Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Uchowicz, Katarzyna" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Czasoprzestrzenna. Architektura Teatralna Grupy Praesens.
    Spatio-temporal. Theatrical Architecture by the Preasens Group
    Autorzy:
    Uchowicz, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1015448.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    andrzej pronaszko
    szymon syrkus
    modernism
    praesens
    theatrical architecture
    theatre simultaneous
    space-time
    modernizm
    architektura teatralna
    teatr symultaniczny
    czasoprzestrzeń
    Opis:
    Punktem wyjścia dla omówienia architektury teatralnej grupy Praesens jest koncepcja teatru symultanicznego opracowana przez Szymona Syrkusa, Andrzeja Pronaszkę przy współpracy Zygmunta Leskiego z 1928 roku. W rekonstrukcji procesu kształtowania nowej wizji sceny teatralnej uwypuklono pierwszy chronologicznie teatr ruchomy Pronaszki (pierwsza wersja, 1927) oraz zaprezentowano dwugłos modernistów – architekta i scenografa – w ramach działalności awangardowej formacji. W tym celu przeanalizowano artystyczne biografie i skonfrontowano z materiałem źródłowym dotyczącym architektury teatralnej, co wzbogaciło dotychczasowy stan wiedzy o kanonicznym projekcie awangardy. Oś czasu powiązano z problemowym ujęciem zagadnienia architektury teatralnej Praesensu w oparciu o kluczowe kategorie modernizmu takie jak ruch, czas, czasoprzestrzeń, symultanizm, makieta, sceno-technika, twórczy dialog. Na marginesie przybliżono kilka praktyk i strategii modernistów takich jak promocja własnych dokonań za pośrednictwem dostępnych mediów czy walka o prymat pierwszeństwa w interdyscyplinarnej artystycznej sieci, które determinowały działania polskiej awangardy.
    The idea of simultaneous theatre developed in 1928 by Szymon Syrkus and Andrzej Pronaszko, in cooperation with Zygmunt Leski, serves here as a starting point for discussing the projects of theatrical architecture by the group of artists called Praesens. My investigation reveals the new idea of the theatrical stage developed with particular attention paid to the first project of this type, namely Andrzej Pronaszko’s moveable theatre (the first version dated to 1927), and to the dialogue between modernist stage design and architecture within the practices of this avant-garde collective. To reconstruct the process of how the new stage was created, an analysis of the biographies of artists was made and subsequently collated with source material related to the projects of theatrical architecture. It considerably enriches the present state of knowledge of this canonical project of the avant-garde. The chronological order was also interlaced with the discussion of the theatrical architecture of Praesens, in relation to crucial ideas of modernism, such as movement, time, space-time, simultaneity, mock-up, stage design, and creative dialogue. Moreover, several other strategies were discussed, such as advertising practices employed by modernists to promote their achievements and the importance of precedence and novelty in the interdisciplinary artistic network. These strategies and practices determined the way that Polish avant-garde artists operated.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2020, 23; 21-34
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Na[d]pisać Modernizm. Listy Syrkus - Gropius
    [Over]write Modernism. The Letters by Syrkus to Gropius
    Autorzy:
    Uchowicz, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1015458.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    modernizm
    architektura dwudziestego wieku
    ciam
    sieć korespondencyjna
    helena syrkus
    ise gropius
    modernism
    architecture of 20th century
    correspondance’s network
    Opis:
    Tekst omawia stosunkowo słabo znany aspekt funkcjonowania międzynarodowego środowiska architektonicznego jako korespondencyjnej sieci animowanej przez kobiety z wykorzystaniem maszyn do pisania. Helena Syrkus, z domu Eliasberg, oraz jej mąż i zawodowy partner Szymon Syrkus to znaczące postaci w historii polskiej awangardy: współtwórcy czołowej modernistycznej grupy i programowego czasopisma o nazwie Praesens. Jednakże to Helena Syrkus, sekretarz i vice-przewodnicząca CIAM (Congrès international d'architecture moderne), prowadziła korespondencję w imieniu swoim i męża. Znaczącą liczbę listów wymieniła z bauhausowskim małżeństwem – Walterem i Ise Gropiusami oraz holenderskim architektem Cornelisem van Eesterenem i jego żoną Friedą Fluck. Jednak listy wysyłane przez założyciela Bauhausu były także w przeważającej większości pisane na maszynie przez Ise Gropius (wyposażoną w niewielką lampkę zaprojektowaną przez Marianne Brandt w Bauhausie). Listy są stosunkowo rzadko wykorzystywane przez historyków architektury, wydają się jednak istotne z tego względu, że stanowią bogate źródło wiedzy o historii modernizmu oraz takich problemach architektonicznych jak mieszkanie najmniejsze, miasto funkcjonalne, osiedle społeczne czy planowanie urbanistyczne. Tłumaczą także nieoczekiwane zwroty w indywidualnych biografiach, powiązane z antysemityzmem lat trzydziestych, katastrofą II wojny światowej czy wprowadzeniem socrealizmu. Helena Syrkus i Ise Gropius prowadziły korespondencję jeszcze przez wiele lat po śmierci mężów („Weź maszynę do pisania i opisz mi wszystko” – pisała w jednym z późnych listów Ise Gropius do Syrkusowej). W tekście nawiązano także do roli maszynopisów i fotografii w promocji idei Bauhausu. Maszyna do pisania stanowiła równocześnie wyzwanie dla projektantów związanych z Bauhausem (Gropius zaprojektował obudowę dla firmy Adler). Przedmiot ten pozostał jednak atrybutem nowoczesnych kobiet (a automobil nowoczesnych mężczyzn). Umiejętność, jaką była stenotypia i stenografia oraz znajomość czterech języków obcych zagwarantowała Helenie Syrkus niezależności – a wkrótce – pozycję jednej ze znaczących kobiet w międzynarodowym architektonicznym dwudziestowiecznym milieu. Tekst Nad(pisać) modernizm. Listy Syrkus / Gropius jest powiązany z publikacją Archipelag CIAM. Listy Heleny Syrkus, która zawiera wybór korespondencji w językach polskim i angielskim. Książka, pod redakcją Aleksandry Kędziorek, Katarzyny Uchowicz and Mai Wirkus została wydana przez Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki w 2019 roku. Tekst stanowi krótki komentarz do tej publikacji.
    The article reveals a little-known aspect of an international architectural milieu, the correspondence network animated by women and their typing machines. Helena, born Eliasberg, together with her husband and professional partner Szymon Syrkus, were key figures in the history of the Polish Avant-garde; founders of a prominent modernists group and the journal Praesens. Nevertheless, Helena Syrkus, secretary and vice-chairwomen of CIAM (Congrès international d'architecture moderne), was carrying out the correspondence on behalf of her husband and herself. There exists a lot of letters exchanged between Polish architects and the famous “Bauhaus-couple” – Walter and Ise Gropius, as well as the Dutch architect Cornelis van Eesteren and his wife Frieda Fluck. In fact, letters from Walter, who was a Bauhaus leader were also typed by Ise Gropius on her typing machine (equipped with small lamp designed by Marianne Brandt from the Bauhaus group). Apparently, correspondence is an uncommon research field for architectural historians, but seems to be important phenomenon; these letters are a fertile source for the history of modern movements, including issues like minimal dwellings, functional cities, social settlement, urban planning. We can better understand unexpected twists in individual biographies, coherently related to the antisemitism of the late 1930s; the disaster of World War II, and the delusions of socialism. Regardless of the demise of their husbands, Helena Syrkus and Ise Gropius continued their correspondence for many years (“Use a typing machine and describe me everything” – wrote Gropius to Syrkus in one of her late letters). Additionally, the article depicts means such as photographs and typed texts used as promotional tools of Bauhaus ideas. Moreover, the typing machine itself became a substantial challenge for Bauhaus designers (in fact, Gropius designed a typing machine for the Adler Company). This appliance was also regarded as an attribute of a modern woman (like the automobile for a modern man). The ability to use new stenotyping and stenography techniques, and expertise in four languages allowed Helena Syrkus to be financially independent and – finally – one of the most significant women in international architectural society of the twentieth century. The article “(Over)write modernism. The Letters by Syrkus – Gropius” relates to the publication: CIAM Archipelago. Letters of Helena Syrkus, which presents a selection of personal letters in Polish and English language. This book, edited by Aleksandra Kędziorek, Katarzyna Uchowicz and Maja Wirkus has been published by the Polish National Institute of Architecture and Urban Planning (Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki) in 2019. The article provides a short introduction to this book.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2020, 23; 89-99
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Projektanci czasoprzestrzeni. Modernistyczna architektura w kadrze filmowym
    The Designers of Spacetime. Modernist Architecture in Film
    Autorzy:
    Uchowicz, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341127.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    modernizm
    architektura XX wieku
    Praesens
    czasoprzestrzeń
    synteza sztuk
    reżyseria ruchu
    modernism
    architecture of 20th century
    spacetime
    synthesis of the arts
    design of movement
    Opis:
    Autorka omawia wybrane przykłady przenikania się architektury i filmu w dwudziestoleciu międzywojennym. Punkt wyjścia artykułu stanowi działalność grupy modernistów Praesens, zaś jego celem jest ukazanie modernizmu jako syntezy sztuk oraz interdyscyplinarnych dialogów artystycznych. Filmowo-architektoniczne związki zostały zaprezentowane z różnych perspektyw, począwszy od zaangażowania architektów w projekty scenograficzne (Szymon Syrkus, Andrzej Pronaszko), przez współpracę projektantów z reżyserami (Robert Mallet-Stevens, Marcel L’Herbier), komponowanie fotomontaży, po kształtowanie dekoracji na wzór nowoczesnych miast – i odwrotnie – projektowanie architektury na podstawie wizji scenicznych (Barbara i Stanisław Brukalscy). Relacje architektury i filmu objęły także nowy język architektoniczny, czego przykładem są stosowane przez architektów terminy zaczerpnięte z nomenklatury filmowej, takie jak „reżyseria ruchu” czy „czasoprzestrzeń”, komentowane równocześnie przez włoskiego teoretyka kina Ricciotta Canudo. Ponadto w tekście przypomniano biografie architektów, którzy po uzyskaniu dyplomu poświęcili się wyłącznie scenografii, otwierając tym samym nowe pole działalności zawodowej (Jacek Rotmil).
    The article discusses selected inter-war artistic projects in which architecture and film intersect. The activity of the group of modernist artists called Praesens serves as a starting point for a presentation of modernism as both a synthesis of the arts and as a space of interdisciplinary artistic dialogues. Several issues are addressed here to capture the relations between film and architecture, namely: the involvement of architects in stage design (as exemplified by Szymon Syrkus and Andrzej Pronaszko), collaboration between architects and film directors (Robert Mallet-Stevens, Marcel L’Herbier), the production of photomontages, the practice of modelling stage designs on architecture as well as designing architectural structures inspired by stage designs. Another question discussed is the new language of architecture exemplified by such terms as the design of movement or ‘spacetime’. These terms drawn from the language of the film were both commonly used by architects and widely commented on by Ricciotto Canudo, an Italian theoretician of cinema. Moreover, this paper recalls the biographies of architects who, after having graduated in architecture, devoted their lives and careers to stage design, entering a new field of artistic activity.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2020, 109; 138-158
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies