Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "osoba; personalizm" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 64
Tytuł:
Karol Wojtyła – teatr osoby
Karol Wojtyła – the Theatre of the Person
Autorzy:
Kaczmarek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1731879.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba; personalizm
tomizm
fenomenologia
theatrum Dei
person
personalism
Thomism
phenomenology
Theatrum Dei
Opis:
W koncepcji personalizmu Karola Wojtyły osoba rozumiana jest jako podmiot i relacja. Człowiek jest więc istotą relacyjną, jego ciało jest predysponowane, by angażował się w dialog z drugą osobą. Spotkanie osób i ich wzajemne relacje tworzą w efekcie podstawę teatru i na tej przesłance Wojtyła stworzył swój teatr personalistyczny, w którym połączył mostem tomizm i fenomenologię przedstawiając człowieka jako aktora na scenie w relacji do drugiego. W Bracie naszego Boga Wojtyła próbował „przeniknąć” człowieka, by dotrzeć do źródeł jego człowieczeństwa. Kluczem była relacja „ja”, rozumianego jako podmiot poznający, do „ja” drugiego człowieka. Oryginalność dramatów Wojtyły polega na tym, że autor odwołując się do natury osoby, ukazuje jej pełnię w perspektywie theatrum Dei. Najmocniej jest ona wyrażona w trylogii: Brat naszego Boga, Przed sklepem jubilera i Promieniowanie ojcostwa. Analiza wnętrza osoby, jaka jest tam przeprowadzona, pozwala określić te dramaty jako teatr osoby.
According to Karol Wojtyła’s personalism, a person is both a subject and a relationship. A person is a relational being whose body predisposes him or her to engage in dialogue. The meeting of people, and their relationships as a result of this event, lie at the core of theatre. In his personalistic theatre, Wojtyła created a bridge between Thomism and Phenomenology, exploring the human person as an actor. In Our God’s Brother (Brat naszego Boga, 1945–1950), Wojtyła attempts to “penetrate man,” so as to be able to arrive at the sources of his humanity. What allows one to penetrate man’s nature is the revelation of the relationship between his “I,” understood as the subject which comes to know, and the “you” of the other, recognised in personal experience as a second “I.” The originality of Wojtyła’s drama is contained in its literary and theatrical nature, but its full sense is only revealed in the perspective of Theatrum Dei (especially in Wojtyła’s dramatic trilogy: Our God’s Brother – Brat naszego Boga; In front of the Jeweller’s Shop – Przed sklepem jubilera, 1960; The Radiance of Fatherhood – Promieniowanie ojcostwa, 1967). We could call Wojtyła’s drama of the inner Self the Theatre of the Person.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 123-136
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Personalistyczny wymiar tutoringu
Personalistic dimension of tutoring
Autorzy:
Czekalski, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448532.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
tutoring
personalism
upbringing
person
personalizm
wychowanie
osoba
Opis:
Treating tutoring as the model of teaching and bringing up and transferring it to land of relations occurring between people, first to remember we should about personal his character, and only later about abilities of different type thanks, with which relations champion – pupil will be more and more excellent and more effective. Specific so persons and their awareness about oneself, persons living in the determined context, are most essential in tutoring and one isn't allowed about it to forget, or to belittle their meaning, for sociotechnical manipulations.
Traktując tutoring jako wzorzec nauczania i wychowania oraz przenosząc go na grunt relacji zachodzących pomiędzy ludźmi, w pierwszej kolejności pamiętać powinniśmy o osobowym jego charakterze, a dopiero później o różnego typu umiejętnościach dzięki, którym relacje mistrz – uczeń będą coraz bardziej doskonalsze i efektywniejsze. Konkretne więc osoby oraz ich świadomość o sobie samych, osoby żyjące w określonym kontekście, są najistotniejsze w tutoringu i nie wolno o tym zapominać, ani umniejszać ich znaczenia, na rzecz socjotechnicznych manipulacji.
Źródło:
Studia nad Rodziną; 2015, 36; 7-14
1429-2416
Pojawia się w:
Studia nad Rodziną
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cnoty pokrewne sprawiedliwości w świetle etyki personalistycznej
Virtues related to justice in the light of personalistic ethics
Autorzy:
Niewiadomski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2137662.pdf
Data publikacji:
2021-12-20
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
virtue
personalism
aretology
person
cnota
personalizm
aretologia
osoba
Opis:
Cnoty pokrewne sprawiedliwości analizowane w optyce personalistycznej wskazują na pewne cechy i uprawnienia osoby ludzkiej, przysługujących jej ze względu na wrodzoną godność. Te cnoty to pietas, cześć, szacunek, posłuszeństwo, wdzięczność, przyjaźń, hojność, prawdomówność, vindicatio i epikeia. Osoba ludzka jawi się jako godna ich aktów, będąc jedynym na ziemi stworzeniem, którego Bóg chciał dla niego samego.  
The virtues related to justice analyzed in the light of the personalist ethics indicate some features and rights of the human person, appertaining to them for the sake of their innate dignity. These virtues are: piety, respect, honour, obedience, generosity, friendliness, gratitude, truthfulness, vindication and epikeia. The human person appears worthy of their acts, being the only creature on earth whom God willed for themselves.
Źródło:
Teologia i moralność; 2021, 16, 2(30); 187-199
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Personalistyczne uzasadnienie skutecznej komunikacji
Personalistic fundaments of effective communication.
Autorzy:
Bednarska, Maja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/953088.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
osoba
komunikowanie
personalizm
Karol Wojtyła
person
communication
personalism
Opis:
The article contains analysis of human ability of communication. The fundament of my reflexion about communication is philosophy of person. Only communication focused on the person have a chance to be authentic and effective (without any mental barriers or obstacles to communication). This is the main conclusion of this article.
W moim artykule poddałam analizie zdolność człowieka do komunikowania się. Uczyniłam to z personalistycznego punktu widzenia. W ramach swoich refleksji proponuję tezę, że tylko komunikowanie w perspektywie osoby będzie komunikowaniem autentycznym bez psychologicznych przeszkód czy komunikacyjnych barier.
Źródło:
Studia Socialia Cracoviensia; 2015, 1(12); 121-130
2080-6604
Pojawia się w:
Studia Socialia Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Il personalismo di Joseph Ratzinger/Benedetto XVI
The Personalism of Joseph Ratzinger/Benedict XVI
Personalizm Josepha Ratzingera/Benedykta XVI
Autorzy:
Panaro, Antonio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035028.pdf
Data publikacji:
2020-02-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
personalizm
osoba
Bóg
wiara
relacyjność
personalism
person
God
faith
relationship
Opis:
Joseph Ratzinger w autobiografii zatytułowanej Moje życie pisze o swoim spotkaniu z personalizmem, który potem odnalazł jako jasno wyeksponowany u Marcina Bubera: „Stało się [spotkanie z personalizmem] dla mnie istotnym duchowym przeżyciem. Personalizm ten kojarzył mi się mimowolnie z myślą Augustyna, który w Wyznaniach wyszedł mi niejako naprzeciw z całą swoją ludzką namiętnością i głębią”. Od tamtego momentu cała teologia Ratzingera zaczęła emanować personalizmem. Jest on przekonany, że „Wiara chrześcijańska nie przedstawia jakiejś idei, lecz Osobę” (Wprowadzenie w chrześcijaństwo). Personalistyczne myślenie Josepha Ratzingera uwypukla się bardziej, gdy Ratzinger analizuje sakrament chrztu oraz treść wyznania wiary w Jednego a zarazem trójosobowego Boga. „U początku bycia chrześcijaninem nie ma decyzji etycznej czy jakiejś idei, ale natomiast spotkanie z wydarzeniem, z Osobą” (Deus Caritas est 1). Joseph Ratzinger/Benedykt XVI podkreśla znaczenie osoby w całej swojej teologii. Przedstawia on jednak personalizm w najczystszej postaci, szczególnie kiedy bada koncepcję osoby pod kątem trynitologicznym i chrystologicznym.
Joseph Ratzinger, in his autobiography entitled My Life, writes about his encounter with personalism, later found explained by Martin Buber, as: “A spiritual experience that left an essential mark, even if I spontaneously associated such personalism with the thought of St. Augustin, who in his Confessions had struck me with the power of all his human passion and depth.” From that moment on, all his theology emanates with personalism. He is convinced that “Christian faith does not relate to an idea but to a Person” (Intruduction to Christianity). The personalistic thinking of Joseph Ratzinger becomes evident when he describes the essence of the Sacrament of Baptism as well as the contents of the profession of faith in One and – at the same time – Three-personed God. “Being Christian is not the result of an ethical choice or a lofty idea, but the encounter with an event, a person” (Deus Caritas est, 1). Joseph Ratzinger-Benedict XVI underlines the significance of person in all his theology by focusing on the concept of person in Trinitology and Christology, in which he develops a personalism in the purest form.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 2; 5-14
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
About some limitations in researching the human being. Theological perspective
O granicach w badaniu człowieka. Perspektywa teologiczna
Autorzy:
Jastrzębski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571785.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
human person
personalism
determinism
mystery
osoba ludzka
personalizm
determinizm
mysterium
Opis:
The concept of a person has gone through several stages of development in the history of thought. In the classical tradition, a person is considered to be a substance. In modernity, John Locke brought forward the notion that social existence and consciousness are the most salient properties of a person, which brought about a possibility of renouncing one’s personhood because of a lack of some perceivable and observable traits. This is why in a Christian anthropology there is such an emphasis on personalism, which from the very beginning of the twentieth century has been opposed to the treatment of people as obscure elements of matter, or elements be manipulated unquestioningly. In this paper we have indicated some elements of anthropology that demonstrate important limitation of any attempt at explaining away the mystery of being a human person.
Pojęcie osoby przeszło wiele zmian w historii myśli ludzkiej. W tradycji klasycznej osoba jest uważana za substancję. W oświeceniu John Locke przedstawił pogląd, że egzystencja społeczna i świadomość są najważniejszymi właściwościami osoby, co spowodowało możliwość utracenia godności osobowej z powodu braku pewnych dostrzegalnych i możliwych do zaobserwowania cech. Właśnie dlatego w antropologii chrześcijańskiej kładzie się tak duży nacisk na personalizm, który od samego początku stanowi przeciwwagę wobec traktowania ludzi li tylko jako elementów materii, którymi można dowolnie manipulować. W niniejszym artykule przedstawimy taką charakterystykę antropologii, która ukazuje istotne ograniczenie wszelkich prób wyjaśnienia tajemnicy bycia człowiekiem.
Źródło:
Polonia Sacra; 2019, 23, 2(56); 209-222
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kształtowanie cywilizacji osoby jako warunek bezpieczeństwa człowieka na początku XXI wieku
Shaping civilization of a person as condition for human safety in the beggining of 21st century
Autorzy:
Bochenek, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/549480.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
bezpieczeństwo
zagrożenia
osoba
personalizm
egzystencja
safety
threats
person
personalism
existence
Opis:
Celem artykułu jest zaprezentowanie filozoficznego kontekstu bezpieczeństwa i jego współczesnych zagrożeń, zwłaszcza z punktu widzenia personalizmu. Jednym z wyzwań, jakie stoi przed państwami w ponowoczesnym świecie pozostaje zapewnienie bezpieczeństwa ich obywatelom. Zwykle uwidacznia się tu koncentracja na zagrożeniach o charakterze ogólnie rzecz biorąc militarnym, co skutkuje poszukiwaniem remedium na nie w zwiększeniu potencjału zbrojeniowego. Tymczasem sama kondycja człowieka jako bytu osobowego prowadzić musi do wniosku, iż jedynie kształtowanie cywilizacji ten fakt uwzględniającej daje realną perspektywą nie tylko trwania ludzkości, ale jej rozwoju. Nie sposób myśleć o przyszłości człowieka, jeśli nie wyeliminuje się, a przynajmniej nie zminimalizuje czynników, które jego istnieniu zagrażają. Pozostają dziś nimi: redukcyjna wizja człowieka i związana z nią deprecjacja wartości jego życia, kryzys więzi społecznych, kryzys religijny i wreszcie kryzys moralny uwidaczniający się poprzez relatywizm i konsumpcjonizm. Za niezbyt optymistyczną konstatacją, co do bezpieczeństwa człowieka w świecie stoi przeświadczenie, iż zmiana w tym obszarze wymaga nowego spojrzenia, nie tylko na zagrożenia stojące przed człowiekiem i parametry bezpieczeństwa, ale przede wszystkim na samego człowieka. Zapewnienie w świecie bezpieczeństwa człowiekowi domaga się nie tylko działań o charakterze technicznym, ale i odwołania się do refleksji filozoficznej, w myśl której warunkiem budowania cywilizacji ludzkiej opartej na osobowym ujęciu człowieka i życia społecznego. Dopiero przyznając wszystkim bez wyjątku ludziom status bytu osobowego, będziemy zdolni kształtować braterską cywilizację osób, świadomych swojego statusu, możliwości i aspiracji, zdolnych do dialogu i kooperacji, a nie walki i eksterminacji.
Presenting the philosophical security context and its contemporary threats is a purpose of this article, especially from the point of view of the personalism. One of the challenges faced by countries in the postmodern world is to ensure the security for their citizens. A concentration on threats of a military nature in general is visible here, what results in a searching for a remedy to increase the armament potential. In the meantime, the condition of a human as a personal being must lead to the conclusion that only the shaping of civilization, which considers this fact, gives a realistic perspective for not only the duration of mankind, but also its development. It is impossible to think about the future of human, unless the factors that threaten his existence will be eliminated or at least they will be minimized. They remain today: reducting the vision of human and depreciation of the value of life associated with the recalled vision, social bonds crisis, religious crisis and finally moral crisis which is visible through relativism and consumerism. There is a conviction that the change in the area of the safety of human in the world demands a new look. The conviction results from the observation, which is not a very optimistic version. A new look is a must not only in regard to threats facing human and safety parameters, but above all to a human himself. Ensuring safety in the world requires not only technical actions, but also appealing to the philosophical reflection, accordingly the condition of building a human civilization is being based on the personal vision of a human and a social life. Only by granting the status of personal being to everyone with no exception, we will be able to shape the brotherly civilization of people, who are conscious of their status, their possibilities and aspirations and capable to the dialogue and cooperation rather than fighting and extermination.
Źródło:
Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy; 2019, 57; 54-66
1898-5084
2658-0780
Pojawia się w:
Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ethical responsibilities of man toward animal world. The vision of Robert Spaemann
Etyczne zobowiązania człowieka wobec świata zwierząt. Wizja Roberta Spaemanna
Autorzy:
Kożuchowski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1062710.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
etyka zwierząt
osoba
Robert Spaemann
personalizm
animal ethics
person
personalism
Opis:
The article presents the concept of moral obligations that man has towards animals proposed by Robert Spaemann. Spaemann give reasons for perceiving animal as an object of the law. His analyses present possibilities of solving basic moral questions like for example experiments on animals, animal husbandry, animal slaughter, hunting, interfering into animal's nature and our responsibility for them. Spaemann presents very original arguments for taking care of and responsibility for animals, deriving it from human dignity.
W artykule przedstawiono zaproponowaną przez Roberta Spaemanna koncepcję zobowiązań moralnych człowieka wobec zwierząt. Spaemann podaje przyczyny postrzegania zwierzęcia jako przedmiotu prawa. Jego analizy przedstawiają możliwości rozwiązania podstawowych kwestii moralnych i ludzką odpowiedzialność za takie kwestie, jak np. eksperymenty na zwierzętach, hodowla i ubój zwierząt, polowanie oraz ingerowanie w naturę zwierząt. Spaemann przedstawia bardzo oryginalne argumenty za dbałością i odpowiedzialnością za zwierzęta, wyprowadzając te argumenty z ludzkiej godności.
Źródło:
Studia Ecologiae et Bioethicae; 2020, 18, 5; 181-191
1733-1218
Pojawia się w:
Studia Ecologiae et Bioethicae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Etyczne zobowiązania człowieka wobec świata zwierząt. Wizja Roberta Spaemanna
Human ethical obligations towards the animal world. A vision of Robert Spaemann
Autorzy:
Kożuchowski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1962981.pdf
Data publikacji:
2011-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
etyka zwierząt
Robert Spaemann
personalizm
osoba
animal ethics
personalism
person
Opis:
W artykule przedstawiono zaproponowaną przez Roberta Spaemanna koncepcję zobowiązań moralnych człowieka wobec zwierząt. Spaemann podaje przyczyny postrzegania zwierzęcia jako przedmiotu prawa. Jego analizy przedstawiają możliwości rozwiązania podstawowych kwestii moralnych i ludzką odpowiedzialność za takie kwestie, jak np. eksperymenty na zwierzętach, hodowla i ubój zwierząt, polowanie oraz ingerowanie w naturę zwierząt. Spaemann przedstawia bardzo oryginalne argumenty za dbałością i odpowiedzialnością za zwierzęta, wyprowadzając te argumenty z ludzkiej godności.
The article presents the concept of moral obligations that man has towards animals proposed by Robert Spaemann. Spaemann give reasons for perceiving animal as an object of the law. His analyses present possibilities of solving basic moral questions like for example experiments on animals, animal husbandry, animal slaughter, hunting, interfering into animal nature, and our responsibility for them. Spaemann presents very original argumentation for taking care and responsibility for animals, deriving it from human dignity.
Źródło:
Studia Ecologiae et Bioethicae; 2011, 9, 1; 29-47
1733-1218
Pojawia się w:
Studia Ecologiae et Bioethicae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Personalizująca moc komunii według Johna D. Zizioulasa
The personalizing power of communion according to John D. Zizioulas
Autorzy:
Jagodziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2076687.pdf
Data publikacji:
2021-12-02
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
osoba
personalizm
komunia
Kościół
sakramenty
person
personalism
communion
the Church
sacraments
Opis:
Osoby ludzkie mają podstawę swojej tożsamości w trynitarnym Bogu. Ludzkie bycie osobą nie jest jakością natury ludzkiej, ale wydarzeniem relacyjnym, analogicznym do komunii wewnątrztrynitarnej. Dlatego ludzie mogą być obrazem życia w Trójcy Świętej jedynie we wspólnocie Kościoła. Zizioulas uważa, że osoba to nie statyczna całość, lecz rzeczywistość otwarta na relacje. Bycie osobą zakłada nie tylko „otwartość bytu”, ale także ruch w kierunku budowania komunii przekraczającej granice własnego „ja”. Człowiek istnieje jako istota biologiczna, ale działanie łaski Bożej urzeczywistnia osobowy sposób bycia bytów ludzkich, przemienia ich wypaczoną egzystencję indywidualizującą i umożliwia ich istnienie eklezjalne. Personalizacja bytu ludzkiego dokonuje się w komunii Kościoła. Może ona dokonać się przez związek z Chrystusem w chrzcie jedynie w Duchu Świętym, pod wpływem wielkiej inicjacji sakramentalnej, a Eucharystia jest nie tylko zgromadzeniem, ale również drogą do historycznego urzeczywistnienia i objawienia eschatycznej egzystencji człowieka.
Human persons have the basis of their identity in the Trinitarian God. Human being a person is not a quality of human nature, but a relational event, analogous to intra-Trinitarian Communion. That is why people can be an image of the Holy Trinity life only in the community of the Church. J.D. Zizioulas believes that the person is not a static whole, but a reality open to relations. Being a person implies not only the “openness of being”, but also a movement towards building a communion that transcends the boundaries of one’s own self. Man exists as a biological being, but the action of God’s grace realizes the personal way of being of human beings, transforms their distorted individuating existence and enables their ecclesial existence. The personalization of the human being takes place in the communion of the Church. It can be achieved through a union with Christ in baptism only in the Holy Spirit, under the influence of a great sacramental initiation, and the Eucharist is not only an assembly but also a way to historical fulfilment and revelation of man’s eschatic existence.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2021, 21; 101-111
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Personalistic Concept of Moral Formation
Personalistyczna koncepcja formacji moralnej
Autorzy:
Goliszek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1685864.pdf
Data publikacji:
2020-11-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba
formacja moralna
personalizm
moralność
człowiek
person moral
formation
personalism
morality
human
Opis:
Formacja moralna o charakterze personalistycznym jest uniwersalna, ponieważ odwołuje się do prawdy o człowieku jako osobie. W pierwszej kolejności prowadzi do wartości chrześcijańskich, ale zasadniczo odnosi się do czegoś podstawowego – do wyposażenia właściwego każdej osobie ludzkiej: wierzącej czy niewierzącej. Dlatego w podstawach personalistycznej formacji moralnej bardzo ważne miejsce zajmuje koncepcja osoby. Od niej zależą poszczególne rozstrzygnięcia procesu formacji moralnej. Formacja moralna jawi się zatem jako najbardziej prozopoiczny sposób przekazywania wartości, czyli kształtowanie człowieka wysokiej miary. Szczególną rolę pełni tu osoba, która jest modelem poznawczym, metodą konstruowania wiedzy, a przede wszystkim miejscem i sposobem zespolenia osoby człowieka z Osobą Chrystusa. Personalizm koreluje z całą naturą moralności. Jest metodą, która zbliża prawdy wiary i moralności do egzystencji konkretnego człowieka; sprawia, że stają się bliskie dla jego umysłu i serca oraz odpowiadają na najgłębsze potrzeby jego życia. Ponadto formacja moralna o charakterze personalistycznym nie ograniczy się do sposobów przekazywania treści wiary i moralności, lecz będzie poszukiwać dróg samorozumienia, samointerpretacji i samowychowania wychowanków oraz sposobów rozumienia świata doczesnego, dziejów, życia, społeczności, kultury – w świetle Osoby Chrystusa.
Personalistic moral formation is universal because it refers to the truth about man as a person. It leads first to Christian values, but in principle it refers to something fundamental, i.e., to the inner capacities specific to every human being, believer or not. This is why the concept of the person occupies a very important place in the foundations of personalistic moral formation. The individual decisions of the moral formation process depend on it. Moral formation, then, appears to be the most prosopoic way of transmitting values, i.e., shaping a person of high quality. A special role is played here by a person who, as it has already been stressed, is a cognitive model, a method of constructing knowledge, and above all a place and a way of connecting the human person with the Person of Christ. Personalism correlates with the whole nature of morality. It is a method that brings the truths of faith and morality closer to the existence of a particular person; it makes them close to his mind and heart and respond to the deepest needs of a person’s life. Furthermore, the personalistic moral formation is not limited to the ways of transmitting faith and morality but will seek ways of self-comprehension, self-interpretation and self-upbringing of the students and ways of understanding the contemporary world, history, life, community, culture in light of the Person of Christ.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 11; 79-93
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antynomie miłości - słabość i moc. Personalne konteksty miłości agape i jej antropologiczne konsekwencje
Antinomies of Love - Weakness and power. Personal Contexts of Agape Love and Its Anthropological Implications
Autorzy:
Kozłowski, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048482.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
miłość
antynomia
osoba
personalizm
dezintegracja
resentyment
love
person
antinomy
personalism
disintegration
resentment
Opis:
The issue of love: eros and agape, enriched by its praxeological dimension of caritas, is engaging as it concerns life, development, and above all the personal identity of each person. This topic was clearly highlighted by Plato in his teaching and also presented today by Benedict XVI in his encyclical Deus Caritas Est. In this study Antinomies of Love – Weakness and Power, I show personal contexts in which love is present, and at the end I focus on anthropological and cultural consequences of using such model of interpretation. Most important, however, is that love is understood in the personal area of human existence. This makes it possible to get out of love new contents and meanings.
Źródło:
Filozofia Chrześcijańska; 2014, 11; 27-41
1734-4530
2450-0399
Pojawia się w:
Filozofia Chrześcijańska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O zapoznanym wymiarze pracy we współczesnej myśli politycznej
On the Dimension of Work in the Contemporary Political Thought
Autorzy:
Krzynówek-Arndt, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1198567.pdf
Data publikacji:
2015-09-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
praca
osoba
vita activa
liberalizm polityczny
personalizm
work
person
political liberalism
personalism
Opis:
We współczesnej myśli politycznej zdominowanej przez nurt neutralnego liberalizmu politycznego praca jest pojęciem nieprzemyślanym, a w dużej mierze nawet zapoznanym. Istnieje niebezpieczna tendencja, aby namysł nad pracą zamykał się między dwoma skrajnymi podejściami. W ujęciu marksistowskim praca jest pierwszą potrzebą człowieka, praca tworzy człowieka, a w ostateczności może nawet nie tylko zniekształcić naturę ludzką, lecz wręcz człowieka odczłowieczyć. W podejściu wyłożonym przez Hannah Arendt w Kondycji ludzkiej praca jest w całości przypisana sferze czystej konieczności. W zaproponowanej przez nią hierarchii pracy, wytwarzania i działania, tkwi założenie, że ludzka wolność i autonomia mogą znaleźć spełnienie tylko w działaniu umożliwiającym pełną realizację egzystencji politycznej. Personalistyczna myśl polityczna unika skrajności obydwu podejść. Praca jest postrzegana jako środek zaspokajania potrzeb, ale służy również realizacji dobra wspólnego i jest wyrazem twórczości człowieka.
The concept of work is largely undervalued and even disregarded in the contemporary political thought dominated by political liberalism. There is an unfortunate tendency to trap the reflection on work between two extreme positions. In Marxist terms, work is the first need of man, work creates man, and ultimately may even not only distort human nature but dehumanize man as well. In the Arendtian approach, labour and work are entirely attributed to the sphere of pure necessity. Her hierarchy of labour, work and action implies that freedom and autonomy can be realized only in action allowing for full realization of a political existence. Personalistic political thought operates between the two extreme positions mentioned above. Work is treated as the means to meet human needs, but also serves the realization of the common good and is the expression of human creativity.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2015, 14, 31; 153-172
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Personalist Shift in Christology
Personalistyczne przesunięcie w chrystologii
Autorzy:
Barth, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040624.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jezus Chrystus
chrystologia
personalizm
osoba
R. Guardini
Jesus Christ
Christology
personalism
person
Opis:
Artykuł podejmuje zagadnienie personalistycznego usytuowania współczesnej chrystologii. Charakter tego podejścia zostaje określony przez bezpośredni, egzystencjalny stosunek do fenomenu osobowego Jezusa Chrystusa. Analiza ta wyrasta z odczytania integralnego i pełnego człowieczeństwa Chrystusa (verus et perfectus Homo) dzięki zastosowaniu języka personalistycznego. Ujęcie to wyzwala tradycyjną chrystologię z obciążeń pojęciowych utrudniających zbliżenie się do misterium osobowego Zbawiciela. Personalistyczne „przesunięcie” w chrystologii oznacza zatem, że „rzeczywistość” badana zostaje wyznaczona nieredukowalnym „punktem” egzystencji Boga-Człowieka, który wytycza radykalnie nowy horyzont poznania prawdy, niesprowadzalny do żadnej z koncepcji czy formuł. Procesowi temu odpowiada zasada współodpowiedniości (principle of co-seemlines), będąca modusem osobowego przymierza humanum i divinum, które dosłownie i najpełniej zrealizowało się w Chrystusie, wyznaczając tym samym niespotykaną dotąd perspektywę mówienia o Bogu i o człowieku. Profil chrystologii ukierunkowanej egzystencjalnie (personalistycznej) nie traci tym samym nic ze swej naukowości, metodyczności, ścisłości pojęciowej, raczej poszerza znaczenie tych elementów i stawia w radykalnie nowej perspektywie interpretacyjnej.
The article deals with the issue of the personalistic placement of contemporary Christology. The character of this approach is described by a direct, existential attitude toward the personal phenomenon of Jesus Christ. The analysis in question stems from the reading of the integral and complete humanity of Christ (verus et perfectus Homo) thanks to the use of personalistic language. This take releases the traditional Christology from the burden of concepts that hinder the access to the personal mystery of the Saviour. Thus, the personalistic shiftin Christology means that the “reality” under scrutiny is seen as an irreducible “point” of the existence of the God-Man who sets a radically new horizon of the acquisition of the truth that cannot be reduced to any concepts or formulae. This process is reflected by the principle of co-seemlines that is the modus of the personal covenant of the humanum and divinum that was literally and most fully realised in Christ, thereby giving an unparalleled perspective of speaking of God and of man. The profile of Christology directed existentially (the personalistic Christology) does not lose its scientific and methodological character or conceptual coherence, but it rather broadens the significance of these elements and puts them a radically new interpretative perspective.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 2; 191-205
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osoba czy informacja - personalistyczna polemika z paradygmatem społeczeństwa informacyjnego
The Person or the Information - a Personalistic Polemics with the Paradigm of Information-Based Society
Autorzy:
Kosche, Michał
Kosche, Magdalena M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339974.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba
informacja
społeczeństwo
sieć
personalizm
Manuel Castells
person
information
society
Internet
personalism
Opis:
For numerous reasons, postmodernism does not uphold the classical holistic conception of reflecting upon the human being. Thus, the problems related to the social realm − as the ones that concern groups of people – are entirely delegated to the domain of sociological studies. In consequence, this approach is devoid of the anthropological foundations of the reflection on the social human being. Sociological research often suffers from prosopoic blindess: the failure to anchor its research in philosophical and personalistic grounds. The present paper attempts to illustrate this prosopoic blindness through the analysis of the theory of information-based society. To do that, the authors start with presenting the conception of the human being as a person, developed by the thinkers related to the Lublin School of Personalism. Next, the effects of the above-mentioned prosopoic blindness are presented. The first is the degradation of the human being as a personal being by granting the absolute ontological status – if not divine, in fact − to information (or, alternatively, to the access to information). Modes of communication become more important than the personal self-realization of the interlocutors − which should always be seen as the major objective of human dialogue.
Źródło:
Roczniki Teologii Moralnej; 2012, 4; 131-149
2081-1810
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Moralnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 64

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies