- Tytuł:
-
Professor Janusz Durko (1915–2017)
Profesor Janusz Durko (1915–2017) - Autorzy:
- Sołtan, Andrzej
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/433024.pdf
- Data publikacji:
- 2018-05-21
- Wydawca:
- Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
- Tematy:
-
Professor Janusz Durko (1915–2017)
historian
museologist
the Historical Museum of Warsaw
director
editor
author of publications
profesor Janusz Durko (1915–2017)
historyk
muzeolog
Muzeum Historyczne m.st. Warszawy
dyrektor
redaktor
autor publikacji - Opis:
-
Janusz Durko, Prof. Dr with habilitation, was a historian, an archivist, and a distinguished museologist. Born in Warsaw, he graduated from Warsaw University, history faculty (1938); then spent a whole WWII here. After the liberation from German occupation, he worked in the Capital City Reconstruction Office (Biuro Odbudowy Stolicy), then in the Institute of National Remembrance (Instytut Pamięci Narodowej) founded to conduct research on contemporary history. His doctorate degree he obtained in 1948, habilitation in 1955, professorship in 1964. In 1951, he was appointed to the post of a director of the Main Historical Museum, which two years later was changed into the Historical Museum of Warsaw. The permanent exhibition he opened in 1955 was the first, exhaustive and complete, attempt to give the synthetic presentation of Warsaw past; the museum itself – as an institution of the greatest importance in the field of historical museums in Poland at the time – was inspiring a development of historical exhibitions also in museums of other countries. This helped Janusz Durko to establish his highly regarded professional position: he had been invited to be a member of many committees, councils (including museum ones) and associations, as well as editorial boards of magazines, inter alia, “Museology”. In the years 1951–2003, when Janusz Durko was the head of the Historical Museum of Warsaw, it was one of the main institutions for research on Warsaw history, the venue of numerous conferences, sessions and temporary exhibitions. It was maintaining good relations with many other countries, creating intensely its own collection, and offering an attractive educational programme. The number of its branches was steadily growing. Among Professor’s publications (ca. 140) of various kind there is one of an undoubtedly monumental character: eight volumes of the Bibliografia Warszawy (1958–2006) edited by him, where he registered everything, or nearly everything, that was being published on Warsaw in the years 1795–1970. In recognition of Professor’s achievements he had been awarded a number of times with, inter alia: the Minister of Culture and Arts Award of 1st degree for protection of cultural heritage, the Award of Capital City of Warsaw (twice), title of “Homo Varsoviensis”, the Order of Polonia Restituta First Class – the Grand Cross with Star, the Gold Medal for Merit to Culture “Gloria Artis”. After getting retired in 2003, Professor Durko still maintained close relation with museum by being a member of the Museum Council (2004–2008). In 2015, the institution he had been running for 52 years had an honour of hosting him for the last time during the celebration of his 100th birthday. He died a year after and was buried in the Powązki Military Cemetery.
Prof. dr hab. Janusz Durko był historykiem, archiwistą, wybitnym muzealnikiem. Urodzony w Warszawie, tu ukończył studia historyczne na UW (1938), przeżył okupację niemiecką i całą wojnę. Po wyzwoleniu pracował początkowo w Biurze Odbudowy Stolicy, potem w Instytucie Pamięci Narodowej prowadzącym badania nad historią najnowszą. Stopień doktora uzyskał w 1948 r., habilitację w 1955 r, a w roku 1964 otrzymał profesurę. W 1951 r. został powołany na stanowisko dyrektora Centralnego Muzeum Historycznego, przekształconego 2 lata później w Muzeum Historyczne m.st. Warszawy. Otwarta przez niego w 1955 r. ekspozycja stała była pierwszą bardzo obszerną i kompletną próbą syntetycznego przedstawienia przeszłości Warszawy – warszawskie muzeum, jako placówka na polu muzealnictwa historycznego w Polsce w tamtych czasach najważniejsza, wywarło wpływ na kształtowanie się wystawiennictwa historycznego także w innych krajach. Przyczyniło się to do umocnienia pozycji zawodowej Janusza Durko – zapraszano go do wielu komitetów, rad (w tym muzealnych) i stowarzyszeń, był też członkiem wielu komitetów redakcyjnych, m.in. „Muzealnictwa”. W latach 1951–2003, gdy prof. J. Durko stał na czele Muzeum Historycznego m.st. Warszawy, było ono jednym z głównych ośrodków badań nad historią Warszawy, miejscem wielu konferencji, sesji i wystaw czasowych, utrzymywało liczne kontakty międzynarodowe, intensywnie budowało zbiory własne, przyciągało również bogatą ofertą edukacyjną. Stale rosła liczba jego oddziałów. W dorobku profesora liczącym ok. 140 różnego rodzaju publikacji, dziełem największym jest bez wątpienia, wydawana pod jego redakcją naukową, ośmiotomowa Bibliografia Warszawy (1958–2006), rejestrująca wszystko lub prawie wszystko co opublikowano na temat miasta w latach 1795–1970. Wyrazem uznania dla dokonań Profesora były liczne przyznane mu odznaczenia, m.in.: nagroda I stopnia Ministra Kultury i Sztuki za ochronę dziedzictwa kulturowego, dwukrotnie nagroda m.st. Warszawy, tytuł Homo Varsoviensis, Krzyż Wielki z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski i złoty medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Po przejściu w 2003 r. na emeryturę profesor utrzymywał nadal bliskie kontakty z muzeum, pełniąc funkcję członka jego Rady Muzealnej (2004–2008). Po raz ostatni progi instytucji, której dyrektorem był przez 52 lata, przekroczył w 2015 r., by wziąć udział w uroczystości zorganizowanej dla uczczenia 100. rocznicy jego urodzin. Kilkanaście miesięcy później zmarł i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. - Źródło:
-
Muzealnictwo; 2018, 59; 63-67
0464-1086 - Pojawia się w:
- Muzealnictwo
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł