Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "metafiction" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Dystopian and Utopian Omission of Discourse in Three Modern Robinsonades: Lord of the Flies, Concrete Island, The Red Turtle
Dystopijne i utopijne pominięcie dyskursu w trzech nowoczesnych robinsonadach: Władcy much, Wyspie i Czerwonym żółwiu
Autorzy:
Gill, Patrick
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/912191.pdf
Data publikacji:
2019-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Robinsonade
Defoe
metafiction
discourse
narrator
dystopia
robinsonada
metafikcja
dyskurs
Opis:
The story of Robinson Crusoe comes to us in the guise of a first-person narrative based in part on a diary. Successor texts have traditionally adopted the same narrative situation, exploiting it in order to foreground ideas of authorship, textual authority and linguistic dominance. This essay pays particularly close attention to those Robinsonades that have not followed this pattern and have instead opted to omit meta-narration and intradiegetic narrator figures. It considers to what ends this is done in three modern Robinsonades: William Golding’s Lord of the Flies (1954), J. G. Ballard’s Concrete Island (1974), and Michael Dudok de Wit’s animated film The Red Turtle (2016).
Historia Robinsona Crusoe przedstawiona jest za pomocą narracji w pierwszej osobie częściowo napisanej w formie dziennika. Teksty kontynuujące tradycję robinsonady na ogół również przyjmowały podobną narrację, uwypuklając w ten sposób kwestię autorstwa, władzy nad tekstem i dominacji językowej. Niniejszy artykuł skupia się na tych robinsonadach, w których nie zastosowano wyżej opisanej techniki, co pozwoliło wyeliminować metanarrację i intradiegetycznego narratora. Celem jest ustalenie powodu takiego zabiegu na przykładzie trzech nowoczesnych robinsonad: Władcy much Williama Goldinga (1954), Wyspy J. G. Ballarda (1974) i filmu animowanego Michaela Dudok de Wita pod tytułem Czerwony żółw (2016).
Źródło:
Porównania; 2019, 25, 2; 145-156
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Image of Man in Metafictional Novels by John Banville: Celebrating the Power of the Imagination
Obraz człowieka w powieściach metafikcyjnych Johna Banville’a: Pochwała siły wyobraźni
Autorzy:
Czerniakowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1900737.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
postmodernism
metafiction
creative imagination
intertextuality
heterotopia
postmodernizm
metafikcja
wybraźnia twórcza
intertekstualność
Opis:
Artykuł analizuje strategie budowy obrazu człowieka, które John Banville stosuje w swoich dwóch metafikcyjnych powieściach – Kepler i Doctor Copernicus. Autor eseju kolejno omawia: siłę kreatywnej wyobraźni domniemanego autora i narratora oraz samoświadomość jednej z postaci, Rheticusa, w tworzeniu fikcji oraz intertekstualność powieści. Przy okazji analizy ostatniego aspektu utworów wspomniany zostaje również termin Michela Foucault – heterotopia. Wnioski o człowieku, do jakich prowadzi ta analiza, pokazują, że z jednej strony dysponuje on praktycznie nieograniczoną wyobraźnią twórczą. Z drugiej zaś, człowiek jest zagubiony w świecie niewyraźnych granic ontologicznych, co udowadnia dość paradoksalną wizję człowieka.
The essay analyzes how John Banville reconstructs the image of man in his two novels Kepler and Doctor Copernicus by means of broadly understood metafiction. The Author of the essay discusses the following elements: implied author’s and narrator’s power of creative imagination and Rheticus’s self-consciousness which enables to create fiction and intertextuality of the novel. When analyzing the last aspect of the novels, the Author mentions also Michel Foucault’s term, heterotopia. The results of this analysis are twofold. On the one hand, man has got practically unlimited creative imagination on their part. On the other hand, man seems to be lost in the world of unclear ontological boundaries, which proves a paradoxical image of man.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 5; 209-223
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autorefleksyjność po polsku
Polish-Style Self-Reflexivity
Autorzy:
Birkholc, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850592.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
autotematyzm
autorefleksyjność
historia kina polskiego
metafikcja
reflexivity
history of Polish cinema
metafiction
Opis:
Artykuł jest recenzją książki Pawła Bilińskiego Kinematograf o sobie. Autotematyzm w polskim filmie fabularnym (2021). Autor zwraca uwagę na to, że Biliński skupia się na przypadkach, w których autorefleksyjność manifestuje się w sferze treści, a nie formy filmowej. Jego zdaniem Biliński koncentruje się na innych aspektach zagadnienia niż większość filmoznawców zajmujących się autorefleksyjnością. Kinematograf o sobie… nie jest pracą ani z zakresu teorii kina, ani narratologii, lecz publikacją stricte historycznofilmową. Biliński próbuje nakreślić historię autotematyzmu w kinie polskim i odpowiedzieć na pytanie, po co rodzimi twórcy – nie tylko eksperymentatorzy, ale też reżyserzy filmów rozrywkowych – sięgali po chwyty autorefleksyjne. Autor recenzji omawia konstrukcję książki, wskazując mocne i słabsze strony monografii. Jego zdaniem Kinematograf o sobie… to pozycja, która może usatysfakcjonować w większym stopniu odbiorców zainteresowanych historią kina polskiego niż czytelników zainteresowanych filozoficznymi i narratologicznymi aspektami autorefleksyjności.
The article is a review of Paweł Biliński’s book Kinematograf o sobie. Autotematyzm w polskim filmie fabularnym [Cinema on Itself: Reflexivity in Polish Feature Film] (2021). The reviewer points out that Biliński focuses on situations where reflexivity is manifested in the sphere of content, and not in the sphere of film form; he concentrates on other aspects of the issue than most film scholars interested in reflexivity. Kinematograf o sobie… is neither a dissertation in the field of cinema theory nor narratology; it is strictly a book in film history. Biliński tries to outline the history of Polish reflexivity and to answer the question why Polish filmmakers – not only experimenters, but also directors of entertainment movies – made reflexive films. The reviewer discusses the structure of the book and points out its strengths and weaknesses. In his view, Kinematograf o sobie… is a book that can satisfy readers interested in the history of Polish cinema more than readers fascinated by the philosophical or narrative aspects of reflexivity.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2022, 119; 182-188
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Re-)kreacyjny rejs arką na koniec świata, czyli jak autor stworzył się Bogiem, czyli diablada z Darwinem. O „Galapagos” Kurta Vonneguta
A (Re-)creative voyage on the ark to the end of the world, or how an author fashioned himself as a God, or a diablo with Darwin: On Kurt Vonnegut’s “Galapagos”
Autorzy:
Kamionowski, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1997143.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
postmodernizm
metafikcja
intertekstualność
mit o potopie
teoria ewolucji
postmodernism
metafiction
intertextuality
myth of the flood
evolutionary theory
Opis:
Artykuł ten dotyczy powieści Galapagos Kurta Vonneguta, Jr. w jej wymiarze tematyczno-formalnym. Stawia sobie za cel, po pierwsze, rozpoznanie jej odniesień do kwestii naukowych, dotyczących teorii ewolucji Darwina i tzw. „darwinizmu społecznego”. Po drugie, identyfikuje zakotwiczenia stricte literackie powieści, których przywołanie pozwala na sformułowanie wniosków dotyczących charakteru jej interteksualności. Szczególnie istotny jest tu związek Galapagos z biblijnym mitemopotopie, któremu poświęca mnajwięcej miejsca w wywodzie.W rezultacie zostanie potwierdzona hipoteza, że Vonnegut konsekwentnie uprawia w celu głęboko dydaktycznym postmoderniczną metafikcję o moralistycznym przesłaniu
This paper analyzes the novel Galapagos by Kurt Vonnegut, Jr. in its thematic and formal dimensions. The author aims, first, to identify the work's references to scientific issues concerning Darwin's theory of evolution and so-called "social Darwinism." Secondly, he identifies the novel's strictly literary references, the citation of which allows him to draw conclusions about the nature of its intertextuality. Of particular relevance here is the relationship of the Galapagos with the biblical myth of the Flood. As a result, the author of the article substantiates the hypothesis that Vonnegut consistently cultivates, for deeply didactic purposes, postmodern metafiction with a moralistic message.
Źródło:
Białostockie Studia Literaturoznawcze; 2021, 19; 243-264
2082-9701
2720-0078
Pojawia się w:
Białostockie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fantastyczne biblioteki widmowe. Od fikcyjnych książek do pozatekstowych artefaktów
Fantastic spectral libraries. From fictional books to extratextual artefacts
Autorzy:
Całek, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012806.pdf
Data publikacji:
2018-06-03
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
metafikcja
biblioteka widmowa
książka fikcyjna
literatura skonstruowana
transfikcjonalność
metafiction
spectral library
fictional books
constructed literature
transfictionality
Opis:
The article tackles the problem of fictional (constructed) literature termed by Paweł Dunin-Wąsowicz ‘spectral’. Reading through Arturo Pérez-Reverte’s The Club Dumas, Susanna Clarke’s Jonathan Strange and Mr. Norell, and J.K. Rowling’s three works alluding to the Harry Potter cycle, the author proceeds with describing a tendency observed in postmodern fiction, namely, (1) creating fictional artefacts transgressing the borders of fictional world, and (2) constructing libraries within this very world which collect fictional texts imitating the factual ones.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2018, 8(11) cz.2; 139-155
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Opowieść Pielgrzyma" – Ignacego Loyoli projekt autobiograficzny. Kilka uwag o gatunku, narracji, podmiocie i geście egzystencjalnym
"The Pilgrim’s Story" – Ignatius Loyola’s autobiographical project. A few remarks about the genre, the narrative and the existential gesture
Autorzy:
Kapuścińska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1376049.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
metafiction
autobiographical identity
preautobiographical pact
autobiography in the third person
spoken autobiography
Ignatius Loyola
metafikcja
tożsamość autobiograficzna
pakt przedautobiograficzny
autobiografia w trzeciej osobie
autobiografia mówiona
Ignacy Loyola
Opis:
W artykule poruszono problem gatunku, narracji i konstrukcji podmiotu w Opowieści Pielgrzyma. Autorka dowodzi, że mimo mediacyjnego zapośredniczenia ustnego przekazu Loyoli tekst jest mówioną autobiografią w trzeciej osobie. W tym kontekście wprowadza pojęcie "paktu przedautobiograficznego", zawartego między autorem-narratorem-bohaterem a wykonawcą zapisu. Pakt ten określił granice "tajemnicy wyznania", ustalił zakres narracji i wyznaczył tryb jej konstruowania. Ponadto autorka przekonuje, że Opowieść wolno uznać za właściwą nowożytną autobiografię. Świadczy o tym literacka autokreacja podmiotu, ktory podejmując metafikcyjną "grę" z odbiorcami, relacjonuje swoje dzieje przez pryzmat odkrywania w sobie "kogoś innego", odsłania istotę procesów tożsamościotworczych, artykułuje emocjonalną dynamikę rzeczywistości, wreszcie - przez gest artystyczny zachęca do podjęcia egzystencjalnego wyzwania.
The article raises the problem of the genre, narration and subject construction in The Pilgrim's Story. The author of the article argues that despite the mediational/transitional (from oral to written) character of Loyola's narrative, the text is spoken autobiography in the third person. In this context, she introduces the concept of "a pre-autobiographical pact" between the author-narratorhero and the recorder. This pact has determined the boundaries of the "confession secrecy", the scope of the narrative and its constructive mode. Moreover, the article proves that Loyola's text is the proper autobiography in the modern sense. Essentially the main argument is, firstly, the literary model of the subject's self-creation and, secondly, the model of the metafictional "game": the subject recounts his story through the prism of recognition of the Other in himself, reveals the essence of the process of self-identity formation, articulates the emotional dynamics of human existence, finally, through artistic gesture encourages one to take up the existential challenge.
Źródło:
Autobiografia Literatura Kultura Media; 2015, 4, 1; 13-38
2353-8694
2719-4361
Pojawia się w:
Autobiografia Literatura Kultura Media
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies