Temat: Materializm - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Międzyskalowe języki antropocenu
Cross-scale Language of the Anthropocene
Autorzy:: Rogowska-Stangret, Monika
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/25410831.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:: antropocen
posthumanizm
skala
nowy materializm
Anthropocene
posthumanism
scale
new materialism
Opis:: Antropocen przekroczył dyscyplinarne granice nauk przyrodniczych, rozbudzając debaty w ramach szeroko pojętej humanistyki, zmuszając „nas” do myślenia inaczej niż dotąd. Jednym z wyzwań antropocenu jest kwestia skali. Wraz z antropocenem oczywistość skalowych podziałów ulega zachwianiu. Podział na skale lokalne‑globalne/planetarne i makro‑mikro to kategorie myślenia, które nie odpowiadają rzeczywistości. Międzyskalowe myślenie i język to propozycje mówienia wraz‑z antropocenem, by uchwycić jego planetarną i globalną naturę, nie tracąc z oczu usytuowanych, ucieleśnionych ludzko‑nie‑ludzkich form życia.
Stemming from the natural sciences, the concept of Anthropocene opened a variety of discussions in the humanities, provoking “us” to think otherwise. One of the challenges of the Anthropocene is the question of scale. Some question the obviousness of scale as the categories such as micro and macro, local and global/planetary no longer correspond with reality. The geologic time and time of a zoe coincide in many unobvious and unfelt ways. Cross-scale thinking and language is a way to think with the Anthropocene to grasp its planetary and global nature as well as the diverse situated and embodied human-non-human life forms.
Źródło:: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica; 2023, 11; 32-46
2353-4583
2449-7401
Pojawia się w:: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Critical Variants of Materiality. Polish Literary Criticism from Post-structuralism to New Materialisms
Krytyczne odmiany materialności. Polska krytyka literacka od postrukturalizmu do nowych materializmów
Autorzy:: Trzeciak, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27312259.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: materiality
postructuralism
posthumanism
new materialism
review
materialność
postrukturalizm
posthumanizm
nowy materializm
recenzja
Opis:: Artykuł jest przeglądem znaczeń, jakie pojęciu „materialności” nadawała (od lat 90.) i nadaje krytyka literacka. Znaczenia te, jak staram się pokazać, uzależnione są od wpływów kilku zasadniczych tendencji filozoficznych: postrukturalizmu, krytycznych teorii społecznych i posthumanizmu, co znacząco wpływa na krytycznoliterackie użycia pojęcia „materialność”. W artykule analizuję konkretne przykłady tych użyć, zaczerpnięte przede wszystkim z krytycznoliterackich wypowiedzi o najnowszej polskiej prozie, by ukazać, jak „materialność” wpływa na typ komentarzy krytycznych, w tym zwłaszcza na możliwości i ograniczenia recenzji.
The paper reviews the meanings attached to the notion of “materiality” by literary criticism since 1990s. These meanings depend on several essential philosophical tendencies: poststructuralism, critical social theories, and posthumanism, which has a significant influence on critical-literary conceptualizations of “materiality”. The paper analyzes specific examples, mostly from critical-literary texts about contemporary Polish prose in order to show how “materiality” affects different types of critical commentary, including especially the possibilities and limitations of review.
Źródło:: Forum Poetyki; 2022, 28-29; 170-183 (eng); 170-183 (pol)
2451-1404
Pojawia się w:: Forum Poetyki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Od kampowej burleski do (post)konstruktywistycznego performansu. O sposobach noszenia sztucznej szczęki w poezji Mirona Białoszewskiego
Autorzy:: Filipowicz, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/459114.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Ośrodek Studiów Amerykańskich
Tematy:: nowy materializm
„zwrot ku rzeczom”
sprawczość rzeczy
burleska
kamp
niepełnosprawność
proteza (zębowa)
Opis:: Współczesny „zwrot materialistyczny” skłania do ponownego przemyślenia potencjału gender i queer studies poprzez konfrontowanie ich zakresu z refleksją nad tym, co rzeczywiste i namacalne. Dotyczy to zwłaszcza podejścia do problemu ciała zanurzonego w empirii choroby, a już zwłaszcza niepełnosprawnego, które wy¬maga przeszczepu lub noszenia protezy. Bywa ono bowiem ujmowane jako znak podmiotowości „w ruchu”, zawsze gotowej na tożsamościowe „złożenie” oraz relacyjne stawanie-się-z-innym. Uzupełniane poprzez sub¬stytuty niepełnosprawne ciało przestaje w ten sposób podlegać reżimom wiedzy/władzy, zyskując w zamian nowy polityczny potencjał, który daje się odczytać w porządku subwersji i emancypacji. Szkoła sztucznych zębów (1978) Mirona Białoszewskiego wydaje się syntezą queerowych antycypacji poety oraz jego wyprze¬dzających epokę zainteresowań sferą ciała postludzkiego. Opisywane w utworze kłopoty użytkownika protezy obejmują bowiem namysł nad zarówno zdyskursywizowaną, jak i oporną wobec władzy dyskursu stroną materialnej rzeczywistości. Noszenie sztucznej szczęki ujawnia więc w utworze kulisy „teatru ról spo¬łecznych”, sposoby kreowania normatywnej tożsamości człowieka jako twórcy, partnera seksualnego, uczes¬tnika życia codziennego. Staje się jednak także pretekstem dla bardziej fundamentalnych, ontolo¬gicz¬nych rozpoznań – do kwestionowania granicy między podmiotem i przedmiotem, a zwłaszcza między biolo¬gicznym istnieniem oraz jego technologicznym przedłużeniem. Niepiękne, niesprawne i coraz bardziej nie-ludzkie ciało zdradza tu dzięki protezie swój kolejny po queerowaniu, performatywny aspekt, mocno zako¬rzeniony w feno¬menie dys¬ponujących sprawczością realiów. U Białoszewskiego otwiera to pod¬miot na hybry¬dyczną egzys¬tencję, będącą już zawsze skutkiem pozostawania-w-relacji oraz nieustannych negocjacji z dyk¬tującymi warunki rzeczami. Poetycki namysł nad taką nieesencjalną tożsamością zdecy¬dowanie wykra¬cza tym samym poza ramy poststrukturalistycznego paradygmatu. Obraz współkonsty¬tuującego się z protezą człowie¬ka moż¬na by już raczej umieścić w perspektywie poszukiwań wyprzedzających posthumanizm.
Źródło:: InterAlia: Pismo poświęcone studiom queer; 2016, 11b; 60 - 76
1689-6637
Pojawia się w:: InterAlia: Pismo poświęcone studiom queer
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Polymorphic perversion of human and other-than-human bodies
Poliformiczna przewrotność ciał ludzkich i nieludzkich
Autorzy:: Gajewska, Grażyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2135693.pdf
Data publikacji:: 2022-09-30
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: posthumanism
new materialism
flora
posthuman sexuality
posthumanizm
nowy materializm
posthumanistyczna płciowość/seksualność
Opis:: The author examines a range of modes in which the relationship between flora and the human are portrayed. The paper begins with an inquiry into anthropomorphization of plants—a phenomenon firmly established in Western culture—only to show subsequently that such a notional approach has its counterpoise in non-anthropocentric reflection, primarily in post-humanism and new materialism. It is further demonstrated that the studies which emphasize the “vegetal facet of the human” manage to pinpoint both evolutionary and cultural relationships where the human and the non-human are seen to co-exist and cooperate. Then, the author draws attention to the very considerable role that plants play in creating phantasms relating to human gender and sexuality.
Autorka przedstawia różne sposoby prezentacji relacji flory z człowiekiem. Tekst rozpoczyna omówieniem mocno utwierdzonej w kulturze zachodniej antropomorfizacji roślin, by następnie pokazać, że postawa ta znajduje przeciwwagę w refleksji nie-antropocentrycznej, głównie w posthumanizmie i nowym materializmie. Wskazuje, że w badaniach akcentujących „roślinną stronę człowieka” wydobywane są zarówno ewolucyjne, jak i kulturowe relacje, współistnienie oraz współdziałanie tego, co ludzkie i nie-ludzkie. Następnie autorka pokazuje jak dużą rolę odgrywają rośliny w kształtowaniu fantazmatów na temat ludzkiej płciowości i seksualności.
Źródło:: Porównania; 2022, 31, 1; 277-294
1733-165X
Pojawia się w:: Porównania
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Body/Ciało/Cielesność – o materii w filmach Małgorzaty Szumowskiej
Body/Flesh/Corporeality – the Physical Matter in Małgorzata Szumowska’s Work
Autorzy:: Podsiadło-Kwiecień, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31340569.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: nowy materializm
ciało
cielesność
materia
Małgorzata Szumowska
new materialism
body
flesh
matter
Opis:: Jednym z głównych tematów powracających w twórczości Małgorzaty Szumowskiej jest ciało ujęte w sposób podmiotowy, jako konstytutywny element tożsamości, oraz przedmiotowy, jako obiekt zabiegów medycznych, fragmentaryzacji, rozkładu, autopsji. Zwrócenie przez reżyserkę uwagi na materialność ciała oraz wskazanie splotu między nim a materią, która posiada własną dynamikę i sprawczość, zachęca do przyjrzenia się jej wybranym dziełom z perspektywy nowego materializmu reprezentowanego m.in. przez Karen Barad, Rosi Braidotti czy Roberta Esposita.
One of the main recurring themes in Małgorzata Szumowska’s work is the body shown subjectively as a constitutive element of identity, and objectively as a target of medical procedures, fragmentation, decomposition, autopsy. The director’s attention to the materiality of the body and her pointing at how it is intertwined with physical matter that has its own dynamics and agency encourage us to examine her selected works from the perspective of new materialism represented by Karen Barad, Rosi Braidotti and Roberto Esposito, among others.
Źródło:: Kwartalnik Filmowy; 2020, 111; 23-38
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:: Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Węzeł i supeł: Od metaforyzacji do materioforyzacji dyskursów teoretycznych
Knot/Knot*: From Metaphorization to Matterphorization of Academic Discourses
Autorzy:: Ryba, Filip
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/29432271.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: metafora
materiofora
węzeł/supeł
nowy materializm
performatywność
metaphor
matterphor
knot
new materialism
performativity
Opis:: Artykuł stanowi próbę krytycznej refleksji nad metaforyzacją współczesnych dyskursów teoretycznych na przykładzie metafory knot. Autor obrazuje jej performatywność, rozpisując skonwencjonalizowaną metaforę węzła gordyjskiego na figury węzła, supła i pętli, za którymi kryją się odmienne wizje rzeczywistości i odmienne logiki jej problematyzacji i konceptualizacji. Przywołuje przykłady tekstów naukowych (Dipesha Chakrabarty’ego, Donny Haraway oraz Elaine Gan i Anny Tsing), w których knot i wpisane w tę metaforę epistemologiczne pytania odgrywają istotną rolę. Pokazuje także konsekwencje lektury onto-epistemologicznych projektów naukowych przez pryzmat logiki węzła, którą dostrzega w teorii aktora-sieci Brunona Latoura, i logiki supła, którą widzi ontologii zorientowanej na przedmiot Grahama Harmana. Biorąc pod uwagę rolę, jaką we współczesnych dyskursach naukowych odgrywa materialność, autor postuluje wprowadzenie do polskiej humanistyki terminu materiofora (matterphor) zaproponowanego przez Lowella Duckerta i rozwijanego w różnych nurtach humanistyki środowiskowej. Potencjał nowego terminu widzi w tym, że można dzięki niemu połączyć myślenie o performatywności języka i performatywności materii w taki sposób, by w naukowych systemach konceptualizowania rzeczywistości nie zacierać emergentnego i przygodnego charakteru świata.
This article attempts a critical reflection on the metaphorization of contemporary theoretical discourses, using the example of the metaphor of the knot. The author demonstrates its performativity by dissecting the conventionalized metaphor of the Gordian knot into figures of knot (tied deliberately), knot* (tangled accidentally) and loop, which entail different visions of reality and different logics of its problematisation and conceptualisation. He refers to examples of academic texts (Dipesh Chakrabarty, Donna Haraway, and Elaine Gan and Anna Tsing) in which the knot and the epistemological questions inscribed in this metaphor play an important role. He also shows the implications of reading onto-epistemological projects through the logic of the knot, which he sees in Bruno Latour’s actor-network theory, and the logic of the knot*, which he sees in Graham Harman’s object-oriented ontology. Given the significance of materiality in contemporary academic discourses, the author postulates that the term matterphor, as proposed by Lowell Duckert and developed in various currents of environmental humanities, should be introduced into Polish discourse. He believes that the potential of the new term lies in the fact that it makes it possible to combine the performativity of language and the performativity of matter so as not to efface the emergent and contingent character of the world from academic systems of conceptualising reality.
Źródło:: Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 4; 85-104
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:: Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Odpowiedzialnie usytuowana krytyka afirmatywna: #MeToo w badaniach teatralnych
Responsibly Situated Affirmative Criticism: #MeToo in Theater Research
Autorzy:: Kwaśniewska, Monika
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/14522913.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:: #MeToo
criticism
affirmative humanities
new materialism
theater
krytyka
humanistyka afirmatywna
nowy materializm
teatr
Opis:: Artykuł jest próbą wypracowania w ramach dyskursu teatrologicznego postawy i metody badawczej rezonującej z przemianą, która zaczęła się w teatrze pod wpływem ruchu #MeToo i dyskusji o przemocy w szkołach teatralnych, w procesach twórczych i w teatrach. Punktem wyjścia refleksji jest spostrzeżenie, że w najnowszych spektaklach tematyzujących przemoc seksualną w teatrze widać proces przejścia od skargi na nadużycia władzy do konstruktywnych, wychylonych w przyszłość propozycji zmiany. Podstawą tego procesu jest świadomość usytuowania osób tworzących w panujących w teatrze układach władzy oraz gotowość brania pod uwagę rozmaitych konsekwencji tego usytuowania. Zaproponowany w artykule projekt odpowiedzialnie usytuowanej krytyki afirmatywnej rozumianej jako postawa badawczo-pisarska opiera się na koncepcjach wiedz usytuowanych Donny Haraway, humanistyki afirmatywnej Ewy Domańskiej, etyki posthumanistycznej (w ujęciu Karen Barad oraz Moniki Rogowskiej-Stangret) oraz krytyki afirmatywnej Harry’ego Lehmanna. Analiza dyskusji o coming outach dotyczących Ośrodka Praktyk Teatralnych „Gardzienice” stanowi studium przypadku, które ma pomóc dookreślić możliwości zmiany dyskursu na temat narzędzi i etyki badań teatralnych.
This article seeks to develop within the theater studies discourse a research stance and method that would resonate with the transformation that has begun in theater in connection with the #MeToo movement and the discussion about violence in theater schools, creative processes, and theaters. The author’s point of departure is the observation that recent productions thematizing sexual violence in theater have been gradually turning from grievances against the abuse of power towards constructive, forward-leaning proposals for change. This process is founded on the awareness that theater makers are situated within the present systems of power and on the willingness to consider various implications of this situatedness. The proposed project of responsibly situated affirmative criticism, understood as a research-and-writing stance, is based on Donna Haraway’s concepts of situated knowledges, Ewa Domańska’s affirmative humanities, posthumanist ethics (as envisaged by Karen Barad and Monika Rogowska-Stangret), and Harry Lehmann’s affirmative criticism. The article offers an analysis of the discussion about comings-out concerning the “Gardzienice” Center for Theater Practices, as a case study aimed at a more precise delineation of the possibilities for changing the discourse on the instruments and ethics of theater research.
Źródło:: Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 3; 169-196
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:: Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Cinema and Environment: The Arts of Noticing in the Anthropocene
Autorzy:: Paszkiewicz, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1195848.pdf
Data publikacji:: 2021-06-30
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
Tematy:: kino
afekt
estetyka
antropocen
nowy materializm
środowisko
cinema
affect
aesthetics
Anthropocene
new materialisms
environment
Opis:: The aim of this paper is to raise questions about how cinema can allow us to rethink our relationship with the environment in the context of what is known today as the Anthropocene. In the discussion, I chart the current debates about the ecological in the humanities, with a particular focus on new materialisms, to argue that cinema can be fruitfully thought of as part of what anthropologist Anna Tsing (2015) calls the “arts of noticing”. I then turn to a consideration of the potential influx of affect theories on ecocriticism and film studies, before sketching out possible approaches to studying film from an affective, new materialist and postanthropocentric perspective. These approaches might have wider implications for rhetorical perspectives on cinema, especially for those investigating emotional appeals.
Celem niniejszego artykułu jest podjęcie refleksji na temat tego, w jaki sposób kino może pozwolić nam przemyśleć nasze relacje ze środowiskiem w kontekście antropocenu. W artykule nakreślono aktualne debaty na temat ekologii toczące się w obrębie humanistyki, ze szczególnym uwzględnieniem nowych materializmów, w celu wykazania, że film może być rozumiany jako „sztuka uważności” (Tsing 2015). Następnie omówiono wpływ teorii afektu na ekokrytykę i filmoznawstwo, po czym wskazano na możliwe kierunki w badaniach filmoznawczych z perspektywy afektywnej, nowomaterialistycznej i postantropocentrycznej. Podejścia te mogą być przydatne dla badań nad retoryką filmu, zwłaszcza dla rozważań nad „odwoływaniem się do emocji” (emotional appeals).
Źródło:: Res Rhetorica; 2021, 8, 2; 2-21
2392-3113
Pojawia się w:: Res Rhetorica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Głos ze świata. Wersy o koniecznym oporze Szczepana Kopyta
A Voice from the World: Szczepan Kopyt’s Wersy o koniecznym oporze
Autorzy:: Szaj, Patryk
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2194811.pdf
Data publikacji:: 2022-10-28
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: Szczepan Kopyt
kapitałocen
nowy materializm
teoria krytyczna
autonomizm
Capitalocene
new materialism
critical theory
autonomism
Opis:: Autor artykułu podejmuje próbę wpisania Wersów o koniecznym oporze Szczepana Kopyta w teoretyczne ramy kapitałocenu. Punktem wyjścia czyni rekonstrukcję kondycji krytyki w antropocenie. Przeciwstawia się wyrażanym przez niektórych przedstawicieli i niektóre przedstawicielki dyskursu antropocenu przekonaniom o nieskuteczności krytyki wobec planetarnych wyzwań tej epoki. Dowodzi, że krytyka wciąż jest nam potrzebna, co podkreśla także alternatywna wobec antropocenu koncepcja kapitałocenu. Następnie autor przechodzi do dialogu z twórczością Kopyta. Korzystając zarówno z ustaleń teorii krytycznej, jak i z koncepcji (nowo)materialistycznych, wskazuje na uwikłanie Kopyta w obie te tradycje. Dowodzi, że poecie udaje się uniknąć wiązanego z krytyką „mówienia znikąd”. Kopyt mówi „ze świata”, jako jego uczestnik. Perspektywa ta, rekonstruowana w artykule na podstawie Wersów o koniecznym oporze, pozwala poecie zdiagnozować anachroniczność niektórych marksistowskich praktyk heterodoksyjnych (autonomizm), a także odnotować i twórczo rozwinąć pozytywne i negatywne splątania aktorów ludzkich i pozaludzkich w epoce kapitałocenu.
Patryk Szaj attempts to inscribe Szczepan Kopyt’s Wersy o koniecznym oporze [Verses about the Necessary Resistance] into the theoretical framework of the Capitalocene. The starting point is the reconstruction of the condition of criticism in the Anthropocene. He opposes the beliefs expressed by some representatives of the Anthropocene discourse that criticism is ineffective in the face of the planetary challenges of this epoch. He argues that we criticism is till needed, as is also emphasized by the concept of the Capitalocene as an alternative to the Anthropocene. Next, Szaj moves on to a dialogue with Kopyt’s work. Using both the findings of critical theory and (new)materialistic concepts, Szaj points to Kopyt’s debt to both these traditions. He shows that Kopyt has managed to avoid the “speaking out of nowhere” that is associated with criticism. Kopyt speaks “from the world,” and his voice is that of a participant. This perspective, reconstructed in the article on the basis of Kopyt’s Wersy o koniecznym oporze, allows the poet to diagnose the anachronism of some Marxist heterodox practices (autonomism), as well as to note and creatively develop the positive and negative entanglements of human and inhuman actors in the era of Capitalocene.
Źródło:: Śląskie Studia Polonistyczne; 2022, 20, 2; 1-20
2084-0772
2353-0928
Pojawia się w:: Śląskie Studia Polonistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: The (in)humanization of technology in modern Silesian street art iconography: from the Rose-Cross tradition to new materialism?
(Nie)ludzka technologia w ikonografii współczesnego śląskiego street artu
Autorzy:: Petri, Jakub
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1366151.pdf
Data publikacji:: 2020-12-25
Wydawca:: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:: street art
technology
inhuman
Janowska group
neo-materialism
Saturn
technologia
nieludzkie
Grupa Janowska
nowy materializm
Opis:: The article investigates the relationship between human beings and technology, as depicted in modern Silesian street art iconography. The author presents the esoteric worldview of the famous Janowska group of painters, based on RoseCross anthroposophy, as well as the group’s connection with the contemporary Silesian street art scene represented by the artists Raspazjan and Mona Tusz. The matter of biotechnological interaction as the narration of modern Silesian street art is raised in the light of Rudolf Steiner’s anthroposophical reflection on technology and its resemblance to the modern neomaterialist standpoint. Finally, a selection of murals is analyzed, as the examples of an embodied, local, materialdiscursive practice, exploring the dualism of the biotechnological world.
Artykuł poświęcony jest zagadnieniu ikonografii współczesnego śląskiego street artu w kontekście relacji człowiek – technologia. Autor, odwołując się do światopoglądu ezoterycznego ruchu Różo – Krzyża, wskazuje na jego wpływ na twórczość współczesnych śląskich artystów miejskich, Raspazjana oraz Mony Tusz, z uwzględnieniem pośrednictwa malarzy Grupy Janowskiej. Podniesiona zostaje kwestia relacji pomiędzy światem natury a technologii w kontekście antropozoficznych poglądów Rudolfa Steinera oraz współczesnej filozofii nowego materializmu. Autor poddaje analizie wybór murali, wskazując na ich funkcję jako rodzaju praktyk materialno – dyskursywnych, które nakierowane są na eksplorację dualizmów bio-technologicznego świata.
Źródło:: Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2020, 22; 209-220
1641-9278
Pojawia się w:: Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: W cieniu języka [Recenzja książki: Andrzej Marzec, „Antropocień. Filozofia i estetyka po końcu świata”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2021, ss.256]
In the Shade of Language [A Review of „Antropocień. Filozofia i estetyka po końcu świata” by Andrzej Marzec]
Autorzy:: Adamczewski, Tymon
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/25455183.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:: antropocen
język
zmiana klimatu
nowy materializm
realizm spekulatywny
Anthropocene
language
climate change
new materialism
speculative realism
Opis:: Artykuł stanowi recenzję książki Andrzeja Marca pt. Antropocień. Filozofia i estetyka po końcu świata. Identyfikuje główne zakresy tematyczne omawiane przez autora (nowy materializm oraz ontologię zwróconą ku przedmiotom), a także obraną przez niego metodę. Ze względu na znaczącą rolę języka w propozycji terminologicznej filozofa, poza opisem zawartości publikacji, tekst podejmuje również próbę spojrzenia na książkę jako na zapis rozważań nad możliwością zakwestionowania i wyzwolenia się z dominującego antropocentrycznego języka.
The article reviews the book by Andrzej Marzec, entitled Antropocień. Filozofia i estetyka po końcu świata. It identifies the key subject areas discussed in his work (new materialism and object‑oriented ontology), as well as the adopted method. Due to the significant role of language in the philosopher’s terminological proposition, apart from analyzing the content of the book, the article also examines the publication as an attempt to question and liberate our human selves from the possibility of the dominant, anthropocentric language.
Źródło:: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica; 2023, 11; 420-429
2353-4583
2449-7401
Pojawia się w:: Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Stacy Alaimo, Exposed. Environmental Politics & Pleasures in Posthuman Times, Minneapolis (London: University of Minnesota Press, 2016), 243 s. Oprawa miękka, publikacja anglojęzyczna
Autorzy:: Kisiel, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/970770.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: transcielesność
ekokrytyka
feminizm
przyjemność
nowy materializm
antropocen
trans-corporeality
environmental criticism
feminism
pleasure
new materialism
Anthropocene
Opis:: This critical note is devoted to Stacy Alaimo's "Exposed. Environmental Politics and Pleasures in Posthuman Times" published in 2016 by University of Minnesota Press. It summarises the chapters included in Alaimo's book, reconstructs their key concepts, and presents the problems they aim to tackle.
Niniejsza nota krytyczna poświęconą książce Stacy Alaimo pt. "Exposed. Environmental Politics & Pleasures in Posthuman Times" opublikowanej w 2016 roku przez University of Minnesota Press. Nota prezentuje streszczenia esejów składających się na pracę Alaimo, rekonstruuje ich kluczowe zagadnienia oraz opisuje problemy z jakimi się one mierzą.
Źródło:: ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2019, 39; 233-236
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:: ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Dermografie: poetyka relacji. Wokół związków materii i języka w poezji Joanny Mueller
Dermographies: poetics of relations. Between language and matter in Joanna Mueller’s poetry
Autorzy:: Szopa, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1016191.pdf
Data publikacji:: 2013-01-01
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: skin
new materialism
posthumanism
onto-epistemologia
intra-action
trans-action
skóra
nowy materializm
posthumanizm
intra-akcja
transakcja
Opis:: Skóra, będąc zewnętrzną powłoką ciała, jest do tej pory niespożytkowanym aspektem w badaniach posthumanistycznych. O ile nieoceniona rozprawa Frantza Fanona o znaczącym tytule Black Skin, White Masks zredefiniowała znaczenie, jakie kryje się w myśleniu o skórze w kontekście rasy, o tyle do tej pory nie skupiano się na potencjale skórnej metaforyki. Sara Ahmed i Jackie Stacey pokazują,ż e „polityka gruboskórności” (ang. skin-tight politics),polegająca na wyznaczaniu granic ciała i płci, doprowadza do odrzucenia relacji z innością i odmiennością i podtrzymuje binarny porządek. Tworząc koncepcję „myślenia poprzez skórę”, badaczki postulują zmianę postrzegania „normatywnych”wizji cielesności. Wychodząc od propozycji Ahmed i Stacey, traktuję skórę jako metaforę zmian w obrębie myśli filozoficznej, która skutecznie wyrugowała materialność z własnego obszaru. Będą zatem Dermografie projektem łączącym zagadnienia materializmu feministycznego z neolingwistyczną poezją Joanny Mueller, który dąży do nowej wizji filozofii rozumianej przez Luce Irigaray jako dyskurs miłości.
Skin, the external boundary of the human body, has been up to now an undiscovered field in posthuman studies. Even though the brilliant work of Frantz Fanon, Black Skin, White Masks, redefined the meaning of skin in the context of race, never has anybody truly used the potential of metaphors connected to skin. SaraAhmed and Jackie Stacey demonstrate that skin-tight politics (which is focused onsetting the boundaries of body and gender) leads to a denial of the relationship without her ness and upholds binary traditions. By creating the conception of ‘Thinking through skin’, the researchers call for a shift in the perception of normative visions of corporality. Based on that idea, I treat skin as a metaphor of the changes within philosophical thought which caused the materiality to cease to be from its own area. Demographies will therefore be an intersectional project which combines feminist materialism with Joanna Mueller’s neolinguistic poetry which aspires to create a new philosophy, understood by Lucie Irigaray as the discourse of touching love.
Źródło:: Praktyka Teoretyczna; 2013, 10, 4; 137-160
2081-8130
Pojawia się w:: Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Posthumanizm: między metafizyką a etyką
Autorzy:: Hoły-Łuczaj, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/644453.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Posthumanismus
der neue Materialismus
Metaphysik
Ethik
post-humanism
new materialism
metaphysics
ethics
posthumanizm
nowy materializm
metafizyka
etyka
Opis:: Das sich immer intensiver aufgrund der philosophischen Anthropologie entwickelnde posthumanistische Paradigma stellt eine neue Sichtweise auf die Stellung des Menschen im metaphysischen Universum dar, die ein anderes als das bisher herrschende Leitbild der Verhältnisse des Menschen mit nicht-menschlichen Wesen nach sich zieht. Der Posthumanismus vollzieht dadurch eine Wiederbelebung der Überzeugung, dass der Ethik die Metaphysik zugrunde liegt. Im Artikel rekonstruiere ich diese Voraussetzung am Beispiel des Entwurfs des „neuen Materialismus“ (u. a. Rosi Braidotti, Jane Bennett, Diane Coole, Samantha Frost). Ich erörtere auch Probleme, die sich mit der Möglichkeit verbinden, ethische Thesen mit Behauptungen von metaphysischem Charakter zu begründen, welche im Bereich des Posthumanismus erscheinen. Die Diagnostizierung dieser Schwierigkeiten erlaubt eine nähere Charakteristik des posthumanistischen Standpunkts und seiner besonderen Variante – des neuen Materialismus.
This paper explores the key assumption for posthumanism, according to which developing new metaphysics will bring about the establishment of new ethics, which considers not only human, but also non-human beings. The article first reconstructs this view using an example of “new materialism” (R. Braidotti, J. Bennett, D. Coole, S. Frost), and subsequently discusses problems related to the justification of ethical reasons by metaphysical assertions, which occur within posthumanism.
W artykule analizuję kluczowe dla posthumanizmu założenie, zgodnie z którym wytworzenie nowej metafizyki ustanowi fundament dla nowej etyki obejmującej nie tylko człowieka, ale też byty pozaludzkie. W artykule najpierw zrekonstruowano tę tezę na przykładzie „nowego materializmu” (R. Braidotti, J. Bennett, D. Coole, S. Frost), a następnie omówiono problemy łączące się z uzasadnianiem tez etycznych przez występujące w posthumanizmie twierdzenia metafizyczne.
Źródło:: Kultura i Wartości; 2014, 11
2299-7806
Pojawia się w:: Kultura i Wartości
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Telepathic Visions: On Alvin Yapan’s An Kubo sa Kawayanan (2015)
Autorzy:: Benitez, Christian Jil
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1195841.pdf
Data publikacji:: 2021-06-30
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
Tematy:: filipińskie kino współczesne
Alvin Yapan
nowy materializm
telepatia
widzenie
Philippine contemporary (eco)cinema
vibrant matter
telepathy
spectatorship
Opis:: This article considers the practice of encouraged gazing in Alvin Yapan's An Kubo sa Kawayanan (“The Hut in the Bamboo Grove”) (2015) as a possible exercise on revering things. As such, it is wagered to be instructive towards a reunderstanding of vision as a form of material encounter with things beyond their mere objectification. Sense of sight is argued to be a human telepathic ability, that is, a distance (tele) feeling (pathein) with and for thigns, despite and because of their indeterminate materialities. Through looking closely at the rhetorical engagements of Yapan's Kubo with its various viewers and critics, the essay attempts to articulate that such telepathic work can be an instance of enchantment with things, wherein one becomes most permeable to the vitalities of others. At the same time, this is also deemed as a consequence of one's active practicing of careful atttention to these materialities performing their own vitalities in the same ecology, no matter how seemingly imperceptible.
Niniejszy artykuł ukazuje zjawisko "intensywnego patrzenia" (encouraged gazing) w filmie Alvina Yapana An Kubo sa Kawayanan („Chata w bambusowym gaju”) (2015) jako potencjalne ćwiczenie w oddawaniu czci rzeczom, prowadzące do zrozumienia widzenia jako formy materialnego spotkania z rzeczami, wykraczającego poza ich zwykłe uprzedmiotowienie. Autor argumentuje, że zmysł wzroku jest ludzką zdolnością telepatyczną, to znaczy odległym (tele) odczuwaniem (pathein) z rzeczami i dla rzeczy, pomimo i z powodu ich nieokreślonej materialności. Przyglądając się bliżej retorycznym negocjacjom pomiędzy filmem Yapana a jego widzami i krytykami, autor zauważa, że tak rozumiana telepatia może być traktowana jako zachwyt nad rzeczami, w którym człowiek współodczuwa ich witalność. Jest to jednocześnie konsekwencja aktywnego praktykowania uważności wobec przedmiotów i innych form nieożywionych, które realizują swoje własne życiowe siły w tej samej ekologii, bez względu na to jak niezauważalne się wydają.
Źródło:: Res Rhetorica; 2021, 8, 2; 55-81
2392-3113
Pojawia się w:: Res Rhetorica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Materializm" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język