Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "relational aesthetics" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Art, participation and aesthetics
Sztuka, partycypacja, estetyka
Autorzy:
Sztabiński, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593827.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
estetyka relacyjna
estetyka dialogiczna
estetyka partycypacyjna
wspólczesna estetyka a refleksja nad sztuką
relational aesthetics
dialogical aesthetics
participatory aesthetics
contemporary aesthetics and reflection on art
Opis:
The authors of the principal concepts that combine art with participatory issues use the term "aesthetics" to refer to their theories. The aim of the article is to examine the aspects in which these authors refer to the traditional issues of aesthetics and how they modify them. The discussion focuses on three concepts. In Nicolas Bourriaud's relational aesthetics, the notion of "form", modified in such a way as to include human relations appearing in connection with artistic situations, plays an important role. This way viewers and their behavior become part of the works of art. In the article this issue is confronted with the theory of the Umberto Eco's concept of "open work". Selected works by Rirkrit Tiravanija, Felix Gonazalez-Torres and Liam Gillick are also discussed as examples of relational art. Grant Kester's dialogical aesthetics is presented as an example of the link between art and participation, in which experience is brought to the foreground and ethical values dominate. Claire Bishop, on the other hand, believes that participatory art makes far-reaching changes in the understanding of aesthetics necessary. Referring to Jacques Rancière's philosophical concept, she argues that the inconclusive nature of aesthetic experience entails the necessity of questioning the way in which the world is organized. Therefore, the “sensible sharing” that takes place in participatory art is at the same time a political judgment. Moreover, the English author places emphasis not the harmonization of interpersonal relations (presumed in relational aesthetics), but the antagonism that allows us to constantly redefine and make social problems the subject of debates. The article concludes with a question whether relational, dialogical and participatory aesthetics opens up a new field for aesthetic reflection built over artistic phenomena.
Autorzy głównych koncepcji łączących sztukę z problematyką partycypacji używają w odniesieniu do swych teorii nazwy „estetyka”. Celem artykułu jest rozważenie, pod jakimi względami autorzy ci nawiązują do tradycyjnej problematyki estetycznej oraz jakim modyfikacjom ją poddają. Rozważania skoncentrowane są na trzech koncepcjach. W estetyce relacyjnej Nicolasa Bourriauda istotną rolę pełni pojęcie „formy” zmodyfikowane w taki sposób, żeby objąć nim stosunki międzyludzkie pojawiające się w związku z sytuacjami artystycznymi. W ten sposób odbiorcy i ich zachowania stają się częścią dzieł sztuki. W artykule zagadnienie to skonfrontowane jest z teorią „dzieła otwartego” Umberta Eco. Omówione są też, jako przykłady sztuki relacyjnej, wybrane dokonania Rirkrita Tiravanji, Felixa Gonazaleza-Torresa i Liama Gillicka. Estetyka dialogiczna Granta Kestera przedstawiona została jako przykład powiązania sztuki z partycypacją, w którym na pierwszy plan wysuwane jest doświadczenie i dominują wartości etyczne. Natomiast Claire Bishop uważa, że sztuka partycypacyjna prowadzi do konieczności daleko idących zmian w pojmowaniu estetyki. Nawiązując do koncepcji filozoficznej Jacquesa Rancièra twierdzi, że nierozstrzygalność doświadczenia estetycznego pociąga za sobą konieczność zakwestionowania sposobu zorganizowania świata. W związku z tym następujące w sztuce partycypacyjnej „dzielenie postrzegalnego” jest jednocześnie osądem politycznym. Angielska autorka akcentuje też nie harmonizację relacji międzyludzkich (zakładaną w estetyce relacyjnej), a antagonizm pozwalający wciąż na nowo zarysowywać i czynić przedmiotem debat problemy społeczne. Artykuł zamyka pytanie o to, czy estetyka relacyjna, dialogiczna i partycypacyjna otwiera nowe pole dla uprawiania refleksji estetycznej nadbudowywanej nad zjawiskami artystycznymi.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2018, 20; 43-59
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aesthetic Participation as a Realisation of Social and Cultural Poiesis
Estetyczna partycypacja jako urzeczywistnienie społeczno-kulturowej poiesis
Autorzy:
Lorenc, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593987.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
artistic participation
participatory aesthetics
relational aesthetics
aesthetic autonomy
proxemic relationships
late modern culture
estetyczny dystans
estetyczne zaangażowanie
relacje proksemiczne
estetyka późnej nowoczesności
estetyka partycypacyjna
Opis:
In this essay, I will attempt to present a model of aesthetics based on a distinctive way of understanding artistic participation, relying on examples from the conceptions of Michel Maffesoli and Nicolas Bourriaud. My characterization does not claim to provide a complete description of the phenomenon in art and in contemporary theoretical approaches. Instead,I will attempt to show that the model, despite its narrow formula, provides a good opportunity to showcase certain shifts that have occurred in contemporary aesthetics due to late modern (especially characteristic of the post-industrial age) processes of de-autonomization. These shifts can be traced in the space of tension between two categories: distance and engagement. I will also show that the shifts open a new way of defining the subject of artistic creation. The subject no longer has an individual or intentional nature, nor yields to a substantialising characterization. The creative force is the self-articulating social life converged in human practices (and, among others – in artistic practices). In a way, Bourriaud and Maffesoli reuse a well-known philosophical template: one in which the poietic power of creation is alternately bestowed upon Nietzsche’s life, Heidegger’s or late Merleau-Ponty’s Being, Dufrenne’s self-creating Nature etc. Bourriaud and Maffesoli, in their conceptions of artistic and aesthetic participation, fall within – and this is my overall conclusion which serves as the guideline for the present analysis – in such a generally understood poietic model.
W niniejszym eseju ukazuję model estetyki oparty na swoistym sposobie rozumienia partycypacji artystycznej opierając się na przykładach dwóch koncepcji: Michela Maffesolego i Nicolasa Bourriauda. Moja charakterystyka nie rości sobie prawa do wyczerpania opisu zjawiska, jakim jest powodzenie kategorii partycypacji w sztuce i we współczesnych ujęciach teoretycznych. Postaram się pokazać, iż opisywany model jest mimo swojej dość wąskiej formuły, dobrą okazją do pokazania pewnych przesunięć, jakie dokonywane są w estetyce współczesnej wskutek późnonowoczesnych (zwłaszcza charakterystycznych dla doby postindustrialnej) procesów jej dezautonomizacji. Przesunięcia te rysują się w polu napięć między dwiema kategoriami: dystansu i zaangażowania. Pokażę również, że przesunięcia te prowadzą do nowego sposobu definiowania podmiotu artystycznej kreacji. Nie ma on charakteru jednostkowego, intencjonalnego, ani tym bardziej nie podlega charakterystyce substancjalizującej. Siłą tworzącą jest samoartykułujące się życie społeczne, ogniskowane w ludzkich praktykach (m.in. w praktyce artystycznej). Bourriaud i Maffesoli powielają w pewien sposób matrycę dobrze znaną filozofii: poietyczną siłą kreacji obdarzane w niej bywa samo życie (Nietzsche), Bycie (Heidegger), Byt (późny Merleau-Ponty), samostwarzajaca się Natura (Dufrenne) itp. Bourriaud i Maffesoli w swojej koncepcji artystycznej i estetycznej partycypacji mieszczą się – to jest najogólniejsza teza, która ukierunkowuje moje analizy – w tak ogólnie rozumianym modelu pojetycznym.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2018, 20; 11-27
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies