Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "avant‑garde art" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Po-słowie katowickiej neoawangardy. Wokół tekstów Antoniego Halora i Zygmunta Stuchlika
    After-word of the Katowice Neo-avant-garde. Around the Texts by Antoni Halor and Zygmunt Stuchlik
    Autorzy:
    Szweda, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1913003.pdf
    Data publikacji:
    2021-04-12
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Oneiron
    mail art
    Kopertografika
    neoawangarda
    sen
    symetria
    neo-avant-garde
    dream
    symmetry
    Opis:
    Głównym celem artykułu jest otwarcie dyskusji na temat literackich i okołoliterackich wątków twórczości górnośląskich artystów – Antoniego Halora i Zygmunta Stuchlika. Bohaterowie szkicu należą do katowickiego środowiska neoawangardowego, zrzeszonego wokół grupy Oneiron, której właściwy czas aktywności przypada na przełom lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku. Autorka analizuje relacje, łączące tekstowe i wizualne wątki dorobku obu twórców. Artykuł składa się z dwu części: pierwsza zawiera wstępne rozpoznanie Kopertografiki Halora, będącej prekursorskim przejawem sztuki poczty w kraju, a także krótką analizę kilku tłumaczeń autora, wydawanych w pojedynczych egzemplarzach, w formie książek artystycznych. Druga część tekstu poświęcona została Stuchlikowi i analizie jego onirycznych małych próz oraz wiersza, pozostającego dotąd w zbiorach archiwalnych.
    The main aim of this article is to open a discussion on literary and other, related strands in the works of two artists from Upper Silesia: Antoni Halor and Zygmunt Stuchlik. They belong to the Katowice neo-avant-garde environment gathered around the group called Oneiron, active around 1970. The author analyses the relations between textual and visual strands in the oeuvres of both the artists. The article consists of two parts. The first part contains an introductory exploration of Halor’s Kopertografika, which is a pioneering work of mail art in Poland, as well as a brief analysis of a few translations of this author, published in single copies as art books. The second part is devoted to Stuchlik and contains an analysis of his oneiric small prose works and a poem that has by now been archived. 
    Źródło:
    Śląskie Studia Polonistyczne; 2021, 17, 1; 1-21
    2084-0772
    2353-0928
    Pojawia się w:
    Śląskie Studia Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Piotr Piotrowski, Awangarda w cieniu Jałty. Sztuka w Europie Środkowo-Wschodniej w latach 1945-1989, Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2005, s. 502
    Autorzy:
    Cześniak-Zielińska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26850749.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    Central and Eastern Europe
    art
    modernism, avant-garde
    Yalta
    neo-avant-garde
    social realism
    Europa Środkowo-Wschodnia
    sztuka
    modernizm
    awangarda
    Jałta
    neoawangarda
    realizm socjalny
    Źródło:
    Facta Simonidis; 2009, 2, 1; 313-317
    1899-3109
    Pojawia się w:
    Facta Simonidis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W poszukiwaniu odwróconego czasu awangardy. Próba odczytania fenomenu Debory Vogel w kontekście kryzysu nowoczesnego doświadczenia
    Autorzy:
    Lorenc, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033736.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    antycypacje w sztuce
    awangarda
    neoawangarda
    Nachträglichkeit
    posthistoryzm
    czasowość doświadczenia estetycznego
    przestrzenność doświadczenia estetycznego
    anticipations in art
    avant-garde
    neo-avant-garde
    posthistoricism
    temporality of aesthetic experience
    spatiality of aesthetic experience
    Opis:
    Artykuł jest próbą rozważenia koncepcji artystycznej Debory Vogel w kontekście refleksji nad transformacjami doświadczenia późnej nowoczesności. Jedną z tych zmian, którą uważam za kluczową, jest odejście od narracyjnej linearności ku polifonicznej symultaniczności, związane z przeniesieniem akcentu z czasowych aspektów nowoczesnego doświadczenia na jego aspekty przestrzenne. Drugim kontekstem, w którym rozważam fenomen Vogel, są transformacje, które zaszły w sztuce pod wpływem awangardy – z takimi jej wiodącymi pojęciami jak symultaniczność, polifonia, zaburzenie hierarchii, brak centrum, zdarzenie, wykorzenienie, zatarcie granic między sztuką i życiem. Uważam, że pełne znaczenie wymienionych wątków staje się widoczne w sztuce neoawangardowej. Śledząc wątki sztuki neoawangardowej, wyodrębniam zmiany, które wydają się ważne z perspektywy konieczności powrotu do Vogel jako ich antycypatorki. Metoda, którą przyjmuję, zakłada szczególne rozumienie antycypacji, zgodnie z którym początek (awangarda) jest współtworzona przez jej kontynuację (neoawangardę).
    This article considers the principles of Debora Vogel’s artistic project in the context of reflecting on the transformations of the late modern experience. Among the transformations, the one I consider key is the shift from narrative linearity to polyphonic simultaneity which is related to the displacement of temporal aspects of modern experience by spatial ones. The second context in which I consider Vogel’s work are transformations which took place in art as a consequence of the avant-garde – its signature concepts including simultaneousness, poliphony, breakdown of hierarchy, lack of a centre, event, uprootedness, blurring of boundaries between art and life. I claim that the full significance of the above-mentioned transformations becomes visible in neoavant- garde art. Following in the tracks of neo-avant-garde art, I bring out the shifts which appear to be important from the perspective of a necessity to return to Vogel as its anticipator. The method I adopt assumes a particular understanding of anticipation, according to which the beginning (avant-garde) is co-created by its continuation b(neo-avant-garde).
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2020, 36; 41-55
    0208-6107
    2353-9631
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Intermediality and performativity in the context of performance art
    Autorzy:
    Bieszczad, Lilianna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593963.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    intermediality
    performativity
    performance art.
    neo-avant-garde
    performative turn
    intermedialność
    performatywność
    sztuka performance’u
    neoawangarda
    zwrot performatywny
    Opis:
    Performance art is one of the most controversial trends of neo-avant-garde and one of the most difficult to characterize. Therefore, this paper will examine two notions which could prove useful in grasping some of its aspects: intermediality and performativity. The former was first used as early as 1911 by Samuel L. Coleridge, and subsequently adopted by Dick Higgins, whereas the latter gained popularity with the proclamation of the performative turn. Intermediality is discussed on the basis of the views of such artists as Dick Higgins and Artur Tajber, while performativity, among others, in the context of the work of young artists presented during the conference titled The Aesthetics of Performative Arts in 2012 in Kraków-Przegorzały.
    Sztuka performansu jest jednym z bardziej kontrowersyjnych nurtów neoawangardowych, a jedocześnie najtrudniej uchwytnym. Dlatego w tekście przeanalizowane zostały dwa pojęcia, które mogą być pomocne w uchwycenia niektórych jej aspektów – intermedialność i performatywność. Pierwsze pojawia się już w 1911 w ujęciu Coldridge’a do którego nawiązuje Dick Higgins, drugie, stało się popularne wraz z proklamowanym w latach 90. zwrotem performatywnym. Intermedialność zostanie zaprezentowana na przykładzie wypowiedzi dwóch artystów: Dicka Higginsa i Artura Tajbera, zaś performatywność m.in. w kontekście działań młodych artystów występujących podczas Konferencji „Estetyka sztuk performatywnych” w 2012 roku w Krakowie-Przegorzałach.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 243-255
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przekształcanie Porządku. Osiecka Performatyzacja Sztuki Według Jana Dobkowskiego
    Transformation of Order. Introducing the Performisation of Art at Osieki According to Jan Dobkowski
    Autorzy:
    Leśniewska, Anna Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424668.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    Stefan Morawski
    neoawangarda
    kamp
    Jan Dobkowski
    dowcip
    eutrapelia
    Spotkania Artystów
    Naukowców i Teoretyków Sztuki w Osiekach
    neo avant-garde
    camp
    humor
    The Meeting of Artists
    Scientists and Theoreticians of Art in Osieki
    Opis:
    Działania performatywne, a wśród nich wystąpienia Jana Dobkowskiego, stały się instrumentem badania rzeczywistości, które były obecne na plenerach w Osiekach w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku przyczyniając się do dookreślenia postawy artystów. Strategia twórcza Dobkowskiego polegała na radykalnym powrocie do zasad naturalnej egzystencji, stanowiącej źródło ludzkich odczuć i uniesień, których rola i znaczenie zostały w pełni docenione za sprawą neoawangardowego przesunięcia ze sztuki ku twórczości, gdzie autoteliczne wartości sztuki zostały zastąpione ekspozycją własnej tożsamości. Wielokrotnie powtarzany przez Dobkowskiego postulat potrzeby nawiązania organicznego związku z przyrodą, prowadził do odnalezienia drogi, mającą siłę reorientacji sensu istnienia, której towarzyszyła eutrapelia. Pojęcie to, polega na umiejętności bawienia się. Choć przedmiotem eutrapelii jest chęć zabawy i wypoczynku z zachowaniem równomierności pomiędzy nimi, to jednak eutrapelia nie jest celem samym w sobie. Przede wszystkim ma wspomagać regenerację sił witalnych, które służą usprawnieniu umiejętności zabawy. Ma być wsparciem intelektualnym pozwalającym realizować powzięte cele/zadania. Dzięki temu wydaje się możliwym uczynienia za jej sprawą jednym z tropów opisujących możliwość afektywnej transformacji, z jednej strony wpływającej na zmiany ram pojmowania żartobliwości w sztuce, a z drugiej otwartości na nowe procedury sztuki wobec zindoktrynowanej rzeczywistości.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 59-72
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies