Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "nawrócenie." wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Świat współczesny potrzebuje pokuty i nawrócenia
    Autorzy:
    Kowalski, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/553662.pdf
    Data publikacji:
    2008-12-31
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    pokuta
    nawrócenie
    kryzys
    Opis:
    Nie ulega wątpliwości, że ludzkość znalazła się obecnie na zakręcie historii. Przeżywa kryzys, i to poważny. Jak się wydaje, niespotykany na taką skalę w przeszłości. Poprzez wieki egzystencja zarówno jednostek, jak i społeczności wpisana była w ustalone struktury społeczne, których podstawy stanowiła religia (w Europie i w obydwu Amerykach chrześcijaństwo), naród i państwo (pojmowane jako państwo narodowe, mimo istniejących w nim mniejszości) oraz partie polityczne i ich ideologie. Stanowiły one jednocześnie istotne znaki identyfikacyjne.
    Źródło:
    Sympozjum; 2008, 1(17); 33-56
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nawrócenie i pokuta w księdze Apokalipsy św. Jana
    Autorzy:
    Rubinkiewicz, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1177971.pdf
    Data publikacji:
    1996
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    nawrócenie
    pokuta
    Apokalipsa św. Jana
    conversion
    penance
    Revelation
    Opis:
    Der Verfasser des Artikels analysiert diejenigen Texte der Johannes-Offenbarung, die von Umkehr und Buße handeln. Die meisten von ihnen (12) finden sich in den Sendschreiben an die sieben Gemeinden (Offb 2-3), während es im apokalyptischen Teil des Werkes weniger sind (nur vier). Im Ergebnis der durchgeführten Analysen zeigt der Verfasser, daß Christus keine moralischen Forderungen an den Menschen stellt, die seine Kräfte überschreiten. Ein Beweis dafür sind die Gemeinden in Smyrna und Philadelphia, die ausschließlich gelobt werden. Die größte Gefahr für den Christen ist die Verletzung der Reinheit des Glaubens, die andere Vergehen nach sich zieht. Nur Gott kennt das Maß der von den einzelnen Menschen und Gemeinschaften geforderten Vollkommenheit, und deshalb darf man nicht aufhören, die eigenen Taten zu vervollkommnen. Eine große Gefahr für die Gemeinde stellt die vorgetäuschte Heiligkeit dar, der die erste Liebe verlorengegangen ist (Ephesus, Laodizea, Sardes). Buße und Umkehr haben solidarischen Charakter, d.h. wenn einzelne Gemeindeglieder sich falsch verhalten haben, muß die gesamte Ortskirche Buße tun und umkehren.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 1996, 43, 1; 149-160
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Żal za grzechy we współczesnej refleksji teologicznje
    Repentance in the Contemporary Theological Reflection
    Autorzy:
    Glombik, Konrad Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047693.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-05
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    repentance
    conversion
    sacrament of reconciliation
    internal renovation
    pokuta
    nawrócenie
    sakrament pojednania
    Opis:
    Wydaje się, że refleksja dotyczące pokuty w dostępnych badaniach na temat sakramentu pokuty w pełni wyczerpuje problem natury, znaczenia i cech charakterystycznych dla tej postawy człowieka nawróconego.To nie ułatwia prezentacji zagadnień teologicznych z perspektywy współczesnej refleksji nad pokutą, zwłaszcza jeśli ma to być próba pokazania nowych aspektów, a nie tylko powtórzeniem znanych i obecnych w przeprowadzonych badaniach przemyśleń na ten temat. Wydaje się, że na podstawie współczesnej myśli możemy przedstawić kilka oryginalnych aspektów odnoszących się do rozumienia istoty i cechy nawrócenia. Należą do nich antropologiczne podstawy zrozumienia i smutek, a także trzy ważne aspekty teologiczne w akcie skruchy za grzechy, które zawierają perspektywę zbawienia, miłości i solidarności. Współczesna refleksja teologiczna na temat pokuty, zwłaszcza w podręcznikach i opracowań o sztuce spowiedzi koncentruje się na przedstawieniu definicji, rodzaju, właściwości konieczności i obowiązku tego ważnego aktu w procesie nawrócenia człowieka. Często te myśli są zgodne z prawem i brakuje im głębi teologicznej wyjaśnienia istoty pokuty. Aby chronić doświadczenie sakramentu pojednania wobec legalizmu warto kontynuować refleksję o naturze pokuty i szukać tych aspektów, które pozwalają na głębsze doświadczenie sakramentalnej pokuty i jego ustawy zasadniczej. Antropologiczne i teologiczne aspekty, przedstawione w tym artykule, a obecne we współczesnej refleksji teologicznej są punktem wyjścia dla lepszego sposobu na odkrywanie tego sakramentu.
    It seems that reflection on repentance in the available studies about sacrament of penance fully draws issues of nature, meaning and characteristic features for this attitude of man, constitutive for conversion. This does not facilitate the presentation of the theological issues from the perspective of the contemporary reflection on repentance, especially if it is to be an attempt to show new aspects and not merely a repetition of known and present in the studies undertaken thoughts on the subject. It seems that on the basis of contemporary thought we can present some original aspects relating to understanding the essence and characteristics of repentance. These include anthropological basis for understanding grief, as well as three important aspects of theological act of contrition for sins, which include the prospect of love, salvation and solidarity.Contemporary theological reflection on repentance, especially in the textbooks and studies about the art of confession concentrates on the presentation of definition, type, characteristics, the necessity and the obligation of this important act for the process of man's conversion. Often these thoughts are legal and they lack the depth of the theological explanation of the essence of repentance. To protect the experience of the sacrament of reconciliation against legalism and fruitless routine is worth to continue the reflection about nature of repentance and seek those aspects that allow for a deeper experience of sacramental penance and its fundamental act, that is repentance. The anthropological and theological aspects, presented in this article and present in the contemporary theological reflection are a starting point for the better way to experience this sacrament.
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2015, 10, 2(18); 35-52
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chrześcijańska metanoia w liturgii Środy Popielcowej
    Christian Metanoia in the Ash Wednesday Liturgy
    Autorzy:
    Kowalkowsi, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/559374.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    nawrócenie
    Wielki Post
    Środa Popielcowa
    pokuta
    miłosierdzie Boże
    conversion
    Lent
    Ash Wednesday
    penance
    Divine Mercy
    Opis:
    Liturgia Środy Popielcowej rozpoczyna czas Wielkiego Postu i zaprasza do wkroczenia na drogę wewnętrznej przemiany. W tym artykule, wychodząc od chrześcijańskiego rozumienia pojęcia nawrócenia, dochodzimy do praktycznych spostrzeżeń, że czas Czterdziestnicy paschalnej, a szczególnie liturgia Popielca wzywa człowieka do reorganizacji swojego życia i skierowania go ku Bogu. W szczególny sposób przypominają o tym słowa Zbawiciela: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1, 15), które obrzędy Środy Popielcowej wykorzystują podczas posypania głów popiołem. Człowiek przez całe swoje ziemskie życie poddany jest nieustannej walce między dobrem a złem. Z tego też względu każdy akt pokuty jest zawsze niedoskonały i wymaga nieustannego ponawiania. Nadzieją dla chrześcijanina jest to, że kruchość życia i słaba kondycja moralna spotykają się z przebaczeniem i wielkim miłosierdziem Boga.
    The Liturgy of Ash Wednesday begins the time of Lent and invites the faithful to enter the path of inner change. In this article, starting from the Christian understanding of the concept of conversion, we come to practical observations that the Paschal time, especially the liturgy of Ash Wednesday, calls man to reorganize his life and direct it to God. This is especially remembered in the words of the Saviour: „Repent and believe in the Gospel” (Mk 1:15), which the rites of Ash Wednesday use when heads are sprinkled with ash. Throughout his entire earthly life, man is subject to a constant struggle between good and evil. For this reason, every act of penance is always imperfect and requires constant renewal. The hope for the Christian is that the fragility of life and the weakness of the human moral condition meet with forgiveness and God’s great mercy.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2018, 43; 159-171
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sakrament pokuty i pojednania. Kryzys współczesny i kryzys doktrynalny
    The Sacrament of Penance. Contemporary Crisis and Doctrinal Response
    Autorzy:
    Królikowski, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1601533.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    pokuta
    pojednanie
    nawrócenie
    spowiedź
    łaska sakramentalna
    Kościół
    penance
    reconciliation
    conversion
    confession
    sacramental grace
    Church
    Opis:
    Sakrament pokuty i pojednania – spowiedź – stał się w ostatnich dziesięcioleciach przedmiotem rozmaitych interpretacji teologicznych, które wpłynęły na jego praktykowanie. Niejednokrotnie proponowane interpretacje przyczyniły się do wywołania rozmaitych sytuacji kryzysowych w jego praktykowaniu albo przynajmniej wzbudzają podejrzliwość w stosunku do niego. Sytuacja domaga się ponownego przemyślenia niektórych aspektów teologii sakramentu pokuty i pojednania. Wydaje się, że utrwalona doktryna kościelna w tej materii sugeruje potrzebę przemyślenia zwłaszcza trzech kwestii: jaka jest specyficzna łaska sakramentu spowiedzi, na czym polega upodobnienie do Chrystusa, którego ten sakrament dokonuje, oraz w czym wyraża się jego właściwa eklezjalność. Na te trzy kwestie zostaje zwrócona uwaga w niniejszym artykule, przy bezpośrednim odniesieniu się do wspomnianych przejawów kryzysu w dziedzinie pokuty sakramentalnej.
    The sacrament of Penance and Reconciliation – a confession – in the recent decades has become a subject of manifold theological interpretations which have influenced its practicing. Recursively suggested interpretations have resulted in various critical moments in its practicing, or at least they contribute to the rise of suspicions directed at it. The situation calls for reconsideration of certain aspects of the theology of the sacrament of Penance and Reconciliation. It appears that the Church doctrine preserved in this matter implies the need for consideration of the three most vital questions, namely: what is the specific grace of the sacrament of Penance, what does the likeness of Christ, resulting from this sacrament, consist in, and how is the actual ecclesiality of the sacrament manifested. This article focuses on these three questions, positioning itself in a direct reference to the mentioned symptoms of the crisis in the sphere of sacramental penance. In the case of the first question the reader’s attention is brought to the relation between the sacrament of Penance and Baptism, which makes it possible to grasp the specificity of sacramental penance. The second question emphasises the truth that the likeness of Christ the Redeemer, who through his death judges men’s sins, may be achieved only by penance. As far as the third question is concerned, it is reminded that through conversion and penance a Christian renews his bond with the Church that in turn supports the sinner in the act of conversion and penance.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2015, 9, 2; 53-74
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Natura i cel pokuty w irlandzkich księgach pokutnych z V i VI wieku
    The nature and aim of penance in Irish penitents of the 5th and 6th centuries
    Autorzy:
    Kwiatkowski, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30140359.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Sin
    penance
    fast
    prayer
    conversion
    forgiveness
    mercy
    penitential books
    grzech
    pokuta
    post
    modlitwa
    nawrócenie
    przebaczenie
    miłosierdzie
    księgi pokutne
    Opis:
    Artykuł ukazuje cel i naturę pokuty w najstarszych irlandzkich księgach pokutnych pochodzących z przełomu V i VI wieku. Na Wyspach Brytyjskich narodziła się nowa forma pokuty nazwanej potem „pokutą taryfikowaną”. W odróżnieniu od pokuty praktykowanej na kontynencie europejskim była ona powtarzalna. Penitencjały zawierające listę grzechów i praktyki pokutne, które trzeba było podjąć, by uzyskać rozgrzeszenie, ukazują również cel i naturę pokuty. Jej istotą było zerwanie z grzechem i nawrócenie serca. Początkiem nawrócenia było uznanie popełnionego grzechu, pokorne przyjęcie i wypełnienie pokuty. Nawrócenie przywracało jedność z Bogiem i wspólnotą kościelną. Wielkość pokuty za popełnione grzechy zależała od stanu, niekiedy majątku, osoby popełniającej grzech. Najsurowsze pokuty, w celu uzyskania przebaczenia grzechu, musieli odbywać duchowni, gdyż uważano ich za osoby będące najbliżej Boga i w związku z tym to oni powinni dawać autentyczne świadectwo wiary i miłości. Starożytne irlandzkie księgi pokutne nie znały grzechów nieodpuszczalnych. Jedynie odmowa przez człowieka podjęcia pokuty sprawiała, że nie mógł on uzyskać przebaczenia grzechów.
    This article presents the purpose and nature of repentance in Ireland’s oldest books of penance, dating from the fifth and sixth centuries. In the British Isles, a new form of penance was born, later known as “tariffed penance”. Contrary to the penance practiced on the European continent, it was repetitive. The penitents, who listed the sins and penitential practices that had to be practiced in order to obtain absolution, also show the purpose and nature of repentance. The essence of repentance was to break away from sin and convert the heart. The beginning of conversion was recognition of the committed sin and humble acceptance and fulfillment of penance. A conversion restored unity with God and the Church community. The scale of penance for the committed sins depended on the condition, sometimes property, of the person who committed the sin. The most severe penances, in order to obtain forgiveness of sin, had to be performed by the clergy, because they were considered to be persons closest to God and therefore they were supposed to give an authentic witness of faith and love. The ancient Irish books of penance knew no unforgivable sins. Only man’s refusal to accept penance made him unable to obtain forgiveness of his sins.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2022, 42; 97-109
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Taksā d-h.usāyā. Sakramentalny obrzęd pokuty i pojednania w Asyryjskim Kościele Wschodu
    Taksā d-h.usāyā. The Sacramental Rite of the Penance and Reconciliation in the Assyrian Church of the East
    Autorzy:
    Potoczny, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1790610.pdf
    Data publikacji:
    2021-10-07
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    pokuta
    pojednanie
    nawrócenie
    taksā d-h.usāyā
    Asyryjski Kościół Wschodu
    penance
    reconciliation
    conversion
    Assyrian Church of the East
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest zaznajomienie czytelnika z teologią sakramentu pokuty i pojednania w Asyryjskim Kościele Wschodu oraz z wykształconą w łonie tej wspólnoty liturgią jego celebracji zwaną „obrzędem pojednania” (taksā d-h.usāyā). Zaprezentowane badania przeprowadzone zostały w oparciu o syryjską tradycję patrystyczną oraz o najważniejsze źródło liturgiczne, jakim w tym wypadku jest obrzęd, którego redakcję przypisuje się katolikosowi Ishā'Yahbowi III (†659). Analiza obejmuje kolejno teologiczny obraz „odzienia chwały”, który tworzy łączność między sakramentem pokuty a chrztem, sens chrześcijańskiego nawrócenia oraz prezentację obrzędu wraz ze zwróceniem uwagi na jego osobliwości. Studium każe spojrzeć na syro-orientalną celebrację sakramentu jako na obrzęd kompleksowy i teologicznie spójny z intuicją innych wspólnot świata chrześcijańskiego. Wspomniane w studium osobliwości obrzędu wskazują na jego oryginalność i w żaden sposób nie deprecjonują jego teologicznej, liturgicznej czy merytorycznej wartości.
    The aim of this study is to make known to the reader the theology of the Sacrament of Penance and Reconciliation in the Assyrian Church of the East and with its Liturgy called “Order of Pardon” (taksā d-h.usāyā). The research has been based on the genuine Syriac patristic tradition and on the most important liturgical source, i.e. the Order edited by the prominent catholicos Ishā'Yahb III (†659). The analysis includes the explanation of theological image of the “robe of glory,” which creates the link between the Sacrament of Penance itself and Baptism, the theological meaning of Christian conversion and the presentation of taksā d-h.usāyā. The study shows the Syro-Oriental celebration of the Sacrament as a comprehensive and theologically coherent with the Rites in the other Christian communities. Some peculiarities of this Ordo attest its originality and don't depreciate in any way its theological and liturgical value.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 8; 113-129
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Duch sakramentalnej pokuty
    The Spirit of Sacramental Penance
    Autorzy:
    Biskup, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047686.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-05
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    penance
    reformation
    the sacrament of penance
    atonement - sacramental penance
    Recontiliatio et paenitentia
    pokuta
    pokuta sakrmenatalna
    nawrócenie
    miłosierdzie
    Opis:
    30. rocznica adhortacji Recontiliatio et paenitentia, ogłoszonej przez Ojca Świętego Jana Pawła II, jest dobrą okazją, aby skłonić do refleksji na temat znaczenia i sensu pokuty i nawrócenia. Adhortacja inspiruje nas do rozpoczęcia podróży odkrycia  pokuty w duchu ewangelicznym, co z kolei pociąga za sobą zrozumienie ducha sakramentalnej pokuty. Cała Ewangelia jest przeniknięta Boską Miłością ku człowiekowi, objawioną przez Boga Syna - Jezusa Chrystusa. Pokuta i nawrócenie powinny być przepojone miłością i pragnieniem doświadczania miłości miłosiernej Boga przez człowieka. Stąd jest to wielowymiarowa radość, która stanowi owoc pokuty. Jesteśmy w stanie podkreślić potrójne potwierdzenie pokuty, wynikająca ze zrozumienia ewangelicznej wizji.
    The 30th anniversary of the Exhortation Recontiliatio et Paenitentia, announced by the Holy Father John Paul II, is a good occasion to induce reflection on the meaning and sense of penance and repentance, as well as on sacramental penance. The Exhortation inspires us to embark on a journey of discovery of the evangelical spirit of penance, which in turn implies understanding of the spirit of sacramental penance. The whole Gospel is permeated with Divine Love towards a human being, revealed by God's Son - Jesus Christ. Penance and repentance should also be imbued with Love and desire for experiencing the merciful love of God by man. Hence, it is the multidimensional joy that constitutes the fruit of penance. We are able to emphasize the triple affirmation of penance, stemming from the understanding of its evangelical spectrum. Penance means: Yes said to Christ, Yes said to man and Yes said to Love. This very notion of penance negates all the old negativity concerning outer forms of penance. Moreover, it also has an effect on the "new quality" of sacramental penance, in which there is room not only for atonement but also for expression of gratitude for the gift of God's Mercy. The realization of sacramental penance, as the answer of love filled with repentance for the committed sin, and the answer to the granted, forgiving Love of God, comes from the resultant, constantly growing joy, at the same time. It is the Paschal Joy at Christ's victory over evil. Hallelujah!
    Źródło:
    Teologia i moralność; 2015, 10, 2(18); 89-99
    1898-2964
    2450-4602
    Pojawia się w:
    Teologia i moralność
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zagadnienie nawrócenia i pokuty w dziełach Sulpicjusza Sewera
    Autorzy:
    Pochwat, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/571783.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    repentance
    forgiveness
    penance
    sin
    humility
    conscience
    the grace of Christ
    the monk
    nawrócenie
    przebaczenie
    pokuta
    grzech
    pokora
    sumienie
    łaska Chrystusa
    mnich
    Opis:
    In his writings, Sulpicius Severus (360–420) urged his readers to repentance, so they would not expose themselves to eternal damnation, and therefore not remain in a state of slavery in this life. When a lawyer from Bordeaux encourages penance, He pays special attention to the fact that sin calls for the right punishment. Despite this, Sulpicius is a man full of Christian optimism and he emphasizes mercy that God only offers to those people who admit their sins and undertake an appropriate penance.A striking feature of the Sulpicius message on conversion and penance is that a monk of Aquitaine continually shows the figure of St. Martin. Although he writes that the miracles of driving out demons are performed by the power of the cross of Christ, and that repentance is the work of Jesus’ grace and steadfast faith and trust in God’s help, it seems that for him the person of St. Martin is in the first place, not the Son of God Jesus Christ.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2013, 17, 1
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Starotestamentalne wezwanie do pokuty za grzechy i nawrócenia
    Call for repenance and conversion in the Old Testament
    Autorzy:
    Sobolewski, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056801.pdf
    Data publikacji:
    2013-12-07
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
    Tematy:
    formy pokuty
    pokuta
    duch pokutny
    modlitwa
    post
    jałmużna
    zatwardziałość serca
    nawrócenie.
    forms of penance
    penance
    spirit of penance
    prayer
    fast
    alms
    hardness of heart
    conversion
    Opis:
    Not only in the Old Testament, but in the pagan religions we meet with many forms of penance for sins and conversion. This raises the desire of reparation of evil done and liberation from sins. God in the Old Testament very often called to conversion both individual persons as well as the whole community of Israel. He revealed His mercy, kindness and graciousness for people whose sins remain unpaid by excusing of the sentence. The readiness to forgive sins of those, who repent and the will to bestow them with peace fully expresses His kindness and mercy. The author in the present article discusses the necessity and nature of penance, to which the just and at the same time merciful God urges his people. Then, the hardness and impiety, idolatry and resistance will be shown, because they brought the right punishment of God and shut out the possibility of forgiveness and reconciliation. Finally, the common penitential practices and penitential liturgy in the Old Testament will be discussed, as they express the desire of sincere conversion. Prayer, fasting and almsgiving became in Christianity the main practices, which serve to obtain the forgiveness of sins and rebuild the communion with God.
    Źródło:
    Teologiczne Studia Siedleckie; 2013, X/10; 105-123
    1733-7496
    Pojawia się w:
    Teologiczne Studia Siedleckie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Praktyka pokutna w Starym Testamencie
    Penitential Practice in the Old Testament
    Autorzy:
    Jankowski, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/496641.pdf
    Data publikacji:
    2007-06-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    grzech
    pokuta
    nawrócenie
    ofiary
    wychowanie do prawdy
    wiara
    historia przeżycia religijnego
    oczyszczenie
    pojednanie
    sumienie
    objawienie
    prorocy
    słowo boże
    sąd
    dzień pojednania
    modlitwa
    wyznanie grzechów
    post
    jałmużna
    gesty pokutne
    miłosierdzie
    Opis:
    Il testo sacro parte dalla costatazione che l’uomo in quanto peccatore ha bisogno della conversione ossia è chiamato a riconoscere di aver bisogno del perdono per le mancanze, imperfezioni, infedeltà e cioè per i peccati commessi. La conversione è questione della verità e dell’onestà. Non è poi da trascurare il fatto dell’universalità della coscienza umana in cerca del perdono e della riconciliazione con la divinità. I testi egizi, mesopotamici, ugaritici, greci e romani confermano in misura notevole quel desiderio innato della pace con il Divino e quindi del perdono dei propri torti. Più della civiltà naturale, quella rivelata ne dà non solo testimonianza ma anche le ragioni teologiche: Dio d’Israele è non solo un Essere Assoluto, ma anche una Persona santa e morale, quindi dalle creature fatte a Sua immagine e somiglianza esige un comportarsi conforme al Suo agire. Per il fatto che Israele è stato scelto Suo popolo eletto, rimane soggetto alla debolezza e alla infedetà, ma è proprio per questa circostanza chiamato alla conversione continua e in seguito darne un esempio di speranza e garanzia di esito per gli altri popoli. Le pratiche penitenziali, gli atti di conversione nell’Antico Testamento sono sparsi lungo il testo intero, vuol dire che la conversione accompagna tutte le tappe della storia della salvezza, e non può essere diversamente. Dio continuamente chiama il Suo popolo a convertirsi per bocca dei profeti, per mezzo della Parola di Dio che manda ai figli diletti ma così spesso ribelli. Il popolo e i suoi singoli membri rispondono in spirito di ubbidienza e di riconoscenza della verità „tutti abbiamo peccato, ci siamo comportati da sciocchi” (cfr Ger 14, 20; Dn 3, 29). Il rito penitenziale sia quello privato che communitario nell’AT risulta molto sviluppato e ricco. Le principali manifestazioni sono: preghiera, confessione dei peccati, digiuno, elemosina, il Giorno della Riconciliazione ( Yom Kippur ), diversi sacrifici cruenti, gesti, vestiti, pianto, cospargersi con la cenere, abluzioni (praticate specialmente dai farisei e a Qumran). Non di rado i profeti accusano il formalismo di quelle pratiche d’altronde impressionanti e ricche di significato. Quale valore hanno avuto quelle praciche in quel tempo quando non c’era ancora il sacramento della riconciliazione? Soprattutto il valore della verità stessa: l’uomo in quanto tale è peccatore il che in lingua biblica vuol dire che ha bisogno di Dio per vivere, per esistere e per agire in conformità con il Suo disegno; poi vuol dire riconoscere Dio quale giudice delle proprie azioni dell‘uomo; in terzo luogo vuol dire che le pratiche penitenziali anticotestamentarie dimostrano l’altissimo livello della spiritualità d’Israele. Infine vuol dire riconoscere Dio in quanto misericordioso, buono e giusto, generoso nel perdonare e pronto nel riconciliarsi con gli uomini – figli ribelli mandando loro il Suo Figlio Unigenito in quanto Agnello immolato e Testimone della misericordia del Padre.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2007, 24; 21-37
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies