Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "zespół cichej zatoki" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-1 z 1
Tytuł:
Syndromiczny zespół cichej zatoki – postępowanie i wyniki leczenia u pacjenta ze szkieletową wadą zębowo-twarzową 1,2
Autorzy:
Hnitecka, Sylwia
Nelke, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401743.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zespół cichej zatoki
niedodma zatoki szczękowej
hipowentylacja zatoki szczękowej
Opis:
Zespół cichej zatoki (SSS) jest rzadką jednostką chorobową charakteryzującą się jednostronną hipowentylacją oraz niedodmą zatoki szczękowej, co może skutkować asymetrią oczu i/lub twarzy, zapadnięciem gałki ocznej, enoftalmią i diplopią. W niniejszej pracy przedstawiamy przypadek 21-letniego pacjenta, u którego zostało zaplanowane leczenie ortognatyczne z powodu szkieletowej wady zgryzu. Pacjent uskarżał się na problemy z oddychaniem przez nos. Badanie TK ujawniło atroficzną zapalną lewą zatokę szczękową (z hipowentylacją), niedrożność lewego kompleksu ujściowoprzewodowego, skrzywienie przegrody nosowej i przerost lewej małżowiny nosowej dolnej. Ponadto zauważono atrofię i asymetrię lewego kompleksu jarzmowo-szczękowego z przesunięciem płaszczyzny zgryzowej i zapadnięciem lewego policzka oraz nieznaczne przemieszczenie dolnego ograniczenia bocznej ściany lewego oczodołu. Z powodu objawów klinicznych SSS, pacjenci często kierowani są na oddział laryngologiczny lub do okulisty. Diagnostyka zespołu cichej zatoki rozpoczyna się od badania klinicznego i potwierdzana jest badaniami obrazowymi (zazwyczaj TK). Najbardziej charakterystyczny radiologicznie jest obraz redukcji objętości zatoki szczękowej, będącej rezultatem dośrodkowej retrakcji ścian zatoki. Istotne jest przeprowadzenie diagnostyki różnicującej z innymi schorzeniami związanymi z enoftalmią. Głównym celem leczenia operacyjnego jest normalizacja napowietrzenia zatoki szczękowej poprzez poprawę jej drożności do jamy nosowej, a w niektórych przypadkach także rekonstrukcja dna oczodołu.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 3; 43-48
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-1 z 1

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies