Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "poezja ludowa" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
„Zielone łąki mej duszy” – nazwy barw w poezji Stanisławy Plewińskiej
“Zielone łąki mej duszy” [Green fields of my soul] – colour names in the poetry of Stanisława Plewińska
Autorzy:
Rychter, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11543530.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
Tematy:
liryka
poezja ludowa
Stanisława Plewińska
barwy
lyric poetry
folk poetry
colours
Opis:
This paper explores the range of colour names, their frequency and functions, in the poetry of Stanisława Plewińska from Deszczno, Poland. The research material comprises 46 colour names w 131 text occurrences, representing 13 semantic fields, including one general field and 12 specialised ones. In her poems, Plewińska uses a diverse range of colours. Her poetry is full of all shades of the canonical colour set. She favours colour expressions from the following semantic fields: green (30 occurrences), white (29 occurrences), and black (20 occurrences), which indicates her love for achromatic colour schemes and the colour which is imminent in nature. The analysis also shows that the poet uses: gold (15 occurrences) and blue (7 occurrences). She rarely mentions colours from the semantic field of yellow (4x), grey (4x), silver (4x), red (3x), purple (2x) or brown (1x). The poet never uses the colours from the semantic fields of orange or pink.
W artykule zbadano repertuar nazw barw występujących w lirykach poetki mieszkającej w Deszcznie Stanisławy Plewińskiej, ich frekwencję oraz pełnione funkcje. Materiał badawczy liczy 46 nazw barw w 131 wystąpieniach tekstowych, reprezentujących 13 pól semantycznych, przy czym jedno o charakterze ogólnym oraz 12 wyspecjalizowanych. Paleta stosowanych przez Plewińską w twórczości poetyckiej barw jest dość zróżnicowana. Jej poezja mieni się odcieniami wszystkich kolorów kanonicznych. Preferowanymi barwnymi określeniami są nazwy z pola: zieleni 30 wystąpień tekstowych, bieli 29 użyć tekstowych, czerni 20 użyć tekstowych, co sugeruje uwielbienie poetki dla zjawisk achromatycznych oraz koloru immanentnego dla natury. W dalszej kolejności znajdujemy: złoty 15 użyć, niebieski 7. Rzadko sięga poetka z Deszczna po kolory z pola żółci (4x), szarości (4x), srebra (4x), czerwieni (3x), fioletu (2x) i brązu (1x). Nie wykorzystuje nazw z pola barwy pomarańczowej czy różowej.
Źródło:
Język. Religia. Tożsamość; 2022, 2 A (26); 127-148
2083-8964
2544-1701
Pojawia się w:
Język. Religia. Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozalia i Wojciech Grzegorczykowie – ludowi poeci Gór Świętokrzyskich
Rozalia and Wojciech Grzegorczyk - folk poets of The Świętokrzyskie Mountains
Autorzy:
Becker, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/466558.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Płockie
Tematy:
Wojciech Grzegorczyk
Rozalia Grzegorczyk
poezja
Góry Świętokrzyskie
Krajno
poezja ludowa
poetry
Świętokrzyskie Mountains
folk poetry
Opis:
Rozalia (1896-1977) i Wojciech (1893-1977) Grzegorczykowie to niezwykła para ludowych poetów Gór Świętokrzyskich. Pochodzili z ubogich chłopskich rodzin, oboje trafili do pracy w Niemczech, gdzie pobrali się i zamieszkali, by po latach wrócić do Krajna. Nigdy nie nauczyli się czytać i pisać, a mimo to tworzyli w myślach wspaniałe wiersze, które podyktowali Rochowi Sulimie, a on doprowadził do wydania ich wierszy w 1972 roku. Ich twórczością, pełną miłości do małej ojczyzny, przyrody i historii (zwłaszcza II wojny światowej) zachwycali się, m.in. Wiesław Myśliwski i Zbigniew Herbert. Do dziś bardzo cenieni w swojej okolicy – w Świętej Katarzynie są współpatronami szkoły, odbywają się literackie konkursy ich imienia, a w Krajnie postawiono nawet ich pomnik. W oparciu o utwór Tragedia Michniowa Wojciecha Grzegorczyka powstała kantata Pieśń o Michniowie Mirosława Niziurskiego. Są przykładem wspaniałej pary poetów niepiśmiennych, dla których ważniejsze od zapisanych słów są przeżycia wyrażone w twórczości.
Rozalia (1896-1977) and Wojciech (1893-1977), Grzegorczyk is an unusual pair of folk poets of Świętokrzyskie Mountains. They came from poor peasant families, both were sent to work in Germany where they got married and settled, and after a few years get back to village Krajno. They never learned to read and write, but they created in mind a wonderful poems that dictated to Roch Sulima, which led to the release of their poems in 1972. Their creativity, full of love for the little homeland, nature and history (especially World War II), among others raved about Wiesław Myśliwski and Zbigniew Herbert. They are still very appreciated in your neighborhood – in Święta Katarzyna they are patrons of school, literary competitions held their name, and Krajno even erected a monument to them. Based on the song Tragedy of Michniów by Wojciech Grzegorczyk was established cantata Song of Michniów by Miroslaw Niziurski. They are an example of a great pair of illiterate poets, for which more important than written words are survival expressed in the works.
Źródło:
Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego; 2015, 7; s. 278-305
0860-5637
Pojawia się w:
Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rosyjscy pisarze pańszczyźniani
Русские крепостные писатели
Autorzy:
Mucha, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22644163.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
rosyjska inteligencja pańszczyźniana
Michał Matinski
opera komiczna
Mateusz Komarow
Mikołaj Smirnow
Iwan Warakin
Fiodor Slepuszkin
Jegor Alipanow
Mikołaj Cyganow
poezja ludowa
Opis:
Статья посвящена общему анализу творчества крепостных писателей конца XVIII в. и первых десятилетий следующего столетия. В русской художественной литературе указанного периода они составляют особое течение, которое можно назвать крестьянским. Из довольно большого количества таких писателей в статье учтены наиболее известные выходцы из крепостного сословия: Михаил Матинский, Матвей Комаров, Николай Смирнов, Иван Варакин, Федор Слепушкин, Егор Алипанов и Николай Цыганов. Большинство из них, благодаря счастливому стечению обстоятельств, смогло получить первоначальное образование и поселилось в столичных городах России. Работая в качестве ремесленников или купцов одновременно занимались литературной деятельностью. На них обращали внимание дворянские писатели и меценаты, которые содействовали выкупу самоучек из крепостной неволи и обеспечивали им печатание произведений. Однако почти все эти выходцы из крестьянского сословия в своем творчестве не отражали подлинных настроений и чаяний народа. Жизнь русских общественных низов была мало известна этим бывшим крестьянам. Они давно оторвались от деревни, не жили ее интересами и были связаны с совершенно иной, по преимуществу мещанской средой. В их произведениях сказалось влияние казенной, реакционной идеологии. Крепостные писатели выражали верноподданческие чувства и в духе теории „официальной народности” идеализировали русскую деревню. Такая творческая манера вполне соответствовала политике правительства и не случайно некоторые поэты за свои стихотворения были награждены самим Николаем I ценными подарками.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 1999, 1; 25-45
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies