Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Neoclassicism" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Neoklasycyzm i neoklasycyzmy w architekturze Polski i Łotwy. Część I. Z badań porównawczych nad problematyką rozwoju neoklasycyzmu na przełomie XVIII i XIX wieku w Rydze, Warszawie, Krakowie i Mitawie (Jełgawie)
    Neoclassicism and neo-classicisms in the architecture of Poland and Latvia. Part I. Comparative research on the issue of the neoclassicism development at the turn of the 18th and 19th century in Riga, Warsaw, Krakow and Mitawa (Jelgava)
    Autorzy:
    Tołłoczko, Z.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/218268.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    Łotwa
    Polska
    historia architektury
    neoklasycyzm
    Latvia
    Polska
    history of architecture
    neoclassicism
    Opis:
    Niniejszy esej jest próbą zwięzłego ujęcia cech charakterystycznych dla łotewskiego i polskiego neoklasycyzmu. W tej części studium autorka skupiła swą uwagę na różnicach i podobieństwach architektury obu metropolii oraz nad neoklasycyzmami w budynkach użyteczności publicznej, które były świadectwem oświeceniowego racjonalizmu, jak i romantycznego tradycjonalizmu i kolejnego antycznego rewiwalizmu.
    This essay is an attempt at a brief description of features characteristic for the Latvian and Polish neoclassicism. In this part of the study the author focuses her attention on differences and similarities of architecture in the two metropolises, and the neo-classicisms in public utility buildings which were the evidence of the Enlightenment rationalism, the Romantic traditionalism and another antiquity revival.
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2014, 38; 77-93
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Plastic expression of modern and neo-classical architecture of Odessa. On examples of Odessa revenue houses built between 1910 and 1914
    Autorzy:
    Polonskaya, O. M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/107101.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydział Biologiczno-Rolniczy
    Tematy:
    Modernism
    rational Modern
    Neoclassicism
    plastic expression of architecture
    modernizm
    racjonalizm nowoczesny
    neoklasycyzm
    plastyczna ekspresja architektury
    Opis:
    The objective of the paper is to show the general formal principles in the Modern and Neoclassical architectural styles based on the examples of Odessa’s architecture of the early 20th century. The article provides an analysis of the plastic expression of Revenue Houses built at the beginning of 20th century. Two Revenue Houses were the subject of detailed analysis – Chernigov and Shestopal’s Revenue House built in1912, designed by Leonid M. Chernigov; and the Karaim Society’s Revenue House, by architect: A. S. Pampulov built in 1913. The parallel existence of two architectural styles, namely Modernism and Neoclassicism, at the beginning of the 20th century, allows to formulate certain formal principles. The analysis of exemplary Revenue Houses enabled to determine the formal principles belonging to the functional-constructive, the artistic-tectonic and the decorative-symbolic decoration. In addition, the impact of Modern style on neoclassical style was established. Despite formal stylistic contradictions and lack of homogeneity of forms and shapes in architecture of different stylistic schools the same formal principles are applied, which allows one to date a building to one epoch, a certain historical period of architecture’s development.
    Źródło:
    Topiarius. Studia krajobrazowe; 2017, 4; 109-113
    2449-9595
    2543-926X
    Pojawia się w:
    Topiarius. Studia krajobrazowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W poszukiwaniu potencjału zmiany szkoły. O typie biograficznym zboczeńca
    In search of potential for the change of the school. The type of biographical pervert
    Autorzy:
    Makowska, Aneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/962506.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydział Pedagogiki i Psychologii
    Tematy:
    typ biograficzny
    kulturalizm
    normatywność szkoły
    neoklasycyzm
    subwersja
    biographical type
    culturalism
    school’s normativity
    neoclassicism
    subversion
    Opis:
    W artykule stawiam tezę o potencjale zmiany normatywnego porządku rzeczywistości szkolnej, który tkwi w wybranych zachowaniach uczestników i uczestniczek życia szkolnego. Opisuję go przez pryzmat neoklasycznie odczytanego typu biograficznego zboczeńca, jednego z typów wyróżnionych przez Floriana Znanieckiego w pracy Ludzie teraźniejsi a cywilizacja przyszłości. Perspektywą teoretyczną badań, na podstawie których stawiam tę tezę, jest kulturalizm. Strategią pozyskiwania i analizy danych: etnografia. W zakończeniu przywołuję koncepcję subwersji znaczeń Juditch Buttler, jako propozycję użycia języka do zmiany myślenia i konstruowania rzeczywistości.
    In the article I put the thesis about the potential for the change of the normative order of the school reality, which is present in the selected behaviour patterns of the school life’s participants. I describe it through the prism of the neoclassically understood type of the biographical pervert, one of the types distinguished by Florian Znaniecki in Contemporary People and the Civilization of the Future. The theoretical perspective of the research, I base my thesis on, is culturalism. The strategy for obtaining and analyzing data is ethnography. In conclusion I mention Judith Buttler’s concept of the subversion of meaning, as the proposal for using the language to change the way we think and construct reality.
    Źródło:
    Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN; 2014, 1
    2353-7914
    Pojawia się w:
    Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Non omnis moriar. Czyli o bieżącej kondycji neoklasycyzmu w architekturze współczesnej
    Non omnis moriar. Or current condition of neoclassicism in modern architecture
    Autorzy:
    Tołłoczko, Z.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/217343.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    Nowy Jork
    Londyn
    Cambridge
    Bukareszt
    Kraków
    neoklasycyzm
    eklektyzm
    postmodernizm
    New York
    London
    Bucharest
    Krakow
    neoclassicism
    eclecticism
    postmodernism
    Opis:
    Esej niniejszy jest kolejną próbą uchwycenia malejącej perspektywy między pradawnymi źródłami architektury antycznej (klasycznej) a dynamicznym rozwojem architektury obecnej, w której najnowocześniejsza technologia wypiera dawne wartości historyczne. Powyższy tekst ilustruje zanikające wpływy klasycyzmu i preponderancję architektury futurystycznej, choć z pewną dozą optymizmu można dostrzec oznaki interakcji na bieżącą kulturę architektoniczną, w której znaczenie klasycyzmu, czy też nowego klasycyzmu, nie zaniknęło.
    This essay is another attempt at grasping the dwindling perspective between prehistoric sources of antique (classic) architecture, and the dynamic development of modern architecture in which the latest technology supersedes the former historic values. The above text illustrates the vanishing influence of classicism and the preponderance of futurist architecture, though with a certain dose of optimism, one can see signs of interaction with current architectonic culture in which the significance of classicism, or the new classicism, has not disappeared.
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2016, 47; 18-29
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Granice reformy więziennictwa
    The Limits of Prison Reform
    Autorzy:
    Porowski, Michał
    Rzepliński, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699237.pdf
    Data publikacji:
    1986
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    instytucje społeczne
    reforma więzienia
    polityka więzienna
    stereotyp
    granice
    neoklasycyzm
    social institutions
    prison reform
    Prison Policy
    stereotype
    borders
    neoclassicism
    Opis:
    A reform consists in the intention to introduce changes into a given system of social institutions which would not be aimed at its radical and qualitative transformation but would resolve themselves into improvement or rationalization. The reformatory thought may be inspired by conservative, liberal or radical attitudes which determine the motives, limits and profoundness of the changes. In the present paper, a conception of a reform of the prison system has been presented which would assimilate its contents to the substance of punishment, i.e. retribution in its humanistic interpretation and the values that come to the foreground of the axiological system of our times. These values are included in the notion of the dignity of a human being which results from treating man as the aim in itself and a being endowed with free will. The authors have assumed in the present paper that when reforming the prison system, all of its elements can be manipulated with the following exceptions: deprivation of the isolated person of his right to decide about his place of abode, and his duty to stay in a place determined by the authority which executes the penalty. Therefore, the following things can be changed: the ideological grounds of the system, i.e. its aims, functions and the role it plays in the global system of interests; external organization of the system, i.e. its -management regulation of interactions between the isolated and the isolating communities, organization the staff; material equipment of the system, i.e. buildings and their architecture, the arrangements concerning security, economy nd production. The authors oppose the conception which has been called here the reason of humanized retribution to the two contemporary variants of the prison policy. Ideologists of the first of them (the variant oriented at a psycho-social corrective treatment) model prisons having in view the future law abiding functioning of the offender in the society. An individual is here but a ,.human material" which is to undergo transformation as a result of the application of adequate measures. Ideologists of the second variant (one oriented at education through work) emphasize the social needs not connected with the prisoner who is treated as a quantum of man power that can be used. Retribution is inherent in the prison policy irrespective of the intention of its promotors and executors. After all it is one of the elements of the execution of penalty. The moral value of retribution resulting from a just punishment was recognized in the philosophy and dogmatic assumptions of pastoral theology. Recognizing punishment to be the offender’s personal right, we at the same time recognize his dignity due to a rational person. Therefore, punishment based on retribution certifying to the subjectivity and dignity of an human being, is tantamount to the humane attitude. To render possible the realization of the reason of humanized retribution, definite conditions have to emerge. These are: consistently grounding the punishment on the responsibility for the commission of a given act: this excludes the use of the perpetrator’s way of life, state or personality, and opinions as the essential criteria for meeting out punishment, and leads to the imposition of prison sentences for the most serious crimes only; stopping both the building of new prisons an the artificial increase of the capacity of the existing ones; overcoming the barrier of functional connections between prisons and state enterprises which use the immates cheap and first of all easily disposable man power. The reform of the prison policy inspired by the reason of humanized retribution can be expressed in three fundamental postulates which are: (i) the principle of the rule of law and that of mutual respect for the legel status of the prison staff and of the inmates; (ii) the principle of respect for the prisoners dignity; (iii) and the principle of minimalization of isolation of the prison system and of increasing its integration with the outside social environment. The rule of law which is the content of the first principle is the order not only of an absolute observance of the law, but also of the consistence of its contents with the achievements of civilization and morals of the global , society. Thus, on the one hand, the importance of the law as an instrument to eliminate arbitrariness of decisions from the process of execution of penalty is emphasized here, and, on the other hand, the postulate acquires justification that the prisoners' rights - instead of resulting from discretional decisions - be the articulation of the socially accepted values and their realization in accordance with the spirit of times. Thus the prisoners rights become the content and at the same time the safeguard of an humane attitude towards him.  The recognition of the rule of law as the central principle of the prison policy is justified by the very reason of humanized retribution. According to this principle. the process of execution of the deprivation o [ liberty is treated as a sui generis legal relationship between the prison management and the prisoner. the safeguard o[ which is the principle of mutual respect for the both parties legal positions. The construction of a definite catalogue of these rights is the task of the legislation. In any case, the prisoner retains his rights to the extent appropriate of any citizen in barracks. The only thing the penal isolation eliminates is the personal participation in the outside social life. A specific prison right is the inmates' right to use the period of isolation in the way that would be most helpful for their evelopment, which means, among other things the opportunity to participate in treatment alternatives offerred to them, or the conditions for individual development. For the principle of mutual respect of legal statuses to be realized, the prisoner should be equipped with effective means of execution of his rights. This is dictated by two reasons. Firstly, the conception of the process of execution of the penalty of deprivation of liberty as a legal relationship between the prisoner and the management naturally brings the normative factor. to the fore; secondly, prison-as an extremely dense social environment-releases tensions increased by the particural susceptibility to aggression on the part of both of its communities. The prison policy is a negation of the principle of respect for the prisoner’s human dignity in the present interpretation, its contents being adjusted to the Spartan attitude towards men in which an human being has an instrumental Value only. Therefore, he may be modeled after a freely chosen pattern by means of open repression, behavioural conditioning and other kinds of manipulation. On the other hand, the opposite Socratean model of influencing the individual is consistent with the authors assumptions. According to this model, the principal means of the so-called prisoners resocialization are discussed in the paper (work, education, access to culture, as well as punishment and award), in the effort to define them in such a way as never to disturb the ideological contents of the Socratean attitude towards the development of the individual. Prisons are social institutions for which everybody is responsible, though to a varying degree. This gives significance to the principle of minimum of isolation and integration of the prison with the outside social milieu. In this connection, a detailed discussion has been included in the present paper of the forms of isolation (internal, external), the effects of its accomplishment (material and social), and the effects of alienation of penal institutions ( totalitarization, prisonization, exlusion of social control, strict control of contacts with the outside social milieu). To sum up, the approach presented in the present paper is aimed at overcoming the stereotype that consist in a critical analysis of the separate  elements of the prison system without a comprehensive appraisal of its theoretical and practical values. This stereotype does nothing but consolidate the system the value of which has never been verified, and results in the prison policy becoming more and more eclectic.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 1986, XIII; 141-172
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Neoklasycyzm i neoklasycyzmy w architekturze Polski i Łotwy. Część II. Z badań nad problematyką neoklasycyzmu w architekturze pałacowo-dworkowej na przykładzie rezydencji w Mezotne, Durbes, Zentenes, Kazdangas, Rembates, Dzerbenes, Konstantynowie oraz Czerwonogrodzie
    Neoclassicism and neo-classicisms in the architecture of Poland and Latvia. Part II. From the research on the issue of neoclassicism in the palace and manor architecture on the example of residences in: Mezotne, Durbes, Zentenes, Kazdangas, Rembates, Dzerbenes, Konstantynow and Czerwonogrod
    Autorzy:
    Tołłoczko, Z.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/217211.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    Łotwa
    Polska
    Białoruś
    Ukraina
    historia architektury
    neoklasycyzm
    neogotyk
    Latvia
    Polska
    Belarus
    Ukraine
    history of architecture
    neoclassicism
    neo-Gothic
    Opis:
    Niniejszy esej jest próbą zwięzłego ujęcia cech charakterystycznych dla łotewskiego i polskiego neoklasycyzmu. W tej części studium autorka skupiła swą uwagę na architekturze prowincjonalnej (krajowej), wyróżniając podobieństwa i różnice w architekturze obydwu krajów. Jednocześnie niniejszy tekst uzupełniony został uwagami na temat historyczno-eklektycznych przykładów łączenia neoklasycyzmu z neogotykiem, zawiera również porównanie z innymi obszarami dawnego Królestwa Polskiego.
    This essay is an attempt at a brief description of features characteristic for the Latvian and Polish neo-classicism. In this part of the study the author focuses her attention on provincial architecture (national) highlighting similarities and differences in the architecture of both countries. At the same time, this text was complemented with remarks concerning the historic-eclectic examples of combining neoclassicism and neo-Gothic, and additionally comparing it with other areas of the former Kingdom of Poland.
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2014, 39; 9-29
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wieżowiec siedziby Łotewskiej Akademii Nauk w Rydze – przykład architektury socrealizmu czy też eklektyczno-neohistoryzującego radzieckiego retrospektywizmu
    Skyscraper of the Latvian Academy of Sciences in Riga – and example of socialist-realist architecture or of eclectic – neo-historicist Soviet retrospectivism
    Autorzy:
    Tołłoczko, Z.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/218175.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    Ryga
    Moskwa
    Warszawa
    architektura realsocjalizmu
    eklektyzm
    neoklasycyzm
    neobarok
    Riga
    Moscow
    Warsaw
    architecture of real-socialism
    eclecticism
    neoclassicism
    neo-Baroque
    Opis:
    Niniejszy esej poświęcony jest gmachowi ŁAN, który wprawdzie powstał w czasach sowieckiej opresji, jednakże tradycje powstawania budynków akademii nauk na Łotwie liczą się od czasów założenia, istniejącej między rokiem 1773 a 1775 Academia Petrina, erygowanej przez księcia Piotra Birona. Ale wraz z odzyskaniem niepodległości przez Republikę Łotewską życie naukowe w tym kraju ożyło, nabrało energii i nowego wigoru, którego centrum stał się gmach odnowionej Akademii Nauk.
    This essay is dedicated to the LAS edifice which was created in the times of the Soviet oppression, though one has to remember that traditions of erecting the academy of science buildings in Latvia date back to the foundation of Academia Petrina, erected by Duke Peter von Biron, and existing between the year 1773 and 1775. When the Republic of Latvia regained its independence, the scientific life of the country was revived, acquired new energy and new vigour, the centre of which became the renovated edifice of the Academy of Science.
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2016, 46; 7-15
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między awangardą a tradycją — fortepian w repertuarze koncertów z cyklu „Śląska Trybuna Kompozytorów” w latach 1973–1977
    Between avant-garde and tradition — the piano at the concerts of the cycle “Silesian Composers’ Tribune” in the years 1973–1977
    Autorzy:
    Stachura-Bogusławska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521954.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    fortepian
    Górny Śląsk
    sonorystyka
    preparacja instrumentu
    neoklasycyzm
    Śląska Trybuna Kompozytorów
    piano
    Upper Silesia
    sonorism
    preparation of the instrument
    neoclassicism
    Silesian Composers’ Tribune
    Opis:
    Fortepian przez kilka wieków uznawany był za najbardziej uniwersalny instrument. W drugiej połowie XX wieku jego rola uległa transformacji. Z instrumentu melodyczno-wirtuozowskiego został zredukowany do pozycji jednego z wielu generatorów brzmień, a także poddawany różnorodnym eksperymentom. Nastąpił proces eksploatacji jego dynamicznych, artykulacyjnych i kolorystycznych możliwości. W twórczości XX-wiecznych kompozytorów związanych z Górnym Śląskiem muzyka fortepianowa stanowiła znaczący, choć nie pierwszoplanowy nurt. Na przestrzeni lat powstawało wiele zróżnicowanych stylistycznie dzieł, zarówno solowych, kameralnych, jak i z fortepianem w funkcji dopełniającej rozbudowaną tkankę orkiestrową. Szczególnie interesujące utwory powstawały w latach 60. i 70., a więc w czasie intensywnej asymilacji awangardowych prądów muzyki europejskiej. Wiele z tych utworów prezentowanych było na koncertach z cyklu „Śląska Trybuna Kompozytorów” — forum organizowanym w Katowicach od 1973 roku. W niniejszym artykule przedstawione zostały kompozycje: Mutanza per pianoforte (1968) Witolda Szalonka, Capriccio-Fantasia nr 2 na dwa fortepiany (1975) Jana Wincentego Hawela, Musica per Ensemble MW2 na flet, wiolonczelę i jeden lub dwa fortepiany (1970) Edwarda Bogusławskiego, Inspiracje na głos żeński, perkusję, fortepian i dwie taśmy magnetofonowe (1972) Ernesta Małka, Mała sonata na fortepian (1975) Bolesława Woytowicza oraz Tema con variazioni na fortepian (1965) Władysławy Markiewiczówny. Kompozycje te ukazują różnorodne postawy twórcze wobec możliwości fortepianu. Są to utwory reprezentujące nurt neoklasyczny, jak i dzieła wykorzystujące preparację instrumentu, efekty sonorystyczne, a także aleatoryczną koncepcję montażu oraz elementy grafiki muzycznej.
    For several centuries the piano was considered to be the most universal instrument. In the second half of the 20th century its role changed. The melodic and virtuosic instrument has been reduced to one of many sound generators and subjected to a variety of experiments. In this process its dynamic, articulating and coloring capabilities have been exploited. In the works of the twentieth century composers associated with Upper Silesia, piano music was significant but never a mainstream. Over the years, many stylistically varied works have been created, not only solo or chamber music, but also with piano complementing the extensive orchestral part. Particularly interesting pieces were composed in the 1960s and 1970s, during the intensive assimilation of the avant-garde trends of European music. Many of these works were presented during the concerts of the cycle “Silesian Composers’ Tribune” — organized in Katowice since 1973. This article presents works composed by Witold Szalonek (Mutanza per pianoforte — 1968), Jan Wincenty Hawel (Capriccio-Fantasia no 2 for two pianos — 1975), Edward Bogusławski (Musica per Ensemble MW2 for flute, cello and one or two pianos — 1970), Ernest Małek (Inspirations for female voice, drums, piano and two tapes — 1972), Bolesław Woytowicz (Little Sonata for piano — 1975) and Władysława Markiewiczówna (Tema con variazioni for piano — 1965), showing a variety of creative attitudes towards the piano. These pieces represent both neoclassical currents and works utilizing prepared instruments, sonoristic effects, as well as aleatory assembly concept and elements of graphic music scores.
    Źródło:
    Aspekty Muzyki; 2018, 8; 335-359
    2082-6044
    Pojawia się w:
    Aspekty Muzyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Проблема ідентифікації творчості Лесі Українки
    Lesia Ukrainkas Literary Works Problem of Indentification
    Problem identyfikacji twórczości Łesi Ukrainki
    Autorzy:
    Siryk, Ludmiła
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1877116.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-04
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    literatura ukraińska
    Łesia Ukrainka
    kierunek artystyczny
    neoromantyzm
    neoklasycyzm
    identyfikacja twórczości
    Ukrainian literature
    Lesya Ukrainka
    literary
    artistic direction
    neo-romanticism
    neoclassicism
    identification of literary heritage
    Opis:
    W artykule podjęto istniejący w literaturoznawstwie problem identyfikacji twórczości Łesi Ukrainki (1871-1913). W literaturoznawstwie ukraińskim pod wpływem teorii narodników historycznie została ukształtowana tradycja zaliczająca pisarkę do neoromantyzmu. Wbrew temu poglądowi w proponowanym badaniu wysunięto tezę o przynależności pisarki dо klasycystycznego typu twórczości, mianowicie do neoklasycyzmu jako jednego z kierunków modernizmu europejskiego. Swoje twierdzenia autor argumentuje na podstawie poglądów pisarki dotyczących samoidentyfikacji, а także materiałów historyczno-literackich і prac krytycznoliterackich neoklasyków ukraińskich pierwszej fali, którzy rozwinęli swoją działalność w latach 20. XX wieku. Wyniki badań świadczą o zdecydowanym zaprzeczeniu przez Łesię Ukrainkę opinii o niej, którą sformułował czołowy przedstawiciel narodnickiej koncepcji S. Jefremow. Pisarka uważała ją za tendencyjną i nieadekwatną. Pokazano, że w latach 1914-1930 neoklasycy kijowscy: М. Draj-Chmara, М. Zerow, P. Fyłypowycz, М. Rylski i Jurij Kłen argumentowali europeizm pisarki i realizację przez nią artystyczno-światopoglądowych zasad neoklasycyzmu, mianowicie: zwrócenie się do antyku, wykorzystanie і reinterpretacja „wiecznych obrazów” і istniejących fabuł tradycji śródziemnomorskiej, synteza wartości uniwersalnych i narodowych, indywidualny wybór і twórczy mimesis, synkretyzm kulturowy i stylowy, antropocentryzm, dystans do szarej codzienności, moralizatorstwo, aktywność obywatelska. Artykuł stanowi próbę zaakcentowania konieczności weryfikacji istniejących opinii oraz identyfikacji twórczości według kryterium estetycznego.
    The article raised the issue of identification of Lesya Ukrainka’s literary heritage (1871-1913). Ukrainian literary science being under the influence of Narodnik (populist) tradition historically treated her as a representative of neo-romanticism. Contrary to this point of view this study puts forward the thesis that the writer belongs to the classicism, namely to the neoclassicism as a form of European modernism. This statement is based on the expressed by the playwright point of view as to the self-identification, as well as historical and literary materials, and literary criticism works of Ukrainian neoclassics of the so called first wave, which have developed their activity in the 20-th years of the 20-th century. Results of the study indicate a emphatic denial by the poet of her characteristics as had been formulated by the leading representative of the Narodnik S. Yefremov. The writer considered it biased and inadequate. It was found out that the kiev neoclassic in the years 1914-1930 M. Dray-Khmara, M. Zerov, P. Fylypovych, M. Rylsky and Yurii Klen backed up the statement that Lesya Ukrainka belonged to Europian literary tradition which is supported by her implementation of artistic and philosophical neoclassicism devices such as appeal to antiquity, the use and reinterpretation of „eternal images” and „traveling stories”, mediterranean tradition, individual choice and creative mimesis, cultural and stylistic syncretism, synthesis of universal with national, anthropocentrism, distancing from the trivial, moralizing, social activity. The article is an attempt to emphasize the need to review existing opinions and of identification creativity according to the aesthetic criterion.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 7; 155-168
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialogue in Sonata for Two Violins Op. 10 by Henryk Mikołaj Górecki from a Performer’s Perspective
    Dialog w Sonacie na dwoje skrzypiec op. 10 Henryka Mikołaja Góreckiego z perspektywy wykonawcy
    Autorzy:
    Dzialak-Savytska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/17914552.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-27
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    sonata for two violins,
    dialogue
    neoclassicism
    avant-garde
    works of H.M. Górecki
    sonata na dwoje skrzypiec
    dialog
    neoklasycyzm
    awangarda
    twórczość Henryka Mikołaja Góreckiego
    instrumentalistyka
    interpretacja muzyki
    Opis:
    Celem artykułu jest określenie specyfiki dialogu w Sonacie na dwoje skrzypiec op. 10 Henryka Mikołaja Góreckiego z punktu widzenia wykonawcy. Dzieło to, choć powstało we wczesnym okresie twórczości kompozytora, należy do znaczących przykładów tego gatunku w muzyce europej- skiej XX wieku. W związku z deklarowanym celem zbadano różnorodne wersje dialogu występu- jące w niniejszej sonacie. Problem dialogu w omawianym utworze ujęty jest w kontekście stylu indywidualnego kompozytora. W celu rozwiązania głównej problematyki przeprowadzono analizę wszystkich trzech części cyklu sonatowego pod kątem różnych form dialogu pomiędzy dwojgiem skrzypiec. Sonata Góreckiego reprezentuje bardzo interesujące typy dialogicznej komunikacji, przekazując różne treści emocjonalne: od rywalizacji do harmonii, od ekspresji – niekiedy krańcowo ostro wy- powiedzianej – do wspólnej refleksji, od groteski do kontemplacji. Utwór ten cechuje bogata kolorystyka brzmieniowa, którą Mistrz osiąga poprzez efekty sonorystyczne oraz intensywne wykorzystanie współbrzmień dysonansowych i kontrastów dynamicznych. Dzieło to odznacza się także doskonałym wyczuciem przestrzeni dźwiękowej, w której poruszają się soliści. Efekty zmian przestrzennych dają m.in. raptowne przerzucenia z najniższych rejestrów do najwyższych. „Instrumentalnemu dramatowi” towarzyszą barwne „dekoracje”, z typową dla Góreckiego szeroko rozpiętą skalą uczuć. Partie dwóch skrzypiec prowadzą narrację polifoniczną. Wypowiedzi każdego „bohatera” otrzymują różną reakcję u swego vis-à-vis, w ostatniej zaś części łączą się w pełnym ekspresji niepohamowanym ruchu tanecznym. Właśnie taka różnorodność materiału muzycznego, dialogi solistów w różnych kategoriach ujęć, zapewniają temu dziełu intensywność empatycznych przeżyć, wywoływanych zarówno u słuchaczy, jak i u wykonawców.
    The article aims at defining the specificity of dialogue in Sonata for two violins Op. 10 by Hen- ryk Mikołaj Górecki from the point of view of the performer. This piece, though created in the early period of the composer’s career, belongs to important examples of this genre in 20th century Euro- pean music. With regard to the declared aim, various versions of the dialogue in this sonata were examined. The issue of dialogue in the discussed piece is presented in the context of the individual composer’s style. In order to address the core matter, the analysis of all three movements of the sonata cycle was carried out in terms of different forms of dialogue between the two violins. Górecki’s Sonata represents very interesting types of dialogic communication, conveying various emotional contents: from rivalry to harmony, from expression – sometimes utterly harsh – to joint reflection, from grotesque to contemplation. This piece features a rich sound coloring, which the Master achieves through sonoristic effects and extensive use of dissonant consonances and dynamic contrasts. The piece shows also an excellent sense of the sound space in which the soloists perform. Spatial changes effects are achieved by means of, among other things, rapid shifts from the lowest registers to the highest ones. The „instrumental drama” is accompanied by colorful „dec- orations”, with a wide range of feelings typical of Górecki. The parts of two violins carry out a polyphonic narration. The voices of each „protagonist” receive a different reaction in their vis-à-vis, and in the last part they unite in an expressive, unrestrained dance movement. It is precisely this variety of musical material and the dialogues of the soloists in different categories of perspectives that provide this piece with an intensity of empathic experiences, evoked both in listeners and in performers.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2020, 15; 137-163
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Естетико-художні засади неокласицизму в творчості Лесі Українки
    Aesthetic-Artistic Elements of Neoclassicism in Lesya Ukrainka’s Works
    Estetyczno-artystyczne elementy neoklasycyzmu w twórczości Łesi Ukrainki
    Autorzy:
    Siryk, Lyudmyla
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1929315.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Łesia Ukrainka
    neoklasycy kijowscy
    światopogląd estetyczny
    literaturoznawstwo
    tradycja
    patriotyzm
    neoromantyzm
    neoklasycyzm
    zasady neoklasycyzmu
    Lesya Ukrainka
    Kyiv neoclassic writers
    aesthetic world-view
    drama
    literary criticism works
    tradition
    patriotism
    neoromanticism
    classicism
    neoclassicism
    Opis:
    Autorka artykułu omawia poglądy neoklasyków kijowskich na klasycystyczne tendencje w twórczości Łesi Ukrainki, m.in. zdania badaczy, co do genezy okcydentalizmu pisarki oraz głównych cech formy i treści jej poezji a zwłaszcza dramaturgii. Spostrzeżenia i wnioski zawarte w pracach neoklasyków kijowskich świadczą o realizacji w twórczości Łesi Ukrainki artystycznych i światopoglądowych zasad neoklasycyzmu. Są to takie zasady, jak: mimesis twórczy, wykorzystanie „wiecznych оbrazów” і „wędrownych fabuł” tradycji śródziemnomorskiej, synkretyzm kulturowy, synteza uniwersalnego z narodowym, doskonałość formy, antropocentryczna wizja świata, idealistyczny obraz. Artykuł sygnalizuje problem adekwatnego odbioru oraz identyfikacji twórczości pisarki w literaturoznawstwie.
    In the article the Kyiv neoclassic writers’ views at classical trends in Lesya Ukrainka’s works are examined, namely: interpretation by the scientists а genesis of intellectual westernization and the major features of form and content in Lesya Ukrainka’s works, particularly in drama. It is exposed that the observation and findings in works of neoclassic writers affirm the realization of neoclassical artistic statements in the analyzed works. Such as: creative mimesis, usage of “eternal images” and “wayfaring plots”, Mediterranean tradition, cultural syncretism, synthesis of universal with national, form perfection, anthropocentric vision of world perception, idealistic image etc. In the research the problem of identification the writer’s works in Ukrainian literary criticism is signalized.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 7; 115-128
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Seeing things by Anna Margolin
    Widzenia rzeczy Anny Margolin
    Autorzy:
    Francuz, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/450362.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    feminine Yiddish poetry of the twentieth century
    the poetry of Anna Margolin
    (Róża Lebensbojm)
    Neoclassicism
    Acmeism Dinggedicht
    kobieca poezja jidysz XX wieku
    liryki Anny Margolin (Róży Lebensbojm)
    neoklasycyzm
    akmeizm
    Dinggedicht
    Opis:
    Jeśli przywołać najważniejsze dla tej poezji słowa, należałoby rozpocząć opowieść od kamieni, lilii, dłoni i krwi, które, jeśli przyjrzeć się im z filologiczną dokładnością, są wzajemnie powiązane: sytuują się wyraźnie na przeciwległych brzegach procesu twórczego Mówią o wznoszeniu gmachu złożonego z wyobrażeń o sile i słabości swej, upojeniu i zastyganiu w tym, co od wieków poeci klasycy próbowali zgłębić: harmonię i jasność, wiedzeni nadzieją, że w życiu ponad wszystko trzymać się należy piękna A ponadto w dyscyplinie nie poprzestawać, ćwiczyć oko i poszerzać pole widzenia, od porywów serca nie stronić; serce bowiem rośnie, potężnieje od wielkich idei, namiętności Pojemna się staje ta wizja pisania, jest splotem sprzeczności- tak ją widzi jedna z najważniejszych poetek dwudziestowiecznych, pisząca w jidysz, Anna Margolin Poezja Margolin jest wyraźnym zwrotem w stronę neoklasycyzmu, nawarstwianiem wątków, tez, aluzji, myśli przejętych od światopoglądowo jej bliskich artystów, wielkich indywidualności: Anny Achmatowej (od której przejęła imię), Osipa Mandelsztama, Rainera Marii Rilkego, Ezra Pounda.
    If we recall the most important words for the poetry, we should begin the story with the stones, lily, hands and blood, which, if you look at them with the philological accuracy, are interrelated: situate themselves clearly on opposite banks of the creative process. They talk about the construction of the building consisting of perceptions about their own strength and weakness, ecstasy and congealing in what for centuries the classics poets have tried to fathom: the harmony and clarity, driven by the hope that in life they should above all stick to be beauty. And in addition, they ought to go further than discipline, practice eye and expand the field of view, should not shun from the gusts of the heart, because the heart grows more powerful due to great ideas, passions. Spacious becomes the vision of writing, it is the weave of contradictions - this is how one of the most important twentieth-century poets, who wrote in Yiddish, Anna Margolin sees it. Margolin’s poetry is a clear return towards neoclassicism, building up topics, theses, allusions, ideas taken from ideologically close to her artists of great individuality, Anna Akhmatova (from whom she took her name), Osip Mandelstam, Rainer Maria Rilke, Ezra Pound.
    Źródło:
    Przegląd Narodowościowy – Review of Nationalities; 2016, 6; 261-267
    2084-848X
    Pojawia się w:
    Przegląd Narodowościowy – Review of Nationalities
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies