Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "person, A." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 24
Tytuł:
The Human Person as a Social and Interpersonal Being According to the Most Significant Representatives of the Lublin Personalism
Autorzy:
Kosche, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029760.pdf
Data publikacji:
2021-03-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
osoba
personalizm
antropologia filozoficzna
antropologia teologiczna
hermeneutyka
Karol Wojtyła/Jan Paweł II
person
personalism
philosophical anthropology
theological anthropology
hermeneutics
Karol Wojtyła/John Paul II
Opis:
The article constitutes an attempt to present the synthetic understanding of the person as a social and relational being based on the Lublin conception of personalism of late twentieth and early twenty-first century. The analyses of the social horizon of the person cannot be limited to one, however brilliant, perspective. Person needs to be illuminated using cognitive lights of various kinds to approach a broad range of information relevant to it. The personalism of the Lublin School, which is characterised by a multiplicity of methods and forms of the description of a person, while preserving a certain common axiomatic and axiological foundation, is perfectly suited for this. Moreover, in line with the hermeneutic method of a “medium ground,” to describe the personal being personalists from Lublin such as Wincenty Granat, Karol Wojtyła/John Paul II or Czesław Stanisław Bartnik have utilized both philosophical and theological data. Deriving methodological inspiration from the masters mentioned above, the whole inquiry featured in this article is divided into two parts. They include the analyses of philosophical and theological horizons of understanding the social and interpersonal dimension of the person.
Artykuł stanowi próbę syntetycznego przedstawienia koncepcji osoby jako bytu społecznego i relacyjnego w oparciu o lubelską myśl personalistyczną przełomu XX i XXI wieku. Badanie społecznego horyzontu osoby nie może ograniczać się do przedstawienia pojedynczej, choćby najbardziej genialnej perspektywy. Osobę trzeba rozświetlić za pomocą różnego rodzaju świateł poznawczych w taki sposób, aby dotrzeć do szerokiego wachlarza informacji na jej temat. Doskonale nadaje się do tego lubelski personalizm, który charakteryzuje się wielością metod i form deskrypcji osoby, zarazem zachowując pewien wspólny fundament aksjomatycznyi aksjologiczny. Ponadto, zgodnie z logiką hermeneutycznej metody „po-między,” przy opisie bytu osobowego lubelscy personaliści tacy jak Wincenty Granat, Karol Wojtyła/Jan Paweł II czy Czesław Stanisław Bartnik korzystali zarówno z danych filozoficznych, jak też teologicznych. Czerpiąc metodologiczne inspiracje od powyższych mistrzów, całość dociekań zwartych w tym artykule została podzielona na dwie części, zawierające w sobie analizy filozoficznego i teologicznego horyzontu społecznego rozumienia osoby.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2021, 91, 1; 5-24
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
DZIAŁANIE CZŁOWIEKA JAKO KATEGORIA RÓŻNICUJĄCA I JEJ IMPLIKACJE DLA PEDAGOGII
THE ACTING PERSON AS A DIFFERENTIATING CATEGORY AND ITS IMPLICATIONS FOR PEDAGOGY
Autorzy:
Szymala, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/550310.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
filozofia działania
personalizm
wychowanie
samowychowanie
neoliberalizm
eugenika
cyborgizacja edukacji
philosophy of acting personalism
upbringing
self-education
neoliberalism
eugenics
cyborgization of education
Opis:
Celem artykułu jest wskazanie na podstawie tekstu Osoba i czyn Karola Wojtyły na zasadność powrotu do personalistycznej koncepcji działania osoby jako tradycji myślenia niezbędnej do przywrócenia znaczenia wychowaniu we współczesnym kontekście kulturowym. Punktem wyjścia rozważań jest stwierdzenie, że wpisanie edukacji w dominujący w przestrzeni publicznej neoliberalny, technologiczny oraz eugeniczny kontekst redukuje pojęcie działania edukacyjnego. Przywołane konteksty łączy rozumienie kształcenia jako działania nastawionego bardziej na wynik niż na sam proces, dążącego do ulepszenia procesu edukacyjnego czy wręcz do przejęcia nad nim kontroli. Tylko wtedy, gdy przyjmie się – wbrew postulatom transhumanizmu – że działanie człowieka jest kategorią różnicującą, to znaczy, że rzeczywiście różni się ono od aktywności zwierząt czy maszyn, możliwa jest obrona jego racjonalności w obszarze wychowania.
The aim of this paper is to demonstrate, on the basis of Karol Wojtyła’s work The Acting Person, the validity of returning to the personalistic understanding of the acting person as the necessary philosophical tradition to restore the value of upbringing in the contemporary cultural context. The starting point is the assumption that education has been assigned in a neoliberal, technological, and eugenic context of public debate, what has reduced the meaning of educational acting. These three positions are linked by common understanding of education focused rather on the result than on the process itself and aimed to regulate this process and even take control over it. Only if human acting – contrary to the assumptions of transhumanism – is recognized as a differentiating category, which means that it really differs from both animal activity and machine activity, it is possible to defend the rationality of human activity in the area of upbringing.
Źródło:
Forum Pedagogiczne; 2015, 2; 63-75
2083-6325
Pojawia się w:
Forum Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Debata na temat koncepcji osoby w bioetyce
The Debate on the Concept of a Person in Bioethics
Autorzy:
Hołub, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1817710.pdf
Data publikacji:
2005-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
koncepcja osoby
osoba
naturalizm
komunitaryzm
humanizm
personalizm
concept of a person
person
humanism
naturalism
communitarianism
humanismpersonalism
Opis:
W artykule podjęto próbę naszkicowania debaty w dziedzinie bioetyki dotyczącej pojęcia osoby. Wstępnie przedstawiono trzy rozumienia problemu: koncepcję osoby w filozofii naturalistycznej, we współczesnym komunitaryzmie i w jednym ze stanowisk humanistycznych. Analiza tych propozycjo prowadzi do wniosku, że osoba postrzegana jest jako byt empiryczny i psychologiczny lub jako wolny, tworzący siebie podmiot. Stwierdzenie to prowadzi do dalszych badań. W celu uniknięcia pewnego dualizmu w percepcji osoby zakorzenionego we wskazanych wyżej stanowiskach rozwinięte zostaje podejście personalistyczne. Podkreśla się w nim, że osobę należy rozumieć jako niepodzielną całość, łączącą w sobie jaźń – subiektywny aspekt osoby, z naturalno-cielesną stroną, która jest obiektywnym aspektem bytu ludzkiego. W ujęciu personalistycznym osoba jawi się jako wcielona subiektywność utworzona przez akt osobowego istnienia. W artykule takie rozumienie osoby przedstawione jest jako istotne dla rozwiązywania złożonych problemów bioetycznych.
This article endeavours to sketch the debate about the concept of a person in the realm of bioethics. Initially, it sets out three understandings of the issue, namely the concept of a person in a naturalistic philosophy, in the current of communitarianism and in one of the humanistic positions. The analyses of these approaches lead to the conclusion that a human person is perceived either as an empirical and psychological entity or as a free subjectivity creating him/herself. This thesis is stimulation to further research. In order to avoid a kind of dualism in perception of the person stemming from the stances outlined above, the personalistic approach is developed. This points out, that a human being should be depicted as one indivisible entity unifying in itself more strictly self, a subjective aspect of the person, with nature-body aspect which is an objective facet of being human. Given this personalistic perspective, a person comes out as an embodied subjectivity formed by the unique personal act of existence. In this article, such a concept of the person is argued as a vital support in the complex field of bioethical dilemmas.
Źródło:
Studia Ecologiae et Bioethicae; 2005, 3, 1; 187-201
1733-1218
Pojawia się w:
Studia Ecologiae et Bioethicae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ODPOWIEDZIALNOŚĆ NARODU ZA PAŃSTWO W KONCEPCJACH WSPÓŁCZESNYCH PERSONALISTÓW POLSKICH
RESPONSIBILITY FOR THE STATE OF THE NATION: THE CONCEPTS OF CONTEMPORARY POLISH PERSONALISTS
Autorzy:
Kapias, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488460.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
odpowiedzialność
naród
państwo
personalizm
osoba
wspólnota
responsibility
nation
state
personalism
a person
a community
Opis:
Contemporary times, filled with ideas of postmodernism and globalization, are not conducive to reflection on the concept of the nation. Meanwhile, the nation as a community of people from the same family has a personal dimension. The nation should therefore have a significant impact on the state, which is public. There is a need to take responsibility for the quality of the state by the national community. Especially this responsibility is reflected in the idea of realization of the common good. The state has the duty to care for common welfare and enable people to participate in it. National community helps in this process. Its fundament is a common good implemented by every person. A national culture has important role in the responsibility for the state. The specificity of a culture—with its sovereignty—distinguishes a given nation from others. This makes it possible to play a significant role in building the sovereignty of the country. However, in taking responsibility for the state, the most important is a person. Because he is a human being – what is particularly emphasized by Polish personalists.
Czasy współczesne przepełnione koncepcjami postmodernizmu i globalizacji nie sprzyjają refleksji nad koncepcją narodu. Tymczasem naród jako wspólnota ludzi wywodzących się z jednej rodziny, ma wymiar osobowy. Naród powinien więc mieć poważny wpływ na państwo, które jest społeczeństwem. Zachodzi potrzeba podjęcia odpowiedzialności za jakość państwa, przez wspólnotę narodową. W szczególności odpowiedzialność ta uwyraźnia się w koncepcji realizacji dobra wspólnego. Państwo ma więc obowiązek troski o ten rodzaj dobra i pomoc każdemu z ludzi tworzących wspólnotę państwową w partycypacji w tym dobru. Pomaga w tym wspólnota narodowa, której fundamentem jest wspólne dobro realizowane poprzez każdą osobę. Istotna rolę w odpowiedzialności za państwo posiada także kultura narodowa. Jej specyfika wyodrębnia dany naród spośród innych. Posiada ona swą suwerenność. Dzięki temu może także odgrywać znaczną rolę w budowaniu suwerenności danego państwa. W podejmowaniu odpowiedzialności za państwo najważniejszy jest jednak człowiek. Jest on bowiem bytem osobowym – na co ze szczególnym naciskiem zwracają uwagę polscy personaliści.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2013, 61, 4; 73-91
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parabola humanizmu naturalistycznego (II). Człowiek osobą czy przyrodą?
The Parable of Naturalistic Humanism (II). Man - a Person or Nature?
Autorzy:
Serretti, Massimo
Radziszewska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31234112.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba
natura
człowiek
Trójca Święta
personalizm
antropologia
personologia
gender
biotechnologia
person
nature
human
Holy Trinity
personalism
anthropology
personology
biotechnology
Opis:
In the second part of his paper (the first part was published in the 2011 issue of Yearbook of Dogmatic Theology), Massimo Serretti, an Italian theologian and personalist, shows that the parallel use of two terms, nature and person, is fundamental for the development of anthropology. The history of philosophical thought has proved that the gradual separation of those two categories has led to the rejection of the very notion of human nature, diminishing the value of the concept of human itself, understood materialistically and biologically. In the first part of his paper, Serretti concluded that the origin of the contemporary anthropological personalism is to be found in the Trinitarian doctrine.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2012, 4; 191-201
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Budzenie osoby w rodzinie w kontekście rozwoju rozumowania moralnego
Waking Up a Person in the Family in the Context of the Development of Moral Reasoning
Autorzy:
Gruca-Miąsik, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21151164.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba
budzenie osoby
personalizm
wychowanie
rodzina
rozwój
rozumowanie moralne
person
awakening a person
personalism
upbringing
family
development
moral reasoning
Opis:
Personalizm katolicki, uznający człowieka, w duchu klasycznej antropologii, za byt cielesno-duchowy oraz racjonalno-wolitywny, który poprzez wychowanie osiąga swoją dojrzałość osobową, otwiera szeroką perspektywę dla teorii rozwoju rozumowania moralnego, jako jednego z czynników konstytuujących potencjał osoby. Rozumowanie moralne pozostaje swoistą czynnością umysłową, to specyficzna zdolność, która pozwala nam rozważać i oceniać argumenty moralne, a w ich świetle oceniać nasze moralne zobowiązania, postawy i osądy. Rozumować znaczy prowadzić swoisty dialog z samym sobą, słyszeć siebie od wewnątrz. Rozumowanie moralne utożsamić można z siatką pojęciową, z czymś w rodzaju indywidualnie specyficznego moralnego esse, które nie tyle gwarantuje przejście w fieri, ile mu zdecydowanie sprzyja. Im więcej bowiem takiej ukształtowanej moralnej bazy pojęciowej, tym łatwiej człowiek buduje kolejne moralne sądy, a w oparciu o nie podejmuje działania w obszarze moralności. Konstruowanie siatki pojęć moralnych u młodych, „budzenie” w nich dojrzałej osobowej tożsamości, określanej przez stadia rozumowania moralnego, to zadanie wychowawcze rodziny, które implikować może budowaniem dojrzalszych moralnie jednostek i społeczeństw.
Catholic personalism, which recognizes man, in the spirit of classical anthropology, as a body-spiritual and rational-volitional being which, through education, reaches his personal maturity, opens up a broad perspective for the theory of the development of moral reasoning as one of the factors constituting a person's potential. Moral reasoning remains a specific mental activity, it is a specific ability that allows us to consider and evaluate moral arguments, and in their light to evaluate our moral obligations, attitudes and judgments. To reason means to have a kind of dialogue with yourself, to hear yourself from within. Moral reasoning can be identified with a conceptual grid, with something like an individually specific moral “esse”, which not so much guarantees the transition to “fieri” but definitely favors it. The more such a moral conceptual base is formed, the easier a person builds new moral judgments, and based on them, he/she undertakes actions in the area of morality. Constructing a network of moral concepts in young people, “awakening” in them a mature personal identity, defined by the stages of moral reasoning, is the family's educational task, which may imply building more morally mature individuals and societies.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2022, 14, 4; 39-50
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komunikacja interpersonalna – pomiędzy samotnością a kreatywnością
Interpersonal Communication – between Loneliness and Creativity
Autorzy:
Miąso, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1196694.pdf
Data publikacji:
2013-06-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
komunikacja intrapersonalna
komunikacja interpersonalna
personalizm
poznawcza otwartość osoby
intrapersonal communication
interpersonal communication
personalism
cognitive openness of a person
Opis:
Komunikacja to jedna z najważniejszych i absolutnie podstawowych czynności, jakie zachodzą w indywidualnym organizmie ludzkim i w organizmie społecznym. Jeśli „zaglądniemy” do najważniejszego ludzkiego narządu, centrum sterowania, jakim jest mózg, to komunikacja neuronalna jest absolutną podstawą jego funkcjonowania. Takie fakty wewnątrzczłowiecze można mnożyć w nieskończoność. Na początku więc nie jest samotność, ale komunikacja intrapersonalna, w środku człowieka, która przemienia samotność w pragnienie komunikacji interpersonalnej. Całość tworzy pewien system, ciągle nakręcający się – bogate wnętrze, z bogatą komunikacją pragnie komunikować się przez to, co zewnętrzne, z drugą osobą, o podobnym bogactwie tego, co wewnętrzne i zewnętrzne. Konsekwencją jest znów powrót do swojego wnętrza, gdzie osoba przeżywa, ubogaca i wzmacnia pragnienie zwracania się ku drugim, stając się permanentnie bardziej kreatywną. Całość tych procesów jest bardzo bogata, złożona i ciągle nie do końca odkryta, dziś podległa też nowym presjom i trudnościom, szczególnie nadmiarowi bodźców. Pragnę zaprosić Szanownego Czytelnika do poszukiwania ciągle lepszej komunikacji z sobą, jako osobą, z drugimi jako osobami, aby samotność nasycona komunikacją intrapersonalną prowadziła do ciągle bogatszej komunikacji interpersonalnej, czyniąc człowieka bardziej kreatywnym, a całość aby tworzyła organizm ludzki, w którym permanentna komunikacja wznosi społeczeństwo ciągle na wyższe poziomy kreatywności i etyczności.
Communication is one of the most important and absolutely basic activities taking place in individual human bodies as well as in social organisms. If we “look into” the most important human organ – that is the brain – the neuron communication is an absolute basis of the brain activity. Such intrahuman facts can be multiplied. The beginning, therefore, is not loneliness but intrapersonal communication – inside the person – which transforms loneliness into a desire of interpersonal communication. The whole thing creates a certain system which is constantly growing – a rich inside, with its rich communication wants to communicate using what is outside with another person who possesses a similar richness of the inside and the outside. The consequence of this process is yet another comeback to one’s inside where a person experiences, enriches and reinforces his desire to turn to others and, therefore, he becomes permanently more creative. The entirety of these processes is very complex and not fully discovered; today it also experiences new pressures and difficulties, especially the excess of stimuli. I want to invite the Reader to search for better communication with oneself as a person and with others as persons, so that loneliness saturated with intrapersonal communication could lead to a richer interpersonal communication making an individual more creative and the whole to create a human organism, in which a permanent communication could elevate the society to higher levels of creativity and ethics.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2013, 12, 23; 77-91
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osoba jako istota powołana do potrójnej transcendencji w świetle personalizmu Karola Wojtyły/Jana Pawła II
The Person as a Being called to triple Transcendence in the Light of the Personalism by Karol Wojtyła/John Paul II
Autorzy:
Kosche, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944200.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
Karol Wojtyła
Jan Paweł II
transcendencja
personalizm
osoba
John Paul II
transcendence
personalism
person
Opis:
The paper studies the problem of the transcendence of the person suggested by Karol Wojtyła/John Paul II. It originates in the philosophical thought of this Polish personalist and is complemented in his theological works. According to Wojtyła transcendence can be described as “another name for the person” as it is closely related to the fulfilment of man as a personal being. The paper contains analyses of three dimensions of transcendence, and these are: 1) transcendence in action; 2) transcendence towards another “I”; and 3) transcendence towards personal God.
Niniejszy artykuł podejmuje problematykę transcendencji osoby zaproponowaną przez Karola Wojtyłę/Jana Pawła II. Bierze ona swój początek w filozoficznej myśli wielkiego Polaka, uzyskując swoje dopełnienie w jego teologicznej twórczości. Dla Wojtyły transcendencję można określić jako „drugie imię osoby”, ponieważ jest ona ściśle związana ze spełnianiem się człowieka jako bytu osobowego. Tekst zawiera analizy trzech wymiarów transcendencji, którymi są: 1) transcendencja w czynie; 2) transcendencja ku drugiemu „ja” oraz 3) transcendencja w kierunku osobowego Boga.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2019, 40, 4; 57-68
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kształtowanie cywilizacji osoby jako warunek bezpieczeństwa człowieka na początku XXI wieku
Shaping civilization of a person as condition for human safety in the beggining of 21st century
Autorzy:
Bochenek, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/549480.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
bezpieczeństwo
zagrożenia
osoba
personalizm
egzystencja
safety
threats
person
personalism
existence
Opis:
Celem artykułu jest zaprezentowanie filozoficznego kontekstu bezpieczeństwa i jego współczesnych zagrożeń, zwłaszcza z punktu widzenia personalizmu. Jednym z wyzwań, jakie stoi przed państwami w ponowoczesnym świecie pozostaje zapewnienie bezpieczeństwa ich obywatelom. Zwykle uwidacznia się tu koncentracja na zagrożeniach o charakterze ogólnie rzecz biorąc militarnym, co skutkuje poszukiwaniem remedium na nie w zwiększeniu potencjału zbrojeniowego. Tymczasem sama kondycja człowieka jako bytu osobowego prowadzić musi do wniosku, iż jedynie kształtowanie cywilizacji ten fakt uwzględniającej daje realną perspektywą nie tylko trwania ludzkości, ale jej rozwoju. Nie sposób myśleć o przyszłości człowieka, jeśli nie wyeliminuje się, a przynajmniej nie zminimalizuje czynników, które jego istnieniu zagrażają. Pozostają dziś nimi: redukcyjna wizja człowieka i związana z nią deprecjacja wartości jego życia, kryzys więzi społecznych, kryzys religijny i wreszcie kryzys moralny uwidaczniający się poprzez relatywizm i konsumpcjonizm. Za niezbyt optymistyczną konstatacją, co do bezpieczeństwa człowieka w świecie stoi przeświadczenie, iż zmiana w tym obszarze wymaga nowego spojrzenia, nie tylko na zagrożenia stojące przed człowiekiem i parametry bezpieczeństwa, ale przede wszystkim na samego człowieka. Zapewnienie w świecie bezpieczeństwa człowiekowi domaga się nie tylko działań o charakterze technicznym, ale i odwołania się do refleksji filozoficznej, w myśl której warunkiem budowania cywilizacji ludzkiej opartej na osobowym ujęciu człowieka i życia społecznego. Dopiero przyznając wszystkim bez wyjątku ludziom status bytu osobowego, będziemy zdolni kształtować braterską cywilizację osób, świadomych swojego statusu, możliwości i aspiracji, zdolnych do dialogu i kooperacji, a nie walki i eksterminacji.
Presenting the philosophical security context and its contemporary threats is a purpose of this article, especially from the point of view of the personalism. One of the challenges faced by countries in the postmodern world is to ensure the security for their citizens. A concentration on threats of a military nature in general is visible here, what results in a searching for a remedy to increase the armament potential. In the meantime, the condition of a human as a personal being must lead to the conclusion that only the shaping of civilization, which considers this fact, gives a realistic perspective for not only the duration of mankind, but also its development. It is impossible to think about the future of human, unless the factors that threaten his existence will be eliminated or at least they will be minimized. They remain today: reducting the vision of human and depreciation of the value of life associated with the recalled vision, social bonds crisis, religious crisis and finally moral crisis which is visible through relativism and consumerism. There is a conviction that the change in the area of the safety of human in the world demands a new look. The conviction results from the observation, which is not a very optimistic version. A new look is a must not only in regard to threats facing human and safety parameters, but above all to a human himself. Ensuring safety in the world requires not only technical actions, but also appealing to the philosophical reflection, accordingly the condition of building a human civilization is being based on the personal vision of a human and a social life. Only by granting the status of personal being to everyone with no exception, we will be able to shape the brotherly civilization of people, who are conscious of their status, their possibilities and aspirations and capable to the dialogue and cooperation rather than fighting and extermination.
Źródło:
Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy; 2019, 57; 54-66
1898-5084
2658-0780
Pojawia się w:
Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osoba czy informacja - personalistyczna polemika z paradygmatem społeczeństwa informacyjnego
The Person or the Information - a Personalistic Polemics with the Paradigm of Information-Based Society
Autorzy:
Kosche, Michał
Kosche, Magdalena M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339974.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba
informacja
społeczeństwo
sieć
personalizm
Manuel Castells
person
information
society
Internet
personalism
Opis:
For numerous reasons, postmodernism does not uphold the classical holistic conception of reflecting upon the human being. Thus, the problems related to the social realm − as the ones that concern groups of people – are entirely delegated to the domain of sociological studies. In consequence, this approach is devoid of the anthropological foundations of the reflection on the social human being. Sociological research often suffers from prosopoic blindess: the failure to anchor its research in philosophical and personalistic grounds. The present paper attempts to illustrate this prosopoic blindness through the analysis of the theory of information-based society. To do that, the authors start with presenting the conception of the human being as a person, developed by the thinkers related to the Lublin School of Personalism. Next, the effects of the above-mentioned prosopoic blindness are presented. The first is the degradation of the human being as a personal being by granting the absolute ontological status – if not divine, in fact − to information (or, alternatively, to the access to information). Modes of communication become more important than the personal self-realization of the interlocutors − which should always be seen as the major objective of human dialogue.
Źródło:
Roczniki Teologii Moralnej; 2012, 4; 131-149
2081-1810
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Moralnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Personalizm jako imperatyw wartościowania człowieka
Personalism as an Imperative of The Evaluation of Man
Autorzy:
Zabielski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950643.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
człowiek
osoba ludzka
personalizm
norma personalistyczna
człowiek jako „obraz Boga”
aksjologia
życie człowieka
wartość i godność osoby ludzkiej
man
human person
personalism
personalistic norm
man as an
‘image of god’
axiology
human life
life and value of a human person
Opis:
The proper discovery of the truth about a human being requires referring to personalism as a concept of knowing and evaluating. Normative foundation of personalism comes down to recognizing an individual as a person – who is an ontical foundation of values – and the dignity of every man as ‘the image of God’ (Gen 1: 27). The concept of a human being as a person leads to concrete obligations, such as respecting the independence of a person and the value of his life, the obligation to act ‘in the field of liability’, respecting the good of individuals and the whole mankind. A personalistic norm is an axiological foundation of proper value judgements and all the actions that protect human health and life. In the article, the author analyses two problems: 1. Personalistic norm as an onthological principle of axiology of man; 2. Personalistic evaluation of man as a challenge for today.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2014, 13, 1
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Personalistyczny projekt filozofii osoby a wspólnota osób. Grzegorz Hołub, „Understanding the Person. Essays on the Personalism of Karol Wojtyła”, Peter Lang, Berlin 2021, ss. 196 (rec.)
The Personalistic Project of the Philosophy of the Human Person vs. the Community of the Persons. Grzegorz Hołub, “Understanding the Person. Essays on the Personalism of Karol Wojtyła,” Peter Lang, Berlin 2021, pp. 196 (rev.)
Autorzy:
Tytko, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22768014.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
personalizm
Karol Wojtyła
filozofia osoby
sieci społeczne
personalism
philosophy of the person
social networks
Opis:
Książka Grzegorza Hołuba Understanding the Person. Essays on the Personalism of Karol Wojtyła zawiera próbę rekonstrukcji filozofii osoby w ujęciu Karola Wojtyły. Zawiera omówienie następujących zagadnień: geneza filozofii osoby u K. Wojtyły, jego epistemologia i metafizyka osoby, stanowisko w kwestiach świadomości, emocji, działania i godności osoby. Wieloaspektowość i wszechstronność opracowanych zagadnień pozwalają nie tylko zrekonstruować personalistyczną teorię K. Wojtyły, ale również wytyczyć kierunki jej dalszego rozwoju – metafizykę osoby, analizę fenomenologiczną, osoba w kontekście neuronauk. Do tych kierunków można dodać teorię sieci społecznych. Narzędzie to pozwoliłoby na poszerzenie teorii personalistycznej o społeczny, praktyczny wymiar relacji międzyludzkich i praktyczną analizę fenomenów takich, jak np. wolność, odpowiedzialność, solidarność, miłość czy sprawiedliwość. Wyniki tych badań mogłyby uzupełnić filozofię osoby o płaszczyznę społeczną.
The book Understanding the Person by Grzegorz Hołub is an attempt to reconstruct the philosophy of Karol Wojtyła. It presents such topics as the genesis of Wojtyła’s philosophy of the person, his epistemology and metaphysics of the person, as well as his position on consciousness, emotions, action and the dignity of the person. The multiplicity and versatility of the issues examined allow not only to reconstruct Wojtyła’s personalistic theory, but also to propose new directions for its development – including, for instance, a metaphysics of the person, a phenomenological analysis or a neuroscientific approach. To this end, social network theory could also be employed to extend the personalistic theory with a social, practical dimension of interpersonal relations and with a practical analysis of such phenomena as, for example, freedom, responsibility, solidarity, love and justice. This, in turn, would provide a reliable social dimension to a philosophy of the person.
Źródło:
Studia Philosophiae Christianae; 2022, 58, 2; 161-175
0585-5470
Pojawia się w:
Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek jako misterium osoby. Wokół personalizmu Jana Pawła II
Man as a Mystery of the Person. Around the Personalism of John Paul II
Autorzy:
Bortkiewicz, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1920233.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
człowiek
tajemnica
personalizm
Jan Paweł II
man
mystery
personalism
John Paul II
Opis:
W artykule autor przedstawia próbę zgłębienia istoty-człowieka, przechodząc za K. Wojtyłą, „od fenomenu do fundamentu”. Człowiek jest ukazany (przypomniany), jako ten, który jest nie tylko przedmiotem norm, które regulują jego działanie moralne, lecz także jako ktoś, kto jest zdolny w swoim działaniu moralnym wyrazić siebie jako osobę.
In the study, the author presents an attempt to explore the human being by following "from phenomenon to foundation" after K. Wojtyla. Man is shown (reminded) as one who is not only the subject of norms that regulate his moral action, but also as someone who is able to express himself as a person in his moral acting.
Źródło:
Studia Theologica Varsaviensia; 2020, 58, 1; 46-115
0585-5594
Pojawia się w:
Studia Theologica Varsaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Personalizm św. Jana Pawła II i Benedykta XVI – przesłaniem dla Europy
The Personalism of Saint John Paul II and Benedict XVI—a Message for Europe
Autorzy:
Panaro, Antonio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1706193.pdf
Data publikacji:
2021-02-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba
personalizm
Jan Paweł II
Benedykt XVI
Europa
person
personalism
John Paul II
Benedict XVI
Europe
Opis:
Personalistyczna wykładnia dotycząca równej godności osoby ludzkiej warunkowała myśl Karola Wojtyły przez całe jego życie. Znajdowała się w centrum Jego przemówień i tekstów zarówno wtedy, gdy był Biskupem, jak i wtedy, gdy był Papieżem. Czy podkreślenie podmiotowości osoby przez Jana Pawła II nie jest wielkim prorockim orędziem nadziei i zbawienia dla Europy XXI wieku? Benedykt XVI w swojej koncepcji osoby zwracał uwagę na teologiczny wymiar relacyjności osoby i w Chrystusie wskazał na wzór doskonałości człowieczeństwa. Dzięki personalistycznemu ujęciu Trójcy Świętej, choć pozostajemy zanurzeni w wielkości misterium, które nas przekracza, pojawia się nowe rozumienie rzeczywistości człowieka i Boga. Ratzinger uważa, że gdy mówimy o Bogu, okazuje się, kim jest człowiek; największy paradoks staje się czymś najjaśniejszym i najbardziej pomocnym. Na czym polega personalizm Jana Pawła II i w jaki sposób się różni od personalizmu Benedykta XVI? Czy te dwa modele personalistyczne są przeciwstawne? Jakie przesłanie wyniknie z tej analizy dla Europy? Analiza zaprezentowana w artykule jest próbą dojścia do odpowiedzi na te i inne pytania dotyczące rozumienia osoby w dzisiejszej Europie w świetle personalistycznego orędzia nadziei Jana Pawła II i Benedykta XVI.
A personalistic interpretation of the equal dignity of the human person conditioned Karol Wojtyła’s thought throughout his life. It was at the centre of his speeches and texts, both when he was Bishop and Pope. Is not John Paul II’s emphasis on the subjectivity of the person a great prophetic message of hope and salvation for 21st century Europe? Benedict XVI, in his concept of the person, underlined the theological dimension of the relationality of the person and in Christ pointed to the model of perfection of humanity. Thanks to the personalistic concept of the Holy Trinity, although we remain immersed in the greatness of the mystery that transcends us, a new understanding of the reality of man and God appears. Ratzinger believes that when we talk about God, it turns out what man is; the greatest paradox becomes something brightest and most helpful. What is John Paul II’s personalism and how does it differ from Benedict XVI’s? Are these two personalistic models opposed? What message for Europe will result from this analysis? This analysis is an attempt to find answers to these and other questions—concerning the understanding of the person in Europe today—in the light of the personalistic message of hope of John Paul II and Benedict XVI.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 2; 101-131
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Personalistyczny wymiar pracy ludzkiej, jako wyznacznik resocjalizacji kobiet, na przykładzie własnych badań
Personalistic Dimension of Human Work as a Determinant of Women’s Social Rehabilitation, Based on My Own Research
Autorzy:
Pierzchała, Kazimierz
Kulik, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21151143.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba
skazany
personalizm
praca
resocjalizacja
socjalizacja
wartość
wychowanie
zakład karny
person
convicted
personalism
work
resocialization
satisfaction
socialization
value
upbringing
prison
Opis:
Personalizm to nadanie zdarzeniu charakteru osobistego, skierowanego na wychowanie osoby, a resocjalizacja to przemiana tej osoby, skierowana w stronę wolności, pełnienia ról społecznych poprzez dążenie do autonomicznego i wolnego decydowania. Zamierzając zidentyfikować w personalistycznym obszarze istotę pracy ludzkiej istnieje potrzeba zwrócenia szczególnej uwagi na podmiot problemu, którym jest człowiek, jego człowieczeństwo, sposób na pojmowanie rzeczywistości i całego świata. Istota pracy powinna posiadać „ludzkie oblicze”, praca powinna być dla skazanych satysfakcjonującą. Zasadniczym celem badań było poznanie możliwości zastosowania pracy w procesie resocjalizacyjnym skazanych kobiet, ukazując personalistyczny wymiar wpływu tej pracy na resocjalizację.
Personalism is giving the event a personal character, directed at the upbringing of a person, and resocialization is a transformation of that person, directed towards freedom, performing social roles, by striving for autonomous and free decision-making. In order to identify the essence of human work in a personalistic area, there is a need to pay special attention to the subject of the problem, which is man, his humanity, a way of understanding reality and the whole world. The essence of work should have a “human face”, work should be satisfying for convicts. The main goal of the research is to learn about the possibility of using work in the social rehabilitation process of convicted women, learning the personalistic dimension of the impact of this work on social rehabilitation.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2022, 14, 3; 61-86
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 24

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies