Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Certification" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-11 z 11
Tytuł:
Zastosowanie posturografii dla oceny układu równowagi dla potrzeb medycyny pracy
Use of the posturography in balance system evaluation in occupational medicine
Autorzy:
Zamysłowska-Szmytke, Ewa
Janc, Magdalena
Ławnicki, Krzysztof
Śliwińska-Kowalska, Mariola
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2081155.pdf
Data publikacji:
2022-04-22
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
orzecznictwo
migreny
zawroty
błędnik
psychopochodne
akcelerometry
medical certification
migraine
dizziness
vestibular
psychogenic
accelerometers
Opis:
Badanie posturografii umożliwia ocenę czynności układu równowagi jako całości i ilościową, aparaturową weryfikację klinicznej próby Romberga. Dlatego celem pracy była ocena przydatności posturografii jako głównego testu oceny zaburzeń równowagi dla potrzeb medycyny pracy.Materiał i metodyPraca ma charakter przekrojowy. Analizie poddano anonimizowane wyniki 1030 pacjentów zgłaszających się z powodu zawrotów głowy i zaburzeń równowagi. Na podstawie wywiadu, badania przedmiotowego i wyników wideonystagmografii pacjentów zakwalifikowano do podgrup osób z łagodnymi położeniowymi zawrotami głowy [ŁPZG (N = 130)], nieskompensowanymi [NS (N = 82)] i skompensowanymi [S (N = 174)] uszkodzeniami obwodowej części układu przedsionkowego, obustronnym osłabieniem pobudliwości przedsionkowej [bilateral vestibular – BV (N = 63)], chorobą Ménière’a (N = 53), zaburzeniami części ośrodkowej [ośr. (N = 293)], migrenami (N = 132), zaburzeniami psychopochodnymi [psych. (N = 232)] i persistent postural-perceptual dizziness [PPPD (N = 150)]. Do badań włączono również 129 osób zdrowych.WynikiSpośród wszystkich nieprawidłowych wyników posturografii statycznej (PS) i dynamicznej (PD), odpowiednio, 99% i 94% stwierdzono w grupie osób chorych. Prawidłowe wyniki stwierdzono zarówno u 59% (PS) i 67% (PD) osób zdrowych, jak i u 24% (PS) oraz 31% (PD) osób chorych. Wykazano częstsze występowanie nieprawidłowych wyników PS w podgrupach NS, BV i PPPD oraz PD w podgrupach ośr., psych. i PPPD. W podgrupie NS dla obu posturografii wykazano wysoką ujemną wartość predykcyjną (82–87%) w stosunku do próby kalorycznej.WnioskiTesty statyczne są podstawowym badaniem wymaganym w badaniach profilaktycznych pracowników. Posturografia stanowi ilościowy zapis wychwiań w odniesieniu do wartości normatywnych. Nieprawidłowe wyniki posturografii, szczególnie statycznej, z bardzo dużym prawdopodobieństwem wskazują na występowanie patologii układu równowagi, w tym zaburzeń psychofunkcjonalnych. Prawidłowe wyniki badań posturografii nie świadczą o braku patologii układu równowagi, co powinno być uwzględnione w ocenie zdolności do pracy. Med. Pr. 2022;73(2):143–150
The posturography test allows assessment of the entire function of balance system and quantitative, device-based verification of the clinical Romberg test. Therefore, the aim of this study is assessment of usefulness of posturography as primary test for balance disorders in occupational medicine.Material and MethodsThe study is cross-sectional, analyzing anonymous results of 1030 patients reporting dizziness and balance disorders. Based on symptoms, clinical examination and videonystagmography patients were classified into subgroups: benign paroxysmal positional vertigo (BPPV [N = 130]), non compensated (NS [N = 82]) and compensated (S [N = 174]) peripheral vestibular, bilateral vestibular (BV [N = 63]), Ménière’s disease (MD [N = 53]), central dizziness (central [N = 293]), migraine (migr. [N = 132]), psychogenic dizziness (psychog. [N = 232]), Persistent postural-perceptual dizziness (PPPD [N = 150]). Besides, 129 healthy people were included in the study.ResultsNinety nine percent of abnormal static posturography (SP) and 94% of abnormal dynamic posturography (PD) results were found in diseased patients. Normal results were found both in healthy group (59% PS, 67% PD) and in diseased group (24% PS, 31% PD). Static posturography’s abnormal results were more frequent in NS, BV and PPPD patients. In PD the differences were visible in the central, psychog. and PPPD subgroups. In NS subgroup the high negative predictive values of static and dynamic tests (82–87%) were calculated in relation to caloric test.ConclusionsStatic tests are the basic test used in examinations of employees for occupational medicine purposes. Posturography is a quantitative record of sways in relation to normative values. Abnormal posturography results most likely indicate the presence of pathologies of the balance system, including psychofunctional disorders. Normal posturography results do not indicate the lack of pathology of balance system what should be included in the work ability assessment. Med Pr. 2022;73(2):143–50
Źródło:
Medycyna Pracy; 2022, 73, 2; 143-150
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy eozynofilowe zapalenie oskrzeli można zakwalifikować do grupy chorób zawodowych? Aspekty orzecznictwa lekarskiego
Can eosinophilic bronchitis be considered as an occupational disease? Medical certification aspects
Autorzy:
Kleniewska, Aneta
Wiszniewska, Marta
Walusiak-Skorupa, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2166324.pdf
Data publikacji:
2014-11-04
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
eozynofilowe zapalenie oskrzeli
choroba zawodowa
opieka profilaktyczna
orzecznictwo
eosinophilic bronchitis
occupational disease
prophylactic care
certification
Opis:
Eozynofilowe zapalenie oskrzeli (EZO) jest schorzeniem, które może być związane z zawodowym narażeniem na alergeny zarówno o dużej, jak i małej masie cząsteczkowej. Nie ma danych epidemiologicznych na temat częstości występowania EZO spowodowanego ekspozycją zawodową, a dostępne informacje o zawodowej etiologii choroby pochodzą z opisów przypadków klinicznych. Istnieje jednak konieczność opracowania zasad dotyczących orzecznictwa i profilaktyki EZO wśród pracowników zawodowo narażonych na czynniki o działaniu alergizującym. W pracy przedstawiono etiologię, obraz kliniczny oraz metody diagnostyczne eozynofilowego zapalenia oskrzeli. Omówiono również znaczenie tego schorzenia w medycynie pracy, szczególnie w aspekcie opieki profilaktycznej nad pracownikiem, oraz zasady orzecznictwa w przypadku podejrzenia zawodowej etiologii schorzenia. Med. Pr. 2013;64(4):569–578
Eosinophilic bronchitis (EB) is a condition which can be associated with occupational exposure to low, as well as to high molecular weight allergens. The prevalence of occupational eosinophilic bronchitis is unknown and the data concerning its work-related etiology are available only from the case reports. However, there is a need to establish the principles, especially in the context of medical certification among workers occupationally exposed to allergens. This paper reviews current knowledge on the etiology, clinical features, and diagnostic procedures in the eosinophilic bronchitis. The importance of EB, especially in view of the problems emerging in the prophylactic care taken by occupational health services and the principles of medical certification when occupational etiology is suspected are also presented. Med Pr 2013;64(4):569–578
Źródło:
Medycyna Pracy; 2013, 64, 4; 569-578
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Orzecznictwo Sądu Najwyższego w sprawach rehabilitacyjnych w latach 1988–1991
Decisions of the Supreme Court in Cases for Rehabilitation in the Years 1988–1991
Autorzy:
Stanowska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698535.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
orzecznictwo
Sąd Najwyższy
sprawy rehabilitacyjne
1988-1991
przestępcy polityczni
certification
Supreme Court
cases for rehabilitation
political offenders
Opis:
Analysed in the paper have been decisions of the Criminal and Military Departments of the Supreme Court in cases for rehabilitation of political offenders convicted in the years 1944–1988. The material under analysis consisted of 531 cases examined due to extraordinary appeal which concerned the total of 1.276 persons, and 9 cases  (of 33 persons) in which proceedings were reinstituted. On the whole,  rehabilitation proceedings concerned 1.309 persons. Among the decisions appealed against in both the above modes, those passed in the years 1944–1956 form the largest group (56.7%); the second largest are decisions passed after December 13, 1981. The prevalence of cases from before 1956 is caused, amng other things, by the extreme repressiveness of penal policy of that period when state terror was lavishly applied and the fundamental principles of legality commonly infringed. The persons involved in  rehabilitation proceedings before the Supreme Court are but a slight percentage of those convicted in the years 1944–1956. Also the penalties imposed in that period were  extremely severe.  Of the 702 persons now involved in rehabilitation proceedings (and formerly convicted in the years 1944–1956), as many as 86 were originally  sentenced to death; 9 were sentenced to life,  and 289 – to over 5 years impisonment. The most frequently quoted ground for extraordinary appeal was misapplication of substantial law (230 cases). It is also worth stressing that many a time, error as to the established facts also resulted in such misapplication of substantial law. Of the 540 rehabilitation proceedings, as few as two yielded negative results. The most frequent decision was acquittal or discontinuance of proceedings basing on Art. 11point 1 of the code of criminal procedure (i.e. for the reasons identical to those that lead to acquittal). Such decisions were passed with respect to over 90% of persons involved in rehabilitation preceedings. As many as 73 persons were rehalilitated posthumously (as the death penalty had been duly executed in their case). The most frequently quoted ground for acquittal in the mode of extraordinary appeal was absence of the statutory features of a prohibited act  (272 cases) and of the factual ground for indictment (151 cases). Additionally, defendants  had been convicted in 46 cases despite of the fact that their acts had not been punishable at the time of commission and, in 24 cases, despite of circumstances that excluded criminal responsibility. Therefore, as many as 493 cases ended with conviction despite of explicit grounds for acquittal (only the formal definition of an offence taken into account at that). In cases in which proceedings were reinstituted, the main ground for acquittal was non-punishability of the act at the time of its commission. Thus verifying the sued decisions that had actually infringed legal provisions, the Supreme Court acted mainly as defender of the law. In 52 cases, defendants were acquitted due to absence of social danger of the act. What should be stressed here is the crucial importance of such decisions where absence of social danger is quoted as the sole ground for acquittal. This  removes the collision between a concrete provision of penal law and the basic human, values, and affords possibilities for a proper assessment of an act from the viewpoint of such fundamental rights and values (and not political or other criteria dictated by a current situation). The unjustly convicted could therefore be fully rehabilitated but their actual contribution to the act for which they had originally been convicted was not belittled. A characteristic tendency of the Supreme Court’s decisions in cases for rehabilitation was a full approval for non-violent struggle against violence: for peaceful means of opposing totalitarianism. As has been confirmed by the present analysis, penal law was a peculiar instrument of the totalitarian rule; the trials of that period aimed at disposing of the real or imagined political opponents. Owing to the rehabilitating decisions, many of those formerly convicted could now receive full moral satisfaction; additionally, those decisions rehabilitate the judicial system to some extent and speak up for law based on the basic human values. Attached to the paper is an appendix which contains data on persons once convicted to capital punishment and life imprisonment and rehabilitated by the Supreme Court, as well as lists of the judges who imposed such extremely severe penalties and of persons who decided on the execution of death penalties.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 1993, XIX; 133-190
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Choroby nowotworowe pochodzenia zawodowego – epidemiologia i aspekty orzecznicze
Occupational cancers – Epidemiology and certification
Autorzy:
Wiszniewska, Marta
Lipińska-Ojrzanowska, Agnieszka
Witkowska, Anna
Tymoszuk, Diana
Kleniewska, Aneta
Kluszczyński, Dariusz
Walusiak-Skorupa, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2162584.pdf
Data publikacji:
2017-12-05
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
nowotwory zawodowe
epidemiologia
orzecznictwo
wytyczne
czynniki rakotwórcze
środowisko pracy
occupational cancers
epidemiology
medical certification
guidelines
carcinogens
workplace
Opis:
Etiologia chorób nowotworowych jest wieloczynnikowa. Nowotwory złośliwe powstałe w następstwie działania czynników występujących w środowisku pracy, uznanych za rakotwórcze dla ludzi, mogą być rozpoznane jako choroba zawodowa. Analiza danych epidemiologicznych wskazuje na istotne niedoszacowanie nowotworów zawodowych, czego główną przyczyną jest długi okres latencji tych schorzeń. Publikacja zawiera wytyczne do orzekania o zawodowej etiologii nowotworów złośliwych przygotowane na podstawie obowiązujących aktów prawnych, publikacji medycznych i doświadczeń własnych autorów pracy. W publikacji przedstawiono epidemiologię chorób nowotworowych, w tym pochodzenia zawodowego, czynniki ryzyka chorób nowotworowych i czynniki rakotwórcze w miejscu pracy. Podano też zasady orzekania o nowotworach zawodowych. Med. Pr. 2018;69(1):93–108
The etiology of cancer is multifactorial. Malignant tumors caused by factors occurring in the work environment, classified as carcinogenic in humans, can be recognized as an occupational disease. Analysis of epidemiological data indicates a significant underestimation of occupational cancer, mainly due to long latency period of these diseases. This publication provides guidance to certify occupational etiology of malignant tumors, based on the reviews of existing legislation and medical literature, as well as on the experience of their authors. The publication presents the epidemiology of cancers, including occupational cancers, risk factors, occupational carcinogens and presents the principles of occupational cancer certification. Med Pr 2018;69(1):93–108
Źródło:
Medycyna Pracy; 2018, 69, 1; 93-108
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Art. 163 Kodeksu Karnego w opiniach biegłych z zakresu pożarnictwa
Autorzy:
Koniuch, A.
Małozięć, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/372717.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Centrum Naukowo-Badawcze Ochrony Przeciwpożarowej im. Józefa Tuliszkowskiego
Tematy:
Kodeks Karny
pożar
ocena kwalifikacji prawnej
mienie
orzecznictwo
Penal Code
fire
assessment of legal classification
property
certification
Opis:
Autorzy przedstawiają sposób rozumienia pojęć „pożar”, „wiele osób” i „mienie w wielkich rozmiarach” przez pryzmat literatury prawniczej i orzecznictwa. Podane zostały szczegółowe interpretacje określeń „pożar”, „wiele osób” i „mienie w wielkich rozmiarach”, co pozwala na wyciagnięcie wniosku, że ocena kwalifikacji prawnej leży po stronie organu procesowego, który powinien przy ostatecznej ocenie kwalifikacji czynu ściśle współpracować z biegłym podpierając się jego ukierunkowaną i fachową wiedzą.
The paper is research limit of the way of comprehend notions „fire”, „a lot of people” and „great magnitude of property” arise from judical verdicts and comments of lawyers. Presented above in article interpretations enable drawing a conclusion that finall settelment of occurance of fire is within the competence of courts and public prosecutor. Assess of legal qualification should be joint action for lawyers and experts, however experts should only help in assessment by using their master hand’s knowlege.
Źródło:
Bezpieczeństwo i Technika Pożarnicza; 2008, 1; 81-98
1895-8443
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo i Technika Pożarnicza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena funkcjonowania nowych regulacji prawnych dotyczących chorób zawodowych
New occupational diseases legislation rules – Functioning evaluation
Autorzy:
Rybacki, Marcin
Wągrowska-Koski, Ewa
Świderska-Kiełbik, Sylwia
Walusiak-Skorupa, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2166228.pdf
Data publikacji:
2014-11-17
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
choroby zawodowe
orzecznictwo
ocena narażenia
jednostki orzekające
occupational diseases
certification
exposure evaluation
units entitled to recognise occupational diseases
Opis:
Wstęp: W dniu 3 lipca 2009 r. weszły w życie nowe przepisy prawne dotyczące orzecznictwa w zakresie chorób zawodowych. W artykule przedstawiono opinie przedstawicieli jednostek orzeczniczych I stopnia i inspekcji sanitarnej na temat funkcjonowania tych podmiotów oraz problemów, które mogą być przyczyną trudności i/lub błędów diagnostyczno-orzeczniczych. Materiał i metody: Badaniem ankietowym objęto przedstawicieli 20 wojewódzkich ośrodków medycyny pracy i 40 państwowych powiatowych inspektorów sanitarnych. Analizie poddano 57 otrzymanych ankiet. Wyniki: Pozytywnie zostały ocenione: zmiana procedury zgłaszania podejrzenia choroby zawodowej (50%), utrzymanie terminów ograniczających możliwość rozpoznania choroby zawodowej (89,2%) i zmiany dotyczące jednostek orzeczniczych w zakresie chorób zakaźnych (92,9%). Za przeprowadzaniem oceny narażenia zawodowego wspólnie przez lekarza i służbę bhp pracodawcy i/lub inspekcji sanitarnej opowiada się 66,7% ankietowanych. W opinii 1/3 respondentów zmiany w wykazie chorób zawodowych nie mają wpływu na postępowanie orzecznicze. Wnioski: Wprowadzenie nowych regulacji prawnych przyczyniło się do usprawnienia postępowania orzeczniczego dotyczącego chorób zawodowych. Konieczne jest natomiast opracowanie szczegółowych wytycznych diagnostycznych i kryteriów rozpoznawania chorób zawodowych oraz powołanie przez Ministra Zdrowia zespołu ekspertów zajmującego się analizowaniem najnowszych osiągnięć wiedzy medycznej i uaktualnianiem wykazu chorób zawodowych. Standardem powinno być przeprowadzenie oceny narażenia zawodowego przez zespół składający się z lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę zdrowotną, przedstawiciela służby bhp oraz inspekcji sanitarnej. Med. Pr. 2014;65(4):473–483
Background: On 3 July 2009, new law pertaining to occupational diseases (ODs) became effective in Poland. The article presents opinions of the representatives of the 1st degree ODs certification entities and sanitary inspectorates on the changes in OD law and the problems that may cause difficulties and/or certification errors. Material and Methods: A questionnaire study was performed covering representatives of 20 voivodeship occupational medicine centers and 40 national district sanitary inspectorates. We received 57 completed questionnaires which were analyzed. Results: Positive opinions were expressed on changes in procedures on reporting suspected occupational diseases (50%), keeping time limits for diagnosing ODs (89.2%), and changes pertaining to entities responsible for certifying infectious ODs (92.9%). A large group of respondents (66.7%) was in favor of conducting jointly an occupational exposure risk analysis by occupational medicine physicians and occupational health and safety practitioners and/or sanitary inspectors. One-third of the respondents declared that changes in the list of ODs had no influence on the certification procedure. Conclusions: New law has improved the existing procedure of ODs certification. There is a need to elaborate detailed diagnostic guidelines on and criteria for ODs identification and recognition. A panel of experts should be established by the Ministry of Health to track the latest advancements in medicine and to update the list of ODs. Conducting jointly an occupational exposure risk analysis by occupational medicine physicians and occupational health and safety practitioners and/or sanitary inspectors should become a standard. Med Pr 2014;65(4):473–483
Źródło:
Medycyna Pracy; 2014, 65, 4; 473-483
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena wiedzy lekarzy na temat przewlekłej obturacyjnej choroby płuc pochodzenia zawodowego
Physicians’ knowledge on the work-related chronic obstructive pulmonary disease
Autorzy:
Kleniewska, Aneta
Walusiak-Skorupa, Jolanta
Piotrowski, Wojciech
Marcinkiewicz, Andrzej
Szcześniak, Kamila
Wiszniewska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164393.pdf
Data publikacji:
2016-05-25
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
choroba zawodowa
POChP
przewlekła obturacyjna choroba płuc
orzecznictwo
pyły
gazy drażniące
occupational disease
COPD
chronic obstructive pulmonary disease
medical certification
dusts
irritant gases
Opis:
Wstęp Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) może być wywołana warunkami środowiska pracy. Według szacunkowych danych 10–20% wszystkich przypadków POChP ma związek z zawodowym narażeniem na pyły i gazy drażniące. Jednocześnie w 2014 r. w Polsce rozpoznano jedynie 11 przypadków POChP pochodzenia zawodowego. Celem pracy była analiza zależności między niewielką liczbą rozpoznawanej POChP o etiologii zawodowej a wiedzą lekarzy na temat czynników etiologicznych choroby związanych z narażeniem zawodowym oraz znajomości procedur związanych ze zgłaszaniem podejrzenia choroby zawodowej. Materiał i metody Badaniem ankietowym objęto 94 lekarzy pulmonologów losowo wybranych spośród 225 specjalistów chorób płuc zarejestrowanych w Okręgowej Izbie Lekarskiej w Łodzi. Metodą badawczą była autorska anonimowa ankieta. Wyniki Większość ankietowanych pulmonologów prawidłowo określiło środowiskowe czynniki mogące wywoływać POChP, jednocześnie tylko 23,4% wskazało prawidłowo podstawowe czynniki pochodzenia zawodowego jako przyczynę POChP. Jedynie 58,5% pulmonologów zawsze pyta pacjentów z POChP o wykonywany zawód, a 60,6% z nich nie miało wiedzy na temat procedur związanych ze zgłaszaniem podejrzenia choroby zawodowej. Wnioski Lekarze mają niepełną znajomość czynników zawodowych mogących wywoływać POChP, nie zawsze pytają chorych na POChP o wykonywany zawód i związek dolegliwości z wykonywaną pracą, a także nie znają regulacji prawnych dotyczących prawidłowego skierowania pacjenta z podejrzeniem choroby zawodowej do jednostki orzeczniczej. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują na potrzebę zwiększania wiedzy lekarzy w zakresie zagadnień związanych z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc pochodzenia zawodowego. Med. Pr. 2016;67(3):375–384
Background Chronic obstructive pulmonary disease (COPD) may be induced by the work environment conditions. According to the estimates, 10–20% of all COPD cases are associated with occupational exposure to dusts and irritant gases. However, in 2014, only 11 cases of work-related COPD were recognized in Poland. The aim of the study was to analyze the reasons for the low incidence of work-related COPD in the context of pulmonologists’ knowledge about occupational risk factors and procedures on reporting suspected occupational diseases. Material and Methods A survey included 94 pulmonologists randomly selected out of 225 specialists registered at the Local Physicians Chamber in Łódź. The study was performed anonymously with the use of original questionnaire. Results More than a half of the surveyed pulmonologists identified environmental risk factors for COPD correctly, while only 23.4% properly identified the main occupational risk factors as the cause of COPD. Only 58.5% of the pulmonologists always asked their patients suffering from COPD about their job/profession and 60.6% of them did not have any knowledge about procedures on reporting suspected occupational diseases. Conclusions The physicians rarely ask patients suffering from COPD about their job/profession and the relationship between their ailments and occupational exposure. What is more, they do not know legal regulations on proper referral of a patient with a suspected case of occupational disease. The results of the study clearly indicate that there is an urgent need for increasing pulmonologists’ knowledge on work-related COPD. Med Pr 2016;67(3):375–384
Źródło:
Medycyna Pracy; 2016, 67, 3; 375-384
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena roli Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w aktywizacji zawodowej osób z problemami zdrowotnymi, realizowanej poprzez wydawanie orzeczeń o celowości przekwalifikowania zawodowego
An assessment of the role of the Social Insurance Institution in the occupational activation of people with health problems, conducted by issuing decisions on the appropriateness of vocational retraining
Autorzy:
Walusiak-Skorupa, Jolanta
Lipowska, Małgorzata
Wiszniewska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085543.pdf
Data publikacji:
2020-05-15
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
renta szkoleniowa
aktywizacja zawodowa
Zakład Ubezpieczeń Społecznych
przekwalifikowanie zawodowe
orzecznictwo
medycyna pracy
training allowance
occupational activation
Social Insurance Institution
vocational retraining
certification
occupational medicine
Opis:
WstępWprowadzenie renty szkoleniowej do systemu ubezpieczeń społecznych miało na celu przywrócenie na rynek pracy osób, które z powodu choroby stały się niezdolne do wykonywania dotychczasowego zawodu. Osoby te – po specjalistycznym szkoleniu – mogą uzyskać nowe kwalifikacje pozwalające na aktywność zawodową na ogólnym rynku pracy. Celem badania była ocena roli Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) w aktywizacji zawodowej osób z problemami zdrowotnymi, realizowanej poprzez wydawanie orzeczeń o celowości przekwalifikowania zawodowego. Materiał i metody: Analizie poddano 460 akt spraw, w których w 2009 r. wydano orzeczenie o celowości przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczas wykonywanym zawodzie.Materiał i metodyAnalizie poddano 460 akt spraw, w których w 2009 r. wydano orzeczenie o celowości przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczas wykonywanym zawodzie.WynikiZ wydanych orzeczeń 40,9% zostało wystawionych niezgodnie z zasadami orzekania o niezdolności do pracy i obowiązującymi przepisami prawa. Grupę badaną stanowiły osoby deklarujące w większości (72,4%) wykształcenie zasadnicze. Nie ujawniono istotnych różnic w zakresie płci, wieku i miejsca zamieszkania pomiędzy osobami, które przekwalifikowano (N = 89), a tymi, które takiego szkolenia nie odbyły (N = 252). Spośród 89 przekwalifikowanych w ciągu 6 miesięcy po zakończeniu szkolenia 13 osób ponownie pobierało rentę z tytułu niezdolności do pracy. Jedna osoba pobierała rentę i wykonywała pracę zarobkową. Aż 51 (57,3%) osób z grupy przekwalifikowanej było bezrobotnych. Po 12 miesiącach liczba osób bezrobotnych zmalała do 31.WnioskiSkuteczność renty szkoleniowej jako narzędzia aktywizacji zawodowej osób z problemami zdrowotnymi, wyrażana liczbą osób przekwalifikowanych, które wróciły na rynek pracy, jest niska. Ponad 80% osób nie zmienia wykonywanego zawodu, część z nich ponownie składa wniosek o świadczenie rentowe. Duża liczba nieprawidłowych orzeczeń oraz brak współpracy pomiędzy instytucjami realizującymi przekwalifikowanie zawodowe, czyli ZUS a urzędami pracy, jest powodem niewielkiej skuteczności renty szkoleniowej. W celu jej zwiększenia konieczne jest przeprowadzenie zmian organizacyjnych i legislacyjnych ze szczególnym uwzględnieniem poszerzenia wiedzy lekarzy orzekających w ZUS i lekarzy służby medycyny pracy, jak również poprawa współpracy pomiędzy wszystkimi instytucjami zaangażowanymi w aktywizację zawodową osób z problemami zdrowotnymi.
BackgroundThe new training allowance policy has been put in the Social Insurance Institution to bring back to employment workers with health problems unfit for their previous occupation. These people, following specific vocational training, may acquire new skills and competencies to stay on the labor market. The aim of this study was to assess the role of the Social Insurance Institution in the activation of persons with health problems, which was carried out by issuing opinions about the appropriateness of vocational retraining.Material and MethodsThe analysis included 460 cases in which decisions on the appropriateness of vocational retraining, due to the inability to work in the current profession, were issued in 2009.ResultsIt was found that 40.9% of the analyzed cases were not in accordance with the principles of adjudicating on the incapacity for work and applicable law. The majority of the study group (72.4%) were people with basic vocational education. No significant changes were found as regards gender, age and the place of residence between the retrained (N = 89) and not retrained subjects (N = 252). In the retrained group including 89 persons, 13 subjects started to collect pension again within 6 months; and 1 person collected pension while working. In addition, 51 (57.3%) retrained subjects were unemployed. After 12 months, the number of unemployed subjects decreased to 31.ConclusionsThe effectiveness of the training allowance as a tool for the activation of people with health problems, expressed as the number of retrained people who returned to the labor market, is low. More than 80% of the people fail to get retrained and some of them again submit pension applications. A large number of incorrect vocational retraining opinions, as well as the lack of cooperation between institutions conducting retraining (the Social Insurance Institution and labor offices) resulted in a limited effectiveness of the training allowance. In order to enhance the effectiveness of the training allowance, it is necessary to carry out organizational and legislative changes, with particular emphasis on expanding the knowledge of medical examiners representing the Social Insurance Institution and occupational health physicians, as well as to improve cooperation between all institutions involved in the occupational activation of people with health problems.
Źródło:
Medycyna Pracy; 2020, 71, 3; 309-323
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza zadań służby medycyny pracy realizowanych w Polsce w latach 1997–2014. Czy w pełni wykorzystujemy potencjał badań profilaktycznych?
Analysis of tasks of occupational health services accomplished in Poland, 1997–2014. Do we exploit the full potential of prophylactic examinations of workers?
Autorzy:
Marcinkiewicz, Andrzej
Wojda, Mariola
Walusiak-Skorupa, Jolanta
Hanke, Wojciech
Rydzyński, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164044.pdf
Data publikacji:
2017-02-28
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
orzecznictwo
profilaktyka
opieka profilaktyczna
służba medycyny pracy
lekarz medycyny pracy
badania okresowe
prevention
preventive care
medical certification
occupational health service
occupational medicine physician
occupational health check
Opis:
Wstęp Na podstawie danych pochodzących z obowiązkowej sprawozdawczości oceniono zakres opieki profilaktycznej sprawowanej przez lekarzy służby medycyny pracy (SMP) w Polsce, w tym liczbę i rodzaje realizowanych świadczeń. Materiał i metody Analizą objęto dane z lat 1997–2014, zawarte w wypełnianym corocznie przez lekarzy SMP formularzu statystycznym MZ-35A – „Sprawozdanie lekarza przeprowadzającego badania profilaktyczne pracujących”. Wyniki W analizowanym okresie liczba lekarzy SMP zmniejszyła się z 8507 do 6741, natomiast z 4967 do 6261 wzrosła liczba podstawowych jednostek SMP, które są podmiotami właściwymi do sprawowania profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracującymi. W latach 1997–2014 w Polsce rocznie wykonywano średnio 3,961 mln obowiązkowych dla pracowników badań profilaktycznych. W 99,3% przypadków kończyły się one wydaniem orzeczenia o braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na określonym stanowisku. Badania wstępne przed podjęciem pracy stanowiły średnio 38,8% wszystkich badań profilaktycznych, okresowe – 52,8%, a wykonywane po przekraczającej 30 dni absencji chorobowej badania kontrolne – 6,7%. Dla potrzeb oceny predyspozycji zdrowotnych w związku z praktyczną nauką zawodu lekarze SMP rocznie przeprowadzali średnio 336,7 tys. badań profilaktycznych uczniów, studentów, słuchaczy kwalifikacyjnych kursów zawodowych i uczestników studiów doktoranckich. W 2014 r. na 1 lekarza SMP przypadało średnio 1871 pracowników podlegających opiece profilaktycznej. Szacuje się, że mimo obowiązku ustawowego podstawowe jednostki SMP mają umowy zawarte jedynie z 22,2% wszystkich pracodawców. Wnioski Liczba i rodzaj świadczeń wykonywanych corocznie w Polsce przez SMP wskazuje na wysoki, ale nie w pełni wykorzystany potencjał prowadzonej skutecznie profilaktyki chorób zarówno bezpośrednio związanych z pracą zawodową, jak i pośrednio wpływających na możliwość wykonywania pracy. Med. Pr. 2017;68(1):105–119
Background Mandatory medical reports can be used to evaluate the scope of activity of occupational health services (OHS), including the number and kind of services. Material and Methods The analysis comprised data for the period 1997–2014, derived from mandatory reports MZ-35A submitted by OHS units. Results During the analyzed period the number of occupational medicine physicians decreased from 8507 to 6741, while the number of OHS units – responsible for prophylactic care – increased from 4967 to 6261. In the years under report 3,961 million mandatory health check-ups were performed, of which 99.3% resulted in issuing fitness for work certificates. Pre-employment examinations made 38.8%, while periodical ones – 52.8% and control ones – 6.7% of all check-ups. Moreover, 336 700 examinations of apprentices, students, vocational courses attendants and Ph.D. students were performed to evaluate any contradictions for vocational training. In 2014, there were 1871 workers provided with preventive care per 1 occupational physician. It was estimated that despite legal obligation, only 22.2% of employers had signed agreements with OHS units. Conclusions The analysis of the number and kind of services provided by OHS units revealed high but not fully exploited potential for efficient prophylaxis of both directly occupational work-related and indirectly work-exacerbated diseases. Med Pr 2017;68(1):105–119
Źródło:
Medycyna Pracy; 2017, 68, 1; 105-119
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestępczość i polityka karna sądów w Węgierskiej Republice Ludowej
Crime and the penal policy of courts in the Hungarian peoples republic
Autorzy:
Kubiak, Jacek R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699255.pdf
Data publikacji:
1987
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
polityka karna
republika ludowa
przestępczość
ustawodawstwo
prawo karne
Węgry
orzecznictwo
gwałt
sądownictwo
pozbawienie wolności
grzywna
ludobójstwo
people's republic
criminality
legislation
criminal law
Hungary
certification
rape
judiciary
deprivation of liberty
fine
genocide
criminal policy
criminal Policy
Opis:
There is in Hungary a many years tradition. of gathering and publishing criminal statistics and its theoretical analysis. This tradition dates back to the early 19th century. In the modern days, it was discontinued in the years 1944-1956 only. However, in 1957, the publication of the basic data of criminal statistics in Statistical Yearbooks published by the central statistical Office was started anew. As shown by an analysis of the trends of the number of convictions of adults in the years 1944-1984 based on official sources, there is a high substantial changes in these trends with changes in the provisions of the penal law and to some extent in the socio-political climate. The following can thus be noticed: A very big number of convictions in the late fourties and early fifties (with the culminating point in 1952), accompanied by rapid drops in the years when amnesty laws were passed or new provisions of the penal law were introduced. A great drop in the number of convictions in 1956 and, 1957 which was related directly first of all to the course of events before and after October 23, 1956, and to the fact that a part of the jurisdiction of common courts of law was taken over by special courts of law was taken over by special courts the activity of which is not reflected in the analysed statistical data. A relative stabilization of the number of convictions in the years of gradual socio-political consolidation ( 1958-1962). A gradual increase in the number of convictions after the entering into force of the Penal Code of 1961 and its amendment of 1971. Accompanied by intermittent drops in the amnesty years and in the years when provisions that modified the Penal Code entered into force. An increase in the number of convictions after the entering into force of the Penal Code of 1978. The rate of convictions per 100,000 of the population in 1984 was 2'5 times higher than in 1952, but not much lower than the 1961 rate. The rise in crime in the recent years is also evident in the available data from the police and public prosecutor's statistics. The number of reported offences went up by one-third in the period 1965-1985 and has a constant upward trend. Among the offences reported most numerous are offences against property (about 60 per cent of all reported offences), traffic offences (about 12-13 per cent), offences against public order (hooliganism and parasitism in particular), and offences against person (about 7-8 per cent).  As compared with 1965, the number of burglaries was 3.5 times as big in the eighties, and the number of robberies - 7 . times. The number of traffic offences increased by over one-third as well. Also offences against person reveal a small upward trend, with the number of homicides being stable. However, the number of homicides in Hungary has for many years been considerably larger than the mean European figure (mean homicide rate per 100,000 of the population amounting to 3.8 in the years 1979--1983). The rise in crime concerned financial offences also (offences against the foreign currency exchange regulations, against customs regulations, tax offences) which are included in ,the group of offences against the national economy. The penal policy of the Hungarian courts has rather frequently been subject to spectacular transformations. In the early seventies, stabilization was achieved in this policy which manifested itself by a limited application of unconditional deprivation of liberty and by a broad use of fine and other measures not involving deprivation of liberty. However, the rise in crime in the eighties influenced a more frequent application of unconditional deprivation of liberty, which resulted in the growth of prison population. In 1979, the number of persons deprived of liberty amounted to 16,764 (157 per 100,000 of the population), while in 1984 the respective number was 21,884 (205 per 100.000 of the population). In Hungary, conditional suspension of the execution of the penalty of deprivation- of liberty is not as popular as in other European socialist countries. For every fifth convicted person, the execution of penalty is suspended. In 1973, the courts for the- first time passed a greater number of fines (48.8 per cent) than prison sentences (43.9 per cent). In the-following years, the share of fines in the structure of penalties even exceeded 50 per cent. However, after entering into force of the new Penal code, an unexpected drop in the number of fines took place things to the which was due among other fact that some of the  petty offences were removed from the Penal Code , and that a new penal measure without deprivation of liberty, i.e. probation, was introduced. In 1983, the share of fines dropped to 40 per cent of all sentences. The Hungarian courts were most reluctant to apply the penalty of corrective and educational work as soon as the penalty was introduced in 1950. For a dozen-odd years the share of this penalty in all penalties imposed never exceeded 10 per cent. After the 1961 Penal Code was introduced the penalty of corrective and educational work  showed an upward trend (up to 15,8 per cent in 1964), but later on started to fall up, to 4 per cent in 1983. In the years 1962 -1983. common courts sentenced 105 persons to death penalty, for qualified homicide in the vast majority of cases. Since 1968, this penalty has been applied exlusively towards the perpetrators of homicide. In 1984, the extent of reported crime in Hungary was similar to that found in Poland (1, 470 per 100,000 o0f the population); however, in Hungary the response to the rise in crime has been in general much more balanced and quiet.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 1987, XIV; 43-95
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Choroby niezawodowe związane z pracą – uregulowania prawne, orzecznictwo oraz potencjalne konsekwencje dla pracodawców i pracowników w Polsce
Non-occupational but work-related diseases – Legislation, judicature and potential implications to employers and employees in Poland
Autorzy:
Marcinkiewicz, Andrzej
Tomczak, Paulina
Wiszniewska, Marta
Walusiak-Skorupa, Jolanta
Dorre-Kolasa, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2162507.pdf
Data publikacji:
2018-10-30
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
choroby związane z pracą
choroby zaostrzające się pod wpływem pracy
choroby zawodowe
odpowiedzialność odszkodowawcza pracodawcy
roszczenia cywilnoprawne pracownika
orzecznictwo
work-related diseases
work-exacerbated diseases
occupational diseases
employer’s financial liability
employee’s civil law claims
certification
Opis:
Wstęp Do chorób niezawodowych związanych z pracą zalicza się schorzenia o wieloczynnikowym pochodzeniu, które w świetle obowiązujących przepisów nie mogą być uznane za choroby zawodowe, ale na których rozwój, przebieg lub rokowanie może mieć wpływ środowisko pracy lub sposób jej wykonywania. Rozważając ich wpływ na rynek pracy, oprócz absencji chorobowej, zjawiska prezenteizmu oraz skrócenia aktywności zawodowej, należy również mieć na uwadze możliwość dochodzenia przez pracowników roszczeń odszkodowawczych z tytułu konsekwencji ich wystąpienia. Materiał i metody Analizie poddano uregulowania prawne oraz orzecznictwo dotyczące możliwości i zasad dochodzenia przez pracownika roszczeń odszkodowawczych od pracodawcy z tytułu wystąpienia choroby niezawodowej związanej z pracą. Wyniki Orzecznictwo odpowiadające celowi pracy nawiązywało do przepisów Kodeksu pracy, Kodeksu cywilnego oraz uchwały Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 1987 r. W tekście przedstawiono przykłady chorób niezawodowych uznawanych za związane z pracą oraz wymagane prawem przesłanki, niezbędne do dochodzenia swoich roszczeń w sądzie przez pracownika. Omówiono również formy roszczeń cywilnoprawnych. Wnioski Pomimo braku szczegółowych regulacji prawnych w Polsce, niezawodowe choroby związane z pracą, a w szczególności ich skutki, mogą mieć wpływ na sytuację prawną zarówno pracownika, jak i pracodawcy. Pracownikowi przyznano prawo dochodzenia od pracodawcy roszczeń odszkodowawczych na mocy przepisów Kodeksu cywilnego. W zależności od rodzaju odpowiedzialności pracodawcy, konieczne jest wykazanie spełnienia odpowiednich przesłanek w celu wystąpienia z roszczeniem odszkodowawczym. Uświadomienie pracodawcom konsekwencji prawnych i finansowych powinno wspomóc służbę medycyny pracy w intensyfikacji działań ukierunkowanych na zapobieganie wszystkim, również niezawodowym, chorobom związanym z warunkami pracy. Med. Pr. 2018;69(5):539–546
Background Non-occupational work-related diseases refer to health problems of multifactorial etiology, the occurrence, development and prognosis of which may be affected by work environment or by the way the work is performed but are not treated as occupational diseases under the applicable law. When analyzing their impact on labor market, it is necessary to also consider the employees’ right to put in a claim for compensation due to the consequences of the occurrence of such diseases. Material and Methods Legal regulations as well as judicial decisions on the possibilities and methods of pursuing claims for compensation from an employer due to the occurrence of non-occupational work-related disease were analyzed. Results The analyzed legal regulations and judicial decisions referred to the regulations of the Labour Code, Civil Code and Resolution of the Supreme Court of 4 December 1987. The paper presents examples of non-occupational diseases considered to be work-related and conditions necessary to assert a claim by the employee at the court. Conclusions Despite the lack of precise legal regulations in Poland, non-occupational work-related diseases may impact the legal situation of employees as well as employers. Employees are granted the right to claim for compensation from their employers in accordance with the Civil Code. Depending on the employer’s legal responsibility, it is necessary to prove the meeting of the appropriate essential conditions to put in a claim for damage. Raising the employers’ awareness of the legal and financial consequences shall support the occupational medicine services in intensifying their activity aimed at preventing all work-related diseases. Med Pr 2018;69(5):539–546
Źródło:
Medycyna Pracy; 2018, 69, 5; 539-546
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-11 z 11

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies