Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "pedagogizacja" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
O badaniach „pedagogizacji życia społecznego” kilka słów z poznawczej perspektywy pedagogiki ogólnej
A Few Remarks on „Pedagogization of Social Life” from the Cognitive Perspective of General Pedagogy
Autorzy:
Ostrowicka, Helena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2139090.pdf
Data publikacji:
2015-09-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
pedagogizacja
pedagogia
pedagogizm
Foucault
pedagogization
pedagogy
pedagogism
Opis:
Niniejszy esej jest głosem w dyskusji o pojęciu i badaniach zjawiska pedagogizacji. Zasadnicza część rozważań odnosi się do analiz pedagogizacji życia społecznego prowadzonych w optyce (post)foucaultowskiej. Autorka podkreśla znaczenie tematycznego numeru czasopisma „Societas/Communitas” dla wprowadzenia tej perspektywy badawczej na grunt rodzimych nauk społecznych. Artykuł kończy propozycja definicji pedagogizacji życia społecznego, która uwzględniałaby szersze zastosowanie pojęć pokrewnych — pedagogizmu i pedagogii.
This paper is meant as a contribution to the discussion on the concept and research of the phenomenon of pedagogization. The reflections refer mainly to the analyses of pedagogization of social life conducted within the (post)Foucauldian approach. The author highlights the significance of the thematic issue of “Societas/Communitas” journal for introducing this research perspective into the field of Polish social studies. The final section offers a definition of pedagogization of social life which would take into account a more extensive application of the related concepts of pedagogism and pedagogy.
Źródło:
Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne; 2015, 1, 1; 166-177
2450-4491
Pojawia się w:
Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przedszkole jako środowisko wspierające rozwój dziecka. Analiza treści polskiej Podstawy programowej wychowania przedszkolnego w perspektywie koncepcji pedagogizacji jako facylitacji rozwoju dziecka
Autorzy:
Zawadzka, Edyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36191269.pdf
Data publikacji:
2023-12-06
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
przedszkole
wychowanie przedszkolne
pedagogizacja
rozwój dziecka
podstawa programowa wychowania przedszkolnego
Opis:
Przedmiotem zainteresowania w tekście jest zakładana działalność przedszkola jako instytucji z założenia wspierającej rozwój dziecka. Inspiracją i uzasadnieniem podjęcia refleksji nad tą problematyką są zarówno treść dominujących dyskursów dotyczących dzieciństwa, jak i znaczenie wczesnej edukacji. Perspektywą interpretacyjną działalności przedszkola uczyniono jedną z koncepcji pedagogizacji, dla której kategorią osiową jest facylitacja rozwoju dziecka. Dążąc do udzielenia odpowiedzi na sformułowane pytania badawcze dokonano analizy treści Podstawy programowej wychowania przedszkolnego. Najważniejszy wniosek z badań wyraża się w stwierdzeniu, że niezależnie od tego, że przedszkole ma wspierać rozwój dziecka w czterech kluczowych obszarach, wsparcie ma charakter fragmentaryczny akcentujący kompetencje odnoszące się głównie do gotowości szkolnej.
Źródło:
Studia z Teorii Wychowania; 2023, XIV(4 (45)); 217-229
2083-0998
2719-4078
Pojawia się w:
Studia z Teorii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oswajanie się z niepełnosprawnością. Praca z rodzicami dziecka po diagnozie specjalistycznej
Taming disability. Working with parents of children after specialist diagnosis
Autorzy:
Lewko, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/893940.pdf
Data publikacji:
2018-05-08
Wydawca:
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:
disability
pedagogy
parents
parental attitudes
niepełnosprawność
pedagogizacja
rodzice
postawy rodzicielskie
Opis:
This article discusses the subject of effective working with parents of children with disabilities. It describes the fundamentals of proper relationships, the stages of taming disability, and negative parental attitudes in the context of their aptitude for engagement. It also includes conclusions from selected research reports and the goals of working with parents. Its task is to approximate the specifics of the situation of parents with children with disabilities, to more effectively support them, to select the content of pedagogy, and indirectly to allow optimal development of the child.
Artykuł porusza tematykę efektywnej pracy z rodzicami dziecka z niepełnosprawnością. Opisane są w nim podstawy właściwej relacji, etapy oswajania się z niepełnosprawnością oraz negatywne postawy rodzicielskie w kontekście ich trafnego rozpoznania w celu nawiązania współpracy. Zawiera także wnioski z wybranych doniesień badawczych oraz cele współpracy z rodzicami. Jego zadaniem jest przybliżenie specyfiki sytuacji rodziców z dzieckiem z niepełnosprawnością, aby skuteczniej wspierać ich, dobierać treści pedagogizacji, a pośrednio umożliwić optymalny rozwój dziecka.
Źródło:
Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze; 2018, 568(3); 16-23
0552-2188
Pojawia się w:
Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współpraca rodziców i nauczycieli. Źródła inspiracji współczesnej synergii w myśli pedagogicznej polskiego Oświecenia
Cooperation between parents and teachers. Sources of inspiration of the contemporary synergy in the pedagogical thought of the Polish enlightenment
Autorzy:
Musiał, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2105059.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Pedagogiki. Zakład Historii Edukacji
Tematy:
rodzice
nauczyciele
kultura pedagogiczna
pedagogizacja
współpraca
parents
teachers
pedagogical culture
pedagogization
cooperation
Opis:
Cel: Proces szeroko pojmowanej edukacji rozpoczyna się w rodzinie, a gdy dziecko osiągnie wiek obowiązku szkolnego – realizowany jest równolegle w dwóch środowiskach. Ani szkoła, ani rodzina nie mogą spełniać swych funkcji bez ścisłego współdziałania. Świadomi tej zależności byli przedstawiciele Oświecenia w Polsce. Przesłaniem artykułu jest ukazanie źródeł inspiracji współczesnej synergii w relacji rodzice – nauczyciele w myśli pedagogicznej tej właśnie epoki. Metody: Monografia pedagogiczna. Wyniki: Problem relacji rodziców i nauczycieli, głównie w aspekcie współdziała nia tych środowisk, od dawna widoczny w polskiej myśli pedagogice, zawsze traktowany był bardzo poważnie. W epoce oświecenia, w której kwestia wychowania miała szczególne znaczenie ze względu na swoją rolę w procesie wyprowadzenia jednostki ze świata mitu i zabobonu ku wyzwalającemu blaskowi rozumu. Na podstawie przeanalizowanych źródeł ukazano, że tylko efektywna współpraca rodziców i nauczycieli pole gająca na ciągłym, wzajemnym uzupełnianiu się, aby gwarantować dziecku możliwie najwięcej doświadczeń niezbędnych do jego harmonijnego rozwoju. Wskazania o charakterze etycznym, dotyczące wzajemnych stosunków nauczycieli i rodziców uczniów, charakterystyczne idee dla myśli pedagogicznej polskiego oświecenia, a mogące inspirować współcześnie działania na rzecz kreowania optymalnych warunków współpracy rodziców i nauczycieli. Wnioski: Ważne jest, aby relacje rodziców i nauczycieli w klimacie partnerstwa, ukierunkowanego na współpracę wypełniły powstającą przestrzeń rodzinno-szkolną. W dużej mierze na barkach nauczycieli spoczywa odpowiedzialność za jakość współpracy z rodzicami. Taki rodzaj relacji wyklucza postrzeganie ich jako kogoś gorszego w hierarchii, a wymaga w pewnym stopniu partnerskiego traktowania. To od otwartej, szczerej i spójnej postawy nauczycieli zależy powodzenie i jakość kontaktów z rodzicami. Okazywanie życzliwości i zrozumienia wobec problemów i sytuacji życiowej dziecka i jego rodziny stanowi o sukcesie wzajemnych interakcji
Aim: The process of education, as broadly understood, begins in the family and when the child reaches the age of compulsory education - is carried out in two environments in parallel. Neither school nor family can perform their functions without close intercooperation., Representatives of the Enlightenment in Poland were conscious of this interdependence. The article’s message is to show the sources of inspiration of contemporary synergy in the relationship with parents and teachers in the pedagogical thought of this era. Methods: pedagogical monograph Results: The problem of the relations between parents and teachers, mainly in the aspect of cooperation between these environments, has long been visible in the thought of the Polish pedagogy, has always been treated very seriously. In the age of the Enlightenment, in which the issue of education was of special importance due to its role in the process of leading the individual out of the world of myth and superstition to the liberating effulgence of reason. On the basis of the analyzed sources, it was shown that only effective cooperation between parents and teachers consisting in continuously complementing each other to guarantee the child as many experiments as possible necessary for its harmonious development. Ethical indications regarding the mutual relations of teachers and parents of students and characteristic ideas for the pedagogical thought of the Polish Enlightenment, which may inspire contemporary activities to create optimal conditions for cooperation between parents and teachers. Conclusions: It is important that parents ‘and teachers’ relations in a climate of cooperation-oriented partnership should fill the emerging family and school space. To a large extent, teachers are responsible for the quality of cooperation with parents. This type of relationship excludes the perception of them as someone lower in the hierarchy, and requires some degree of partner-like treatment. The success and quality of contacts depends on the open, honest and coherent attitude of teachers with parents. Showing kindness and understanding to the problems and life situation of the child and his family determines the success of mutual interactions.
Źródło:
Wychowanie w Rodzinie; 2018, XVII, (1/2018); 143-156
2082-9019
Pojawia się w:
Wychowanie w Rodzinie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odmowa teraźniejszości, czyli o odobywatelnianiu dzieci i udziecinnianiu obywateli
Denial of the Present. On Treating Children as Non-Citizens and Adult Citizens as Children
Autorzy:
Starego, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2140710.pdf
Data publikacji:
2016-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
edukacja obywatelska
kompetencje obywatelskie
pedagogizacja
rozwój
obywatelskość
citizenship education
citizenship
civil society
educationalization
development
Opis:
Celem artykułu jest analiza i krytyka kompetencyjnego modelu edukacji obywatelskiej i społeczeństwa obywatelskiego, w świetle szerszej dekonstrukcji i krytyki paradygmatu rozwojowego, w której model kompetencyjny jest ulokowany. Pokazuję, w jaki sposób i z jakimi konsekwencjami wiąże się przyjmowane w naukowym i potocznym dyskursie założenie, że do życia w społeczeństwie demokratycznym wymagane jest specjalne przygotowanie obywateli. Jednym z jego efektów jest zjawisko, które w oparciu o literaturę przedmiotu nazywam „odmową teraźniejszości”. Oznacza ono odmowę uznania podmiotowości politycznej aktorom społecznym, a więc uznania ich zdolności do aktualnej politycznej partycypacji. Za G. Biestą i J. Rancière’em, pokazuję, że zjawisko to wiąże się z rodzajem pedagogicznej fikcji myślenia rozwojowego, w ramach którego obywatelskość rozumiana jest jako stan lokowany w przyszłości, a więc jako rezultat odpowiedniej i odpowiednio sterowanej ścieżki edukacyjnej. Przy czym zjawisko to odnoszone jest nie tylko do jednostek, które poddane są, z racji wieku, formalnej i obligatoryjnej edukacji obywatelskiej, ale również do szerszego społeczeństwa, które zgodnie z charakterystyczną dla paradygmatu rozwojowego logiką pedagogizacji, podlega znaczeniowemu przemieszczeniu, a tym samym zamieniane jest w rodzaj szkoły, z właściwym jej hierarchicznym podziałem: na uczniów i nauczycieli. W tak ustrukturowanej, symbolicznej konstrukcji paradygmatu rozwojowego dzieci podlegają mechanizmowi odobywatelniania, dorośli natomiast udziecinnianiu i infantylizacji. Charakterystyczne dla perspektywy rozwojowej myślenie o demokracji i społeczeństwie obywatelskim staje się tym samym odmianą elitarystycznej i genetycznie antydemokratycznej racjonalności oraz kolejną formą wytwarzania hierarchicznej społecznej stratyfikacji.
The main purpose of this paper is to analyze and criticize the competence-based model of civil socjety and citizenship education. The critique also deals with the developmental paradigm on which the competence model is based. Thinking about civil society and citizenship using the logic of the developmental paradigm is common in the scientific and popular discourses. In the paper I will describe this logic and explain the consequences of a presupposition, that people in democratic countries must possess certain skills and attitudes to be considered “true” citizens. One of the consequences is a phenomenon which I call “the denial of the present”. It is a denial to recognize social actors’ political subjectivity and, in effect, a refusal to treat them, here and now, as citizens able to participate in the political life. I would like to show, using the ideas of G. Biesta and J. Rancière, how the “denial of the present” is a part of the pedagogical fiction of the developmental paradigm, in which citizenship is seen as a future identity, and an outcome of an education. I will describe how this logic has an impact on obligatory citizenship education of children but also how it is reflected in a wider process of educationalization of society. A socjety that is educationalized is described using the language of school, with its hierarchical division between teachers and pupils. The use of the discourse of the developmental paradigm enables treating the children as non-citizens and adult citizens as children. I argue that the mode of thinking about civil society and democracy characteristic for the developmental paradigm has at its core a rationality that is both elitist and antidemocratic, legitimizing the hierarchical social stratification of society.
Źródło:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2016, 19, 3(75); 41-65
1505-8808
2450-3428
Pojawia się w:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konteksty pedagogizacyjne w podstawie programowej kształcenia ogólnego dla czteroletniego liceum i pięcioletniego technikum
Pedagogization-related contexts in the general education core curriculum for four-year high school and five-year secondary technical school
Autorzy:
Zawadzka, Edyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2139418.pdf
Data publikacji:
2020-09-04
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
pedagogizacja
podstawa programowa
liceum
technikum
polski system edukacji
pedagogization
educationalization
core currriculum
high school
secondary technical school
Polish education system
Opis:
Celem artykułu jest dokonanie analizy treści podstawy programowej dla liceum i technikum ramą interpretacyjną czyniąc dwie rozpowszechnione w zachodnim dyskursie naukowym koncepcje pedagogizacji. W ramach pierwszej szkołę czyni się odpowiedzialną za rozwiązywanie problemów społecznych. Idea drugiej wyraża się w formułowanym wobec szkoły postulacie dotyczącym przygotowania uczniów do funkcjonowania w społeczeństwie uczącym się. Tekst oparty jest na literaturze z obszaru nauk społecznych oraz badaniach realizowanych z zastosowaniem metody autotelicznego studium indywidualnych przypadków oraz techniki analizy treści. Artykuł składa się z trzech części uzupełnionych o wstęp i zakończenie. W pierwszej omówiono koncepcje pedagogizacjii, w kolejnej przedstawiono metodykę badań, trzecią poświęcono analizie ich wyników. Prowadzone analizy wskazują, że konteksty pedagogizacyjne są obecne w podstawie programowej, jednakże uwzględniane są w niej w zróżnicowanym zakresie.
The aim of the paper is to analyse the content of the core curriculum for high school and secondary technical school using an interpretative framework including two concepts of pedagogization prevalent in Western scientific discourse. As a part of the first concept, the school is deemed responsible for solving social problems. The idea of the other concept is expressed in the proposal put forward for the school concerning preparation of the students for functioning in a learning society. The text is based on literature in the field of social sciences as well as on research carried out using the method of autotelic individual case study and the content analysis technique. The paper consists of three parts supplemented with the introduction and conclusion. The first part discusses the concepts of pedagogization, the next one presents the research methodology and the third is devoted to the analysis of results. The conducted analyses indicate that the pedagogization-related contexts are present in the core curriculum, but they are taken into account to a varied extent.
Źródło:
Forum Oświatowe; 2020, 32, 1(63); 127-146
0867-0323
2450-3452
Pojawia się w:
Forum Oświatowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KAPP A HERBART DVĚ POJETÍ VÝCHOVY A JEJICH RECEPCE V ANDRAGOGICE LITERATUŘE
Dwie koncepcje wychowania i ich recepcja w literaturze andragogicznej
Kapp and Herbart two concepts of education and their reception in the literature on andragogy
Autorzy:
Beneš, Milan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/464017.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
Tematy:
Andragogika
pedagogika
státní pedagogika
pedagogizace
autonomie osobnosti
osvícenství
andragogika
edukacja państwowa
pedagogizacja
autonomiczna osobowość
oświecenie
andragogy
pedagogy
state pedagogy
pedagogization
adult education
autonomy of personality
enlightenment
Opis:
Alexander Kapp zjevně v roce 1833 použil jako první pojem andragogika. Jeho snahy ovšem podle většinového mínění zmařil vlivný Herbart, jenž výchovné zacházení s dospělými odmítnul. Při bližším pohledu se ukazují četné výpovědi andragogické diskuze jako zkreslení Kappových i Herbartových názorů. Je tedy nezbytné představit myšlenky těchto dvou autorů méně povrchně a zohlednit přitom tehdejší představy o výchově i historické a společenské okolnosti jejich vzniku. Příspěvek ukáže, že Kappovi nejde o andragogiku nebo učení se a vzdělávání dospělých, ale o „státní pedagogiku“, o výchovu poslušného občana. Herbart naopak vychází z autonomní osobnosti, která v morální oblasti má formovat samu sebe.
Bez wątpienia Alexander Kapp był pierwszym, który w roku 1833 użył terminu andragogika. Jednak panuje przekonanie, że jego ówczesny wysiłek promowania idei kształcenia dorosłych pozostawał w cieniu obowiązujących wtedy powszechnie idei Herbarta, który odmawiał dorosłym przywileju kształcenia. Dokładniejsze analizy wątków kilku współcześnie toczonych dyskusji andragogicznych wskazują jednak, że opinie Kappa i Herbarta w tym zakresie wydają się być zniekształcane. W artykule podjęto trud dogłębnej analizy poglądów obu autorów w kontekście historyczno-społecznych uwarunkowań, w jakich powstawały. W artykule autor stara się wykazać, że poglądy Kappa nie dotyczyły andragogiki ani edukacji i edukacji dorosłych, ale „pedagogiki państwowej“, której efektem miało być kształcenie posłusznego obywatela. Herbart z kolei był przekonany, że autonomiczna osobowość, która stanowi naturalną właściwość człowieka, umożliwia kształtowanie siebie w sferze moralnej.
Demonstrably, Alexander Kapp was the first to use the concept of andragogy in 1833. However, there is a prevailing belief that his efforts were thwarted by influential Herbart, who refused to treat adults as subjects of education. At a closer look, a number of statements of the andragogical discussion appear to be a distortion of both the Kapp’s and Herbart’s opinions. Therefore, it is necessary to present the ideas of these two authors less superficially, taking into account the understanding of education of that time, as well as the historical and social context, in which it was developed. The paper will show that rather than andragogy or learning and adult education, Kapp advocates “state pedagogy” and an education designed to create obedient citizens. On the contrary, Herbart believes in an autonomous personality who, in the moral area, should shape himself or herself.
Źródło:
Edukacja Dorosłych; 2017, 2; 265-274
1230-929X
Pojawia się w:
Edukacja Dorosłych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies