Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Opera" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 79
Tytuł:
The Metropolitan Opera jako wiodący producent spektakli operowych. Strategia kreowania marki the Met
The Metropolitan Opera as a leading producer of opera. The strategy of creating a Met brand
Autorzy:
Lakner, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/513954.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
opera
Metropolitan Opera
brand
opera marketing
global culture industry
mediation
Opis:
The aim of an article is to show a strategy of creating brand by Metropolitan Opera according to the theory of global culture industry by Scott Lash and Ceila Lury. The main process which plays a significant role in this strategy is a medialisation of the opera, which provides constant update of this genre and helps it to adapt its form for a contemporary consumer. This strategy changes the relation between product and its recipient on several levels and makes an opera a new, fresh and modern music genre, as well as a theatrical and cinematic experience. Expansive Met brand transforms the operatic industry and introduces numerous innovations as Live in HD, iPod applications, Met on Demand, a brand of a singer etc. There’s also a significant aura around this brand, which imposes a form of thinking and causes certain expectations in relation to the consumer goods made by Met. According to the Roland Barthes’ theory of modern myth, the perception of this brand depends also on its history, memory and tradition, as well as being created by the identity itself. Thanks to the innovations and the nature of the event, an access to the opera nowadays is much easier and becomes a sign of a modern era.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2016, 2(29); 52-69
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Giovanni Battista Pergolesi i jego theatrum doloris
Autorzy:
Szywalski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668959.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Giovanni Battista Pergolesi
opera
comic opera
opera buffa
the Enlightenment
sentimentalism
galant style
opera komiczna
oświecenie
sentymentalizm
styl galant
Opis:
Stabat Mater is one of the last compositions by Giovanni Battista Pergolesi and today it is probably the most well-known and valued arrangement of those ancient sequences. The composer translated the incredibly moving medieval poem into the sounds with a great mastery. He managed to create a musical fresco placing us in the centre of the suffering true mystery. The power of his music is so real and stimulating that it is not possible to remain indifferent.The following essay presents the phenomenon of Pergolesi’s artistic genius on the background of that time cultural changes and it focuses on his posthumous fame. The author analyses the composer’s achievement of galant style and discusses Pergolesi’s Stabat Mater in relation to the language of emotions related to sentimental literature. Moreover, he suggests to comprehend that music through the prism of the Italian Marian devotion phenomenon. Scientists are still intrigued by the figure of Giovanni Battista Pergolesi. They try to reconstruct his life story and to deal with the confusion concerning his legacy. The success story of Pergolesi’s Stabat Mater is particularly interesting. Thus, successive generations of musicologists ask a question what the fame origin of this work and its creator could be. The author of this essay presents a few clues that might help us to get closer to the answer to this question.
Stabat Mater is one of the last compositions by Giovanni Battista Pergolesi and today it is probably the most well-known and valued arrangement of those ancient sequences. The composer translated the incredibly moving medieval poem into the sounds with a great mastery. He managed to create a musical fresco placing us in the centre of the suffering true mystery. The power of his music is so real and stimulating that it is not possible to remain indifferent.The following essay presents the phenomenon of Pergolesi’s artistic genius on the background of that time cultural changes and it focuses on his posthumous fame. The author analyses the composer’s achievement of galant style and discusses Pergolesi’s Stabat Mater in relation to the language of emotions related to sentimental literature. Moreover, he suggests to comprehend that music through the prism of the Italian Marian devotion phenomenon. Scientists are still intrigued by the figure of Giovanni Battista Pergolesi. They try to reconstruct his life story and to deal with the confusion concerning his legacy. The success story of Pergolesi’s Stabat Mater is particularly interesting. Thus, successive generations of musicologists ask a question what the fame origin of this work and its creator could be. The author of this essay presents a few clues that might help us to get closer to the answer to this question.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2013, 11
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Marriage of Heaven and Hell: On the Functional Approach to Translating Libretti for Modernised Opera Productions
Autorzy:
Ożarowska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/888824.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
opera
libretto
translation
adaptation
translating opera
libretti translations
Opis:
The present paper focuses on the issue of translating operatic libretti in the form of surtitles. This is a very specific type of translation, and it becomes even more challenging when operatic productions for which surtitles are created are modernised. In such cases the application of skopos theory proves to be the most useful and eff ective, even though some of its premises may be regarded as controversial. The data for the present study come from the most reputable opera houses, for example the Metropolitan Opera House or Royal Opera House, as they are known for providing their audiences with high-quality libretti translations.
Źródło:
Anglica. An International Journal of English Studies; 2017, 26/2; 171-183
0860-5734
Pojawia się w:
Anglica. An International Journal of English Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag o naturze opery, czyli dlaczego Fryderyk Chopin nie został twórcą opery narodowej
Some Remarks on the Nature of Opera, Or, Why Did Frédéric Chopin Not Compose a National Opera
Autorzy:
Ratajczakowa, Dobrochna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430951.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
opera
opera narodowa
muzyka
muzyka instrumentalna
Chopin
re-enactment
national opera
music
instrumental music
Opis:
Badania biograficzne potwierdzają, że Chopin był przez swe studia doskonale przygotowany do roli twórcy opery narodowej, formy mającej zasadnicze znaczenie i wysoką rangę w pierwszej połowie XIX wieku. W artykule postawiono tezę, że odpowiedź na pytanie, dlaczego Chopin nie stworzył żadnej opery, kryje się w splocie przyczyn. Omówiono różne potencjalne uwarunkowania tej decyzji kompozytora: okoliczności historyczne (wybuch w Warszawie powstania 1830 roku), aspekty muzycznej osobowości Chopina. Najwięcej miejsca poświęcono argumentom, które wiążą się z performatywnym statusem opery jako gatunku.
Biographical research confirms that thanks to his studies, Chopin had all the expertise to author a national opera, a genre of fundamental importance and high status in the first half of the nineteenth century. The article posits that the answer to the question why Chopin did not create any operatic works lies in a combination of reasons. The author discusses various factors potentially determining the composer’s decision, including the historical circumstances (the outbreak of the anti-Russian November Uprising in Warsaw in 1830), as well as aspects of Chopin’s musical personality. She focuses on arguments related to the performative status of opera as a genre.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 2; 131-145
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Caruso in America:The Creation and Consolidation of the “Yerismo ” Style
Autorzy:
LEWNDOWSKI, TADEUSZ
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/954154.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
Enrico Caruso
opera
Verismo
Bel Canto
Metropolitan Opera House
tenors
Opis:
This paper examines the American career of the Italian tenor Enrico Caruso (1873-1921). It is argued that Caruso’s experience at New York’s Metropolitan Opera House was of greater importance to the evolution of twentieth-century tenor singing than is generally recognized. This is so because of the demand for vocal histrionics over refinement among the city’s opera going public, which exerted a distinct influence on Caruso’s singing. As a result, the tenor’s willingness to indulge his audiences’ tastes contributed to a profound stylistic transformation from the polished Italian Bel Canto (literally, “beautifiil singing”) School, to the morę emotive Yerismo (literally, “true to life”) singing style that predomi- nates today. The writings of Caruso’s contemporary critics are examined along with his recordings for America’s Victor Recording Company, in order to document the transfor- mation of his singing, and show how after refming his veristic mannerisms he changed critical standards and created a new form of operatic address. Hence were it not for Caru- so’s American experience, the stylistic development of modem tenor singing would have unquestionably been much different, meaning that Enrico Caruso’s forging of the verismo style and his recorded legacy can be considered one of America’s primary contributions to the art of opera.
Źródło:
Stylistyka; 2009, 18; 219-235
1230-2287
2545-1669
Pojawia się w:
Stylistyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Popkulturowa ucieczka od tautologii: Reżyserski teatr operowy XXI wieku wobec realizmu dzieł Verdiego
A Pop-Cultural Escape from Tautology: 21st-Century Regietheater Opera vis-à-vis Verdi’s Realism
Autorzy:
Golianek, Ryszard Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430937.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
opera
Giuseppe Verdi
kultura popularna
reżyseria operowa
Regietheater
popular culture
opera directing
Opis:
Koncepcja reżyserskiego teatru operowego, realizowana od lat siedemdziesiątych XX wieku głównie w krajach niemieckojęzycznych, zwróciła uwagę odbiorców popkultury na gatunek opery. Propozycje operowego Regietheater charakteryzowały się wyraźnym odwrotem od stylu tradycyjnych spektakli, zdominowanych przez elegancję i konwencjonalną reżyserię. Można więc powiedzieć, że stanowiły one formę ucieczki od tautologii konwencji operowych w popkulturowe konteksty. O ile tradycyjna opera barokowa i klasyczna łatwo poddawała się unowocześnieniu, to w przypadku dzieł Giuseppe Verdiego podejście takie okazało się skomplikowane, gdyż realistyczne utwory włoskiego mistrza sprzęgły się trwale z sytuacją historyczno-społeczną i polityczną jego czasów. Tym bardziej interesujące i warte przeanalizowania są te propozycje reżyserskie odnoszące się do jego dzieł, w których nawiązania do popkultury stanowią istotny element spektakli. Podjęta w artykule analiza koncepcji reżyserskich (takich twórców jak Mariusz Treliński, Christopher Alden, Robert Carsen, Peter Konwitschny i Hans Neuenfels) to próba wyznaczenia kilku trajektorii, zarysowujących się w ramach ogólnej strategii ucieczki od tautologii charakteryzującej wcześniejsze realizacje Verdiowskich dzieł operowych.
The concept of director’s opera theater, applied since the 1970s mainly in German-speaking countries, brought the genre of opera to the attention of pop-culture audiences. Regietheater operas proposed a clear turn away from the style of traditional productions, marked by elegance and conventional directing. Thus, one could say that they were a form of escape from the tautology of operatic conventions into pop-cultural contexts. While traditional Baroque and classical opera easily lent itself to modernizing approaches, the task proved more complicated in the case of Giuseppe Verdi’s realistic works, permanently coupled to the socio-historical and political situation and aesthetics of his time. This makes it all the more interesting and worthwhile to analyze directorial approaches which resulted in pop-cultural references featuring prominently in the performances of Verdi’s works. Analyzing the concepts of directors such as Mariusz Treliński, Christopher Alden, Robert Carsen, Peter Konwitschny, and Hans Neuenfels, the article attempts to delineate several specific trajectories within the general strategy of escaping tautology, which characterized earlier productions of the Italian master’s operas.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 2; 15-38
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Systematyka operowych duchów
The Systematics of Operatic Ghosts
Autorzy:
Golianek, Ryszard Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2135481.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
opera
ghosts
musical characteristics
Opis:
Ghosts have been an attractive element of operatic dramaturgy since the beginning of the genre’s history, and their stage presence influences the metaphysical and fantastic features of the works. In seventeenth- and eighteenth-century operas, conventional forms of musical presentation and characteristics of ghosts were developed, and in the nineteenth century a conventionalized method of musical presentation of ghosts in opera was shaped, which was also due to the great popularity of the theme of various spectres and phantoms in romantic culture. The proposed systematics concerns the ghosts presented in operatic works. Three criteria of division have been introduced: the existential status of ghosts, their number (singularity or multiplicity), and the types of afterlife the ghosts are associated with. The systematics is accompanied by the distinction of the means of musical characteristics used by opera composers in order to suggestively represent ghosts in their works.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2022, 42; 183-205
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Libretto jako (u)twór. Zagadnienia genologiczne i metodologiczne – zarys problematyki
The libretto as a genre: problems and approaches
Autorzy:
Walczak, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1390564.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
libretto
gatunek
librettologia
genologia
opera
Opis:
This article deals with issues connected with defining the libretto in the light of genre classification and the function that libretti perform as part of musical compositions. Libretti, which are marginalized by both literary theory and musicological research, are considered to be dependent texts even though most libretti are compositionally complete and can be analyzed by using the concepts of literary theory. At the same time, although the libretto is not an independent genre, it has its own subgenres which are identified based on the subject matter, function and structural properties (e.g. tragedy, comedy and farce).
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 22; 89-100
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Opera mleczana”: Między teatralnym komiksem a musicalem
“Opera mleczana”: Between a Comic Strip and a Musical
Autorzy:
Regiewicz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430943.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
"Opera mleczana"
opera
musical
komiks
satyra
intermedialność
Stanisław Radwan
comics
satire
intermediality
Opis:
Artykuł jest analizą spektaklu Opera mleczana w reżyserii Mikołaja Grabowskiego (Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, prem. 9 marca 2003). Podstawę spektaklu stanowiły libretto i muzyka Stanisława Radwana, stworzone na bazie satyrycznych rysunków Andrzeja Mleczki. Posługując się teorią intermedialności, autor podejmuje próbę interpretacji nie tylko treści przedstawienia, lecz także wykorzystanych form i środków, które twórcy przenieśli z opery, musicalu, filmu, opery mydlanej czy komiksu. Hybrydyczność Opery mleczanej, według autora, przyczyniła się do popularności przedstawienia, ponieważ ułatwiła aktorom nawiązanie kontaktu z wielopokoleniową widownią.
This article offers an analysis of the performance Opera mleczana (Milk Opera), directed by Mikołaj Grabowski, which premiered on 9 March 2003 at Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej (Helena Modrzejewska National Old Theatre) in Kraków. Its libretto and music by Stanisław Radwan were based on satirical drawings by Andrzej Mleczko. Using the theory of intermediality, the author interprets not only the content of the performance, but also the various forms and means of expression it employs, borrowed from opera, musical, film, soap opera, and comic strips. It is argued that the show’s hybridity contributed to its popularity, as it made it easier for the actors to connect with a multigenerational audience.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 2; 85-102
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kiedy ucho robi oko, czyli o fonetach Stanisława Barańczaka wobec muzyki
When the Ear Gives the Eye – Stanisław Barańczak’s fonety
Autorzy:
Reimann-Czajkowska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649305.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
intermedialność
sztuki siostrzane
opera
Don Giovanni
libretto
Intermediality
Opera
the Sister Arts
Libretto
Opis:
This paper examines the question of the relations between music and the written word. Interdisciplinary interpretations of selected fonety – a literary genre proposed by Barańczak in Pegaz Zdębiał – discuss translation twists, a form of translation based on listening to the music of Mozart and the libretto of Da Ponte. Barańczak’s quasi-translations, often semantically contrary to the original, maintain the discipline required of texts written to match music. The double effect gained in fonety [translation-parodies], musical-literary provenance and at the same time ubiquitous humour, allow the reader to understand how Barańczak interpreted musical masterpieces.
Artykuł zatytułowany Kiedy ucho robi oko czyli o fonetach Stanisława Barańczaka podejmuje problematykę związków muzyki ze słowem. Interdyscyplinarne interpretacje wybranych fonetów – gatunku zaproponowanego przez Barańczaka w książce Pegaz zdębiał – przedstawiają tłumaczenia-przeinaczenia – praktykę translatorską polegającą na słuchaniu muzyki Mozarta i libretta Da Pontego. Quasi-tłumaczenia Barańczaka często pozostając w semantycznej sprzeczności z oryginałem, zachowują dyscyplinę wymaganą od tekstów pisanych do muzyki. Uzyskany w fonetach efekt podwójnej, muzyczno-literackiej przynależności, a zarazem wszechobecny humor pozwalają zrozumieć, w jaki sposób Barańczak słuchał arcydzieł.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 52, 1; 193-212
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Paramount Role of Translation in Modern Opera Productions
Autorzy:
Ożarowska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/641675.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
opera
libretto
translation
surtitles
visibility
Opis:
Opera is undoubtedly a particularly high and traditional genre of art, but recently there have been numerous attempts at breaking this stereotype and presenting opera in a contemporary light. The most popular way of achieving this aim is either staging modernized opera productions, i.e. transferring their plot from their traditional setting to the here and now, or considerably changing their interpretation. Staging modernized productions involves, first of all, the issue of stage design, and an alteration in the traditional interpretation is mostly created by acting, but nowadays it is also the translation shown in the form of surtitles that creates the significance of operatic productions.
Źródło:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture; 2017, 7; 258-272
2083-2931
2084-574X
Pojawia się w:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Walpurgis Night): A New Variation on the Theme of the Holocaust. Several Suggestions as for the Future Reception of the Film
Noc Walpurgi (The Walpurgis Night): A New Variation on the Theme of the Holocaust. Several Suggestions as for the Future Reception of the Film
Autorzy:
Skibska, Anna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/635679.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
diva
opera
citation
art
Holocaust
Opis:
In the essay, I make an attempt to present several ways, in which the Western canon of literature, music, and cinema has influenced Noc Walpurgi. With regard to this, Marcin Bortkiewicz’s film turns out to be a work made of many citations, in Walter Benjamin’s terms, drawn extensively on Goethe’s Faust, Mann’s The Magic Mountain, Bulgakov’s The Master and Margarita, Wagner’s Ride of the Valkyries, and Puccini’s Turandot, and the film noir poetics elaborated in the 40s and 50s of the twentieth century. Based on Magdalena Gauer’s monodrama Diva, Noc Walpurgi illuminates in the highly expressionist manner an alienated, cynical, and despotic psyche of Nora Sadler, a great opera singer, who is tormented by the Holocaust past.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2017, 12; 283-297
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Book review : Rowden, Claire (2020). Opera and Parody in Paris 1860-1900. Turnhout: Brepols.
Autorzy:
Clements, Paul
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098507.pdf
Data publikacji:
2022-08-11
Wydawca:
Krakowskie Towarzystwo TERTIUM
Tematy:
opera
satire
France
Wagner
parody
Źródło:
The European Journal of Humour Research; 2022, 10, 2; 155-158
2307-700X
Pojawia się w:
The European Journal of Humour Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Narrator czy… poeta oralny? Mickiewiczowski „Powrót taty” w opracowaniu muzycznym Henryka Jareckiego i Jana Gołębiowskiego
Narrator or… Oral Poet? Mickiewicz’s “Powrót taty” (“Father’s Return”) in a Musical Edition by Henryk Jarecki and Jan Gołębiowski
Autorzy:
Piotrowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2135483.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
ballad
opera
oral poet
storyteller
Opis:
The article discusses the opera-ballad Powrót taty (Father’s return) in a musical edition by Henryk Jarecki with a libretto by Jan Gołębiowski. Its goal is to present the manners of building the character and the narrative. Apart from the characteristic features of a ballad, the text also discusses the category of an oral poet, a “storyteller” and the dialogue relation (“speaking” instead of “talking”.) These are the means that gave Mickiewicz’s ballad a new dimension. Helpful in its reception are texts on cultural practices, especially those referring to oral culture (compare with e.g. Jack Goody, Albert B. Lord, Eric A. Havelock, Walter J. Ong.).
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2022, 42; 157-169
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konwencja lieto fine w «Ifigenii w Taurydzie» Glucka
The Lieto Fine Convention in Gluck’s «Iphigénie en Tauride»
Autorzy:
Münch, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519878.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Christoph Willibald Gluck
opera
libretto
Opis:
Stosowanie konwencji szczęśliwego zakończenia w librettach operowych, która panowała od początków tego gatunku do czasów powstania grand opera, było wynikiem zarówno refleksji teoretycznej, jak i preferencji publiczności. Nie ma opowieści (włączając w to najpopularniejsze motywy biblijne, mitologiczne, historyczne i literackie), której zręczny librecista nie mógłby zamknąć zgrabnym lieto fine. Christoph Willibald Gluck skomponował dwie opery, których główną bohaterką była córka Agamemnona: "Iphigénie en Aulide" (1774) i "Iphigénie en Tauride" (1779). Obie zostały wystawione  w paryskiej Académie Royale de Musique. Odwołując się do kolejnych scenicznych wcieleń Ifigenii (Eurypidesa, Racine'a, Du Roulleta, Guillarda) oraz uwzględniając operowy kontekst wcześniejszych dzieł Jommelliego, Traetty, Campry i Desmaretsa, można pokazać, jak Gluck połączył kluczowe założenia swojej reformy opery z tradycją lieto fine, do której byli przywiązani widzowie w Paryżu i Wiedniu. Estetyka "Iphigénie en Tauride" zdobyła także uznanie wśród przedstawicieli pokolenia Sturm und Drang.
The convention of the happy ending in opera librettos, which had reigned supreme virtually since the beginnings of the genre until the rise of grand opera, was a result of theoretical reflection as much as of the preferences of the audiences. There was virtually no story (the most popular Biblical, mythological, historical and literary motifs included) that a skillful librettist could not conclude with an elegant lieto fine. Christoph Willibald Gluck composed two operas about Agamemnon’s daughter as the main heroine, i.e. Iphigénie en Aulide (1774) and Iphigénie en Tauride (1779). Both were premiered by the Parisian Académie Royale de Musique. Through references to the successive stage embodiments of Iphigenia (by Euripides, Racine, Du Roullet, Guillard) and taking into account the operatic context of earlier works by Jommelli, Traetta, Campra, and Desmarets, we can see how Gluck combined the key premises of his opera reform with the tradition of lieto fine, which the audiences of Paris and Vienna had come to expect. The aesthetic of Iphigénie en Tauride garnered much praise from representatives of the Sturm und Drang generation as well.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 1/2; 194-208
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 79

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies