Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Metacriticism" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    No Critique. The Pleasure of Reading and Literary Criticism in Poland
    Żadnej krytyki. Przyjemność lekturowa a krytyka literacka w Polsce
    Autorzy:
    Poręba, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27312248.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Jan Błoński
    literary criticism
    metacriticism
    the pleasure of reading
    Roland Barthes
    krytyka literacka
    metakrytyka
    przyjemność lekturowa
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest funkcjonowaniu kategorii przyjemności lekturowej oraz jej wariantów w rodzimym dyskursie krytycznoliterackim. Autor przypomina w zarysie koncepcje lektury afektywnej w myśli Rolanda Barthes’a, opierając się przede wszystkim na głośnych esejach Od dzieła do tekstu oraz Przyjemność tekstu; rekonstruuje także przekonania wyrażone przez Jana Błońskiego w programowym eseju Romans z tekstem. Stawia tezę, że ujęcia te od lat 60. XX wieku zdążyły stać się domyślnymi punktami odniesienia w postrzeganiu kategorii przyjemności w polskiej krytyce literackiej, mimo że często pojmowane są w sposób intuicyjny.
    The article is devoted to the category of readerly pleasure and its variants in Polish critical and literary discourse. The author discusses the category of readerly pleasure developed by Roland Barthes, primarily in his famous essays “From Work to Text” and The Pleasure of the Text; he also reconstructs Jan Błoński’s views expressed in the programmatic essay Romans z tekstem [Love affair with the text]. The author argues that since the 1960s these approaches have become default points of reference in the perception of the category of pleasure in Polish literary criticism, even though they are often understood in an intuitive way.
    Źródło:
    Forum Poetyki; 2022, 28-29; 200-211 (eng); 198-209 (pol)
    2451-1404
    Pojawia się w:
    Forum Poetyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Johann Georg Hamanns Sokratische Denkwürdigkeiten: Eine Auseinandersetzung mit dem Rationalismus der Aufklärung
    Johann Georg Hamannʼs Sokratische Denkwürdigkeiten: A Polemic with Enlightenment Rationalism
    Autorzy:
    Brose, Thomas
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1775233.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Oświecenie
    Biblia
    nawrócenie
    publiczność
    metakrytyka
    Sokrates
    Immanuel Kant
    David Hume
    Søren Kierkegaard
    filozofia egzystencjalna
    Königsberg/Królewiec
    Enlightenment
    Bible
    conversion
    public
    metacriticism
    Socrates
    existentialism
    Königsberg
    Opis:
    Sokratische Denkwürdigkeiten Johanna Georga Hamanna. Polemika z oświeceniowym racjonalizmem Londyn, 1758 r. – to punkt zwrotny w biografii Johanna Georga Hamanna (1730-1788). To, co się wtedy wydarzyło w stolicy Anglii, ma znaczenie nie tylko dla jego królewieckiego adwersarza Immanuela Kanta. Londyńskie nawrócenie Hamanna czynni go krytykiem „oświeceniowej filozofii religii”. Jego Gedanken über meinen Lebenslauf należy wymienić w jednym szeregu z Confessiones św. Augustyna. Hamann zasługuje na szczególną uwagę w kontekście dyskursu „powrotu do religii” i „nowego ateizmu”. Wykonana przez niego około 1750 r. prekursorska analiza zinstytucjonalizowanej władzy „publiczności” ma wyjątkowe znaczenie, ponieważ podejmuje on próbę łączenia chrześcijańskiego przesłania z nowym rozumieniem rzeczywistości, stając się tym samym inspiracją dla Sørena Kierkegaarda. W osiemnastowiecznych debatach Hamann bronił egzystencji jednostki przed atakiem anonimowych sił. Z punktu widzenia historii duchowości godne odnotowania jest również to, że filozof odniósł się do Hume’owskiej krytyki metafizyki.   London 1758: das ist der Dreh- und Angelpunkt in Johann Georg Hamanns (1730-1788) Biografie. Was sich in der englischen Hauptstadt ereignet, besitzt nicht bloß für Immanuel Kant, seinen Königberger Mitbürger und Antipoden, Bedeutung. Hamanns Londoner Bekehrung macht ihn zum Kritiker der „Religionsphilosophie der Aufklärung“. Seine Gedanken über meinen Lebenslauf sind in einem Atemzug mit Augustinus’ Confessiones zu nennen. Hamann verdient im Diskurs um die „Wiederkehr der Religion“ sowie um einen „Neuen Atheismus“ geschärfte Aufmerksamkeit. Seine Analyse der sich um 1750 institutionalisierenden Macht von „Öffentlichkeit“ besitzt wegweisende Bedeutung. Denn er versucht, die christliche Botschaft in einem neuen Verständnis von Wirklichkeit zur Sprache zu bringen; er wird damit zum Anreger Søren Kierkegaards. Es ist die Existenz des Einzelnen, die Hamann gegenüber der Vereinnahmung durch anonyme Mächte („Man“) in den Debatten des 18. Jahrhunderts verteidigt. Dass sich der Glaubens-Denker dabei auf die Metaphysik-Kritik David Humes bezieht, erweist sich als geistesgeschichtlich folgenreich.
    London, 1758 is a turning point in the life of Johann Georg Hamann (1730-1788). What happened that year in England’s capital was meaningful, and not just for Immanuel Kant, his adversary in Königsberg – Hamann’s London conversion turned him into a critic of the “Enlightenment philosophy of religion”. His Gedanken über meinen Lebenslauf should be considered as analogous to Augustineʼs Confessions. Hamann merits special attention in the context of the discourse of the “return of religion” and “New Atheism.” The groundbreaking analysis of the institutionalised power of “the public” (Öffentlichkeit), which he performed around the year 1750, is of exceptional importance because it attempts to combine the Christian message with a new understanding of reality, thereby becoming a source of inspiration for Søren Kierkegaard. In eighteenth-century debates, Hamann defended the individual’s existence from its appropriation by anonymous forces. From the point of view of the history of spirituality, it is also important to mention the fact that the philosopher referred to Hume’s criticism of metaphysics.
    London 1758: das ist der Dreh- und Angelpunkt in Johann Georg Hamanns (1730-1788) Biografie. Was sich in der englischen Hauptstadt ereignet, besitzt nicht bloß für Immanuel Kant, seinen Königberger Mitbürger und Antipoden, Bedeutung. Hamanns Londoner Bekehrung macht ihn zum Kritiker der „Religionsphilosophie der Aufklärung“. Seine Gedanken über meinen Lebenslauf sind in einem Atemzug mit Augustinus’ Confessiones zu nennen. Hamann verdient im Diskurs um die „Wiederkehr der Religion“ sowie um einen „Neuen Atheismus“ geschärfte Aufmerksamkeit. Seine Analyse der sich um 1750 institutionalisierenden Macht von „Öffentlichkeit“ besitzt wegweisende Bedeutung. Denn er versucht, die christliche Botschaft in einem neuen Verständnis von Wirklichkeit zur Sprache zu bringen; er wird damit zum Anreger Søren Kierkegaards. Es ist die Existenz des Einzelnen, die Hamann gegenüber der Vereinnahmung durch anonyme Mächte („Man“) in den Debatten des 18. Jahrhunderts verteidigt. Dass sich der Glaubens-Denker dabei auf die Metaphysik-Kritik David Humes bezieht, erweist sich als geistesgeschichtlich folgenreich.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 5; 33-46
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Filozofia jako rewidowanie: jak niemiecki idealizm nabrał wymiaru historycznego w myśli odosobnionego filozofa amerykańskiego
    Autorzy:
    Terezakis, Katie
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644095.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    John William Miller
    Immanuel Kant
    Jürgen Habermas
    Johann Georg Hamann
    Idealismus
    Aktualismus
    Pragmatismus
    Metakritik
    mittelbare Welt der Handlungsobjekte
    Idealism
    Actualism
    Pragmatism
    Metacriticism
    Midworld of Functioning Objects
    idealizm
    aktualizm
    pragmatyzm
    metakrytyka
    pośredni świat obiektów działających
    Opis:
    John William Miller, ein verhältnismäßig wenig bekannter amerikanischer Philosoph des 20. Jahrhunderts, benutzt in seinen Schriften den kantischen Idealismus, indem er ihn in eine historische und linguistisch orientierte Philosophie des symbolischen Handelns umwandelt. Ich stelle die These auf, dass das System Millers als eine Idee gelesen werden kann, die sowohl im detranszendentalisierenden Projekt der philosophischen Moderne angesiedelt ist, als auch in der Begeisterung für den deutschen Idealismus, das für die frühe amerikanische Philosophie charakteristisch war. Ich verbinde die Methodologie von Miller mit der metakritischen Beurteilung der Philosophie Kants, die bis zu seiner ersten Kritik zurückgreift. In Millers Ansatz finde ich auch die Sorge um das menschliche Handeln und seine Wirkungsmacht, die für die pragmatische Tradition typisch sind. Ich begründe die These, dass Miller das Projekt Kants, insbesondere den Begriff der regulativen Ideen, mit Hilfe „der mittelbaren Welt der Handlungsobjekte“ revidiert. Ich glaube, dass anhand der mittelbaren Welt Millers vorgeführt wird, dass kognitive Kategorien, samt kantischen Intuitionsformen, in einem historischen und sprachlichen Zusammenhang verortet sind. Miller bezeugt auf diese Weise, wie eine wirklich kritische Philosophie aussehen soll. Dabei vermeidet er die in der gegenwärtigen Philosophie zurückkehrenden Fragen des Fallibilismus und der Endlichkeit. Miller meint, dass die Philosophie eine vollkommen historische und fortwährende Tätigkeit des Revidierens sei. Er weist auch darauf hin, dass man zu der Philosophie zurückkehren solle, um Probleme zu überwinden, die andere Handlungen des Menschen bestimmen. Millers System veranschaulicht sowohl die Historizität der kritischen Philosophie als auch praktische Anwendungen einer wirksamen philosophischen Methodologie bei der Lösung gegenwärtiger Fragestellungen.
    In the works of relatively unknown twentieth century American thinker, John William Miller, Kantian idealism is both utilized and transformed into a historical, linguistically focused philosophy of symbolic action. I argue that Miller’s system should be understood as native to the detranscendentalizing project of philosophical modernity as well as to concerns about German idealism that typify early American philosophy. I link Miller’s methodology to a metacritical assessment of Kant’s work that is nearly as old as the first Critique; I also link Miller’s approach to concerns about human action and agency that characterize the pragmatist tradition. I make the case that Miller revises the Kantian project, and the notion of regulative ideality in particular, with his presentation of a “midworld of functioning objects”. The Millerian midworld, I maintain, demonstrates the historically and linguistically contextual establishment of cognitive categories, including the Kantian forms of intuition. In so doing, Miller demonstrates what a genuinely critical philosophy must look like and he sidesteps difficulties regarding fallibilism and finitude, which continue to reappear in contemporary theorizing. Miller sees philosophy as an utterly historical, ongoing work of revision; he also shows how other forms of human endeavoring do well to return to philosophy to address the problems that have come to define them. Miller’s system aptly demonstrates both the historicity of critical philosophy and the practical application of a working philosophical methodology to contemporary dilemmas.
    John William Miller, stosunkowo mało znany dwudziestowieczny filozof amerykański, korzysta w swych pracach z Kantowskiego idealizmu, przekształcając go w historyczną i nakierowaną lingwistycznie filozofię działania symbolicznego. Stawiam tezę, że system Millera powinno się odczytywać jako myślenie osadzone w detranscendentalizującym projekcie filozoficznej nowoczesności, jak też w zainteresowaniu niemieckim idealizmem, które charakteryzuje wczesną filozofię amerykańską. Metodologię Millera łączę z metakrytyczną oceną pracy Kanta, która sięga aż pierwszej Krytyki. W podejściu Millera znajduję również troskę o ludzkie działanie i sprawczość, typowe dla tradycji pragmatycznej. Uzasadniam tezę, że Miller rewiduje projekt Kanta – a w szczególności pojęcie idei regulatywnych – za pomocą własnego “pośredniego świata obiektów działających”. Sądzę, że Millerowski świat pośredni ukazuje, że kategorie kognitywne, łącznie z Kantowskimi formami intuicji, są usytuowane w kontekście historycznym i językowym. Miller pokazuje w ten sposób, jak powinna wyglądać prawdziwie krytyczna filozofia, omijając powracające w filozofii współczesnej problemy fallibilizmu i skończoności. Miller sądzi, że filozofia to całkowicie historyczna i ciągłe dzieło rewidowania. Wskazuje również, że należałoby powrócić do filozofii, by przezwyciężyć problemy, które określają inne działania człowieka. System Millera przekonująco ukazuje tak historyczność filozofii krytycznej, jak i praktyczne zastosowania skutecznej metodologii filozoficznej do rozwiązywania problemów współczesnych.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2014, 12
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies