Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "otorynolaryngologia" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Otorhinolaryngological manifestations of COVID-19
Otorynolaryngologiczne manifestacje COVID-19
Autorzy:
Wysocki, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399025.pdf
Data publikacji:
2021-04-26
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
COVID-19
otorhinolaryngology
symptoms
otorynolaryngologia
objawy
Opis:
COVID-19 manifests itself in a wide spectrum of clinical symptoms, both in terms of their variety and severity. It can be asymptomatic or abortive, mild, moderate, severe and lightning, as septic with multiple organ failure and shock Typical leading symptoms of COVID-19 are: high fever poorly responding to drugs, severe loss of strength, chest pain, dyspnoea, pain headaches, bone and joint pain and muscle pain, until the onset of acute respiratory distress syndrome (ARDS). However, many publications mention among the possible symptoms also others, not related to the involvement of the lower respiratory tract. These are gastrointestinal disorders, damage to the central and peripheral nervous system, catarrh of the upper respiratory tract and dysfunctions of the sensory organs. The aim of this literature review was to determine the frequency of various head and neck dysfunctions that are part of COVID-19. Symptoms of conjunctivitis, nasal mucosa, pharynx and larynx are reported by about of patients, but they do not always occur at the same time, as in infections caused, for example, by rhinoviruses. Anosmi / hyposmia or ageusia / hypogeusia occur with a similar frequency. Symptoms of damage to the equilibrium system, such as dizziness, are reported by approx. 1/3, vertigo and hearing loss approx. 5-6%, tinnitus approx. 10% of patients. Reports of coexistence with COVID-19 of peripheral paresis of the facial nerve are so far relatively few and often included in the neurological disorders, the frequency of which is also about 1/3 of COVID-19 cases. Importantly, both catarrhal symptoms and the others listed here may precede, co-occur or follow the appearance of the leading symptoms of COVID-19. They can also be the only symptoms of this disease. This should prompt otorhinolaryngologists to be particularly vigilant in this regard
COVID-19 manifestuje się szerokim spektrum objawów klinicznych, tak pod względem ich różnorodności, jak natężenia. Może przebiegać bezobjawowo lub poronnie, lekko, średnio, ciężko oraz piorunująco, jako stan septyczny z niewydolnością wielonarządową i wstrząsem Typowymi wiodącymi objawami COVID-19 są: wysoka gorączka słabo reagująca na leki, mocno odczuwalna utrata sił, ból w klatce piersiowej, duszność, ból głowy, bóle kostno-stawowe i mięśniowe, aż do wystąpienia zespołu ostrej niewydolności oddechowej ARDS (acute respiratory distress syndrome). Jednakże wiele publikacji wymienia wśród możliwych objawów także inne, nie związane z zajęciem dolnych dróg oddechowych. Są to zaburzenia żołądkowo-jelitowe, uszkodzenia ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, nieżyt górnych dróg oddechowych i dysfunkcje narządów zmysłów. Celem niniejszego przeglądu piśmiennictwa było określenie częstości różnych dysfunkcji w obrębie głowy i szyi, będących elementami COVID-19. Objawy nieżytu spojówek, błony śluzowej nosa, gardła i krtani podaje ok. ¾ chorych, jednak nie zawsze występują one wszystkie i jednoczasowo, jak w infekcjach wywoływanych np. przez rhinowirusy. Z podobną częstością występują Anosmi/hyposmia lub ageusia/hypogeusia. Objawy uszkodzeń układu równowagi, w postaci dizziness zgłasza ok. 1/3, vertigo i niedosłuch ok. 5-6%, szum uszny ok. 10%, pacjentów. Doniesienia o współwystępowaniu z COVID-19 obwodowego niedowładu nerwu twarzowego są na razie stosunkowo nieliczne i często zaliczane do zaburzeń neurologicznych, których częstość wynosi również ok. 1/3 przypadków COVID-19. Co ważne, tak objawy nieżytowe, jak i pozostałe tu wymienione mogą poprzedzać, współwystępować lub następować po wystąpieniu wiodących objawów COVID-19. Mogą być także jedynymi objawami tej choroby. Powinno to skłaniać otorynolaryngologów do szczególnej czujności w tym zakresie.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 2; 18-24
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The unusual case of neck lymphadenopathy - oculoglandular form of tularemia
Nietypowy przypadek pacjentki z limfadenopatią szyjną - postać oczno-węzłowa tularemii
Autorzy:
Baranowska-Kempisty, Katarzyna
Kluz-Zawadzka, Jolanta
Warzybok-Bajda, Sylwia
Szuber, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399818.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
neck limphadenopathy
tularemia
Francisella tularensis
otorhinolaryngology
limfadenopatia szyjna
otorynolaryngologia
Opis:
Tularemia is anthropozoonosis caused by Bacteria Francisella tularensis a gram negative, non-motile aerobic bacillus.[5][8] The bacteria is transmitted mostly by rabbits, hares, rodents and arthropods. The pathogen penetrates into an organism via damaged skin, conjunctiva or mucosa- either through inhalation or ingestion. The clinical manifestations depend on the route of acquisition. Six forms of the disease can be distinguished: ulceroglandular or glandular, oculoglandular, oropharyngeal, respiratory, typhoidal, and intestinal. [11] We present a case report of the rarest oculoglandular form of tularemia. The patient was admitted to the hospital with right pre-auricular swelling, right sided neck lymphadenopathy, conjunctivitis and a nodule of the right eyelid. After excluding more common differential diagnoses, an ELISA test was performed and Francisella tularensis antibodies were identified. Patient administered proper antibiotic therapy. Tularemia is a rarely occurring disease in Poland and is nearly never taken into consideration by otolaryngologists when diagnosing patients with neck lymphadenopathy. In clinical practice, otorhinolaryngologists should always consider this infectious zoonosis, especially the oculoglandular and oropharyngeal forms, as delayed diagnosis and treatment may causes serious health consequences in patients. In the future new drug research should be conducted because of the adverse effect of widely used medications specially for children and pregnant woman.
Tularemia jest antropozoonozą wywołaną przez wewnątrzkomórkową gram ujemną bakterię tlenową Francisella tularensis, bardzo rzadko występującą w Polsce [5, 8]. Najczęściej przenoszona jest przez króliki, zające oraz inne gryzonie, a także stawonogi. Patogen wnika do organizmu przez uszkodzoną skórę, spojówkę lub błonę śluzową ‒drogą wziewną lub pokarmową. W zależności od drogi wniknięcia możemy wyróżnić 6 postaci tularemii: wrzodziejąco-węzłową, oczno-węzłową, ustno-gardłową, płucną, durową oraz jelitową. Przedstawiamy przypadek pacjentki, u której wystąpiła najrzadsza forma tularemii – postać oczno-węzłowa [11]. Pacjentka zgłosiła się na Oddział Otorynolaryngologii jednego ze szpitali na podkarpaciu z powodu obrzęku w okolicy przedusznej prawej, powiększenia węzłów chłonnych szyi po stronie prawej oraz guzka powieki górnej i zaczerwienienia spojówki oka prawego. Po wykluczeniu najbardziej prawdopodobnych przyczyn powodujących limfadenopatię szyjną przeprowadzono badania ELISA, w którym zostały wyryte przeciwciała Francisella tularensis. Po potwierdzeniu choroby pacjentka otrzymała leczenie celowane. Na oddziałach otorynolaryngologicznych praktycznie nie jest brana pod uwagę w diagnozowaniu chorych z towarzyszącą limfadenopatią szyjną. W praktyce laryngologicznej powinniśmy jednak pamiętać o tej chorobie zakaźnej, a szczególnie o jej postaci oczno-węzłowej i ustno-gardłowej, ponieważ opóźnienie diagnozy i leczenia może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2018, 7, 3; 33-38
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Women in Polish otorhinolaryngology
Kobiety w otorynolaryngologii polskiej
Autorzy:
Bruzgielewicz, Antoni
Bartoszewicz, Robert
Kaczmarczyk, Dariusz
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399028.pdf
Data publikacji:
2021-04-29
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
history of medicine
otorhinolaryngology
women in medicine
women in otorhinolaryngology
Historia medycyny
Otorynolaryngologia
Kobiety w medycynie
Opis:
The first woman with a doctor's degree to practice in Poland was Anna Tomaszewicz-Dobrska (1854-1918). In Polish literature it is difficult to establish which of the women was the first to deal with diseases in the field of otorhinolaryngology. Pioneers in the specialty of otorhinolaryngology could be women who graduated from medical studies and completed "specialization" in clinics outside Poland or in Krakow, where the first department was established in Poland, and women were the first to have the opportunity to study medicine. In Poland, in 1925, out of 738 female doctors, only 4 of them dealt with diseases in the area of the head and neck, in 1938 21 women out of 2018 female doctors, and in 2020 out of 90,435 women, 1991 out of 3,378 doctors practicing the otorhinolaryngology. In Poland, Aleksandra Salomea Mitrinowicz-Modrzejewska was probably the first female otorhinolaryngologist who obtained her habilitation in 1947 and riched the title of associate professor in 1954. Until now, it has been established that only 28 women in Poland associated with otorhinolaryngology who have obtained the full profesor title.
Pierwszą kobietą z dyplomem lekarza, która praktykowała na ziemiach polskich, była Anna Tomaszewicz-Dobrska (1854–1918). Na podstawie zachowanego piśmiennictwa polskiego trudno ustalić nazwisko kobiety lekarki, która jako pierwsza zajmowała się chorobami z zakresu otorynolaryngologii. Pionierkami w specjalności otorynolaryngologii mogły być kobiety, które ukończyły studia medyczne i odbyły „specjalizację” w klinikach poza Polską lub w Krakowie, gdzie powstała pierwsza katedra otolaryngologii na ziemiach polskich i kobiety po raz pierwszy uzyskały możliwość studiowania medycyny. W Polsce, w 1925 roku na 738 kobiet-lekarzy chorobami obejmującymi zakres otorynolaryngologii zajmowały się 4; w 1938 roku na 2018 kobiet – 21; w 2020 roku na 90 435 kobiet-lekarzy było 1991 otolaryngologów. Stanowiło to większość wśród 3378 wszystkich lekarzy tej specjalności. W Polsce najprawdopodobniej pierwszą kobietą otorynolaryngologiem, która uzyskała habilitację w 1947 roku i tytuł profesora nadzwyczajnego w 1954 roku, była Aleksandra Salomea Mitrinowicz-Modrzejewska. Udało się ustalić, że 28 kobiet w Polsce związanych z otorynolaryngologią uzyskało tytuł profesora.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 2; 59-64
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies