Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Szulist, Janusz" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Niepodległość warunkiem pokoju
    Independence as a Requisite of Peace
    Autorzy:
    Szulist, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1828687.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-20
    Wydawca:
    Wydawnictwo Bernardinum
    Tematy:
    independence
    peace
    power
    nation
    development
    person
    subjectivity
    niepodległość
    pokój
    władza
    naród
    rozwój
    osoba
    podmiotowość
    Opis:
    Niepodległość jest warunkiem pokoju. Owa zasada ma swoje źródło w dokumentach nauczania społecznego Kościoła. Niepodległość poszczególnych państw jest ukonstytuowana na podmiotowości narodów, a ostatecznie – na prawie do wolności poszczególnych obywateli. Rozwój wspólnot politycznych, oparty na podmiotowości obywateli, jest możliwy przy zachowaniu obiektywnego porządku moralnego, ze szczególnym uwzględnieniem odpowiedzialności. Niepodległość warunkuje pokój w świecie, szczególnie w zakresie dwóch elementów składowych państwa: narodu i władzy. Naród w zasadniczym stopniu określa pierwiastek duchowy państwa. Zagwarantowanie pokoju w świecie jest nieodzownie związane z respektowaniem praw narodu, pośród których wymienia się następujące: prawo do istnienia narodu, prawo do samostanowienia i niepodległości, prawo do własnej kultury i języka oraz prawo do integralnego rozwoju. Drugim z elementów składowych niepodległych państw – wpływających na pokój – jest władza. W nauczaniu społecznym Kościoła wskazuje się na nieodzowność władzy w funkcjonowaniu wspólnot, skoncentrowanych na urzeczywistnianiu zasady dobra wspólnego. Władza, aprobująca obiektywny porządek moralny, inicjuje i zachęca obywateli do rozwoju, by na coraz większą skalę była urzeczywistniana solidarność w świecie. Niepodległość państw stymuluje więc pokój zarówno w wymiarze pojedynczych państw, jak też w ramach stosunków globalnych. 
    Peace is conditioned by independence. This affirmation has its origin in Church’s teaching. The independence of states is based on the subjective nature of nations and ultimately on the right to freedom enjoyed by all citizens. The development of political communities which is built upon the subjectivity their members can be achieved when the normative moral order is observed, most importantly the personal responsibility. The independence of nations fosters the international peace, especially taking into account the two state constituting factors: nation and power. The first one, namely the nation, shapes the spiritual element of the state. In order to promote the peace in the world, we must respect the national rights that include the right to recognition, sovereignty, autonomy, national culture and language as well as the integrated growth. The latter one, the power, is a necessary condition for the political communities to function and strive towards the common good. The political power which observes the normative moral order gives incentives and support for the citizens to progress and to introduce the principle of solidarity on the global scale. Therefore, it can be concluded that the national independence stimulates the peace on the national as well as the international level. 
    Źródło:
    Studia Pelplińskie; 2019, 53; 485-500
    0239-4456
    Pojawia się w:
    Studia Pelplińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fundamentalizm religijny zagrożeniem dla etosu społeczeństwa obywatelskiego w nauczaniu Benedykta XVI
    Religious Fundamentalism as a Threat to the Ethos of Civil Society in the Teaching of Benedict XVI
    Autorzy:
    Szulist, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/558396.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    fundamentalizm religijny
    społeczeństwo obywatelskie
    nauczanie Benedykta XVI
    przemoc
    osoba
    rozwój
    religious fundamentalism
    civil societies
    teaching of Benedict XVI
    violence
    person
    development
    Opis:
    Artykuł prezentuje fundamentalizm jako zagrożenie dla społeczeństwa obywatelskiego w oparciu o nauczanie Benedykta XVI. Współcześnie wskazuje się na liczne tendencje do myślenia w kategoriach fundamentalizmu, obecne w sferze religii, kultury, polityki, a nawet gospodarki. Największy rozgłos zdobywa jednak fundamentalizm religijny, skutkujący często atakami terrorystycznymi islamistów. W nauczaniu Benedykta XVI pojawiają się liczne wskazówki, a nawet analizy zjawiska fundamentalizmu, który zagraża współczesnej koncepcji społeczeństwa obywatelskiego. Kościół stoi zawsze na pozycji ochrony osoby w zakresie godności osobowej oraz praw człowieka, gdyż takie stanowisko jest koniecznym warunkiem rozwoju, także w wymiarze globalnym. Równie kluczowe w tym kontekście jest stwierdzenie, iż religijność człowieka, ukierunkowana na Boga będącego miłością, z założenia wyklucza przemoc, stwarzając tym samym przestrzeń dla kształtowania prawdziwie ludzkich odniesień.
    The article, which is based on the teaching of Benedict XVI, presents fundamentalism as a threat to civil society. Nowadays there are numerous tendencies of thinking in the terms of fundamentalism which are present in the sphere of religion, culture, politics and even economy. However, the form of religious fundamentalism that frequently results in terrorist attacks by Islamists enjoys the greatest publicity. In the teaching of Benedict XVI, there are numerous indications and deeper analyses of the phenomenon of fundamentalism, which endangers the contemporary concept of civil society. The Church always protects a person when it comes to personal dignity and human rights, as this attitude is a necessary condition of development, also in the global dimension. In this context it is equally important to state that human religiosity is directed towards God who is love, and this assumption excludes violence, thus creating a space for shaping truly human relations.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2017, 41; 263-274
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Początek transformacji ustrojowej w Polsce na łamach polskiego wydania „L’Osservatore Romano”
    The Beginning of Transformation in Poland in the Polish Edition of L’Osservatore Romano
    Autorzy:
    Szulist, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/559503.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    Jan Paweł II
    „L’Osservatore Romano”
    transformacja ustrojowa
    osoba
    nadzieja
    rozwój
    John Paul II
    L’Osservatore Romano
    political transformation
    person
    hope
    development
    Opis:
    Procesy społeczne zainicjowane w 1989 roku w Europie Wschodniej – również w Polsce, skąd pochodził Jan Paweł II – znalazły odzwierciedlenie na łamach wydania polskiego „L’Osservatore Romano”. W czasopiśmie watykańskim znajdują się przemówienia, opisy spotkań, komentarze do wydarzeń w ojczyźnie Papieża z perspektywy Stolicy Apostolskiej. Zasadniczym przesłaniem wypowiedzi papieskich było umocnienie nadziei, stanowiącej silę napędową przemian. Możność realnego wpływu obywateli na gospodarkę i politykę podnosi poziom odpowiedzialności za państwo, skoncentrowane wokół urzeczywistniania dobra wspólnego. Kościół, dla którego kryterium działania jest zachowanie zasady personalizmu, czyni z człowieka przedmiot nadzwyczajnej troski w perspektywie przyrodzonej i w wieczności. Prezentowane w niniejszym artykule wydarzenia pogrupowano w trzech kategoriach: wypowiedzi papieskie skierowane do rodaków, spotkania z politykami oraz wznowienie stosunków dyplomatycznych ze Stolicą Apostolską. Na skutek transformacji ustrojowej Polska stała się równoprawnym partnerem w kontekście przemianach zachodzących w skali światowej.
    Social processes initiated in Eastern Europe in 1989 – including Poland, the birthplace of John Paul II – were reflected in the Polish edition of L’Osservatore Romano. The Vatican journal contains speeches, reports from meetings, and commentaries on events in the Pope’s homeland from the perspective of the Holy See. The fundamental message of the Papal statements was the strengthening of hope, which was the driving force behind these transformations. The possibility that citizens could have real influence on the economy and politics increases the level of responsibility for the state, concentrated on realization of the common good. The Church makes the human being the object of particular care in a natural and eternal perspective, as its criterion of action is to preserve the principle of personalism. The events presented in this article have been grouped into three categories: statements addressed by Pope John Paul II to his compatriots, meetings with politicians and the resumption of diplomatic relations with the Holy See. As a result of the political transformation, Poland became an equal partner in global changes.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2019, 45; 263-281
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aktywizm polityczny naczelnym postulatem społecznego nauczania Kościoła
    Christian Political Activity as a Paramount Concept of the Church’s Social Teaching
    Autorzy:
    Szulist, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807264.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-02
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    wierni świeccy
    aktywność
    wspólnota polityczna
    dobro wspólne
    osoba
    laity
    activity
    political community
    common good
    person
    Opis:
    Chrześcijanin jest zobowiązany do działania w świecie. Głoszenie Ewangelii, postępowanie według nauki Bożej i wreszcie urzeczywistnianie postulatów miłości stanowią nie tylko motywatory, ale nade wszystko określają sposób obecności człowieka wierzącego w świecie. Aktywizm polityczny w cywilizacji jest warunkowany nauką Kościoła, co znajduje potwierdzenie w dokumentach Soboru Watykańskiego II, jak też w nauczaniu chociażby św. Jana Pawła II. Artykuł składa się z dwóch części. W pierwszej zarysowano naturalną dynamikę jednostki w społeczeństwie. W drugiej części natomiast przedstawiono sposób zaangażowania się urzeczywistnianie dobra wspólnego w społeczności państwowej. Szczególną rolę w owym misjonowaniu rzeczywistości ziemskiej odgrywają wierni świeccy. Aktywność chrześcijan w życiu politycznym oznacza pomnażanie talentów natury przyrodzonej i nadprzyrodzonej. Jest to wypełnianie misji zleconej przez Jezusa apostołom. Wyznacznikiem działalności człowieka jest miłość, która oznacza bezinteresowne działanie na poczet dobra. Z miłości biorą początek pozostałe zasady życia społecznego, takie jak: solidarność, sprawiedliwość, pomocniczość itd. W każdym z pryncypiów życia społecznego nadrzędnym celem jest człowiek w naturalny sposób otwarty na Boga.
    Every Christian is called to be active in this world. Spreading the Good News, living according to the divine moral law and practicing the virtue of charity do not serve just as paradigm but they define the way every individual believer is present in today’s world community. The political activity of the faithful is mandated by the Church’s Social Teaching and this can be seen in the documents of the Second Vatican Council and in the magisterium of Pope St. John Paul II. This paper consists of two part. The first one presents the way an individual is present in a society. The latter analyses how this involvement influences the development of the common good within the social community. It is mostly the task of the laity to transform the this world and their activity could be perceived as a kind of a missionary work. The Christian political activity means also that one is to multiply his or her talents, both the natural and the supernatural. By doing so they fulfil the call to mission which Jesus pronounces in the Gospels. The most important moral indicator of the human acts is practicing love understood as a selfless act aimed in achieving a certain good. Love is the fundament of other principles of social life such as solidarity, justice, subsidiarity etc. Each of these principles has as its goal the good of the human person who is naturally disposed to the openness to God.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2014, 5, 4; 19-34
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kościół a społeczeństwo po pandemii
    The Church and the society after the pandemic
    Autorzy:
    Szulist, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31043043.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Wydawnictwo Bernardinum
    Tematy:
    społeczeństwo
    Covid-19
    Kościół
    Franciszek
    Konferencja Episkopatu Polski
    osoba
    society
    Church
    Polish Bishops’ Conference
    person
    Opis:
    Artykuł prezentuje wizję społeczeństwa po pandemii Covid-19 nakreśloną w nauczaniu Kościoła, nade wszystko: w dokumentach papieskich oraz Konferencji Episkopatu Polski. Pojawienie się masowych zachorować na koronawirusa wywołała reakcję ze strony instytucji państwa oraz hierarchów kościelnych, mające na celu ochronę zdrowia obywateli a także określenie warunków realizacji zadań rodzinnych, zawodowych i in. w obliczu zagrożenia epidemicznego. Reakcje instytucji społecznych na pandemii nasiliło również oddziaływanie trendów negatywnie wpływających na religijność. Stąd też w kształtowaniu społeczeństwa popandemicznego należy w pierwszej kolejności upodmiotowić jednostki i grupy. Następnie istnieje konieczność wykorzystania współczesnych rozwiązań medialnych w budowaniu solidarnych więzi, mając na uwadze ryzyko absolutyzacji współczesnych środków społecznego przekazu. Zadaniem Kościoła jest wreszcie zmodyfikowania form obecności w strukturach społecznych, sprzyjających skutecznemu realizowaniu postulatów humanizmu chrześcijańskiego.
    The article presents a picture of the society after the Covid-19 pandemic as outlined in the Church’s teaching, above all: in papal documents and the Polish Bishops’ Conference. The emergence of mass cases of the coronavirus triggered a reaction on the part of state institutions and church hierarchies to protect the health of citizens and to defi ne the conditions for fulfilling family, professional and other tasks in the face of the epidemic threat. The reactions of social institutions to the pandemic were also intensifi ed by the impact of trends negatively affecting religiosity. Hence, in shaping a post-pandemic society, individuals and groups must first be empowered. Then there is the need to use contemporary media solutions in building solidarity bonds, bearing in mind the risk of absolutisation of the contemporary social media. Finally, it is the task of the Church to modify the forms of presence in the social structures conducive to the effective putting into practice the propositions of the Christian humanism.
    Źródło:
    Studia Pelplińskie; 2023, 57; 329-348
    0239-4456
    Pojawia się w:
    Studia Pelplińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pojednanie jako kategoria społeczna w nauczaniu Josepha Ratzingera/Benedykta XVI
    Reconciliation as a Social Category in the Teaching of Joseph Ratzinger/Benedict XVI
    Autorzy:
    Szulist, Janusz
    Babiński, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1872235.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-17
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    reconciliation
    Benedict XVI
    forgiveness
    doctrine of the Church
    person
    community
    pojednanie
    Benedykt XVI
    przebaczenie
    nauczanie Kościoła
    osoba
    wspólnota
    Opis:
    W nauczaniu Benedykta XVI można interpretować pojednanie jako kategorię społeczną, przyczyniającą się do integralnego rozwoju. Konsekwencję postawy pojednania wyraża sposób zastosowania wiedzy teologicznej w celu pełniejszego zrozumienia relacji społecznych, dla których punktem odniesienia jest dobro wspólne. Kategoria pojednania to w pismach Bawarskiego Teologa nade wszystko kategoria teologiczna. Co jednak szczególnie istotne, Joseph Ratzinger przywołuje ją nie tylko w kontekście tematu miłosierdzia, ale nadaje jej szersze znaczenie, odnosząc ją do problematyki eklezjologicznej, szczególnie dialogu Kościoła ze współczesnym światem. Benedykt XVI, opisując pojednanie w realiach społecznych, zwraca uwagę na przebaczenie jako swoistego rodzaju działanie wstępne. W procesie przebaczenia ma miejsce przezwyciężanie postaw opartych na fałszu. Skutkiem przebaczenia jest więc coraz pełniejsze partycypowanie w prawdzie. Pojednanie stanowi konsekwencję przebaczenia. Papież ma świadomość, iż dla osiągnięcia pojednania nie zawsze wystarczą działania jednostkowe. Instytucje społeczne, takie jak Organizacja Narodów Zjednoczonych, służą urzeczywistniania idei pokoju jako formy zastosowania w praktyce ponadczasowej Jedności, utożsamianej w teologii z Bogiem. Świadczenie dzieł miłosierdzia jest kryterium pojednania społecznego na kanwie naturalnych uzdolnień osobowych. Pojednanie w społeczeństwie, promowane
    In the teaching of Benedict XVI, reconciliation can be interpreted as a social category that contributes to integral development. The consequence of the attitude of reconciliation is expressed in the manner in which theological knowledge is applied for a fuller understanding of social relations where the common good is a point of reference. Furthermore, reconciliation is also a theological category in the Bavarian theologian’s writings. In that respect, it is especially important to note that he not only puts reconciliation in the context of mercy, but also gives it a broader meaning by relating it to ecclesiological issues, and in particular to the dialogue of the Church with the contemporary world. Describing reconciliation against the background of social reality, Benedict XVI also points to forgiveness as a certain prerequisite. In the process of forgiveness, attitudes rooted in insincerity are overcome. Therefore, forgiveness brings one into a fuller participation in the truth. While reconciliation follows from forgiveness, the pope is aware of the fact that individual actions are not always sufficient to achieve the former. This is why institutions such as the United Nations serve to fulfill the idea of peace as a practical application of the timeless Unity that is identified in theology with God. Doing works of mercy is a touchstone of social reconciliation founded on natural personal capabilities. Reconciliation in the society, as promoted by the Church, favors the advancement of a culture that fosters an integral concept of the person and of development.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2021, 49; 179-194
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies