II Soborze Watykańskim. Jego pogląd, że lu- dzie otrzymali „słowo" od Boga, który jest „Wiecznym Ty", wpłynęło na pogłębienie soborowej teologii słowa. Grzech rozumiany jest jako odrzucenie dialogu, zamknięcie się na Ty, na co lekar- stwo przynosi autentyczna sakramentalna spowiedź w i poprzez cud Boskiego daru słowa skiero- wanego do ludzi. Wpływ Ebnera na Sobór jest tu bezpośredni, zwłaszcza na opracowanie Konsty- tucji dogmatycznej o Objawieniu Bożym Dei Verbum, natomiast wpłynął on pośrednio na nowy Obrzęd Sakramentu Pokuty, co widać w pogłębionej teologii słowa, która już wcześniej została „wchłonięta" przez Sobór. Warto podjąć dalsze studium nad myślą Ebnera jako pryzmatu, przez który można zastosować inne filozofie języka dla lepszego zrozumienia sakramentu spowiedzi.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2015, 10, 2(18); 100-116
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Praktyka pokutna w Starym Testamencie
    Penitential Practice in the Old Testament
    Autorzy:
    Jankowski, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/496641.pdf
    Data publikacji:
    2007-06-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    grzech
    pokuta
    nawrócenie
    ofiary
    wychowanie do prawdy
    wiara
    historia przeżycia religijnego
    oczyszczenie
    pojednanie
    sumienie
    objawienie
    prorocy
    słowo boże
    sąd
    dzień pojednania
    modlitwa
    wyznanie grzechów
    post
    jałmużna
    gesty pokutne
    miłosierdzie
    Opis:
    Il testo sacro parte dalla costatazione che l’uomo in quanto peccatore ha bisogno della conversione ossia è chiamato a riconoscere di aver bisogno del perdono per le mancanze, imperfezioni, infedeltà e cioè per i peccati commessi. La conversione è questione della verità e dell’onestà. Non è poi da trascurare il fatto dell’universalità della coscienza umana in cerca del perdono e della riconciliazione con la divinità. I testi egizi, mesopotamici, ugaritici, greci e romani confermano in misura notevole quel desiderio innato della pace con il Divino e quindi del perdono dei propri torti. Più della civiltà naturale, quella rivelata ne dà non solo testimonianza ma anche le ragioni teologiche: Dio d’Israele è non solo un Essere Assoluto, ma anche una Persona santa e morale, quindi dalle creature fatte a Sua immagine e somiglianza esige un comportarsi conforme al Suo agire. Per il fatto che Israele è stato scelto Suo popolo eletto, rimane soggetto alla debolezza e alla infedetà, ma è proprio per questa circostanza chiamato alla conversione continua e in seguito darne un esempio di speranza e garanzia di esito per gli altri popoli. Le pratiche penitenziali, gli atti di conversione nell’Antico Testamento sono sparsi lungo il testo intero, vuol dire che la conversione accompagna tutte le tappe della storia della salvezza, e non può essere diversamente. Dio continuamente chiama il Suo popolo a convertirsi per bocca dei profeti, per mezzo della Parola di Dio che manda ai figli diletti ma così spesso ribelli. Il popolo e i suoi singoli membri rispondono in spirito di ubbidienza e di riconoscenza della verità „tutti abbiamo peccato, ci siamo comportati da sciocchi” (cfr Ger 14, 20; Dn 3, 29). Il rito penitenziale sia quello privato che communitario nell’AT risulta molto sviluppato e ricco. Le principali manifestazioni sono: preghiera, confessione dei peccati, digiuno, elemosina, il Giorno della Riconciliazione ( Yom Kippur ), diversi sacrifici cruenti, gesti, vestiti, pianto, cospargersi con la cenere, abluzioni (praticate specialmente dai farisei e a Qumran). Non di rado i profeti accusano il formalismo di quelle pratiche d’altronde impressionanti e ricche di significato. Quale valore hanno avuto quelle praciche in quel tempo quando non c’era ancora il sacramento della riconciliazione? Soprattutto il valore della verità stessa: l’uomo in quanto tale è peccatore il che in lingua biblica vuol dire che ha bisogno di Dio per vivere, per esistere e per agire in conformità con il Suo disegno; poi vuol dire riconoscere Dio quale giudice delle proprie azioni dell‘uomo; in terzo luogo vuol dire che le pratiche penitenziali anticotestamentarie dimostrano l’altissimo livello della spiritualità d’Israele. Infine vuol dire riconoscere Dio in quanto misericordioso, buono e giusto, generoso nel perdonare e pronto nel riconciliarsi con gli uomini – figli ribelli mandando loro il Suo Figlio Unigenito in quanto Agnello immolato e Testimone della misericordia del Padre.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2007, 24; 21-37
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Die Logik der Sünde und das Sakrament der Beichte
    Logika grzechu a sakrament spowiedzi
    Autorzy:
    Kuźmicki, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1920328.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-05
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Tematy:
    sin
    denial of sin
    excommunication
    penance
    reconciliation
    confession
    history of confession
    Celtic (Irish-Scottish) monks
    anthropology
    Church
    grzech
    negacja grzechu
    ekskomunika
    pokuta
    pojednanie
    spowiedź
    historia spowiedzi
    iroszkoccy mnisi
    antropologia
    Kościół
    Opis:
    Moral and theological reflection on sin is based on an anthropology that presupposes human weakness. Although this assumption has met with criticism that even led to the denial of sin, a universal view on anthropology leaves no doubt about human error or guilt. A constructive approach to the logic of sin has encouraged many believers to receive the sacrament of confession that has taken various forms over the centuries. The first indications of a positive experience of sin can already be found in the Old Testament, and in particular in the saving work of Jesus Christ. The early Church faced the difficulty of assessing the genuineness of conversion in cases when sins were repeated. At the same time, the faithful were motivated to a profound change by means of excommunication, penance and reconciliation. Initially, this was only possible once in a lifetime, which made some of the faithful do penance just before death. It was not until the 6th century that the Celtic monks introduced the custom of repeated confession as a practice of the spiritual life. Subsequent Councils sanctioned the role of repeated confession in the Church. Immediately after the Second Vatican Council, however, it was noticed that in the countries of Western Europe from the 1970s onwards confession was less and less frequent, until finally the practice almost disappeared. These events and an analysis of the historical development of confession allow us to draw three conclusions. Firstly, man should confront the fact of his personal sin. Secondly, in this confrontation the community of the Church comes to his aid. Thirdly, the believer discovers the mystery of his conversion in the encounter with the forgiving God in confession as an ever-present aporia of the dialectical experience of sinfulness and holiness.
    Moralnoteologiczna refleksja nad grzechem opiera się na antropologii, która zakłada ludzką słabość. Chociaż to założenie spotkało się z krytyką, aż po negowanie grzechu, to uniwersalne spojrzenie na antropologię nie pozostawia wątpliwości o ludzkim błędzie czy winie. Konstruktywne spojrzenie na logikę grzechu prowadziło wielu wierzących do sakramentu spowiedzi, który na przestrzeni wieków przybierał różne formy. Pierwsze przesłanki związane z pozytywnym przeżywaniem grzechu znajdujemy już w Starym Testamencie, a w szczególności w zbawczym dziele Jezusa Chrystusa. W pierwotnym Kościele mierzono się z trudnością oceny prawdziwości nawrócenia przy ciągle powtarzających się grzechach. Jednocześnie wiernych motywowano do głębokiej przemiany ekskomuniką, pokutą i rekoncyliacją. Początkowo było to możliwe tylko raz w życiu, co prowadziło do sięgania po pokutę tuż przed śmiercią. Dopiero w VI wieku iroszkoccy mnisi wprowadzili zwyczaj powtarzalnej spowiedzi jako praktyki życia duchowego. Kolejne postanowienia soborów usankcjonowały w Kościele rolę powtarzalnej spowiedzi. Bezpośrednio po Soborze Watykańskim II dostrzeżono jednak, że w krajach Europy Zachodniej od lat 70. XX wieku spowiadano się coraz rzadziej, aż w końcu zupełnie zdystansowano się do tego sakramentu. Wydarzenia te oraz analiza historycznego rozwoju spowiedzi pozwalają wyciągnąć trzy wnioski. Po pierwsze, człowiek powinien skonfrontować się z faktem osobistego grzechu. Po drugie, w tej konfrontacji przychodzi z pomocą wspólnota Kościoła. Po trzecie, wierzący odkrywa tajemnicę swojego nawrócenia w spotkaniu z przebaczającym Bogiem w spowiedzi jako ciągle istniejącej aporii dialektycznego doświadczenia grzeszności i świętości.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2021, 29, 1; 207-226
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojednanie publicznych pokutników w liturgii rzymskiej
    Autorzy:
    Lijka, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950746.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Teologiczne
    Tematy:
    Roman liturgy
    penance
    reconciliation
    absolution
    public penitent
    rite
    sin
    sinner
    the pontifical
    the sacramentary
    Ash Wednesday
    Maundy Thursday
    Liturgia rzymska
    pokuta
    pojednanie
    rozgrzeszenie
    publiczny pokutnik
    obrzęd
    grzech
    grzesznik
    pontyfikał
    sakramentarz
    Środa Popielcowa
    Wielki Czwartek
    Opis:
    In the 4ᵗʰcentury, when a time of freedom of Christian religion came, liturgical rites began to develop rapidly and this also applied to the liturgy of penance. At the time for heavy publicly known sins one needed to do public penance. On Ash Wednesday, one would be admitted within the group of penitents, and then on Maundy Thursday reconciliation took place. The first rites of such a celebration, comprised in Sacramentarium gelasianum from the 7ᵗʰ century, in later periods would become even more elaborate in the medieval pontificals. The Roman pontifical of 1596 took over the rites from the Pontifical of Durandus. The liturgy of public penitents lasted in certain places up to the 18ᵗʰ century. It was solemnly performed and presided over by a bishop, in the presence of the clergy, liturgical service and the faithful. In the rite published after the Second Vatican Council there is no mention of either public penitents or of the accompanying reconciliation rites.
    W IV wieku, kiedy nastał czas wolności dla religii chrześcijańskiej, liturgiczne obrzędy zaczęły podlegać szybkiemu rozwojowi – dotyczyło to również liturgii pokuty. W tym okresie za ciężkie grzechy znane publicznie trzeba było odprawić pokutę publiczną. Do grona pokutników włączano w Środę Popielcową, a pojednanie odbywało się w Wielki Czwartek. Pierwsze obrzędy takiej celebracji, zawarte w Sacramentarium gelasianum z VII wieku, w późniejszym okresie będą jeszcze bardziej rozwinięte w średniowiecznych pontyfikałach. Pontyfikał rzymski z 1596 roku przejął obrzędy z Pontyfikału Duranda. Liturgia pojednania publicznych pokutników przetrwała w niektórych miejscach do XVIII wieku. Sprawowano ją uroczyście pod przewodnictwem biskupa, w obecności duchowieństwa, służby liturgicznej i wiernych. W rytuale wydanym po Soborze Watykańskim II nie ma już mowy o publicznych pokutnikach ani o obrzędach, które towarzyszyły ich pojednaniu.
    Źródło:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2012, 65, 1
    2391-8497
    0209-0872
    Pojawia się w:
    Ruch Biblijny i Liturgiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies