Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "the nation" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Tożsamość nosiciela stereotypów etnicznych
THE IDENTITY OF A CARRIER OF ETHNIC STEREOTYPES
Autorzy:
Pisarkowa, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611769.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
multiculturalism
the concept of a nation
ethnic stereotype
Polish culture
Jewish culture
Celan
Chopin
Rubinstein
Reich-Ranicki
fatherland
wielokulturowość
koncepcja narodu
autostereotyp
stereotyp etniczny
kultura polska
kultura żydowska
ojczyzna
Opis:
Autostereotyp narodowy, inaczej niż stereotyp obcego, jest z zasady pozytywny. A rozszerzająca się wielojęzyczność i wielokulturowość społeczeństw współczesnych modyfikuje koncepcje narodu, jego rozwoju lub regresu, zakres ingerencji państwa i samą jego (autostereotypu) istotę „lingwistyczną”. Wielojęzyczność nosicieli stereotypu etnicznego wymaga wiedzy o kilku kulturach, np. w Polsce o polskiej i żydowskiej. Także polski był dla Żydów żyjących w Polsce językiem szkoły, zawodu i fascynującej ich kultury. Na przykład Rubinstein w anglojęzycznej autobiografii wyznał, że „kocha Polskę”, lekcje polskiego były „źródłem radości”, miał pozytywny stereotyp Polaka i Polki, Tatr i Górali – ale i bliski związek z kulturą żydowską. Celan, najwybitniejszy dla Niemców współczesny poeta niemieckojęzyczny, to typowa postać pogranicza, znawca-tłumacz tekstów rumuńskich, niemieckich, hebrajskich, rosyjskich, angielskich, francuskich; trójjęzyczny Reich-Ranicki identyfikuje się z kulturą niemiecką, choć jako Żyd zaznał prześladowań, zakazu studiów, deportacji, getta, a jako jedyny bagaż zabrał ze sobą język i znajomość kultury niemieckiej, i to z nią utożsamia „ojczyznę”. Akceptując niemieckość, „rozumie” i kocha Chopina jako „poetę muzycznego”, reprezentującego Polskę, jej wielką „lirykę”, poezję romantyczną i późniejszą. Po wojnie przybiera drugie nazwisko (słowiańskie), a na pytanie (Grassa), kim jest, powie: „Pół Polakiem, pół Niemcem i pełnym Żydem”. Ojczyznę, której mu brak, znajduje w sztuce. Od innych różni go samotność, zawdzięczana literaturze, która pozwala zająć postawę metajęzykową wobec rzeczywistości odbitej w jednym z języków naturalnych.
A national stereotype, contrary to the stereotype of a foreigner, is positive, while a spreading multilingual and multicultural nature of contemporary societies modifies the conception of a nation, its progress or regress, the interference of the state and the nation’s very essence in the linguistic sense. The multilingualism of the carriers of ethnic stereotypes requires knowledge of several cultures; e.g. in Poland these would be Polish and Jewish cultures. Por Polish Jews, the Polish language was the language of school, profession and a fascinating culture. Rubinstein, for example, claims in his autobiography that he loves Poland, that lessons of Polish were his joy, that he has a positive stereotype of a Polish man and woman, of the Tatras and Tatra-dwellers, but also that he had a close contact with Jewish culture. Celan, in turn, the most distinguished contemporary poet of the German language, is a typical representative of someone functioning in a borderland area, an expert on and translator of Romanian, German, Hebrew, Russian, English and French texts. Reich-Ranicki identifies himself with German culture, although as a Jew he experienced persecution, a ban on higher education, deportation and a stay in ghetto. AU he had was the German language and the knowledge of German culture: it is this culture that he considers his own. However, he also understands and loves Chopin as a „musical poet”, representing Poland, its great: lyricism, Romantic and later poetry. After the war, he assumes another name (a Slavic one) and answering Grass’s question concerning his identity, he answers: „A half-Pole, half-German and fully a Jew. The homeland he misses is found in art. He is distinguished from others by the loneliness he draws from literature, which allows one to take a metalinguistic stance on the reality reflected in one of the natural languages in which one operates.
Źródło:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury; 2002, 14; 27-45
0860-8032
Pojawia się w:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Moralne powinności wobec narodu. Refleksje na podstawie dokumentu Konferencji Episkopatu Polski „Chrześcijański kształt patriotyzmu”
Moral Duties Towards Nation. Reflections Based on the Document of the Polish Bishops’ Conference The Christian Shape of Patriotism
Autorzy:
Łużyński, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558594.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
naród
ojczyzna
patriotyzm
Kościół
doktryna społeczna
nation
homeland
patriotism
the Church
Catholic social teaching
Opis:
Patriotyzm jest godziwą miłością do własnego narodu, a kultura narodowa jest środowiskiem osobowego rozwoju człowieka. Zatem wymogiem sprawiedliwości wobec wspólnoty, która nas ukształtowała, jest trwanie w narodzie oraz solidarność i miłość do niego. Istotnym obowiązkiem każdego człowieka jest wychowanie patriotyczne. Ważną rolę w tym procesie odgrywa roztropna polityka historyczna. Do środowisk wychowania patriotycznego należą: rodzina, szkoła, ludzie kultury, harcerstwo, organizacje pozarządowe i samorządowe, a także grupy związane z wydarzeniami sportowymi oraz rekonstrukcjami historycznymi. Z postawą patriotyzmu łączą się wymogi uniwersalizmu: otwarcie i szacunek wobec osób należących do innych tradycji, kultur, wspólnot posługujących się innym językiem.
Patriotism is a just love of one’s own nation, and national culture is an environment for personal human growth. Thus the requirement of justice towards this community which has shaped us is to be a part of the nation, showing solidarity and love towards one’s own country. An important duty of every human being is patriotic education and a wise historical policy plays a significant role in this process. Family, school, artists, scouting, non-governmental and local government organizations, sports events and historical re-enactments are elements of patriotic formation for young people. A patriotic attitude should be combined with the requirements of universalism, such as openness and respect for people who belong to other traditions and cultures and to communities that use a different language.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2018, 43; 203-214
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Naród w polskiej myśli personalistycznej
Nation in the Polish Personalist Thought
Autorzy:
Kosche, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944043.pdf
Data publikacji:
2017-03-31
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
naród
osoba
kultura
wiara
ojczyzna
społeczność
państwo
nation
person
culture
faith
the homeland
community
state
Opis:
Współczesna, zachodnioeuropejska myśl społeczna stroni od prób opisania przestrzeni społecznej za pomocą kategorii „narodu”. Tymczasem, jak przekonują liczni polscy myśliciele podejmujący zagadnienie społecznego wymiaru istnienia człowieka, właściwie rozumiane pojęcie narodu pozwala wyjaśnić i uporządkować wiele fenomenów życia wspólnotowego. Niniejszy artykuł jest próbą syntetycznego ukazania tego, jak ujmowana jest rzeczywistość narodu w pracach najwybitniejszych przedstawicieli szeroko rozumianej polskiej myśli personalistycznej.
The contemporary, Western European social thought shuns any attempts to define the social sphere by the category of “nation”. Meanwhile, as many Polish thinkers examining the social dimension of human existence argue, a properly understood concept of nation helps in better understanding of the social dimension of the person and explains many phenomena of community life. This article is an attempt to portray, in a synthetic way, understanding of the category of “nation” which can be found in the work of the most outstanding representatives of Polish personalism.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2017, 38, 1; 77-88
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wychowanie patriotyczne w duchu jedności – inspiracje Karola Libelta (1807–1875)
Patriotic education in the spirit of unity – inspirations of Karol Libelt (1807– 1875).
Autorzy:
Kubik, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/447814.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
jedność
miłość ojczyzny
narodowość
naród
ojczyzna
poznanie kraju
wychowanie patriotyczne
unity
love of the homeland
nationality
nation
homeland
patriotic education
Opis:
Karol Libelt (1807–1875), katolicki uczony, filozof, publicysta, społecznik, wielki patriota, uczestnik powstania listopadowego odznaczony krzyżem Virtuti Militari, jest autorem unikatowego dzieła O miłości ojczyzny, uznanego za klejnot literatury patriotycznej. W niniejszej rozprawie autor – odwołując się do myśli Karola Libelta – wskazuje na potrzebę miłości ojczyzny w duchu jedności jako główną zasadę w wychowaniu patriotycznym. Wychowanie patriotyczne będzie zatem polegało na umacnianiu więzi (jedności) człowieka ze swoją ojczyzną w wielu wymiarach odpowiadających wyodrębnionym i opisanym składnikom pojęcia „ojczyzna”. Karol Libelt swoimi dziełami i życiem wpisał się do panteonu polskich twórców narodowych, a jego idee pozostają wierne społecznemu nauczaniu Kościoła.
Karol Libelt (1807–1875), catholic scholar, philosopher, journalist, social activist, a great patriot, a participant of the November Uprising awarded the Cross “Military Virtue”, is the author of a unique work About the love to the homeland, considered the jewel of patriotic literature. In the article, author analyzes the concept of the homeland and love of it, where he infers conditions and rules of education for love of country. According to Libelt, homeland consists a number of important factors and with each of them the inhabitant of the country stays in close connectivity – with the land, the people, the laws prevailing in the country, with national characteristics and so on – such that we can find the ontological unity at the level of each of these factors between the man and the homeland. Thus the concept of education for love of the homeland developed by Karol Libelt may be called the principle of unity in patriotic education. Its result of it is not only emotional and exhibiting deficiencies, but also the rational and conscious, so also complete love of the homeland. Karol Libelt by his works and his life entered to the pantheon of Polish national creators, and his ideas stay faithful to the social teaching of the Church.
Źródło:
Studia Socialia Cracoviensia; 2014, 2(11); 209-219
2080-6604
Pojawia się w:
Studia Socialia Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies