Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the Muslims" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Praktyki religijne Tatarów polskich na przykładzie obchodzenia święta Kurban Bajram
    Religious Practices of the Polish Tatars on the Example of the Celebrations of the Kurban Bajram
    Autorzy:
    Nikołajew, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480446.pdf
    Data publikacji:
    2013-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Tatarzy polscy
    muzułmanie
    święta muzułmańskie
    Kurban Bajram
    Polish Tatars
    the Muslims
    Muslim celebrations
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest praktykom religijnym Tatarów polskich na przykładzie obchodzonego święta Kurban Bajram – najważniejszego wśród świąt muzułmańskich. Najpierw autor przypomina historię Tatarów polskich, ich wysiłki asymilacyjne do społeczności polskiej. Na szczególną uwagę zasługuje tu fakt zgodnej egzystencji Tatarów z Polakami i Litwinami. Następnie autor analizuje obrzęd przygotowania ofiarnego zwierzęcia i jego rytualnego uboju, rytualne powinności składających ofiarę – imama i rzezaka, jak również modyfikacje tych zachowań religijnych w kontekście polskim. Ważnym akcentem jest tu naświetlenie społecznego odbioru rytualnych zabójstw zwierząt. Artykuł kończy się uwagami o integracyjnym charakterze święta Kurban Bajram pozwalającym na zachowanie, przez stulecia, tatarskiej tożsamości religijnej i kulturalnej w Polsce.
    The present article describes the Tatars’ religious practices on the example of the celebrations concerning the Kurban Bajram feast – the most important among the Muslim celebrations. Firstly, the author remembers the history of the Polish Tatars, their struggle to assimilate among Polish society. Special attention should be paid here to the harmonious co-existence of the Tatars with the Poles and Lithuanians. Then the author analyses the ceremony of preparing the sacrificial animal and its ritual slaughter, the ritual obligations of those sacrificing – the imam and the ritual slaughterer; as well as the modifications of those religious behaviours in the Polish context. The description of the social reception of ritual slaughters is emphasised here. The article ends with remarks upon the integrating character of the Kurban Bajram feast that allows the preservation, through centuries, the Tatar religious and cultural identity in Poland.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2013, 1; 235-252
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Arabski – językiem Koranu, Muhammada i mieszkańców raju
    Arabic – the language of the Quran, Muhammad, and paradise dwellers
    Autorzy:
    Łapisz, Czesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480442.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    alfabet arabski
    islam
    język arabski
    muzułmanie
    Tatarzy Wielkiego Księstwa Litewskiego
    Islam
    Muslims
    the Arabic language
    the Arabic alphabet
    Lithuanian-Polish Tatars
    Opis:
    W artykule omówiono muzułmański dogmat o sakralności języka (i alfabetu) arabskiego jako języka świętej Księgi islamu – Koranu. Przedstawiono również konsekwencje tego dogmatu dla zachowania jedności świata islamu, zwłaszcza w okresie terytorialnej ekspansji tej religii, a także dla rozwoju nauki i sztuki, przede wszystkim gramatyki i leksykologii. Z dogmatu opartego na kilkunastu sformułowaniach, zawartych bezpośrednio w arabskim oryginale Księgi, wynika również zakaz dokonywania i wykorzystywania przekładów Koranu w celach religijnych. Przekład Księgi może funkcjonować jedynie jako tzw. Tefsir, czyli objaśnienie, wytłumaczenie (w języku innym niż arabski) sensów Koranu oryginalnego, czyli arabskiego. Wysuwane w artykule tezy zostały zilustrowane przykładami z piśmiennictwa Tatarów – muzułmanów Wielkiego Księstwa Litewskiego.
    The article focuses on the Muslim dogma of the sacred nature of the Arabic language (and alphabet) as the language of the Quran – the Holy Book of Islam. The discussion is concerned with the consequences that the dogma had for the preservation of the unity of the Islamic world, particularly during the territorial expansion of the religion, and the development of scholarship and art, most importantly grammar and lexicology. The dogma, based on a number of verses from the Arabic original of the Book, forbids the use of translations of the Quran for religious purposes; a translation of the Book can only serve as the so-called Tefsir – an exposition given in a language other than Arabic of senses found in the Quran’s Arabic original. Arguments presented in the article are illustrated by examples from the literary tradition of Tatars – the Muslims of the Grand Duchy of Lithuania.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2017, 2; 191-207
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dwa tatarskie testamenty wojskowych z pierwszej połowy XVIII wieku
    Autorzy:
    Winnyczenko, Oksana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/690139.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Tatarzy w Rzeczypospolitej
    testamenty
    podział spadku wojskowych
    muzułmanie
    Tatars in the Polish-Lithuanian Commonwealth
    last wills
    distribution of servicemen’s heritage
    Muslims
    Opis:
    Testamenty wojskowych Tatarów z pierwszej połowy wieku XVIII w. są bardzo cennymi źródłami do badania wspólnoty tatarskiej w Rzeczypospolitej. Były to teksty pragmatyczne, przeznaczone głównie dla uporządkowania spraw spadkowych i rodzinnych. Oprócz tego Michał Olejowski i Mucharem Ułan Łostajski, których testamenty opublikowano, zadbali o swoje dusze, zapisawszy na ten cel pewne sumy. Teksty tych aktów nie zawierają – w przeciwieństwie do rozporządzeń szlachty katolickiej – wielu formuł dewocyjnych. Ale i tu widać inwokacje i arengi treścią przypominające klauzule dokumentów chrześcijańskich. Źródła te są cenne także ze względu na informacje o środowisku testatorów: ich towarzyszy, patronów oraz krewnych. The last wills of Tatar servicemen of the first half of the eighteenth century are valuable primary sources for research into the Tatar community in the Polish-Lithuanian Commonwealth. The texts were pragmatic, paying attention mainly to the ordering of hereditary and family issues. Furthermore, Michał Olejowski and Mucharem Ulan Lostajski, whose last wills are published, took care of the salvation of their souls and disposed a certain amount of money for that purpose. The texts of these testaments do not contain a large number of devotional formulas like the last wills of the Catholic nobility. However, they also have an invocation and an arenga which make them resemble Christian documents. These primary sources are also valuable due to the information they contain about the testators, their companions, patrons and relatives.
    Źródło:
    Rocznik Lituanistyczny; 2017, 3
    2450-8454
    2450-8446
    Pojawia się w:
    Rocznik Lituanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Ten sam jest Bóg”. Norwid – Abd el-Kader - Ibn ‘Arabi
    [God is the same]. Norwid – Abd el-Kader - Ibn ‘Arabi
    Autorzy:
    Gadamska-Serafin, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2117224.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Norwid
    Abd el-Kader
    Ibn ‘Arabi
    orientalizm XIX-wieczny
    Orient
    romantyzm
    islam
    muzułmanie
    19th-century orientalism
    the Orient
    Romanticism
    Islam
    Muslims
    Opis:
    Przesłanie Norwidowskiego wiersza Do Emira Abd el Kadera w Damaszku z roku 1860 wykazuje niezwykłą zbieżność z myślami wyrażonymi przez Abd el-Kadera w jego wydanym po francusku dziele Rappel à l’intelligent, avis à l’indifferent. Cinsiderations philosophiques, réligieuses, historiques etc. (Paris 1858). Jest wielce prawdopodobne, że Norwid znał wskazaną publikację algierskiego bohatera narodowego, mistyka i świętego islamu. Duchowa i intelektualna bliskość tych dwóch wybitnych myślicieli XIX stulecia jest uderzająca. Źródłem uniwersalizmu religijnego Abd el-Kadera była nauka jego duchowego mistrza, twórcy muzułmańskiego mistycyzmu i najwybitniejszego teologa sufickiego późnego islamu – Ibn ‘Arabiego. W poezji Norwida zainicjowany został w literaturze polskiej – osadzony na solidnym fundamencie metafizycznym i na uniwersalistycznych przesłankach wyłonionych z obu tradycji – okcydentalnej i orientalnej, prawdziwy dialog świata zachodniego z arabskim Wschodem, niepomiernie przekraczający swą głębią i merytorycznością wszelkie powierzchowne mody i orientalne stylizacje tamtej epoki. Norwid i arabski Emir z Damaszku nie tylko jednogłośnie wskazywali te same zagrożenia wynikające z błędnych założeń kulturowo-cywilizacyjnych europejskiej nowożytności oraz pragnęli przemodelować ją według wzorca doskonalszego, ale także wspólnie proponowali w swych pismach, by zamknąć (wpierw mentalnie, następnie na planie dziejów) starą epokę europocentryzmu i religijnego ekskluzywizmu, a otworzyć erę nową – humanizmu światowego
    The main message of Norwid’s poem Do Emira Abd el Kadera w Damaszku [To Emir Abd el Kader in Damascus] of 1860 reveals his remarkable affinity for the ideas expressed by Abd el-Kader in his French work Rappel à l’intelligent, avis à l’indifferent. Considerations philosophiques, réligieuses, historiques etc. [Call to the intelligent, warning to the indifferent. Philosophical, religious, historical and related considerations] (Paris 1858). It is highly probable that Norwid was familiar with the text by the Algerian national hero, a mystic and an Islamic saint. The spiritual and intellectual closeness of these two remarkable thinkers of the 19th century is striking. The source of the religious universalism in Abd el-Kader’s thought is the legacy of his own spiritual master – the founding father of Muslim mysticism and the most famous Sufi theologian of late Islam – Ibn ‘Arabi. Norwid’s poetry introduced an idea of authentic dialogue of the West with the Arabic East to Polish literature. This dialogue rested on sound metaphysical foundations and on the universalist premises emerging from both traditions – occidental and oriental. In its weight and depth, this dialogue surpassed all the superficial fads and oriental stylisations typical of the epoch. Norwid and the Arab Emir of Damascus expressed unanimously their anxiety about the dangers that the European contemporaneity faced as a result of the false cultural and civilizational assumptions it decided to rest on. They both strove to reconstruct it in accord with a more promising model. They both believed as well that the reconstruction must begin with closing down (first mentally, then historically) the old time of Eurocentrism and religious exclusivism, to open a new era of global humanism.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2016, 34; 21-59
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ‘Ten sam jest Bóg’. Norwid – Abd el-Kader – Ibn ‘Arabi
    Autorzy:
    Gadamska-Serafin, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729758.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Norwid
    Abd el-Kader
    Ibn ‘Arabi
    19th-century orientalism
    the Orient
    Romanticism
    Islam
    Muslims
    orientalizm XIX-wieczny
    Orient
    romantyzm
    islam
    muzułmanie
    Opis:
    The main message of Norwid’s poem Do Emira Abd el Kadera w Damaszku [To Emir Abd el Kader in Damascus] of 1860 reveals his remarkable affinity for the ideas expressed by Abd el-Kader in his French work Rappel à l’intelligent, avis à l’indifferent. Considerations philosophiques, réligieuses, historiques etc. [Call to the intelligent, warning to the indifferent. Philosophical, religious, historical and related considerations] (Paris 1858). It is highly probable that Norwid was familiar with the text by the Algerian national hero, a mystic and an Islamic saint. The spiritual and intellectual closeness of these two remarkable thinkers of the 19th century is striking. The source of the religious universalism in Abd el-Kader’s thought is the legacy of his own spiritual master – the founding father of Muslim mysticism and the most famous Sufi theologian of late Islam – Ibn ‘Arabi. Norwid’s poetry introduced an idea of authentic dialogue of the West with the Arabic East to Polish literature. This dialogue rested on sound metaphysical foundations and on the universalist premises emerging from both traditions – occidental and oriental. In its weight and depth, this dialogue surpassed all the superficial fads and oriental stylisations typical of the epoch. Norwid and the Arab Emir of Damascus expressed unanimously their anxiety about the dangers that the European contemporaneity faced as a result of the false cultural and civilizational assumptions it decided to rest on. They both strove to reconstruct it in accord with a more promising model. They both believed as well that the reconstruction must begin with closing down (first mentally, then historically) the old time of Eurocentrism and religious exclusivism, to open a new era of global humanism.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2016, 34 English Version; 23-60
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rozumienie życia doczesnego i śmierci w źródłach islamskich – Koranie i hadisach
    Autorzy:
    Stefaniuk, Tomasz
    Domańska, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644202.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Islam
    Muslime
    islamisch
    muslimisch
    Koran
    Sunna
    Hadithe
    Mohammed
    Eschatologie
    Soteriologie
    Religionswissenschaft
    Muslims
    Muslim
    Islamic
    the Koran
    the Quran
    Hadith
    Muhammad
    Mahomet
    eschatology
    soteriology
    religious studiem
    islam
    muzułmanie
    islamski
    muzułmański
    sunna
    hadisy
    eschatologia
    soteriologia
    religioznawstwo
    Opis:
    Im Artikel werden die Grundsätze der islamischen Eschatologie und Soteriologie besprochen, insbesondere das Verständnis des irdischen Lebens und des Todes im Koran und in den Hadithen. Die Quellentexte des Islams bezeichnen Gott als Schöpfer der Welt und den Herrn aller Schöpfung, was wiederum den Glauben an völlige Abhängigkeit des Menschen von Gott bedeutet. Dem Islam zufolge ist der Mensch vor allem Träger der moralischen Tätigkeiten. Er wird nach seinem Tode die Rechenschaft über seine Entscheidungen ablegen, die er in seinem zeitlichen, als vorübergehende Probezeit begriffenen Leben, getroffen hat. Diejenigen Menschen, mit denen Gott zufrieden sein wird, werden mit ewigem Leben in paradiesischen Gärten belohnt, diejenigen dagegen, die Gottes Zorn erregt haben, werden in die Hölle verbannt.
    The purpose of the article is the analysis of the foundations of Islamic eschatology and soteriology, and in particular the understanding of life and death in the Koran and the Hadith. Islamic source texts define God as the Creator of the world and the Lord of all creation, which implies absolute faith in humanity’s total dependence on the Almighty. According to the teachings of Islam, humans are primarily subjects of moral actions. As a result, they will be judged on the basis of the choices made during their lifetime, which is understood as the transient trial period. Humans who satisfy God’s wishes will be rewarded with eternal life in the heavenly gardens, while those who fail to comply with the Almighty’s commands will be subject to damnation.
    Celem artykułu jest omówienie podstaw islamskiej eschatologii i soteriologii, a szczególnie rozumienia życia doczesnego oraz śmierci w Koranie i hadisach. Teksty źródłowe islamu określają Boga jako Stwórcę świata i Pana wszelkiego stworzenia, co z kolei oznacza wiarę w całkowitą zależność człowieka od Boga. Według islamu człowiek to przede wszystkim podmiot działań moralnych. Zostanie on po swej śmierci rozliczony z wyborów, których dokonał w życiu doczesnym, pojmowanym jako tymczasowy okres próby. Ci ludzie, z których Bóg będzie zadowolony, zostaną wynagrodzeni wiecznym przebywaniem w rajskich ogrodach, tych zaś, na których Bóg będzie zagniewany,obejmie kara Gehenny.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2013, 6
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polska a imperium mongolskie oraz Złota Orda w latach 1241–1502
    Poland, the Mongol Empire and the Golden Horde in the Years 1241–1502
    Autorzy:
    Bojko, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038465.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    ułus
    najazdy
    muzułmanie
    jarłyk
    Mongołowie
    Czyngis-chan
    Ułus Dżocziego
    Złota Orda
    Batu-chan
    Tatarzy
    Legnica
    Połowcy
    Henryk II
    Saraj
    Chorezm
    Kazimierz Wielki
    Ruś halicko-włodzimierska
    Witold
    Worskla
    Kazimierz Jagiellończyk
    Moskwa
    Ugra
    Aleksander
    Mongols
    Ulus
    Genghis Khan
    Jochi Ulus
    Golden Horde
    Batu Khan
    Tatars
    Cumans
    Henry the II Pious
    Sarai
    Khawarezm
    Muslims
    Casimir the Great
    Kingdom of Galicia-Volhynia
    Vytautas
    Vorskla
    Casimir IV
    Moscow
    jarlig
    Alexander Jagiellon
    Opis:
    W związku z najazdem w 1241 roku armii Batu-chana na Europę Środkową i Wschodnią doszło do pierwszego, bardzo niefortunnego dla Polski spotkania z ówczesnym imperium mongolskim. Klęska pod Legnicą, śmierć księcia Henryka II Pobożnego, upadek państwa Henryków na Śląsku nie tylko odsunęły o kilka dekad proces zjednoczenia ziem polskich, ale też w praktyce wyeliminowały Piastów śląskich ze skutecznej rywalizacji o przyszłe zjednoczenie Polski. Jedynie śmierć wielkiego chana Ugedeja skłaniająca Batu-chana do powrotu wraz z armią do Mongolii uratowały Polskę i Węgry od długotrwałego zniewolenia, które spotkało księstwa ruskie. Kolejne mongolskie najazdy na Polskę z lat 1259 na 1260 oraz z przełomu roku 1287 na 1288 jedynie pogłębiły proces upadku gospodarczego i zniszczeń ziem polskich. Klęski poniesione przez Mongołów w walkach z egipskimi Mamelukami oraz upadek Królestwa Jerozolimskiego w 1291 roku spowodowały, że Zachód stracił zainteresowanie nawiązywaniem politycznych układów z Mongołami. W Europie Wschodniej umocniła się natomiast zachodnia dzielnica imperium mongolskiego, tzw. Złota Orda, która zaczęła odgrywać znaczącą rolę w życiu politycznym całego regionu. Szczyt jej potęgi przypadał na pierwszą połowę XIV wieku za rządów chanów Uzbeka i Dżanibeka. Od drugiej połowy XIV wieku widoczne jest osłabienie Złotej Ordy. W wieku XV przekształciła się ona w tzw. Wielką Ordę. Powstrzymanie chana Wielkiej Ordy Ahmeta w 1480 roku nad Ugrą przez księcia moskiewskiego Iwana III było triumfem Moskwy. Polska natomiast traciła jednego z nielicznych sojuszników na wschodzie. Nieudzielenie zaś przez króla polskiego Aleksandra Jagiellończyka w 1502 roku wsparcia ostatniemu chanowi Wielkiej Ordy Szach-Achmadowi umożliwiło zniszczenie Wielkiej Ordy przez sojusznika Iwana III, władcę Chanatu Krymskiego, chana Mengli Gireja. Upadek Wielkiej Ordy dla Polski oznaczał symboliczne zakończenie wspólnej historii zapoczątkowanej jeszcze najazdem Mongołów z 1241 roku. Dla Rosji był ostatecznym potwierdzeniem zrzucenia przez nią zwierzchności tatarskiej. Dla Chanatu Krymskiego, który niszcząc Wielką Ordę, de facto zrywał dotychczasowe związki z dawnym imperium mongolskim, oznaczał natomiast, iż stawał się on częścią nowego, kształtującego się wówczas ładu polityczno-gospodarczego w Europie Wschodniej.
    The army of Batu Khan’s 1241 invasion of Central and Eastern Europe was the first, highly unfortunate encounter between Poland and the Mongol empire. The defeat at Legnica, the death of Prince Henry the Pious, and the collapse of his line’s reign in the Duchy of Silesia not only delayed the unification of Poland by decades, but in practice it also eliminated the Silesian Piasts from effective competition for the future Polish union. It was only the death of Ögedei Khan that forced Batu Khan to return with his army to Mongolia and that saved Poland and Hungary from a prolonged enslavement that was the fate of Ruthenian duchies. The subsequent Mongol invasions of Poland at the turn of 1260 and 1288 only deepened the process of economic decline and destruction of Poland. The defeat suffered by the Mongols in the battles with the Egyptian Mamluks and the collapse of the Kingdom of Jerusalem in 1291 made the West lose interest in establishing political relations with the Mongols. In Eastern Europe, the western domain of the Mongol Empire, the so-called Golden Horde, grew in strength, and began playing a significant role in the political life of the entire region. The peak of its power was in the first half of the fourteenth century during the reign of Öz Beg and Jani Beg khans. From the second half of the fourteenth century faltering of the Golden Horde began. In the fifteenth century it was transformed into the so-called Great Horde. The Grand Prince Ivan III of Muscovy’s Great Stand on the Ugra River against Khan Akhmat’s Great Horde in 1480 was a Muscovite triumph. Poland, however, lost one of its few allies in the east. The Polish King Alexander Jagiellon’s failure in 1502 to support the last Khan of the Great Horde, Shah-Akhmad, made way for the destruction of the Great Horde by Ivan III’s ally, the ruler of the Crimean Khanate, Meñli I Giray. The fall of the Great Horde meant a symbolic end of shared history between Poland and Mongolia, which had begun with the invasion Mongol in 1241. For Russia, it was the final confirmation of its dropping its sovereignty to the Tatars. For the Crimean Khanate, which de facto broke off previous relations with the former Mongol empire by destroying the Great Horde, meant, however, that it become part of a new, emerging political and economic governance in Eastern Europe.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2020, 31, 4; 169-206
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ograniczenia i problemy w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości imigrantów w Europie.
    Restraints and problems in the field of combating terrorism and crimes done by immigrants in Europe.
    Autorzy:
    Izak, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/501533.pdf
    Data publikacji:
    2017-11-15
    Wydawca:
    Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Tematy:
    przemoc
    bezpieczeństwo
    deradykalizacja
    dżihad
    dżihadyści
    ekstremiści
    euroislam
    imigranci
    islam
    Koran
    Muhammad
    multikulturalizm
    muzułmanie
    Państwo Islamskie
    poprawność polityczna
    prawa człowieka
    prorok
    radykalizacja
    salafici
    szariat
    terroryzm
    wahhabizm
    zagraniczni bojownicy
    zagrożenie
    zamach
    appeasement
    assassination attempt
    deradicalization
    extremists
    foreign fighters
    human rights
    immigrants
    Islamic State
    jihad
    jihadists
    the Koran
    Mohammad
    multicultural
    muslims
    political correctness
    prophet
    radicalization
    salafists
    security
    sharia
    terrorism
    threat
    violence
    wahhabism
    Opis:
    Zagrożenie terrorystyczne w Europie jest najwyższe od lat 70. i 80. ubiegłego wieku, nazwanych latami ołowiu (anni di piombo), gdy zamachom organizacji skrajnie prawicowych i lewackich towarzyszyły ataki terrorystów palestyńskich. Współczesnych terrorystów motywuje radykalny islam, a dokładnie – ideologia dżihadu propagowana przez salafitów wspierających samozwańczy kalifat Abu Bakra al-Bagdadiego, ich duchową ojczyznę. Mimo poważnego zagrożenia, poprawność polityczna elit zachodnich nie pozwala na jego jednoznaczne określenie mianem „terroryzmu islamskiego”, aby nie zostać posądzonym o rasizm lub islamofobię. Używa się więc różnych eufemizmów i czyni starania o zjednanie sobie środowisk muzułmańskich, które często domagają się kolejnych ustępstw i przywilejów, niekiedy kosztem społeczności krajów przyjmujących. Odpowiedzią niektórych państw na zagrożenie terrorystyczne jest realizowanie programów deradykalizacji, także dżihadystów, którzy wrócili ze strefy walk w Syrii i Iraku. Ten proces, mimo zaangażowania znacznych sił i środków, nie przynosi jednak większych rezultatów, a co najwyżej – pozwala odciągnąć młodych ludzi od stosowania przemocy (często chwilowej), bez zmiany nastawienia do otaczającej rzeczywistości. Państwo Islamskie przyznaje się do kolejnych ataków terrorystycznych w Europie w wykonaniu samotnych wilków i grup ekstremistów. Publikuje w cyberprzestrzeni materiały propagandowe oraz instrukcje dla muzułmanów wzywające do kolejnych zamachów przy użyciu dowolnych narzędzi i zawierających porady dotyczące skutecznego wtapiania się w środowisko „niewiernych” przed przystąpieniem do wymierzonych w nich działań. Jednocześnie fala migracyjna, która dotarła do Europy w 2015 r., wywołała wzrost zagrożenia terrorystycznego i przestępczości pospolitej, zwłaszcza ze strony nastoletnich muzułmanów, którzy są bezkarni wobec przepisów prawa. Kłopoty aparatu ścigania z identyfikacją tożsamości i wieku tych osób, motywowane względami etycznymi i prawami człowieka, utrudniają walkę z przestępczością i budzą frustrację funkcjonariuszy Policji. Mimo że rządy wielu państw UE otworzyły swoje granice dla imigrantów, to ich wzmożony napływ spotkał się ze sprzeciwem części społeczeństw, które swoje sympatie przenoszą na partie populistyczne i skrajnie prawicowe. Tymczasem wielu polityków uważa, że zagrożeniem nie są islamscy radykałowie, ale ugrupowania skrajnie prawicowe i lewackie. Żeby stwierdzić, jak bardzo te poglądy mijają się z rzeczywistością, wystarczy porównać skalę terroryzmu ze strony poszczególnych ugrupowań i liczbę ofiar, za które odpowiadają. Przed zagrożeniem ze strony współwyznawców ostrzegają znani przedstawiciele świata arabskiego, szukający często schronienia w Europie. Za odważne poglądy dotyczące m.in. konieczności zreformowania islamu przez jego reinterpretację i dostosowanie do obecnych czasów są ostro krytykowani przez organizacje islamskie i część sceny politycznej, a nawet grozi im się śmiercią.
    Terrorist threat in Europe is at the highest rate from the 70ties and 80ties of twentieth century which were called years of lead (anni di piombo), when extreme rights and lefts attacks were accompanied by Palestinian terrorists attacks. Present terrorists are motivated by radical Islam and more specifically ideology of jihad which is spread by Salafis supporting self-appointed Caliphate of Abu Bakr al Baghdadi, their spiritual homeland. Despite serious danger political correctness of the elites does not allow to name it univocally as “Islamic terrorism” not to be accused of racism or islamophobia. They use different euphemisms and try to secure Muslim communities support, which often demand next privileges and concessions, sometimes at host countries expenses. The answer of some countries to the terrorist threat are de-radicalization programs which include also jihadists coming back from Syria and Iraq. This process despite huge amounts of money and efforts involved does not bring much success, sometimes it helps to deter young people from violence (often temporarily) without changing their overall attitude. IS claims responsibility for next terrorist attacks in Europe by lone wolves and groups of extremists and spreads propaganda in cyberspace together with instructions for Muslims to carry out next attacks with any tools available and materials with advice how to blend in effectively before any actions. Simultaneously the immigration wave which came to Europe in 2015 has increased terrorists threat and common criminality especially by adolescent Muslims who go unpunished. The problems law enforcement have with age identification of ethical nature and human rights make it very hard to fight with criminality and cause frustration among Police officers. Despite the fact that governments of many EU countries have opened their borders for immigrants their increased influx caused objection of the part of societies and turn to populist and extreme right parties. Meanwhile many politicians think that the real threat pose not Islamic radicals but extreme right and left groups. How much these ideas differ from reality one can observe by comparing scale of terrorism when it comes to different groups and number of victims. Well known representatives of Arab world seeking often shelter in Europe warn about the ones of their faith. They are strongly criticized by Islamic organizations and part of the native political scene or even threatened to be killed for brave opinions about the necessity of reforms in Islam by its re-interpretation and adjustment to present times.
    Źródło:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2017, 9, 17; 104-137
    2080-1335
    2720-0841
    Pojawia się w:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Restraints and problems in the field of combating terrorism and crimes done by immigrants in Europe
    Ograniczenia i problemy w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości imigrantów w Europie
    Autorzy:
    Izak, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/501761.pdf
    Data publikacji:
    2017-11-15
    Wydawca:
    Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Tematy:
    appeasement
    assassination attempt
    deradicalization
    euroislam
    extremists
    foreign fighters
    human rights
    immigrants
    islam
    Islamic State
    jihad
    jihadists
    the Koran
    Mohammad
    multicultural
    muslims
    political correctness
    prophet
    radicalization
    salafists
    security
    sharia
    terrorism
    threat
    violence
    wahhabism
    bezpieczeństwo
    deradykalizacja
    dżihad
    dżihadyści
    ekstremiści
    imigranci
    Koran
    Muhammad
    multikulturalizm
    muzułmanie
    Państwo Islamskie
    poprawność polityczna
    prawa człowieka
    prorok
    przemoc
    radykalizacja
    salafici
    szariat
    terroryzm
    wahhabizm
    zagraniczni bojownicy
    zagrożenie
    zamach
    Opis:
    Terrorist threat in Europe is at the highest rate from the 70ties and 80ties of twentieth century which were called years of lead (anni di piombo), when extreme rights and lefts attacks were accompanied by Palestinian terrorists attacks. Present terrorists are motivated by radical Islam and more specifically ideology of jihad which is spread by Salafis supporting self-appointed Caliphate of Abu Bakr al Baghdadi, their spiritual homeland. Despite serious danger political correctness of the elites does not allow to name it univocally as “Islamic terrorism” not to be accused of racism or islamophobia. They use different euphemisms and try to secure Muslim communities support, which often demand next privileges and concessions, sometimes at host countries expenses. The answer of some countries to the terrorist threat are de-radicalization programs which include also jihadists coming back from Syria and Iraq. This process despite huge amounts of money and efforts involved does not bring much success, sometimes it helps to deter young people from violence (often temporarily) without changing their overall attitude. IS claims responsibility for next terrorist attacks in Europe by lone wolves and groups of extremists and spreads propaganda in cyberspace together with instructions for Muslims to carry out next attacks with any tools available and materials with advice how to blend in effectively before any actions. Simultaneously the immigration wave which came to Europe in 2015 has increased terrorists threat and common criminality especially by adolescent Muslims who go unpunished. The problems law enforcement have with age identification of ethical nature and human rights make it very hard to fight with criminality and cause frustration among Police officers. Despite the fact that governments of many EU countries have opened their borders for immigrants their increased influx caused objection of the part of societies and turn to populist and extreme right parties. Meanwhile many politicians think that the real threat pose not Islamic radicals but extreme right and left groups. How much these ideas differ from reality one can observe by comparing scale of terrorism when it comes to different groups and number of victims. Well known representatives of Arab world seeking often shelter in Europe warn about the ones of their faith. They are strongly criticized by Islamic organizations and part of the native political scene or even threatened to be killed for brave opinions about the necessity of reforms in Islam by its re-interpretation and adjustment to present times.
    Zagrożenie terrorystyczne w Europie jest najwyższe od lat 70. i 80. ubiegłego wieku, nazwanych latami ołowiu (anni di piombo), gdy zamachom organizacji skrajnie prawicowych i lewackich towarzyszyły ataki terrorystów palestyńskich. Współczesnych terrorystów motywuje radykalny islam, a dokładnie – ideologia dżihadu propagowana przez salafitów wspierających samozwańczy kalifat Abu Bakra al-Bagdadiego, ich duchową ojczyznę. Mimo poważnego zagrożenia, poprawność polityczna elit zachodnich nie pozwala na jego jednoznaczne określenie mianem „terroryzmu islamskiego”, aby nie zostać posądzonym o rasizm lub islamofobię. Używa się więc różnych eufemizmów i czyni starania o zjednanie sobie środowisk muzułmańskich, które często domagają się kolejnych ustępstw i przywilejów, niekiedy kosztem społeczności krajów przyjmujących. Odpowiedzią niektórych państw na zagrożenie terrorystyczne jest realizowanie programów deradykalizacji, także dżihadystów, którzy wrócili ze strefy walk w Syrii i Iraku. Ten proces, mimo zaangażowania znacznych sił i środków, nie przynosi jednak większych rezultatów, a co najwyżej – pozwala odciągnąć młodych ludzi od stosowania przemocy (często chwilowej), bez zmiany nastawienia do otaczającej rzeczywistości. Państwo Islamskie przyznaje się do kolejnych ataków terrorystycznych w Europie w wykonaniu samotnych wilków i grup ekstremistów. Publikuje w cyberprzestrzeni materiały propagandowe oraz instrukcje dla muzułmanów wzywające do kolejnych zamachów przy użyciu dowolnych narzędzi i zawierających porady dotyczące skutecznego wtapiania się w środowisko „niewiernych” przed przystąpieniem do wymierzonych w nich działań. Jednocześnie fala migracyjna, która dotarła do Europy w 2015 r., wywołała wzrost zagrożenia terrorystycznego i przestępczości pospolitej, zwłaszcza ze strony nastoletnich muzułmanów, którzy są bezkarni wobec przepisów prawa. Kłopoty aparatu ścigania z identyfikacją tożsamości i wieku tych osób, motywowane względami etycznymi i prawami człowieka, utrudniają walkę z przestępczością i budzą frustrację funkcjonariuszy Policji. Mimo że rządy wielu państw UE otworzyły swoje granice dla imigrantów, to ich wzmożony napływ spotkał się ze sprzeciwem części społeczeństw, które swoje sympatie przenoszą na partie populistyczne i skrajnie prawicowe. Tymczasem wielu polityków uważa, że zagrożeniem nie są islamscy radykałowie, ale ugrupowania skrajnie prawicowe i lewackie. Żeby stwierdzić, jak bardzo te poglądy mijają się z rzeczywistością, wystarczy porównać skalę terroryzmu ze strony poszczególnych ugrupowań i liczbę ofiar, za które odpowiadają. Przed zagrożeniem ze strony współwyznawców ostrzegają znani przedstawiciele świata arabskiego, szukający często schronienia w Europie. Za odważne poglądy dotyczące m.in. konieczności zreformowania islamu przez jego reinterpretację i dostosowanie do obecnych czasów są ostro krytykowani przez organizacje islamskie i część sceny politycznej, a nawet grozi im się śmiercią.
    Źródło:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2017, 9, 17; 342-369
    2080-1335
    2720-0841
    Pojawia się w:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies